-
Ιερείς με τον Θεοκρατικό ΣτρατόΗ Σκοπιά—1955 | 15 Μαρτίου
-
-
προστατευτικά τείχη της πόλεως και εβάδισαν για συναντήσουν τον επερχόμενον εχθρό. Αλλά πώς; Οι δύο αργυρές σάλπιγγες στα χέρια των ιερέων δεν ήσαν εκεί για να σαλπίσουν σήμα κίνδυνου. Δεν επρόκειτο να γίνη έφοδος του πεζικού με αλαλαγμό εναντίον του Μωάβ, του Αμμών και των εκ του Όρους Σηείρ. Δεν εχρειάζετο να πολεμήσουν γι’ αυτή τη μάχη· ήταν μια μάχη αγία· δεν ήταν η μάχη δική των, αλλά του Θεού. Καθώς εξήρχοντο, ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ, ως ο αρχηγός του στρατεύματος, εστάθηκε και προέτρεψε εκείνους που προήλαυναν, λέγοντάς τους με υπακοή στην εντολή του Δευτερονομίου 20:5-9: «Πιστεύσατε εις Ιεχωβά τον Θεόν υμών, και θέλετε στερεωθή· πιστεύσατε τους προφήτας αυτού [όπως τον Ιααζιήλ], και θέλετε ευοδωθή.» Συγχρόνως, για να ενισχύση την πίστι των και την εμπιστοσύνη των στον Ιεχωβά, ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ ετοποθέτησε τον Ιααζιήλ και τους συναδέλφους του Λευίτες ψαλτωδούς με την αγία των στολή επί κεφαλής του προελαύνοντος σώματος. Αντί αλαλαγμού που να συνοδεύη ένα σάλπισμα κινδύνου, οι άγιοι αυτοί Λευίτες προήλαυναν, ψάλλοντας: «Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.» Ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ και ο στρατός ακολουθούσαν, λαμβάνοντας μια δευτερεύουσα θέσι. Αυτή η έμφασις στην αγιότητα του πολέμου δεν ήταν κακώς τοποθετημένη, επειδή διαβάζομε: «Και ότε ήρχισαν να ψάλλωσι και να υμνώσιν, ο Ιεχωβά έστησεν ενέδρας εναντίον των υιών Αμμών, Μωάβ, και των εκ του όρους Σηείρ, των ελθόντων κατά του Ιούδα· και εκτυπήθησαν. Διότι εσηκώθησαν οι υιοί Αμμών και Μωάβ κατά των κατοίκων του όρους Σηείρ, δια να εξολοθρεύσωσι και να εξαλείψωσιν αυτούς· και αφού συνετέλεσαν τους κατοίκους του Σηείρ, εβοήθησαν αλλήλους δια να εξολοθρευθώσιν.» Φθάνοντας στη σκοπιά της ερήμου, η θεοκρατική συνοδεία είδε τη σφαγή που είχε συμβή.
9. Πώς εώρτασαν τη νίκη του Ιεχωβά, και τι εδόθη στον αρχαίο κόσμο να μάθη με τη νίκη του;
9 Όλο εκείνο που είχαν τώρα να κάμουν, ήταν να λαφυραγωγήσουν τα νεκρά σώματα. Μετά τρεις ημέρες λαφυραγωγήσεως συνηθροίσθησαν στην κοιλάδα της Ευλογίας (Μπερακά) και ευλόγησαν τον Ιεχωβά, κατόπιν δε, με ιερή μουσική, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ και τον ναό της, χαίροντας «διότι εύφρανεν αυτούς ο Ιεχωβά από των εχθρών αυτών.» Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της αγίας μάχης του Ιεχωβά εναντίον των ασεβών επιδρομέων; Το Υπόμνημα απαντά: «Και επέπεσε φόβος Θεού επί πάντα τα βασίλεια των τόπων εκείνων, ότε ήκουσαν ότι ο Ιεχωβά επολέμησεν εναντίον των εχθρών του Ισραήλ.» (2 Χρον. 20:1-29, ΑΣ) Στον αρχαίο κόσμο εδόθη να μάθη ότι ο Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστής αλλά μαχητής, μαχητής ο οποίος πάντοτε νικά και τον οποίον, συνεπώς, πρέπει να φοβούμεθα. Ουαί σ’ εκείνους που μάχονται εναντίον του Θεού· διεξάγουν μια χαμένη μάχη! Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο μ’ εκείνους που μάχονται τις μάχες του Ιεχωβά. Αυτοί είναι εκείνοι που δίνουν εντελώς τον εαυτό τους στη Χριστιανική θεοκρατική «στρατεία». Αποκλειστικά γι’ αυτή τη «στρατεία» αγιάζονται, επειδή είναι αγία και έχει δοθή γι’ αυτήν εξουσιοδότησις από τον Άγιον του σύμπαντος, υποστηρίζεται δε απ’ αυτόν με τη νίκη εν όψει.
-
-
Ο Χριστιανός ΠολεμιστήςΗ Σκοπιά—1955 | 15 Μαρτίου
-
-
Ο Χριστιανός Πολεμιστής
1. Γιατί είναι αγία η «στρατεία» των Χριστιανών σήμερα, και ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά τη μέθοδο της μάχης;
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ των πιστών μαρτύρων των προ Χριστού ημερών ήσαν άγιοι, επειδή ήσαν θεοκρατικοί και διεξήγοντο εν ονόματι του Ιεχωβά των δυνάμεων και υπό την διεύθυνσί του και την προσταγή του. Η «στρατεία» των αληθινών Χριστιανών σήμερα, οι οποίοι είναι ομοίως μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν είναι ολιγώτερον αγία, ιερή, επειδή και αυτή επίσης είναι θεοκρατική. Σε πολλές περιπτώσεις οι γενναίοι μάρτυρες του Ιεχωβά στις αρχαίες εκείνες ημέρες εμάχοντο με υλικά όπλα επιβάλλοντας σωματικό θάνατο. Μπορούν οι Χριστιανοί μάρτυρες σήμερα να μάχωνται ομοίως με τέτοια υλικά, θανατηφόρα όπλα; Στον Ιεχωβά απόκειται ν’ απαντήση και να εκπαιδεύση τις συνειδήσεις μας.
2. Γιατί οι Χριστιανοί έχουν στα χέρια των την πιο μεγάλη μάχη όλης της ιστορίας, και γιατί η ημέρα αυτή είναι η «ημέρα η πονηρά»;
2 Στους αρχαίους χρόνους οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά εμάχοντο εναντίον ισχυρών συγκεντρώσεων του εχθρού, αλλά τώρα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν στα χέρια των την πιο μεγάλη μάχη της ιστορίας. Οι αρχαίοι μάρτυρες πολεμώντας υπέρ του Ιεχωβά αντιμετώπιζαν ανθρωπίνους εχθρούς και ωπλίζοντο με χειροποίητα όπλα. Οι σημερινοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν και διεξάγουν πάλη μ’ έναν υπεράνθρωπο εχθρό. Είναι ένας αόρατος εχθρός, αλλά, εντελώς όμοια, ο πόλεμος μ’ αυτόν είναι πολύ πραγματικός. Είναι, επομένως, μια πάλη που απαιτεί διαρκή αγρυπνία και σταθερή ετοιμότητα, ένας συνεχής πόλεμος, μια πάλη ολοκλήρου ζωής, από την οποία δεν μας χορηγείται άδεια απουσίας, στην οποία δεν υπάρχει ανακωχή, δεν υπάρχει εκεχειρία. Σ’ αυτήν υπάρχει συνεχής ανάγκη θείας προτροπής για να διατηρήται κανείς στη μάχη εν τάξει, πάντοτε θαρραλέος. Η πάλη φθάνει στην έντασί της στην ημέρα που λέγεται «η ημέρα η πονηρά». Δεν υπάρχει πια αμφισβήτησις γι’ αυτό: η «ημέρα η
-