Είσθε Έτοιμοι για Ζωή στη Νέα Τάξι του Θεού;
1-3. (α) Ποια φοβερή πείρα είχε ο Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα; (β) Μετέβαλε αυτή η πείρα τους Ισραηλίτας; Πώς το γνωρίζομε αυτό;
ΦΕΡΕΤΕ στη σκέψι σας τον καιρό της εξόδου του αρχαίου Ισραήλ από την Αίγυπτο. Οι Ισραηλίται, όταν έφθασαν στις δυτικές ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης, βρέθηκαν παγιδευμένοι καθόσον οι δυνάμεις του Φαραώ προχωρούσαν κατ’ επάνω τους από πίσω. Ξέσπασαν σε γογγυσμούς και παράπονα: Αυτός ο Μωυσής γιατί μας έφερε μέσα στην έρημο να θανατωθούμε με τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας;’ Έδειξαν έλλειψι πίστεως στην καθοδηγία του Θεού. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά ωδήγησε τον Μωυσή να εκτείνη τη ράβδο του πάνω από τη θάλασσα, και τότε ο Θεός έκαμε τη θάλασσα ν’ ανοιχθή, σχηματίζοντας μια δίοδο μέσα απ’ αυτήν προς τις ανατολικές ακτές. Μπορεί να ήσαν περίπου τρία εκατομμύρια άτομα, και όπως τονίζει το βιβλίο Βοήθημα προς Κατανόησιν της Βίβλου (σελίς 546):
«Αφού ο Ισραήλ πέρασε τη θάλασσα σε μια νύχτα, δύσκολα θα μπορούσε να υποτεθή ότι τα ύδατα χωρίσθηκαν σ’ ένα στενό πορθμό. Μάλλον το άνοιγμα θα είχε πλάτος ενός μιλίου (1,6 χιλιόμετρα), ή μερικών μιλίων. Μολονότι σ’ ένα αρκετά πυκνό σχηματισμό βαδίσματος, ένα τέτοιο πλήθος, μαζί με τα τυχόν οχήματα που είχαν, τις αποσκευές των και τα κτήνη των, και πυκνά παρατεταγμένοι ακόμη, θα κατελάμβαναν μια έκτασι ίσως τριών τετραγωνικών μιλίων (7,7 τετραγωνικών χιλιομέτρων). . . . Μια τέτοια φάλαγξ θα χρειαζόταν μερικές ώρες για να φθάση στον πυθμένα της θαλάσσης και να την διαβή».
2 Τι τεράστια πείρα θα ήταν να κάμουν αυτή την πορεία διά μέσου της θαλάσσης προς την απέναντι όχθη, και όταν θα έφθαναν εκεί, να γυρίσουν και να ιδούν τα νερά να επανέρχονται και να καταπνίγουν τις δυνάμεις του Φαραώ σαν παγιδευμένους ποντικούς! Φοβερό, συγκινητικό, πράγματι! Αλλά μετέβαλε αυτή η πείρα τους Ισραηλίτας; Μήπως έγιναν διαφορετικοί στις ανατολικές ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης απ’ ό,τι ήσαν στις δυτικές ακτές;
3 Διαβάστε την αφήγησι και θα δήτε ότι μέσα σ’ ένα μήνα ξέσπασαν πάλι σε παράπονα και οι γογγυσμοί των—τώρα δεν υπήρχε αρκετό νερό. Σ’ αυτούς και στους μετέπειτα γογγυσμούς δεν ύψωσαν τα πρόσωπά των προς τον ουρανό και δεν παραπονέθηκαν άμεσα κατά του Θεού. Όχι, παραπονέθηκαν κατά του ορατού ανθρωπίνου αντιπροσώπου που χρησιμοποιούσε ο Θεός. Η έλλειψις πίστεώς των συνεχίσθηκε.—Έξοδ. 15:22-24· 16:1, 2.
4-6. (α) Τι είναι εκείνο που καθορίζει αν τα θαύματα ή άλλες φοβερές πείρες έχουν μια μόνιμη επίδρασι σ’ ένα άτομο ή όχι; (β) Τι παράδειγμα αναφέρεται στον Λουκά 17:11-19;
4 Αν μια δυναμική πράξις του Θεού έχη μόνο μια στιγμιαία επίδρασι ή αν μεταβάλλη πραγματικά ένα άτομο, εξαρτάται από το αν η καρδιά αυτού του ατόμου επηρεάζεται ή όχι. Αυτό συνέβαινε με τα θαύματα που είχαν κάμει οι προφήται του Θεού και ο ίδιος ο Υιός του. Ποιος δεν έχει ακούσει για τη λέπρα, ένα φοβερό νόσημα που προσβάλλει διάφορα μέρη του σώματος—δάκτυλα του χεριού, του ποδιού, αυτιά, μύτη, χείλη; Αυτά τα μέρη βαθμηδόν καταστρέφονται. Υποθέστε ότι αυτό συνέβαινε σ’ εσάς και βλέπατε το σώμα σας και το πρόσωπό σας να παθαίνη σιγά σιγά μια τέτοια παραμόρφωσι. Τι θα γινόταν αν κάποιος σας εθεράπευε, αποκαθιστούσε την υγεία του σώματος και του προσώπου σας ώστε αυτή η πείρα να γίνη σαν ένας εφιάλτης που τώρα πέρασε; Πώς θα αισθανόσαστε; Τι θα λέγατε;
5 Στον Λουκά 17:11-19, διαβάζομε για τη συνάντησι που είχε ο Ιησούς με δέκα λεπρούς ενώ ταξίδευε από ένα χωριό σ’ ένα άλλο. Όπως προέβλεπε ο Νόμος, αυτοί οι δέκα στάθηκαν σε απόστασι, και φώναξαν, «Ιησού, επιστάτα, ελέησον ημάς». Εκείνος τους ελέησε, και τους είπε να πάνε και να δείξουν τον εαυτό τους στους ιερείς, σύμφωνα με τον Νόμο. Καθ’οδόν και οι δέκα γιατρεύθηκαν. Τι έκαμαν τότε;
6 Μόνον ένας επέστρεψε στον Ιησούν για να τον ευχαριστήση, και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Οι άλλοι εννέα; Εκείνοι ασφαλώς συνέχισαν τον δρόμο τους χαρούμενοι. Έλαβαν ό,τι εζήτησαν. Και τι ήταν αυτό; Σωματική υγεία.
7. Μήπως μια ισχυρή επιθυμία για σωματική υγεία δείχνει ότι προετοιμαζόμεθα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού;
7 Με ποιον μοιάζομε εμείς εδώ; Είναι φυσικό ν’ αναμένωμε τη σωματική υγεία που θα φέρη η νέα τάξις του Θεού. (Αποκάλ. 21:3, 4) Αλλά, πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που δεν θα ήθελαν να έχουν τέλεια υγεία, να είναι απαλλαγμένοι από πόνους και οδύνες, ή που δεν θα ήθελαν να διατηρήσουν ή ν’ ανακτήσουν νεανικό σφρίγος; Προφανώς, η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων στη γη σήμερα θα το ήθελαν αυτό. Πώς λοιπόν θα μπορούσε η απλή επιθυμία για σωματική υγεία ν’ αποτελέση διακριτικό παράγοντα που θα δείχνει ότι είμεθα άτομα προετοιμασμένα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Πρέπει να υπάρχη κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Πρέπει να υπάρχη το ορθό ελατήριο για να επιθυμούμε την τελεία υγεία που παρέχει η νέα τάξις του Θεού.
8. (α) Πώς ο ένας λεπρός που επέστρεψε στον Ιησού δίνει παράδειγμα της ορθής στάσεως; (β) Όταν διαβάζωμε τις Γραφικές υποσχέσεις για τις ευλογίες της Νέας Τάξεως, τι πρέπει να προσπαθούμε πάντοτε να κάνωμε;
8 Είναι ανάγκη να είμεθα σαν εκείνον τον ένα που επέστρεψε και πήγε στον Ιησού, αισθανόμενος ασφαλώς σαν να επρόκειτο να φύγη η καρδιά του από το στήθος του και ίσως με δάκρυα που έτρεχαν στο πρόσωπό του. Πόσο διέφερε αυτός από τους άλλους; Η διαφορά ήταν ότι η καλοσύνη του Θεού διά του Χριστού Ιησού έφθασε στην καρδιά του. Με τη θεραπεία του είχε απόδειξι του τι μεγαλειώδης Θεός είναι ο Ιεχωβά, και ήταν γεμάτος από την επιθυμία να τον αινέση. Αυτός είχε την ορθή στάσι· είχε πνευματική εκτίμησι. Κι εμείς επίσης πρέπει να κατανοήσωμε την ανάγκη, όταν λάβωμε υπ’ όψιν την κάθε μια από τις πολλές ευλογίες που προσφέρει η Νέα Τάξις, να σκεφθούμε τι μας λέγουν αυτές οι ευλογίες για τον Θεό μας. Τότε θ’ αναπτύξουν μέσα μας μεγαλύτερη εκτίμησι γι’ αυτόν και θα εγείρουν ισχυρή επιθυμία—όχι μόνον για τέλεια υγεία και αιώνια ζωή—αλλά να έχωμε αυτές τις ευλογίες για να μπορούμε να υπηρετούμε τον μεγάλο Δημιουργό μας και να μπορούμε να δείχνωμε αγάπη και για τον πλησίον μας επίσης.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΘΕΙΟ ΘΑΥΜΑ
9. (α) Γιατί ακόμη και μια ανάστασις από τους νεκρούς δεν θα μεταβάλη μόνη της τα άτομα στη δικαιοσύνη; (β) Πώς τα εδάφια Ματθαίος 21:31, 32 δείχνουν γιατί οι κάτοικοι της Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων θα μπορούσαν καλύτερα να προοδεύσουν στη νέα τάξι του Θεού παρά οι κάτοικοι των πόλεων τις οποίες επέπληξε ο Ιησούς;
9 Ακόμη και μια ανάστασις από τους νεκρούς δεν αλλάζη μόνη της τους ανθρώπους. Αυτό το ξέρομε εξαιτίας του τι είχε πει ο Ιησούς στο λαό ωρισμένων πόλεων του Ισραήλ: «Εις την Τύρον και Σιδώνα ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως, παρά εις εσάς». (Ματθ. 11:20-24) Γιατί; Διότι αυτοί οι άνθρωποι της αρχαίας Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων δεν είχαν το ευεργέτημα του κηρύγματος, της διδασκαλίας και της εκτελέσεως θαυμάτων που είχαν αυτοί οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνος μέσω του Υιού του Θεού. Ο Ιησούς λοιπόν έλεγε ότι όταν οι κάτοικοι πόλεων όπως η Καπερναούμ, η Χοραζίν και η Βηθσαϊδά θα επανήρχοντο στην ανάστασι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του, θα επανήρχοντο με τις ίδιες υπερήφανες, πείσμονες προσωπικότητες που εξεδήλωναν τότε. Οι κάτοικοι της Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων, μολονότι ήσαν ολοφάνερα άδικοι, δεν είχαν εκδηλώσει τέτοια χαρακτηριστικά και γι’ αυτό θα ήσαν σε καλύτερη θέσι να δεχθούν την αλήθεια και τη διδασκαλία των δικαίων αρχών του Θεού.—Παράβαλε Ματθαίος 21:31, 32.
10. Τι θα μας κάμη να κατανοήσωμε η φρόνιμη σκέψις σχετικά με τον πρώτιστο παράγοντα για ν’ αποκτήσωμε ζωή αιώνια στη νέα τάξι;
10 Αν διάγωμε, λοιπόν, φρονίμως δεν θα στηριχθούμε σε κάποιο ισχυρό γεγονός, ακόμη και τόσο μεγάλο όσο η μεγάλη θλίψις που επίκειται, να κάμη κάποια μαγική μεταβολή σ’ εμάς που θα εξασφαλίση την επιτυχία μας στη νέα τάξι του Θεού. Και θα κατανοήσωμε ότι, σε τελευταία ανάλυσι, το αν θ’ αποκτήσωμε ζωή αιώνια δεν πρόκειται να εξαρτηθή απλώς από τη συναναστροφή μας με κάποιον λαό η οργάνωσι. Σε τελευταία ανάλυσι θα εξαρτηθή από το τι είμεθα εμείς ως άτομα, ποιες είναι οι προσωπικές μας ιδιότητες.
11, 12. (α) Δείξτε με παράδειγμα πώς οι σοβαρές πνευματικές αδυναμίες, αν δεν διορθωθούν τώρα, θα μπορούσαν να εμποδίσουν την πρόοδο σε τελειότητα από μέρους εκείνων που θα επιζήσουν στη νέα τάξι του Θεού. (β) Ποιος θα φταίη αν κανείς αποτύχη να ζη σύμφωνα με τα περιεχόμενα των ‘βιβλίων’ που θ’ ανοιχθούν τότε;
11 Με κάθε σοβαρότητα, λοιπόν, και με όλη τη λογική που έχομε, πρέπει να είμεθα ειλικρινείς στην εκτίμησι του εαυτού μας, χωρίς να μειώνωμε ή να συγκαλύπτωμε τις κακές μας συνήθειες ή στάσεις που προδίδουν σοβαρή πνευματική αδυναμία. Ένας άνθρωπος, λόγου χάριν, μπορεί να έχη αυτό που μερικοί λέγουν ‘μάτια που περιφέρονται.’ Μπορεί να μην είναι πόρνος ή μοιχός με την κατά γράμμα έννοια, αλλά το ενδιαφέρον του για το έτερον φύλο είναι υπέρμετρον· τα μάτια του περιφέρονται από το ένα άτομο στο άλλο. Αν ένας τέτοιος έχη πραγματικά τη φοβερή πείρα να επιζήση από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ τα μάτια του μπορεί να βλέπουν ‘κατ’ ευθείαν εμπρός’ για ένα χρονικό διάστημα. Αλλ’ αν δεν έχη κάμει πραγματικά την καρδιά του ν’ αποστρέφεται τις λάγνες διαθέσεις, τα μάτια του μπορεί σε λίγο ν’ αρχίσουν να περιφέρωνται πάλι έστω και αν είναι στη Νέα Τάξι. Το ίδιο θα συνέβαινε και μ’ εκείνον που αφήνει τον εαυτό του να επιδίδεται υπερβολικά σε οινοπνευματώδη ποτά. Μολονότι δεν είναι μέθυσος, αν το ενδιαφέρον του γι’ αυτά είναι υπερβολικό και παραλείψη να διορθώση το πράγμα, μπορεί να του προξενήση προβλήματα αργότερα αν επιζήση στη Νέα Τάξι. Η έλλειψις βιομηχανίας οινοπνευματωδών ποτών δεν θα το εμπόδιζε αυτό όπως δεν εμπόδισε και την υπερεντρίφησι του Νώε σε μια περίπτωσι μετά τον παγκόσμιο κατακλυσμό.—Γέν. 9:20, 21.
12 Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες επικίνδυνες συνήθειες ή προσωπικά χαρακτηριστικά. Η τάσις για ιδιοτελή φιλοδοξία, ο κομπασμός, ο φθόνος, η σπερμολογία, η οκνηρία ή η έλλειψις υποταγής στην ηγεσία—υπάρχουν πολυάριθμα πράγματα που θα μπορούσαν να μας δημιουργήσουν προβλήματα αν δεν μάθωμε πώς να τα χαλιναγωγούμε. Αυτά θα μπορούσαν να εμποδίσουν ή να σταματήσουν την πρόοδό μας προς την τελειότητα στη διάρκεια της χιλιετούς περιόδου, στην οποία ο Χριστός Ιησούς και οι ουράνιοι συγκληρονόμοι του θα υπηρετούν ως ιερείς για τη θεραπεία των επιγείων υπηκόων της Βασιλείας. (Γαλ. 5:19-21· Αποκάλ. 5:10· 22:1, 2) Αν κανείς από μας αποτύχη ν’ αποδειχθή κατάλληλος για ζωή επειδή δεν θα ζη σε αρμονία με τα περιεχόμενα των ‘βιβλίων’ του Θεού που θ’ ανοιχθούν τότε, κανένας δεν θα φταίη—ούτε ο παρών πονηρός κόσμος, ούτε ο Σατανάς και οι δαίμονές του—αλλά μόνον εμείς οι ίδιοι.
ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ
13. Τι περιλαμβάνεται στο να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές’;
13 Μπορούμε αμέσως να διακρίνωμε γιατί, μετά την προτροπή να ‘διάγωμεν φρονίμως’ επειδή ‘πάντων το τέλος επλησίασε’ ο απόστολος Πέτρος κατόπιν συμβουλεύει να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές.’ (1 Πέτρ. 4:7) Μολονότι οι προσευχές στις συνήθεις ώρες, όπως είναι οι ώρες του φαγητού, όταν σηκωνώμεθα το πρωί ή όταν πηγαίνωμε για ύπνο, είναι βέβαια κατάλληλες, αυτό είναι το να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές’; Μάλλον, πρέπει να ‘ζητούμε το πρόσωπον του Ιεχωβά’ όλη την ημέρα, προσευχόμενοι όχι μόνον με τη φωνή μας ή με τα χείλη μας, αλλά και με την καρδιά μας. (Ψαλμ. 27:8, 9) Πρέπει να έχωμε συναίσθησι της ανάγκης μας για τη βοήθειά του και να στρεφώμεθα σ’ αυτόν για καθοδηγία και ενίσχυσι οποτεδήποτε αισθανώμεθα κάποια εξασθένησι στην πίστι μας ή κάποια τάσι για παρέκκλισι από τις δίκαιες αρχές του ιεχωβά.
14, 15. (α) Ποια σχέσις αξίζει τη μεγαλύτερη αγρυπνία για να τη διατηρήσωμε σε μια καλή κατάστασι; (β) Ποιο είδος προσευχής δείχνει ότι επιθυμούμε να ζήσωμε στη νέα τάξι;
14 Είμεθα άγρυπνοι στις σχέσεις μας με τους άλλους, προσεκτικοί να μη κάνωμε αδικήματα, ν’ αποφεύγωμε τους κινδύνους ή να φροντίζωμε ώστε οι εμπορικές συναλλαγές μας να είναι εν τάξει; Πόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η αγρυπνία μας και η προσοχή μας να διατηρούμε μια καλή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και να επωφελούμεθα από την πλήρη βοήθειά του και καθοδηγία! Η ανάγκη να προσευχώμεθα είναι τώρα επείγουσα. Δεν θα παύση απλώς με την είσοδό μας στην επικείμενη νέα τάξι.
15 Όταν μιλούμε με τον Θεό, μπορούμε να δείξωμε ότι δεν είμεθα ικανοποιημένοι από τον εαυτόν μας ή δεν το κάνομε από συνήθεια, αλλά μάλλον ανοίγομε την καρδιά μας σ’ αυτόν για να του πούμε τα προβλήματά μας, τις προσπάθειές μας για βελτίωσι, ίσως και τις απογοητεύσεις μας και να ζητήσομε τη βοήθεια και τη χάρι του παρακαλώντας τον να μας σπλαγχνισθή. Αν είμεθα άγρυπνοι και αισθανώμεθα την ανάγκη για προσευχή τώρα, ασφαλώς αυτό θα συντείνη πολύ στο να μας εξαρτίση για ζωή τότε. Η εγκάρδια προσευχή αποτελεί ένδειξι βαθειάς πίστεως.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ
16, 17. (α) Πώς γνωρίζομε ότι η αρχή της ηγεσίας θα είναι σε λειτουργία στη νέα τάξι του Θεού μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν στη γη; (β) Τι ερωτήματα εγείρει αυτό σχετικά με την προθυμία μας να ζούμε τότε;
16 Η πίστις αυτή πολύ θα συμβάλη στην επιτυχία μας μέσα στη νέα τάξι του Θεού. Μεταξύ των πραγμάτων που γνωρίζομε για την τότε ζωή είναι ότι η ηγεσία θα είναι τότε σε λειτουργία, όπως ανεγνώρισε ο Βασιλεύς Δαβίδ: «Σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων». (1 Χρον. 29:11, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, στη δικαιωματική άσκησι της κυριαρχίας του, έκαμε την ηγεσία μια από τις βασικές αρχές της θείας διατάξεως. Είτε πρόκειται για ηγεσία που ασκείται από άτομα, όπως από τον Βασιλέα Ιησού Χριστό ή από άτομα που είναι αρχηγοί οικογενειών, είτε πρόκειται για ηγεσία που ασκείται μέσω ενός σώματος ατόμων επιφορτισμένων να δίνουν κατευθύνσεις ή να λαμβάνουν αποφάσεις και κρίσεις υπό τον διωρισμένο Βασιλέα του Θεού, θα σεβασθούμε μια τέτοια ηγεσία στη Νέα Τάξι; Την σεβόμεθα τώρα;
17 Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας ο Χριστός Ιησούς θα εκτελέση πλήρως τον ρόλο του ως ‘άρχοντος και προστάττοντος’ για όλους τους υπηκόους του. (Ησ. 55:4) Η κυβέρνησίς του θ’ αντικαταστήση τις κυβερνήσεις του «Καίσαρος» και θα είναι μια ενεργός κυβέρνησις της οποίας η κατεύθυνσις των επιγείων πραγμάτων θα γίνη αισθητή με πολλούς τρόπους. Θ’ ανταποκριθούμε πρόθυμα στις προσταγές του Βασιλέως; Η πρόοδος προς την τελειότητα και η ίδια η ζωή ακόμη θα εξαρτηθούν απ’ αυτό.
18. Ποιες αντίθετες καταστάσεις εγέρθηκαν στις πεδιάδες Σεναάρ και στην αποκαταστημένη Ιερουσαλήμ που δείχνουν την επίδρασι της ηγεσίας στις περιστάσεις της ζωής των ανθρώπων;
18 Μετά τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Ιεχωβά Θεός έδωσε εντολή σ’ εκείνους που επέζησαν να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη. Όταν πολλοί που συναθροίσθηκαν στις πεδιάδες Σεναάρ, έλαβαν άλλη απόφασι και απεφάσισαν να συγκεντρωθούν σε μια μεγάλη πόλι, ο Ιεχωβά επέβαλε το κυρίαρχον θέλημά του, συγχέοντας τη γλώσσα των κι έτσι «διεσκόρπισεν αυτούς επί το πρόσωπον πάσης της γης». (Γέν. 9:1· 11:1-9) Κατ’ αντίθετη οδηγία, ύστερα από πολλούς αιώνες όταν οι Ιουδαίοι εξόριστοι επέστρεψαν για ν’ ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ, οι αφηγήσεις του Νεεμία δείχνουν ότι η πόλις ήταν αραιοκατοικημένη, και γι’ αυτό ερρίφθησαν κλήροι και προφανώς ένας αρχηγός οικογενείας στις δέκα οικογένειες εξελέγη να μετακομίση στην πόλι με την οικογένειά του. Φαίνεται ότι και άλλοι ακόμη προσεφέρθησαν να το κάμουν αυτό και ευλογήθηκαν από τον λαό γι’ αυτό. Όλοι όσοι επελέγησαν ίσως να μη συμπαθούσαν ιδιαίτερα την ιδέα να μετακομίσουν στην Ιερουσαλήμ. Αλλά η ανταπόκρισίς των κατέδειξε πίστι και ενδιαφέρον να ιδούν την ‘αγία πόλι’ ικανή να λειτουργήση αποτελεσματικά.—Νεεμ. 7:4· 11:1, 2.
19, 20. (α) Τι ερωτήματα εγείρει αυτό για μας καθώς περιμένομε ζωή στη νέα τάξι του Θεού; (β) Πώς μπορούμε να φάνουμε προετοιμασμένοι τώρα γι’ αυτές τις απόψεις της ζωής στη νέα τάξι;
19 Τι θα κάνατε, λοιπόν, αν στη νέα τάξι του Θεού παίρνατε οδηγίες να μεταβήτε σε άλλη περιοχή, ίσως και σ’ ένα μακρυνό τόπο, και να κατοικήσετε εκεί; Θα ανταποκρινόσαστε; Τι θα κάνατε αν σας ζητούσαν να μεταβήτε σε μια πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή, σε μια κοινότητα όπου επρόκειτο να γίνη κάποιο ειδικό έργο της κυβερνήσεως της Βασιλείας που θα απαιτούσε μια ομαδική προσπάθεια και συνεργασία; Ή τι θα κάνατε αν σας εδίδετο η ευκαιρία να προσφερθήτε να κάμετε μια τέτοια μετακόμισι; Τι θα κάνατε; Θα αφήνατε να σας κατευθύνη μια προσωπική προτίμησις και θα νομίζατε ότι η ευτυχία σας ήταν αχώριστα συνδεδεμένη με κάποια γεωγραφική περιφέρεια ή τοποθεσία της δικής σας εκλογής;
20 Σ’ ένα ωρισμένο βαθμό μπορούμε να δείξωμε τώρα την ορθή μας διάθεσι με την προθυμία μας ν’ ανταποκριθούμε στις ευκαιρίες ή υποδείξεις που είναι τουλάχιστον κάπως όμοιας φύσεως. Ακόμη και σε μικρά πράγματα όπως είναι αν μας ζητήσουν να συνεργασθούμε για τη συμπλήρωσι ωρισμένων καθισμάτων σ’ ένα τόπο συναθροίσεως ή σε μια συνέλευσι, ανταποκρινόμεθα πρόθυμα; Στο έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων, μήπως αποφεύγομε να υπηρετήσωμε σε ωρισμένους τοπικούς τομείς; Αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις και οι προσωπικές υποχρεώσεις ή τα καθήκοντα, προσφερόμεθα να υπηρετήσωμε εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη έστω και αν αυτό σημαίνη να στερηθούμε, ίσως και να θυσιάσωμε ωρισμένες προσωπικές ανέσεις και επιθυμίες; Πόση πίστι και ειλικρινές ενδιαφέρον δείχνομε για να προαγάγωμε τα συμφέροντα της ‘Νέας Ιερουσαλήμ,’ της κυβερνήσεως της Βασιλείας του Θεού διά του Χριστού Ιησού;
ΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ
21. Πώς η χρησιμοποίησις από τον Θεό ανθρωπίνων εκπροσώπων απαιτεί γνήσια πίστι από μας;
21 Μαζί με αυτό πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε την ανάγκη πίστεως στην ικανότητα του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του να χρησιμοποιούν ανθρωπίνους εκπροσώπους στη διακυβέρνησι. Θα μπορούσε κανείς ν’ ανταποκριθή με προθυμία στις οδηγίες ή στους διορισμούς που αναφέρονται από έναν άγγελο ή διαβιβάζονται με μια ισχυρή, βροντερή φωνή από τον ουρανό. Αλλά τι θα γίνη αν ένας διορισμός έρχεται μέσω ανθρωπίνων εκπροσώπων της ουρανίας κυβερνήσεως; Αυτό απαιτεί περισσότερη πίστι, δεν είναι έτσι;
22, 23. (α) Σε τι βαθμό η ανθρώπινη ατέλεια επηρεάζει την υπηρεσία των επιγείων αυτών εκπροσώπων, και πώς θα μπορούσε να μας επηρεάση; (β) Μήπως οι ατέλειες, τα λάθη και οι εσφαλμένες κρίσεις θα εξαφανισθούν αμέσως μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’; (γ) Ποια ερωτήματα εγείρει αυτό;
22 Σήμερα, λειτουργούν πρεσβυτέρια στις τοπικές Χριστιανικές εκκλησίες και ένα κυβερνών σώμα πρεσβυτέρων υπηρετεί την εκκλησία σ’ όλον τον κόσμο. Εκείνοι που αποτελούν τώρα αυτά τα σώματα είναι όλοι ατελείς άνθρωποι· αλλά με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού είναι ικανοί να εξυπηρετούν καλά το θέλημα και τον σκοπό του Θεού. Μήπως δυσκολευόμεθα να τους σεβασθούμε ή να συνεργασθούμε μαζί τους επειδή γνωρίζομε ότι δεν είναι τέλειοι; Τι, λοιπόν, θα γίνη στην πρώτη περίοδο της Νέας Τάξεως;
23 Μολονότι από την αρχή της η νέα τάξις του Θεού θα φέρη μεγάλη χαρά, εν τούτοις η ατέλεια δεν θα εξαφανισθή την πρώτη μέρα ή εβδομάδα ή μήνα ή έτος ή και την πρώτη δεκαετηρίδα ακόμη μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ και το ρίψιμο του Σατανά στην άβυσσο. Αν γινόταν αυτό, γιατί να διατεθούν χίλια χρόνια για πλήρη αποκατάστασι σε τελειότητα και για πλήρη διαλλαγή της ανθρωπότητος με τον Θεό; Τι θα συμβή λοιπόν αν κάποια ατέλεια από μέρους ατόμων, που είναι επιφορτισμένα με μια ευθύνη ως εκπρόσωποι της κυβερνήσεως της βασιλείας, επρόκειτο να επηρεάση δυσμενώς έναν από μας, και ίσως να καταλήξη σε κάποια πράξι ή τακτοποίησι που νομίζομε ότι δεν είναι δίκαιη όπως θα έπρεπε να είναι, και μας προξενήση κάποια δυσαρέσκεια ή δεν μας ικανοποιήση; Μήπως θα γίνωμε ανυπόμονοι και θα οργισθούμε αν δεν διορθωθούν αμέσως τα πράγματα; Μήπως θα πειρασθούμε ώστε ν’ αναλάβωμε τα πράγματα στα χέρια μας ώστε να διορθώσωμε εκείνο που πιστεύομε ότι έχει ανάγκη διορθώσεως; Πώς αντιδρούμε σήμερα σε παρόμοιες περιστάσεις καθώς προετοιμαζόμεθα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού;
24, 25. (α) Γιατί πέθανε ο Ουζά από το χέρι του θεού; (β) Τι ελατήριο μπορεί να είχε, και ποια στάσι αυτό εφανέρωσε;
24 Είχαμε ένα παράδειγμα για να μας καθοδηγήση στην περίπτωσι που ο Δαβίδ επεχείρησε να φέρη την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Αντί να μεταφερθή η κιβωτός με δοκάρια στους ώμους των Κααθιτών Λευιτών (σύμφωνα με τον Νόμο), τοποθετήθηκε σ’ ένα αμάξι. Σε κάποιο σημείο τα ζώα που έσυραν το αμάξι την κούνησαν κάπως και ένας άνθρωπος που λεγόταν Ουζά έσπευσε και κράτησε την κιβωτό. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Ιεχωβά Θεός τον ‘επάταξεν εκεί διά την προπέτεια αυτού και απέθανεν εκεί παρά την κιβωτόν του Θεού.’ (2 Σαμ. 6:1-7) Ποιο ήταν το σφάλμα;
25 Ο νόμος του Θεού ειδικά απηγόρευε σε οποιονδήποτε εκτός από τους επιτετραμένους ιερατικούς εκπροσώπους να εγγίζουν την ιερή κιβωτό, επί ποινή θανάτου. Ο νόμος ήταν δημοσία γνωστός, ο δε Ουζά ήταν ασφαλώς Λευίτης (αλλά όχι ιερεύς), και έπρεπε να γνωρίζη καλύτερα από τους άλλους τη ρητή εντολή του Θεού. Προτίμησε να παραβή αυτή την εντολή, νομίζοντας ίσως ότι οι περιστάσεις θα του το επέτρεπαν. Μπορεί να νόμισε ότι αν αυτός δεν ενεργούσε για να στερεώση την κιβωτό, αυτή ασφαλώς θα έπεφτε. Αν σκέφθηκε έτσι, δεν είχε πίστι στη δύναμι του Θεού να φροντίση για τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε κανένας από τους δούλους του να μη χρειάζεται να παραβαίνη τις ρητές εντολές του. Αλλά, μπορεί και να σκέφθηκε ότι είχε μια ευκαιρία να γίνη ‘ήρωας,’ αποκτώντας μόνιμη φήμη ως ‘ο Ουζά, ο άνθρωπος που κράτησε την ιερή κιβωτό ώστε να μη πέση.’ Είτε το ένα είτε το άλλο συνέβαινε, έδειξε ανευλάβεια.
26. Ποιο ζωτικό μάθημα αποκομίζομε απ’ αυτό που θα προστατεύση τα συμφέροντα της ζωής μας στη Νέα Τάξι;
26 Οι αντιγραφικές ενέργειες και μέθοδοι, η μεγαλαυχία και ο σφετερισμός ποτέ δεν δικαιολογούνται. Αφού θα υπάρχουν τόσο πολλές αιτίες να χαίρωμε στη νέα τάξι του Θεού, οποιεσδήποτε εκδηλώσεις που θ’ αντανακλούν τότε την ανθρώπινη ατέλεια δεν πρέπει να μας κάνουν να οργιζώμεθα ούτε να μιλούμε ή να ενεργούμε απρεπώς. Είναι ανάγκη να ‘είμεθα άγρυπνοι σε όλα,’ κατανοώντας ότι η αρχή «κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού,» θα ισχύη ακόμη και στη χιλιετή βασιλεία του Υιού του Θεού, καθώς και το «καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. . . . διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων».—2 Τιμ. 4:5· Εκκλ. 7:8, 9.
27, 28. Όταν κάποιο ζήτημα φαίνεται ότι έχει ανάγκη διορθώσεως ή επανορθώσεως, ποια είναι η ορθή πορεία που πρέπει να λάβωμε για να εξασφαλίσωμε την εύνοια και την ευλογία του Θεού;
27 Αν δεν είμεθα εξουσιοδοτημένοι να ενεργήσωμε σε κάποιο ζήτημα, μπορούμε να πληροφορήσωμε εκείνους που είναι εξουσιοδοτημένοι. Αντί να προσπαθούμε κατόπιν ανυπόμονα να ‘στερεώσωμε την κιβωτό’ εμείς οι ίδιοι, μπορούμε να δείξωμε εμπιστοσύνη στην κατεύθυνσι των πραγμάτων από τον Θεό, με την πεποίθησι ότι στον κατάλληλο καιρό ο Θεός θα κάμη να προκύψη μόνον αγαθόν. Όπως συμβουλεύει ο Ψαλμός 4:4: «Οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε· λαλείτε εν ταις καρδίαις υμών επί της κλίνης υμών, και ησυχάζετε».—Παράβαλε με Ψαλμόν 63:6-8.
28 Μπορούμε επομένως να προετοιμαζώμεθα τώρα για τη νέα τάξι του Θεού δείχνοντας σεβασμό στις διατάξεις που έθεσε σε ενέργεια ο Υιός του στη Χριστιανική εκκλησία, έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς ποτέ δεν είναι απληροφόρητοι ούτε αγνοούν τα πράγματα που έχουν ανάγκη προσαρμογής ή διορθώσεως.
[Εικόνα στη σελίδα 558]
Μήπως το να έχη κανείς επιθυμία για σωματική υγεία σημαίνει ότι είναι έτοιμος για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Δέκα λεπροί εζήτησαν θεραπεία από τον Ιησού, αλλά μόνον ένας είχε τέτοια καρδιά που τον υπεκίνησε να επιστρέψη για να δοξάση τον Θεό. Πώς είναι η δική σας καρδιά;