όπως αποδεικνύεται από τον ετήσιο εορτασμό του «Φουρείμ» ή «Πουρείμ» που επέβαλε ο Μαροδοχαίος σ’ όλο το λαό, δηλαδή, «να φυλάττωσι την δεκάτην τετάρτην ημέραν του μηνός Αδάρ, και την δεκάτην πέμπτην του αυτού, καθ’ έκαστον έτος, ως τας ημέρας καθ’ ας οι Ιουδαίοι ανεπαύθησαν από των εχθρών αυτών και τον μήνα καθ’ ον η λύπη αυτών ετράπη εις αυτούς εις χαράν, και το πένθος εις ημέραν αγαθήν.» (Εσθήρ 9:20-32) Εφέτος (1971) οι Ορθόδοξοι Ιουδαίοι εώρτασαν την «εορτήν της Εσθήρ» στις 10 Μαρτίου και την εορτή των Φουρείμ στις 11 και 12 Μαρτίου.

19, 20. Ποια τελική έκβασις είναι βεβαία, και πώς πρέπει να θεωρούμε στην εκπλήρωσί του τον «φόρον επί της γης [αναγκαστικήν εργασίαν, ΜΝΚ] που είχε επιβάλει ο Βασιλεύς Ασσουήρης;

¹⁹ Με πλήρεις αποδείξεις της απελευθερώσεως του Ιεχωβά που αποτελούν ήδη μέρος του ιστορικού υπομνήματος τόσο των αρχαίων όσο και των νεωτέρων χρόνων, θ’ αποβλέπωμε μ’ εμπιστοσύνη και έντονη προσδοκία, στην επικείμενη ’μεγάλη θλίψι’ όταν όλοι εκείνοι που αποτελούν την τάξι του Αμάν καθώς και οι υποστηρικταί των θα θερίσουν κατά γράμμα ό,τι έχουν σπείρει, όπως ακριβώς τα λόγια που εξέφρασε ο Βασιλεύς Ασσουήρης εναντίον του Αμάν: «Να τραπή κατά της κεφαλής αυτού η κακή αύτου σκευωρία, την οποίαν εσκευώρησε κατά των Ιουδαίων.» (Εσθήρ 9:25· Ματθ. 24:21, 22) Όταν έλθη αυτός ο καιρός, ο Μεγαλύτερος Ασσουήρης θα τερματίση όλους τους εχθρούς του και θα εξυψώση την τάξι του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ στη θέσι που τους επιφυλάσσεται στη Μεσσιανική βασιλεία.—2 Θεσ. 1:6-10.

²⁰ Εν τω μεταξύ, η τελική προετοιμασία των υπολοίπων υπηκόων του Βασιλέως πρέπει να συμπληρωθή σύμφωνα με το σκοπό του Ιεχωβά γι’ αυτόν τον ’έσχατο καιρό.’ Όπως υποδεικνύει το εδάφιο Εσθήρ 10:1: «Και επέβαλεν ο βασιλεύς Ασσουήρης φόρον επί την γην, και τας νήσους της θαλάσσης.» Τι ευλογητό προνόμιο έχουν σήμερα τα «άλλα πρόβατα» του Μεσσίου να συμμορφώνωνται μ’ όλη την καρδιά και με νομιμοφροσύνη με τη σύγχρονη εντολή υπηρεσίας! Αυτό το κάνουν με το να συνεργάζωνται, για την αιώνια ωφέλειά των, μαζί μ’ εκείνους οι οποίοι παίρνουν την ηγεσία σ’ αυτές τις «πράξεις δυνάμεως» που προάγουν αύτοι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί που προεσκίαζε ο Μαροδοχαίος. «Διότι ο Μαροδοχαίος ο Ιουδαίος εστάθη δεύτερος μετά τον βασιλέα Ασσουήρην, και μέγας μεταξύ των Ιουδαίων, και αγαπώμενος υπό του πλήθους των αδελφών αύτου, ζητών το καλόν του λαού αύτου, και λαλών ειρήνην περί παντός του σπέρματος αυτού.»—Εσθήρ 10:2, 3.

Εγνώριζε που θα τους Υπεδέχοντο Καλά

Ένα καλοκαίρι στο Μίσιγκαν μια ομάς ανθρώπων, που εργάζονταν στο θερισμό ενός αγροκτήματος, θέλησαν να πάνε την Κυριακή στην εκκλησία. Νοίκιασαν ένα λεωφορείο για να τους μεταφέρη. Όταν ο όμιλος έφθασε στην εκκλησία, δοκίμασε σκληρή μεταχείρισι εκ μέρους των ανθρώπων της δικής των θρησκείας. Ο οδηγος του λεωφορείου, ο οποίος ήταν σύζηγος μιας μάρτυρος του Ιεχωβά, μολονότι ο ίδιος δεν ήταν μάρτυς, το παρετήρησε αυτό. Είπε στον όμιλο ότι εγνώριζε ένα μέρος όπου θα τον υπεδέχοντο καλά και όπου μπορούσαν να μάθουν για την Αγία Γραφή. Σε λίγο, ο όμιλος του λεωφορείου έφθασε στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκεί τους υπεδέχθησαν θερμά και απήλαυσαν πνευματική αναψυχή.

Τι θα Έκανε το Παιδί Σας;

● Σε μια συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά ένα νεαρό παιδί δώδεκα ετών πήγε στο Τμήμα Απολεσθέντων Αντικειμένων και ρώτησε αν υπήρχε εκεί το δολλάριό του που είχε χάσει. Του έδωσαν ένα δολλάριο που είχε βρη κάποιος εκείνο το πρωί και το είχε φέρει εκεί, αλλά, ο μικρός, αφού το εξήτασε προσεκτικά είπε, «Όχι, δεν πιστεύω ότι αυτό είναι το δικό μου δολλάριο. Θα περιμένω ώσπου να τελειώση η συνέλευσις, και αν δεν το ζητήση κανείς ως τότε θα καταλάβω ότι είναι το δικό μου.»

Τι λαμπρό παράδειγμα νεαρών παιδιών σήμερα που έχουν εκπαιδευθή με τον Λόγον του Θεού στην οδό της δικαιοσύνης! Το πρωί της Κυριακής το δολλάριο που δεν εζήτησε κανείς περίμενε το νεαρό παιδί που επανήλθε.