του να θέση τέρμα στους πολέμους, και όταν αυτός προτίθεται να κάμη κάτι, ποτέ δεν αποτυγχάνει στην εκπλήρωσι αυτού του σκοπού. «Έλθετε, ιδέτε τα έργα του Ιεχωβά· οποίας καταστροφάς έκαμεν εν τη γη. Καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης.»—Ψαλμ. 46:8, 9.

Η παρούσα γενεά θα ιδή την εκπλήρωσι της προφητείας αυτής. Σε λίγον καιρό ο ‘πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ θα θέση τέρμα στο πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων. Θα είναι ο πόλεμος που θα τερματίση πραγματικά τους πολέμους. Τα έθνη με τις πολλές κυβερνήσεις των θα εξαλειφθούν.

Στη θέσι αυτών των εθνών θα υπάρχη ένα ενιαίο σώμα λαών κάτω από μια δίκαιη κυβέρνησι—τη βασιλεία του Θεού. Εφόσον αυτή η μία, θεϊκά εγκαθιδρυμένη κυβέρνησις, θα διακυβερνήση τη γη, το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα διαιρεθή και πάλι, είτε πολιτικώς είτε θρησκευτικώς.

Μπορεί, όμως, να υποστηριχθή από μερικούς ότι ακόμη και μια θεία κυβέρνησις δεν θα μπορούσε να εξασφαλίση ειρήνην, διότι πάντοτε θα υπάρχη διαμάχη εφ’ όσον θα υπάρχη έστω κι ένα άτομο που δεν θα σεβασθή τα δικαιώματα των άλλων.

Όσοι σκέπτονται έτσι ας εξετάσουν αυτό το εδάφιο της Γραφής: «Έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή.» (Ψαλμ. 37:10) Αυτό σημαίνει ότι οι ασεβείς από το ανθρώπινο γένος δεν θα επιζήσουν από την ημέρα της οργής του Θεού. Θα αποκοσκινισθούν και θα καταστραφούν μαζί μ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Θα παύσουν να υπάρχουν, τόσον ασφαλώς όσον και οι προ του Κατακλυσμού ασεβείς έπαυσαν να υπάρχουν. «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.»—Ψαλμ. 145:20, ΜΝΚ.

Επειδή η βασιλεία του Θεού θα διακυβερνήση τη γη μετά την καταστροφή του παρόντος κόσμου, οι ασεβείς δεν θα μπορέσουν ν’ αναστηθούν, ν’ αποκτήσουν δύναμι και ν’ αναζωογονήσουν την τρέλλα του πολέμου. Ποτέ πια δεν θα ευδοκιμήση η φαυλότης επάνω στη γη.

Άνθρωποι συγκεντρώνονται τώρα απ’ όλες τις φυλές και τις εθνικότητες για να γίνουν κάτοικοι της γης κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Εφόσον αυτοί ζουν για τον νέο εκείνο κόσμο αποτελούν μια κοινωνία Νέου Κόσμου. Όπως ο Νώε κι η οικογένειά του διεφυλάχθησαν από τον Κατακλυσμό, έτσι κι αυτοί θα διαφυλαχθούν από την ημέρα της οργής του Θεού. Αυτοί είναι οι πραείς που αναφέρονται στον Ψαλμό 37:11: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»

Αυτοί δεν θα φέρουν μαζί τους στον νέον εκείνο κόσμο την τρέλλα του πολέμου. Αυτοί αποτελούν τώρα έναν ειρηνικό λαό και «θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα.»—Μιχ. 4:3.

Οι άνθρωποι, που στενάζουν και βοούν για την τρομερή σφαγή που προξενείται από τους πολέμους, μπορούν να υψώσουν την κεφαλή τους και να χαρούν, διότι η γη σύντομα θα κατοικηθή μόνον από πράους, ειρηνικούς ανθρώπους, και θα διακυβερνάται από τη βασιλεία του Θεού. Τότε η τρέλλα του πολέμου θα παύση για πάντα.

Το Δέρμα των Οδόντων Σας

«Διεσώθην με το δέρμα των οδόντων μου.» Αυτή η έκφρασις, που βρίσκεται στο Ιώβ 19:20, εγείρει το ερώτημα: Τι είναι το δέρμα των οδόντων σας; Ένα δημοσίευμα στο περιοδικό Σαϊεντίφικ Αμέρικαν του Ιουνίου 1953, λέγει: «Η μικροσκοπική τεχνική αποκαλύπτει τώρα ότι η αδαμαντίνη ουσία δεν αποτελεί ένα νεκρό περίβλημα, αλλά τον σκληρότερο και ισχυρότερο ιστό του σώματος, ένα ‘υπέρδερμα.’ . . . Ουσιαστικά, τα δόντια αποτελούνται από δύο τύπους σκληρού ιστού: την οδοντίνη ή ελεφαντίνη ουσία, και την αδαμαντίνη ή ‘δέρμα.’ . . . Η αδαμαντίνη παράγεται από δερματικά (επιθηλιακά) κύτταρα. . . . Η αδαμαντίνη είναι μοναδική μέσα στη ζώσα ύλη από δύο απόψεις· δεν έχει κύτταρα ή αιμοφόρα αγγεία. . . . Η αδαμαντίνη, βέβαια, δεν μπορεί ν’ αναπαραχθή μόνη της, όπως συμβαίνει συνήθως με τους ζωντανούς ιστούς. Αλλ’ ούτε μπορούν ν’ αναπαραχθούν και μερικά από τα πολύ ειδικευμένα κύτταρα του σώματος, όπως είναι οι εγκεφαλικοί νευρώνες. . . . Εχρησιμοποιήσαμε ραδιενεργά ισότοπα φωσφόρου, ασβεστίου, ιωδίου και άλλων στοιχείων για να διαπιστώσωμε αν . . . έλαβε χώραν μεταβολή στην αδαμαντίνη. Τα πειράματα απέδειξαν ότι επήλθε μεταβολή. . . . Με λίγα λόγια, η αδαμαντίνη ουσία δεν είναι τόσο παγία ή τόσο νεκρή όσο φαίνεται. Όπως και οι άλλοι σκληροί ιστοί, εκτελεί μια κίνησι με το περιβάλλον της, μολονότι χωρίς τη βοήθεια αιμοφόρων αγγείων ή κυττάρων.» Η Σκοπιά, στο τεύχος 15ης Νοεμβρίου 1916, σελίς 348 (στην Αγγλική), εδημοσίευσε μια περιγραφή αυτού του ‘δέρματος των οδόντων’ προς επίρρωσιν των λόγων του Ιώβ.