Σεμνότητα—Ένα Ωραίο Στολίδι για Νεαρούς και Ηλικιωμένους

Η σεμνότητα είναι μια ελκυστική ιδιότητα. Μπορεί να κάνει αυτόν που την διαθέτει αξιαγάπητο. Και σε ποιον δεν αρέσει να τον αγαπούν οι άλλοι; Έτσι λοιπόν έχουμε κάθε λόγο για να μπορούμε να πούμε ότι η σεμνότητα είναι ένα υπέροχο στολίδι για νεαρούς και ηλικιωμένους.

Ωστόσο, φαίνεται ότι οι νεαροί ιδιαίτερα έχουν ένα πρόβλημα στην ανάπτυξη κατάλληλης ισορροπίας σχετικά με τη σεμνότητα. Από τη μια, υπάρχουν οι νεαροί εκείνοι οι οποίοι φαίνεται ότι είναι υπερβολικά σεμνοί. Είναι διστακτικοί στην ανάληψη ευθύνης, με πόνο γνωρίζουν την περιορισμένη τους γνώση και τους λείπει η πείρα. Από την άλλη, πολλοί νεαροί διαθέτουν υπερβολική αυτοπεποίθηση, προφανώς χωρίς να γνωρίζουν τους περιορισμούς τους που οφείλονται στην έλλειψη πείρας. Η Βίβλος δίνει παραδείγματα και για τα δύο είδη των νεαρών αυτών.

Αντίθετα Παραδείγματα

Το ότι η έλλειψη σεμνότητας μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες καταδείχτηκε από την περίπτωση του γιου του Βασιλιά Σολομώντα, του Ροβοάμ. Ήταν αρκετά νεαρός όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του στο θρόνο του δωδεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ. Όταν οι άνθρωποι έκαναν έκκληση στον Ροβοάμ να ελαττώσει τα φορτία τους, ποια πορεία ακολούθησε εκείνος; Παρότι οι γηραιότεροι σύμβουλοι τον παρότρυναν να δείξει ευσπλαχνία, απέρριψε τη σοφή τους συμβουλή. Απεναντίας, ο Ροβοάμ δέχτηκε τη συμβουλή των νεότερων, οι οποίοι τον συμβούλεψαν να συμπεριφερθεί σκληρά στο λαό. Έτσι είπε: «Ο μεν πατήρ μου επεφόρτησεν εις εσάς ζυγόν βαρύν, εγώ δε θέλω κάμει βαρύτερον τον ζυγόν σας· ο πατήρ μου σας επαίδευσεν με μάστιγας, αλλ’ εγώ θέλω σας παιδεύσει με σκορπίους.» Αν ο Ροβοάμ ήταν σεμνό άτομο, θα είχε ακούσει τους γηραιότερους συμβούλους και θα είχε ελαττώσει τα φορτία του λαού. Επειδή δεν το έκανε αυτό, έχασε δέκα από τις δώδεκα φυλές.—1 Βασιλέων 12:3-24.

Σε εκπληκτική αντίθεση με τον Ροβοάμ ήταν ο Ελιού. Αυτός έδωσε το καλό παράδειγμα για όλους τους νεαρούς σήμερα, χωρίς να είναι εξαιρετικά συγκρατημένος ούτε και με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Αν και ο Ελιού κάτεχε όλες τις απαντήσεις, σαν να λέγαμε, επί μέρες άκουγε υπομονετικά τον Ιώβ και τους υποκριτικούς υποτιθέμενους παρηγορητές του. Μόνο όταν «ετελείωσαν οι λόγοι του Ιώβ», τότε, με την πρέπουσα σεμνότητα, μίλησε ο Ελιού. «Εγώ είμαι νέος την ηλικίαν, και σεις γέροντες,» είπε. «Δια τούτο εφοβήθην και συνεστάλην να σας φανερώσω την γνώμην μου.»—Ιώβ 31:40· 32:4-7.

Πόσο πιο αποτελεσματικοί και βαρύνοντες ήταν οι λόγοι του Ελιού, επειδή περίμενε μέχρις ότου οι ηλικιωμένοι εκείνοι άνθρωποι είπαν όσα είχαν να πουν! Ο Ελιού προφανώς κάτεχε το κλειδί για το πρόβλημα, ενώ εκείνοι όπως είναι φανερό, δεν καταλάβαιναν τι περιλαμβανόταν στο πρόβλημα. Και τι ήταν εκείνο που περιλαμβανόταν; Το ζήτημα της δικαιωματικής κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού και το αν Αυτός θα είχε πάνω στη γη ανθρώπους, οι οποίοι θα αποδεικνύονταν πιστοί σε Αυτόν ανεξάρτητα από αυτά που θα υπέφεραν.—Ιώβ 1:7-2:10.

Αναλογισθείτε επίσης τον Ιερεμία. Όταν ο Ιεχωβά Θεός τον κάλεσε σαν προφήτη, εκείνος έκανε έκκληση ανικανότητας επειδή ήταν σχετικά νεαρός. Ωστόσο ο Ιεχωβά απάντησε: «Μη λέγε, είμαι παιδίον· διότι θέλεις υπάγει προς πάντας προς τους οποίους θέλω σε εξαποστείλει· και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί. Μη φοβηθής από προσώπου αυτών διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερώνω.» (Ιερεμίας 1:7, 8) Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, ο Ιερεμίας ξεπέρασε τη διστακτικότητα του και μετέδωσε τα αγγέλματα του Θεού άφοβα. Ωστόσο, ο προφήτης ποτέ δεν πέρασε στο άλλο άκρο ώστε να γίνει υπερόπτης. Όταν βρισκόταν μπροστά σε βασιλιάδες και άλλους αξιωματούχους, μιλούσε πάντα με το βαθύ σεβασμό που αρμόζει σε ένα σεμνό άτομο.

Από το εμπνευσμένο Υπόμνημα μπορούμε να συνάγουμε ότι ο Τιμόθεος ήταν ένας άλλος σεμνός νεαρός, ο οποίος ήταν κάπως ντροπαλός ή συγκρατημένος. Ενώ η Βίβλος δεν το αναφέρει ειδικά αυτό, μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα αυτό, από αυτά που λέει. Σημειώστε παρακαλούμε, αυτά που είπε στον Τιμόθεο ο πιο ηλικιωμένος φίλος του ο απόστολος Παύλος: «Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητα σου.» Αν ο Τιμόθεος είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, αναμφίβολα δεν θα ήταν αναγκαίο να του πει αυτό το λόγο ο Παύλος. Πιθανότατα αυτό οφειλόταν στη σεμνότητα του Τιμόθεου και στο γεγονός ότι αυτός ήταν συγκρατημένος, γιαυτό ο Παύλος θεώρησε απαραίτητο να συμβουλέψει την εκκλησία της Κορίνθου: «Εάν έλθη ο Τιμόθεος, προσέχετε να είναι άφοβος μεταξύ σας· διότι το έργον του Κυρίου εργάζεται καθώς και εγώ· μηδείς λοιπόν ας μη εξουθενήση αυτόν.»—1 Τιμόθεον 4:12· 1 Κορινθίους 16:10, 11.

Προφανώς, οι Χριστιανοί νεαροί και οι ηλικιωμένοι θα θέλουν να αποφεύγουν την ασύνετη, άσεμνη πορεία του Ροβοάμ. Αλλά είναι σοφοί ώστε να μιμούνται τον γεμάτο σεβασμό, σεμνό τρόπο του Ελιού. Και από τον Ιερεμία και τον Τιμόθεο είναι δυνατό οι νεότεροι Χριστιανοί να μάθουν ότι πρέπει με σεμνότητα, αλλά και με θάρρος να προχωρούν μπροστά στην υπηρεσία του Ιεχωβά, έστω κι αν είναι κάπως ντροπαλοί ή συγκρατημένοι. Αν συνεχίζουν τις προσπάθειες τους παρά τα εμπόδια, με τον καιρό θα κερδίσουν κάτι που θα εξυψώσει πολύ την υπηρεσία τους στον Ιεχωβά.

Η Αξία της Πείρας

Οι νεότεροι έχουν πολλά για τα οποία να είναι ευγνώμονες. Σχετικά με τα προνόμια τους, ο σοφός Βασιλιάς Σολομώντας είπε: «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεότητί σου· και η καρδία σου ας σε χαροποιή εν ταις ημέραις της νεότητός σου· και περιπάτει κατά τας επιθυμίας της καρδίας σου και κατά την όρασιν των οφθαλμών σου.»—Εκκλησιαστής 11:9.

Ωστόσο με την αφθονία της υγείας και της σωματικής ενέργειας, και συχνά με το κεφάλι παραγεμισμένο από την εκμάθηση των βιβλίων, οι νεαροί συχνά έχουν την τάση να έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους. Έτσι μπορεί να πιστεύουν ότι μπορούν να λύσουν τα προβλήματα που μαστίζουν τους πιο ηλικιωμένους για ολόκληρες γενιές. Αλλά παρόλη τους τη γνώση, την προθυμία και τη σωματική δύναμη, παραμένει το γεγονός ότι οι νεαροί δεν έχουν πείρα. Πιθανόν αυτός είναι ο λόγος που ο Ρωμαίος θεατρικός συγγραφέας Πλαύτος παρατήρησε ότι «η σεμνότητα αρμόζει στους νεαρούς». Η πείρα πάντοτε μετριάζει τον ενθουσιασμό ενός ατόμου, την ανυπομονησία και την πεποίθηση. Γιαυτό λέγεται ότι ένας νεαρός γιατρός αρχίζει την καριέρα του με εκατοντάδες φάρμακα για κάθε ασθένεια, αλλά με τα χρόνια της πείρας ανακαλύπτει ότι υπάρχουν εκατοντάδες ασθένειες για κάθε φάρμακο.

Ναι, η πείρα—αυτό είναι εκείνο που κάνει τη διαφορά! Η Βίβλος επίσης δηλώνει ότι ο Ιησούς Χριστός έγινε τέλειος για το αξίωμα του σαν βασιλιάς και αρχιερέας με την πείρα, εξαιτίας των πραγμάτων που υπέφερε. (Εβραίους 4:15· 5:8, 9) Λένε ότι η πείρα είναι ένας δαπανηρός δάσκαλος, αλλά ότι οι ανόητοι δεν μαθαίνουν από κανένα άλλο δάσκαλο. Βέβαια, ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που τους λείπει η σεμνότητα και που χρειάζεται να μάθουν ακόμη από την πείρα. Ωστόσο η πείρα αληθινά μπορεί να βοηθήσει για να κάνει το σεμνό άτομο σοφό.

Βοηθήματα στη Σεμνότητα

Οι Χριστιανοί, νεαροί και ηλικιωμένοι, μπορεί να ξέρουν καλά ότι η σεμνότητα είναι ένας υπέροχος στολισμός. Αλλά πώς μπορεί ν’ αναπτυχθεί αυτή η επιθυμητή ιδιότητα; Ασφαλώς, ανάμεσα στα βοηθήματα για την ανάπτυξη της σεμνότητας, είναι η καθημερινή ανάγνωση της Βίβλου, του Λόγου του Θεού. Αυτή μας δίνει την πρέπουσα προοπτική και μας εμποδίζει να παίρνουμε τον εαυτό μας υπερβολικά στα σοβαρά. Η ανάγνωση της Βίβλου μάς βοηθάει επίσης να βλέπουμε τα πράγματα από την άποψη του Θεού. Για παράδειγμα, οι Γραφές δείχνουν ότι για τον Θεό οι άνθρωποι μοιάζουν με απλές ακρίδες και ότι ολόκληρα έθνη είναι όπως οι στάλες του νερού που πέφτουν από ένα κουβά. (Ησαΐας 40:15, 22) Πράγματι η Βίβλος μάς συμβουλεύει να είμαστε σεμνοί όταν ρωτάει: «Τι ζητεί ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς [με σεμνότητα, ΜΝΚ] μετά του Θεού σου;» Και ο απόστολος Παύλος δείχνει αυτό ακριβώς, δηλαδή το τι σημαίνει να είσαι σεμνός, λέγοντας: «Λέγω δια της χάριτος της εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ’ ότι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή.» Είναι απαραίτητο να λαμβάνουμε υπόψη τον εαυτό μας, αλλά το σεμνό άτομο προσέχει ώστε να μην υπερεκτιμά την αξία του.—Μιχαίας 6:8· Ρωμαίους 12:3.

Σημειώστε ότι η συμβουλή που μόλις αναφέραμε απευθύνεται όχι απλά στους νεαρούς αλλά σε όλους, στους μεγάλους και στους νεαρούς. Ωστόσο, η Βίβλος πράγματι δείχνει ότι η σεμνότητα είναι ιδιαίτερα ταιριαστή στους νεαρούς. Κι επίσης, από τον καιρό του Μωυσή ως τις μέρες των αποστόλων του Ιησού, οι Γραφές δείχνουν ότι η εκκλησιαστική ευθύνη πρέπει να αναλαμβάνεται από «πρεσβυτέρους», τους μεγαλύτερους. (Έξοδος 3:16· 1 Πέτρου 5:1-3) Επίσης, η Βίβλος δηλώνει: «Οι νεώτεροι υποτάχθητε εις τους πρεσβυτέρους». Αυτό σημαίνει ότι οι νεότεροι δεν πρέπει να είναι υπερήφανοι ή να υψηλοφρονούν. Αλλά η συμβουλή αυτή εφαρμόζεται μόνο στους νεότερους; Όχι, γιατί ο απόστολος Πέτρος συνεχίζει να πει: «Πάντες δε υποτασσόμενοι εις αλλήλους ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην διότι ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερήφανους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν». Η σεμνότητα και η ταπεινοφροσύνη είναι πρώτα ξαδέλφια, για να το πούμε έτσι.—1 Πέτρου 5:5.

Όλοι μας θα βοηθηθούμε να παραμείνουμε σεμνοί αν θυμόμαστε συνεχώς ότι η πορεία της σοφίας τόσο για τους νεαρούς όσο και για τους μεγάλους είναι να ενεργούν με σεμνότητα. Η σεμνότητα θα μάς προφύλαξη από πολλές στενοχώριες, γιατί δεν θα μας αφήσει να θεωρούμε δεδομένα πάρα πολλά πράγματα και να υποσχόμαστε περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να κάνουμε. Θα μας φυλάξει από το να αναπτύσσουμε στους άλλους το πνεύμα του ανταγωνισμού, ή της αντιζηλίας, και θα μας κάνει πιο αξιαγάπητα άτομα. Η σεμνότητα επίσης προάγει την ειρήνη της διανοίας και την ικανοποίηση, ιδιότητες που είναι βασικές για την ευτυχία. Ώστε, δεν έγραψε μάταια ο σοφός βασιλιάς Σολομώντας τα λόγια: «Η σοφία είναι μετά των ταπεινών.»—Παροιμίαι 11:2.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο νεαρός Ελιού περίμενε με σεμνότητα για να μιλήσει την αλήθεια