Διαρκές Βοήθημα στους Πιστούς Δούλους

Το Δευτερονόμιο έχει διαρκή ωφέλεια για τους δούλους του Ιεχωβά, και μπορούμε ν’ αποκομίσουμε πολύτιμη διδασκαλία από αυτό. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της εισβολής στη Χαναάν, ο Ιησούς του Ναυή ακολούθησε απόλυτα τη συμβουλή που βρίσκεται τώρα γραμμένη σ’ αυτό το βιβλίο. Παρόμοια, κι εμείς θα πρέπει πρόθυμα να δεχόμαστε θεία καθοδηγία. (Δευτερονόμιον 20:15-18· 21:23· Ιησούς του Ναυή 8:24-29) Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε στο Δευτερονόμιο με επιτυχία όταν αντιστεκόταν στο Σατανά. Σαν τον Ιησού, αναγνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει με τα λεγόμενα του Ιεχωβά, ότι δε θα πρέπει να δοκιμάζουμε το Θεό και ότι θα πρέπει να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία μόνο σ’ αυτόν.—Ματθαίος 4:1-11· Δευτερονόμιον 5:9· 6:13, 16· 8:3.

Αυτό το βιβλίο χαρακτηρίζει τον Ιεχωβά σαν ένα Θεό που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση. (Δευτερονόμιον 4:24· 6:15) Διακηρύττει επίσης: «Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεως σου». (Δευτερονόμιον 6:5) Στην ουσία, λοιπόν, το Δευτερονόμιο μας παροτρύνει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά πιστά. Γι’ αυτό λοιπόν, είθε να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία σ’ αυτόν με καρδιά γεμάτη χαρά.

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Η φίλη μου απέβαλε. Σαν γυναίκα συμμερίζομαι τον πόνο της, όμως θα ήταν κατάλληλο να την ενθαρρύνω να ελπίζει σε ανάσταση;

Ασφαλώς μπορείτε να κάνετε πολλά για να της δώσετε παρηγοριά και στοργική Χριστιανική βοήθεια. Αλλά η Βίβλος δεν παρέχει καμιά βάση για να αναμένουμε την ανάσταση των εμβρύων. Ας δούμε γιατί:

Όταν μια γυναίκα συλλαμβάνει, υπάρχει μόνο ένα κύτταρο, ένα γονιμοποιημένο ωάριο. Φυσιολογικά, σε μια περίοδο εννιά μηνών το κύτταρο αυτό πολλαπλασιάζεται και εμφυτεύεται στη μήτρα της γυναίκας, αναπτύσσεται το έμβρυο και τελικά γεννιέται ένα παιδί. Η αποβολή διακόπτει τη φυσιολογική αυτή διαδικασία, βάζοντας τέρμα στη ζωή που έχει αρχίσει και η οποία θα έπρεπε να αναπτυχθεί σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Αν γίνει έκτρωση, τότε η πράξη αυτή έρχεται σε αντίθεση με την ιερότητα της ζωής και με την εντολή του Θεού ενάντια στη δολοφονία.—Έξοδος 20:13· 21:22, 23· Αριθμοί 35:16-18· 1 Πέτρου 4:15.

Ο Ζωοδότης μας γνωρίζει πολύ καλά την ανάπτυξη της ζωής μέσα στη μήτρα, όπως μπορούμε να δούμε από αυτά που λέει η Βίβλος σχετικά με τη γυναίκα του Ιεσσαί, η οποία έφερε στην κοιλιά της το έμβρυο που αναπτύχθηκε και γεννήθηκε και ονομάστηκε Δαβίδ. (Ψαλμός 139:13-16· παράβαλε Ιώβ 31:15.) Τι θα πούμε, όμως, σχετικά με τη δυνατότητα ανάστασης σε περιπτώσεις που έγινε αποβολή ή που το παιδάκι γεννήθηκε νεκρό;

Η Βίβλος αναγνωρίζει ότι ένα έμβρυο μπορεί να πεθάνει. Αυτό συμβαίνει στην αυτόματη έκτρωση, ή στην αποβολή, ή όταν το παιδάκι γεννιέται νεκρό.—Γένεσις 31:38· Έξοδος 23:26· 2 Βασιλέων 2:19-21· Ιώβ 21:10· Ψαλμός 58:8· 144:14.

Ο Ιώβ ανέφερε διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να συμβεί αποβολή, οποιοσδήποτε από τους οποίους, όπως νόμιζε ο ίδιος, θα ήταν καλύτερος γι’ αυτόν από τα δεινά τα οποία υπέφερε. Είπε ότι θα μπορούσε να ήταν «εξάμβλωμα κεκρυμμένον [αποβολή που δε γίνεται αντιληπτή]», κάποιος ο οποίος «δεν ήθελεν υπάρχει, ως βρέφη μη ιδόντα φως». (Ιώβ 3:16) Αυτό θα μπορούσε να αναφέρεται σε μια γυναίκα που έκανε αποβολή ακόμη και προτού συνειδητοποιήσει ότι ήταν έγκυος και ενώ το έμβρυο δεν ήταν ακόμη βιώσιμο. Το Σώμα Μηχανή δηλώνει: «Πολλά ωάρια [γονιμοποιημένα ωάρια] δεν αναπτύσσονται φυσιολογικά. Και αυτά είναι περισσότερα από εκείνα που αναπτύσσονται φυσιολογικά. Γύρω στα δέκα τα εκατό δεν καταφέρνουν να εμφυτευθούν και από εκείνα που εμφυτεύονται γύρω στα μισά αποβάλλονται με αυτόματη έκτρωση, συνήθως χωρίς να το γνωρίζει η μητέρα».

Ο Ιώβ είπε επίσης ότι αν ‘οι πόρτες της κοιλιάς της μητέρας του είχαν κλειστεί, θα είχε εμποδιστεί από του να βρίσκεται σε δυσκολίες’. Έτσι θα είχε γλιτώσει τα δεινά αν θα είχε ‘πεθάνει από τη μήτρα’ ή ‘μέσα στη μήτρα’. (Ιώβ 3:10, 11) Μερικές φορές αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν σοβαρές ατέλειες στο έμβρυο. Ή ίσως συμβαίνει σαν αποτέλεσμα ανωμαλιών στα αναπαραγωγικά όργανα της μητέρας εξαιτίας ανεπάρκειας βιταμινών, ορμονών ή οξυγόνου ή μητρικής ασθένειας.

Στην αγωνία του ο Ιώβ θεώρησε ότι οι πιθανότητες αυτές θα ήταν καλύτερες γι’ αυτόν. Ωστόσο η μητέρα του θα είχε λυπηθεί, ακριβώς όπως και οι σημερινές μητέρες όταν κληρονομημένες ατέλειες καταλήγουν σε αποβολή ή στο να γεννηθεί το παιδάκι νεκρό. Αναφέροντας αυτές τις πιθανότητες, ο Ιώβ δεν είπε ότι θα ανασταινόταν με οποιονδήποτε τρόπο. Η ωφέλεια, όπως είδαμε, ήταν ότι δε θα τον είχαν βρει δυσκολίες δηλαδή θα είχε μείνει χωρίς βάσανα.

Ο Ιώβ πρόσθεσε μια άλλη δυνατότητα: «Διά τι . . . δεν εξέπνευσα άμα εξήλθον εκ της κοιλίας;» (Ιώβ 3:11) Αν, όπως συμβαίνει μερικές φορές, ο Ιώβ είχε γεννηθεί και σύντομα μετά πέθαινε, ίσως και προτού ακόμη θηλάσει, ποιες θα ήταν οι μελλοντικές του προοπτικές; Αυτό δεν το συζήτησε μέσα στο κείμενο. Αλλά αργότερα έδειξε ότι αν, αφού είχε ζήσει σαν άνθρωπος, είχε πεθάνει και είχε πάει στο Σιεόλ, ο Θεός πιθανόν θα ‘έθετε χρονικό όριο και κατόπιν θα τον θυμόταν’. Ο Ζωοδότης μας ‘θα καλούσε και ο Ιώβ ο ίδιος θα απαντούσε’. Ναι, ο Ιεχωβά Θεός θα έφερνε τον Ιώβ πίσω στη ζωή, θα τον ανάσταινε.—Ιώβ 14:13-15.

Αυτό συμφωνεί με τη γνώση μας για την ανάσταση στα Βιβλικά παραδείγματα. Εκείνοι που αναστήθηκαν προφανώς είχαν φερθεί πίσω στη ζωή όπως ακριβώς ήταν κατά το θάνατό τους. Δηλαδή, τα παιδιά που πέθαναν αναστήθηκαν σαν παιδιά, οι ενήλικες σαν ενήλικες. (2 Βασιλέων 4:17-20, 32-37· Λουκάς 7:12-15· 8:40-42, 49-55· Ιωάννης 11:38-44) Θα ήταν λογικό να σκεφτούμε ότι αν είχε συμβεί μια ‘αποβολή που δεν έγινε αντιληπτή’ στην περίπτωση του Ιώβ, στη Νέα Τάξη το μικροσκοπικό αυτό έμβρυο θα αποκατασταινόταν μέσα στην κοιλιά της μητέρας του για να συνεχιστεί η εγκυμοσύνη για την οποία αυτή ίσως δεν ήταν ενήμερη; Αυτό δε βρίσκεται σε συμφωνία με αυτό που δείχνει η Βίβλος σχετικά με την ανάσταση, η οποία πάντοτε περιλάμβανε άτομα τα οποία είχαν γεννηθεί και ζήσει σαν χωριστά άτομα ενώπιον του Θεού.—Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15.

Αλλά τι θα πούμε αν το έμβρυο ήταν περισσότερο αναπτυγμένο, είχε ήδη μεγαλώσει και βρισκόταν κοντά στο χρόνο που θα γεννιόταν; Υπάρχουν πολλές δυνατές καταστάσεις. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας λόγος για να θεωριολογήσουμε, γιατί υπάρχουν αμέτρητες λυπηρές συνέπειες της ατέλειας που υποφέρουμε σήμερα. Στον αποκαταστημένο Παράδεισο ο στοργικός μας ουράνιος Πατέρας θα αντιστρέψει την αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου και θα φέρει υπέροχες ευλογίες. Πολλοί άνθρωποι θα αναστηθούν. Η απόφαση ως προς το πώς θα γίνει η ανάσταση, και σε ποια έκταση, εναπόκειται στον Ιεχωβά και στον Ιησού. Εμείς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η απόφαση θα αντανακλά την τέλεια σοφία και δικαιοσύνη του Ιεχωβά.

Ο Ελιού βεβαίωσε τον Ιώβ; «Μη γένοιτο να υπάρχη εις τον Θεόν αδικία, και εις τον Παντοδύναμον ανομία. Επειδή κατά το έργον του ανθρώπου θέλει αποδώσει εις αυτόν, . . . Ναι, βεβαίως ο Θεός δεν θέλει πράξει ασεβώς». (Ιώβ 34:10-12) Όλοι μας, ανάμεσα στους οποίους και τα ζευγάρια που είχαν την πολύ λυπηρή εμπειρία μιας αποβολής ή ενός παιδιού που γεννήθηκε νεκρό, μπορούν να λάβουν παρηγοριά γνωρίζοντας ότι ‘καλός και ευθύς είναι ο Ιεχωβά’.—Ψαλμός 25:8.

◼ Εφόσον η Βίβλος μιλάει για ορισμένους ανθρώπους σαν «χριστούς [χρισμένους]» επειδή εκλέχθηκαν ειδικά, ή διορίστηκαν από το Θεό, θα μπορούσαν όλοι οι επίσκοποι σήμερα να οριστούν σαν «χριστοί [χρισμένοι]»;

Η Εβραϊκή και η Ελληνική λέξη για τον «χρείω» περιέχουν την ιδέα του περιχύματος ή του αλείμματος με λάδι. Ο όρος «χρίσμα» θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί όταν εκχύθηκε σε κάποιον το άγιο πνεύμα, όπως στον Ιησού και στους Χριστιανούς, τους οποίους ο Θεός εκλέγει για να γίνουν συγκληρονόμοι του Ιησού.—Γένεσις 28:18, 19· 31:13· Ψαλμός 133:2· 45:7· Ησαΐας 61:1· Λουκάς 4:18· Εβραίους 1:9· Εφεσίους 1:13, 14.

Σε μερικές περιπτώσεις η Βίβλος χρησιμοποιεί τη λέξη «χριστός [χρισμένος]» σε σχέση με κάποιον που είχε εκλεγεί, ή διοριστεί, για έναν ειδικό ρόλο ή λειτούργημα. Για παράδειγμα, ο Ηλίας επρόκειτο να ‘χρίσει τον Αζαήλ βασιλέα επί την Συρίαν’ και ‘τον Ελισσαιέ προφήτην αντί σου’. (1 Βασιλέων 19:15, 16) Ωστόσο δεν υπάρχει γραπτή αναφορά ότι χρίστηκαν με κατά γράμμα λάδι, όπως ο Ιηού. (2 Βασιλέων 9:1-6) Στον Κύρο τον Πέρση προφανώς ποτέ δε χύθηκε κατά γράμμα λάδι ή άγιο πνεύμα, αλλά αποκαλέστηκε χρισμένος του Ιεχωβά γιατί του είχε ειδικά ανατεθεί κάποιος συγκεκριμένος ρόλος. (Ησαΐας 45:1) Παρόμοια, ο Μωυσής μπορούσε να ονομαστεί ο ‘Χριστός [χρισμένος]’ γιατί τον διόρισε ο Θεός, δίνοντας του έναν ειδικό διορισμό.—Εβραίους 11:26.

Τι θα πούμε για τους πρεσβυτέρους, ή τους επισκόπους, στις τοπικές εκκλησίες; Στο εδάφιο Πράξεις 20:28, ο απόστολος Παύλος είπε στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας ότι «το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους». Αυτό συνέβη σε έναν καιρό που όλοι οι βαφτισμένοι Χριστιανοί, τους οποίους επιδοκίμαζε ο Θεός, ήταν χρισμένοι με άγιο πνεύμα και καλεσμένοι για ουράνια ζωή.—2 Κορινθίους 1:21, 22· 1 Ιωάννου 2:20, 27.

Ωστόσο, λέγοντας ότι ‘το άγιο πνεύμα σας διόρισε επισκόπους’, ο Παύλος δε χρησιμοποίησε την Ελληνική λέξη χρισμένος. Χρησιμοποίησε ένα χρόνο του ρήματος τίθημι, το οποίο μπορεί να σημαίνει θέτω, τοποθετώ, εγκαθιστώ, διορίζω.—Παράβαλε Μάρκος 4:21· 16:6· 1 Κορινθίους 3:10· 9:18· 15:25· 2 Τιμόθεον 1:11· Εβραίους 1:2.

Είναι αλήθεια ότι ο Θεός χρησιμοποιεί το άγιο πνεύμα του για να διορίσει, να αναθέσει, ή να τοποθετήσει, πρεσβυτέρους σε προσδιορισμένες θέσεις. Αλλά δε θα ήταν κατάλληλο να μιλάμε για όλους τους επισκόπους της εκκλησίας σαν να είναι χρισμένοι. Αυτό θα οδηγούσε σε σύγχυση, υποθέτοντας λανθασμένα ότι όλοι οι πρεσβύτεροι είναι χρισμένοι με άγιο πνεύμα και έχουν την ουράνια κλήση. Στην πραγματικότητα, η μεγάλη πλειονότητα των πιστών επισκόπων στις εκκλησίες σήμερα, ενώ είναι διορισμένοι σαν πρεσβύτεροι, έχουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής στον αποκαταστημένο γήινο Παράδεισο.