Τι «Σημείον» Αναζητούν οι Χριστιανοί;

ΕΠΙ δεκαεννέα αιώνες οι Χριστιανοί περίμεναν την έλευσι του Χριστού εν δυνάμει.

Μερικοί ανέμεναν μια ξαφνική και θαυματουργική ορατή εμφάνισι στον ουρανό, ή πίστευαν ότι εκείνοι που αναγεννώνται ως πνευματικοί αδελφοί του Χριστού ξαφνικά και θαυματουργικά θα εξαφανίζονταν από το πρόσωπο της γης και θα λαμβάνονταν στον ουρανό.

Υπάρχει μια ομοιότης σ’ αυτή την άποψι μ’ εκείνη των θρησκευτικών γραμματέων και Φαρισαίων που ζούσαν πριν από δεκαεννέα αιώνες. Εκείνοι ζήτησαν ένα σημείο από τον Ιησού Χριστό, για να πεισθούν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας. Ζήτησαν απ’ αυτόν να κάμη μια ορατή εμφάνισι στον ουρανό, μια εμφάνισι μεγάλης δυνάμεως και δόξης, για να ιδούν όλοι με τα φυσικά τους μάτια. Αλλ’ ο Ιησούς αρνήθηκε.—Ματθ. 12:38· παράβαλε με Δανιήλ 7:13, 14· Ματθαίον 26:64.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΙΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Θα κάναμε σφάλμα αν είχαμε μια τέτοια προσδοκία, αναζητώντας κάποιο θεαματικό θαύμα για να μας πείση. Αυτό είναι σε αντίθεσι με τη δήλωσι του αποστόλου ότι «περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως.» (2 Κορ. 5:7) Όπως ακριβώς υπήρχαν πολλές αποδείξεις όταν ο Ιησούς ήταν στη γη για όσους είχαν πίστι στον Ιεχωβά Θεό να δεχθούν τον Ιησούν ως τον Μεσσίαν, έτσι και σήμερα υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι αυτός τώρα έχει αναλάβει τις υποθέσεις της γης. Ο απόστολος λέγει: «Είναι δε η πίστις . . . βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» (Εβρ. 11:1) Εκείνα λοιπόν που στερεώνουν την πίστι δεν είναι πάντοτε τα ορατά και φανερά πράγματα. Μπορεί να είναι και πράγματα εντελώς διάφορα απ’ ό,τι έχομε οδηγηθή να αναμένωμε από προσωπικές ιδέες ή επιθυμίες.

Συνεπώς, καλό είναι να εξετάσωμε προσεκτικά για να δούμε ποιες λέγει η Γραφή ότι είναι οι αποδείξεις της παρουσίας του Χριστού και της εγγύτητος της χιλιετούς βασιλείας του στη γη.

Η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού υπόσχεται τις πιο ωραίες συνθήκες—συνθήκες που δεν εγνώρισε ποτέ η ανθρωπότης. Επομένως, πρέπει όλοι ν’ αναζητούν αποδείξεις της εγγύτητος με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και τη μεγαλύτερη προσδοκία. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως (κεφάλαια 20 και 21) αποκαλύπτει πολλά από τα αγαθά που θα φέρη η χιλιετής βασιλεία. Μας λέγει επίσης ότι απ’ αυτή τη χιλιετηρίδα πρέπει να προηγηθή άμεσα ο πιο καταστρεπτικός πόλεμος όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Μπορούμε τώρα να βλέπωμε τους πολιτικούς άρχοντας ή «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» να συνάγωνται, κάτω από δυνάμεις που είναι πέραν του ανθρωπίνου έλεγχου, για τον Πόλεμο όλων των πολέμων στον τόπο που καλείται Αρμαγεδδών.—Αποκάλ. 16:13-16.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΙΕΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Η Αποκάλυψις, περιγράφοντας την παράταξι της μάχης γι’ αυτόν τον πόλεμο, αποκαλύπτει ότι παρά το πλευρόν του Παντοκράτορος Θεού θα είναι ο Αρχηγός των ουρανίων στρατευμάτων του Ιεχωβά. Αυτός καλείται Πιστός και Αληθινός, ο Λόγος του Θεού. Παρουσιάζεται ότι είναι ήδη ενεργός Βασιλεύς προτού αρχίση ο πόλεμος του Αρμαγεδδώνος. Η αφήγησις περιγράφει τον Χριστό να προχωρή προς τον πόλεμο: «Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.» (Αποκάλ. 19:11-16· παράβαλε με Αποκάλυψιν 12:5, 10-12.) Έτσι αυτός βασιλεύει προτού εισέλθη στη μακρά χιλιετή περίοδο της βασιλείας με τους 144.000 Χριστιανούς συγκληρονόμους.—Αποκάλ. 14:1-4· 20:4-6.

Πρόσθετη απόδειξις δίδεται, σε μια άλλη εικόνα, ότι ο Χριστός θα ήταν ενεργός Βασιλεύς και θα ήταν ‘ παρών,’ με την έννοια ότι στρέφει την προσοχή του και ασκεί βασιλική εξουσία στη γη. (Παράβαλε την ’κατάβασι’ του Ιεχωβά στα εδάφια Μιχαίας 1:3· 2 Σαμουήλ 22:10.) Στο έκτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως ο απόστολος Ιωάννης καταγράφει την όρασί του στην οποία είδε το Αρνίον του Θεού, τον Ιησούν Χριστόν, ν’ αρχίζη ν’ ανοίγη τις επτά σφραγίδες κρατώντας κλειστό το «βιβλίον» που είχε λάβει από το χέρι του Θεού. Ο Ιωάννης γράφει: «Και είδον, ότε ήνοιξε το Αρνίον μίαν εκ των σφραγίδων, και ήκουσα εν εκ των τεσσάρων ζώων λέγον, ως φωνήν βροντής, Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού, ίππος λευκός· και ο καθήμενος επ’ αυτόν είχε τόξον· και εδόθη εις αυτόν στέφανος, και εξήλθε νικών, και διά να νικήση. Και ότε ήνοιξε την δευτέραν σφραγίδα, ήκουσα το δεύτερον ζώον λέγον, Έρχου και βλέπε. Και έξηλθεν άλλος ίππος κόκκινος και εις τον καθήμενον επ’ αυτόν εδόθη να σηκώση την ειρήνην από της γης, και να σφάξωσιν αλλήλους, και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη.»—-Αποκάλ. 6:1-4.

Η προφητική αυτή εικόνα συμβολίζει τα όσα επήλθαν στη γη αρχίζοντας από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο 1914 μ.Χ. Ο Ιησούς Χριστός εμφανίζεται εστεμμένος ως Βασιλεύς, να προχωρή έφιππος σ’ έναν λευκό ίππο για δίκαιο πόλεμο. Ο ιππεύς του κόκκινου ίππου παριστάνει τη διεξαγωγή του γηίνου πολέμου, ο οποίος πραγματικά ερήμωσε τη γη από εκείνο το έτος 1914 μ.Χ.

Επίσης ο θεόπνευστος ψαλμωδός προείπε καθαρά ότι ο Ιησούς Χριστός θα άρχιζε να βασιλεύη κάποιον καιρό προτού «οι βασιλείς της γης» καταστραφούν και προτού αρχίση τη χιλιετή βασιλεία του. Έγραψε, προφητικά: «Διά τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά και κατά του Χριστού αυτού, λέγοντες, ’Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις αυτών.’ Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Ιεχωβά θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς. Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς. Αλλ’ εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.»—Ψαλμ. 2:1-6, ΜΝΚ· παράβαλε με Πράξεις 4:24-30.

Συνεπώς, μετά την έναρξι της παρουσίας του Χριστού με βασιλική εξουσία και δόξα, θα υπάρξη μια περίοδος χρόνου στην οποία θ’ ασχοληθή με την κρίσι αυτού του συστήματος πραγμάτων και τελικά θα το φέρη σε πλήρη καταστροφή. (Ψαλμ. 2:8-12· 110:2-6) Στη διάρκεια αυτής της περιόδου θα είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια, διότι τώρα είναι το «απαύγασμα» του αοράτου Θεού, τον οποίον ’κανένας άνθρωπος δεν είδε ποτέ.’ Ο Χριστός τώρα ’κατοικεί φως απρόσιτον,’ και «ουδείς των ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη αυτόν.»—Εβρ. 1:3· Ιωάν. 1:18· 1 Τιμ. 6:16.

Επειδή ο Χριστός θα ήταν αόρατος σε ανθρώπινα μάτια στον καιρό της παρουσίας του με βασιλική εξουσία από το έτος 1914 μ.Χ. και έπειτα, έδωσε φιλάγαθα στους μαθητάς του ένα «σημείον» με το οποίον θα μπορούσαν να γνωρίσουν και να καταλάβουν πότε θα ήρχετο ο καιρός εκείνος. Προείπε αυτό το «σημείον» λίγο μετά την πρόρρησί του για την καταστροφή του ναού της Ιερουσαλήμ. Η ευκαιρία να περιγράψη το «σημείον» ήλθε λίγο μετά από τα λόγια που είπε στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας οι οποίοι τον απέρριψαν: «Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. Διότι σας λέγω, δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, έωσου είπητε, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά.»—Ματθ. 23:38, 39, ΜΝΚ.

Αυτή η έντονη δήλωσις του Ιησού έδειχνε ότι επρόκειτο να απέλθη, και ότι θα υπήρχαν εκείνοι που θα χρησιμοποιούσαν τα προφητικά λόγια του Ψαλμού 118:26 και θα έλεγαν: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά.» Αλλά τα λόγια αυτά δεν θα τα έλεγαν σ’ εκείνον τον υλικό ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτό είχε διασαφηνισθή κατόπιν από τα λόγια του Ιησού. Η αφήγησις λέγει: «Και εξελθών ο Ιησούς, ανεχώρησε από του ιερού· και προσήλθον οι μαθηταί αυτού διά να επιδείξωσιν εις αυτόν τας οικοδομάς του ιερού· Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς, Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.»—Ματθ. 24:1, 2.

«ΕΛΕΥΣΙΣ» Η «ΠΑΡΟΥΣΙΑ»—ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ;

Ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοί του βγήκαν έπειτα από την Ιερουσαλήμ και ανέβηκαν στο Όρος των Ελαιών που ήταν εκεί κοντά. Κάθησαν σε μια θέσι από την οποία μπορούσαν να έχουν μια ωραία θέα ολοκλήρου του συγκροτήματος του ναού, βαθιά συγκινημένοι. Τελικά τέσσερις από τους αποστόλους έθεσαν το ερώτημα για το οποίο όλοι ενδιαφέρονταν. Το ερώτημά των ήταν: «Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντέλειας του αιώνος;»—Ματθ. 24:3· Μάρκ. 13:3, 4.

Παρατηρήστε ότι οι απόστολοι ρώτησαν για την Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μήπως ρωτούσαν για την έλευσί του; Όχι. Παρατηρήστε ότι δεν χρησιμοποιήθηκε η λέξις παρουσία για την πρώτη έλευσι του Χριστού από τον Χριστιανό μάρτυρα Στέφανο όταν μίλησε στο Ιουδαϊκό συνέδριο: «Τίνα των προφητών δεν εδίωξαν οι πατέρες σας; Μάλιστα εφόνευσαν εκείνους οίτινες προκατήγγειλαν περί της ελεύσεως του Δικαίου, του οποίου σεις εγίνατε τώρα προδόται και φονείς· οίτινες ελάβετε τον νόμον εκ διαταγών αγγέλων και δεν εφυλάξατε.» (Πράξ. 7:52) Η λέξις «έλευσις» και η λέξις «παρουσία,» είναι δύο λέξεις που διαφέρουν σε μορφή και προέλευσι, καθώς και σε σημασία.

Ποια είναι η έννοια και τα χαρακτηριστικά της λέξεως «παρουσία»; Κατά γράμμα σημαίνει το να είναι κανείς παράπλευρα, η δε έκφρασις λαμβάνεται από την πρόθεσι παρά (δίπλα) και τη λέξι ουσία (ύπαρξις). Ας ιδούμε τι λέγουν οι λεξικογράφοι.

Το Ελληνοαγγλικό Λεξικόa του Λίντελ και Σκοττ δίνει τον πρώτο ορισμό της λέξεως παρουσία με την Αγγλική λέξι «presence.» Δίνει ως δεύτερο ορισμό με τη λέξι «arrival» [άφιξις] και κατόπιν προσθέτει: «Ιδιαίτερα επίσκεψις μιας βασιλικής ή επισήμου προσωπικότητος.»

Σύμφωνα με αυτό, το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (που εξεδόθη από τον Γκέρχαρντ Φρήντριχ)b δίνει ως γενική έννοια την Αγγλική λέξι «presence.» Κατόπιν ως «Τεχνική Χρήσι των λέξεων,» στον Ελληνισμό, δίνει την έννοια «1. Η Επίσκεψις Άρχοντος.» Λέγει σχετικά με την «Τεχνική Χρήσι του [ρήματος] πάρειμι και παρουσία στην Καινή Διαθήκη:«Στην Καινή Διαθήκη οι λέξεις αυτές ποτέ δεν χρησιμοποιούνται για την έλευσι του Χριστού εν σαρκί, και η παρουσία ποτέ δεν έχει την έννοια της επανόδου. Η ιδέα για κάτι περισσότερο από παρουσία βρίσκεται για πρώτη φορά μόνον στη μετέπειτα Εκκλησία.»

Οι μαθηταί του Ιησού, λοιπόν, ρωτούσαν όχι για τη μελλοντική του «άφιξι,» αλλά για μετά την άφιξί του. Ρωτούσαν για την «παρουσία» του. Και αν, αντί να χρησιμοποιήσωμε τη λέξι «παρουσία,» προσφύγωμε στην «τεχνική χρήσι των λέξεων» στον Ελληνισμό, οι μαθηταί θα ήταν κατανοητό ότι ρωτούσαν τον Ιησού: «Ποιο θα είναι το σημείον της [επισκέψεως σου ως βασιλικής προσωπικότητος] και της συντελείας του αιώνος;» Μια «επίσκεψις» περιλαμβάνει περισσότερα από «άφιξι.» Περιλαμβάνει «παρουσία.»

Στη λεγόμενη Καινή Διαθήκη η λέξις παρουσία απαντάται είκοσι τέσσερις φορές, και σε όλες τις περιπτώσεις που απαντάται, όχι μόνον η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών μεταφράζει τη λέξι κάθε φορά ως παρουσία, αλλά και άλλες μεταφράσεις κάνουν το ίδιο, όπως η Κατά Γράμμα Μετάφρασις της Αγίας Γραφής υπό Γιάνγκ του έτους 1862 μ.Χ.· το Εμφατικόν Δίγλωττον του Ουίλσων του 1857-1863 μ.Χ.· και η Εμφατική Βίβλος του Ρόδερχαμ, του 1897 μ.Χ. Παρατηρούμε πόσο κατάλληλα αντιπαραβάλλονται οι λέξεις «παρουσία» και «απουσία,» στην επιστολή προς Φιλιππησίους 2:12, όπου ο απόστολος Παύλος λέγει: «Καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου.»

Η «παρουσία» του Χριστού, για την οποία ρώτησαν οι μαθηταί, δεν μπορούσε να γίνη στον καιρό της καταστροφής της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στο έτος 70 μ.Χ. Γιατί; Αν και είναι αλήθεια ότι το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων τελείωσε τότε, το μεγαλύτερο σύστημα πραγμάτων, του οποίου το Ιουδαϊκό σύστημα ήταν απλώς ένας προφητικός τύπος, δεν τελείωσε τότε. Αυτό θα ήρχετο στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, που το αποκορύφωμα θα ήταν «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» (Ματθ. 24:21) Η θλίψις της Ιερουσαλήμ στο έτος 70 μ.Χ. ήταν η χειρότερή της, αλλά δεν ήταν βέβαια χειρότερη από τον παγκόσμιο κατακλυσμό των ημερών του Νώε και είναι πολύ λιγώτερο καταστροφική από το τέλος ολοκλήρου του παρόντος παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων.

ΑΝΑΓΚΗ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ

Η παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι επομένως η παρουσία του ή η επίσκεψις ως Βασιλέως, αοράτου, με βασιλική εξουσία και δόξα. Συνεπώς απαιτείται ένα «σημείον» για να διακρίνουν αυτή την παρουσία οι άνθρωποι της γης. Ο Ιησούς, σύμφωνα με τον χαρακτηριστικό του τρόπο να δίνη στοργική προσοχή σε όλα τα ερωτήματα που έθεταν οι μαθηταί του, τους έδωσε μια πληρέστερη ακόμη απάντησι από εκείνη που ανέμεναν. Ολόκληρο το 24 και 25 κεφάλαιο του Ματθαίου, μαζί με τις παράλληλες αφηγήσεις του Μάρκου κεφάλαιον 13 και Λουκά κεφάλαιον 21, δίνουν πολλά χαρακτηριστικά του «σημείου» της παρουσίας του.

Καλά, λοιπόν, θα κάμωμε να εξετάσωμε προσεκτικά τα όσα υπέδειξε ο Ιησούς ότι θα παρείχαν πλήρη και επαρκή απόδειξι της αοράτου παρουσίας του. Το «σημείον» με τα πολλά χαρακτηριστικά του, όπως διαγράφονται από τον Ιησού, δεν είναι ένα σημείον ότι αυτός είναι καθ’ οδόν—ότι έρχεται—αλλά ότι είναι παρών, κατευθύνοντας την αόρατη προσοχή και εξουσία του προς τη γη.

Εκείνοι που έχουν κατανόησι, χρησιμοποιώντας τους ‘οφθαλμούς της διανοίας’ θα διακρίνουν αυτό το γεγονός, όπως έγραψε ο προφήτης Δανιήλ: «Οι συνετοί θέλουσι νοήσει.» (Δαν. 12:10) Αν ο Χριστός ενεφανίζετο με ορατή μορφή, με μια εκθαμβωτική επίδειξι, ή με το να κάνη θαυματουργικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο, πού θα εχρειάζετο σύνεσις; Οι αληθινοί Χριστιανοί, λοιπόν, δεν θα είναι σαν εκείνους οι οποίοι έχουν εσφαλμένη προσδοκία, αλλά θα έχουν σύνεσι και διάκρισι, και θα ‘υψώσουν τας κεφαλάς των, διότι πλησιάζει η απολύτρωσις των απ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων.’—Λουκ. 21:28, 36.

[Υποσημειώσεις]