Ο Ψαλμός 119 Μεγαλύνει τον Λόγον του Ιεχωβά
«ΛΥΧΝΟΣ εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.» Οι σπουδασταί της Αγίας Γραφής είναι πολύ κατατοπισμένοι σ’ αυτό το εδάφιο των Αγίων Γραφών και το αγαπούν πολύ. Πολύ κατάλληλα τα λόγια αυτά βρίσκονται στον Ψαλμό 119 (εδάφιο 105). Γιατί πολύ κατάλληλα; Διότι από την αρχή ως το τέλος ο ψαλμός αυτός μεγαλύνει τον Λόγο του Θεού.
Μεταξύ των ενδιαφερουσών απόψεων του Ψαλμού 119 είναι το ότι πρόκειται για ένα ψαλμό που είναι ακροστιχίδα· αλλ’ αντίθετα με πολλούς άλλους ακροστιχικούς ψαλμούς στους οποίους κάθε εδάφιο αρχίζει μ’ ένα επόμενο γράμμα του Εβραϊκού αλφαβήτου, σ’ αυτόν τον ψαλμό οκτώ εδάφια συγχρόνως αρχίζουν με κάθε επόμενο γράμμα. Επειδή υπάρχουν είκοσι δύο γράμματα στο Εβραϊκό αλφάβητο, ο ψαλμός έχει 176 εδάφια, που τον καθιστούν τον μεγαλύτερο ψαλμό.
Αλλά το πιο συναρπαστικό απ’ όλα είναι ο τρόπος με τον οποίον ο συγγραφεύς ανέπτυξε το θέμα της εκτιμήσεως του Λόγου του Θεού. Έτσι βρίσκομε σ’ αυτόν οκτώ λέξεις που αναφέρονται στον Λόγο ή στα έργα του Θεού, περίπου είκοσι δύο φορές σε κάθε περίπτωσι—συνολικά 176 φορές. Αυτές οι λέξεις είναι «εντολές,» «νόμος,» «προστάγματα,» «διατάγματα,» «μαρτύρια,» «κρίσεις,» «λόγια ή υπόσχεσις» και «λόγος.» Ο ψαλμός 19 μνημονεύει πέντε απ’ αυτές.—Εδάφια 7 έως 9.
Ο όρος ΕΝΤΟΛΕΣ προέρχεται από την Εβραϊκή λέξι μιτσβάχ. Όταν ένα Ιουδαϊκό αγόρι ενηλικιώνεται, δηλαδή γίνεται δεκατριών ετών κατά τον Ιουδαϊκό νόμο, η οικογένειά του εορτάζει το μπαρ μιτσβάχ, επειδή αυτός τώρα έγινε ένας ‘υιός των εντολών’ δηλαδή υπόλογος σ’ αυτές. Η Εβραϊκή λέξις μιτσβάχ απαντάται περίπου 180 φορές στην Αγία Γραφή και εκτός από σχετικώς λίγες εξαιρέσεις αναφέρεται στις εντολές του Θεού που δόθηκαν στον λαό Ισραήλ. Έτσι τελειώνει το βιβλίο του Λευιτικού λέγοντας: «Αυταί είναι αι εντολαί, τας οποίας προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν δια τους υιούς Ισραήλ εν τω όρει Σινά.» Φαίνεται ότι είναι η πιο περιληπτική λέξις που αναφέρεται στις θείες απαιτήσεις όπως αυτές αναφέρονται στον Λόγο του. Έτσι, στο τέλος του βιβλίου του Εκκλησιαστού αναγινώσκομε: «Φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.»—Λευιτ. 27:34· Εκκλ. 12:13.
Εντολές δίδονται από έναν ο οποίος έχει πλήρη έλεγχο ή εξουσία. Ο συγγραφεύς του Ψαλμού 119 το εκτιμούσε αυτό, και ενδιαφέρετο να τις τηρή. Με κατάλληλο τρόπο, τερματίζει τον ψαλμό λέγοντας: «Ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου [τας εντολάς σου, ΜΝΚ].»—Ψαλμ. 119:176.
Ο ΝΟΜΟΣ προέρχεται από την Εβραϊκή λέξι τορά. Μπορεί ν’ αναφέρεται στον πλήρη νόμον του Ιεχωβά ή σε ωρισμένα μέρη αυτού: «Ούτος είναι ο νόμος του ολοκαυτώματος,» «της εξ αλφίτων προσφοράς», «της περί αμαρτίας προσφοράς,» έγραψε ο Μωυσής.—Λευιτ. 6:9, 14, 25· 7:1.
Ο νόμος ορίζεται ως «ένα σώμα κανόνων που είναι αναγνωρισμένοι από μια πολιτεία ή κοινότητα ως δεσμευτικοί για τα μέλη της.» Η λέξις εμφαίνεται σχεδόν πάντοτε στον ενικό αριθμό, ενώ η λέξις εντολή κατά το πλείστον εμφαίνεται στον πληθυντικό αριθμό. Ο ψαλμωδός ασφαλώς είχε μεγάλη εκτίμησι στο νόμο του Θεού διότι είπε: «Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.» «Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι η μελέτη μου.» «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.»—Ψαλμ. 119:72, 97, 165.
Η λέξις ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ή ΕΝΤΟΛΕΣ προέρχεται από την Εβραϊκή λέξι πικκουντίμ. Παράγεται από την ίδια ρίζα όπως η λέξις επίσκοπος και σημαίνει επισκοπώ. Το Αγγλικό αντίστοιχό της σημαίνει οδηγίες με σαφήνεια ως προς τις λεπτομέρειες και τον ‘κανόνα ενεργείας.’ Ο ψαλμωδός με θερμή εκτίμησι ομιλεί γι’ αυτά τα προστάγματα: «Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου [τα προστάγματά σου, ΜΝΚ].» «Εφύλαξα τας εντολάς σου.» «Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός.»—Ψαλμ. 119:159, 100, 104.
Η λέξις ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ προέρχεται από την Εβραϊκή λέξι χοκ, που είναι μια άλλη λέξις η οποία συχνά αναφέρεται στις απαιτήσεις του Θεού. Εν τούτοις διαφέρει από τις προηγούμενες λέξεις και χρησιμοποιείται σχετικά με τις θείες διατάξεις για την άλογη δημιουργία. (Ιώβ 28:26· 38:10) Ένα διάταγμα ή νόμος ορίζεται ως έγκυρος κανών ή αρχή.
Ο ψαλμωδός εκτιμούσε τα θεία διατάγματα, διότι διαβάζομε: «Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ μελωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.» (Ψαλμ. 119:54) Κατ’ επανάληψιν ερωτά τον Θεόν: «Δίδαξόν με τα διατάγματά σου» (εδάφια 12, 26, 64, 68, 124, 135), και αινεί επίσης τον Θεό που το πράττει αυτό. (Εδ. 171) Όχι μόνο ήθελε να τα μάθη, αλλά και επιθυμούσε να τα τηρή: «Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει.»—Ψαλμ. 119:8.
Σχετικά με τον δεδηλωμένο σκοπό του Θεού για τους δούλους του, υπάρχει άλλη μια Εβραϊκή λέξις εντάχ, που μεταφράζεται τα ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Αυτή η λέξις σημαίνει μαρτυρία ή απόδειξις και προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει ανατρέχω, επαναλαμβάνω και γι’ αυτόν το λόγο μεταφράζεται «μαρτύρια.» Ο ψαλμωδός εκφράζει μεγάλη εκτίμησι γι’ αυτά τα μαρτύρια και κατ’ επανάληψιν λέγει ότι τα έχει τηρήσει. (Ψαλμ. 119:22, 28, 88, 129, 167, 168) Προσεύχεται για να κλίνη ο Θεός την καρδίαν του ψαλμωδού σ’ αυτά. (Εδ. 36) Επίσης δηλώνει: «Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.»—Εδ. 46.
Οι ανωτέρω πέντε ορισμοί (εντολές, νόμος, προστάγματα, διατάγματα, μαρτύρια) χρησιμοποιούνται από τον ψαλμωδό σχετικά με ζητήματα πολύ κοινά στον Λόγο του Θεού. Μια λέξις με πολύ διαφορετική άποψι είναι η λέξις ΚΡΙΣΕΙΣ που προέρχεται από τη λέξι μισπάτ. Πρέπει να έχωμε ένα υγιή φόβο για τις κρίσεις του Θεού. Έτσι ο ψαλμωδός λέγει: «Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθη.» (Ψαλμ. 119:120) Λέγει ότι μαθαίνει «τας κρίσεις» (εδ. 7), ότι τις διακηρύττει (εδ. 13), ότι τις ποθεί (εδ. 20). Τις θεωρεί κατάλληλες (εδ. 30), δίκαιες, (εδ. 106), και ρωτά δυο φορές, «Ζωοποίησόν με, Ιεχωβά, κατά την κρίσιν σου.»—Ψαλμ. 119:149, 156.
Μια άλλη λέξις που φαίνεται ν’ αγαπούσε ιδιαίτερα ο συγγραφεύς του Ψαλμού 119 είναι η λέξις ιμράχ, που μεταφράζεται ΛΟΓΙΑ ή ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ. Προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει απλώς λέγω και συνεπώς αναφέρεται σε κάτι το οποίον λέγεται. Ο ψαλμωδός κατ’ επανάληψιν χρησιμοποιεί αυτή τη λέξι για ν’ αναφέρεται στις υποσχέσεις του Θεού, και γι’ αυτό η Νέα Αγγλική Βίβλος το μεταφράζει ομοιόμορφα «υπόσχεσις» σ’ ολόκληρο τον ψαλμό. Ο ψαλμωδός προσεύχεται στον Θεό να τον υποστηρίξη και να του δείξη εύνοια κατά τον λόγον του [κατά την υπόσχεσίν του, ΝΑΒ], (Εδάφια 116, 58, 170) Οι λόγοι του Θεού αποτελούν μια μεγάλη βοήθεια γι’ αυτόν: «Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγια σου, δια να μη αμαρτάνω εις σε.» (Εδ. 11) Και αγάλλεται εις τον λόγον του Θεού «ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.»—Εδάφια 67, 162.
Και τελικά έχομε την Εβραϊκή λέξι νταβάρ που σημαίνει επίσης λόγος. Δεν σημαίνει, όπως συχνά στην Αγγλική γλώσσα, μια απλή λέξι, αλλά, μάλλον, αναφέρεται σε μια ολόκληρη σκέψι ή δήλωσι. Έτσι οι Δέκα Εντολές λέγονται «Δεκάλογος.» (Έξοδ. 34:28) Χαρακτηριστικά της εκτιμήσεώς του για τον Λόγο του Θεού είναι τα εδάφια 9 και 105: «Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; Φυλάττων τους λόγους σου.» «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.»
Ασφαλώς σ’ όλ’ αυτά ο συγγραφεύς του ψαλμού 119 θέτει ένα καλό παράδειγμα για όλους εκείνους που αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό. Ευχαριστείτο να εκφράζη την εκτίμησί του στον Λόγο του Θεού με το να πλέκη τις σκέψεις του γύρω από οκτώ βασικές Εβραϊκές λέξεις και κατόπιν να ρίχνη αυτές τις σκέψεις σε μια ακροστιχίδα ή αλφαβητικό Εβραϊκό ποίημα από 176 εδάφια. Ασφαλώς αυτό ήταν ένα κοπιώδες έργο. Όπως ο Βασιλεύς Σολομών, και ο ψαλμωδός «εζήτησε να εύρη λόγους ευαρέστους· και το γεγραμμένον ήτο ευθύτης, και λόγοι αληθείας.» (Εκκλησ. 12:10) Οι λόγοι του Θεού ήσαν γλυκύτεροι σ’ αυτόν παρά το μέλι, αγαπούσε τις εντολές του Θεού περισσότερον από το καθαρόν χρυσίον.—Ψαλμ. 119:103, 127.
Αν έχωμε κι εμείς παρόμοια εκτίμησι στον Λόγο του Θεού, τι θα κάμωμε; Θα ενδιαφερώμεθα τακτικά γι’ αυτόν και θα τον ‘μελετούμε.’ (Ψαλμ. 119:15, 48, 78, 148) Και μάλιστα θα είμεθα πρόθυμοι να τον διακηρύττωμε ενώπιον των άλλων χωρίς να συστελλώμεθα να τον λέγωμε και ενώπιον βασιλέων. Πάνω απ’ όλα θα τηρούμε τις απαιτήσεις του Θεού.