Αξίζει η Ανθρώπινη Ηγεσία να Έχη την Εμπιστοσύνη Σας;

ΣΤΟ περασμένο ημερολογιακό έτος έγιναν δραματικές αλλαγές στις κυβερνήσεις πολλών χωρών σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο ειδησεογραφικός σχολιαστής Χάουρντ Γ. Σμιθ, της Αμερικανικής Ραδιοφωνικής Εταιρίας, παρετήρησε ότι ένα «μοναδικό χαρακτηριστικό» του 1974 «ήταν η επιδημική τάσις . . . πτώσεως ηγετών.»

Μεταξύ των χωρών που επηρεάσθηκαν ήσαν η Αργεντινή, η Αιθιοπία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρεττανία, το Ισραήλ, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Πορτογαλία, η Δυτική Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ένα γνωστό ειδησεογραφικό περιοδικό εσχολίασε: «Τουλάχιστον μερικές από τις μεταβολές που συνέβησαν στην εθνική ηγεσία αντανακλούσαν μια ανήσυχη αναζήτησι ικανών προσώπων για να οδηγήσουν τον κόσμο σ’ ένα μέλλον που έμοιαζε σαν την πιο σκοτεινή και πιο επικίνδυνη υπόθεσι από όσες είχε πριν λίγα χρόνια.»—Τάιμ, 6 Ιανουαρίου 1975.

Σε περασμένους καιρούς δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο να παραμένουν οι άρχοντες στην εξουσία πολλά χρόνια. Εν τούτοις μέσα σ’ ένα χρόνο—στο 1974—πολλοί ηγέται ανετράπησαν από τις ισχυρές των θέσεις. Έτσι, μπορεί κάποιος δικαιολογημένα να ρωτήση. Αξίζει η ανθρώπινη ηγεσία να έχη την εμπιστοσύνη μας;

ΤΙ ΘΑ ΛΕΧΘΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;

Χωρίς αμφιβολία πολλοί άνθρωποι που ανεμίχθησαν στην πολιτική ξεκίνησαν με ευγενικές προθέσεις. Εν τούτοις, συχνά οι ανθρώπινοι ηγέται είχαν υστερόβουλα κίνητρα. Επί παραδείγματι, ο Αδόλφος Χίτλερ έκλεψε τεράστια ποσά από τους Γερμανούς εργάτες, όπως λέγει ο Ουίλλιαμ Λ. Σίρερ, ο οποίος έγραψε στο βιβλίο Η Άνοδος και η Πτώσις του Τρίτου Ράιχ:

«Κάθε Γερμανός, ή τουλάχιστον κάθε Γερμανός εργάτης, είπε, θα έπρεπε να έχη ένα αυτοκίνητο, όπως ακριβώς συνέβαινε στις Ηνωμένες Πολιτείες. . . . Ο Χίτλερ διέταξε να κατασκευάζωνται αυτοκίνητα για να πωλούνται μόνον 990 μάρκα το καθένα—$396 με την επίσημη τιμή συναλλάγματος. . . .

«Εφ’ όσον οι ιδιωτικές βιομηχανίες δεν μπορούσαν να κατασκευάσουν ένα αυτοκίνητο με $396, ο Χίτλερ έδωσε εντολή στο Κράτος να το κατασκευάση, και κατέστησε το Εργατικό Μέτωπο υπεύθυνο για την διεκπεραίωσι αυτού του σχεδίου. . . . Το Εργατικό Μέτωπο απέκτησε κεφάλαια ύψους πενήντα εκατομμυρίων μάρκων. Αλλ’ αυτή δεν ήταν η κυρία χρηματοδότησις. Σύμφωνα με το ευφυές σχέδιο του Δόκτορος [Ρόμπερτ] Λέυ, οι ίδιοι οι εργάται ώφειλαν να προσφέρουν τα κεφάλαια μέσω ενός συστήματος δόσεων που έγινε γνωστό με την ονομασία ‘πλήρωσε πριν το πάρης,’ κι έτσι κατέβαλλαν πέντε μάρκα την εβδομάδα, ή αν ένας εργάτης μπορούσε, πλήρωνε δέκα ή δεκαπέντε μάρκα την εβδομάδα. Όταν ο αγοραστής συμπλήρωνε το ποσόν των 750 μάρκων, ελάμβανε έναν αριθμό παραγγελίας με τον οποίον εδικαιούτο να πάρη ένα αυτοκίνητο όταν θα είχε κατασκευασθή. Αλλοίμονο για τον εργάτη, διότι ούτε ένα αυτοκίνητο δεν κατεσκευάσθηκε ποτέ για κανέναν πελάτη στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Δεκάδες εκατομμύρια μάρκα είχαν καταβληθή από τους Γερμανούς μισθωτούς, αλλ’ ούτε ένα πφένιχ δεν επρόκειτο ποτέ να επιστραφή.» Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, αυτή η νέα βιομηχανία αυτοκινήτων «άρχισε να κατασκευάζη προϊόντα που ήσαν πιο χρήσιμα στον Στρατό.»

Ένας ανθρώπινος ηγέτης μπορεί επίσης να στραφή εναντίον των πολιτικών του συνεργατών και γενικά να γίνη αιτία να υποφέρη ο λαός. Επί παραδείγματι, σκεφθήτε τον Ιωσήφ Στάλιν, τον δικτάτορα της Σοβιετικής Ενώσεως από το 1929 έως το 1953. Η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου, λέγει: «Ο Στάλιν εκυβέρνησε με τρόμο τα περισσότερα χρόνια της δικτατορίας του. Δεν επέτρεπε σε κανέναν να εναντιώνεται στις αποφάσεις του. Ο Στάλιν εδολοφόνησε ή εφυλάκισε τους περισσοτέρους από εκείνους που τον είχαν βοηθήσει να ανέλθη στην εξουσία, επειδή εφοβείτο μήπως απειλήσουν την εξουσία του. Ήταν επίσης υπεύθυνος για τον θάνατο εκατομμυρίων χωρικών της Σοβιετικής Ενώσεως οι οποίοι αντιτάχθηκαν στο σχέδιό του για μια συλλογική καλλιέργεια (κυβερνητικό έλεγχο στα γεωργικά κτήματα).» Όταν ο Στάλιν περιέλαβε κάτω από τον έλεγχο του Κράτους τα κτήματα, τα γεωργικά μηχανήματα και τα κτήνη, οι γεωργοί προσεπάθησαν ν’ αντισταθούν σκοτώνοντας τα μισά περίπου κτήνη της χώρας και καταστρέφοντας ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής. «Ως τιμωρία,» λέγει αυτό το πληροφοριακό βιβλίο, «ο Στάλιν έστειλε ένα εκατομμύριο περίπου οικογένειες στην εξορία. Η καταστροφή των κτηνών και των σιτηρών προκάλεσε λιμοκτονία σε μεγάλη έκτασι. Η οικονομία προώδευσε, αλλά εστοίχισε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.»

Πολύ ορθά η Αγία Γραφή λέγει: «Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ’ όταν ο ασεβής εξουσιάζη στενάζει ο λαός.» (Παροιμ. 29:2, Η Νέα Αγγλική Βίβλος) Πράγματι, οι ενέργειες ενός ηγέτου μπορεί τεχνικά ν’ αποδείξουν ότι δεν άξιζε την εμπιστοσύνη του λαού.

ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Μερικοί ανθρώπινοι ηγέται πιστεύουν προφανώς ότι είναι ακατανίκητοι. Για να το εξηγήσωμε: ο Βασιλεύς Εσαρχαδδών της Αρχαίας Ασσυρίας είχε πει τα εξής λόγια που σώζονται σε μια επιγραφή: «Είμαι ισχυρός, είμαι πανίσχυρος. Είμαι ήρωας, είμαι γιγαντιαίος, είμαι κολοσσιαίος.» Εν τούτοις, εκείνος ο μονάρχης ήταν ανίσχυρος να διαφύγη κάτι, τον θάνατο. «Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και εν συνάντημα είναι εις αυτούς,» λέγει η Γραφή. «Καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· . . . τα πάντα έγειναν εκ του χώματος και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα.»—Εκκλησ. 3:19, 20.

Χωρίς αμφιβολία όλοι οι ανθρώπινοι ηγέται είναι πλάσματα που υπόκεινται σε θάνατο. Δεν είναι ικανοί να σώσουν ούτε τον εαυτόν τους ούτε κανέναν άλλον από το αναπόφευκτο του θανάτου. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή ορθά συμβουλεύει: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού [η δύναμις της ζωής] εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» (Ψαλμ. 146:3, 4) Κανένας ανθρώπινος ηγέτης δεν είναι αθάνατος. Το θνητό του σώμα τελικά αποσυντίθεται κι επιστρέφει στο χώμα από το οποίο είχε γίνει αρχικά ο άνθρωπος. (Γέν. 2:7· 3:19) Το αναπόφευκτο του θανάτου υπονομεύει την εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη ηγεσία, αν δεν την υπονομεύη τίποτε άλλο.

ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΗΓΕΣΙΑ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΗ

Υπάρχουν βασικοί λόγοι που πιστοποιούν ότι η ανθρώπινη ηγεσία θα αποτύχη. Κατ’ αρχήν ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους λέγει: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερεμ. 10:23) Αντιθέτως οι ανθρώπινοι ηγέτες έχουν προσπαθήσει να κατευθύνουν τα διαβήματά τους αγνοώντας τον Θεό και τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Εν τούτοις οι παγκόσμιες συνθήκες αποδεικνύουν την αληθινότητα των λόγων του Δημιουργού. Μόνον ο άνθρωπος του οποίου ‘το θέλημα είναι εν τω νόμω του Ιεχωβά,’ έχει τη Γραφική διαβεβαίωσι ότι «πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.»—Ψαλμ. 1:1-3.

Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος μπορεί να παρατηρή τι συμβαίνει όχι μόνο στη γη, αλλά και στο αόρατο βασίλειο, μας λέγει για ποιον λόγο οι ανθρώπινοι ηγέται δεν μπορούν να επιτύχουν. Ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, συσχετίζει τις δυνάμεις των πονηρών πνευμάτων με τις κοσμικές δυνάμεις. Επί παραδείγματι, λέγει ότι «ο άρχων της Περσίας» αντιστεκόταν σ’ ένα δίκαιον άγγελο εικοσιμία ημέρες. (Δαν. 10:12-14, 20, 21) Όχι ένας αδύνατος ανθρώπινος ηγέτης, αλλά μόνο ένας πονηρός πνευματικός «άρχων,» ένας δαίμων, μπορούσε να κατορθώση κάτι τέτοιο. Με την εξουσία τίνος; Του Σατανά ή Διαβόλου, «του άρχοντος των δαιμονίων» και «του Θεού του κόσμου τούτου.»—Ματθ. 9:34· 2 Κορ. 4:4· Εφεσ. 6:11, 12.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι το Γραφικό Βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει ένα συμβολικό «θηρίον» και λέγει ότι ο «δράκων,» που είναι Σατανάς ο Διάβολος, «έδωκεν εις αυτό (το θηρίον) την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην.» (Αποκάλ. 12:7-9· 13:1, 2) Στην «προφητεία του Δανιήλ, διάφορα ζώα, στα οποία περιλαμβάνονται και μερικά άγρια, χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν πολιτικές δυνάμεις. (Δαν. 7:1-28· 8:3-8, 20-22) Γι’ αυτόν το λόγο, το συμβολικό «θηρίον» στο οποίο ο Δράκων έδωσε δύναμι, θρόνο και εξουσία είναι το ορατό επίγειο πολιτικό σύστημα. Επομένως δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τους ανθρώπους.

ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΑΣ

Μήπως αυτή η διαπίστωσις μάς αφήνει χωρίς ελπίδα; Όχι, διότι η Αγία Γραφή η οποία λέγει, «Μη πεποίθατε απ’ άρχοντας,» δείχνει πού πρέπει να θέσωμε την εμπιστοσύνη μας. Λέγει: «Μακάριος εκείνος του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς.» (Ψαλμ. 146:3-6 ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά ασφαλώς είναι ο Μόνος στον οποίον αξίζει να θέσωμε την εμπιστοσύνη μας.

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποφέρει λόγω αδυναμιών που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ηγεσία. Πολλοί έγιναν θύματα απάτης, αδικίας, δολιοφθοράς. Τα ορφανά, οι χήρες, αυτοί που λιμοκτονούν και πολλοί άλλοι χρειάζονται μια αληθινή ελπίδα. Ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός της ελπίδος.» Η Αγία Γραφή τον προσδιορίζει ως «τον ποιούντα κρίσιν εις τους αδικούμενους· τον δίδοντα τροφή εις τους πεινώντας. Ο Ιεχωβά ελευθερώνει τους δέσμιους· ο Ιεχωβά ανοίγει τους οφθαλμούς των τυφλών· ο Ιεχωβά ανορθεί τους κεκυρτωμένους· ο Ιεχωβά αγαπά τους δικαίους· ο Ιεχωβά διαφυλάττει τους ξένους· υπερασπίζεται τον ορφανόν και την χήραν, την δε οδόν των αμαρτωλών καταστρέφει. Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 146:6-10· Ρωμ. 15:13.

Μπορεί να υπάρξη καμμιά αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά μπορεί να επιτύχη αυτά τα καλά πράγματα; Σκεφθήτε: Οι ανθρώπινοι ηγέται πεθαίνουν ενώ ο Ιεχωβά είναι αιώνιος. Ο Εβραίος προφήτης Αββακούμ είπε: «Κύριε Θεέ μου, ο Άγιός μου· συ δεν αποθνήσκεις.» (Αββακ. 1:12, ΜΝΚ) Έχει ο Θεός τη δύναμι να κάμη καλό; Ποιος είναι υπεύθυνος για τη βαρύτητα της γης; Ποιος συγκρατεί τη θάλασσα, καθώς φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίον οι ακτές την κρατούν μέσα σε καθαρισμένα όρια; (Ιώβ 38:8-11· Ιερεμ. 5:22) Ποιος έκαμε τον ήλιο, αυτή τη γιγαντιαία κάμινο με εσωτερική θερμοκρασία 35.000.000 περίπου βαθμών Φαρενάιτ; Ποιος περιέκλεισε μια τρομακτική ενέργεια μέσα στα μικροσκοπικά άτομα; Βεβαίως όχι κάποιος ανθρώπινος ηγέτης. Η ασύγκριτη Πηγή αυτής της δυναμικής ενεργείας είναι ο Ιεχωβά Θεός. Επίσης, καθώς δείχνει η Αγία Γραφή, αυτός είναι «ο λαλών εν δικαιοσύνη, ο ισχυρός εις το σώζειν.»—Ησ. 63:1.

Από τους ανθρώπινους ηγέτας μπορείτε να περιμένετε μόνο αποτυχία αλλ’ η δύναμις του Ιεχωβά Θεού είναι ακατανίκητη και τα έργα του είναι δίκαια. Οι σκοποί του δεν αποτυγχάνουν και αποβλέπουν στο καλό της ανθρωπότητας. Ήδη ο Ιεχωβά έχει αναλάβει αποφασιστική δράσι προς όφελος του ανθρώπου με το να εγκαθιδρύση στον ουρανό τη βασιλεία του αθανάτου και ενδόξου Υιού του, Ιησού Χριστού. Σύντομα αυτή η Βασιλεία θ’ αντικαταστήση ανθρώπινους ηγέτας και κυβερνήσεις. (Δαν. 2:44· 1 Κορ. 2:6· Αποκάλ. 11:15-18) Τότε το ανθρώπινο γένος θα γνωρίση αληθινή ελευθερία και ευτυχία.

Η εμπιστοσύνη στη θεία διακυβέρνησι δεν είναι αδικαιολόγητη. Άφθονες ευλογίες θα εκχυθούν σύντομα από τους ουρανούς επάνω σε όλους εκείνους που ζουν κάτω από την ευεργετική κυβέρνησι του Βασιλέως Ιησού Χριστού. Ενεργήστε τώρα σαν ένας υποστηρικτής της θείας κυριαρχίας και θα συμπεριληφθήτε στους ευτυχείς υπηκόους εκείνου τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός έχει διορίσει ως «άρχοντα και προστάττοντα εις τους λαούς.»—Ησ. 55:1-4.