Η Απελευθέρωσις του Ανθρωπίνου Γένους στη Νέα Τάξι του Θεού
«Ιδού νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην»—Ησ. 65:17
1, 2. (α) Ποιες υποδείξεις γίνονται εξαιτίας του παλαιού γνωμικού, «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον»; (β) Ποια ερώτησι προκαλούν αυτές οι συνθήκες που αναφέραμε;
ΕΙΝΑΙ παλαιό το γνωμικό ότι «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλ. 1:9) Αλλά τι θα λεχθή αν δεν υπήρχαν πια πόλεμοι, ούτε ακόμη πολεμικές προετοιμασίες στη γη, ούτε φυσικές καταστροφές, ούτε μοιραία ατυχήματα, ούτε πείνες και επιδημίες; Τι θα λεχθή αν δεν υπήρχαν πια συντριπτικά φορτία των πολύ δαπανηρών κυβερνήσεων, ούτε καταπίεσις από κυβερνήσεις, ούτε επαναστάσεις και βίαιες ανατροπές κυβερνήσεων; Αυτό θα ήταν πολύ καλό, δεν είν’ έτσι; Αλλ’ ας μη σταματήσωμε εδώ!
2 Τι θα λεχθή αν δεν υπήρχαν πια οι ψευτοαριστοκρατικές κοινωνικές διακρίσεις, ούτε πια εθνικές προκαταλήψεις, ούτε καμμιά φυλετική διάκρισις; Τι θα πούμε αν κανένας από μας δεν γήρασκε πια, και δεν έχανε την δράσι, την ακοή, τα μαλλιά, τα δόντια, την καλή λειτουργία του σώματος, αλλά έφθανε στην άνθησι και δροσερότητα της νεανικής ομορφιάς και τη διατηρούσε αιωνίως; Τι θα πούμε αν κανένας δεν αρρωστούσε και δεν πέθαινε, αλλά, αντιθέτως, οι άνθρωποι ξαναγύριζαν από τους τάφους και ζούσαν πάλι ανάμεσά μας εωσότου άδειαζε και το τελευταίο νεκροταφείο; Τι θα πούμε αν υπήρχε μια παγκόσμια εκπαίδευσις στην ακριβή αλήθεια σχετικά με τη θρησκεία και ζούσαμε όλοι σε αρμονία μ’ αυτή την αλήθεια; Τι θα πούμε αν όλοι ζούσαμε ειρηνικά σε μια όμοια με κήπο γη, κάτω από μια κυβέρνησι σ’ ολόκληρη τη γη; Αυτό θα ήταν κάτι νέο για όλο το ανθρώπινο γένος, δεν είν’ έτσι;
3. (α) Τέτοιες συνθήκες ποιο είδος τάξεως μόνον χαρακτηρίζουν; (β) Τι μπορεί να λεχθή για το αν μπορούμε ν’ αναμένωμε κάτι από τους ιατρούς και τους ειδικούς για την υγεία όσον αφορά τον θάνατο;
3 Ναι, πράγματι. Και μια τάξις πραγμάτων κάτω από την οποία τέτοιες συνθήκες θα μπορούσαν να υπάρχουν σε όλη τη γη, μαζί με αυτές τις τέλειες σχέσεις μεταξύ όλων των μελών της ανθρώπινης οικογενείας, θα ήταν μια νέα τάξις, πράγματι. Ακόμη και η ιδέα μιας τέτοιας τάξεως πραγμάτων στη γη είναι νέα σε αμέτρητα εκατομμύρια διάνοιες σήμερα. Η ανθρώπινη ιστορία αποκαλύπτει ότι το ανθρώπινο γένος δεν υπήρξε ποτέ κάτω από μια τάξι αυτού του είδους ως τη σημερινή εποχή. Αυτό που όλοι μας γνωρίζομε καλά είναι αυτό που υπάρχει τώρα, μια «παλαιά τάξις,» αυτή η «παρούσα τάξις.» Η ανθρώπινη φυλή υπάρχει επάνω σ’ αυτή τη γη χιλιάδες χρόνια, και ωστόσο η επιφάνεια της γης δεν έχει κατοικηθή πλήρως με αφθονία τροφής για όλους. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι ο θάνατος, από πολλές ποικίλλες αιτίες, εισπράττει σταθερά τον φόρο του από την ανθρώπινη ζωή. Έχει εμποδίσει την ανθρώπινη οικογένεια να πολλαπλασιασθή ακόμη γοργότερα απ’ όσο πολλαπλασιαζόταν τις τελευταίες δυο εκατονταετίες. Ο θάνατος υπήρξε πάντοτε ένα παρόν χαρακτηριστικό αυτής της παλαιάς τάξεως, και οι στρατιές των ιατρών και ειδικών για την υγεία της εποχής μας δεν μας δίνουν καμμιά βάσι για ν’ αναμένωμε ότι αυτοί θα εξαλείψουν τον θάνατο όσο υπάρχει αυτή η παλαιά τάξις.
4, 5. (α) Πώς αισθάνονται οι άνθρωποι για την παρούσα κατάστασι, αλλά ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά το τι θέλουν; (β) Σε ποιους εμπιστεύονται οι άνθρωποι, και επομένως τι κάνουν σχετικά με το μέλλον;
4 Το ανθρώπινο γένος έχει βαρεθή απ’ αυτή την «παρούσα τάξι,» ή, «αταξία,» όπως προτιμούν να την ονομάζουν πολλοί. Είναι καιρός για μια αλλαγή. Ναι, αλλά ποιος προορίζεται να την αλλάξη; Ποιος μπορεί να την αλλάξη; Οι άνθρωποι είχαν από πολύν καιρό την ευκαιρία να την αλλάξουν προς το καλύτερο. Αλλ’ η βελτίωσις της καταστάσεως του ανθρώπου έχει αποτύχει να πραγματοποιήση ως τώρα.
5 Οι άνθρωποι που χειρίζονται τις υποθέσεις του κόσμου σήμερα εξακολουθούν να είναι απρόθυμοι να παύσουν να θέτουν την εμπιστοσύνη των σε ανθρώπους, στην ανθρώπινη ικανότητα, ιδιαίτερα τώρα που έχομε όλη την επιστημονική πρόοδο αυτού του εικοστού αιώνος. Πυρετωδώς καταρτίζονται μακροχρόνια προγράμματα για το μέλλον. Οι κυβερνητικοί προγραμματισταί αποβλέπουν στο τέλος αυτού του αιώνος. Ομιλούν ήδη για το έτος 2000, και οραματίζονται με αισιοδοξία τις συνθήκες που θα υπάρχουν στη γη τότε μέσω της ανθρωπίνης εφευρετικότητος. Περιμένουν μεγάλες αλλαγές. Βλέπουν την ανάγκη πολλών δραστικών αλλαγών. Περιμένουν να δοξασθούν με το να δημιουργήσουν έναν ανώτερο πολιτισμό ο οποίος θα δώση σ’ όλο το ανθρώπινο γένος πλεονεκτήματα μεγαλύτερα από ποτέ άλλοτε, που θα κάμη τη ζωή άξια να την ζη κανείς. Αλλά τι θα γίνη με μας εν τω μεταξύ;
6. (α) Τι συμβαίνει με τα παρόντα προβλήματά μας; (β) Επομένως τι επιθυμούμε, και πότε θέλομε να γίνη αυτό;
6 Προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα αντιμετωπίζονται σήμερα. Τα προβλήματα γίνονται ολοένα πιο σοβαρά και περίπλοκα καθώς περνά ο καιρός. Αυτό αληθεύει παρ’ όλες τις υποσχέσεις και τις διαβεβαιώσεις που έχουν γίνει από πολιτικούς δικτάτορας και κοσμικούς ηγέτας να δώσουν στους λαούς μια λαμπρή «νέα τάξι.» Φυσικά, μερικές επιφανειακές αλλαγές γίνονται στην εξωτερική εμφάνισι των πραγμάτων, αλλά η ιδία «παλαιά τάξις» έχει παραμείνει ανάμεσά μας με τους πολέμους της, τις καταπιέσεις της, τις αδικίες της, τους φυλετικούς και εθνικούς ανταγωνισμούς της, την πείνα για εκατομμύρια, τη βία, την έλλειψι ασφαλείας, τον πόνο, την αρρώστια, το γήρας και την μετάβασι στον τάφο. Επιθυμούμε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό. Επιθυμούμε μια πραγματικά «νέα τάξι.» Και η φυσική επιθυμία μας για επιβίωσι θέλομε ν’ αρχίση από τη δική μας γενεά. Τότε κι’ εμείς επίσης θα μπορούμε ν’ αποκομίσωμε τη διαρκή ωφέλειά της. Ποιος μπορεί να την φέρη;
7, 8. (α) Ύστερα από χιλιάδες χρόνια ανθρωπίνης πείρας, τι είπε ο ψαλμωδός όσον αφορά το πού να θέτωμε την εμπιστοσύνη μας; (β) Τι λέγει ο ψαλμωδός όσον αφορά τη θετική πλευρά σ’ αυτό το ζήτημα;
7 Χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης πείρας έχουν ήδη περάσει από τότε που ένας θεόπνευστος άνθρωπος έγραψε: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Τα τρεις χιλιάδες περίπου χρόνια που έχουν περάσει αφότου εγράφησαν αυτά τα λόγια απέδειξαν την αληθινότητα αυτής της συμβουλής. Αν, λοιπόν, φρονίμως δεν μπορούμε να έχωμε πεποίθησι στον γήινο άνθρωπο, ούτε ακόμη και στους άρχοντας οι οποίοι πρέπει να είναι καλύτεροι από τον μέσο άνθρωπο, ποιος άλλος υπάρχει στον οποίο μπορούμε να θέσωμε την εμπιστοσύνη μας;
8 Ασφαλώς αυτός που έδωσε τη συμβουλή που αναφέραμε παραπάνω θα ώφειλε να μη μιλήση μόνον αρνητικά αφήνοντάς μας σε σύγχυσι. Λογικώς θα έπρεπε ν’ αντισταθμίση αυτή την αρνητική συμβουλή δίνοντάς μας κάποια θετική συμβουλή με το να μας πη ποιος εκτός από τον άνθρωπο είναι εκείνος στον οποίο μπορούμε να εμπιστευθούμε χωρίς να διατρέχωμε τον κίνδυνο της απογοητεύσεως. Το κάνει αυτό λέγοντας: «Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν, και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς· τον φυλάττοντα αλήθειαν εις τον αιώνα· τον ποιούντα κρίσιν εις τους αδικούμενους· τον δίδοντα τροφήν εις τους πεινώντας.»—Ψαλμ. 146:3-7, ΜΝΚ.
9. Τι είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία όσον αφορά το να εμπιστεύεται κανείς σε άνθρωπο, και ως ποιο σημείο απεδείχθη αυτό αληθινό σύμφωνα με την ανθρώπινη ιστορία;
9 Έχει κανείς τάσι να ειρωνευθή αυτήν τη θεόπνευστη συμβουλή; Δεν είναι ο μόνος που παίρνει αυτή τη στάσι. Η μεγάλη πλειονότης έχουν αρνηθή να προσέξουν αυτή τη συμβουλή ακόμη και αν την εγνώριζαν. Έχουν ευνοηθή ή ευλογηθή με το να ενεργήσουν έτσι; Η ανθρώπινη ιστορία δείχνει. Αποκαλύπτει την αληθινότητα των όσων αυτός ο ίδιος ο Δημιουργός του ανθρώπου είπε στον προφήτη του Ιερεμία: «Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού, και του οποίου η καρδία απομακρύνεται από του Ιεχωβά. Διότι θέλει είσθαι ως η αγριομυρίκη εν ερήμω, και δεν θέλει ιδεί όταν έλθη το αγαθόν· αλλά θέλει κατοικεί τόπους ξηρούς εν ερήμω, γην αλμυράν και ακατοίκητον.» (Ιερ. 17:5, 6, ΜΝΚ) Κατάρα είναι το αντίθετο της ευλογίας, και όλες οι αποδείξεις λέγουν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν ευλογηθή με το να ελπίζουν σε ανθρώπους και όχι στον Θεό.
10. (α) Πώς ενεργούν οι γεμάτοι αυτοπεποίθησι άνθρωποι όσον αφορά τις υποχρεώσεις των απέναντι στον Θεό (β) Πώς μπορούσε ο Θεός να ενεργήση απέναντι σ’ αυτούς όσον αφορά τις συνέπειες, και γιατί;
10 Οι γεμάτοι αυτοπεποίθησι άνθρωποι, οι οποίοι είναι υπερήφανοι για τα επιτεύγματα της εποχής μας, συμπεριφέρονται σαν να μη οφείλουν τίποτε στον Θεό. Δεν αισθάνονται καμμιά ευθύνη απέναντί του και αγνοούν τους γραπτούς νόμους του. Αν δεν αρνούνται την ύπαρξί του ή και αν ακόμη δεν λέγουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός,» εν τούτοις ενεργούν σαν να μη υπήρχε όσον αφορά τις ανθρώπινες υποθέσεις. Μολονότι οφείλουν τα πάντα σ’ Αυτόν, ο Δημιουργός Θεός δεν οφείλει τίποτε στον άνθρωπο. Κάθε τι που έχει και απολαμβάνει ο άνθρωπος, το οφείλει στον Θεό. Και τώρα που ο άνθρωπος με αχάριστο τρόπο στρέφει τα νώτα στον Θεό και δεν αισθάνεται καμμιά υποχρέωσι απέναντι σ’ Αυτόν να είναι ευπειθής σ’ Αυτόν ως την Πηγή της ζωής και των δικαίων νόμων για να ζη κανείς, ο Θεός δεν οφείλει τίποτε στον στασιαστικό άνθρωπο. Μπορούσε ν’ αφήση το ανθρώπινο γένος να φάη τον πικρό καρπό της εκούσιας πορείας του ενεργείας. Ναι, μπορούσε ν’ αφήση το ανθρώπινο γένος να πεθάνη ή ν’ αυτοκαταστραφή με τη χρήσι όλων των συγχρόνων μέσων της βιαίας αυτοκαταστροφής.
11, 12. (α) Τι είπε ο σοφός άνθρωπος σχετικά με την έναρξι του ανθρώπου, και πώς αυτό ήταν αληθινό; (β) Σε ποια περίπτωσι δεν θα υπήρχε ανάγκη «νέας τάξεως,» αλλά τι έχομε μάθει ως σήμερα σχετικά με προηγούμενα ανθρώπινα σχέδια;
11 Ο σοφώτατος βασιλεύς των αρχαίων χρόνων, παρατηρώντας την ιστορία του ανθρωπίνου γένους απ’ αυτή την αρχή της ως τον ενδέκατο αιώνα π.Χ., είπε: «Τούτο μόνον εύρηκα· ότι ο Θεός έκαμε τον ανθρωπον ευθύν, αλλ’ αυτοί επεζήτησαν λογισμούς πολλούς.» (Εκκλησ. 7:29) Ο αληθινός Θεός έπλασε το πρώτο έγγαμο ζεύγος δίκαιο, τέλειο στο σώμα, στη διάνοια, στην καρδιά, στην ηθική, και τους έβαλε μέσα σ’ ένα θελκτικό κήπο με προμήθεια τροφής που να τους διατηρή για πάντα στη ζωή σε τελεία υγεία.
12 Αν είχαν χρησιμοποιήσει ορθά την ιδιότητά των ως ελευθέρων ηθικών παραγόντων και είχαν παραμείνει δίκαιοι και γεννούσαν δίκαια τέκνα και επεξέτειναν βαθμιαίως την παραδεισιακή κατοικία των για να περιλάβη όλη την γήινη σφαίρα, θα υπήρχε σήμερα ανάγκη για μια «νέα τάξι»; Όχι! Η τελεία παραδεισιακή κατάστασις πραγμάτων στη γη θα συνεχιζόταν ως την εποχή μας και δεν θα παρουσιαζόταν καμμιά ανάγκη για αποκατάστασι του ανθρωπίνου γένους στην κατάστασι που υπήρχε προηγουμένως όταν το είχε δημιουργήσει ο Θεός. Κάτω όμως από τη δοκιμασία της τελείας υπακοής στον Δημιουργό και Νομοθέτη των, το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος προτίμησε τα δικά του σχέδια. (Γέν. 1:26 έως 5:5) Σήμερα, ύστερα από έξη χιλιάδες περίπου χρόνια, όλοι γνωρίζομε πού κατέληξαν τα σχέδιά των.
Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
13. Ποιος μπορεί να εισαγάγη μια πραγματικά νέα τάξι, και έχει κάποια υποχρέωσι να το κάμη αυτό;
13 Όσον αφορά την ικανότητά μας να εξαφανίσωμε τ’ αποτελέσματα αυτού του κακού προγραμματισμού, η βλάβη που το ανθρώπινο γένος έχει προξενήσει στον εαυτό του είναι πέραν από κάθε αυτοδιόρθωσι. Η ώρα είναι τώρα αργότερα απ’ ό,τι οι άνθρωποι νομίζουν. Έτσι, αν οι άνθρωποι συνεχίζουν να εμπιστεύωνται σε ατελείς και θνητούς ανθρώπους για να εισαγάγουν μια νέα τάξι απηλλαγμένη από όλα τα επιβλαβή χαρακτηριστικά αυτής της παρούσης τάξεως, αυτό δεν θα οδηγήση πουθενά αλλού παρά σε ολέθρια απογοήτευσι—και πολύ γρήγορα! Ο Δημιουργός μας, ο Παντοδύναμος Θεός, αυτός μόνο μπορεί να φέρη μια νέα τάξι. Θα το κάμη αυτό; Δεν είναι υποχρεωμένος να το κάμη, ο άνθρωπος δεν το ζήτησε μόνος του να έλθη εδώ και δεν τοποθετήθηκε μόνος του επάνω σ’ αυτή τη γη. Αλλά γιατί δεν έχει καμμιά υποχρέωσι ο Θεός; Διότι ο άνθρωπος έχει εγκαταλείψει τον Θεό. Ο άνθρωπος προτίμησε ν’ ακολουθήση τον δικό του δρόμο της ανταρσίας εναντίον του Δημιουργού και Νομοθέτου του. Επί πλέον, αν κρίνωμε τον άνθρωπο από τον τρόπο που σκέπτεται, τα σχέδια που κάνει καθώς και τις προσπάθειές του, δεν θέλει τη νέα τάξι του Θεού. Πώς αυτό; Ο άνθρωπος δεν θέλει ν’ ανταποκριθή στις απαιτήσεις για μια τέτοια νέα τάξι.
14. Ποιο, λοιπόν, είναι το ερώτημα, και πού μπορούμε να λάβωμε αξιόπιστη πληροφορία;
14 Ώστε τώρα το μεγάλο ερώτημα είναι, Είναι διατεθειμένος ο Παντοδύναμος Θεός ν’ αποκαταστήση την τόσο πολύ αναγκαία νέα τάξι; Έχει αποφασίσει να το κάμη αυτό; Οι αξιόπιστες και αυθεντικές απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα—πού μπορούν να βρεθούν; Πουθενά αλλού παρά στον γραπτό Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή!
15, 16. (α) Μέσω του προφήτου του Ησαΐα τι είπε ο Θεός σχετικά με τον σκοπό του να το κάμη αυτό; (β) Πώς ο απόστολος Ιωάννης δείχνει αν ο Θεός έχη αλλάξει σκέψι σ’ αυτό, και γιατί ελέχθη στον Ιωάννη να γράψη σχετικά μ’ αυτό;
15 Ακούστε καθώς ομιλεί στον προφήτη του Ησαΐα τον όγδοο αιώνα π.Χ.: «Ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν έλθει εις τον νουν. Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω.» (Ησ. 65:17, 18) Κάποιος ακροατής μπορεί να πη. ‘Αυτά έχουν λεχθή και γραφή κάπου εικοσιεπτά αιώνες πριν, και τώρα είναι απηρχαιωμένα και δεν αληθεύουν στην εποχή μας.’ Αλλά προσέξτε τώρα μια αποκάλυψι που έκαμε ο Θεός στον Χριστιανό απόστολο Ιωάννη οκτακόσια και πλέον χρόνια αργότερα. Καταγράφοντάς την ο Ιωάννης λέγει: «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν, και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός· και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά· . . . και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 20:11 έως 21:1) Έτσι ύστερα από οκτώ αιώνες και πλέον ο ίδιος Θεός δεν είχε μεταβάλει τη σκέψι του. Επίσης, ο Ιωάννης έγραψε ακόμη:
16 «Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου, Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.»—Αποκάλ. 21:5.
17. Έτσι λοιπόν σήμερα, ύστερα από χίλια εννεακόσια χρόνια, ποια είναι τα αγαθά νέα σχετικά μ’ αυτό;
17 Συνεπώς, αυτός ο Θεός στον ουράνιο θρόνο του δεν μπορούσε να είναι αληθής απέναντι στον εαυτό του και ταυτοχρόνως ν’ αλλάξη σκέψι σχετικά με τον δεδηλωμένο σκοπό του να δημιουργήση μια νέα τάξι με νέους ουρανούς και νέα γη όπου δεν θα υπάρχη πια μια θάλασσα ανθρωπίνου γένους αποξενωμένου από τον Θεό λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας από τους πρώτους ανθρώπινους γονείς μας. Ώστε, μολονότι ο Θεός δεν οφείλει τίποτε στο ανθρώπινο γένος, πρόκειται να εισαγάγη μια επιθυμητή νέα τάξι, και δεν έχει αλλάξει τις σκέψεις του, ακόμη και ύστερα από χίλια εννεακόσια χρόνια. Δεν είναι αυτά αγαθά νέα;
ΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;
18. Προτού μπορέση να υπάρξη «νέα γη,» τι πρέπει πρώτα να γίνη;
18 Ας σημειώσωμε ότι ο Θεός υπόσχεται να δημιουργήση, όχι μόνο μια «νέα γη,» αλλά επίσης και «νέους ουρανούς.» Πόσο καλά δείχνει αυτό ότι ο Θεός γνωρίζει ποιο είναι το πιο ουσιώδες πράγμα για να έχη το θνήσκον ανθρώπινο γένος μια νέα τάξι. Δεν μπορεί να υπάρξη «νέα γη» χωρίς πρώτα να υπάρξουν «νέοι ουρανοί»! Μήπως πρόκειται για ένα νέο ήλιο, σελήνη, αστέρες, πλανήτες και γαλαξίες που βρίσκονται ψηλά μέσα στην ακτίνα ορατότητος του ανθρώπου; Όχι! Αυτά τα ορατά υλικά μη νοήμονα σώματα στους ουρανούς δεν έχουν ούτε μπορούν να έχουν οποιαδήποτε επίδρασι επάνω στην τάξι των ανθρωπίνων πραγμάτων όπως έχουν διδάξει οι αστρολόγοι από την εποχή της αρχαίας Βαβυλώνος. Αλλά με την έκφρασι «νέοι ουρανοί» ο Ιεχωβά Θεός εννοεί νέες αόρατες πνευματικές διάνοιες που ασκούν υπεράνθρωπο ουράνιο έλεγχο επάνω στο ανθρώπινο γένος.
19. Πώς αυτή η σημασία της εκφράσεως «νέοι ουρανοί» υποδεικνύεται από τον προφήτη Δανιήλ, καθώς και τον Ιησού Χριστό;
19 Αυτό είχε υπ’ όψιν του ο προφήτης Δανιήλ όταν χρησιμοποίησε τη λέξι «ουράνιον» όταν διερμήνευε το όνειρο του Βασιλέως της αρχαίας Βαβυλώνος σχετικά μ’ ένα μεγάλο δένδρο λέγοντας: «Επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν. Περί δε του ότι προσετάχθη να αφήσωσι το στέλεχος των ριζών του δένδρου· το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν.» (Δαν. 4:25, 26) Αυτή την ιδέα της αοράτου, νοήμονος ουράνιας κυβερνήσεως και ελέγχου επάνω στο ανθρώπινο γένος περιελάμβαναν επίσης τα λόγια του Ιησού, όταν διεκήρυττε: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 4:17.
20, 21. (α) Τι δείχνει η έκφρασις «νέοι ουρανοί,» και πώς αυτό εξηγεί την ανικανότητα του ανθρώπου ν’ αλλάξη τα πράγματα προς το καλύτερο; (β) Πώς οι κατά κόσμον σοφοί μωραίνονται σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα;
20 Η υπόσχεσις του Θεού για «νέους ουρανούς» υποδεικνύει ότι υπάρχουν παλαιοί «ουρανοί» οι οποίοι ασκούν έλεγχο επάνω στο ανθρώπινο γένος και διακυβερνούν αοράτως το παρόν σύστημα πραγμάτων. Αυτοί οι συμβολικοί παλαιοί ουρανοί στέκουν ως ένα υπεράνθρωπο οδόφραγμα στο δρόμο όλων των ειλικρινών προσπαθειών ανδρών και γυναικών ν’ αλλάξουν την παρούσα τάξι προς το καλύτερο και να εγκαθιδρύσουν διαρκείς μεταρρυθμίσεις με την ελπίδα, να σώσουν το ανθρώπινο γένος από την αυτοκαταστροφή. Για το ανθρώπινο γένος αυτοί οι παλαιοί «ουρανοί» είναι ένας αόρατος εχθρός που μπορεί να εξαπατήση άνδρες και γυναίκες που εμπιστεύονται στον εαυτό τους σε κάθε στιγμή, όπως έχει αποδείξει η ανθρώπινη ιστορία ως σήμερα.
21 Οι κατά κόσμον σοφοί άνθρωποι αυτού του επιστημονικού Αιώνος του Εγκεφάλου δυσπιστούν και χλευάζουν την ύπαρξι ενός τέτοιου αοράτου υπεράνθρωπου νοήμονος πνευματικού εχθρού. Αλλ’ αυτός ο ίδιος ο εχθρός γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι μωροί από εκείνους οι οποίοι μόνοι τους μωραίνονται. Αλλ’ εμείς δεν είμεθα μωροί όταν ρωτούμε, Ποιος είναι αυτός ο εχθρός όπως εκπροσωπείται από τους παλαιούς «ουρανούς»;
22, 23. Πώς κάποιος ο οποίος ήλθε από τον ουρανό και επέστρεψε εκεί είπε στους ανθρώπους ποιος είναι αυτός ο εχθρός;
22 Ένας που κατέβηκε από τον ουρανό και έζησε ως άνθρωπος στη γη επί τριάντα τρία και πλέον χρόνια προτού επιστρέψη στους αόρατους πνευματικούς ουρανούς μάς λέγει ποιος είναι αυτός ο εχθρός. Σε μια περίπτωσι στη γη εβδομήντα άνδρες τους οποίους είχε αποστείλει ως ευαγγελιστάς να εξαγγείλουν τη βασιλεία του Θεού επέστρεψαν και ανέφεραν: «Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσονται εις ημάς εν τω ονόματί σου.» Τι είπε ως απάντησι ο Ιησούς Χριστός σ’ αυτούς τους περιχαρείς ευαγγελιστάς; Τούτο: «Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα.» (Λουκ. 10:1-18) Σε μια γραφική περιγραφή που έδωσε στο τέλος της προφητείας του για τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων προείπε τον καιρό που θα έλεγε τα εξής λόγια στους ομοίους με ερίφια ανθρώπους: «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.» (Ματθ. 24:3· 25:31-33, 41) Ύστερα από τρεις νύχτες, όταν έλεγε στους πιστούς αποστόλους του την επερχόμενη εναντίον του προδοσία και τον βίαιο θάνατό του επάνω σ’ ένα εκτελεστικό πάσσαλο, ο Ιησούς Χριστός είπε:
23 «Τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου· τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω.» «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου και δεν έχει ουδέν εν εμοί.» (Ιωάν. 12:31· 14:30) «Ιδού, ο Σατανάς σάς εζήτησε, για να σας κοσκινήση ως τον σίτον.»—Λουκ. 22:31.
24. Τι έδειξε έτσι ο Ιησούς σχετικά με τους «ουρανούς» που τώρα έχουν κάτω από τον έλεγχό τους το ανθρώπινο γένος, και, σύμφωνα με τον Παύλο, ποιον λατρεύει ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους;
24 Εδώ έχομε τα λόγια της πιο σπουδαίας προσωπικότητος του ιδίου του Ιησού Χριστού ως αυθεντίας για το θέμα: Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι είναι εκείνοι οι οποίοι αποτελούν τους συμβολικούς παλαιούς ουρανούς, τους παρόντας υπερανθρώπινους «ουρανούς,» οι οποίοι διακυβερνούν και διατηρούν έλεγχο επάνω στο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της παρούσης παλαιάς τάξεως. Αντί να λατρεύη τον αληθινό Θεό ο οποίος υπόσχεται «νέους ουρανούς και νέα γη,» η μεγάλη πλειονότης του ανθρωπίνου γένους λατρεύει τον Διάβολο και τους δαίμονές του. Ο Διάβολος είναι πονηρός και πανούργος στο ν’ αποκρύπτη τις ενέργειές του και τις απάτες του στους ανθρώπους, διότι ο Χριστιανός απόστολος Παύλος γράφει: «Των οποίων απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2 Κορ. 4:4) Μ’ αυτή την περιγραφή ο απόστολος Παύλος εννοούσε τον ψευδή θεό, τον Σατανά.
25. Ποιος παρέσυρε τον Αδάμ και την Εύα να αναζητήσουν σχέδια αντίθετα με το θέλημα του Θεού;
25 Επί πλέον ο Ιησούς Χριστός προσδιώρισε την ταυτότητα του Σατανά του Διαβόλου ως του αοράτου εκείνου ο οποίος παρέσυρε τους δικαίους Αδάμ και Εύα να αναζητήσουν σχέδια αντίθετα με το θέλημα του Θεού. Έτσι ο Σατανάς επέφερε αυτή την θνήσκουσα ατελή κατάστασι επάνω σε όλους μας.
26. Πώς έγινε ο Σατανάς εκείνο που ο Ιησούς τον ωνόμασε, δηλαδή «ανθρωποκτόνος»;
26 Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς απευθύνθηκε σε μερικούς από το ακροατήριό του οι οποίοι ήθελαν να τον θανατώσουν και είπε σ’ αυτούς: «Σεις είσθε εκ πατρός του Διαβόλου, και τας επιθυμίας του Πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης, και ο Πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Στην αρχική κατοικία του ανθρώπου στον Κήπο της Εδέμ, ο Σατανάς ή Διάβολος απεκάλεσε τον Ιεχωβά Θεό ψεύστη, και η πρώτη γυναίκα, η Εύα, πίστεψε τον Διάβολο, και κατόπιν ο σύζυγός της, ο Αδάμ, πήρε το μέρος της και ενώθηκε μαζί της στην ανυπακοή στον Θεό. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά απήγγειλε την καταδίκη του θανάτου επάνω στους πρώτους γονείς μας· και επειδή ο Σατανάς ή Διάβολος προκάλεσε αυτό το αποτέλεσμα, έγεινε αυτό που τον ωνόμασε ο Ιησούς, «ανθρωποκτόνος.» Επηρέασε κι’ εμάς επίσης, διότι κληρονομήσαμε από τους αμαρτωλούς Αδάμ και Εύα τη θνήσκουσα κατάστασί μας.—Γέν. 2:7-5:5.
27, 28. (α) Ποια ανικανότητα δεν μπορούν ν’ αφαιρέσουν από μας ικανοί άνθρωποι του κόσμου, ή από τι δεν μπορούν να μας απαλλάξουν οι στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου και οι επαναστάται; (β) Πώς ο Παύλος έδωσε στους Εφεσίους κάποια ιδέα από ποιον πρέπει να φυλαγώμεθα;
27 Παρ’ όλα όσα μπορούν να κάνουν οι κυβερνητικοί άρχοντες και νομοθέται και κριταί και ιατροί και επιστήμονες δεν μπορούν ωστόσο ν’ αφαιρέσουν από μας την καταδίκη του θανάτου, η οποία εξακολουθεί να παραμένη επάνω σε όλους μας λόγω της κληρονομημένης αμαρτωλότητος και ατελείας. Δεν μπορούν να μας επαναφέρουν πίσω στον Κήπο της Εδέμ από τον οποίον εξεδιώχθησαν οι πρώτοι γονείς μας για τον στασιασμό των εναντίον του Δημιουργού Θεού. Παρ’ όλα όσα θα μπορούσαν να κάμουν οι στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου και οι κοινωνικοί επαναστάται, δεν μπορούν να μας απαλλάξουν από τους δαιμονικούς παλαιούς «ουρανούς» οι οποίοι είναι προσκολλημένοι επάνω στο ανθρώπινο γένος. Επομένως οι κοσμικές στρατιές και οι επαναστάται του κόσμου δεν αγωνίζονται με άλλα ανθρώπινα πλάσματα, αλλά με υπεράνθρωπες δυνάμεις, αόρατες. Ο απόστολος Παύλος μάς δίνει μια ιδέα από ποιον πρέπει να φυλάγεται όλο το ανθρώπινο γένος όταν έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία της Εφέσου στην Ασία:
28 «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Εφεσ. 6:11, 12.
29. Παρ’ όλον ότι εξέβαλαν δαιμόνια, τι δεν προσπάθησαν να κάμουν ο Ιησούς και οι απόστολοί του, και με ποιο αποτέλεσμα σήμερα;
29 Ο απόστολος Παύλος, καθώς επίσης και αυτός ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και οι άλλοι απόστολοί του, εξέβαλαν δαιμόνια από άτομα που κατείχοντο απ’ αυτά, ελευθερώνοντας έτσι τα δυστυχισμένα ανθρώπινα θύματα. Ωστόσο, ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, καθώς και οι απόστολοί του ποτέ δεν κατέβαλαν προσπάθεια ν’ ανατρέψουν αυτούς τους αόρατους παλαιούς «ουρανούς» που αποτελούνται από δαιμονικές κυβερνήσεις, εξουσίες, άρχοντας του κόσμου αυτού του σκότους και πονηρά πνεύματα στα επουράνια. Πριν από δεκαεννέα αιώνες δεν ήταν ακόμη καιρός για μια τέτοια απελευθέρωσις του ανθρωπίνου γένους. Επομένως, εκείνοι οι πονηροί δαιμονικοί «ουρανοί» συνέχισαν να κυριαρχούν επάνω στο ανθρώπινο γένος και στις ανθρώπινες υποθέσεις έως τώρα. Η ανθρώπινη οικογένεια δοκιμάζει τώρα την πείρα των τρομερών αποτελεσμάτων αυτής της αοράτου διακυβερνήσεως, και είναι απολύτως αβοήθητοι εναντίον της.
30. Σε ποιον είμεθα υποχρεωμένοι ν’ αποβλέψωμε για την προμήθεια ενός Ελευθερωτού, και για ν’ αποφύγωμε να είμεθα ‘επικατάρατοι’ σε ποιους δεν πρέπει ν’ αποβλέπωμε;
30 Το ανθρώπινο γένος έχει τρομερή ανάγκη από ένα Απελευθερωτή για να το ελευθερώση απ’ αυτούς τους καταστρεπτικούς δαιμονικούς ουρανούς. Ο Ιεχωβά Θεός έχει εγείρει τον απαιτούμενο Ελευθερωτή! Ο καθωρισμένος καιρός του Ιεχωβά για την επιθυμητή απελευθέρωσι είναι πλησίον! Δεν μπορούμε ν’ αποβλέπουμε στους ανθρώπινους «άρχοντας» ή στον γήινο άνθρωπο για Ελευθερωτή. Θα είμεθα ‘επικατάρατοι’ αν το κάμωμε! Η δύναμις των περιστάσεων μας αναγκάζει ν’ αποβλέπωμε στον Ιεχωβά γι’ αυτόν τον Ελευθερωτή. Ποιος είναι;
31. Τι θα μπορέση να κάμη ο εκλεκτός του Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι μια βασική απαίτησις για τη νέα τάξι;
31 Είναι ο εκλεκτός του Ιεχωβά Θεού, εκείνος ο οποίος μπορεί να εξαφανίση αυτούς τους παλαιούς δαιμονικούς «ουρανούς.» Δεν μπορεί να υπάρξη μια νέα τάξις, για το ανθρώπινο γένος χωρίς ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτούς τους πονηρούς «ουρανούς» οι οποίοι έχουν καταδυναστεύσει αυτή την παλαιά τάξι. Δεν μπορεί να υπάρξη νέα τάξις για το ανθρώπινο γένος χωρίς «νέους ουρανούς.» Αυτή είναι μια βασική απαίτησις. Είναι η πρώτη απαίτησις. Ο Ιεχωβά Θεός έχει υποσχεθή να δημιουργήση αυτούς τους «νέους ουρανούς.»
32. Πώς εκείνοι οι οποίοι είναι στους ‘σημερινούς ουρανούς’ θα εξουδετερωθούν από εκείνους που είναι στους «νέους ουρανούς,» και ποιος είναι ο ζωτικός και κύριος παράγων στους «νέους ουρανούς»;
32 Όπως οι πονηροί ‘σημερινοί ουρανοί’ αποτελούνται από υπεράνθρωπα, αόρατα πνευματικά πλάσματα, έτσι επίσης και οι νέοι ουρανοί πρέπει ν’ αποτελούνται από υπεράνθρωπα, αόρατα πνευματικά πλάσματα. Ο απόστολος Πέτρος ενεθάρρυνε τους ομοίους του Χριστιανούς οι οποίοι υπηρετούσαν τον Θεό και έθεταν την εμπιστοσύνη των στον Θεό με το να τους γράψη: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Ο Θεός έχει ήδη εγείρει τον αρχηγό, τον ζωτικό και κύριο παράγοντα αυτών των «νέων ουρανών,» και αυτός είναι ο πιστός Υιός του, ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος. Χαιρετίστε αυτόν τον Ελευθερωτή!