Υπέρ παν Άλλο, Φύλαττε την Καρδίαν Σου
ΜΕΣΑ στα θαυμάσια, δασόφυτα τοπία που βρίσκονται μπροστά στο ραδιοσταθμό WBBR, στη Στάτεν Άιλαντ, Νέας Υόρκης, υψωνόταν μια γιγαντιαία δρυς που υπερείχε απ’ όλα τα γύρω δένδρα και εδέσποζε σ’ όλη τη σκηνή. Ο μεγαλοπρεπής και ογκώδης κορμός της εφαίνετο κυριολεκτικά σαν σύμβολο δυνάμεως. Και όμως, μια μέρα, υστέρα από μια εξαιρετικής εντάσεως θύελλα, ο γίγας αυτός του δάσους κατέπεσε στο έδαφος. Τα άλλα δένδρα γύροι του εστέκοντο ακόμη, ενώ η δρυς έσπασε στα δύο και κατέπεσε. Μήπως είχε χτυπηθή από κεραυνό; Όχι. Τότε γιατί κατέπεσε, ενώ άλλα δένδρα μικρότερα και φαινομενικώς πιο αδύνατα εστέκοντο ακόμη; Α, είχε σαπίσει το εσωτερικό της και ήταν κούφιο. Η καρδιά της ήταν άρρωστη.
Επανειλημμένως η ίδια τραγωδία συμβαίνει και με το ανθρώπινο σώμα. Ένας άνθρωπος με φαινομενικώς αρίστη υγεία, αποθνήσκει αιφνιδίως από καρδιακή προσβολή. Εφαίνετο δυνατός, αλλά, κάτι τι, ίσως η πολλή στενοχώρια, η πολλή εργασία, ή ακόμη οι πολλές ηδονές και χαλαρή ζωή, είχαν υποσκάψει το εσωτερικό του, είχαν εξασθενίσει την καρδιά του και μια υπερέντασις τον κατέρριψε, όπως η θύελλα την δρυν. Επειδή αυτή η τραγωδία μπορεί να συμβή και με μια πνευματική έννοια, καθώς θα ιδούμε αμέσως, πόσο κατάλληλη είναι η συμβουλή: Υπέρ παν άλλο, φύλαττε την καρδίαν σου!
Ο Ιεχωβά, ο θαυμασίως σοφός Δημιουργός, έχει όχι μόνο μορφώσει το αξιοθαύμαστο αυτό όργανο, την ανθρώπινη καρδιά, που περιέχει τους πιο δυνατούς μυς τον ανθρωπίνου σώματος, και εργάζεται ακατάπαυτα από την κούνια μέχρι τον τάφο—πραγματικά το όργανο αυτό ήταν προωρισμένο να εργάζεται αιωνίως—αλλά εδημιούργησε επίσης και τις καλές εκείνες ιδιότητες και ικανότητες που συμβολίζονται από την καρδιά. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίση τη συμβολική αυτή καρδιά τόσο τέλεια όσο τη γνωρίζει Εκείνος, και έχει τη δύναμι να τη σκληρύνη, να τη δυναμώνη, να την αδυνατίζη ή και να τη θραύη, όπως ευαρεστείται, κατά την πολιτεία του με τα πλάσματά του.—Ρωμαίους 9:16-18.
Ο Ιεχωβά Θεός εσκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ με τον τρόπο που πολιτεύθηκε μαζί του, και τότε έθραυσε την καρδιά του τυράννου εκείνου θανατώνοντας τα πρωτότοκά του. Με τα θαυμαστά έργα που έκαμε για τον λαό του Ισραήλ στη διαδρομή της ερήμου, ο Θεός έκαμε να εξασθενήσουν οι καρδιές του λαού της Χαναάν, όπως το μαρτύρησε και η Ραάβ: «Καθώς ηκούσαμεν, διελύθη η καρδία ημών.» (Έξοδος 7:3· Ιησούς του Ναυή 2:11) Ο Ιώβ παρεπονέθη ότι ο Θεός εμαλάκωσε την καρδιά του, την εξησθένισε.—Ιώβ 23:16.
Στις περισσότερες περιπτώσεις της Γραφής όπου συναντάται η λέξις «καρδία», χρησιμοποιείται με συμβολική έννοια, σαν σύμβολο του νου, διαθέσεως, αγάπης, και ελατηρίου του ατόμου. Όταν εγράφοντο οι Εβραϊκές Γραφές, η λέξις καρδία (λεμπχ) «εσήμαινε την έδρα κάθε επιρροής και κάθε διανοητικής εκδηλώσεως με συλλογισμούς: τα αισθήματα της αγάπης και του μίσους, η επιθυμία, χαρά, λύπη, θάρρος, αφοσίωσις, φόβος, υπερηφάνεια, επιστεύετο ότι εδρευαν στην καρδιά, όπως επίσης οι ικανότητες της μνήμης, φαντασίας και λογικεύσεως». (Archaeology and the Religion of Israel, σελίδες 24, 25, υπό Albright). Και είναι λογική η σκέψις αυτή. Μήπως δεν επιδρούν κατ’ ευθείαν επάνω στην κατά γράμμα καρδιά όλες αυτές οι διανοητικές και αισθηματικές εκδηλώσεις; Βεβαίως επιδρούν!
Με αυτή την έννοια, ότι η καρδιά είναι η έδρα των επιθυμιών μας και των ενεργειών του νου μας, χρησιμοποιείται η λέξις αυτή «καρδία» στις Παροιμίες 4:23 (ΜΙΡ) «υπεράνω όλων εκείνων, τα οποία πρέπει να φυλάττωνται, φύλαττε την καρδίαν σου, διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» Μάλιστα, όπως ακριβώς η υγεία, η δύναμις και ζωή του ανθρωπίνου σώματος εξαρτώνται από το όργανο αυτό, την καρδιά, έτσι και η πνευματική υγεία, δύναμις και ζωή του Χριστιανού εξαρτώνται από την κατάστασι της συμβολικής του καρδιάς.
Ζούμε στις έσχατες ημέρες του πονηρού παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, στους πιο κρισίμους καιρούς, για τη στάσι του καθενός, όπου η ανομία αφθονεί και η πίστις σπανίζει, και ο αντίδικος, Σατανάς ή Διάβολος, καταβάλλει όλες τις προσπάθειές του για να διαφθείρη το ανθρώπινο γένος και να καταστρέψη όλους εκείνους που αποφασίζουν να κρατήσουν ακεραιότητα απέναντι του Ιεχωβά Θεού. (Ματθαίος 24:9-13· Λουκάς 18:8· 2 Τιμόθεον 3:1-5· Αποκάλυψις 12:12, 17). Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να προσέξωμε σοβαρά τη συμβουλή να φυλάττωμε την καρδιά μας.
Προβλέποντας αυτή ακριβώς την κατάστασι και την ανάγκη, ο Ιησούς μάς έδωσε την κατάλληλη συμβουλή: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιοτικών [οι οποίες, πραγματικά, βλάπτουν την κατά γράμμα καρδιά], και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει, επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκάς 21:34-36) Και μη σας διαφεύγη ότι καθ’ όσον περνούν οι ημέρες, οι δοκιμασίες της πίστεως και οι πειρασμοί που ερευνούν την καρδιά θα αυξάνουν.
Οι καρδιές μας δείχνουν ποίοι είμεθα πραγματικά στο εσωτερικό μας, και αυτό φαίνεται από τα πράγματα που μας ευχαριστεί να σκεπτώμεθα ή στα οποία συγκεντρώνονται η αγάπη και οι επιθυμίες μας. Αν αφήνωμε τις καρδιές μας να στρέφωνται στις αισχρές απολαύσεις του παλαιού αυτού κόσμου, αποφεύγοντας απλώς να τις εκφράσωμε από φόβο μην εκτεθούμε και προκαλέσουμε δυσμενή σχόλια και τιμωρία, μπορούμε επί ολίγο χρόνο να αποκρύψωμε τις πραγματικές μας επιθυμίες και τους κρυφούς σκοπούς μας από τους ανθρώπους· όχι όμως και από τον Θεό. Ο λόγος του λέγει: «Ο Θεός δεν ήθελε εξετάσει τούτο; διότι αυτός εξεύρει τα κρύφια της καρδίας.» (Ψαλμός 44:21) «Εγώ, ο Ιεχωβά, εξετάζω τον νουν [λεμπχ], δοκιμάζω την καρδίαν, δια να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτόν, κατά τον καρπόν των έργων αυτού.» (Ιερεμίας 17:10, ΑΣ) Δεν υπάρχει κανένα κρυφό που δεν θα φανερωθή, και αν οι καρδιές μας είναι αδύνατες ή ακάθαρτες, γρήγορα ή αργά το πράγμα αυτό θα φανερωθή. Μπορεί για κάμποσο καιρό να φαινώμεθα σαν Χριστιανοί που κρατούν ακεραιότητα, αλλ’ όταν έλθη η δοκιμασία θα πέσωμε.
ΠΩΣ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΩΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
Πώς μπορούμε να φυλάττωμε την καρδιά μας μετά πάσης φυλάξεως ώστε να εξασφαλίσωμε τη θεία επιδοκιμασία και αιώνια ζωή στον νέο κόσμο; Επαγρυπνώντας με προσοχή επάνω στα πράγματα στα οποία επιθυμούμε να ενδιατρίβωμε και στα οποία στρέφομε την στοργή μας, τους πόθους μας, στα πράγματα που μας ευχαριστεί να σκεπτώμεθα. Για παράδειγμα, μια νέα που έστρεψε την καρδιά της στον γάμο, θα γεμίση τον νου της με ρωμαντικές ιδέες για ένα ιδεώδη και «γόητα πρίγκηπα»· θα τον οραματίζεται, τι εμφάνισι θα έχη, πώς τον γνώρισε, πώς της εξεμυστηρεύθη τον έρωτά του, και την συγκίνησι της τελετής του γάμου. Θα σκέπτεται πάντα το πράγμα αυτό και μ’ αυτό θα γεμίζη το νου της, την καρδιά της, γιατί αυτό είναι εκείνο στο οποίον εναπέθεσε τη στοργή της.
Αν εμείς, σαν Χριστιανοί διάκονοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, θέσωμε την καρδιά μας επάνω στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά, στις ευλογίες του νέου κόσμου, και στη σημερινή επέκτασι της αληθινής λατρείας, τότε θα γεμίζωμε τον νου μας με τις καθαρές, ωραίες και ζωοπάροχες αλήθειες του λόγου του Θεού και με σχέδια για τη γνωστοποίησι των αληθειών αυτών και σε άλλους. (Φιλιππησίους 4:8) Θα μελετούμε και θα δίνωμε προσοχή στα πράγματα αυτά, γεμίζοντας τον νου μας απ’ αυτά και αφήνοντας αυτά να είναι το κέντρον των σκέψεών μας και αυτά να μας καθοδηγούν. Ώστε, αντί να στρέφωμε τον νου μας και να παρατηρούμε με πόθο τα ιδιοτελή πράγματα του Σατανικού αυτού συστήματος, ας υπακούωμε στον Θεό παρατηρώντας κατ’ ευθείαν εμπρός προς τον νέο κόσμο, στερεώνοντας τα μάτια μας στη βασιλεία του Θεού. Μη παρατηρώντας δεξιά ή αριστερά, αλλά προχωρώντας κατ’ ευθείαν εμπρός με σταθερή απόφασι, θα κρατήσωμε τα πόδια μας από το κακό και στον δρόμο που οδηγεί σε αιώνια ζωή.—Παροιμίαι 4:20-27.
Ο ψαλμωδός Δαβίδ εξετίμησε το πράγμα αυτό και είπε σχετικά με τους νόμους, διδασκαλίες, μαρτυρίες, εντολές και διατάξεις του Θεού: «Ο δούλός σου μάλιστα νουθετείται δι’ αυτών· εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη. Τις συναισθάνεται τα εαυτού αμαρτήματα; Καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων. Και έτι προφύλαξον τον δούλόν σου από υπερηφανιών· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος, και θέλω καθαρισθή από μεγάλης παρανομίας. Ας ήναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου, και η μελέτη της καρδίας μου, ενώπιόν σου, Ω Ιεχωβά, φρούριόν μου, και λυτρωτά μου.»—Ψαλμός 19:11-14, ΑΣ.
Εφ’ όσον, λοιπόν, για να είναι ευάρεστο ενώπιον του Θεού εκείνο που θα βρίσκεται στην καρδιά μας σημαίνει να την γεμίζωμε με τις αλήθειες του λόγου του, πρέπει να μελετούμε. Να μελετούμε τη Γραφή μόνη της, επίσης και με τα βοηθήματα που μας έχει προμηθεύσει ο Θεός για να κατανοήσουμε τον λόγο του. Και πρέπει να μελετούμε όχι μόνο ιδιαιτέρως, αλλ’ επίσης και με άλλους, με τα μέλη της αμέσου οικογενείας μας και με τους αδελφούς μας στη Χριστιανική συνάθροισι, όταν παρέχεται η ευκαιρία. Πρέπει ακόμη να προσηλώνωμε τον νου μας σ’ εκείνα που μελετούμε, να συγκεντρωνώμεθα στο θέμα της μελέτης, γιατί αλλιώς δεν θα εντυπωθή στη διάνοιά μας· και πώς θα μπορούμε να σκεπτώμεθα κάτι που δεν έχει εντυπωθή στη μνήμη μας;
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Αν γεμίζωμε την καρδιά μας με τα καλά πράγματα που αφορούν τον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του, τα πράγματα αυτά θα υπάρχουν και στα χείλη μας, γιατί από το περίσσευμα της καρδιάς ομιλεί το στόμα. (Λουκάς 6:45) Έτσι, με ένα άλλο τρόπο, οι καρδιές μας κρατούν την έκβασι της ζωής, διότι «με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.»—Ρωμαίους 10:10.
Λόγω της σπουδαιότητος της δημοσίας ομολογίας μας, ας μην αρκούμεθα σε μια μηχανική μόνο ενέργεια, διαθέτοντας απλώς χρόνο, αλλά ας φροντίζωμε να ενεργούμε με τρόπο που θα παράγη το περισσότερο αγαθό, με σοφία, με πειστικότητα: «Ο συνετός εις τα πράγματα, θέλει ευρεί καλόν και ο ελπίζων επί τον Κύριον είναι μακάριος. Ο σοφός την καρδίαν θέλει ονομάζεσθαι φρόνιμος· και η γλυκύτης των χειλέων προσθέτει μάθησιν. Η σύνεσις είναι πηγή ζωής εις τον έχοντα αυτήν· η δε παιδεία των αφρόνων μωρία. Η καρδία του σοφού συνετίζει το στόμα αυτού, και εις τα χείλη αυτού προσθέτει μάθησιν.»—Παροιμίαι 16:20-23.
Εκτιμώντας τη σοβαρότητα των ευθυνών μας θα προσπαθήσωμε επίσης να καταστρώσωμε τα καλύτερα σχέδια και διευθετήσεις για την πορεία μας ως μαρτύρων του Ιεχωβά. Και όταν θα έχωμε κάμει το μέρος μας, έχοντας μελετήσει τελείως το γραπτό λόγο του Θεού, θα αποβλέψωμε στον Ιεχωβά Θεό για υποδείξεις και καθοδηγία. Αν τα σχέδιά μας βρίσκωνται σε πλήρη αρμονία με τη Γραφή, όπως την κατανοούμε, τότε μπορούμε να ελπίζωμε με εμπιστοσύνη ότι ο Κύριος θα μας οδηγήση στο δρόμο που χαράξαμε με θεία επιδοκιμασία. «Η καρδία του ανθρώπου βουλεύεται την οδόν αυτού· αλλ’ ο Ιεχωβά διευθύνει τα βήματα αυτού.» (Παροιμίαι 16:9, ΑΣ) Πώς το κάνη αυτό ο Ιεχωβά; Μέσω του πνεύματος ή της ενεργού του δυνάμεως, που είναι ανώτερη από ημάς και δεν κάνει λάθος.
ΑΣ ΚΡΑΤΑΙΩΘΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ!
Αν προσέχωμε την καρδιά μας, αυτό θα μας βοηθήση να διάγωμε καθαρή ζωή, θα μας προετοιμάση και θα μας ωθήση να γνωστοποιήσωμε τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού με τον πιο πειστικό τρόπο. Επί πλέον, αυτό θα ενισχύση την καρδιά μας, γιατί οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν ισχυρή καρδιά. Μήπως δεν προειδοποιεί ο Παύλος ότι «πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή»; (2 Τιμόθεον 3:12) Όλες οι ενδείξεις φανερώνουν ότι θα αυξηθή η καταδίωξις, και μόνο αν έχωμε ισχυρές καρδιές, θα μπορέσωμε να σταθούμε. Προσέχοντας στα παραδείγματα της άφοβης και πιστής αφοσιώσεως στον Θεό που περιέχονται στον λόγο του Θεού, εφαρμόζοντας στον εαυτό μας τις υποσχέσεις του για βοήθεια σε κάθε καιρό ανάγκης, θα ενισχυθούμε για να υπομείνωμε και να υποταχθούμε σε όσα Αυτός ήθελε επιτρέψει. Ο λόγος του που θα κατοική μέσα μας θα μας φυλάττη από το ν’ αμαρτήσωμε με στασιασμό εναντίον του Θεού, όταν είμεθα κάτω από την πίεσι ή την επήρεια του κόσμου και των αρχόντων του. «Ουαί, εάν δεν επίστευον να ίδω την αγαθότητα του Ιεχωβά εν γη ζώντων! Πρόσμενε τον Ιεχωβά· ανδρίζου, και ας κραταιωθή η καρδία σου· και πρόσμενε τον Ιεχωβά.»—Ψαλμός 27:13, 14, ΑΣ· 119:143, 144, 153, 157, 161.
Ας ενδυναμώσωμε τις καρδιές μας με το να γυμναζώμεθα τώρα στο να δείχνωμε θάρρος. Ας μη φοβούμεθα τον ονειδισμό των ανθρώπων, αλλ’ ας ομολογούμε το όνομα του Ιεχωβά με παρρησία σε κάθε περίπτωσι στην κοσμική μας εργασία, στις εμπορικές μας συναλλαγές, στο έργον του αγρού, στις γωνίες των δρόμων και από σπίτι σε σπίτι. Η εκγύμνασις αυτή θα μας προετοιμάση για τις πύρινες δοκιμασίες που βρίσκονται μπροστά μας. Και ας είμαστε πάντα άγρυπνοι ώστε να μη κάνωμε κανένα συμβιβασμό με τον κόσμο αυτόν από οποιαδήποτε άποψι.—Φιλιππησίους 1:27-29.
Σήμερα όλος ο κόσμος βλέπει προς το μέλλον με φόβο και δισταγμό, τρέμοντας για ένα επικείμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, και για την καταστροφή που οι ατομικές βόμβες θα επιφέρουν στο σημερινό πολιτισμό. Δεν πρέπει να έχωμε τον φόβο που έχουν οι άνθρωποι, γιατί αν εμείς που ελάβαμε το όνομα του Ιεχωβά, δειλιάσωμε, ποιος άλλος θα έχη δύναμι; Άλλως τε, πώς θα μπορέσωμε να πούμε σε άλλους να είναι δυνατοί, αν εμείς οι ίδιοι δεν έχωμε δύναμι; Θυμηθήτε ότι η αποστολή μας είναι: «Ενισχύσατε τας κεχαυνωμένας χείρας· και στερεώσατε τα παραλελυμένα γόνατα. Είπατε προς τους πεφοβημένους την καρδίαν, Ισχύσατε, μη φοβείσθε· ιδού, ο Θεός σας θέλει έλθει μετ’ εκδικήσεως, ο Θεός μετά ανταποδόσεως· αυτός θέλει ελθεί και θέλει σας σώσει.»—Ησαΐας 35:3, 4.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι ασθένειες της φυσικής καρδιάς είναι ο υπ’ αριθ. 1 φονεύς του σημερινού πολιτισμού. Ας προσέξωμε να μη χάσωμε την αιώνια ζωή στον νέο κόσμο λόγω αδύνατης ή κακής συμβολικής καρδιάς. Για να έχωμε δυνατές, γερές καρδιές πρέπει να έχωμε τον νου μας καλά πληροφορημένο από τον λόγο του Θεού και τις υποσχέσεις του. Πρέπει να έχωμε τις καρδιές μας γεμάτες από τη γνώσι των μεγάλων έργων του Ιεχωβά, από την πιστή του πολιτεία με τον λαό του, άλλοτε και τώρα, και από τους σκοπούς του που θα επιτελέση μέσω της βασιλείας του. Ας έχωμε πάντα στον νου μας το μεγάλο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, γνωρίζοντας ότι αν σταθούμε πιστοί και κρατήσωμε ακεραιότητα προς τον Ιεχωβά θα έχωμε μέρος στη διεκδίκησι του ονόματος του. Ας κρατήσωμε τη διανοητική αφοσίωσί μας, την αγάπη μας, σταθερή σ’ Αυτόν και στην ένδοξη θεοκρατική του κυβέρνησι δια Χριστού Ιησού. Ας δώσωμε μαρτυρία για την αλήθεια, χωρίς φόβο απ’ τον ονειδισμό των ανθρώπων. Ακολουθώντας μια τέτοια συνετή πορεία, θα ενισχύσωμε την καρδιά μας, γιατί «ο σοφός άνθρωπος ισχύει, και ο άνθρωπος ο φρόνιμος αυξάνει δύναμιν». (Παροιμίαι 24:5) Και πάλιν: «Υπεράνω όλων εκείνων, τα οποία πρέπει να φυλάττωνται, φύλαττε την καρδίαν σου, διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.»—Παροιμίαι 4:23, ΜΙΡ.