Αντιμετώπισις των Σημερινών Προβλημάτων με Θάρρος
1. Πώς μπορεί να λεχθή ότι αυτός ο κόσμος διέρχεται μια περίοδο γοργών και μεγάλων αναταραχών;
ΑΥΤΟΣ ο κόσμος διέρχεται μια περίοδο γοργών και μεγάλων αναταραχών. Κανόνες και ιδρύματα, που παρέμειναν αμετάβλητα επί αιώνες, καταπίπτουν. Εκατομμύρια ανθρώπων που έδειξαν παθητική εγκαρτέρησι στη θέσι των στη ζωή ως τώρα, κραυγάζουν για μια νέα και πιο άξια ύπαρξι. Στη διεθνή σκηνή, η Δυτική Ευρώπη έχασε την κυριαρχία της στις παγκόσμιες υποθέσεις, σύμφωνα με μερικούς. Πέρα από τη μεγάλη γήινη μάζα της Ευρασίας και στην ήπειρο της Αφρικής, νέα έθνη ηγέρθησαν στη θέσι αποικιακών αυτοκρατοριών.
2. (α) Τι πιστεύουν μερικοί όσον αφορά τις φιλοδοξίες του ανθρώπου για ειρήνη; (β) Ποια προβλήματα αντιμετωπίζει ο άνθρωπος σχετικά με τούτο; (γ) Πώς θεωρούν οι Χριστιανοί αυτούς τους βαρυσήμαντους καιρούς;
2 Μερικοί πιστεύουν ότι το ανθρώπινο γένος ποθεί να πραγματοποιήση τις φιλοδοξίες του για ειρήνη. Αλλά φαίνεται ν’ αντιμετωπίζη δύο τουλάχιστον σκοτεινές απειλές. Καθ’ όσον αφορά τον άνθρωπο τον ίδιο οι απειλές αυτές είναι: (1) η Κομμουνιστική απειλή για επίτευξι παγκοσμίου κυριαρχίας, η οποία ζητεί να εκμεταλλευθή όλες τις δυσαρέσκειες και να μεγεθύνη όλες τις τάσεις, και (2) τα νέα όπλα της πολεμικής τέχνης που είναι ικανά να εξαλείψουν τον πολιτισμό. Για να προσθέσουν σ’ αυτούς τους δύο παράγοντας, επιμελείς Χριστιανοί θεωρούν αυτούς τους βαρυσήμαντους ταραχώδεις καιρούς ως εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας, η οποία αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε στις κρίσιμες ημέρες πριν από τη μεγάλη μάχη του Αρμαγεδδώνος, του πολέμου που θα τερματίση όλους τους πολέμους.—2 Τιμ. 3:1-5· Αποκάλ. 16:14, 16.
3, 4. Περιγράψτε τη σύγκρουσι που ο φόβος επέφερε σ’ αυτή τη γενεά. Δώστε τον ορισμό του «φόβου».
3 Ως αποτέλεσμα της συγκρούσεως, που ο πολιτισμός αυτός επέφερε στην ανθρωπότητα, ο φόβος, ο τρόμος και ο ενδοιασμός έχουν πολλαπλασιασθή. Παντού γύρω σ’ αυτή τη γη και σε κάθε επίπεδο οι άνθρωποι φοβούνται. Οι άνθρωποι φοβούνται την πείνα. Φοβούνται την αρρώστια. Φοβούνται την γεροντική ηλικία. Φοβούνται τον πόλεμο. Φοβούνται τη γνώσι. Φοβούνται τον πόνο. Φοβούνται το μέλλον με τις ατομικές δυνατότητες του. Πράγματι, ο φόβος φαίνεται να είναι μεταδοτικός. Δεν συμφωνείτε; Αλλά θα μπορούσατε κάλλιστα να ερωτήσετε, Τι είναι φόβος, και πώς μπορούμε ατομικώς να τον διασκορπίσωμε;
4 Φόβος, σύμφωνα με το Λεξικό του Ουέμπστερ, είναι «οδυνηρή συγκίνησις που χαρακτηρίζεται από προειδοποίησι κινδύνου· τρόμος· ανησυχία. Κατάστασις ή συνήθεια του να φοβάται κανείς· ανήσυχο ενδιαφέρον.» Ορίζεται, επίσης, ως «Δέος· βαθύς σεβασμός, ειδικά για το Υπέρτατον Ον.»
5. Προελέχθη το σημερινό κλίμα του φόβου στη Γραφή; Εξηγήστε.
5 Ο φόβος, επομένως, μπορεί να είναι ένας τρομερός εχθρός. Πράγματι, χρειάζεται θάρρος για να τον υπερνικήσωμε. Επί πλέον, το ίδιο το κλίμα του φόβου στο οποίο ζούμε σήμερα προελέχθη σε μια πρόρρησι του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού του ίδιου. Αυτός είπε: «Επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, . . . οι άνθρωποι θέλουσιν αποψύχει εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.»—Λουκ. 21:25, 26.
6. Περιγράψτε την πραγματική πηγή του κοσμικού φόβον σύμφωνα με τη Γραφή.
6 Είναι ένα πράγμα το ν’ αναγνωρίζουμε τις αιτίες του φόβου, όπως τον διεθνή κομμουνισμό, τους διεστραμμένους πολιτικούς, την αρρώστια και ακόμη τον θάνατο. Αλλά είναι ένα άλλο πράγμα το ν’ αναγνωρίζωμε και κατανοούμε την πηγή ή τον υποκινητή του φόβου. Σύμφωνα με τη Γραφή, η πραγματική πηγή του φόβου και των βαρυσημάντων προβλημάτων του ανθρωπίνου γένους σήμερα είναι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο οποίος επροκάλεσε την υπεροχή του Παντοδυνάμου Θεού, Ιεχωβά. Αυτός είναι καταδικασμένος σε θάνατο από τον Θεό, αλλά του επετράπη να παραμείνη προσωρινά για να δείξη ότι η πρόκλησίς του εναντίον του Θεού απέτυχε, αποδεικνύοντας μια φορά και για όλη την αιωνιότητα ότι ο Ιεχωβά, ο Παντοδύναμος Δημιουργός, είναι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος.—Ιώβ 1:9-12· Έξοδ. 9:16.
7. Αναφέρατε λόγους που αποδεικνύουν ότι ο Σατανάς είναι ένα πραγματικό πλάσμα και όχι απλώς η προσωποποίησις του κακού.
7 Για πολλά άτομα, όμως, η ύπαρξις του Σατανά είναι απλώς μυθώδης. Ακόμη και στις διάνοιες πολλών, που ομολογούν ότι πιστεύουν στη Γραφή, ο Σατανάς απλώς δεν υπάρχει. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Σατανάς είναι απλώς η προσωποποίησις του κακού. Μπορεί να συμβαίνη μερικοί από σας να είχαν αυτή την αντίληψι για τον Σατανά. Οπωσδήποτε σας προσκαλούμε να εξετάσετε τι είπε ο απόστολος Παύλος γι’ αυτό το ζήτημα: «Ο Θεός του αιώνος τούτου [του παρόντος συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ] ετύφλωσε τα νοήματα των απίστων.» Ο Πέτρος μάς εξηγεί ποιος είναι αυτός ο «θεός», λέγοντας: «Ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.» Και σημειώστε τώρα, παρακαλούμε, την αφήγησι των πειρασμών του Ιησού: «Ελθών προς αυτόν ο πειράζων, είπεν, . . . ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι. . . . Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν . . . Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν . . . και λέγει [ο Διάβολος] προς αυτόν [τον Ιησούν], Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν, Ύπαγε, Σατανά.» Ο Ιησούς εγνώριζε ότι ο Σατανάς κυβερνούσε αυτό το σύστημα πραγμάτων! Λόγω ακριβώς της πονηρής διακυβερνήσεως του Σατανά επάνω στη γη ο Ιησούς είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» Έτσι οι Γραφές δίνουν επαρκή μαρτυρία ότι ο Σατανάς είναι ένα πραγματικό πλάσμα και στις προσπάθειες του ν’ απομακρύνη τους ανθρώπους από τον Θεό προάγει την πονηρία και πολλαπλασιάζει τον φόβο που υπάρχει σήμερα.—2 Κορ. 4:4, Κείμ.· 1 Πέτρ. 5:8· Ματθ. 4:1-11· Ιωάν. 18:36.
8, 9. (α) Ποια ελπίς υπάρχει γι’ απολύτρωσι από τέτοιον φόβο; (β) Αποδείξτε από τη Γραφή ότι η πηγή του φόβου αυτού γρήγορα θα εξαλειφθή τελείως.
8 Οι αληθινοί Χριστιανοί αναγνωρίζουν, όμως, ότι ο Σατανάς, που είναι αληθινά η πηγή του δουλικού φόβου, δεν θα κυβερνά για πάντα. Η Γραφή μάς βεβαιώνει ότι αυτό αληθεύει—και δεν είναι αυτό μια παρήγορη σκέψις; Ο Ιησούς ο ίδιος έδειξε ότι λίγο προτού τελειώση η κυβέρνησις του Σατανά, ο φόβος και η αμηχανία θα ηύξαναν και όλες αυτές οι θλίψεις θα ήσαν «αρχή ωδίνων». Η αύξησίς των είναι με την υποκίνησι του Σατανά: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Πρέπει αυτό να προσθέση στον φόβο μας; Όχι. «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» Απολύτρωσις; Ναι, διότι όπως η εκβλάστησις φύλλων από τη συκιά δείχνει ότι το θέρος είναι πλησίον, έτσι και οι τρομερές συνθήκες, που ο Ιησούς περιέγραψε στο κεφάλαιο 24 του Ματθαίου και στο κεφάλαιο 21 του Λουκά, δείχνουν ότι η καταστροφή του Σατανά πλησιάζει και ότι η γενεά αυτή που βλέπει τις σημερινές ουαί δεν θα παρέλθη με κανένα τρόπο ώσπου να συμβούν όλα αυτά τα πράγματα, περιλαμβανομένου και του τέλους του συστήματος του Σατανά.—Ματθ. 24:8· Αποκάλ. 12:12· Λουκ. 21:28· Ματθ. 24:3, 34.
9 Τι έγκυρη αιτία για θάρρος είναι αυτή και επομένως πόσο σπουδαίο είναι για όλους τους Χριστιανούς να μελετούν τον λόγον του Θεού και να μάθουν για τον καιρό, που πρόκειται να έλθη σύντομα, οπότε η αληθινή πηγή του κοσμικού φόβου θα εξαλειφθή για πάντα! Πώς το ξέρομε αυτό; Λάβετε τη Γραφή σας και διαβάστε τον Ψαλμό 37:10 και την Αποκάλυψι 20:1-3 και ιδέτε τι λέγουν. Ιδού: «Διότι έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή.» «Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς· και έδεσεν αυτόν χίλια έτη. Και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν αυτόν, και εσφράγισεν επάνω αυτού, δια να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν.»
ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΦΟΒΩΝ
10. Ποιος είναι, λοιπόν, ο μόνος τρόπος να νικήσωμε τον φόβο επιτυχώς;
10 Ποιος είναι, λοιπόν, ο μόνος τρόπος να νικήσωμε τον φόβο επιτυχώς; Είναι το να μελετούμε ατομικώς την Αγία Γραφή και να λάβουμε θάρρος από τον λόγον του Θεού. Αυτό θα δώση μια βεβαίωσι ότι το τέλος της πονηρίας και του πολλαπλασιαστού των φόβων είναι πλησίον. Δεν έγινε αρκετή προσωπική μελέτη του λόγου του Θεού από το ανθρώπινο γένος. Αν ο άνθρωπος μελετούσε τη Γραφή, θα είχε τις απαντήσεις στα καθημερινά μας προβλήματα, φόβους και ανησυχίες. (2 Τιμ. 3:16, 17) Μάθετε μόνοι σας πώς η Γραφή μπορεί να είναι φως στο δρόμο σας σ’ αυτούς τους δυσκόλους καιρούς. (Ψαλμ. 119:105) Επί πλέον, με το να υπακούη ο Χριστιανός στους νόμους και στις αρχές του Θεού, μεγάλη ειρήνη διανοίας και καρδιάς έρχεται σ’ αυτόν. Ο Δαβίδ εδήλωσε: «Επτάκις της ημέρας σε αινώ, δια τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου. Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.» (Ψαλμ. 119:164, 165) Θέλετε προσωπικώς αυτή την ειρηνική, βεβαιωτική άποψι; Τότε μελετήστε περισσότερο τον λόγον του Θεού και επωφεληθήτε από τα λαμπρά παραδείγματα θάρρους σε περασμένους καιρούς. Μάθετε από την πορεία ενεργείας που εδόθη ως παράδειγμα από άνδρας όπως ο Δαβίδ, ο Ισαάκ και άλλοι.—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.
11-13. (α) Πώς έδειξε ο Δαβίδ ότι θα μπορούσε ν’ αποκτηθή θάρρος; (β) Τι σημαίνει να ‘προσμένωμεν τον Ιεχωβά’; (γ) Ποια οφέλη έρχονται σ’ εκείνους που ‘προσμένουν τον Ιεχωβά’;
11 Τώρα θα εξετάσωμε τι είχε να πη ένας άνθρωπος μεγάλου προσωπικού θάρρους για την απόκτησι θάρρους, της ιδιότητος αυτής της διανοίας που μας καθιστά ικανούς ν’ αντιμετωπίζωμε κίνδυνο και δυσκολίες με σταθερότητα. Ο Δαβίδ κάποτε είπε: «Επί σε, Ιεχωβά, ήλπισα· ας μη καταισχυνθώ εις τον αιώνα· εν τη δικαιοσύνη σου σώσόν με.» (Ψαλμ. 31:1, ΜΝΚ) Έτσι, το εισαγωγικό εδάφιο του Ψαλμού 31 παρέχει κάποια βοηθητική διεύθυνσι στην απόκτησι θάρρους, διότι δείχνει ότι ένας Χριστιανός πρέπει να καταφεύγη στον Ιεχωβά και ποτέ να μην αισχύνεται να τον επικαλεσθή για βοήθεια, αναγνωρίζοντας την πλήρη εξάρτησί του από τον Ιεχωβά. Σας προσκαλούμε τώρα να διαβάσετε ολόκληρον τον τριακοστό πρώτο Ψαλμό. Σ’ αυτόν θ’ ανακαλύψετε ότι ο Δαβίδ τελείως εβασίζετο στον Ιεχωβά σε όλα όσα έλεγε και έπραττε. Καθώς φθάνετε στο τέλος αυτού του Ψαλμού, θα παρατηρήσετε το κλειδί της όλης υποθέσεως, διότι η πραγματική βάσις για θάρρος είναι να ‘προσμένωμεν τον Ιεχωβά’.—Ψαλμ. 31:24, ΜΝΚ.
12 Τι σημαίνει να ‘προσμένωμεν τον Ιεχωβά’; Η λέξις «προσμένω» εδώ είναι το Εβραϊκό ρήμα Γιαχάλ, και συμπερασματικά η λέξις αυτή σημαίνει να είναι κανείς υπομονητικός, να ελπίζη, να περιμένη, να εμπιστεύεται. Ακόμη και όταν ο Δαβίδ είχε προγραφή από τον βασιλέα του ίδιου του έθνους Ισραήλ, του λαού του, δεν προσεπάθησε να πάρη τα πράγματα στο χέρι του, αλλ’ ανέμενε τον Ιεχωβά για την έκβασι, και ευλογήθηκε πράγματι απ’ αυτόν. Και τι θα πούμε για τον Ισαάκ; Επί 180 χρόνια ο πιστός αυτός άνθρωπος δεν είδε τη γη της επαγγελίας στην κατοχή του, και όμως, όπως ο Δαβίδ, προσέμενε τον Ιεχωβά. Το είχαν αυτό από κοινού. Αυτή ήταν η βάσις της προσκολλήσεώς των στο έργο που τους είχε δώσει ο Ιεχωβά. Ήταν η πηγή του θάρρους των. Τους κρατούσε να κινούνται προς τα εμπρός, να υπομένουν, ευτυχείς στα προνόμια των και στις ευθύνες των ενώπιον του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 146:5, ΜΝΚ.
13 Οι Χριστιανοί σήμερα θα κάμουν καλά να διδαχθούν από αυτά τα αρχαία παραδείγματα και να ‘προσμένουν τον Ιεχωβά’, βασιζόμενοι τελείως σ’ αυτόν και ακολουθώντας τις αρχές του πάντοτε. Γιατί; Μολονότι οι Χριστιανοί βρίσκονται στον κόσμο, δεν μπορούν να είναι μέρος του κόσμου. Συνεπώς, στους αφιερωμένους Χριστιανούς δίδεται η προτροπή: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:15-17.
14. Απαριθμήστε μερικά από τα πράγματα στα οποία οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει θαρραλέα ν’ αντισταθούν.
14 Ναι, σαν μαγνήτης με μια έντονα ελκυστική δύναμι, ο κόσμος αυτός ελκύει ολοένα περισσότερο στην τροχιά του. Αληθινά χρειάζεται μεγάλο θάρρος για ν’ αντισταθή κανείς στη διαφθορά, στην ανειλικρίνεια, στην ανηθικότητα, στον υλισμό, στην έλλειψι πίστεως και στις πολλές άλλες πιέσεις που διαρκώς ενεργούν εναντίον του Χριστιανού, ο οποίος είναι στον κόσμο, αλλά όχι μέρος του κόσμου.—Ιωάν. 15:19.
15. Περιγράψτε τα βήματα που είναι αναγκαία για ν’ αντισταθή κανείς σε παρεισδύσεις στην αληθινή λατρεία.
15 Σκεφθήκατε ποτέ πώς θα μπορούσατε προσωπικώς ν’ αντισταθήτε στο να ελκυσθήτε στην τροχιά αυτού του κόσμου και πραγματικά να λάβετε τη στάσι σας υπέρ της αληθείας και της δικαιοσύνης; Ένας αφιερωμένος Χριστιανός, για ν’ αντισταθή σε οποιεσδήποτε παρεισδύσεις στο δρόμο της λατρείας του ενώπιον του Θεού, πρέπει να φυλάγεται από κακή συναναστροφή, να προσεύχεται διαρκώς και να στέκη σταθερός στην πίστι.—1 Κορ. 15:33· 1 Θεσ. 5:17· 1 Κορ. 16:13.
16. Τι πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς; Γιατί η διαγωγή των έχει μεγάλη σπουδαιότητα;
16 Καθώς οι αφιερωμένοι Χριστιανοί ‘προσμένουν τον Ιεχωβά’ και αποβλέπουν στον καιρό που η βασιλεία του θα φέρη αιώνια ζωή και όλες τις ευλογίες της Βασιλείας που συνοδεύουν, τι πρέπει να κάνουν; Πρέπει να εδραιώνουν την πίστι των στον Ιεχωβά με έξοχα έργα. Πρέπει να κηρύττουν και να διδάσκουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας (Ματθ. 24:14), για να μπορέσουν να λάβουν θάρρος και άλλα άτομα προβατοειδούς διαθέσεως και να πράξουν το θέλημα του Θεού μαζί τους. Αλλά καθώς εκτελούν αυτό το ζωτικό έργον οι αφιερωμένοι αυτοί Χριστιανοί, πρέπει να θυμούνται ότι η διαγωγή των είναι όμοια μ’ ένα θεατρικό θέαμα σε ανθρώπους και αγγέλους. (1 Κορ. 4:9) Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν μπορούν να λέγουν ένα πράγμα και να πράττουν άλλο. Δεν έχουν διπλή σειρά κανόνων, αλλά πρέπει να είναι με όλη τους την καρδιά υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά 24 ώρες κάθε μέρα, 365 ημέρες κάθε χρόνο, 366 στα δίσεκτα έτη! Πράγματι, το να πράξουν κάτι ολιγώτερο θα ήταν υποκριτικό, δυσάρεστο στον Ιεχωβά.—Παροιμ. 20:23· Ματθ. 23:28.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΠΕΔΟ
17. Σε ποια δράσι ενησχολήθη σταθερά ο λαός του Ιεχωβά από το 1914; Με ποια αντίδρασι από τον Διάβολο και τους επίγειους πράκτοράς του;
17 Οι Χριστιανοί καθημερινά αντιμετωπίζουν την ανειλικρίνεια και διαφθορά του εμπορικού κόσμου. Έχει λεχθή ότι ζούμε στο λυκόφως της τιμιότητος. Σε μεγάλο βαθμό, η τιμιότης και η σκληρή εργασία έχουν αντικατασταθή με απάτη και χασομέρι. Γιατί; Αναμφιβόλως η ελαττωματική εκπαίδευσις και το ελαττωματικό παράδειγμα έχουν πολλά να κάμουν με την παρακμή της τιμιότητος. Αλλά τι κάνομε εμείς ατομικώς για ν’ αντισταθούμε σε ό,τι είναι ανειλικρινές και διεφθαρμένο; Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν άτομα που δεν θα εσκέπτοντο να κλέψουν από άλλα άτομα, αλλά που υιοθετούν μια διαφορετική τακτική απέναντι μεγάλων οργανώσεων ή σωματείων επειδή φρονούν ότι οι μεγάλες αυτές εταιρίες «δεν θ’ αποστερηθούν». Άσχετα με το γιατί οι άνθρωποι ψεύδονται, κλέπτουν, απατούν και διαπράττουν καταχρήσεις και χαρτοπαίζουν, τα πράγματα αυτά είναι κακά για τους Χριστιανούς, ή για οποιονδήποτε άλλον που ασχολείται μ’ αυτά. Η δημοτικότης ή η συχνότης δεν κάνει κακά πράγματα ορθά. Χρειάζεται θάρρος για να είμεθα αξιόπιστοι και ευθείς. Χρειάζεται θάρρος για να είμεθα διαφορετικοί αλλά δίκαιοι. Χρειάζεται θάρρος για να είμεθα Χριστιανοί, των οποίων οι κανόνες δεν επιτρέπουν φαυλότητα αντί αρετής.—Εβρ. 13:18· Παροιμ. 6:16-19· 11:1.
18. (α) Για ν’ αντιστεκώμεθα στα δελεάσματα για ανειλικρίνεια και διαφθορά, τι πρέπει να φυλάγωμε; (β) Ποια συμβουλή έδωσε ο Ιάκωβος σχετικά με τούτο;
18 Για ν’ αποκτήσωμε αυτό το θάρρος που είναι τόσο ζωτικά αναγκαίο για ν’ αντιστεκώμεθα κάθε μέρα στα δελεάσματα της ανειλικρίνειας και διαφθοράς, πρέπει να φυλάγωμε την καρδιά μας ή έδρα του ελατηρίου. Ο Ιησούς είπε: «Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.» (Ματθ. 6:21) Και πόσο καλά ο Ιάκωβος καθορίζει την αμαρτία και το πώς αυτή αρχίζει, όταν λέγη: «Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη, Ότι από του Θεού πειράζομαι· διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών, και αυτός ουδένα πειράζει. Πειράζεται δε έκαστος, υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν· η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.» (Ιάκ. 1:13-15) Ναι, αν επιτρέπωμε στη σκέψι μας να μολυνθή, στους κανόνες μας να χαμηλωθούν και στη λαγνεία ν’ αντικαταστήση την αγάπη για δίκαιες αρχές, τότε έχομε μια εύφορη έκτασι για τη δύναμι της κακής επιθυμίας! Αντισταθήτε σε τούτο με το να σκέπτεσθε για πράγματα που είναι ορθά και τίμια, και η ευλογία του Θεού θα είναι μερίς σας.—Φιλιππησ. 4:8, 9.
19. Ποια σχόλια που προκαλούν σκέψι έκαμε τελευταίως ένας εκδότης εφημερίδος;
19 Οι Χριστιανοί, επίσης, αντιμετωπίζουν τον απειλητικό ηθικό πυρετό αυτής της γενεάς. Το παρετηρήσατε ποτέ αυτό στην κοινότητα σας; Τελευταίως ο εκδότης της εφημερίδος Ειδήσεις του Βραχώδους Όρους, Ιάκωβος Φόστερ, παρέσχε κάποια ειλικρινή και προκλητικά σχόλια στην ομιλία του προς μερικούς εκδότας εφημερίδων στην Ινδιάνα. Στο άρθρο του που ετιτλοφορείτο «Γνωρίζομε το Ορθό από το Εσφαλμένο;» ανέφερε: «Καθώς κυττάζω γύρω βρίσκω μερικά πράγματα που με ταράσσουν. Βρίσκω αδιαφορία, νωθρότητα στο να εκτελούνται τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα, βρίσκω ύψωμα των ώμων όταν ένας συνελήφθη κάνοντας κάτι σε μικρό μόνο βαθμό εσφαλμένο. Βρίσκω απροθυμία να σταθή κανείς και να λογαριασθή. Βρίσκω νέους σε πρωΐμους γάμους να προσπαθούν να είναι ενήλικοι και ενηλίκους να προσπαθούν να είναι νέοι στις προσπάθειες των να διαφύγουν ευθύνη. Βρίσκω απροθυμία αντιμετωπίσεως πραγμάτων, απλώς επειδή είναι οχληρά. Είδα ν’ ανεβαίνη ο βαθμός της νεανικής εγκληματικότητος, ο αριθμός των διηρημένων οίκων να υπερβαίνη τον αριθμό των οίκων στους οποίους η οικογενειακή ευθύνη ακόμη χρονοτριβεί. Είδα πνευματική χρεωκοπία στην υδρορρόη κι ένα σταμνί με δηλητηριώδες κρασί στα χέρια που έπρεπε να κρατούν ένα σχολικό βιβλίο. Είδα αποφοίτους γυμνασίου που δεν γνωρίζουν καν πώς να συνθέσουν μια μόνη παράγραφο.» Προκαλούν αυτά σκέψι, δεν είναι έτσι; Ναι, και είναι βέβαια αδύνατο να αρνηθούμε τη χειροτέρευσι του ηθικού πυρετού αυτής της γενεάς.
20. Πώς πρέπει οι Χριστιανοί γονείς ν’ απαντούν σ’ αυτή την πρόκλησι;
20 Ασφαλώς οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να κάνουν κάθε τι που απόκειται στη δύναμί των για να εκπαιδεύσουν τα τέκνα των ν’ αναλαμβάνουν ευθύνη μάλλον παρά να την αποφεύγουν. Οι Χριστιανοί γονείς θ’ απετύγχαναν να δείξουν αγάπη για τα τέκνα των, αν δεν τα διαπαιδαγωγούσαν πειθαρχικά και δεν τα κατηύθυναν διαρκώς στον δρόμο που οδηγεί στη ζωή. (Παροιμ. 6:23· 15:33· 22:15· Εβρ. 12:5-11) Αν είσθε ένας γονεύς, αντιμετωπίζετε θαρραλέα τα ζητήματα της ζωής; Θ’ αφήσετε την έξοχη συμβουλή του λόγου του Θεού, γραμμένη από τον πρώτιστον γονέα και πατέρα στο σύμπαν, τον Ιεχωβά Θεό, να σας οδηγή; Θα ευλογηθήτε αν το πράξετε.
21, 22. (α) Ποια προβλήματα έχει επισπεύσει η κατάπτωσις στην ηθική; (β) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί ν’ αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αυτά με θάρρος και αποφασιστικότητα; (γ) Ποιόν ρόλο παίζουν οι γονείς από αυτή την άποψι;
21 Για να το μεταφέρωμε αυτό ένα βήμα πιο πέρα, εξετάστε, παρακαλούμε, τι ανέφεραν οι Τάιμς της Ινδιαναπόλεως της Τέταρτης, 5 Σεπτεμβρίου 1962, σ’ ένα άρθρο που ετιτλοφορείτο «Ηθική Καθυστέρησις Κατηγορουμένη για Περισσότερα Αφροδίσια Νοσήματα»: «Μια ηθική κατάπτωσις ειδικά μεταξύ εφήβων κατηγορήθη σήμερα για μια ‘τρομακτική αύξησι’ της συφιλίδος στον κόσμο. Ένας Βρεττανός ιατρός απέδωσε την άνοδο σε στελέχη αφροδισιακών νοσημάτων κυρίως σε μια χαλάρωσι των ηθικών κωδίκων ‘η οποία ενεθάρρυνε τη σεξουαλική μίξι χωρίς διάκρισι’.» Το πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζομε σήμερα, δεν σχετίζεται άμεσα προς την καθόλου ιατρική, είπε ο Δρ Κλαύδιος Σ. Νίκολς. Είναι ένα πρόβλημα αλλαγής των ηθικών μας αξιών. Ο Δρ Νίκολς κατηγόρησε την ηθική κατάπτωσι που οφείλεται στην αντικατάστασι της θρησκείας με την επιστήμη, στην εμπορική εκμετάλλευσι του φύλου, στην εξασθένισι των οικογενειακών δεσμών και στην απειλή του ατομικού πολέμου. Εξαιτίας τούτου, είπε, η σημερινή ηττημένη γενεά στερείται από ασφάλεια διανοίας, από πίστι στο μέλλον, από την ικανότητα να σχεδιάζη για το μέλλον. «Αυτοί οι σύγχρονοι επικούρειοι ζουν για λακτίσματα», είπε ο Δρ Νίκολς. «Πρέπει να δοκιμάσουν κάθε τι στη ζωή προτού είναι πολύ αργά, και του φύλου, φυσικά, περιλαμβανομένου.»
22 Χρειάζεται, βέβαια, μεγάλο θάρρος για ν’ αντισταθούμε στη σύγκρουσι που ο απειλητικός ηθικός πυρετός επέφερε σ’ αυτή τη γενεά. Οι Χριστιανοί, νέοι και ηλικιωμένοι εξίσου, όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, που εισηγούνται πορνεία ή μοιχεία ή άλλα ηθικής φύσεως αδικήματα, πρέπει να φεύγουν, όπως έφυγε ο Ιωσήφ από τη σύζυγο του Πετεφρή. (Γέν. 39:10-12) Καλύτερα, όμως, πατρική εκπαίδευσις και προσωπική, καθώς και εκκλησιαστική μελέτη και εφαρμογή του λόγου του Θεού, προστατευτικά μας βοηθούν να φυλαγώμαστε από το να μπούμε σε τέτοιες καταστάσεις κατά πρώτον λόγον. Ο Παύλος είπε: «Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε· και ζήτει την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.» (2 Τιμ. 2:22) Γονείς, έχετε εκπαιδεύσει τα τέκνα σας, ώστε να κατανοήσουν τις κατάλληλες σχέσεις μεταξύ των φύλων; Τους εδώσατε φιλάγαθη συμβουλή από τον λόγον του Θεού όσον αφορά τον φυσικό τους οργανισμό και το τι θαυμάσιο όργανο είναι αυτός; Προσπαθήσατε να δώσετε το πιο καλό παράδειγμα στη διαγωγή σας, στην ομιλία σας και στη στάσι σας γενικά; Αυτός είναι ο πιο πρακτικός τρόπος να βοηθήσετε τα τέκνα σας ν’ αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινής ζωής με επιτυχία. Επί πλέον, δεν είναι μήπως γεγονός ότι όλοι αισθανόμεθα τον εαυτό μας ανεπαρκή από καιρό σε καιρό; Ωστόσο, αντλήστε θάρρος από τη δήλωσι του αποστόλου: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με Χριστού.» (Φιλιππησ. 4:13) Οι Χριστιανοί, νέοι και ηλικιωμένοι επίσης, έχουν, συνεπώς, μια απεριόριστη πηγή σθένους και δυνάμεως και μπορούν διαρκώς να λαμβάνουν θάρρος από τη μελέτη των και την εφαρμογή του λόγου του Θεού.
ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΩΝ
23. Τι είδους άτομα θα έχουν την εύνοια και ευλογία του Ιεχωβά; Γιατί απαντάτε έτσι;
23 Οι αληθινοί Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι μόνο καθαρά άτομα θα έχουν την εύνοια και την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και θ’ αποκτήσουν είσοδο στη νέα του τάξι. Ο Παύλος κάποτε είπε: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές.»—1 Κορ. 6:9-11.
24. (α) Πώς πραγματοποιείται η αποβολή της πονηρίας από τη Χριστιανική εκκλησία; (β) Είναι η διάταξις αυτή ελλιπής αγάπης;
24 Ενωρίτερα σ’ αυτή την ίδια επιστολή προς τους Κορινθίους, ο Παύλος ανέφερε στη Χριστιανική εκκλησία: «Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.» (1 Κορ. 5:13) Αυτή η αποβολή πραγματοποιείται με την αποκοπή από την επικοινωνία ή αποδίωξι αφιερωμένων δούλων του Θεού που πράττουν αμαρτία, εκείνων που είναι αμετανόητοι και σκληρύνονται στην αδικοπραγία των. «Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού, Θεόν δεν έχει· ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος έχει και τον Πατέρα και τον Υιόν. Εάν τις έρχηται προς εσάς, και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν, και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν διότι ο λέγων εις αυτόν το χαίρειν, γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα.» (2 Ιωάν. 9-11) Μήπως αυτό φαίνεται σε σας σαν μια σκληρή, περιττή διάταξις, ελλιπής αγάπης; Αν συμβαίνη αυτό, κυττάξτε την μέσω των ματιών του Θεού. Αυτός είναι εκείνος που διατάσσει ν’ αποβληθή ο κακός, για να μπορέση να διατηρηθή η αγνότης της εκκλησίας, επειδή αυτός αγαπά την πιστή εκκλησία. Και όμως χρειάζεται θάρρος από μέρους της Χριστιανικής εκκλησίας για να εκβάλη εκείνους, που αλλιώς θα είχαν ένα μολυσματικό αποτέλεσμα επάνω στην οργάνωσι και που έτσι θα διέδιδαν τη ζύμη της ανηθικότητος, εξασθενίζοντας τη διάρθρωσι του καθαρού, ηθικού κλίματος της θεοκρατικής κοινωνίας. Ναι, τι μεγάλο ηθικό θάρρος απαιτείται από μέρους των δικαστικών επιτροπών των εκκλησιών της θεοκρατικής κοινωνίας για να εκβάλουν τους κακοποιούς, μάλλον παρά να τους ανεχθούν! Αυτό το θάρρος δεν το έχει ο «Χριστιανικός κόσμος».—1 Κορ. 5:5, 9-11.
25. Έχει ο «Χριστιανικός κόσμος» το θάρρος να κρατή τις οργανώσεις του καθαρές; Αναφέρατε αιτίες για τις οποίες απαντάτε έτσι.
25 Σ’ ένα άρθρο, με τίτλο «Ο Καθαρισμός των Καταλόγων των Εκκλησιών Πάλι ένα Ζήτημα», ανεφέροντο τα ακόλουθα: «Πρέπει οι εκκλησίες να αφαιρέσουν από τους καταλόγους των μελών ανθρώπους των οποίων η ζωή αντιλέγει απαισίως προς τις διδασκαλίες του Χριστού; Αυτό το ερώτημα είναι κάτω από σοβαρή συζήτησι στους εκκλησιαστικούς κύκλους για πρώτη φορά σε πάνω από μία γενεά. Ένας από τους εκκλησιαστικούς ηγέτας, που ήγειρε το ερώτημα, είναι ο Καθηγητής Φραγκλίνος Χ. Λάττελ του Θεολογικού Σεμιναρίου του Σικάγου. Είπε σε μια πρόσφατη εκκλησιαστική διάσκεψι ότι τα μεγαλύτερα Προτεσταντικά δόγματα έχουν κατ’ ουσίαν εγκαταλείψει τους κανόνες εγγραφής μελών και είναι ανίκανα να διατηρήσουν την πιο στοιχειώδη, εσωτερική πειθαρχία.» Πραγματικά, φαίνεται να υπάρχη ακόμη και μια αποστροφή για πειθαρχία διότι, όπως το άρθρο περαιτέρω λέγει: «Ο Καθηγητής Γκλεν Χίνσον του Νοτίου Βαπτιστικού Σεμιναρίου του Λούισβιλ, Κεντώκυ, παρετήρησε τελευταίως ότι οι εκκλησίες δεν ταράσσονται καν από τέτοιες θορυβώδεις πράξεις ανηθικότητος όπως η μοιχεία και η μέθη . . .»
26. Ποιες ερωτήσεις αφήνονται για απάντησι στο επόμενο άρθρο;
26 Ο «Χριστιανικός κόσμος» έτσι στερείται το θάρρος να κρατήση τις οργανώσεις του καθαρές από μόλυνσι, από επιρροές που διαφθείρουν. Πόσο διαφορετικός είναι από την Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, όπου η ηθική και πνευματική καθαρότης διατηρείται ευσυνείδητα και όπου σταθερά καλλιεργείται ο ύψιστος σεβασμός για τον άγιο λόγο του Θεού, τη Γραφή! Ασφαλώς, αφού ζούμε σ’ έναν κόσμο γεμάτον από φόβο και ενδοιασμό και αφού πλησιάζομε τον καιρό του καταστρεπτικού του τέλους στον Αρμαγεδδώνα, πρέπει ζωτικά να ενδιαφερώμεθα για το μέλλον μας. Τι μπορούμε να κάμωμε για να εξασφαλίσωμε το μέλλον μας και το μέλλον των οικογενειών μας; Σ’ έναν καιρό που πολλοί φόβοι επικρατούν στη σκέψι του ανθρώπου, ποια παρηγορία κρατεί η Βίβλος για το μέλλον; Πράγματι, μια και αποκτάται η γνώσις της Γραφής και διευθύνεται κανείς στον δρόμο της ζωής, πώς μπορεί πιστά να εγκαρτερήση σ’ αυτόν; Τις ερωτήσεις αυτές και πολλές άλλες θ’ αφήσωμε για απάντησι στο επόμενο άρθρο.
[Εικόνα στη σελίδα 654]
Ο Ιωσήφ φεύγει από τη σύζυγο του Πετεφρή