συχνά χρησιμοποιεί τον αριθμό «δέκα» για να δηλώση πληρότητα (όπως τα δέκα δάκτυλα των χεριών ή των ποδιών), οι «δέκα βασιλείς» πρέπει να παριστάνουν τον πλήρη αριθμό των εθνών τα οποία σύντομα («μίαν ώραν») κυβερνούν με τα Η.Ε. και δίδουν «εξουσία» σ’ αυτά. Προφανώς αυτά τα έθνη, μαζί με τον Ο.Η.Ε., θα φθάσουν να ‘μισήσουν’ την όμοια με πόρνη θρησκεία τόσο ώστε να κάμουν κάτι. «Θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην» και «αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί,» καταστρέφοντάς την εξ ολοκλήρου.

Αλλά ούτε και το συμβολικό «θηρίον» ούτε τα «δέκα κέρατα» πρόκειται να επιζήσουν. Η προφητεία αποκαλύπτει επίσης ότι όλ’ αυτά τα έθνη θα πρέπει να δώσουν λόγο για το μεγάλο τους υπόμνημα της πολιτικής καταπιέσεως και απορρίψεως της δικαίας κυβερνήσεως του Θεού υπό τον διορισμένο του βασιλέα: «Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον [τον Ιησού], και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και βασιλεύς των βασιλέων.» Ομοίως, το «θηρίον» Η.Ε. «υπάγει εις απώλειαν.»—Αποκάλ. 17:8, 11, 14· παράβαλε με Δανιήλ 2:44.

Έτσι, λοιπόν, αν αυτή η προφητεία εξακολουθήση να είναι τόσον ακριβής στο μέλλον όσο ήταν έως τώρα, ο μόνος τόπος ασφαλείας στις ημέρες που βρίσκονται εμπρός μας πρέπει να είναι κάπου εκτός των θρησκειών του κόσμου καθώς επίσης, και των πολιτικών συστημάτων του κόσμου. Πώς είναι δυνατόν αυτό; Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη είπε ότι οι αληθινοί του ακόλουθοι «εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» Αλλά, συγχρόνως, προσευχήθηκε στον Θεό ‘όχι να σηκώση αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξη αυτούς εκ του πονηρού.’—Ιωάν. 17:14-16.

Όσο απίθανον κι αν φαίνεται, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που ζουν πραγματικά μ’ αυτή την αρχή. Στον Λίβανο, επί παραδείγματι, οι 1.800 Μάρτυρες του Ιεχωβά αυτής της χώρας είναι εντελώς ουδέτεροι και προς την θρησκευτική και προς την πολιτική πλευρά του πολέμου, όπως είναι πάντοτε οι Μάρτυρες όπου κι αν ζουν. Επανειλημμένως γλύτωσαν τον θάνατο από τα χέρια τόσο των «Χριστιανών» όσο και των Μουσουλμάνων λόγω της φήμης που έχουν οι Μάρτυρες ως σπουδασταί της Βίβλου που δεν τάσσονται με καμμιά πλευρά στην πολιτική ή θρησκευτική αιματοχυσία. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιρλανδία και σ’ όλες τις χώρες. Επιθυμούν να πράττουν το θέλημα του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα και συνεπώς να μην αναμιγνύωνται σε καμμιά διαμάχη.

Αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ ιδεαλιστικό σε μερικούς. Αλλά μην ξεχνάτε ότι αν η προφητεία της Αποκαλύψεως εξακολουθήση τη σταθερή της, ακριβή πορεία, το να γνωρίζη κανείς και να εκτελή το θέλημα του Θεού είναι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος ζωής. Το επερχόμενο τέλος του Ο.Η.Ε, και των κοσμικών θρησκειών το καθιστά αυτό ουσιώδες. «Ο κόσμος παρέρχεται,» λέγει η Αγία Γραφή, «όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν να μάθετε το θέλημα του Θεού τώρα.—1 Ιωάν. 2:17.

Παραπομπές

 1. U.N. Documents A/C.3/L.2006 to 2014.

 2. Ibid., E/CN.4/L.1338, p. 4.

 3. Ibid., p. 5.

 4. 230 Words Toward Religious Freedom, Homer A. Jack, p. 10.

 5. U.N. Document E/CN.4/L.1338, p. 4.

 6. Ibid., E/CN.4/L.1327, p. 2.

 7. Ibid., E/CN.4/SR.1369, p. 7.

 8. Ibid., p. 8.

 9. Ibid., A/C.3/L.2006 to 2014.

10. Ibid.

11. Homer A. Jack, op. cit.

12. New York Times, January 24, 1976, p. 27.

13. The Express (Easton, Pa.), April 3, 1976, p. 5.

14. Oregon Journal, November 29, 1975, p. 4.

‘Υγρότης του Σώματος’

Όταν ο βασιλεύς Δαβίδ σε μια περίπτωσι δεν εξομολογήθηκε στον Θεό το αμάρτημά του, δοκίμασε άσχημες πνευματικές και σωματικές επιπτώσεις. «Η υγρότης μου,» είπε ο Δαβίδ, «μετεβλήθη εις θερινήν ξηρασίαν.» (Ψαλμ. 32:4) Στη διάρκεια μιας θερινής ξηρασίας, ένα δένδρο χάνει σημαντική ποσότητα νερού. Ομοίως, η προσπάθεια του Βασιλέως Δαβίδ να καταστείλη μια ένοχη συνείδησι και η αγωνία του που επηκολούθησε, επέφεραν μια τρομερή πίεσι επάνω του, υποσκάπτοντας τη δύναμι και την ενεργητικότητά του.—Ψαλμός 32:3.