Πώς Μπορούμε ν’ Απολαμβάνωμε Ειρηνικές Σχέσεις με τους Άλλους;
ΕΝΑ από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σήμερα είναι πώς να περνούν ειρηνικά μαζί με άλλους. Εν τούτοις, λίγα πράγματα έχουν τόσο μεγάλη σχέσι με την καθημερινή μας απόλαυσι της ζωής. Πού μπορούμε να βρούμε το κλειδί για τη λύσι αυτού του προβλήματος; Στις εκκλησίες; Γιατί, τότε, διαβάζομε για αυξανομένη διχόνοια στις εκκλησίες, ακόμη και ανοιχτή διαμάχη μεταξύ θρησκειών, όπως συμβαίνει στην Ιρλανδία τώρα;
Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τη Γραφή; Πιθανόν να πήτε, «Αλλά μήπως όλες οι εκκλησίες δεν ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν τις διδασκαλίες της Γραφής;» Είναι αλήθεια αυτό, αλλά δεν θα μπορούσε να λεχθή ότι απέτυχαν να το κάμουν; Έτσι πρέπει να συμβαίνη, διότι η Γραφή διδάσκει σαφώς την ειρηνική συμβίωσι. Και ακόμα περισσότερο, μας προσφέρει τη σοφία που έχομε ανάγκη για ν’ απολαμβάνωμε ευχάριστες σχέσεις με άλλους.—Παροιμ. 3:13, 17.
Πώς το κάνει αυτό; Απλώς με το να λέγη, «Ειρηνεύετε»; Όχι. Αντιθέτως, αποκαλύπτει ποια είναι τα πραγματικά εμπόδια για ειρηνική ζωή και πώς μπορεί να τα υπερνικήση κανείς.
Εν πρώτοις μας δείχνει ότι δεν είναι αρκετό μόνο να επιθυμή κανείς να ζη μακρυά από διαμάχες. Πρέπει και να εργαζώμεθα προς την κατεύθυνσι του ν’ απολαμβάνωμε ειρήνη μαζί με άλλους. Όπως το θέτει ο ψαλμωδός: «Τις είναι ο άνθρωπος όστις θέλει ζωήν, αγαπά ημέρας, διά να ίδη καλόν; Φύλαττε την γλώσσαν σου από κακού, και τα χείλη σου από του να λαλώσι δόλον·. . . ζήτει ειρήνην, και κυνήγει αυτήν.»—Ψαλμ. 34:12-14.
Από δική σας πείρα δεν θα τοποθετούσατε ‘τις αχαλίνωτες γλώσσες και χείλη’ κοντά στην κορυφή του καταλόγου των καταστροφέων της ειρήνης; Πολλά άτομα ομολογούν κάποια θρησκεία. Αλλά τι σημαίνει ο ισχυρισμός των ότι λατρεύουν τον Θεό, αν η γλώσσα των δεν λέγη αλήθεια, αν τραυματίζη και μαστιγώνη άλλους, ή διαδίδη λόγια που ζημιώνουν την φήμη άλλων; Δεν είναι περίεργο το ότι ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Εάν τις μεταξύ σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινόνη την γλώσσαν αυτού, αλλ’ απατά την καρδίαν αυτού, τούτου η θρησκεία [λατρεία, ΜΝΚ] είναι ματαία.»—Ιακ. 1:26.
Η ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΔΥΝΑΜΕΩΣ
Ένα πρόβλημα είναι ότι πολλοί θεωρούν την πορεία της αρνήσεως ν’ ανταποδώση κανείς ύβριν αντί ύβρεως ως σημείον αδυναμίας. Η Γραφή δείχνει ότι ακριβώς το αντίθετο αληθεύει. Στις Παροιμίες 16:32 διαβάζομε: «Καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον δυνατόν· και ο εξουσιάζων το πνεύμα αυτού, παρά τον εκπορθούντα πόλιν.»
Ναι, ένα άτομο εξωτερικώς μπορεί να φαίνεται ισχυρό αλλά στο εσωτερικό να είναι ηθικώς αδύνατο. Η ηθική δύναμις αποκτάται πολύ δυσκολώτερα από οποιοδήποτε άλλο είδος δυνάμεως. Πολλοί, οι οποίοι δεν έχουν δύναμι να κρατούν κάτω από έλεγχο τα αισθήματά τους, ταιριάζουν με την περιγραφή που υπάρχει στις Παροιμίες 25:28: «Όστις δεν κρατεί το πνεύμα αυτού, είναι ως πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος.» Είναι τρωτοί από κάθε μικρή αφορμή.
Πράγματι, τι είναι πιο λογικό: να «ξεθυμαίνη» κανείς πότε πότε για την ανακούφισι της εσωτερικής πιέσεως ή ν’ αφήνη να σβύνη η φωτιά η οποία δημιουργεί την πίεσι; Γιατί να μην ασχοληθήτε με την αιτία του προβλήματος; Πολύ συχνά διαπιστώνομε ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η υπερηφάνειά μας, η ιδιοτέλεια, η μυωπία ή άγνοια του καλυτέρου τρόπου για να λύνωνται προσωπικά προβλήματα. Αυτά παράγουν βεβιασμένες, ερεθιστικές λέξεις και πράξεις. Σε αντίθεσι μ’ αυτό η Γραφή στον Εκκλησιαστή 7:8, 9, λέγει:
«Κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού· καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.»
Κανένας, ασφαλώς, δεν επιθυμεί να είναι αντικείμενο προσβλητικών παρατηρήσεων και πράξεων. Αλλ’ αξίζει τον κόπο ν’ αφήσωμε αυτά να μας κάνουν να εκραγούμε σε βία; Πολλοί άνθρωποι έχουν ακρωτηριασθή ή έχουν ακρωτηριάσει άλλους, ακόμη έχουν χάσει την ζωή τους ή έχουν γίνει αιτία να χάσουν άλλοι τη ζωή τους, λόγω βιασύνης που προεκλήθη από υψηλοφροσύνη και υπερηφάνεια. Μπορεί να καταστρέψουν τη ζωή τους για να εκδικηθούν για μερικά λόγια, λόγια που είναι πιθανόν να μη είχαν αρχικά την πρόθεσι να προσβάλουν. Δεν είναι αυτό «αφροσύνη»;
Η συμβουλή της Γραφής μάς βοηθεί να βλέπωμε και να ζυγίζωμε τις συνέπειες προτού ενεργήσωμε—αντί να τις μάθωμε από οδυνηρή πείρα αργότερα. Μας βοηθεί να οικοδομούμε την εσωτερική δύναμι που έχομε ανάγκη για να επιτυγχάνωμε στο να ‘ζητούμε ειρήνη και ν’ ακολουθούμε αυτήν.’ Ένας τρόπος με τον οποίο το κάνει αυτό είναι με το να μας βοηθή να κάνωμε ορθή εκτίμησι των πραγμάτων—αναγνωρίζοντας ποια είναι πράγματι τα μεγάλα πράγματα στη ζωή και ποια πράγματα έχουν μόνο μικρή σπουδαιότητα.
Παραδείγματος χάριν, πολλοί σήμερα βάζουν ‘όλα τα δυνατά τους’ για ν’ αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολυτέλειες. Αλλά συχνά στερούν τους συντρόφους των και τα παιδιά τους από τη φροντίδα που έχουν ανάγκη. Τότε γεμίζει το σπίτι με προστριβές και φιλονεικίες. Εκτιμάτε περισσότερο τις πολυτέλειες—την πλούσια τροφή, παραδείγματος χάριν—από την ειρήνη στο σπίτι σας; Η Γραφή συμβουλεύει: «Καλύτερον ξενισμός λαχάνων μετά αγάπης, παρά μόσχος σιτευτός [με τα φιλέ μινιόν και τα μπιφτέκια του] μετά μίσους.» «Καλήτερον ξηρόν ψωμίον, και ειρήνη μετ’ αυτού, παρά οίκον πλήρη θυμάτων μετά έριδος.»—Παροιμ. 15:17· 17:1.
Μερικά άτομα κερδίζουν γρήγορα τον σεβασμό μας από τις καλές ιδιότητες που εκδηλώνουν. Τι μπορούμε να πούμε για τους ξένους ή για μερικά άτομα που γνωρίζομε αλλά τις ιδιότητες των οποίων δεν βρίσκομε θαυμάσιες; Τι θα μας βοηθήση να διατηρήσουμε ειρηνικές σχέσεις μαζί τους; Αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Αλλά και πάλι η Γραφή σπεύδει σε βοήθειά μας. Μας δείχνει ότι οφείλομε σ’ αυτούς θεμελιώδη σεβασμό ως όμοια με μας μέλη της ανθρωπίνης οικογενείας.
Χιλιάδες χρόνια προτού οι σύγχρονοι επιστήμονες φθάσουν στο συμπέρασμα ότι «όλοι οι λαοί της γης είναι μια μόνη οικογένεια και έχουν κοινή καταγωγή» (Οι Φυλές του Ανθρωπίνου Γένους, 1951, σελίδες 3, 4, στην Αγγλική), η Γραφή περιείχε αυτό το γεγονός. (Γεν. 1:26, 27· 3:20) Και δείχνοντας ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, διά να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης,» και ότι «δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν,» η Γραφή απορρίπτει κάθε λόγο για υπερηφάνεια ή προκατάληψι βασισμένη σε φυλή ή εθνικότητα.—Πράξ. 17:26· 10:34, 35.
ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ
Αλλ’ απαιτείται περισσότερο από σεβασμός. Είναι ανάγκη να κινούμεθα από αγάπη για τον πλησίον μας όπως και για τον εαυτό μας. (Ματθ. 22:39) Παλαιά στην εποχή του Σολομώντος οι άνθρωποι έλεγαν: «Καθώς έκαμεν εις εμέ, ούτω θέλω κάμει εις αυτόν· θέλω αποδώσει εις τον άνθρωπον κατά το έργον αυτού.» (Παροιμ. 24:29) Ωστόσο πολλοί ακολουθούν σήμερα τον ίδιο ιδιοτελή κανόνα. Άλλοι ακολουθούν τον κανόνα που έδωσε ο Κινέζος σοφός Κομφούκιος: «Μη κάμης στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να κάμουν αυτοί σε σένα.» Αλλά και αυτό ακόμη βασίζεται σε μια αρνητική αρχή. Πόσο ανώτερη είναι η θετική αρχή που είπε ο Ιησούς: «Καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.»—Λουκ. 6:31.
Ναι, αυτή η θετική αρχή δείχνει ότι ο τρόπος για την ‘αναζήτησι ειρήνης’ δεν είναι απλώς το ν’ αποφεύγωμε να κάνωμε επιβλαβή πράγματα αλλά το να κάνωμε βοηθητικά πράγματα στους άλλους, πράγματα που κι εμείς οι ίδιοι θα εκτιμούσαμε να κάνουν για μας. Ένα χαμόγελο, ένας φιλικός χαιρετισμός, εκφράσεις ευγενείας όπως ένα απλό άνοιγμα μιας πόρτας για τον άλλον, ή εκφράσεις ευγνωμοσύνης για φιλοφρονήσεις που μας έχουν εκδηλώσει—αυτές και εκατοντάδες άλλες πράξεις ανθρώπινης καλωσύνης μπορούν να κάνουν τεραστία διαφορά στις σχέσεις μας με τους άλλους. Το να εφαρμόζωμε αυτή την αρχή σε μικρά πράγματα μας ετοιμάζει για την εποχή που θ’ απαιτήται μεγαλύτερη προσπάθεια και θυσία για να το κάνωμε αυτό.
Μερικοί, πιθανόν να πουν: «Το ν’ ανέχεται κανείς μικρούς ή συμπτωματικούς ερεθισμούς ή προκλήσεις δεν είναι τόσο δύσκολο. Αλλά τι θα γίνη με καταστάσεις όπου η πίεσις είναι μεγάλη και παρατεταμένη;» Σ’ αυτές τις περιστάσεις πολλοί παραιτούνται από την εκζήτησι ειρήνης και υποκύπτουν στην έχθρα ή καταφεύγουν σε πράξεις που έχουν σκοπό να προξενήσουν βλάβη.
Τότε προκύπτει το ζήτημα αν εμπιστεύεται κανείς στην ανθρώπινη ικανότητα για να λάβη βοήθεια ή εμπιστεύεται στον Θεό γι’ αυτό. Απαιτείται πραγματική πίστις για να εφαρμόση κανείς αυτές τις λέξεις: «Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί· αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά.» . . . Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν.»—Ρωμ. 12:19-21, ΜΝΚ.
Έχετε πίστι στον Θεό ως τον Υπέρτατο Κριτή και στον δεδηλωμένο σκοπό του να εγκαθιδρύση δικαιοσύνη σ’ όλη τη γη; Πιστεύετε στην υπόσχεσι της Γραφής ότι μια δικαία κυβέρνησις με επικεφαλής τον Υιόν του Θεού, μια βασική κυβέρνησις θα φέρη αιώνια ειρήνη; Μόνο με το ν’ αποκτήσετε γνώσι των διδασκαλιών της Γραφής και κατόπιν να τις εφαρμόζετε στην καθημερινή σας ζωή, αποδεικνύοντας στον εαυτό σας την αληθινότητα και την πρακτικότητά των, μπορείτε να έχετε τέτοια πίστι.
Θα επιθυμούσατε να έχετε βοήθεια για να το κάμετε αυτό; Γράψτε στους εκδότας αυτού του περιοδικού για μια αδάπανη Γραφική συζήτησι στο σπίτι σας μ’ ένα κατάλληλο διάκονο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μάθετε πόσο αληθινά είναι τα λόγια: «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.»—Ψαλμ. 119:165.
[Εικόνα στη σελίδα 259]
Η Γραφή αποκαλύπτει ποια είναι τα εμπόδια για ειρηνική ζωή και πώς να τα υπερνικήση κανείς