Ζωή και Φως Προχωρούν Μαζί

«Διότι μετά σου είναι η πηγή της ζωής· εν τω φωτί σου θέλομεν ιδεί φως.»—Ψαλμός 36:9

1, 2. Με αντιθέσεις, πώς μπορούμε ν’ αυξήσωμε την εκτίμησί μας για το φως, και ως ανάγκη και ως πηγή ευχαριστήσεως;

ΤΟ ΦΩΣ και το σκότος αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες αντιθέσεις. Αν στο πλήρες φως της ημέρας βαδίζατε στο ύπαιθρο που σας είναι άγνωστο, θα αισθανόσαστε εντελώς ασφαλής. Όχι μόνο θα μπορούσατε να βλέπετε τα διάφορα αντικείμενα που είναι κοντά σας και θα κάματε λίγα βήματα για να τα φθάσετε και να τα αγγίξετε, αλλά θ’ απολαμβάνατε, επίσης, μια καθαρή άποψι του μακρυνού τοπίου και θα διακρίνατε διάφορες λεπτομέρειες, ακόμη κι ένα κινητό αντικείμενο που είναι ορατό στον ορίζοντα. Στο πλήρες σκότος, όμως, θα ήταν παράτολμο να κάμετε έστω κι ένα βήμα χωρίς να έχετε ένα φως ή ένα λυχνάρι. Οι κινήσεις σας θα εγίνοντο με μεγάλη προσοχή και προφύλαξι.

² Το φως, όχι μόνο αποτελεί μια ζωτική ανάγκη για όλες τις μορφές της ζωής και της κινήσεως, αλλά προσθέτει, επίσης, πολύ στην ομορφιά και την ευχαρίστησι της ζωής. Ίσως, αφού βαδίσετε στη λάμψι του μεσημβρινού ήλιου, μπαίνετε σ’ ένα σκιερό δάσος. Τι όμορφη αντίθεσις! Γιατί είναι τόσο ελκυστική; Το φως είναι τώρα απαλό και καλό στα μάτια, και αντανακλάται σε μια ατελείωτη ποικιλία σκιών και χρωμάτων καθώς στέκεσθε και παρατηρείτε τα διάφορα δένδρα και το φύλλωμά τους, ίσως μάλιστα και μερικά άνθη μέσα στα χαμόκλαδα. Όταν σηκώνετε το βλέμμα σας, αντί να θαμπωθήτε από τον ήλιο, βλέπετε ότι ο ουρανός χωρίζεται από τα κλαδιά και τα φύλλα σε μυριάδες μικροσκοπικά σημεία και κηλίδες φωτός. Αισθάνεσθε ότι θέλετε να σταθήτε εκεί και ν’ απολαύσετε την ήρεμη ομορφιά όλων αυτών, ιδιαίτερα αν είσθε μ’ ένα σύντροφο που ξέρει επίσης ν’ απολαμβάνη με ηρεμία τα πράγματα.

 3. Ποια φυσική σχέσις παρατηρείται μεταξύ του φωτός και της ζωής;

³ Φυσικά, δεν θα μπορούσατε να εκτιμήσετε την τεράστια αξία του φωτός, είτε για τη χρησιμότητά του είτε ως μια πηγή ατελείωτης ευχαριστήσεως, εκτός αν είσθε ζωντανός και μπορήτε να βλέπετε. Στην πραγματικότητα, όσο καλύτερη είναι η υγεία σας και η όρασίς σας, τόσο καλύτερη θα είναι και η εκτίμησις του φωτός από μέρους σας. Η ζωή και το φως πραγματικά συμβαδίζουν.

 4. (α) Γιατί και πώς πολλοί δεν προσέχουν αυτά τα πράγματα; (β) Παρά την αυτάρεσκη στάσι πολλών, ποια πείρα μπορεί να παρατεθή;

⁴ Είναι λυπηρό το ότι πολλοί άνθρωποι δεν προσέχουν αυτά τα πράγματα. Χαίρονται ν’ απολαμβάνουν για τον εαυτό τους όλα τα οφέλη της ζωής και του φωτός, αλλά δεν σταματούν να εξετάσουν την πραγματική τους πηγή. Νομίζουν ότι η ζωή προήλθε κατά μέγα μέρος από σύμπτωσι, ότι είναι προϊόν εξελίξεως και ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την έναρξί της ή για τον έλεγχο της λειτουργίας της. Όσο για το φως, λέγουν ότι εμείς εδώ στη γη δεν είναι ανάγκη να πάμε πιο μακρυά από τον ήλιο για ν’ ανακαλύψωμε την πηγή του. Τι έκπληξι, για να μην πούμε συγκλονισμό, θα δοκίμαζαν αυτοί οι άνθρωποι αν είχαν την πείρα που είχε ένας άνθρωπος κάποτε. Αυτός διηγήθηκε την πείρα του στον Βασιλέα Αγρίππα τον Β΄ ως εξής: «Εν τω μέσω της ημέρας είδον καθ’ οδόν, βασιλεύ, φως ουρανόθεν υπερβαίνον την λαμπρότητα του ηλίου, το οποίον έλαμψε περί εμέ και τους οδοιπορούντας μετ’ εμού.» Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Ποια περίπτωσις ήταν και ποια ήταν η σημασία της;—Πράξ. 26:13.

 5. Για ποιους λόγους μπορούμε να παραδεχθούμε ως αυθεντική την πείρα του Σαούλ που κατέληξε στη μεταστροφή του;

⁵ Πολλοί περιλαμβανομένων κι εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, πιστεύουν ότι ωρισμένα μέρη της Αγίας Γραφής, που αναγράφονται ως πραγματικά, μπορούν να παραπεμφθούν στο βασίλειο των μύθων και των θρύλων. Αλλά ακόμη κι εκείνοι που διακρατούν αυτή την άποψι δεν αρνούνται ότι ο Παύλος, που ήταν γνωστός άλλοτε ως Σαούλ εκ της Ταρσού, έζησε πραγματικά κι έγραψε πολλές επιστολές που αποτελούν μέρος των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Δεν υπάρχει επίσης λόγος ν’ αμφισβητούνται οι λεπτομέρειες της μεταστροφής του Σαούλ, όπως αναγράφονται από τον αξιόπιστο ιστορικό Λουκά, στις Πράξεις 9:1-30. Ολόκληρη η αφήγησις έχει την σφραγίδα της αληθείας, περιλαμβανομένων και των λόγων που είπε ο Ιησούς στον Σαούλ σ’ εκείνη την περίπτωσι. Αυτό που συνέβη ήταν εντελώς αντίθετο από οτιδήποτε θα μπορούσε πιθανώς να φαντασθή ο Σαούλ, λόγω του καθωρισμένου σκοπού για τον οποίον πήγαινε στη Δαμασκό τότε. Ο Παύλος περιέγραψε το έντονο μίσος που είχε τότε εναντίον των Χριστιανών, λέγοντας στον Βασιλέα Αγρίππα ότι «εν πάσαις ταις συναγωγαίς πολλάκις τιμωρών αυτούς ηνάγκαζον να βλασφημώσι, και καθ’ υπερβολήν μαινόμενος εναντίον αυτών κατεδίωκον έως και εις τας έξω πόλεις,» δηλαδή, μακρυά από την Ιερουσαλήμ. Τότε, καθ’ οδόν προς την πόλι της Δαμασκού, υπέστη τον μεγαλύτερο συγκλονισμό και κατάπληξι της ζωής του, όπως αναφέρεται προηγουμένως. Αυτή ήταν η περίπτωσις. Ποια ήταν η σημασία της;—Πράξ. 26:8-11.

Η ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΖΩΗ

 6. Ποια αποστολή ανέθεσε ο Ιησούς στον Σαούλ και γιατί πρέπει να ενδιαφερθούμε γι’ αυτήν;

⁶ Θ’ αποκομίσωμε μεγάλη ωφέλεια και κέρδος αν προσέξωμε τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Σαούλ σ’ εκείνη την περίπτωσι. Θα μάθωμε πολλά πράγματα σχετικά με τη στενή σχέσι μεταξύ ζωής και φωτός που δείχνουν πώς περιλαμβανόμεθα όλοι, όποια κι αν είναι η αντίδρασίς μας. Ο Ιησούς μιλώντας για την αποστολή που επρόκειτο ν’ αναθέση στον Σαούλ, είπε: «Επειδή δια τούτο εφάνην εις σε, δια να σε καταστήσω υπηρέτην και μάρτυρα και όσων είδες και περί όσων θέλω φανερωθή εις σε, εκλέγων σε εκ του λαού και των εθνών, εις τα οποία τώρα σε αποστέλλω δια να ανοίξης τους οφθαλμούς αυτών, ώστε να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φως και από της εξουσίας του Σατανά προς τον Θεόν, δια να λάβωσιν άφεσιν αμαρτιών και κληρονομίαν μεταξύ των ηγιασμένων δια της εις εμέ πίστεως.»—Πράξ. 26:16-18.

 7. Πώς ο Σαούλ, που αργότερα έγινε γνωστός ως Παύλος, έδειξε ότι δέχθηκε την αποστολή που του ανετέθη;

⁷ Το γεγονός ότι ο Σαούλ αμέσως δέχθηκε την αποστολή του να είναι μάρτυς, φαίνεται απ’ αυτά που είπε εν συνεχεία στον Βασιλέα Αγρίππα : «Δεν έγεινα απειθής εις την ουράνιον οπτασίαν. . . . ίσταμαι έως της ημέρας ταύτης μαρτυρών προς μικρόν τε και μεγάλον . . . ότι ο Χριστός έμελλε να πάθη, ότι πρώτος αναστάς εκ νεκρών μέλλει να κηρύξη φως εις τον λαόν [τους Ιουδαίους] και εις τα έθνη.» (Πράξ. 26:19-23) Ο Σαούλ κατενόησε ορθά και συνέλαβε το νόημα αυτών που του είπε ο Ιησούς. Το ερώτημα είναι, Συλλαμβάνετε κι εσείς το νόημα των λόγων του Ιησού και το πώς αυτά τα λόγια πρέπει να σας επηρεάσουν; Σκεφθήτε.

 8. (α) Εξηγήστε πώς μερικές εκφράσεις μπορούν να έχουν και κατά γράμμα και μεταφορική έννοια. (β) Τι είναι εκείνο που δείχνει αν η Γραφή χρησιμοποιή αλληγορική γλώσσα;

⁸ Ο Ιησούς προφανώς χρησιμοποιούσε αλληγορική γλώσσα όταν έλεγε στον Σαούλ να δη ωρισμένα πράγματα και ν’ ανοίξη τα μάτια των άλλων ώστε να μεταστραφούν από το σκότος στο φως. Δεν υπήρχε τίποτε καινούργιο ή ασύνηθες σχετικά μ’ αυτό. Η φυσική όρασις και η διάνοια είναι στενά συνδεδεμένα και συχνά χρησιμοποιούμε εκφράσεις που έχουν είτε μια κατά γράμμα, φυσική έννοια, ή μια αλληγορική και μερικές φορές πνευματική έννοια, καθώς σχετίζεται με τη διάνοια και την καρδιά. Μήπως δεν λέτε συχνά, «Ω, ναι, βλέπω,» που σημαίνει ότι καταλαβαίνετε κι εκτιμάτε αυτά που ελέχθησαν; Βρίσκομε ένα ωραίο παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό σε μια ωρισμένη επιστολή, όπου ο Παύλος προσευχήθηκε «να σας δώση ο Θεός . . . πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εις επίγνωσιν αυτού, ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας.»—Εφεσ. 1:17, 18.

 9. Τι συμβολίζουν, σε αντίθεσι, το φως και το σκότος;

⁹ Από τα ανωτέρω μπορούμε να δούμε ότι το φως χρησιμοποιείται ως κατάλληλο σύμβολο της αληθείας και των σχετικών μ’ αυτήν πραγμάτων που επιδέχονται έρευνα, όπως είναι η δικαιοσύνη. Αντιθέτως, το σκότος χρησιμοποιείται ως σύμβολο πλάνης και αγνοίας καθώς και σύμβολο άλλων σχετικών πραγμάτων που αποφεύγουν την έρευνα, όπως είναι η επαίσχυντη διαγωγή και οι κακές πράξεις.

10. (α) Μήπως ο Παύλος έφερε μαρτυρία για την αλήθεια γενικά; (β) Η παραδοχή της Γραφικής αληθείας, σε ποια προοδευτικά οφέλη καταλήγει;

¹⁰ Ο Παύλος προφανώς κατενόησε ότι, κάτω από την κατεύθυνσι του αναστημένου Κυρίου Ιησού, επρόκειτο να φέρη μαρτυρία περί του φωτός με τη «φανέρωσιν της αληθείας» στους άλλους. (2 Κορ. 4:2) Δηλαδή, όχι γενικά η αλήθεια, αλλά η αλήθεια που περιέχεται στον Λόγο του Θεού, στην Αγία Γραφή. (Ιωάν. 17:17· 1 Τιμ. 2:4· 2 Τιμ. 2:15) Τα μάτια της διανοίας εκείνων που θ’ ανταπεκρίνοντο, θα άνοιγαν και θ’ αντελαμβάνοντο τα βήματα που έπρεπε να κάμουν, όχι μόνο για να έλθουν στο φως, αλλά για ν’ αποκτήσουν ζωή. Κι αυτή η ζωή, που είναι ομοία με το φως, είναι κάτι περισσότερο, πολύ περισσότερο από την παρούσα φυσική και προσωρινή ζωή που απολαμβάναμε με τα σαρκικά μας σώματα. Αυτή η βαθύτερη σημασία της ζωής φαίνεται από τα επόμενα λόγια του Παύλου προς τους Εφεσίους: «Και εσάς οντάς νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν.» Αυτή η εξήγησις αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα προς την πλήρη κατανόησι της ζωής από την άποψι του Θεού.—Εφεσ. 2:1.

11. (α) Πώς μπορούμε να φέρωμε μαρτυρία για το φως και πώς αυτό σχετίζεται με τη ζωή; (β) Ποια στάσι πρέπει ν’ αποφεύγωμε σχετικά μ’ αυτό;

¹¹ Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι η ζωή και το φως πηγαίνουν μαζί, από αλληγορική και πνευματική άποψι, καθώς και κατά γράμμα. Η μαρτυρία και η πιστοποίησις του φωτός, της αληθείας, εσήμαινε ζωή, όχι μόνο για τον Παύλο, αλλά και για μας—πρώτον επειδή δεχθήκαμε το φως, και δεύτερον επειδή μεταφέραμε αυτό το φως σε άλλους. Βλέπετε, αντιλαμβάνεσθε πού και πώς περιλαμβάνεσθε και σεις σ’ αυτό; Για να βοηθηθούμε να το καταλάβουμε, ως δώσωμε περισσότερη προσοχή σε όσα είπε ο Ιησούς σ’ εκείνον τον άνθρωπο που κατηυθύνετο στη Δαμασκό. Παραδόξως, μολονότι ήταν με φυσική έννοια τυφλός επί ένα χρονικό διάστημα, άρχισε τώρα να βλέπη τα πράγματα, διανοητικά, στην πραγματικότητα, τα πάντα από μια εντελώς νέα άποψι. Και η καρδιά του περιλαμβάνετο σ’ αυτό. Δεν ήταν στασιαστικός ούτε απειθής. Πιστεύομε ότι το ίδιο μπορεί να λεχθή και για μας, έχοντας υπ’ όψι την προειδοποίησι που έδωσε ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ. «Υιέ ανθρώπου, συ κατοικείς εν μέσω οίκου αποστάτου, οίτινες οφθαλμούς έχουσι δια να βλέπωσι, και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσιν δια να ακούωσι, και δεν ακούουσι· διότι είναι οίκος αποστάτης.»—Ιεζ. 12:2.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΝΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΣΘΕ;

12. Ποιον σκοπό είχε η αποστολή που ανέλαβε ο Σαούλ και σε ποιο ερώτημα οδηγεί αυτό;

¹² Ο Ιησούς, μιλώντας στον Σαούλ, είπε ότι ο σκοπός για τον οποίον έπρεπε ν’ ανοιχθούν οι οφθαλμοί των ανθρώπων είναι «να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φως και από της εξουσίας του Σατανά στον Θεόν.» (Πράξ. 26:18) Αυτά τα λόγια, λοιπόν, αναφέρουν μια βασική πηγή και μια κυβερνώσα εξουσία σχετικά με το σκότος και το φως, ή, θα μπορούσαμε να πούμε, σχετικά με τον θάνατο και τη ζωή. Ασφαλώς θέλομε να γνωρίζωμε κάτω από τίνος την εξουσία είμεθα και πώς μπορεί να γίνη μια μεταστροφή, αν το επιθυμούμε, από τη μια εξουσία στην άλλη.

13. Πώς ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι ο Ιεχωβά είναι η Πηγή (α) του φωτός και (β) της ζωής;

¹³ Ο Λόγος του Θεού διασαφηνίζει ότι ο Ιεχωβά είναι η Πηγή της ζωής και του φωτός. Αυτός είναι «ο ποιήσας τους ουρανούς· . . . ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· . . . έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται» από ζώντα πλάσματα. Η αφήγησις της δημιουργίας στο βιβλίο της Γενέσεως μάς το βεβαιώνει αυτό, λέγοντας: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Κατόπιν, σχετικά με τη γη, «είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φως.» Αργότερα αναφέρει «τον φωστήρα τον μέγαν δια να εξουσιάζη επί της ημέρας,» δηλαδή, τον ήλιον, που είναι η κυριώτερη πηγή φωτός στη γη καθώς και η κυριώτερη πηγή ενεργείας, χωρίς τον οποίον η ζωή στη γη θα ήταν αδύνατη. Η κορωνίς της γήινης δημιουργίας ήλθε όταν «έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν,» «κατ’ εικόνα Θεού.» Ο Αδάμ, και αργότερα η Εύα, δημιουργήθηκαν τέλειοι, με όλες τις αισθήσεις και ικανότητες, σωματικές και διανοητικές, για πλήρη χρήσι και απόλαυσι της ζωής και του φωτός.—Ησ. 45:18· Γεν. 1:1, 3, 16, 27· 2:7, ΜΝΚ

14. Με ποια βάσι λέγεται ότι ο Ιεχωβά είναι η Υπέρτατη εξουσία και ποιο ερώτημα εγείρεται έτσι;

¹⁴ Από αυτά φαίνεται ότι ο Ιεχωβά Θεός, όχι μόνο είναι η Πηγή και ο Πρωτουργός της ζωής και του φωτός, ο Δημιουργός και Ζωοδότης, αλλά επίσης, λόγω αυτών των ιδιοτήτων του, είναι δικαιωματικά η Υπέρτατη εξουσία, ο Υπέρτατος Άρχων σε διακυβέρνησι. (Ψαλμ. 103:19· Δαν. 4:17, 35· Αποκάλ. 4:11) Αν δεχθούμε αυτό, θέλομε φυσιολογικά να μάθωμε πώς θα μπορούσε να υπάρχη μια εξουσία που αντιτίθεται στον Ιεχωβά. Ποια είναι ‘η εξουσία του Σατανά’ που ανέφερε ο Ιησούς; Πώς προήλθε; Και πώς μπορούμε να βγούμε από την κυριαρχία της;

15. (α) Πώς ο Σατανάς με ύπουλο τρόπο επεζήτησε να υπονόμευση την θεία εξουσία; (β) Πώς ανεμίχθη σ’ αυτό ο Λόγος του Θεού; (γ) Τι υπεκίνησε τον Αδάμ και την Εύα να ενεργήσουν μ’ αυτό τον τρόπο;

¹⁵ Όπως δείχνει η θεόπνευστη αφήγησις, ο Σατανάς επεχείρησε να χρησιμοποιήση την επιρροή του μ’ έναν ύπουλο τρόπο, και σ’ αυτό επέτυχε. Πώς; Με πλάγιους υπαινιγμούς και ψεύδη. Προέβαλε την πλάνη καλυμμένη με ψεύδος ως υποκατάστατο της αληθείας. Με άλλα λόγια, έθεσε το σκότος στη θέσι του φωτός. Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι αυτό είχε σχέσι με τη ζωή, διότι είπε ότι η Εύα δεν θα πέθαινε, αλλά θα εξακολουθούσε να ζη κατά σάρκα στη γη αν έκανε όπως της υπέδειξε εκείνος. Της υποσχέθηκε αύξησι διαφωτίσεως όταν της είπε μέσω του όφεως: «Καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού [του απαγορευμένου καρπού], θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας.» Κατόπιν, υπονοώντας ότι αυτή θα ήταν ελεύθερη ν’ ασκή εξουσία ανεξάρτητα από τον Θεό, προσέθεσε: «Και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες [για τον εαυτό σας] το καλόν και το κακόν.» (Γέν. 3:1-5) Ο Σατανάς μ’ αυτόν τον τρόπο ισχυρίσθηκε ότι ο λόγος και η εντολή που έδωσε ο Θεός στον Αδάμ δεν ήσαν άξια εμπιστοσύνης ως αληθές φως για να καθοδηγή αυτόν και τη σύζυγό του στον ορθό δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Πρώτα η Εύα και ύστερα ο Αδάμ απεφάσισαν να μην υπακούσουν στην απλή και άμεση εντολή του Θεού, και να μπουν στο δρόμο της ιδιοτελούς ανεξαρτησίας, ένα δρόμο που απομακρύνει από τη ζωή και από το φως της θείας εύνοιας και οδηγεί στο σκότος και στον θάνατο.—Ψαλμ. 119:105· βλέπε επίσης 2 Κορινθίους 11:14.

16. (α) Γιατί είναι υποβοηθητικό να εξετάσωμε τον τρόπο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να μας πλησιάση; (β) Πώς οι Γραφές μάς διαφωτίζουν σχετικά μ αυτό;

¹⁶ Σταματούμε εδώ για να εξετάσωμε μια από τις κύριες μεθόδους του Σατανά και τον τρόπο λειτουργίας της. Με ύπουλα μέσα, με απάτη, προσπαθεί να μας παραπλανήση ώστε να βλέπωμε τα πράγματα από μια ιδιοτελή άποψι, όπως έκαμε και με την Εύα. Αν εσωτερικά είμεθα ή γινώμεθα υποτελείς στην ιδιοτέλεια, τότε αμέσως εμπίπτομε στην παγίδα του Σατανά που εύκολα μας αποτυφλώνει και μας απατά. Επιζητούμε να δικαιολογηθούμε και ν’ αποβάλωμε από τη διάνοιά μας το φόβο του Θεού. Παρατηρήστε πόσο καθαρά και δυναμικά το εκφράζει αυτό ο Ψαλμός 36:1-3, ΜΝΚ: «Του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία του, Δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού. Διότι απατά εαυτόν εις τους οφθαλμούς αυτού περί του ότι θέλει ευρεθή η ανομία αυτού δια να μισηθή. Τα λόγια του στόματος αυτού είναι ανομία και δόλος· δεν ηθέλησε να νοήση δια να πράττη το αγαθόν.» Η κρίσις του Θεού γι’ αυτούς εκφράζεται κατάλληλα από τον προφήτη Ησαΐα: «Ουαί εις εκείνους, οίτινες λέγουσι το κακόν καλόν και το καλόν κακόν· οίτινες θέτουσι το σκότος δια φως και το φως δια σκότος· . . . ουαί εις τους όσοι είναι σοφοί εις τους οφθαλμούς αυτών και φρόνιμοι ενώπιον εαυτών.» Πρέπει ασφαλώς να φοβούμεθα μήπως «σκληρυνθή τις [κι επομένως τυφλωθή] . . . δια της απάτης της αμαρτίας.»—Ησ. 5:20, 21· Εβρ. 3:13.

17. Σε τι βαθμό ήταν υπεύθυνος ο ίδιος ο άνθρωπος για το ότι γίνεται ολοένα περισσότερο υποκείμενος στην επιρροή του Σατανά;

¹⁷ Από τον καιρό της ανταρσίας στην Εδέμ, η ανθρωπότης γενικά άρχισε να έρχεται ολοένα περισσότερο κάτω από την επιρροή και τον έλεγχο του Σατανά. Μολονότι ο Σατανάς ήταν πρωτίστως υπαίτιος, εν τούτοις, ο ίδιος ο άνθρωπος ήταν επίσης υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό. Μην ξεχνάτε ότι ο Θεός δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία στον κόσμο της ανθρωπότητος. Μολονότι είναι αόρατος, εν τούτοις, «τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.» Σε στενό παραλληλισμό με τα εδάφια του Ψαλμού 36:1-3, ο Παύλος συνεχίζοντας είπε ότι «γνωρίσαντες τον Θεόν, οι άνθρωποι δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία.» (Ρωμ. 1:19-23) Είναι αλήθεια ότι ο Σατανάς έθεσε το σκότος αντί του φωτός, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι άνθρωποι γενικά προτίμησαν το σκότος και την ασέβειαν πάρα το φως. Η θεόπνευστη προφητεία του Ενώχ το επιβεβαιώνει αυτό αναφέροντας τρεις φορές τη λέξι ‘ασεβείς’ και ‘ασέβεια.’ (Ιούδ. 14, 15) Οι τρεις εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν έως τον καιρό του κατακλυσμού, δηλαδή, ο Άβελ, ο Ενώχ και ο Νώε, εχρησίμευσαν απλώς για να δείξουν πόσο ασυγχώρητη είναι η πλειονότης. Αυτοί οι άνθρωποι ‘περιεπάτησαν μετά του Θεού.’ Για τον Νώε ελέχθη ότι ‘εφοβήθη και κατέκρινε τον κόσμο.’—Γέν. 5:22· 6:9· Εβρ. 11:4-7.

ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

18. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά τον Κατακλυσμό ως προς την εξουσία του Σατανά;

¹⁸ Μετά τον κατακλυσμό, ήλθε ο καιρός ν’ αρχίση ο Σατανάς ν’ ασκή εξουσία μ’ ένα τρόπο συγκεκριμένης ορατής διακυβερνήσεως. Για πρώτη φορά διαβάζομε για μια βασιλεία. Ο Σατανάς βρήκε ένα πρόθυμο όργανο για τον φιλόδοξο σκοπό του στο πρόσωπο του Νεβρώδ, και σχετικά μ’ αυτό διαβάζομε τα εξής: «Ούτος ήρχισε να είναι ισχυρός επί της γης· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Ιεχωβά . . . και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών . . . εν τη γη Σεναάρ. Εκ της γης εκείνης εξήλθε νικητής . . . και ωκοδόμησε την Νινευή.»—Γέν. 10:8-12, ΜΝΚ.

19. (α) Πώς εκδηλώθηκε η εναντίωσις κατά του Ιεχωβά, και ποια ήταν η αντίδρασις του Ιεχωβά; (β) Αυτή η εναντίωσις, μολονότι αναχαιτίσθηκε, πώς εξακολούθησε ν’ αναπτύσσεται;

¹⁹ Ωρισμένοι άνθρωποι, υποκινούμενοι από το ίδιο φιλόδοξο και προκλητικό πνεύμα απεφάσισαν έτσι να ιδρύσουν και να κρατήσουν την εξουσία στα χέρια τους. Είπαν: «Έλθετε, ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνη έως του ουρανού· και ας αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα, μήπως διασπαρώμεν επί του προσώπου πάσης της γης.» Αυτό εξυπηρετούσε τον σκοπό του Σατανά, αλλά ήταν σε άμεση αντίθεσι με τον Ιεχωβά, τον Υπέρτατο Κύριο, και με τον δεδηλωμένο σκοπό του. Ο Ιεχωβά δεν παρέβλεψε αυτή την κατάστασι, «Κατέβη δε ο Ιεχωβά δια να ίδη την πόλιν και τον πύργον, τον οποίον ωκοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων.» Κατόπιν, έκαμε την εξής παρατήρησι: «Και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν.» Έτσι, ο Ιεχωβά διέσπασε τον ενωμένο σκοπό τους με το να προκαλέση σύγχυσι στη γλώσσα τους και να τους κάνη να διασκορπιστούν σε όλη τη γη. (Γέν. 9:1· 11:1-8· Πράξ. 4:24) Η πλειονότης των ανθρώπων, όμως, προτιμούσε ακόμη την ανθρώπινη διακυβέρνησι, και υπήρχαν πάντοτε εκείνοι που είχαν το Σατανικό πνεύμα της φιλοδοξίας για δύναμι και εξουσία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ανθρωποποίητα βασίλεια, μερικές φορές μάλιστα πόλεις—βασίλεια, που επεκτάθηκαν κατόπιν για να περιλάβουν ολόκληρες χώρες, όπως είναι τα βασίλεια του Μωάβ και του Αμμών, και τελικά οι αυτοκρατορίες και οι παγκόσμιες δυνάμεις.

20. (α) Τι ρόλο έπαιξε η θρησκεία στα ανθρωποποίητα βασίλεια; (β) Ποια εξαίρεσι αυτού αναφέρει η Γραφή; (γ) Πώς και σε τι βαθμό διετήρησε ο Σατανάς τη διακυβέρνησι του μεγαλυτέρου μέρους της ανθρωπότητος;

²⁰ Η θρησκεία έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά τα βασίλεια, αλλά οι άρχοντες και οι υπήκοοί των δεν ανεγνώρισαν τον Ιεχωβά ως τον Υπέρτατον Άρχοντα στον οποίον ωφείλετο η λατρεία και η υποταγή. (Ιερ. 10:10· Δαν. 6:26) Η Αγία Γραφή αναφέρει μόνο μια εξαίρεσι, δηλαδή, τον Μελχισεδέκ, βασιλέα της Σαλήμ. Αυτός υπηρετούσε, επίσης, ως «ιερεύς του Θεού του Υψίστου,» και, όταν ευλόγησε τον Αβραάμ, είπε: «Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισεν τον ουρανόν και την γην.» Ο ίδιος ο Άβραμ ανεφέρθη με τα ίδια λόγια στον Θεό όταν απευθύνθηκε στον Βασιλέα των Σοδόμων. (Γέν. 14:18-23) Κατά τα άλλα, ο Σατανάς μέσω της ψευδούς θρησκείας και της απάτης, διετήρησε κυριαρχία σε όλα τα βασιλεία, μαζί με τους απειθείς αγγέλους που ενώθηκαν μαζί του. Αυτό δεν γίνεται αντιληπτό απ’ όλους, διότι ο Σατανάς και οι δαιμονικές του δυνάμεις είναι αόρατοι στα ανθρώπινα μάτια. Είναι αόρατοι, βέβαια, αλλά εξ ίσου αποτελεσματικοί. Σε τρεις περιπτώσεις ο Ιησούς χαρακτήρισε τον Σατανά ή Διάβολο ως ‘άρχοντα του κόσμου τούτου.’ Μιλώντας για τον αγώνα του Χριστιανού κατά του Διαβόλου, ο Παύλος λέγει ότι πρόκειται για έναν αγώνα «εναντίον εις τας αρχάς εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11· Εφεσ. 6:11, 12· βλέπε επίσης 2 Κορινθίους 4:4.

21. (α) Τι περιλαμβάνεται στην απελευθέρωσι από την εξουσία του Σατανά; (β) Πώς τα πράγματα σήμερα έφθασαν σε αποκορύφωμα εκ μέρους και των δύο πλευρών;

²¹ Απ’ αυτό φαίνεται ότι όταν ο Ιησούς μίλησε στον Σαούλ για την επιστροφή των ανθρώπων «από της εξουσίας του Σατανά προς τον Θεόν,» εννοούσε τη μετάβασι από τη μια διακυβέρνηση στην άλλη. Όπως έγραψε ο Παύλος: «Όστις (ο Ιεχωβά) ελευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.» (Κολ. 1:13) Σήμερα η κατάστασις έχει φθάσει σε μια μεγάλη και τεταμένη κλίμακα εκ μέρους και των δύο αντιθέτων πλευρών, της πλευράς του Ιεχωβά Θεού και της πλευράς του Σατανά ή Διαβόλου. Η προλεχθείσα ‘έχθρα’ μεταξύ των δύο πλευρών έχει φθάσει πράγματι στο αποκορύφωμά της. (Γέν. 3:15) Κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά, το σκότος έχει μεγαλύτερη πυκνότητα από κάθε άλλη φορά. Οι άρχοντες και οι αρχόμενοι δεν γνωρίζουν πού να στραφούν για να λύσουν τα πολλά και δυσάρεστα προβλήματά των. Πρόκειται για «σκότος πυκνόν.» (Έξοδ. 10:21, 22) Αλλά κάτω από τη διακυβέρνησι του Ιεχωβά δια του Μεσσιανικού Βασιλέως του, του Χριστού Ιησού, το φως της αληθείας και της δικαιοσύνης λάμπει με μεγαλύτερη έντασι από κάθε άλλη φορά, παρέχοντας σαφή κατεύθυνσι και βεβαιότητα στους υπηκόους του, εκτός από τις πολλές πνευματικές ευχαριστήσεις και τερπνότητες. Το επίμαχο ζήτημα ενώπιον της ανθρωπότητος συγκεντρώνεται έτσι γύρω από το θέμα της διακυβερνήσεως και της βασιλικής εξουσίας.

22. Πού και πώς τονίζονται η εξουσία και η διακυβέρνησις σχετικά (α) με τη Μεσσιανική Βασιλεία και (β) την αξίωσι του Σατανά για κυριαρχία;

²² Προσέξτε πώς τονίζεται αυτό το θέμα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Σε μια όρασι που δόθηκε στον Ιωάννη, άκουσε δυνατές φωνές στον ουρανό που έλεγαν: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» Αυτό εξεπληρώθη το έτος 1914 μ.Χ., στο τέλος της χωρίς διακοπή κυριαρχίας του κόσμου από τις δυνάμεις των εθνών που επετράπη από τον Θεό για 2.520 χρόνια από το έτος 607 π.Χ. Κατόπιν ο Ιωάννης, αφού είδε τη γέννησι της Μεσσιανικής Βασιλείας, τον πόλεμο που έγινε στον ουρανό και το ρίξιμο του Δράκοντος, Σατανά ή Διαβόλου, από τον ουρανό, άκουσε την εξής διακήρυξι: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού.» Σε αντίθεσι μ’ αυτό, η επόμενη όρασις λέγει πώς ο δράκων δίνει στο «θηρίον» (σύμβολο της παγκοσμίου πολιτικής οργανώσεως του Σατανά) «την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην,» έτσι ώστε όλοι οι λαοί της γης να του αποδίδουν λατρεία. Ομοία εξουσία και λατρεία αναφέρονται περαιτέρω σχετικά με «την εικόνα του θηρίου,» που είναι σύμβολο του παρόντος οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Πραγματικά, η οργάνωσις του Σατανά «έκαμε πάντας» να λάβουν το χάραγμα, χωρίς το οποίο η ζωή γίνεται σχεδόν αδύνατη.—Αποκάλ. 11:15· 12:10· 13:2, 15-17.

23. (α) Ένεκα τούτου, τι ερωτήματα πρέπει να θέσωμε στους εαυτούς μας; (β) Πώς πρέπει να εννοήσωμε το τελευταίο μέρος του εδαφίου Ψαλμός 36:9 και σε ποιο καλό συμπέρασμα καταλήγει αυτό;

²³ Κάτω από τίνος την εξουσία είσθε σεις; Θα είσθε ικανοποιημένος αν χαρακτηρισθήτε ως υποστηρικτής του παγκοσμίου συστήματος του Σατανά; Ή μήπως ειλικρινά επιθυμείτε να φύγετε από την εξουσία του αλλά δεν είσθε βέβαιος για το τι πρέπει να κάνετε και φοβάσθε για το τι θα μπορούσε να συμβή; Ως πηγή ενθαρρύνσεως μπορείτε να στραφήτε πάλι στον Ψαλμό 36. Ο ψαλμωδός, αφού περιγράφει την κακή στάσι εκείνων που αυτοδικαιώνονται κι επομένως δεν μπορούν να δουν ή να μάθουν ότι πρέπει να μισούν τα σφάλματά τους, κατόπιν στρέφεται προς τον Ιεχωβά. Εκείνος έδειξε το έλεός Του, την πιστότητα και τη δικαιοσύνη του, και τις ευλογίες που επέρχονται σ’ εκείνους που καταφεύγουν κάτω από τις πτέρυγές Του. Αφού λέγει ότι ο Ιεχωβά είναι «η πηγή της ζωής,» προσθέτει: «Εν τω φωτί σου θέλομεν ιδεί φως.» Με άλλα λόγια, μόνο αν μάθωμε πώς να βλέπωμε τα πράγματα, περιλαμβανομένου και του ίδιου του εαυτού μας, από τη δική του άποψι, μπορούμε να μεταστραφούμε από το σκότος προς το φως και μπορούμε να διακρίνωμε και να κατανοήσωμε τα βήματα που πρέπει να κάνωμε για ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή κάτω από την εξουσία του Θεού. Είμεθα ευτυχείς αν βαδίζωμε χέρι με χέρι με το φως, με την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, διότι «η οδός . . . των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.» Τότε, μπορούμε να λέμε τα ίδια λόγια που είπε ο Δαβίδ στην προσευχή του: «Έκτεινον το έλεός σου προς τους γνωρίζοντάς σε, και την δικαιοσύνην σου προς τους ευθείς την καρδίαν.»—Ψαλμ. 36:5-10· Παροιμ. 4:18.

[Εικόνα στη σελίδα 496]

Η ιδιοτελής πορεία ανεξαρτησίας που ακολούθησαν ο Αδάμ και η Εύα τους ωδήγησε μακριά από το φως και τη ζωή, δηλαδή στο σκότος και στο θάνατο

[Εικόνα στη σελίδα 497]

Ο Θεός ανέτρεψε τον περιφρονητικό σκοπό των οικοδόμων του πύργου της Βαβέλ, με το να συγχύση τη γλώσσα τους