Διαγωγή που Δείχνει Πρακτική ‘Αγάπη για τον Πλησίον’

 1. Γιατί είναι τόσο σπουδαία η διατήρησις κατάλληλης διαγωγής από ένα Χριστιανό μεταξύ των εθνών;

ΔΙΑΓΩΓΗ ‘αξία των αγαθών νέων’ δεν περιορίζεται μόνο μέσα στο σπίτι μας, μέσα στον οικογενειακό κύκλο, αλλά εκτείνεται σε κάθε τι που κάνομε, πάντοτε και εν σχέσει με όλα τα άτομα. Η 1η Πέτρου 2:12 μας διδάσκει: «Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα, ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.» Αυτό μας δείχνει γιατί η διαγωγή μας είναι σπουδαία. Τούτο συμβαίνει επειδή άνθρωποι από τα διάφορα έθνη, με το να βλέπουν τα καλά μας έργα, μπορεί να οδηγηθούν να δοξάσουν τον Θεό. Φθάνουν να δουν τη διαφορά μεταξύ της διαγωγής των αφιερωμένων Χριστιανών και της διαγωγής του κόσμου. Απορούν γιατί συμβαίνει αυτό, και όταν εξετάζουν το ζήτημα, βρίσκουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί έγιναν αφιερωμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά και ζουν με μια βέβαιη ελπίδα ζωής στον νέο κόσμο. Βλέπουν ότι η διαγωγή αυτών των δούλων του Ιεχωβά δεν προέρχεται από υποκριτική επιθυμία ν’ αρέσουν σε ανθρώπους και να λαμβάνουν τιμή από ανθρώπους, αλλ’ ότι ενεργούν «εκ ψυχής . . . ως εις τον Ιεχωβά.» (Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ) Τέτοια καλά έργα είναι πράγματι εκδήλωσις αγάπης για τον Ιεχωβά και αγάπης για τον πλησίον.

 2. Με ποιους δύο κυρίους τρόπους δείχνει ένας Χριστιανός αγάπη για τον πλησίον;

² Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει ‘ν’ αγαπούμε τους πλησίον μας ως εαυτούς’. Επειδή ζητούμε εκείνο που είναι καλό για τον εαυτό μας, βλέποντας ότι έχομε αρκετά για να φάμε, ένα μέρος για να ζούμε, και κρατώντας τη μεγαλειώδη ελπίδα αιωνίου ζωής για τον εαυτό μας στον νέο κόσμο, θέλομε να κάμωμε το ίδιο για τον πλησίον μας. Οι πλησιέστεροι «πλησίον» του Χριστιανού είναι οι συμμάρτυρές του στην κοινωνία Νέου Κόσμου και, φυσικά, εκείνοι που ανήκουν στην οικογένειά του, αλλ’ αυτός διατάσσεται, επίσης, να ζητή το καλό όλων των ανθρώπων καθώς έχει ευκαιρία. Το κήρυγμα των αγαθών νέων είναι βέβαια μια εκδήλωσις αγάπης για τον πλησίον, αλλά ένας Χριστιανός δείχνει, επίσης, αγάπη για τον πλησίον, υποστηρίζοντας το κήρυγμά του μ’ ένα καλό παράδειγμα στην προσωπική του διαγωγή. Αν μόλις εκήρυξε και έπειτα, στην προσωπική του ζωή, δεν έζησε σύμφωνα με ό,τι εκήρυξε, θα ήταν υποκριτής, και αυτό θα μπορούσε να φέρη πρόσκομμα στους άλλους, κάνοντας τους ν’ απομακρυνθούν από το άγγελμα της Βασιλείας· και αυτό δεν θα ήταν εκδήλωσις αγάπης, δεν είναι έτσι; Επομένως, υπάρχει ανάγκη διαγωγής ‘αξίας των αγαθών νέων’. «Προσέχετε μη αποδίδη τις εις τινά κακόν αντί κακού· αλλά ζητείτε πάντοτε το αγαθόν και εις αλλήλους, και εις πάντας. Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε. Από παντός είδους κακού απέχεσθε.»​—1 Θεσ. 5:15, 21, 22.

 3. Κάτω από ποιες περιστάσεις και γιατί πρέπει ο δούλος του Ιεχωβά να ‘απέχη από παντός είδους κακού’;

³ Στις προσωπικές του δοσοληψίες με τους γείτονάς του, ή στο σπίτι, στη Χριστιανική εκκλησία, στον τόπο της εργασίας του, οπουδήποτε και αν βρίσκεται και κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις και αν βρεθή, ο αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά πρέπει πάντοτε να προσπαθή να συμπεριφέρεται σε αρμονία με τη Γραφή, απέχοντας «από παντός είδους κακού», αν θέλη να έχη τη συνεχή ευλογία του Ιεχωβά και να υπολογίζεται μαζί με τον λαόν του Θεού για ζωή στον νέο κόσμο.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΑΛΗΘΕΙΑ

 4. Τι δείχνουν ότι είναι οι εκούσιοι ψεύσται, και ποια κρίσις θα έλθη επάνω τους;

⁴ Η ειλικρίνεια η φιλαλήθεια στις δοσοληψίες με άλλους είναι μια ουσιώδης απαίτησις. Σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο η ειλικρίνεια και η φιλαλήθεια λείπουν οικτρά. Εξαιτίας τούτου, οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται πια ο ένας στον άλλον. Είναι πάντοτε επιφυλακτικοί, προφυλακτικοί στις εμπορικές των δοσοληψίες, περιμένοντας ότι οι άλλοι θα τους απατήσουν. Πολλοί άνθρωποι λέγουν ένα ψέμα τόσο εύκολα όσο λέγουν την αλήθεια, χωρίς να νοιώθουν ντροπή. Αυτός ο κόσμος ή «σύστημα πραγμάτων» είναι κάτω από την εξουσία του ‘θεού του κόσμου τούτου’, του Σατανά ή Διαβόλου, του οποίου το ‘πνεύμα ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας’. Ο Σατανάς είναι «ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους». Επομένως, το ψεύδος και άλλες μορφές ανειλικρίνειας είναι προϊόντα του Σατανά, και οι ψεύσται πραγματικά δείχνουν ότι είναι ‘υιοί της απειθείας’. Μπορούμε να κατανοήσωμιε, λοιπόν, γιατί ο λόγος του Θεού κατατάσσει τους αμετανόητους ‘ψεύστας’ μαζί με τους ‘φονείς και πόρνους και μάγους’ ως αξίους αιωνίας καταστροφής.​—2 Κορ. 4:4· Εφεσ. 2:2· Ιωάν. 8:44· Αποκάλ. 21:8.

 5. Ποια είναι μια από τις κοινές αιτίες για να ψεύδονται οι άνθρωποι, αλλά ποια πορεία συνιστά το Εφεσίους 4:25;

⁵ Το να λέγωμε ψεύδη ή να ασκούμε δολιότητα φέρνει βλάβη στους άλλους. Ψεύδος είναι το αντίθετο εκείνου που είναι αληθινό. Ψεύδη λέγονται από ανθρώπους που θέλουν να κρύψουν την αλήθεια για κάποια αιτία—είναι δε μια από τις πιο κοινές αιτίες η επιθυμία των να εμποδίσουν το να φανερωθή κάποια κακή πράξις, και έτσι ν’ αποφύγουν τιμωρία ή επίπληξι. Μερικά άτομα ψεύδονται για να εξαπατήσουν για προσωπικό όφελος. Αλλά οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία, τα γεγονότα τελικά έρχονται στο φως και οδηγούν σε απογοήτευσι από μέρους εκείνου που εξαπατήθηκε και έπειτα στη δυσπιστία του για κείνον που τον απάτησε. Η υγιής συμβουλή των Γραφών είναι: «Όθεν απορρίψαντες το ψεύδος “λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού”.»​—Εφεσ. 4:25.

 6. Τι είδους άνθρωποι θα ζουν στον νέο κόσμο, και επομένως τι θα κάμουν τώρα εκείνοι που θέλουν να ζήσουν σ’ αυτόν τον νέο κόσμο;

⁶ Η ειλικρίνεια εκδηλώνεται, όχι μόνο με ό,τι λέγει κανείς, αλλά και με ό,τι κάνει. Αν ένας δέχεται ευθύνη για κάποια ιδιοκτησία ή χρήματα και έπειτα τα χρησιμοποιή αυτά μ’ έναν εσφαλμένο τρόπο, για την προσωπική του χρήσι αντί του τρόπου με τον οποίο τον εξουσιοδότησε ο ιδιοκτήτης, αυτό θα ήταν ανειλικρίνεια ή έλλειψις εντιμότητος. Πραγματικά ισοδυναμεί με την κλοπή, δηλαδή, με το να οικειοποιήση κανείς κάτι που ανήκει σ’ έναν άλλον χωρίς τη συναίνεσι του ιδιοκτήτου. Επειδή, ακριβώς, ζούμε σ’ έναν κόσμο δολιότητος και κλοπής, οι άνθρωποι θεωρούν απαραίτητο να κλειδώνουν τα σπίτια τους ή να κλειδώνουν πολύτιμα πράγματα όπως χρήματα και ακόμη να κλειδώνουν τροφές· αλλά ο νέος κόσμος, που θα έλθη σύντομα, δεν θα είναι τέτοιος κόσμος, επειδή οι άνθρωποι, που θα ζουν σ’ αυτόν, θα είναι ειλικρινείς, τίμιοι και αξιόπιστοι. Εκείνοι, λοιπόν, που αποβλέπουν στο να ζήσουν σ’ αυτόν τον νέο κόσμο χρειάζεται να καταδείξουν αυτές τις ιδιότητες τώρα, απεκδυόμενοι από τη ζωή τους την κλοπή και άλλες ανέντιμες πράξεις, που αποτελούν μέρος του ανθρώπου του παλαιού κόσμου, του «κατά την προτέραν [των] διαγωγήν». (Εφεσ. 4:22) Η εντολή της Γραφής είναι: «Ο κλέπτων, ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, δια να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα.»​—Εφεσ. 4:28.

 7. (α) Πώς θα μπορούσε κανείς να κλέπτη χρόνον; (β) Τι είδους εργασία πρέπει να κάνη ένας Χριστιανός;

⁷ Τα λόγια αυτά του αποστόλου Παύλου οδηγούν περαιτέρω σε μια άλλη μορφή κλοπής ή δολιότητος, δηλαδή, στον τρόπο με τον οποίο δαπανούμε τον καιρό μας. Ναι, είναι δυνατόν να κλέπτωμε χρόνον. Πώς; Παραδείγματος χάριν, ένα άτομο, που συνήψε ένα συμβόλαιο εργασίας να εργάζεται έναν ωρισμένο αριθμό ωρών την ημέρα αντί συμφωνημένου μισθού, θα έκλεπτε τον χρόνον του εργοδότου του αν χρησιμοποιούσε τον χρόνον αυτόν για δικές του προσωπικές υποθέσεις, παραμελώντας την εργασία του. Ο απόστολος λέγει ότι ο Χριστιανός πρέπει να ‘εργάζεται το καλόν’, ναι, να ‘κοπιάζη’. Δηλαδή, πρέπει να προσφέρη τίμια εργασία, να είναι ευσυνείδητος και αξιόπιστος εργάτης, ως να απέδιδε την υπηρεσία του στον Ιεχωβά. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Κολοσσαείς 3:22 (ΜΝΚ): «Υπακούετε κατά πάντα εις τους κατά σάρκα κυρίους σας, ουχί με οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας, φοβούμενοι τον Ιεχωβά.» Ομοίως, ένας εργοδότης πρέπει να είναι τίμιος στις δοσοληψίες του με τους υπαλλήλους του, δίκαιος σ’ αυτούς. «Οι κύριοι, αποδίδετε εις τους δούλους σας το δίκαιον και το ίσον, εξεύροντες ότι και σεις έχετε Κύριον εν ουρανοίς.»​—Κολ. 4:1.

 8. Πώς η εκτέλεσις αξιόπιστης και τιμίας εργασίας αποτελεί εκδήλωσι αγάπης για τον πλησίον;

⁸ Αυτή η πορεία δείχνει πρακτική αγάπη. Πώς; Αν ένας, που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά, απεδείχθη ότι ήταν εργάτης αναξιόπιστος και δόλιος, δεν θα καθιστούσε τούτο δύσκολο για τον εργοδότη του να προσέξη τα «αγαθά νέα» που κηρύττονται σ’ αυτόν από άλλους μάρτυρας του Ιεχωβά; Χωρίς αμφιβολία αυτό θα συνέβαινε. Επομένως, εκείνος, που αληθινά αγαπά τον πλησίον του, απέχει «από παντός είδους κακού», για να μη βάλη πρόσκομμα στο δρόμο του ν’ αποδεχθή ο πλησίον του την αλήθεια. «Η αγάπη κακόν δεν κάμνει εις τον «πλησίον», έγραψε ο απόστολος Παύλος.​—Ρωμ. 13:9, 10.

 9. Ποια συμβουλή δίδεται για το δάνεισμα;

⁹ Το να δανείζεται κανείς χρήματα, χωρίς την ειλικρινή απόφασι να τα αποδώση κατά τη συμφωνία που έγινε, είναι, επίσης, δόλιο και είναι όμοιο με κλοπή. Το να επιστηρίζεται κανείς στην καλή φύσι και στην αγαθότητα των άλλων και να μην προτίθεται να αποδώση εκείνο που δανείζεται, είναι πράγματι πονηρό. Διότι «δανείζεται ο ασεβής και δεν αποδίδει». (Ψαλμ. 37:21 ) Αυτό το ζήτημα του να δανείζεται κανείς και να μην αποδίδη αποτελεί πηγή πολλών δυσκολιών. Είναι πράγματι καλύτερα, αν είναι δυνατόν, ποτέ κανείς να μη γίνεται χρεώστης· αλλ’ αν αναγκάζεται από περιστάσεις να ζητήση δάνειο από τον Χριστιανό αδελφό του ή έναν πλησίον του, τότε πρέπει να εργασθή επιμελώς για να αποδώση εκείνο που δανείσθηκε μέσα σ’ ένα λογικό χρονικό διάστημα.

ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ

10, 11. (α) Εξηγήστε τη διαφορά μεταξύ των κανόνων του παλαιού κόσμου και του νέου κόσμου ως προς την ομιλία και την αυτοκυριαρχία. (β) Πώς ο Ιησούς έδωσε έξοχο παράδειγμα σχετικά με τούτο;

¹⁰ Πρακτική «αγάπη προς τον πλησίον» εκδηλώνεται ακόμη και με τον τρόπο που μιλούμε. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος τραχύτητα και πικρία. Οι άνθρωποι προσπαθούν να δείξουν ότι είναι ανώτεροι και ισχυρότεροι από τους άλλους με το να μιλούν υβριστικά σ’ αυτούς, βλέπομε συχνά ανθρώπους να χάνουν την ηρεμία τους, να οργίζονται πολύ, ακόμη και ως το σημείο να ξεφωνίζουν ο ένας εναντίον του άλλου, βέβαια, τέτοιο είδος διαγωγής δεν εκδηλώνει ‘αγάπη προς τον πλησίον’. Όταν διαβάζετε για τον Χριστό Ιησού στη Γραφή, ‘δεν μανθάνατε ούτω τον Χριστόν’, δεν είναι έτσι; (Εφεσ. 4:20) Ενώ ήταν πολύ θαρραλέος και ισχυρός για την υποστήριξι της βασιλείας του Θεού, και ενίοτε έδινε ισχυρή επίπληξι σ’ εκείνους που ηναντιώνοντο στην αλήθεια, ποτέ όμως δεν έχασε τη μετριοπάθειά του ή την αυτοκυριαρχία του. Πάντοτε ήταν ήρεμος και, στη συμπεριφορά του προς τους ακολούθους του, φιλάγαθος, διακριτικός και υπομονητικός, ακόμη και όταν εχρειάζετο να τους διορθώση. Συνεπώς, οι ακόλουθοι του Ιησού νουθετούνται: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας. Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας· γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς δια του Χριστού.»​—Εφεσ. 4:29, 31, 32.

¹¹ Τι διαφορά στην ομιλία και στη διαγωγή μεταξύ του παλαιού κόσμου και του κανόνος που ορίζει ο Θεός για κείνους που θ’ αποκτήσουν ζωή στον νέο του κόσμο! Και πώς τέτοια καλή διαγωγή δείχνει αληθινά αγάπη μ’ έναν πρακτικό τρόπο! Πόσο εποικοδομητικό είναι το να μας μιλή κάποιος με φιλάγαθο τρόπο! Πόσο παρηγορητικό το να λάβωμε πείραν στοργικής συγχωρήσεως για κάποιο κακό που μπορεί να εκάμαμε σ’ έναν άλλον! Η εξάσκησις αυτών των ιδιοτήτων της αγαθότητος και συγχωρητικότητος συντελεί σε ειρήνη, και γι’ αυτό ακριβώς η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά απολαμβάνει τέτοια ενότητα και αρμονία.

12. Τι είχε να πη ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος για την κακή χρήσι της γλώσσης;

¹² Όλα αυτά σημαίνουν μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας και απαιτούν ειλικρινή προσπάθεια. Αυτό ειδικά συμβαίνει όταν μαθαίνωμε να εξουσιάζωμε τη γλώσσα. Ασφαλώς δεν μπορεί να ευαρεστή τον Θεό το να αίνη η γλώσσα τη μια στιγμή τον Ιεχωβά και την επόμενη στιγμή να μιλή υβριστικά για έναν αδελφό ή πλησίον. Αν συνέβαινε αυτό, τότε θα ήταν αληθινό ότι «εκ του αυτού στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα.» Πρέπει να γίνονται αυτά; «Δεν πρέπει, αδελφοί μου, ταύτα να γίνωνται ούτω», λέγει ο θεόπνευστος συγγραφεύς Ιάκωβος. «Μήπως η πηγή από της αυτής τρύπης αναβρύει το γλυκύ και το πικρόν; Μήπως είναι δυνατόν, αδελφοί μου, η συκή να κάμη ελαίας ή η άμπελος σύκα; Ούτως ουδεμία πηγή είναι δυνατόν να κάμη ύδωρ αλμυρόν και γλυκύ.»​—Ιάκ. 3:10-12.

13. Πώς καταδεικνύει κανείς ότι είναι αληθινά σοφός και επιστήμων;

¹³ Ο λόγος του Θεού, η Γραφή, σας οδηγεί στην κατάλληλη χρήσι της γλώσσης, όπως ακριβώς σας οδηγεί και στο πώς να ενεργήτε. Με τη μελέτη του λόγου του Θεού και την απόκτησι κατανοήσεως τούτου μπορείτε να γίνετε αληθινά σοφοί. Η απόδειξις ότι απεκτήσατε τέτοια σοφία και κατανόησι φανερώνεται στην πορεία της διαγωγής που ακολουθείτε, με ό,τι πράττετε και με ό,τι λέγετε. Ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος, ο οποίος ήταν ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, συνεχίζει: «Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων; ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας. Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ’ είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης. . . . Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.»​—Ιάκ. 3:13-18.

ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΣ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

14. Τι σημαίνει μελετώ, και τι απαιτεί αυτό;

¹⁴ Αυτά τα λόγια δείχνουν την ανάγκη μιας συνεχούς μελέτης και διατροφής από τον λόγον του Θεού, διότι αυτός περιέχει την άνωθεν σοφία. Η μελέτη δεν είναι απλώς ζήτημα του να διαβάζη κανείς κάτι και έπειτα να το αφήνη να διολισθαίνη από τη διάνοια. Ούτε είναι το να μαθαίνη κάποια πληροφορία, όπως μπορεί να κάνη ένα παιδί στο σχολείο, την οποία μπορεί να θυμάται και να επαναλαμβάνη λέξιν προς λέξιν, χωρίς, όμως, κατανόησι. Μελετώ σημαίνει διαβάζω μ’ ένα σκοπό, με την επιθυμία να μάθω και να κατανοηθώ. Σημαίνει σοβαρή εκζήτησι να συλλάβη κανείς την έννοια του γραπτού λόγου, να εκτιμήση τις αιτίες, για τις οποίες δίδεται ορισμένη συμβουλή, ν’ αντιληφθή πώς μια διδασκαλία της Γραφής σχετίζεται και είναι σε αρμονία με το υπόλοιπο της Αγίας Γραφής. Τούτο απαιτεί διανοητική προσπάθεια, το είδος της προσπαθείας που πολλοί βρίσκουν δύσκολο να κάμουν. Αλλά τούτο είναι μέρος της προκλήσεως των αγαθών νέων.

15. (α) Τι πρέπει να εκτιμήσωμε ως προς την ανάγκη κατανοήσεως και εκτελέσεως εκείνων που διατάσσει ο Ιεχωβά; (β) Πώς ο Ιησούς το διευκρίνισε αυτό στο κατά Ματθαίον 7:24-27;

¹⁵ Αν πραγματικά εκτιμάτε το «ευαγγέλιον της βασιλείας» και την ελπίδα να ζήτε για πάντα σ’ ένα νέο κόσμο, θα το καταδείξετε αυτό ‘καταβάλλοντες πάσαν σπουδήν’ να αυξήσετε ‘εις την επίγνωσιν του Θεού’ όπως βρίσκεται στην Αγία Γραφή. (2 Πέτρ. 1:2, 5) Εκτιμήστε την ανάγκη να γνωρίζετε ακριβώς ‘τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σας σοφίσωσιν εις σωτηρίαν’. (2 Τιμ. 3:15) Το καλό θεμέλιο για μέλλουσα ζωή οικοδομείται όχι με το ν’ ακούμε μόνο, αλλά με το να κατανοούμε και έπειτα να κάμνωμε ό,τι μας διατάσσει ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού Ιησού. Ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, έδωσε μια παραβολή, που πολύ δυνατά το ετόνισε αυτό. «Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώσει αυτόν με άνδρα φρόνιμον, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν· και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσε· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν. Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους, και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε· και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη.»​—Ματθ. 7:24-27.

16, 17. Γιατί είναι τώρα πάρα πολύ σπουδαίο και λογικό να υποταχθούμε στον Ιεχωβά ως Άρχοντα;

¹⁶ Ο Ιησούς έδωσε αυτή την παραβολή στους ακροατάς του για να δείξη ότι η πορεία τού να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά, που τους είχεδιδάξει, ήταν πραγματικά η μόνη πρακτική και σοφή πορεία που έπρεπε να λάβουν. Η ακριβής γνώσις της Γραφής μάς δείχνει πώς να ενεργούμε μ’ ένα πρακτικό τρόπο για το καλό του πλησίον μας, να γνωρίζωμε τι να λέμε που είναι ‘καλόν προς οικοδομήν’ και μπορεί «να σώση χάριν εις τους ακούοντας». Αλλ’ ακόμη πιο σπουδαίο είναι, ότι η σοφία αυτή μας δείχνει τι σημαίνει ν’ αγαπούμε τον ίδιο τον Ιεχωβά. Μας δείχνει την ανάγκη, όπως είδαμε ότι έγραψε ο Ιάκωβος, να είμεθα ‘ευπειθείς’ στον Υπέρτατον Άρχοντα του σύμπανπος. Είναι, επομένως, πάρα πολύ σπουδαίο για τη μέλλοντα ελπίδα σας ζωής να ‘υποταχθήτε . . . εις τον Θεόν’ τώρα, και να ‘πειθαρχήτε εις τον Θεόν’.​—Κολ. 4:5, 6· Ιάκ. 3:17· 4:7· Πράξ. 5:29.

¹⁷ Αυτή είναι η πορεία της αληθινής σοφίας. Δεν είναι μήπως ο Ιεχωβά Θεός παντοδύναμος, ικανός να καταστρέψη καθώς και να δώση ζωή; Δεν είναι η βασιλεία του από τον Χριστόν Ιησούν η πιο μεγάλη από όλες τις βασιλείες και εκείνη που πρόκειται να διαρκή για πάντα αφού καταστρέψη όλες τις βασιλείες του κόσμου τούτου; (Δαν. 2:44) Θα ήταν, λοιπόν, παράλογο​—δεν είναι έτσι;—​να παραβλέψωμε τον νόμου του Θεού και να παραμελήσωμε την ευκαιρία να μάθωμε το θέλημά του από τη Γραφή. Πόσο σοφή, επομένως, είναι η συμβουλή του αποστόλου: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.»​—Εφεσ. 5:15-17, ΜΝΚ.

18. (α) Πώς πρέπει να δεχθούμε τα «αγαθά νέο» και να τα ‘νοήσωμε’; (β) Έπειτα ποια πορεία πρέπει να λάβωμε;

¹⁸ Ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά για σας; Πρώτ’ απ’ όλα, το θέλημά του είναι να δώσετε επιμελή προσοχή στα «αγαθά νέα» που κηρύττονται από τους δούλους του επάνω στη γη σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες. Σαν τον σπόρο του σίτου, που σπείρεται και ριζώνει στη γη, δεχθήτε ταπεινά τον λόγον της αληθείας στην καρδιά και στη διάνοιά σας. Με προσωπική μελέτη της Γραφής προσπαθήστε ν’ αυξήσετε στην κατανόησι του λόγου του Θεού, ‘νοήσατέ τον’, και έτσι διακρίνετε ακριβώς τι θέλει ο Ιεχωβά να πράξετε. Καθώς τον ‘νοείτε’ και διακρίνετε το θέλημα του Θεού, κάμετε μια σοβαρή προσπάθεια να φέρετε τη ζωή σας σε αρμονία μαζί του. Απομακρυνθήτε από την πορεία του κόσμου τούτου και ακολουθήστε μια πορεία διαγωγής σε αρμονία με τις αρχές του νέου κόσμου του Θεού. Ειλικρινώς ελπίζομε ότι η πληροφορία που βρίσκεται στις προηγούμενες σελίδες θα σας βοηθήση ν’ ακολουθήσετε αυτή την καλή συμβουλή του αποστόλου: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»​—Ματθ. 13:23· Ρωμ. 12:2.

19. Τι σημαίνει αφιέρωσις στον Ιεχωβά, και επάνω σε ποια κατάλληλη βάσι μπορεί να γίνη το βήμα αυτό;

¹⁹ Φέρνοντας τον τρόπο της ζωής σας σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού, εσείς, ως ένα ειλικρινές άτομο που αγαπά τον Θεό, βρίσκεσθε τώρα σε μια κατάλληλη κατάστασι για να κάμετε ένα πολύ σπουδαίο βήμα στον δρόμο της ζωής​—να κάμετε μια ευπρόσδεκτη αφιέρωσι του εαυτού σας στον Θεό για να πράττετε το θέλημά του, έπειτα να βαπτισθήτε στο νερό ενώπιον μαρτύρων προς συμβολισμόν αυτής της αφιερώσεως. Αφιέρωσις σημαίνει λήψις μιας ιεροπρεπούς αποφάσεως με προσευχή στον Ιεχωβά για να πράττη κανείς το θέλημα Του. Αυτή είναι μια απόφασις που δεν μπορεί να ληφθή για σας από κάποιον άλλον, αλλά είναι προσωπικό ζήτημα προσευχής· και η λήψις τέτοιας αποφάσεως πρέπει να προέρχεται από ειλικρινή καρδιά, με την πεποίθησι ότι είσθε τώρα σε θέσι να παρουσιάσετε τον εαυτό σας με άγιο και ευπρόσδεκτο τρόπο για την υπηρεσία του Ιεχωβά. Δεν είναι ένα βήμα που πρέπει να γίνη επάνω στον κυματισμό μιας συγκινήσεως. Πρέπει να γίνη ως αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης, με τη χρήσι της «λογικής» μας, που οδηγεί σε κατανόησι και σε μια εγκάρδια εκτίμησι του ευλογητού προνομίου να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά.​—Ρωμ. 12:1.

20. Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για κείνους που αφιερώνονται σ’ αυτόν;

²⁰ Το θέλημα του Θεού για κείνους, που κάνουν τέτοια αφιέρωσι, είναι να γίνουν επίσης διάκονοί του, που διακηρύττουν δημοσία «το ευαγγέλιον της βασιλείας» σε άλλους από σπίτι σε σπίτι, μαζί με ‘διαγωγήν αξίαν των αγαθών νέων’. Αυτό δείχνει γνησία αγάπη για τον Θεό και για τους πλησίον μας.

21. (α) Ποια ερώτησι είναι τώρα καλό να εξετάσετε; (β) Γιατί δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνθήτε αν ο δρόμος της ζωής μπορή να φαίνεται δύσκολος; (γ) Με το να πράξετε τι, θα είναι τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού «ευαγγέλιον» πραγματικά για σας;

²¹ Αυτή είναι η πρόκλησις των αγαθών νέων. Θ’ αποκριθήτε σ’ αυτήν; Θα είσθε ένας από εκείνους, που ακολουθούν αυτή την πορεία της ταπεινής υπακοής στο θείο θέλημα και δέχονται την ευθύνη που έρχεται με το άκουσμα των αγαθών νέων; Ίσως να αισθάνεσθε μέσα σας ότι ο δρόμος αυτός είναι πολύ σκληρός για να βαδίσετε επάνω σ’ αυτόν. Είναι αλήθεια, όπως είπε ο Ιησούς, «στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν». Αλλά μην αφήνετε να σας αποθαρρύνη αυτό. Εκείνοι που βρίσκουν την οδόν της ζωής και που βαδίζουν επιτυχώς σ’ αυτήν, δεν το πράττουν αυτό με τη δική τους δύναμι. Εκείνοι, που ειλικρινώς θέλουν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά και να ζήσουν στον νέο κόσμο για να τον αινουν αιωνίως, θα λάβουν την αναγκαία καθοδηγία και δύναμι από τον Ιεχωβά για να εξακολουθήσουν να βαδίζουν σ’ αυτόν τον δρόμο, καθώς πράττουν ευπειθώς το θείο θέλημα. Στην ίδια ομιλία επί του όρους ο Ιησούς είπε: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί· κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» (Ματθ. 7:14, 7) Πιστέψτε, λοιπόν, στον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό, και στον Υιό του, Χριστό Ιησού, ο οποίος έδωσε τη ζωή του για ν’ απολυτρωθήτε από την αμαρτία και τον θάνατο και ο οποίος βασιλεύει τώρα ως ο διορισμένος βασιλεύς του Θεού στην ουράνια βασιλεία. Πιστέψτε στον υποσχεμένο νέο κόσμο. Αρχίστε να ζήτε τώρα ως ένας ευπειθής υπήκοος της ουρανίου βασιλείας και λάβετε μέρος στο να διακηρύττετε στους άλλους ότι αυτή είναι η μόνη ελπίς Του ανθρώπου για το μέλλον. Με όλα όσα πράττετε, δείξτε ότι αγαπάτε τον Ιεχωβά Θεό με όλη σας την καρδιά, την ψυχή, τη δύναμι και τη διάνοια και ότι αγαπάτε τον πλησίον σας σαν τον εαυτό σας. Τότε, πράγματι, τα νέα της βασιλείας του Θεού θα σημαίνουν «ευαγγέλιον» για σας, εξασφαλίζοντας σας αιώνια ζωή κάτω από αυτή την πιο ευλογημένη κυβέρνησι ειρήνης και δικαιοσύνης.