«Καταπαύει τους Πολέμους»

«ΗΤΑΝ 8 Αυγούστου 1942. Οι Ιαπωνικές δυνάμεις είχαν καταλάβει μερικά από τα Αμερικάνικα νησιά Αλεούτες έχοντας υπόψη να επιτεθούν εναντίον των δυτικών ακτών των ΗΠΑ. Εγώ είχα τοποθετηθεί σε μια μοίρα αεροπλάνων του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών που έπρεπε να πάει στα νησιά αυτά και να τορπιλίσει τα Ιαπωνικά πλοία.

«Στη διάρκεια της επιδρομής μάς χτύπησαν και το ραντάρ μας τέθηκε εκτός λειτουργίας. Έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στη βάση μας μέσα από πυκνή ομίχλη μ’ αυτό που αμυδρά βλέπαμε σαν την ατέλειωτη αλυσίδα των Αλεουτών νήσων—χωρίς το βασικό ναυπλοϊκό μας βοήθημα, το σύστημα ραντάρ. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας. Γνωρίζαμε ότι στα αριστερά μας είχαμε τα νησιά και τα βουνά τους. Αλλά για πόσο χρονικό διάστημα; Η ορατότητα ήταν σχεδόν μηδενική. Ξαφνικά ο κυβερνήτης φώναξε, ‘Συντριβόμαστε!’

«Δεν θυμάμαι τίποτα περισσότερο μέχρι που ξαναβρήκα τις αισθήσεις μου. Το αεροπλάνο μας είχε χτυπήσει σ’ ένα βουνό και με κάποιο τρόπο βρέθηκα τελείως έξω απ’ αυτό. Έβλεπα ακόμη το αεροπλάνο μας που καιγόταν. Το τμήμα της ουράς είχε συντριφθεί. Αν υπήρχαν καθόλου ζωντανοί θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα εκεί.»

Τα παραπάνω αφηγήθηκε ο Χάρλεϋ Μίλλερ ο οποίος επέζησε. Μια φωτογραφία απ’ αυτά που απέμειναν από το αεροπλάνο είναι στη σελίδα 13. Τι συνέβη στα άλλα οχτώ μέλη του πληρώματος; Ο Χάρλεϋ το αφηγείται αυτό στο επόμενο άρθρο. Εμείς σας προτείνουμε να διαβάσετε την περιγραφή, όχι σαν πολεμική ιστορία, αλλά σαν την ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος τελικά βρήκε την ειρήνη.

Στη διάρκεια της θητείας του στο ναυτικό ο Χάρλεϋ είδε πολλούς ανθρώπους να πεθαίνουν. Δεν ήταν παρά ένα μικρό μέρος μόνο από τους ανθρώπους που πέθαναν συνολικά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αυτοί οι νεκροί που είδε ήταν αρκετοί για να τον κάνουν να δει την έσχατη ματαιότητα των πολέμων και να αναρωτηθεί, Γιατί;

Έγινε ο Άνθρωπος Σοφότερος;

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο θάνατος θέρισε μια τεράστια σοδειά από 55 εκατομμύρια ζωές—στρατιωτικούς και πολίτες. Πόση θλίψη και δυστυχία απλώθηκαν σ’ όλο τον κόσμο! Εκατομμύρια χήρες και ορφανά αφέθηκαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Έτσι η φανερή ερώτηση το 1945, όταν ο πόλεμος τέλειωσε, ήταν, Θα σταματήσουν ποτέ οι πόλεμοι; Η λυπηρή απάντηση από το 1945 είναι ότι ο άνθρωπος δεν έγινε καθόλου σοφότερος. Τα έθνη συνεχίζουν να προετοιμάζονται και να εμπλέκονται σε πολέμους και διαμάχες. Σε μια πρόσφατη διάσκεψη για το μέλλον της γης, ο εν αποστρατεία Ναύαρχος Ζεν Λα Ροκ έδειξε ότι, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν γίνει 270 πόλεμοι. Πρόσθεσε ότι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση έχουν 20.000 πυρηνικά όπλα, και προειδοποίησε: «Αν συνεχίσουμε την τωρινή μας πορεία, θα ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος.»

Ναι, σαν άγρια θηρία, οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να τακτοποιούν τις διαφορές τους με αιματοχυσίες, αλλά συνήθως όχι με την αιματοχυσία των πολιτικών ηγετών. Και όταν δεν γίνεται πραγματικά πόλεμος, τα έθνη βρίσκονται σε τόσο εντεταμένη ειρήνη που βασίζεται στον αμοιβαίο τρόμο—η θεωρία της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής. Όμως γιατί; Γιατί ο πόλεμος φαίνεται να είναι αναπόφευκτο κακό της ανθρώπινης ιστορίας; Υπάρχει καμιά λύση;

Γιατί Υπάρχουν Πόλεμοι;

Οι ψυχολόγοι και οι ανθρωπολόγοι έχουν πολλές και ποικίλες θεωρίες για να εξηγήσουν το φαινόμενο αυτό. Βέβαια, οι ιδέες τους βασίζονται στη θεωρία της εξέλιξης και στην αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι απλώς ένα ανώτερο ζώο. Γιαυτό, μερικοί λένε ότι «η επιθετικότητα είναι αναπόφευκτη για την επιβίωση του ανθρώπινου γένους.» Μια από τις απόρροιες της εξελικτικής θεωρίας είναι η δικαίωση του πολέμου.

Ωστόσο, μερικοί άλλοι ψυχολόγοι δεν δέχονται ότι ο πόλεμος είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός επιθετικού ενστίκτου. Πιστεύουν ότι ο πόλεμος είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό, αποτέλεσμα διαταραχών στην παιδική ηλικία. Σαν αποτέλεσμα, υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει μια περισσότερο ανεκτική στάση απέναντι στα παιδιά και μια περισσότερο ανεκτική κοινωνία. Αλλά εφόσον ο δυτικός κόσμος τώρα έχει μια ανεκτική κοινωνία, έχει αυτό μειώσει καθόλου την απειλή του πολέμου;

Ο Ρόμπερτ Λέκι, στο βιβλίο του Πόλεμος, συμπέρανε: «Ο πόλεμος . . . δεν εξηγείται με βιολογικούς όρους. Φαίνεται ότι είναι μάλλον ένα κοινωνικό, πολιτικό και νομικό πρόβλημα . . . Η ίδια η κοινωνία φαίνεται ότι είναι η ριζική αιτία του πολέμου, και στο βαθμό που οι μεγάλες κοινωνίες—τα κυρίαρχα έθνη-κράτη συνεχίζουν να διαθέτουν μεγάλη και ανεξέλεγκτη δύναμη, ο πόλεμος θα εξακολουθεί να παραμένει αναπόφευκτος.»—Τα μαύρα γράμματα δικά μας.

Σχεδόν 2.000 χρόνια πριν, στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος ρώτησε: «Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας; Ουχί εντεύθεν, εκ των ηδονών σας [από την επιθετικότητα, Νέα Αγγλική Βίβλος], αίτινες στρατεύονται εντός των μελών σας; Επιθυμείτε και δεν έχετε· φονεύετε και φθονείτε, και δεν δύνασθε να επιτύχητε.»—Ιακώβου 4:1, 2.

Τα λόγια αυτά μας δίνουν το κλειδί για τη βασική αιτία του πολέμου—φθόνος, φιλοδοξία, απληστία. Η κατάσταση αυτή υπάρχει γύρω στα 6.000 χρόνια. (Γένεσις 4:2-10) Πόσο συχνά έχουν γίνει πόλεμοι για την κατάληψη περιοχών, υλικών αποκτημάτων και πλουτοπαραγωγικών πόρων! Η υπερηφάνεια, ο εθνικισμός, η νομιμοφροσύνη και ο φόβος για τους ξένους, χρησιμοποιούνται προκειμένου να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις του πολέμου. Ωστόσο, υπάρχει μια θεμελιακή αιτία που πηγαίνει βαθύτερα από τις επιφανειακές αιτίες.

Η Θεμελιακή Αιτία Αγνοείται

Βέβαια, παρά τις υποθέσεις τους υπάρχει ένας παράγοντας που σχεδόν όλοι οι ειδικοί θέλουν να αγνοούν—η αόρατη δύναμη που προτιμά να έχει τον άνθρωπο διαιρεμένο και να πολεμάει. Η δύναμη αυτή θεληματικά διαταράσσει το ανθρώπινο γένος με ατέλειωτους τρόπους—είτε μέσα από τη θρησκεία, την πολιτική είτε μέσα από την επιδίωξη της ηδονής. Η δύναμη αυτή καθορίζεται σαφώς στη Βίβλο. Για παράδειγμα: «Εξεύρομεν ότι εκ του Θεού είμεθα, και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάννου 5:19) Και ποιος είναι εκείνος ο «πονηρός»; Ο ίδιος ο Ιησούς καθόρισε ποιος ήταν όταν απάντησε στους Φαρισαίους οι οποίοι σκόπευαν να τον δολοφονήσουν: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αλήθεια, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.»—Ιωάννης 8:44.

Ναι, η επιρροή που υπάρχει πίσω από τη διάθεση του ανθρώπου για πόλεμο είναι ο κακός πνευματικός ηγέτης, ο Σατανάς ο Διάβολος. Αυτός και οι δαίμονες ακόλουθοι του, με τη σαδιστική τους τάση, κρατούν τους ανθρώπους πλήρως απασχολημένους σε πολέμους και σε προετοιμασία για πόλεμο. Ενώ αληθεύει ότι εκατομμύρια ξεσηκώνονται και διαμαρτύρονται ενάντια στα πυρηνικά όπλα και απαιτούν το πυρηνικό πάγωμα, δεν δείχνουν καμιά διάθεση να υποταχθούν στη μόνη αληθινή λύση—τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού μέσω του Χριστού. Έτσι ο Σατανάς πετυχημένα «πλανά την οικουμένην όλην.» (Αποκάλυψις 12:9) Βάζει τους ανθρώπους να βρίσκονται σ’ ένα απεγνωσμένο κυνήγι για την ειρήνη—επιδιώκοντας ειρήνη ενώ είναι προσκολλημένοι σ’ αυτά τα ίδια τα στοιχεία που οδηγούν στον πόλεμο—στα στενά εθνικιστικά συμφέροντα.

Πώς θα Εγκαθιδρυθεί η Ειρήνη;

Ο Ρόμπερτ Λέκι που παραθέσαμε προηγουμένως δηλώνει: «Οι επιστήμονες της κοινωνικής πειθαρχίας λένε ότι ο πόλεμος είναι μια ξεπερασμένη λειτουργία . . . και ότι το φιλόνικο ένστικτο από το οποίο τρέφεται μπορεί να ελεγχθεί με την εκπαίδευση, το νόμο και την ηθική.» (Τα μαύρα γράμματα δικά μας.) Χωρίς να το ξέρουν, η άποψη αυτή των επιστημόνων συμφωνεί με τη λύση της Αγίας Γραφής για τον πόλεμο που βασίζεται πάνω στην «εκπαίδευση, στο νόμο και στην ηθική.» Ο προφήτης Ησαΐας υπέδειξε την πορεία αυτή προς την ειρήνη κάπου 2.700 χρόνια πριν, λέγοντας: «Και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησαΐας 2:3, 4.

Τι δείχνει η προφητεία αυτή; Ότι άνθρωποι από πολλά έθνη θα χρειαστεί να αναγνωρίσουν το νόμο, την ηγεσία και την κυριαρχία του Ιεχωβά. Και ότι θα χρειαστεί να δεχθούν μια καινούργια εκπαίδευση στην ειρήνη. Με ταπεινοφροσύνη θα χρειαστεί να πουν: «Θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού.» Ναι, θα μάθουν τους τρόπους, δηλαδή «την ηθική» της αληθινής Χριστιανικής ειρήνης και θα περπατήσουν στα μονοπάτια του Ιεχωβά όπως σαφώς δείχνεται από το τέλειο παράδειγμα του Γιου του, του Χριστού Ιησού. Το γεγονός είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σαν παγκόσμια κίνηση, εκπληρώνουν την προφητεία αυτή επί δεκαετίες—μέσα στους δύο παγκοσμίους πολέμους και σ’ όλες τις άλλες διαμάχες που έχουν ταλαιπωρήσει τους ανθρώπους.

Ωστόσο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι δεν θα έρθει ποτέ διαρκής ειρήνη για όλους τους ανθρώπους μόνο με τις ανθρώπινες προσπάθειες. Χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο—όχι απλώς μια διεθνής κυβέρνηση, όπως εξαγγέλλουν πολλοί—αλλά μια υπερεθνική κυβέρνηση, πάνω από όλες τις μικροπολιτικές και τον εθνικισμό. Η ουράνια κυβέρνηση του Θεού μέσω του Χριστού είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Είναι το μόνο έγκυρο μέσο για ειρήνη.—Ματθαίος 6:9, 10.

Πώς θα εγκαθιδρυθεί η ειρήνη εκείνη; Εφόσον τα έθνη δεν θα παραδώσουν θεληματικά την κυριαρχία τους, σύντομα θα υποχρεωθούν να το κάνουν αυτό. Όπως προφήτευσε ο προφήτης Δανιήλ: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δανιήλ 2:44) Επιπρόσθετα, όπως δηλώνεται στην Αποκάλυψη 20:1-3, ο κύριος υποκινητής του πολέμου, ο Σατανάς ο Διάβολος, θα ριχτεί ‘στην άβυσσο,’ μένοντας έτσι εκτός δράσης «χίλια έτη, . . . δια να μη πλανήση τα έθνη πλέον.»

Το τέλος των ιδιοτελών πολιτικών βασιλείων ή κυβερνήσεων του ανθρώπου, θα ανοίξει το δρόμο για την πλήρη εκπλήρωση των θεόπνευστων λόγων του Ψαλμού 46:8-10, δηλαδή: «Έλθετε, ιδέτε τα έργα του Κυρίου· οποίας καταστροφάς έκαμεν εν τη γη. Καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης· συντρίβει τόξον και κατακόπτει λόγχην· καίει αμάξας εν πυρί. Ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός· θέλω υψωθή μεταξύ των εθνών· θέλω υψωθή εν τη γη.» Ναι η κυριαρχία του Ιεχωβά θα εξυψωθεί σ’ όλη τη γη. Η μέρα αυτή είναι κοντά.—Ματθαίος 24· Μάρκος 13· Λουκάς 21.

Θέλετε να δείτε κι εσείς το τέλος όλων των πολέμων; Τότε να είστε βέβαιος ότι στεκόμαστε στο σκαλοπάτι του ένδοξου καιρού για τον οποίο μίλησε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 37:10, 11: «Διότι έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· . . . οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»

Ένας Όσιος Μαχητής Πεθαίνει

Η Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1984, στο άρθρο «Προχωρώντας Μαζί με την Οργάνωση του Θεού,» είχε την ιστορία της ζωής ενός γενναίου μαχητή υπέρ της Βασιλείας του Ιεχωβά—του Γκραντ Σούτερ. Στο τέλος του άρθρου αυτού αναφέρθηκε ότι ο Αδελφός Σούτερ είχε υποστεί ένα σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική του στήλη. Αυτό συνέβη στις 30 Μαΐου 1983. Αν και ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά παράλυτος, ο Αδελφός Σούτερ αγωνιζόταν να παραμείνει στη ζωή επί έξι σχεδόν μήνες. Αν και είχε μείνει σοβαρά ανάπηρος και χωρίς να μπορεί να μιλήσει, συνέχισε να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την πρόοδο της οργάνωσης του Ιεχωβά στη γη, την οποία υπηρέτησε σαν γραμματέας-ταμίας του σωματείου της επί 36 χρόνια. Όμως, τελείωσε την επίγεια πορεία του το πρωί στις 22 Νοεμβρίου, και έγινε ανακοίνωση γι’ αυτό στην οικογένεια Μπέθελ στο Μπρούκλυν και στα Αγροκτήματα της Σκοπιάς μετά από την πρωινή λατρεία και το πρόγευμα εκείνο το πρωινό.

Την Τετάρτη το βράδι, στις 23 Νοεμβρίου, έγινε μια επικήδεια ομιλία στην Αίθουσα Βασιλείας στο Μπέθελ του Μπρούκλυν, που μεταδόθηκε μέσω τηλεόρασης κλειστού κυκλώματος στις Αίθουσες τραπεζαρίας και με τηλεφωνική σύνδεση στα Αγροκτήματα της Σκοπιάς. Έτσι οι περισσότεροι από τα 3.123 μέλη της οικογένειας Μπέθελ που περιλάμβανε και τους σπουδαστές της Γαλαάδ, και πολλούς επισκέπτες επίσης, μπόρεσαν να ακούσουν ομιλίες από αρκετά μέλη της οικογένειας. Αυτές οι ομιλίες δεν ήταν εγκώμια. Μάλλον ενθάρρυναν όλους του παρόντες να ωφεληθούν από την όσια πορεία της ζωής του Αδελφού Σούτερ, που πραγματικά αποδείχτηκε ότι ήταν ένα ‘μεγάλο δέντρο δικαιοσύνης’ και ένας νικητής στον αγώνα για τα συμφέροντα της Βασιλείας. (Ησαΐας 61:3· Αποκάλυψις 14) Εκφράστηκε επίσης εκτίμηση για την όσια υποστήριξη που του έδειξε η σύζυγός του, η Έντιθ, στη διάρκεια των τελευταίων ημερών της αφιερωμένης του υπηρεσίας στη γη.