Εκδήλωσις Εκτιμήσεως με Ύμνους
ΠΟΣΟΥΣ λόγους έχουν οι Χριστιανοί για να εκφράζουν την εκτίμησί τους με ευχαριστίες και αίνους στον Θεό τους Ιεχωβά! Αληθινά, εκείνος είναι «ο αναδίδων χόρτον δια τα κτήνη και βοτάνην προς χρήσιν του ανθρώπου, δια να εξάγη τροφήν εκ της γης, και οίνον ευφραίνοντα την καρδίαν του ανθρώπου, . . . και άρτον στηρίζοντα την καρδίαν του ανθρώπου.»—Ψαλμ. 104:14, 15.
Ο Θεός όχι μόνον έχει προνοήσει τόσο καλά για τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου (το γεγονός ότι πολλοί στερούνται τα απαραίτητα δεν οφείλεται σε δικό Του σφάλμα), αλλ’ έχει προνοήσει και για τη συντήρησι της διανοίας και του «πνεύματος» του ανθρώπου. Ο Ιησούς είπε: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος του Θεού.» (Ματθ. 4:4) Ο Θεός μάς έχει προμηθεύσει βοηθήματα για να τον κατανοήσωμε και μας έχει δώσει το προνόμιο να τον πλησιάζωμε με προσευχή.—Ψαλμ. 65:2.
Ασφαλώς για όλες τις ευλογίες που απολαμβάνομε από τα χέρια του Θεού, τις υλικές και τις πνευματικές, του οφείλομε ευχαριστίες και αίνο. Πολύ κατάλληλα ο Λόγος του περιέχει πλήθος εντολών για να το κάνωμε αυτό· ένα χτυπητό παράδειγμα είναι ο Ψαλμός 136:1-26, ο οποίος μας υπενθυμίζει είκοσι έξη φορές ότι «εις τον αιώνα το έλεος αυτού.» Μπορούμε να εκφράζωμε εκτίμησι με διαφόρους τρόπους, με προσευχή, με ορθή διαγωγή και κηρύττοντας και διδάσκοντας τον Λόγο του Θεού. Και χωρίς αμφιβολία ένας από τους ωραιότερους τρόπους για να εκφράσωμε την εκτίμησί μας είναι να ψάλλωμε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις.
Εκτιμούμε αυτό το προνόμιο; Δεν μπορούν όλοι να το απολαμβάνουν. Πολλοί Χριστιανοί συναθροίζονται κάτω από την επιφάνεια για ενωμένη λατρεία, δηλαδή κρυφά, και γι’ αυτό δεν μπορούν να ψάλλουν ύμνους αίνου στον Ιεχωβά δυνατά, γιατί αυτό θα επρόδιδε τη συνάθροισί των. Ο «Καίσαρ» λέγει, ‘Μη συναθροίζεσθε’ αλλ’ ο Θεός λέγει, ‘Μη αφίνετε το να συνέρχεσθε ομού.’ (Εβρ. 10:25) Και εφ’ όσον οι αληθινοί Χριστιανοί ‘πειθαρχούν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους’ συναθροίζονται κρυφά. (Πράξ. 5:29) Αυτό συνέβαινε με τους Μάρτυρας στην Ισπανία επί τριάντα χρόνια και πλέον. Όταν τελικά μπόρεσαν να συναθροίζονται φανερά, έκαμαν μια μεγάλη συνέλευσι. Καθώς έψαλλαν τον πρώτο ύμνο ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Γιατί; Από τη χαρά που μπορούσαν να ψάλλουν στις συναθροίσεις των!
Την ίδια εκτίμησι δείχνουν και οι πολλές χιλιάδες Μάρτυρες που διώχθηκαν από τη Μαλάουι και στρατοπέδευσαν στη Μοζαμβίκη. Μεταξύ των πραγμάτων που τους προξένησαν μεγάλη χαρά ήταν και το γεγονός ότι μπορούσαν και πάλι να ψάλλουν στις συναθροίσεις των, κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν από τότε που είχαν τεθή υπό απαγόρευσι από τον Δρα Μπάντα το 1967.
Η Βίβλος λέγει ότι ο λαός του Θεού σε παλαιές εποχές εξέφραζε την εκτίμησί του για τον Ιεχωβά Θεό και τις σωτήριες πράξεις του με ύμνους. Ιδιαίτερα λέγει πώς το έκαναν αυτό σε ειδικές περιπτώσεις, από την εποχή της απελευθερώσεώς των από τα στρατεύματα του Φαραώ στην Ερυθρά Θάλασσα ώς τα εγκαίνια των τειχών της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Νεεμία. Επίσης μεγάλο μέρος της λατρείας στο ναό περιελάμβανε τη χρήσι μουσικής, σχετικά με την οποία ο Κουρτ Σακς γράφει: «Οι χορωδίες και ορχήστρες που συνεδέοντο με τον Ναό της Ιερουσαλήμ προϋποθέτουν ένα υψηλό επίπεδο μουσικής καταρτίσεως, ικανότητος και γνώσεως.»
Πολύ κατάλληλα, κατ’ επανάληψιν ο Λόγος του Θεού μάς λέγει να εκφράζωμε εκτίμησι ψάλλοντας αίνους στον Θεό. Προφανώς υπάρχει μια τάσις να είμεθα χαλαροί απ’ αυτή την άποψι, διότι πολλές φορές οι προτροπές επαναλαμβάνονται, όπως στον Ψαλμό 47:6, 7: «Ψάλατε εις τον Θεόν, ψάλατε· ψάλατε εις τον Βασιλέα ημών, ψάλατε. Διότι Βασιλεύς πάσης της γης είναι ο Θεός· Ψάλατε μετά συνέσεως.» Πέντε φορές ο ψαλμωδός μάς καλεί να ψάλωμε.—Βλέπε επίσης Ψαλμ. 96:1, 2.
Ο απόστολος Παύλος, όταν προτρέπη τους Χριστιανούς να αινούν τον Θεό με ύμνους, ακολουθεί ένα όμοιο υπόδειγμα, όπως βλέπομε στο Κολοσσαείς 3:16: «Διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους [1] με ψαλμούς [2] και ύμνους [3] και ωδάς πνευματικάς, [4] εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας ημών προς τον Κύριον.»—Βλέπε επίσης Εφεσίους 5:19.
Το να ψάλλωμε ως εκκλησία αποτελεί μέρος της επίσημης λατρείας μας. Απευθύνεται στον Ιεχωβά και γι’ αυτό μπορούμε να έχωμε πίστι ότι ο Ιεχωβά το λαμβάνει υπ’ όψιν του, όπως κάνει και με τις προσευχές μας και όπως έκανε και στο παρελθόν. (2 Χρον. 5:13, 14) Για να συμμετέχωμε στο πνεύμα μιας προσευχής που αναπέμπεται δημοσίως στην Αίθουσα Βασιλείας, δεν θα έπρεπε με όλη μας την καρδιά, με ‘πάντα τα εντός μας,’ να συμμετέχωμε στην υμνολογία των ύμνων της Βασιλείας;—Ψαλμ. 103:1, 2
Σκεφθήτε επίσης τα λόγια των ύμνων μας. Δεν πρέπει να δείχνωμε εκτίμησι για τα θαυμάσια αισθήματα που εκφράζουν; Είναι όλα παρμένα από την Αγία Γραφή ή τις Βιβλικές εκδόσεις. Θα ήταν κατάλληλο να ψάλλωμε γι’ αυτές τις πολύτιμες αλήθειες με μισή καρδιά, επιπόλαια; Κι εν τούτοις αυτό συμβαίνει μερικές φορές.
Χρειάζεται προσπάθεια για να ψάλλωμε δυνατά. Μπορεί να είμαστε λίγο κουρασμένοι και να έχωμε την τάσι ν’ ακολουθούμε τη γραμμή της ελαχίστης αντιστάσεως και να ψάλλωμε άψυχα. Αν όμως καταβάλωμε προσπάθεια και ψάλωμε δυνατά, θα διαπιστώσωμε ότι αισθανόμεθα καλύτερα και ότι, συγχρόνως απολαμβάνομε την υμνολογία μας. Είναι γεγονός ότι η μουσική προσφέρει πολλά οφέλη και βοηθεί στην αποκατάστασι της διανοίας και του σώματος καθώς και των συναισθημάτων. Ιδιαίτερα αυτοί που έχουν καλές φωνές πρέπει να φροντίζουν να ψάλλουν δυνατά και τότε, πολύ πιθανόν, και οι άλλοι θα ψάλλουν δυνατά επίσης. Και, βεβαίως, όλοι πρέπει να ακούουν προσεκτικά τη συνοδεία της μουσικής, είτε από τους δίσκους είτε από ένα πιανίστα, ώστε η υμνολογία να γίνεται όσο το δυνατόν ωραιότερη.
Ο λαός του Ιεχωβά έχει αποκτήσει ένα καλό όνομα σχετικά με τη διαγωγή του. Έχει αποκτήσει επίσης μια καλή φήμη σχετικά με τη γνώσι που έχει της Αγίας Γραφής και τον ζήλο του να κηρύττη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και να μαθητεύη ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη. (Ματθ. 28:19, 20) Δεν θα έπρεπε επίσης να διακρίνεται και στην υμνολογία των ύμνων της Βασιλείας στις Αίθουσες της Βασιλείας, όπως διεκρίνετο με το μουσικό μέρος της λατρείας των δούλων του Ιεχωβά στους αρχαίους καιρούς; Πολλοί έχουν ελκυσθή στη λατρεία του Ιεχωβά από την ειλικρινή και φιλική υποδοχή που τους έγινε όταν επισκέφθηκαν μια απ’ αυτές τις αίθουσες. Και ασφαλώς το κήρυγμα και η διδασκαλία μέσω διαλέξεων, επιδείξεων και άλλων, είναι ανωτέρας ποιότητος.
Η πείρα μιας γυναίκας, που βαπτίσθηκε το 1973 στη Συνέλευσι «Θεία Νίκη» στο Στάδιο Γιάνκη της πόλεως Νέας Υόρκης, δείχνει ότι και η υμνολογία των μπορεί να βοηθήση ανθρώπους να γνωρίσουν τον Ιεχωβά Θεό. Η γυναίκα αυτή είχε επισκεφθή για πρώτη φορά την τοπική Αίθουσα Βασιλείας μόνη της και είχε παρακολουθήσει δύο συναθροίσεις. Καθώς η εκκλησία έψαλλε τον Ύμνο αρ. 119 «Τηρείτε τα βλέμματά σας στο βραβείο,» εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ από τα λόγια και τον τρόπο που τα έψαλλαν, ώστε επείσθη ότι εκεί ήταν ο τόπος που θα ήθελε να βρίσκεται. Κατόπιν πλησίασε ένα Μάρτυρα και ζήτησε μια Γραφική μελέτη, και προχώρησε κατ’ ευθείαν να γίνη μια Χριστιανή μάρτυς του Ιεχωβά.
Ας αποφασίση, λοιπόν, κάθε αφιερωμένος Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά να κάνη το μέρος του ώστε η υμνολογία στην Αίθουσα Βασιλείας να είναι τέτοια που αντανακλά την εκτίμησι για τις θαυμαστές ιδιότητες του Ιεχωβά και όλα όσα έχει κάμει γι’ αυτούς υλικώς και πνευματικώς. Με ‘πάντα τα εντός μας’ ας ‘ψάλλωμεν εις τον Ιεχωβά!’