Ποια Είναι η Ποιότης των Προσευχών Σας;
ΚΑΘΕ πότε προσεύχεστε; Αισθάνεστε ότι οι προσευχές σας εισακούονται; Μήπως δεν γνωρίζετε να προσεύχεστε ή για ποιο πράγμα να προσεύχεστε;
Η προσευχή αποτελεί μια πολύτιμη διάταξι του Δημιουργού, ένα πραγματικό δώρον που πρέπει πολύ να εκτιμάται. Πρέπει λοιπόν να προσέχωμε να κάνωμε χρήσι αυτού του δώρου και οι προσευχές μας να είναι τέτοιες ώστε ν’ απαντά ο Θεός σ’ αυτές.
Η πρωταρχική απαίτησις για προσευχές που ευαρεστούν τον Θεό και στις οποίες δίνει προσοχή είναι πολύ απλή—μια ειλικρινής καρδιά. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας, εν πληροφορία πίστεως.» (Εβρ. 10:22) Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε μπορεί να είναι πολύ εξευγενισμένη ή να είναι πολύ απλοϊκή, η έκφρασις μπορεί να είναι σαφώς ή πενιχρά διατυπωμένη. Αλλ’ ο Ιεχωβά αντιπαρέρχεται αυτά τα εξωτερικά πράγματα και βλέπει την καρδιά. «Αυτός εξεύρει τα κρύφια της καρδίας.» Δεν είναι η εμφάνισις ή η διατύπωσις που λαμβάνεται υπ’ όψιν από τον Θεό, διότι «ο Ιεχωβά βλέπει την καρδίαν.»—Ψαλμ. 44:21· 1 Σαμ. 16:7.
Πραγματικά, η προσευχή μπορεί να μη είναι διόλου ακουστή· μπορεί να είναι απλώς μια ισχυρή παράκλησις στον Ιεχωβά από την καρδιά, όπως στην περίπτωσι της πιστής Άννας. «Αυτή ελάλει εν τη καρδία αυτής· μόνον τα χείλη αυτής εκινούντο, αλλά η φωνή αυτής δεν ηκούετο.» Αλλ’ ο Ιεχωβά απήντησε στην προσευχή της.—1 Σαμ. 1:13, 20.
ΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΙΣ
Μαζί με μια ειλικρινή καρδιά υπάρχουν και άλλες σοβαρές προϋποθέσεις. Εκείνος που προσεύχεται πρέπει να έχη πίστι στον Θεό. Αυτή η πίστις είναι περισσότερο από το να πιστεύωμε ότι ο Θεός υπάρχει, και ότι είναι ο Δημιουργός και είναι Παντοδύναμος. «Ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»—Εβρ. 11:6.
Για να έχη κανείς αυτή την πίστι πρέπει να έχη γνώσι του Θεού—γνώσι των ιδιοτήτων του, των τρόπων ενεργείας του, των σκοπών του. Ο απόστολος γράφει: «Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; . . . Και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» Αν ένας άνθρωπος δεν έχη μελετήσει τον Λόγον του Θεού, τότε πρέπει να βοηθηθή από εκείνους που τον κατανοούν, να του διδάξουν τη γνώσι του Θεού.—Ρωμ. 10:14.
Αν έχωμε κάποια γνώσι του σκοπού του Θεού, θα προσευχώμεθα σύμφωνα με αυτόν τον σκοπό. Λογικά, δεν θα μπορούσαμε ν’ αναμένωμε από τον Θεό ν’ απαντήση σε μια προσευχή για πράγματα αντίθετα με το θέλημά του. Αυτό θα ήταν σαν να ζητούμε από τον Θεό ν’ αντιλέγη στον εαυτό του. Επίσης, οτιδήποτε είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού δεν θα ήταν καλό για μας. Όπως είπε ο Ιησούς στους ανθρώπους: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσο μάλλον ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς, θέλει δώσει αγαθά εις τους ζητούντας παρ’ αυτού;»—Ματθ. 7:9-11.
Όταν προσευχώμεθα πρέπει να κατανοούμε ότι ο Ιεχωβά είναι πρόσωπον. Ο Ιεχωβά έχει αισθήματα, και ισχυρότερα μάλιστα από τα δικά μας, αισθήματα στοργής, ενδιαφέροντος, ελέους και προθυμίας ν’ ακούση και να μας βοηθήση. Εκτιμά βαθιά μια ορθή στάσι από μέρους μας, γι’ αυτό πρέπει πραγματικά να μιλούμε σ’ αυτόν—με σεβασμό αλλά ανοίγοντας την καρδιά μας.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ο Ιησούς Χριστός ήταν άνθρωπος προσευχής. Έδωσε ένα υπόδειγμα προσευχής, που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 6:9-13, εκθέτοντας τα κυριώτερα πράγματα για τα οποία πρέπει να προσευχώμεθα, η δε προσευχή του λίγο μετά την τέλεσι του Δείπνου του Κυρίου μάς βοηθεί να γνωρίσωμε για ποια πράγματα προσευχήθηκε προσωπικά. (Ιωάννης κεφάλαιον 17) Προτού εκλέξη τους δώδεκα αποστόλους του προσηύχετο όλη τη νύχτα. (Λουκ. 6:12, 13) Πώς αυτός, ένας τέλειος άνθρωπος, χωρίς αμαρτωλές τάσεις ή ατέλειες, είχε τόσο πολλά να πη στην προσευχή του;
Ο Ιησούς κατανοούσε ότι οι απόστολοι θα ήσαν θεμέλιοι λίθοι της Χριστιανικής εκκλησίας, η οποία θα ήταν «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» στη γη. (1 Τιμ. 3:15) Έπρεπε να είναι άνδρες με πολύ μεγάλες ικανότητες. Κατά λογική συνέπεια, ο Ιησούς θα εξήταζε με τον ουράνιο Πατέρα του τους ανθρώπους που θα συνδέονταν μαζί του—-τις ιδιότητες του καθενός, τις αδυναμίες του, τις ανάγκες του, την καταλληλότητά του για μια από τις δώδεκα θέσεις. Ο Ιησούς ασφαλώς ζητούσε σοφία από τον Ιεχωβά, διότι εγνώριζε ότι πραγματικά ο Θεός ήταν εκείνος που ήταν υπεύθυνος για την εκλογή των. (1 Κορ. 12:18) Επίσης, μπορεί να εξήταζε την περαιτέρω εκπαίδευσι αυτών που θα εξέλεγε.
Επίσης, το έργο που είχε μπροστά του μπορεί ν’ αποτελούσε θέμα προσευχής του Ιησού. Αυτός θα μιλούσε για την μετέπειτα επέκτασι της ευαγγελιστικής εκστρατείας, για τον διορισμό των εβδομήκοντα, για τους τόπους που θα επεσκέπτετο ο ίδιος ο Ιησούς και τελικά για την επερχόμενη δοκιμασία και τον θυσιαστικό θάνατο.—Λουκ. 10:1· παράβαλε Λουκάς 9:31.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ποια είναι τα ζητήματα για τα οποία θα μπορούσαμε να μιλήσωμε στον Ιεχωβά στις προσωπικές μας ιδιαίτερες προσευχές; Εκτός από τα κυριώτερα πράγματα—τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, την έλευσι της Μεσσιανικής βασιλείας και την καταστροφή της πονηρίας—πάρα πολύ χρειαζόμεθα προσωπική βοήθεια εμείς οι ίδιοι. Θα μπορούσαμε να εξετάσωμε τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε στη διάρκεια της ημέρας. Θα μπορούσαμε ν’ αναγνωρίσωμε τα σφάλματά μας—πώς ακριβώς εσφάλαμε.
Ίσως να έχωμε απογοητευθή με τον τρόπο που εκάμαμε ένα ωρισμένο καθήκον. Μπορεί να είναι σχετικό με τη διεξαγωγή μιας Γραφικής μελέτης, με την εκφώνησι μιας ομιλίας, με την παροχή συμβουλών ή με την εκτέλεσι μιας εκκλησιαστικής διευθετήσεως. Μπορεί να πρόκειται για την άσκησι ηγεσίας στην οικογένεια, ή κάτι σχετικό με αυτήν. Οτιδήποτε και αν είναι, θα εισακουσθούμε ευμενώς αν αναγνωρίσωμε ειλικρινά το σφάλμα μας και ζητήσωμε βοήθεια να είμεθα καλύτεροι την επόμενη φορά.—Εβρ. 4:15, 16.
Επίσης, έχοντας υπ’ όψιν την προσευχή, θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας ερωτήματα όπως αυτά: Ποιοι καρποί του πνεύματος λείπουν στη ζωή μας; Εκδηλώνομε πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για τους άλλους; Πραγματικά, προσευχόμεθα για την πνευματική ευεξία και ευημερία των άλλων; Χαιρόμεθα να υπηρετούμε τον Θεό; Ασκούμε αυτοκυριαρχία, ή είμεθα πρόθυμοι ν’ αφήνωμε όλο το πνεύμα μας να εξάπτεται προς βλάβην και ημών και των άλλων;—Παροιμ. 25:28· 29:11· Γαλ. 5:22, 23· 2 Θεσσ. 1:11· Λουκ. 6:27, 28.
Τι θα λεχθή για τις υλικές σωματικές ανάγκες; Ο Θεός ευαρεστείται όταν τον αναγνωρίζωμε ως τον Δοτήρα όλων των αγαθών. Είναι λοιπόν κατάλληλο να προσευχώμεθα για ανάρρωσι από σωματική ασθένεια, αν είναι θέλημα του Θεού; Ναι. Ο απόστολος Παύλος απέδωσε στον Θεό την ανάρρωσι του πιστού του φίλου Επαφροδίτου. Έγραψε: «Και τωόντι [ο Επαφρόδιτος] ησθένησε μέχρι θανάτου· αλλ’ ο Θεός ηλέησεν αυτόν.» (Φιλιππ. 2:27) Κι’ εμείς επίσης μπορούμε να παρακαλέσωμε, αν ο Θεός κρίνη κατάλληλο, να ζήσωμε και να συνεχίσωμε να τον υπηρετούμε. Αν δεν μας δοθή ανάρρωσις, αυτό δεν σημαίνει ότι απέρριψε την προσευχή μας. Αντιθέτως, γνωρίζομε ότι και τα δικά του και τα δικά μας συμφέροντα εξυπηρετούνται πολύ καλά με έναν άλλο τρόπο. Στην ασθένεια μπορεί να προσευχώμεθα, με πλήρη εμπιστοσύνη, για να μας δοθή η δύναμις να διατηρήσωμε την πνευματική μας ισορροπία, διότι στη διάρκεια μιας σωματικής αδυναμίας μπορεί να είμεθα περισσότερο διατεθειμένοι να υποκύψωμε στην απελπισία και στην απώλεια της πίστεως. Ομοίως μπορεί κανείς να προσεύχεται για τους Χριστιανούς αδελφούς του οι οποίοι υποφέρουν από ασθένεια, σωματική ή πνευματική.—1 Ιωάν. 5:16.
Σε καιρό δοκιμασίας, ή όταν οι αδελφοί μας έχουν δυσχέρειες, χρειαζόμεθα ιδιαίτερη σύνεσι ως προς την πορεία που πρέπει να ακολουθήσωμε ή για το πώς να συμβουλεύσωμε και να βοηθήσωμε τους άλλους. Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος έγραψε: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· . . . εάν δε τις από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.»—Ιακ. 1:2-5.
Μπορεί να έχωμε τη γνώμη ότι το αίτημά μας θα θεωρηθή από τον Θεό ως ανάξιον προσοχής, αφού αυτός είναι τόσο μέγας, πάνσοφος, ενώ εμείς είμεθα συχνά αδύνατοι. Χωρίς αμφιβολία θα έχετε παρακαλέσει κάποιον να κάμη κάτι για σας, και αυτός απήντησε μ’ ένα επιφυλακτικό τρόπο, ή μ’ έναν τρόπο που σας έκαμε να αισθανθήτε ότι είσθε πολύ μικρός ή ανάξιος ή ασύνετος. Αλλ’ ο Θεός δεν θα μας επιπλήξη για ‘ελλειπή σοφία’ ή για αδυναμία. Όχι, αυτός δίνει γενναιόδωρα, ολοκάρδια, με τρόπο που μας κάνει ευτυχείς που τον παρακαλέσαμε.
Πιθανόν εμείς οι ίδιοι να έχωμε αμαρτήσει σοβαρά. Τότε έχομε ανάγκη προσευχής και επειγόντως μάλιστα. Αν μετανοούμε και θέλομε ν’ αποκατασταθούμε στην εύνοια του Θεού, πρέπει αμέσως να καταφύγωμε στην προσευχή, ομολογώντας την αμαρτία μας, παραδεχόμενοι ακριβώς ποιο είναι το αμάρτημά μας, και συγχρόνως κάνοντας οτιδήποτε μπορεί να γίνη για να επανορθωθούν τα πράγματα. (Παροιμ. 28:13) Αν μας φαίνεται ότι δεν μπορούμε να πλησιάσωμε τον Θεό, πρέπει χωρίς καθυστέρησι να προσκαλέσωμε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας για βοήθεια, όπως εκτίθεται στην επιστολή Ιακώβου 5:13-15. Η προσευχή των είναι αποτελεσματική.—Ιακ. 5:16.
ΚΑΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Για να βελτιώσωμε την ποιότητα των προσευχών μας, είναι επωφελές να διαβάσωμε μερικές από τις προσευχές που είναι στους Ψαλμούς.a Θα παρατηρήσετε ότι συχνά υπάρχει μια επιγραφή που καθορίζει την περίπτωσι, καθώς και ότι η προσευχή είναι κατάλληλη για κείνη την περίπτωσι.
Ως παράδειγμα, σημειώστε την εγκάρδια προσευχή του Δαβίδ, μετά την επίπληξί του από τον Θεό εξαιτίας του αμαρτήματός του με την Βηθ-σαβεέ. (Ψαλμ. 51) Άφησε τον εαυτό του πλήρως στο έλεος του Θεού. Πρωτίστως λυπήθηκε για τη μομφή που έφερε στο όνομα του Ιεχωβά. (Εδάφια 1-4) Εδεήθη με βάσι τη δική του κληρονομημένη αμαρτωλότητα. (Εδάφιον 5) Εζήτησε καθαρισμό και ένα νέο σταθερό πνεύμα. (Εδάφια 7-10) Εφοβείτο μήπως ο Θεός του αφαιρέση το άγιο πνεύμα Του. (Εδάφιον 11) Ωμολόγησε ότι ήταν ένοχος αίματος. (Εδάφιον 14) Υποσχέθηκε να συνεχίση την υπηρεσία του Ιεχωβά. (Εδάφια 14, 15) Τελικά, εξεδήλωσε το ενδιαφέρον του για τη Σιών και πρωτίστως για την αγνή λατρεία που διεξήγετο εκεί.—Εδάφια 18, 19.
Σε άλλες προσευχές της Γραφής βρίσκομε εκφράσεις αίνου ή ευχαριστιών στις οποίες αναφέρονται Γραφικά εδάφια και εκτίθενται οι ωραίες ιδιότητες και αρχές του Θεού ως βάσεις πάνω στην οποία αναμένεται από τον Ιεχωβά ν’ απαντήση ευνοϊκά. Αυτά είναι καταφανή στον Ψαλμό 86.
Γι’ αυτό, αν είσθε ένας ο οποίος είναι αποθαρρυμένος, ανήσυχος και χωρίς πραγματική ελπίδα, τι μπορείτε να κάμετε; Ζητείτε τον Ιεχωβά Θεό. Μάθετε γι’ αυτόν απ’ εκείνους που τον υπηρετούν. Ταπεινωθήτε για να τον επικαλεσθήτε μέσω του Ιησού Χριστού. Αυτός θα σας ανταμείψη κατευθύνοντάς σας σε μια πραγματική ελπίδα ζωής κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Χριστού, οπότε «η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»—Ησ. 11:9.
[Υποσημειώσεις]