όπως είναι οι κεντρόφυλοι διαχωριστές. Το τελικό προϊόν είναι το θαυμάσιο ελαιόλαδο.

Η Ελιά στους Βιβλικούς Χρόνους

Μια γνωστή εγκυκλοπαιδεία της Βίβλου γράφει ότι «κανένα δένδρο δεν μνημονεύεται πιο συχνά από τους αρχαίους συγγραφείς, ούτε και τιμήθηκε πιο πολύ από τα αρχαία έθνη.» Ασφαλώς, η ελιά έχει εξέχουσα θέσι στη Γραφή μαζί με την άμπελο και τη συκιά. Αυτό είναι λογικό, διότι η Παλαιστίνη βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος όπου ευδοκιμούν τα ελαιόδενδρα.

Η αρχαιότερη Βιβλική μνεία για την ελιά, βρίσκεται στο βιβλίο της Γενέσεως, όπου αναγράφεται ότι όταν είχαν χαμηλώσει τα νερά του κατακλυσμού των ημερών του Νώε, μια περιστερά επέστρεψε στην κιβωτό «και ιδού, ήτο εν τω στόματι αυτής φύλλον ελαίας, απεσπασμένον.» Αυτό έδειχνε ότι τα νερά είχαν αποσυρθή.—Γεν. 8:11

Μια άλλη πρώιμη μνεία για την ελιά εμφανίζεται στο βιβλίο του Ιώβ, και δίνει μια ενδιαφέρουσα πλευρά των συνηθειών ανθήσεως του ελαιοδένδρου. Ο Ελιφάς ο Θαιμανίτης αναφέρεται ότι είπε: «Θέλει, αποβάλει την άωρον σταφυλήν αυτού ως η άμπελος, και θέλει ρίψει το άνθος αυτού ως η ελαία.» (Ιώβ 15:33) Η ευκολία με την οποίαν τα άνθη της ελιάς πέφτουν από τον κορμό, κάνει τον καλλιεργητή να τρέμη τον δυσμενή άνεμο ή το αεράκι που θα μπορούσε να καταστρέψη την παραγωγικότητα του δένδρου.

Ο Βασιλεύς Δαβίδ εξέφρασε μεγάλη εκτίμησι για το ελαιόδενδρο όταν ανέφερε τα εξής ποιητικά λόγια: «Εγώ δε θέλω είσθαι ως ελαία ακμάζουσα εν τω οίκω του Θεού· ελπίζω επί το έλεος του Θεού εις τον αιώνα του αιώνος.» (Ψαλμ. 52:8.) Αυτή και άλλες συμβολικές χρήσεις του ελαιοδένδρου στην Αγία Γραφή, μας βοηθούν να δούμε ότι ήταν ένα κατάλληλο σύμβολο καρποφορίας, ομορφιάς, αξιοπρέπειας και ευημερίας.

Μια άλλη αξιοσημείωτη Γραφική μνεία για το ελαιόδενδρο βρίσκεται στο παράδειγμα που ανέφερε ο απόστολος Παύλος για μια αγριελιά που κεντρίσθηκε σε ένα καλλιεργημένο ελαιόδενδρο. Αυτό, στην πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετο προς την κανονική συνήθεια που ο Παύλος προφανώς γνώριζε. Για να παραχθή καλός καρπός από ένα άγριο ελαιόδενδρο, πρέπει να κεντρισθή μ’ ένα κλάδο καλλιεργημένης ελιάς. Ωστόσο, μ’ αυτή την παράξενη αλληγορία ο Παύλος έδειξε ότι με τη χάρι του Θεού η «αγριελαία», δηλαδή οι Εθνικοί, εκεντρίσθη στην «καλλιελαίαν.» στους Ιουδαίους, για να σχηματίση τον πνευματικό «Ισραήλ του Θεού.»—Ρωμ. 11:17-24· παράβαλε με Γαλάτας 3:28· 6:16.

Επί αιώνες, η ελιά υπήρξε μέρος του διαιτολογίου του Ισπανικού λαού. Εκτός από τη μαγειρική του χρήσι, το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται στην υφαντουργία, στην κατασκευή καλλυντικών προϊόντων, σαν λιπαντικό και για ιατρικούς σκοπούς. Την άλλη φορά που θα δήτε ένα στριφτό, γέρικο ελαιόδενδρο με κόμπους και ρόζους, σκεφθήτε την ομορφιά του, τη μακρόχρονη και ταπεινή υπηρεσία του στους ανθρώπους και ευχαριστήστε τον Θεό που προμήθευσε ένα τόσο χρήσιμο δένδρο.

Σπίρτα Αφιερωμένα . . . στο Παιδί

◆ ΣΠΙΡΤΑ αφιερωμένα στο «Διεθνές Έτος του Παιδιού», πρόκειται να κυκλοφορήσουν σύντομα.

Ήδη, η σχετική απόφαση δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Συγκεκριμένα θα κυκλοφορήσουν:

● Σαράντα εκατομμύρια κουτιά σπίρτα που θα περιέχουν 50 σπίρτα χρώματος καφέ.

● Δέκα εκατομμύρια κουτιά σπίρτα που θα περιέχουν 40 σπίρτα χρώματος πρασίνου.

Και τα δύο είδη θα φέρουν:

● Στην μπροστά όψη σε δέκα διαφορετικούς χρωματισμούς το σήμα του Διεθνούς Έτους του Παιδιού και κάτω από το σήμα, τη φράση «1979—Διεθνές Έτος του Παιδιού.»

● Στην πίσω όψη, στο μέσο, βινιέττα και οριζόντια, πάνω και κάτω από τη βινιέττα τις φράσεις: «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ»—Η ανθρωπότητα οφείλει στο παιδί ό,τι καλύτερο έχει να δώσει—Διακήρυξη ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1959).

(Εφημερίς «ΤΑ ΝΕΑ», Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 1979)