Πόσο Πολύτιμες Είναι οι Επιγραφές στο Βιβλίο των Ψαλμών;
ΣΤΗΝ ανάγνωσι της Γραφής σας, θα έχετε προφανώς παρατηρήσει τις επικεφαλίδες ή επιγραφές που υπάρχουν στην αρχή πολλών ψαλμών. Αυτές προσδιορίζουν την ταυτότητα του συγγραφέως, προμηθεύουν ιστορικό υλικό, παρέχουν μουσικές οδηγίες ή υποδεικνύουν τη χρήσι ή τον σκοπό του ψαλμού.
Για μερικούς αιώνες οι επιγραφές, με σπάνιες εξαιρέσεις, εθεωρούντο ως μέρος του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού. Αλλά κατά το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνος η αυθεντικότης των υπέστη σοβαρή επίθεσι. Αυτή η τάσις συνεχίσθηκε ώστε πλείστοι σύγχρονοι διανοούμενοι αμφισβητούν την ιστορική αξία των επιγραφών. Επειδή αυτή η άποψις είναι πολύ διαδεδομένη θα μπορούσε να νομισθή ότι οι επιγραφές έχουν μικρή αξία. Αλλά συμβαίνει αυτό; Και ακόμη πιο σπουδαίο, μπορεί μια εσφαλμένη άποψις των επιγραφών να μας εμποδίση να λάβωμε καλύτερα κατανόησι των ψαλμών;
Μια εξέτασις της Γραφής αποκαλύπτει ότι εισαγωγική ύλη όπως αυτή των επιγραφών δεν είναι περίπτωσις μοναδική στους ψαλμούς. Και άλλα ποιητικά τμήματα προλογίζονται συχνά από σχόλια που ομοιάζουν πολύ μ’ αυτά των επιγραφών. Αυτές οι εισαγωγικές παρατηρήσεις είναι σαφές ότι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του κειμένου της Γραφής.—Έξοδ. 15:1· Δευτ. 31:30· 33:1· Κριταί 5:1.
Η απόδειξις των αρχαίων χειρογράφων υποστηρίζει το συμπέρασμα ότι οι επιγραφές προέρχονται ή από τους συγγραφείς ή από τους συλλέκτας των Ψαλμών. Ακόμη και στους Ψαλμούς που βρίσκονται στον Ρόλλο της Νεκράς Θαλάσσης (που χρονολογούνται μεταξύ των 30 και 50 μ.Χ.) οι επιγραφές αποτελούν μέρος του κυρίου κειμένου.
ΟΙ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ
Αν δεν υπήρχαν οι επιγραφές, ή κατανόησις ενός μεγάλου αριθμού των ψαλμών θα ήταν πιο δύσκολη. Αυτό οφείλεται στο ότι μερικές φορές οι επιγραφές δίνουν ακριβώς την πληροφορία που χρειαζόμεθα για να εντοπίσωμε άλλα εδάφια τα οποία φωτίζουν ένα συγκεκριμένο ψαλμό.
Εξετάζοντας το ιστορικό των ψαλμών στο οποίο ιστορικό μάς οδηγεί η πληροφορία των επιγραφών, βοηθούμεθα να εκτιμήσωμε ότι οι Ψαλμοί βασίζονται σε πραγματικά συμβάντα. Είναι περισσότερο από ωραία ποίησι. Οι Ψαλμοί περιγράφουν τη ζωή όπως είναι στην πραγματικότητα—τις χαρές, τις ευλογίες, τις λύπες, τους πόνους και τις απογοητεύσεις. Έτσι μπορούμε ν’ αναγνωρίσωμε τον εαυτό μας με τις περιστάσεις που περιγράφονται. Και οι σχέσεις του Θεού με τους δούλους του μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι πραγματική πηγή ενθαρρύνσεως και παρηγοριάς.
Μια περίπτωσις επί του σημείου είναι ο 57ος Ψαλμός. Σύμφωνα με την επιγραφή του αυτός ο Ψαλμός ανήκει στον καιρό που ο Δαβίδ έφευγε από του προσώπου του Σαούλ εις το σπήλαιο. Στο βιβλίο Πρώτον Σαμουήλ βλέπομε ότι ο Δαβίδ σε μια περίπτωσι κρύφθηκε από τον Βασιλέα Σαούλ στο σπήλαιο Οδολλάμ (1 Σαμ. 22:1) και σε μια άλλη περίπτωσι στο σπήλαιο της ερήμου Εν-γαδδί. (1 Σαμ. 24:1, 3) Αυτός ο ίδιος ο ψαλμός αφήνει να υποτεθή το σπήλαιο της ερήμου Εν-γαδδί ως η πιθανή τοποθεσία. Το εδάφιο έξη αυτού του ψαλμού λέγει:
«Παγίδα ητοίμασαν εις τα βήματά μου·
η ψυχή μου εκινδύνευε να πέση·
έσκαψαν έμπροσθέν μου λάκκον,
ενέπεσαν εις αυτόν.»
Ναι, ο Σαούλ και οι άνδρες κυνηγούσαν τον Δαβίδ. Είχαν, ας πούμε, σκάψει ένα λάκκο για να τον παγιδεύσουν. Αλλά τι συνέβη; Το Πρώτον Σαμουήλ 24:3, 4 αναφέρει ότι «εισήλθεν ο Σαούλ διά να σκεπάση τους πόδας αυτού [διά να αφοδεύση, ΜΝΚ]» στο ίδιο σπήλαιο που είχαν έλθει ο Δαβίδ και οι άνδρες του για να κρυφθούν. Αυτό καθιστούσε δυνατό για τον Δαβίδ να θανατώση τον Σαούλ, αν ήθελε. Έτσι, με το να μπη στο σπήλαιο και να βρεθή στο έλεος του Δαβίδ, ο Σαούλ έπεσε στην ίδια παγίδα που είχε σκάψει για τον Δαβίδ.
Όπως στην περίπτωσι του Δαβίδ, έτσι και σήμερα μηχανορραφούν εναντίον των πιστών δούλων του Ιεχωβά. Αλλά, όπως ο Σαούλ απέτυχε στις προσπάθειές του να καταστρέψη τον Δαβίδ, και αυτοί επίσης μπορούν να είναι βέβαιοι ότι εκείνοι οι οποίοι ζητούν να τους βλάψουν θ’ αποτύχουν και θα παγιδευθούν στα δικά των σχέδια.
Όπως αποκαλύπτεται από την επιγραφή του, ο 51ος ψαλμός πραγματεύεται μια τελείως διαφορετική κατάστασι. Αφορά τον καιρό ‘ότε ήλθεν Νάθαν ο προφήτης προς τον Δαβίδ, αφού εισήλθε προς την Βηθσαβεέ’. Εφόσον ο Δαβίδ έλαβε τη συγχώρησι του Ιεχωβά, αυτός ο ψαλμός μπορεί να είναι μια πραγματική πηγή παρηγοριάς για εκείνους οι οποίοι έχουν διαπράξει μια σοβαρή παράβασι. Βοηθεί ένα άτομο να εκτιμήση τι είναι η πραγματική μετάνοια και πώς πρέπει κανείς ν’ ανταποκρίνεται σε μια τιμωρία όπως αυτή που είχε δοθή στον Δαβίδ από τον Νάθαν. Αν δεν υπήρχε η επιγραφή, πολλή από τη δύναμι του 51ου ψαλμού θα είχε χαθή.
Ακόμη και η απλή μνεία ενός ονόματος σε μια επιγραφή μπορεί να είναι βοηθητική. Ο 101ος Ψαλμός, παραδείγματος χάριν, είναι μελωδία που αποδίδεται στον Δαβίδ. Έτσι όταν διαβάζωμε τον 101ο Ψαλμό, παρατηρούμε στην πραγματικότητα τον τρόπο με τον οποίο ο Βασιλεύς Δαβίδ διαχειριζόταν τις υποθέσεις του κράτους. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, μαθαίνομε τώρα από τον Ψαλμό ότι ο Δαβίδ διάλεγε για υπηρέτας και αξιωματούχους του μόνο πιστά άτομα. Δεν θα μπορούσε να συνεργάζεται με υπερήφανα άτομα και δεν ανεχόταν συκοφαντία. Ενδιαφερόταν κάθε μέρα να οδηγή τους πονηρούς σε δικαιοσύνη.
Πόσο ενθαρρυντικό πρέπει να είναι αυτό σε μας! Ο μόνιμος κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, ο Ιησούς Χριστός, ενδιαφέρεται ομοίως για την υποστήριξι της δικαιοσύνης. Πράγματι, το κάνει αυτό με τέλειο τρόπο. Ποτέ η διακυβέρνησις του Ιησού Χριστού και των συντρόφων του δεν θα γίνη διεφθαρμένη και καταπιεστική. Στη βασιλική ιδιότητά του εφαρμόζονται πρωτίστως τα προφητικά λόγια του 72ου ψαλμού:
«Διά να κρίνη τον λαόν σου εν δικαιοσύνη
και τους πτωχούς σου εν κρίσει.
Τα όρη θέλουσι φέρει ειρήνην εις τον λαόν,
και οι λόφοι δικαιοσύνην.
Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού·
θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων,
και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.
Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος·
και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη
η σελήνη.»—Ψαλμ. 72:2-4, 7.
Ασφαλώς αν επιθυμούμε να αυξήσωμε την κατανόησί μας των Γραφών, δεν πρέπει ν’ αγνοήσωμε ποτέ τις επιγραφές. Καθώς παρουσιάζεται η ευκαιρία μπορούμε να εντοπίζωμε την ιστορική βάσι των διαφόρων ψαλμών σε άλλα σημεία της Γραφής. Συχνά αυτό θα μας οδηγήση στα βιβλία 1ο και 2ο Σαμουήλ, τα οποία βιβλία της Γραφής αφηγούνται τα κυριώτερα γεγονότα της ζωής του Δαβίδ, εκείνου στον οποίον αποδίδεται η σύνθεσις ενός μεγάλου ποσοστού των Ψαλμών. Τα σχετικά γεγονότα που υπονοούνται στις επιγραφές μπορούν εύκολα να εντοπισθούν με τη χρήσι μιας Γραφής με παραπομπές.
Οι επιγραφές είναι πράγματι ένα πολύτιμο τμήμα των Αγίων Γραφών. Και η εσωτερική μαρτυρία και η εξωτερική απόδειξις υπό μορφήν αρχαίων χειρογράφων το βεβαιώνουν αυτό. Ώστε γιατί να μην αφήσετε τις επιγραφές να σας βοηθήσουν ν’ αποκτήσετε την πλήρη επίδρασι των θεοπνεύστων Ψαλμών; Θα πλουτισθήτε πολύ πνευματικώς.