Ιεραπόστολοι της Βασιλείας, Οι Κομισταί των Αρίστων Νέων
«“Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν, και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους·” Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς [ιεραποστόλους, ΜΝΚ].»—Εφεσ. 4:8, 11.
1. Ποια θα ήσαν τα άριστα νέα σήμερα;
ΟΛΟΙ επιθυμούν να λαμβάνουν αγαθά νέα. Συνεπώς, ο κομιστής των αγαθών νέων είναι ένα άτομο ευπρόσδεκτο στον χαρούμενο λήπτη. Σήμερα, όμως, σ’ αυτόν τον συγκεχυμένο κόσμο, εκείνο που μπορεί να είναι αγαθά νέα για τον έναν, μπορεί να μην είναι αγαθά νέα για τον άλλον. Συνεπώς νέα που θα άρεσαν σε όλους όσοι αγαπούν ζωή και τον συνάνθρωπό τους ασχέτως εθνικότητος, φυλής ή γλώσσης, δεν θα ήσαν τα πιο θαυμαστά νέα, τα άριστα νέα; Πράγματι, θα ήσαν· και μολονότι μπορεί να φαίνεται απίστευτο, υπάρχουν τέτοια αγαθά νέα για να διακηρυχθούν σήμερα παντού.
2. Τι κάνουν με τα νέα αυτά εκείνοι που τα έχουν, και πώς θα απεκαλούντο από τους αρχαίους Έλληνας;
2 Εκείνοι που τα έχουν ήδη, τα βρίσκουν πάρα πολύ αγαθά ώστε να μην μπορούν να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους. Ανιδιοτελώς και με χαρά τα διαβιβάζουν στους άλλους σε όλη τη γη, σε όλες τις φυλές, τα έθνη, τους λαούς, τα χρώματα και τις γλώσσες, διότι είναι για όλους. Αυτοί είναι, όπως θα τους αποκαλούσαν οι Έλληνες της προ-Χριστιανικής εποχής, «ευαγγελισταί» ή εκείνοι που «ευαγγελίζονται». Παραδείγματος χάριν, στην Ελληνική μετάφρασι των Εβδομήκοντα που έγινε πριν από τη Χριστιανική εποχή, η λέξις «ευαγγελίζομαι» απαντάται δυο φορές στην ακόλουθη περικοπή: «Πάρειμι ως ώρα επί των ορέων, ως πόδες ευαγγελιζομένον ακοήν ειρήνης, ως ευαγγελιζόμενος αγαθά, ότι ακουστήν ποιήσω την σωτηρίαν σου λέγων Σιών· βασιλεύσει σου ο Θεός.» (Ησαΐας 52:6, 7) Για να επωφεληθούμε από αυτά τα παγκόσμια αγαθά νέα, τα άριστα νέα, επιθυμούμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητα των ευαγγελιστών αυτών και την πηγή των νέων των.
3. Πώς αποκαλούσαν οι ειδωλολάτραι Έλληνες τον Δία ως πηγήν νέων, αλλά πόσης διαρκείας είναι τα αγαθά νέα των ευαγγελιστών σήμερα, και γιατί;
3 Οι αρχαίοι ειδωλολάτραι Έλληνες έδωσαν στον πρώτιστο θεό τους, τον Δία, τον τίτλο Ευαγγέλιος, που σημαίνει «Δοτήρ αγαθών νέων». (Λόγοι [53.3] του Αιλίου Αριστείδου, του 2ου αιώνος μ.Χ.) Οποιαδήποτε αγαθά νέα και αν έδωσε ποτέ ο Ζευς στους Έλληνας, εχάθηκαν μαζί του, διότι ο Ζευς δεν υπάρχει πλέον. Απεδείχθη ότι ήταν απλώς ένας ειδωλολατρικός ψευδής θεός, όχι αθάνατος. Οι ευαγγελισταί των αρίστων νέων σ’ αυτή τη σύγχρονη εποχή διεθνούς συγκεντρώσεως νέων και επικοινωνίας, δεν προσφεύγουν σε μια τέτοια ψευδή, αναξιόπιστη πηγή νέων όπως ήταν ο ειδωλολατρικός θεός Ζευς ο Ευαγγέλιος. Έχουν μια αιώνια πηγή νέων, της οποίας οι προβλέψεις για το μέλλον έχουν αποδειχθή εκατό τοις εκατό ορθές. Είναι η πηγή ‘αιωνίου ευαγγελίου’, αγαθών νέων τα οποία διεκηρύχθησαν για πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια και τα οποία ζουν ακόμη για να φέρνουν καλή διάθεσι και ελπίδα σε αναρίθμητα πλήθη ανθρώπων σήμερα.
4. Ποιον είδε ο Ιωάννης να κομίζη αιώνια αγαθά νέα, και είναι λογικό ότι ο Θεός πρέπει να είναι η πηγή των αγαθών νέων;
4 Πριν από δεκαεννέα αιώνες ένας συγγραφεύς νέων, με προφητική πρόβλεψι του σημερινού καιρού της κρίσεως επί των εθνών, έγραψε: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη [ευαγγελίσαι, Κείμενον] εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν· και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» (Αποκάλ. 14:6, 7) Είναι βέβαια λογικό ότι ο Θεός που έκαμε όλα τα αγαθά πράγματα που απολαμβάνομε εμείς τα νοήμονα πλάσματα, θα έκαμε επίσης αγαθά νέα και θα ήταν έτσι η πηγή των αγαθών νέων ή χαροποιών ειδήσεων.
5. Τι εκόμιζε ο άγγελος αυτός που πετούσε στο μεσουράνημα, και, λόγω της πηγής, γιατί μπορούν τα αγαθά νέα να είναι αιώνια;
5 Στην προφητική όρασι που είδε ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης, ο ‘άγγελος ο πετώμενος εις το μεσουράνημα’ ήταν κομιστής αγαθών νέων, δηλαδή ήταν ένας ευαγγελιστής. Η αυθεντική ιστορία μάς λέγει ότι υπήρξαν πράγματι άγγελοι ευαγγελισταί. Όπως ο άγγελος που πετούσε στο μεσουράνημα, και εκείνοι οι άγγελοι ευαγγελισταί έλαβαν από κάπου τα αγαθά των νέα. Από πού; Από τη μια παγκόσμια πηγή νέων, από τον Θεό τον Δημιουργό. Αυτός διετήρησε όλη την κτίσι του έως τώρα, διότι είναι ο πάντοτε ζων Θεός, ο αθάνατος. Γι’ αυτό το λόγο, επίσης, μπορεί να είναι η πηγή αιωνίου ευαγγελίου, και επομένως νέων μεγίστης αξίας ακόμη και σήμερα.—Ιερεμ. 10:10-12.
6. Τι πρέπει να λεχθή για το αν ο Θεός είναι ένας ευαγγελιστής, και πώς τα αγαθά νέα είναι αιώνια;
6 Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός ο Δημιουργός είναι ένας ευαγγελιστής; Ναι, ο μέγιστος των ευαγγελιστών. Αυτός είναι ο θείος Ευαγγελιστής· και, εφόσον είναι η αρχική Πηγή αγαθών νέων, διευθύνει μια παγκόσμια ευαγγελιστική οργάνωσι και αποστέλλει ευαγγελιστάς σε ιεραποστολές για να χαροποιήσουν τις καρδιές ανθρώπων καλής θελήσεως. Τα αγαθά νέα που προέρχονται απ’ αυτόν είναι «αιώνια», επειδή, μολονότι τα έδωσε πριν από χιλιάδες χρόνια και στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, αυτά ήσαν προφητικά. Προέλεγαν τα αγαθά πράγματα που επρόκειτο να εκπληρωθούν σ’ αυτόν τον μεταγενέστερο καιρό. Τα αγαθά νέα που εξήγγειλε ο Θεός κατεγράφησαν και περιελήφθησαν στο ιερό Βιβλίο, τη Γραφή.
7. Ποια αγαθά νέα εξηγγέλθησαν στην Εδέμ, και γιατί όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως θα ελευθερωθούν σύντομα από την μη λογοκρινόμενη αλήθεια;
7 Ασφαλώς, κάθε δίκαιο άτομο πρέπει να διακήρυξη ότι τα ακόλουθα αποτελούν εξαγγελία αγαθών νέων: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την Κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γεν. 3:15) Αυτά τα λόγια ελέχθησαν από την αρχική Πηγή αγαθών νέων στην αρχική πηγή ψευδολόγου προπαγάνδας. Δηλαδή, ελέχθησαν από τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό του ανθρώπου και του παραδείσου, στον Διάβολο, ο οποίος εχρησιμοποίησε τον όφιν στον κήπο της Εδέμ για να πη ένα συκοφαντικό ψεύδος στην πρώτη μας ανθρώπινη μητέρα, την Εύα. Τα εξαγγελλόμενα νέα εξέθεταν ότι η πηγή της «ψευδολόγου προπαγάνδας» επρόκειτο μια μέρα να συντριβή. Ναι, επρόκειτο να καταπατηθή και συντριβή η κεφαλή αυτού του επινοητού ψευδών νέων, επειδή είναι όμοιος μ’ ένα θανατηφόρο, δηλητηριώδες φίδι. Προφανώς η διαβολική πηγή αυτής της ψευδολόγου προπαγάνδας δεν έχει ακόμη εξολοθρευθή, επειδή η γη είναι γεμάτη από ψευδολόγο προπαγάνδα, συκοφαντία και εκβιασμό, περισσότερο παρά οποτεδήποτε προηγουμένως στην ιστορία του ανθρώπου. Δεν έχει ωστόσο αποπνιγή η Εδεμική εξαγγελία των αγαθών νέων του Θεού. Αντιθέτως, το Σπέρμα της γυναικός του Θεού απεστάλη για να εξολοθρεύση τον ψευδόμενο σπερμολόγο, τον αρχαίον Όφιν, τον Σατανά ή Διάβολο. Γρήγορα όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως που ζουν θα μάθουν την αλήθεια χωρίς διαστροφή και αντιλογία, και η αλήθεια αυτή θα τους ελευθερώση. (Ιωάν. 8:32) Δεν θα υπάρχη τότε λογοκρισία της αληθείας για ιδιοτελείς λόγους.
8. Ποια αγαθά νέα εξηγγέλθησαν αργότερα στον Αβραάμ, και πώς τα εσχολίασε ο Παύλος;
8 Ιδού ένα άλλο σπουδαίο τμήμα αγαθών νέων. Εξηγγέλθη πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια μετά την εξαγγελία από τον Ιεχωβά του ανωτέρω ευαγγελίου ή αγαθών νέων στον κήπο της Εδέμ. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος κάνει τα ακόλουθα σχόλια επάνω σ’ αυτή τη μεταγενέστερη εξαγγελία νέων και κάνοντας τούτο αναφέρεται στον πιστό πατριάρχη Αβραάμ. Λέγει: «Ο Αβραάμ επίστευσεν εις τον Ιεχωβά, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην. Εξεύρετε λοιπόν ότι οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ. Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιώνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν [προευηγγελίσατο, Κείμενον] εις τον Αβραάμ, “Ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη.” Ώστε οι όντες εκ πίστεως ευλογούνται μετά του πιστού Αβραάμ.» (Γαλ. 3:6-9, ΜΝΚ) Η ευλογία όλων των εθνών είναι αγαθά νέα, ευαγγέλιον.
9. Πώς αποτελεί ευλογία η ανακήρυξις ανθρώπων ως δικαίων λόγω πίστεως, και, γιατί, επομένως, είναι ζωτική η πιστή αναγραφή και έκθεσις νέων;
9 Όταν ο Θεός διακηρύττη ότι ορισμένοι άνθρωποι των εθνών είναι δίκαιοι, αυτό είναι μια ευλογία. Συνεπώς είναι αγαθά νέα, διότι αυτή η ανακήρυξις ανθρώπων των εθνών ως δικαίων, ή η δικαίωσίς των, θέτει γι’ αυτούς τη βάσι αποκτήσεως αιωνίου ζωής με ευτυχία. Σ’ αυτή την ειδική περίπτωσι, η από τον Θεό ανακήρυξις ανθρώπων των εθνών ως δικαίων επρόκειτο να οφείλεται σε πίστι στον Θεό, πίστι στην επαγγελία του Θεού. Οι άνθρωποι καλούνται ν’ αποδείξουν τέτοια πίστι στον Θεό τώρα. Επομένως, αυτή η ανακήρυξίς των ως δικαίων λόγω της πίστεως των γίνεται τώρα, προτού έλθη η πραγματική ανθρώπινη τελειότης στους ανθρώπους. Αφού η πίστις αυτή πρέπει να είναι πίστις στην ευαγγελιστική επαγγελία του Θεού, μπορούμε να εκτιμήσωμε πόσο πολύτιμο είναι το να έχωμε μια αληθινή πηγή νέων και να έχωμε πιστή, αδιαστρέβλωτη αναγραφή και έκθεσι νέων. Οι άνθρωποι χρειάζονται να έχουν πιστούς ευαγγελιστάς απεσταλμένους σε ιεραποστολή από τον αρχικό Ευαγγελιστή, Ιεχωβά Θεό. Το να δώσωμε εμπιστοσύνη στην ψευδολόγο προπαγάνδα μάς υποδουλώνει στους ψεύστας και οδηγεί στην αδικία και στον θάνατο.
10. Στην Εδέμ ποιο ήταν το επιχείρημα του ψευδολόγου προπαγανδιστού, και τι έχασε η Εύα με το να μην πιστεύη στον νόμον του Θεού;
10 Κυττάξτε ποια ευλογία σημαίνει για τους ανθρώπους η ανακήρυξίς των ως δικαίων λόγω πίστεως στην επαγγελία του Θεού. Στον κήπο της Εδέμ ο ψευδολόγος προπαγανδιστής Σατανάς ή Διάβολος εσυκοφάντησε τον Ιεχωβά Θεό τον Δημιουργό. Ο Διάβολος είπε στην γυναίκα Εύα ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε να την τιμωρήση αφαιρώντας τη ζωή που είχε και ότι ο Θεός δεν ήταν ο μόνος Κριτής τού τι ήταν δίκαιο και τι άδικο, αλλ’ ότι ο άνδρας και η γυναίκα θα μπορούσαν να ζήσουν με τους δικούς των κανόνας κρίσεως του τι ήταν καλό και τι κακόν. Ο Διάβολος είπε μέσω του όφεως: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως ο Θεός, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» (Γεν. 3:4, 5, ΜΝΚ) Η Εύα έπαψε να πιστεύη, να έχη πίστιν στον νόμον του Θεού. Έδωσε πίστι στην ψευδολόγο προπαγάνδα του Διαβόλου. Γι’ αυτό το λόγο έχασε τη δικαιοσύνη και έθεσε τον εαυτό της στο δρόμο του θανάτου, διότι έγινε παραβάτις απέναντι του Θεού.
11. Πώς ο Αδάμ έδειξε έλλειψι πίστεως στον Θεό, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα σε όλους μας εξ αιτίας τούτου;
11 Αφού έφαγε, η Εύα έπεισε και τον σύζυγό της Αδάμ να φάγη από τον απαγορευμένο καρπό. Ο Αδάμ εγνώριζε τα πράγματα καλύτερα ώστε να μην ενεργήση έτσι, αλλά χάριν της Εύας δεν «έθεσε και δεν απεκήρυξε την ψευδολόγο προπαγάνδα του Όφεως, αλλ’ άφησε τον εαυτό του να εκβιασθή και να λάβη το μέρος του συκοφάντου. Ετέθη με το μέρος του συκοφάντου του Θεού και έδειξε έλλειψι πίστεως στην ικανότητα του Θεού να παράσχη βοήθεια σ’ αυτή την κρίσι. Γι’ αυτή την έλλειψι πίστεως και υπακοής έχασε τη δικαιοσύνη του και μπήκε σε παράβασι. Ο Θεός, αφού εκάλεσε τον Αδάμ και την Εύα σε κρίσι και έκαμε την πρώτη του εξαγγελία αγαθών νέων (Γένεσις 3:15), εχαρακτήρισε την Εύα και τον Αδάμ αδίκους. Τους κατεδίκασε, λοιπόν, σε θάνατο, σε απώλεια της ζωής, σε επιστροφή στο χώμα από το οποίον είχε ληφθή ο Αδάμ. Από τον Αδάμ και μέσω της Εύας όλοι εμείς έχομε κληρονομήσει αδικία, και επομένως μια κατάστασι καταδίκης, μια υπαγωγή στον θάνατο. Ο σχολιαστής των νέων, ο απόστολος Παύλος, αναφέρει: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον . . . εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ.—Ρωμ. 5:12-14.
Ο ΘΕΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ
12. Με ποια επαγγελία εδοκιμάσθη ειδικά η πίστις του Αβραάμ;
12 Ο πατριάρχης Αβραάμ ήταν ο εικοστός πρώτος άνθρωπος στη γραμμή καταγωγής από τον αμαρτωλό Αδάμ. (Λουκ. 3:34-38) Φυσικά, λοιπόν, εκληρονόμησε αδικία από τον Αδάμ. Αλλά, επίσης, επληροφορήθη για την εξαγγελία των νέων του Θεού στην Εδέμ όσον αφορά το Σπέρμα της γυναικός του Θεού, που επρόκειτο να συντρίψη την κεφαλή του Όφεως. Ο Αβραάμ εδέχθη και επίστεψε αυτή την εξαγγελία ευαγγελιστικών νέων. Εν τούτοις, όταν ο Θεός προσεφέρθη να τον συνδέση με αυτό το υποσχεμένο Σπέρμα, τούτο έθεσε σε δοκιμασία την πίστι του Αβραάμ στον Παντοδύναμο Θεό. Ενεργώντας πάλι ως ο μέγας Ευαγγελιστής, ο Ιεχωβά Θεός είπε σ’ αυτόν: «θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα [δίνοντάς σου σπέρμα ή απογόνους]· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν· και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» (Γεν. 12:1-3) Μια τέτοια επαγγελία απαιτούσε πίστι.
13. Δίνοντας αυτή την επαγγελία, υπό ποια ιδιότητα ενεργούσε ο Θεός, και πώς επρόκειτο να ευλογηθούν τα έθνη απ’ αυτόν;
13 Ο σχολιαστής των νέων Παύλος λέγει ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο συγγραφεύς της Αγίας Γραφής, δίνοντας αυτή την επαγγελία, «προευηγγελίσατο τω Αβραάμ». Ο Θεός ενεργούσε έτσι ως Ευαγγελιστής ή Δοτήρ αγαθών νέων, χαροποιών ειδήσεων, σε όλες τις φυλές και τα έθνη. Πρώτ’ απ’ όλα, τα αγαθά αυτά νέα εσήμαιναν ότι τώρα, προτού το Σπέρμα της γυναικός του Θεού συντρίψη την κεφαλή του Όφεως, ο Θεός θα έκανε σε άλλους ό,τι έκανε και στον Αβραάμ. Τι; Θα ανεκήρυττε ως δικαίους, λόγω της πίστεώς των στον Θεό, ανθρώπους από έθνη που δεν κατάγονται από τον Αβραάμ. Αυτό θα ήταν ευλογία γι’ αυτούς, διότι θ’ αποτελούσε τη βάσι για ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στον ερχόμενο δίκαιο κόσμο του Θεού.
14. Λόγω πίστεως, πώς ευλογήθη ο Αβραάμ, και τι θα έχη σύντομα;
14 Ο Αβραάμ ήταν ήδη λίγον καιρό στη Χαναάν, τη Γη της Επαγγελίας, όταν ο Ιεχωβά Θεός του είπε να κυττάξη στα αναρίθμητα άστρα, και προσέθεσε: «Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου.» Επίστεψε ο Αβραάμ στα αγαθά αυτά νέα; Το Ιερό Υπόμνημα απαντά: «Και επίστευσεν εις τον Ιεχωβά και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.» (Γεν. 15:3-6, ΜΝΚ) Έτσι, προτού ακόμη ο Αβραάμ περιτμηθή στη σάρκα, ανεκηρύχθη δίκαιος. Λόγω της πίστεώς του στον Θεό όπως κατεδείχθη από τα δίκαια έργα του, ευλογήθη ανακηρυχθείς δίκαιος. Λόγω της πίστεώς του στον Θεό ο πατριάρχης Αβραάμ, ήδη νεκρός επί 3.802 χρόνια, θα αναστηθή σύντομα εκ νεκρών σε ζωή επάνω στη γη υπό την βασιλεία του Θεού. (Ιακ. 2:21-23· Ρωμ. 4:9-14) Έτσι ο Ιεχωβά Θεός ανταμείβει εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν ως τον μέγαν Ευαγγελιστήν και που αποδεικνύουν την πίστι των ενεργώντας σύμφωνα με τα αγαθά νέα που αυτός προευηγγελίσθη στον Αβραάμ.
Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ
15. Ποιους, εκτός από ανθρώπους, εχρησιμοποίησε ο Θεός ως ευαγγελιστάς, και πώς ο Γαβριήλ εξέθεσε το γεγονός αυτό;
15 Μπορεί να μας εκπλήξη ως νέα σκέψις, όμως είναι παλαιό γεγονός ότι ο μέγας Ευαγγελιστής Ιεχωβά Θεός εχρησιμοποίησε αγίους αγγέλους του ουρανού ως ευαγγελιστάς ή κομιστάς αγαθών νέων. Προτού ο Θεός αποστείλη τον μονογενή του Υιό σ’ αυτή τη γη, επρομήθευσε έναν πρόδρομο για τον Υιό του. Ο πρόδρομος αυτός ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο γυιός του ηλικιωμένου Λευίτου ιερέως Ζαχαρία. Σ’ αυτή την περίπτωσι ο Θεός έκαμε τον άγγελό του Γαβριήλ ευαγγελιστήν, κομιστήν αγαθών νέων. Στο έτος 3 (π.Χ.) ο Γαβριήλ ενεφανίσθη στον άτεκνον ιερέα Ζαχαρία στο άγιο διαμέρισμα του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ο Γαβριήλ τού είπε ότι επρόκειτο να έχη γυιό από την ηλικιωμένη του σύζυγο Ελισάβετ και ότι επρόκειτο να κληθή το όνομά του Ιωάννης. Για να εκθέση την ευαγγελιστική του αποστολή, ο Γαβριήλ είπε στον αμφιβάλλοντα Ζαχαρία: «Εγώ είμαι Γαβριήλ ο παριστάμενος ενώπιον του Θεού· και απεστάλην δια να λαλήσω προς σε, και να σε ευαγγελίσω ταύτα.»—Λουκ. 1:8-19.
16. Πώς ο Γαβριήλ μετέδωσε ακόμη μεγαλύτερα αγαθά νέα;
16 Ο Γαβριήλ ήταν εμπιστευμένος με ακόμη μεγαλύτερα αγαθά νέα όταν, περίπου έξη μήνες αργότερα, ενεφανίσθη στη Μαρία, μια Ιουδαία παρθένο από τη φυλή του Ιούδα. Εχαροποίησε την καρδιά της λέγοντάς της ότι είχε εκλεγή για να γίνη η μητέρα του Υιού του Θεού. (Λουκ. 1:26-38, 46-56) Έπειτα από εννέα μήνες, εξελέγη ένας άγγελος ως ευαγγελιστής που θα ανήγγελλε την πραγματική ανθρώπινη γέννησι του υποσχεμένου Υιού του Θεού στη Βηθλεέμ.
17. Πώς ο άγγελος αυτός απεκάλυψε το υπούργημά του ως ευαγγελιστού;
17 Γι’ αυτόν τον αγγελικόν κομιστήν αγαθών νέων από μέρους του μεγάλου Ευαγγελιστού διαβάζομε: «Και ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φυλακές της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών. Και ιδού, άγγελος Ιεχωβά εξαίφνης εφάνη εις αυτούς, και δόξα Ιεχωβά έλαμψε περί αυτούς, και εφοβήθησαν φόβον μέγαν. Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργονωμένον, κείμενον εν τη φάτνη.» Τι αγαθά νέα ήσαν αυτά! Ναι, διότι το Υπόμνημα συνεχίζει λέγοντας: «Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας [ανθρώποις τους οποίους αυτός επιδοκιμάζει].»—Λουκ. 2:8-14, ΜΝΚ, περιθώριον.
18. Πώς και μόνο η γέννησις του Ιησού θα απεδεικνύετο ότι ήταν αγαθά νέα, και τι έγινε ο πρόδρομός του;
18 Εν τούτοις, η γέννησις αυτού του Υιού του Θεού δεν θα ήταν ειδικώς αγαθά νέα εκτός αν εξεδηλώνετο σε κάτι ωφέλιμο για όλους τους ανθρώπους, ώστε να έχουν μεγάλη χαρά. Ως ξυλουργός της αφανούς πόλεως Ναζαρέτ ο Ιησούς ο Υιός του Θεού δεν έφερε ειδική χαρά σε όλον τον λαό, ούτε ακόμη στον λαό της επιγείου μητέρας του Μαρίας. Αλλά τα πράγματα άλλαξαν για τον Ιησούν αφότου ο πρόδρομός του Ιωάννης έγινε ευαγγελιστής, κήρυξ αγαθών νέων. «Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας, και λέγων, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 3:1, 2) Ο λόγος του Θεού καλεί το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού ευαγγελισμόν ή μετάδοσιν αγαθών νέων. Συνεπώς, ο ειδησεογράφος Λουκάς λέγει όσον αφορά τον ευαγγελιστή Ιωάννη τον Βαπτιστή: «Και άλλα πολλά προτρέπων ευηγγελίζετο τον λαόν.»—Λουκ. 3:18.
19. Γιατί ο Ιωάννης εδίστασε να βαπτίση τον Ιησούν, και με το χρίσμα του τι έγινεν ο Ιησούς;
19 Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής διεκήρυξε: «Ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου.» «Οπίσω μου έρχεται ανήρ, όστις είναι ανώτερός μου, διότι ήτο πρότερός μου.» (Ματθ. 3:11· Ιωάν. 1:30) Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιωάννης στην αρχή εδίστασε να βαπτίση τον Ιησούν και παρέστη ανάγκη να βεβαιώση ο Ιησούς τον Ιωάννη ότι αυτό ήταν ορθό να το πράξη. Εις απόδειξιν τούτου, ο Ιησούς εχρίσθη με το πνεύμα του Θεού από τον ουρανό. Αφού εξήλθε ο Ιησούς από τα νερά του Ιορδάνου Ποταμού, στο οποία εβαπτίσθη, «είδε το πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:13-17) Ο κεχρισμένος Ιησούς δεν θα μπορούσε να είναι ισχυρότερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και συγχρόνως να είναι ολιγώτερο ευαγγελιστής από τον Ιωάννη. Ο Ιησούς, λοιπόν, έγινε ευαγγελιστής, ένας που ήταν εντεταλμένος και απεσταλμένος από τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος τον έχρισε.
20. Πώς ο Ιησούς πιστοποίησε στους συμπολίτας του την αλλαγή της ενασχολήσεώς του σε ενασχόλησι ευαγγελιστού;
20 Για να πιστοποιήση την αλλαγή της ενασχολήσεώς του από την ενασχόλησι του ξυλουργού στην ενασχόλησι του ευγγελιστού, ο Ιησούς επανήλθε στη Ναζαρέτ και σηκώθηκε να αναγνώση στη συναγωγή της πόλεως. Η προφητεία του Ησαΐα (61:1, 2) είχε προείπει την έλευσί του ως κομιστού αγαθών νέων, και σ’ αυτή την περίπτωσι εδόθη στον Ιησούν το βιβλίο αυτό της προφητείας. «Και ανοίξας το βιβλίον εύρε τον τόπον, όπου ήτο γεγραμμένον, “Πνεύμα Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Ιεχωβά ενιαυτόν.” Και κλείσας το βιβλίον, απέδωκεν εις τον υπηρέτην, και εκάθισε· πάντων δε οι οφθαλμοί των εν τη συναγωγή ήσαν ατενίζοντες εις αυτόν. Και ήρχισε να λέγη προς αυτούς, Ότι σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.»—Λουκ. 4:14-22, ΜΝΚ.
21. Παρά τη στάσι των Ναζαρηνών, τι απέδειξε ότι ήταν ο Ιησούς, και τι εξεπαίδευσε τους μαθητάς του να είναι;
21 Εις απόδειξιν του ότι τα αγαθά νέα δεν γίνονται δεκτά από όλους τους ανθρώπους ως αγαθά, οι Ναζαρηνοί εθίγησαν από ό,τι εκήρυξε ο Ιησούς. Τον εξέβαλαν από την πόλι και ακόμη προσεπάθησαν να τον φονεύσουν. (Λουκ. 4:22-30) Αλλ’ ο Ιησούς ενέμεινε στην αποστολή του ως ευαγγελιστού και επήγε αλλού, ζητώντας εκείνους που εκτιμούσαν αγαθά νέα από τον Θεό. Το Θείο Υπόμνημα μάς λέγει: «Και μετά ταύτα διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού· και οι δώδεκα ήσαν μετ’ αυτού.» (Λουκ. 8:1· Μάρκ. 1:14, 15) Ο Ιησούς ήταν ευαγγελιστής της βασιλείας του Θεού. Εδίδαξε επίσης και εξεπαίδευσε τους δώδεκα αποστόλους του να είναι ευαγγελισταί αυτής της βασιλείας. Τους απέστειλε ως ιεραποστόλους με τις εξής οδηγίες: «Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 10:1-7.
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΑΙ
22. Επειδή έκανε τι, εθανάτωσαν τον Ιησούν οι εχθροί του, και πώς μπόρεσε να συνεχίση το ευαγγελιστικό του έργο και μέσω ποίων ως ηγετών;
22 Ο Ιησούς πέθανε αθώος επειδή διεκήρυττε τα αγαθά νέα του Θεού και ήταν πιστός ευαγγελιστής. Οι εχθροί των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού τον εφόνευσαν. Τον κοτηγόρησαν ότι ήθελε να κάμη τον εαυτό του βασιλέα σε αντίθεσι προς τον Καίσαρα της Ρώμης. (Ιωάν. 19:12-16) Αλλ’ ο Παντοδύναμος Θεός ήγειρε τον Ιησούν εκ νεκρών την τρίτη ημέρα και τον έκαμε να επιστρέψη στον ουρανό έπειτα από σαράντα ημέρες για να καθήση στα δεξιά του Θεού. Από εκεί ο Ιησούς επρόκειτο να συνεχίση το ευαγγελιστικό του έργο, διευθύνοντας τους ευαγγελιστάς του επάνω στη γη. Εδώ κάτω οι δώδεκα απόστολοί του ανέλαβαν την ηγεσία του έργου διακηρύξεως της Βασιλείας. Οι θρησκευτικοί εχθροί των αγαθών νέων ανέλαβαν μια σκληρή, βίαιη εναντίωσι· αλλ’ όσον αφορά τους αποστόλους του Ιησού διαβάζομε: «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»—Πράξ. 5:42.
23. Ήσαν οι απόστολοι οι μόνοι ευαγγελισταί, και πότε έγινε έκδηλη η απάντησις στο ερώτημα αυτό;
23 Οι απόστολοι δεν ήσαν οι μόνοι ευαγγελισταί της Χριστιανικής εκκλησίας. Όλα τα αφιερωμένα, βαπτισμένα μέλη της εκκλησίας που κατείχαν τα αγαθά νέα, ήσαν κάτω από την ευθύνη να τα διαβιβάσουν στους άλλους, να διαδώσουν τα αγαθά νέα και έτσι να ενεργήσουν ως ευαγγελισταί. Αυτό το γεγονός έγινε έκδηλο, ακόμη και σε καιρό που θα ενόμιζε κανείς ότι ένας κομιστής νέων θα έπαυε να διαδίδη νέα που θα τον ωδηγούσαν σε θλίψι, δηλαδή, σ’ έναν καιρό θρησκευτικού διωγμού.
24. Εις απόδειξιν τούτου, τι λέγει το Θείο Υπόμνημα όσον αφορά εκείνους που εδιώκοντο;
24 Αυτό έγινε αφού οι Ιουδαίοι ελιθοβόλησαν τον Στέφανο, έναν από τους επτά άνδρας που είχαν διορισθή να υπηρετούν ως ειδικοί βοηθοί των αποστόλων στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Όσον αφορά τον ευαγγελισμό αυτόν κάτω από άγριο διωγμό είναι γραμμένο: «Ο δε Σαύλος [ο εκ Ταρσού] ήτο σύμφωνος εις τον φόνον αυτού. Και έγεινεν εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις· και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων. Έφεραν δε τον Στέφανον εις τον τάφον άνδρες ευλαβείς, και έκαμαν θρήνον μέγαν επ’ αυτόν. . . . Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον. Ο δε Φίλιππος καταβάς εις την πόλιν της Σαμαρείας, εκήρυττεν εις αυτούς τον Χριστόν. Ότε όμως επίστευσαν εις τον Φίλιππον ευαγγελιζόμενον τα περί της βασιλείας του Θεού, και του ονόματος του Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες.» (Πράξ. 8:1, 2, 4, 5, 12) Σ’ αυτή την περίπτωσι, όχι οι απόστολοι που παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ, αλλά οι διεσπαρμένοι μαθηταί ευηγγελίζοντο. Όλοι είχαν την τιμή και τη χαρά να είναι ευαγγελισταί.
25. Ποιοι ήσαν οι Χριστιανοί που προσδιωρίζοντο ως «ευαγγελισταί», και πώς προελέχθη το χάρισμα τούτων;
25 Όλοι όσοι γίνονται αφιερωμένοι, βαπτισμένοι ακόλουθοι του πρωτίστου Ευαγγελιστού Ιησού Χριστού, τον μιμούνται και γίνονται ευαγγελισταί και ορθώς χαρακτηρίζονται ως τοιούτοι. Αλλά υπήρχαν στον πρώτον αιώνα της εκκλησίας εκείνοι που είχαν ειδικώς εκλεγή και προσδιορισθή ως τοιούτοι. Οι άνθρωποι αυτοί που ειδικώς διεκρίνοντο με τον τίτλο του «ευαγγελιστού» ήσαν χαρίσματα από τον Κύριο Ιησού Χριστό αφού είχε αναστηθή εκ νεκρών και είχε αναληφθή στον ουρανό στα δεξιά του μεγάλου Ευαγγελιστού Ιεχωβά Θεού. Η παροχή αυτών των ζωντανών χαρισμάτων υπό την μορφή ανθρώπων είχε προ πολλού προλεχθή, στον Ψαλμό 68:18 (ΜΝΚ), με τα εξής λόγια: «Ανέβης εις ύψος· ηχμαλώτευσας αιχμαλωσίαν· έλαβες χαρίσματα υπό μορφήν ανθρώπων· έτι και δια τους απειθείς, δια να κατοικής μεταξύ αυτών, ω Γιαχ Θεέ.»
26. Με ποιο επιχείρημα κάνει ο Παύλος την εφαρμογή αυτής της προφητείας;
26 Ο σχολιαστής των αγαθών νέων, Παύλος, κάνει την εφαρμογή αυτής της προφητείας, λέγοντας στη Χριστιανική εκκλησία ή στο «σώμα του Χριστού»: «Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. Δια τούτο λέγει, “Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν, και έδωκε χαρίσματα [συνιστάμενα] εις ανθρώπους.” Το δε, ανέβη, τι είναι, ειμή ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης; Ο καταβάς, αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, δια να πληρώση τα πάντα. Και αυτός έδωκεν [χαρίσματα] άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς [ή ιεραποστόλους], άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.»—Εφεσ. 4:7-12, ΜΝΚ.
27. Πώς οι άνθρωποι αυτοί ωνομάζοντο κατάλληλα «ευαγγελισταί», και γιατί, επομένως, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «ιεραπόστολοι»;
27 Σημειώνομε εδώ ότι οι ευαγγελισταί ή ιεραπόστολοι, τους οποίους έδωσε ο Θεός μέσω του δοξασμένου Ιησού Χριστού, κατατάσσονται μετά τους αποστόλους και τους προφήτας, αλλά πριν από τους ποιμένας (πάστορας) και διδασκάλους. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που εδόθησαν ως χαρίσματα στην εκκλησία διεκρίνοντο από όλη την υπόλοιπη εκκλησία που εκτελούσε ευαγγελιστικό έργο διαδίδοντας τα αγαθά νέα; Αυτό εγίνετο ασφαλώς επειδή εκτελούσαν ευαγγελιστικό έργο μ’ έναν εξέχοντα τρόπο ή σε μεγαλύτερη κλίμακα, ή σε μια ευρύτερη εδαφική περιοχή ή σε μια ειδική εδαφική περιοχή. Προφανώς απεστέλλοντο ειδικώς σε μια ιεραποστολή διακηρύξεως των αγαθών νέων. Γι’ αυτό το λόγο θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως ιεραπόστολοι των αγαθών νέων.
28. Πώς, στην περίπτωσι του Φιλίππου, εκτίθεται ότι οι ευαγγελισταί εκείνοι ήσαν μια ειδική τάξις;
28 Καταδεικνύοντας ότι αυτοί ήσαν μια ειδική τάξις, ένα ιδιαίτερο χάρισμα από τον Θεό μέσω του αναληφθέντος Χριστού του, ο Φίλιππος, που εμνημονεύθη προηγουμένως, εκαλείτο ευαγγελιστής. Όταν μιλή για την τελική επίσκεψι του Παύλου στην Ιερουσαλήμ, ο συνταξιδιώτης του Λουκάς λέγει: «Τη δε επαύριον, ο Παύλος και οι περί αυτόν αναχωρήσαντες, ήλθομεν εις Καισάρειαν· και εισελθόντες εις τον οίκον Φιλίππου του Ευαγγελιστού [ή, ιεραποστόλου], του όντος εκ των επτά, εμείναμεν παρ’ αυτώ. Είχε δε ούτος τέσσαρας θυγατέρας παρθένους, αίτινες προεφήτευον.»—Πράξ. 21:8, 9.
29. Πώς εφάνη και κατεδείχθη ότι ο Φίλιππος δεν ήταν απόστολος του Αρνίου, και όμως πώς είχε χρησιμοποιηθή ως ευαγγελιστής;
29 Ο Φίλιππος αυτός δεν ήταν απόστολος σαν τον Παύλο. Ούτε ήταν απόστολος ο νεαρός Τιμόθεος, στον οποίον ο Παύλος έγραψε: «Εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη.» (2 Τιμ. 4:5) Γι’ αυτό το λόγο, όταν ο Φίλιππος απεμακρύνθη από την Ιερουσαλήμ με διωγμό και ήλθε στην πόλι Σαμάρεια, μπορούσε μόνο να βαπτίση στο νερό τους περιτετμημένους Σαμαρείτας που επίστευαν. Δεν μπορούσε να μεταδώση σ’ αυτούς τους βαπτισμένους τα χαρίσματα του αγίου πνεύματος επιθέτοντας σ’ αυτούς τα χέρια του. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί δεν είχαν αποκυηθή από το πνεύμα του Θεού για να γίνουν πνευματικά του τέκνα με ελπίδα της ουρανίου βασιλείας. Σημαίνει απλώς ότι δεν έλαβαν τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος να προφητεύουν, ή να κάνουν θαύματα, ή να μιλούν σε ξένες γλώσσες ή να τις ερμηνεύουν. Για να λάβουν οι Σαμαρείται εκείνοι τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, ο Φίλιππος χρειάσθηκε να ειδοποιήση τους αποστόλους, οι οποίοι είχαν μείνει στην Ιερουσαλήμ. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης εστάλησαν στη Σαμάρεια και επέθεσαν τα χέρια των στους βαπτισμένους αφιερωμένους Σαμαρείτας. Τότε αυτοί έλαβαν το άγιο πνεύμα. Έτσι εφάνη και κατεδείχθη ότι «δια της επιθέσεως των χειρών αποστόλων δίδεται το πνεύμα το άγιον». (Πράξ. 8:12-18) Όμως, ως ευαγγελιστής, ο Φίλιππος είχε ειδικά χρησιμοποιηθή από τον Θεό μέσω του Χριστού για να φέρη στους περιτετμημένους Σαμαρείτας τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού.
30. Πώς, εν σχέσει με την επίσκεψι του Παύλου, κατεδείχθη ότι ο Φίλιππος δεν ήταν «χάρισμα» υπό μορφήν προφήτου;
30 Ο Φίλιππος δεν ήταν ένας Χριστιανός προφήτης, προικισμένος με το πνεύμα να προλέγη ενδιαφέροντα γεγονότα στους ομοίους του Χριστιανούς και τα οποία είχαν σχέσι με αυτούς. Εν τούτοις, οι τέσσερες παρθένοι θυγατέρες του ήσαν προφήτισσες μέσω του πνεύματος του Θεού. Όχι ότι ο Φίλιππος ήταν κατώτερος απ’ αυτές τις γυναίκες στην εκκλησιαστική οργάνωσι. Αυτές εξέφεραν κάποιες προφητείες με καλυμμένες κεφαλές, όπως λέγει ο Παύλος ότι έκαναν αφιερωμένες γυναίκες κάτω από την ενέργεια του πνεύματος του Θεού στην εκκλησία. Εν τούτοις δεν έδωσαν αυτές, όπως δεν έδωσε και ο πατέρας των Φίλιππος, προφητική πληροφορία στον απόστολο Παύλο. (1 Κορ. 11:4, 5) Ήταν, όμως, κάποιος προφήτης που ωνομάζετο Άγαβος, ο οποίος ήλθε στην Καισάρεια και προείπε στον Παύλο τι επρόκειτο να συμβή σ’ αυτόν στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 21:10, 11) Ο Άγαβος ήταν ένα από τα ζωντανά «χαρίσματα υπό μορφήν ανθρώπων» διότι ήταν ένας εμπνευσμένος προφήτης.
31. Πώς, μετά το έργο του στη Σαμάρεια, απεδείχθη ο Φίλιππος ότι ήταν «χάρισμα» υπό μορφήν ενός προσδιωρισμένου «ευαγγελιστού»;
31 Εν τούτοις ο Φίλιππος ως προσδιωρισμένος ευαγγελιστής ήταν επίσης χάρισμα από τον αναληφθέντα Χριστόν. Ήταν βοηθός των αποστόλων στην Ιερουσαλήμ, αλλ’ απεστάλη επίσης σε ειδική ιεραποστολή ευαγγελισμού από τον άγγελο του Ιεχωβά Θεού. Αφού ο Φίλιππος είχε κάμει ένα τέτοιο έξοχο έργο στη Σαμάρεια, «Άγγελος δε Ιεχωβά ελάλησε προς τον Φίλιππον, λέγων, Σηκώθητι, και ύπαγε προς μεσημβρίαν, εις την οδόν την καταβαίνουσαν από Ιερουσαλήμ εις Γάζαν.» Εκεί από την άκρη του δρόμου ο Φίλιππος ωδηγήθη από το πνεύμα του Θεού να μπη στην πλησιάζουσα άμαξα ενός πιστού προσηλύτου του Ιουδαϊσμού, ενός Αιθίοπος ευνούχου, ο οποίος ήταν ο θησαυροφύλαξ της βασιλίσσης της Αιθιοπίας Κανδάκης. Στην άμαξα ο Φίλιππος ευηγγελίσθη σ’ αυτόν τον μελετητή της προφητείας του Ησαΐα. «Και ανοίξας ο Φίλιππος το στόμα αυτού, και αρχίσας από της γραφής ταύτης, ευηγγελίσατο εις αυτόν τον Ιησούν.» Κατ’ αίτησιν του ευνούχου που επίστεψε, ο Φίλιππος τον εβάπτισε στο νερό.
32. Στην Αιθιοπία ποιο έργο έκαμε ο ευνούχος, αλλά ποια ιεραποστολή εξακολούθησε να εκτελή ο Φίλιππος;
32 Ο ευνούχος δεν έλαβε τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, αλλά δεν απητείτο να υπηρετή εκεί ένας απόστολος για ν’ αποκυηθή ο ευνούχος αυτός από το πνεύμα του Θεού ώστε να γίνη συγκληρονόμος με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία. Στην Αιθιοπία ο βαπτισμένος ευνούχος έκαμε αναμφιβόλως το ευαγγελιστικό έργο που ήταν υποχρεωτικό για όλους τους αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς· αλλ’ ο Φίλιππος εσυνέχισε τα ταξίδια του ως ένας απεσταλμένος σε ιεραποστολή ευαγγελισμού. «Ο δε Φίλιππος ευρέθη εις Άζωτον, και διερχόμενος εκήρυττεν εις πάσας τας πόλεις, εωσού ήλθεν εις Καισάρειαν.» (Πράξ. 8:26-40, ΜΝΚ) Έκανε ιεραποστολικό έργο όπως ακριβώς είχε λεχθή αργότερα στον Τιμόθεο να πράξη.—2 Τιμ. 4:5.
ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ ΣΤΟΝ «ΕΣΧΑΤΟ ΚΑΙΡΟ»
33. Πώς προελέχθη από τον Ιησούν το σημερινό ειδικό ευαγγελιστικό έργο, και από ποιους εκπληρώνεται η προφητεία του;
33 Σήμερα ζούμε στον καιρό ειδικού ευαγγελιστικού έργου. Είναι το έργο που προελέχθη από τον Ιησούν στην προφητεία του όσον αφορά το τέλος του κόσμου ή συστήματος πραγμάτων: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Μήπως η προφητεία αυτή εκπληρώνεται από ευαγγελιστάς αγγέλους, από τον άγγελο του Ιεχωβά Γαβριήλ ή από τον άγγελο που ανήγγειλε την ανθρώπινη γέννησι του Ιησού στους ποιμένας ή από τη στρατιά των αγγέλων που είπε: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας»; Όχι· δεν υπάρχει απόδειξις αγγελικών εμφανίσεων από το 1914 μ.Χ., όταν η «αρχή ωδίνων» επήλθε στα έθνη. Από ποιους, λοιπόν, εκπληρώνεται, από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η προφητεία του Ιησού η σχετική με το μεγαλύτερο έως τώρα ευαγγελιστικό έργο στην ανθρώπινη ιστορία; Εκπληρώνεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτοί, εκτελώντας το παγγήινο κήρυγμα των αγαθών νέων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού σε 175 ή περισσότερες χώρες και νήσους, εργάζονται κάτω από τα ογδόντα πέντε Τμήματα της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας, της νομίμου και διοικητικής αντιπροσωπείας των ή υπηρέτου.
34, 35. (α) Τι δεν έχομε σήμερα ως «χαρίσματα υπό μορφήν ανθρώπων», και όμως πώς έχομε ευαγγελιστικούς ιεραποστόλους; (β) Πότε έγινε η μεγαλύτερη απονομή πτυχίων σε ιεραποστολικούς σπουδαστάς, και υπό ποιες περιστάσεις;
34 Σήμερα δεν έχομε χαρίσματα υπό μορφήν ανθρώπων, υπό μορφήν των δώδεκα αποστόλων του Χριστού ή εμπνευσμένων Χριστιανών προφητών ή ευαγγελιστών συνδεδεμένων με τους αποστόλους, όπως ήσαν ο Φίλιππος και ο Τιμόθεος. Εν τούτοις, έχομε ευαγγελιστικούς ιεραποστόλους. Πώς;
35 Στο έτος 1943 οι μάρτυρες του Ιεχωβά ίδρυσαν στην πολιτεία της Νέας Υόρκης μια ιεραποστολική σχολή εκπαιδεύσεως που ονομάζεται η Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς «Γαλαάδ». Το όνομα του κυρίου κτιρίου της σχολής είναι Γαλαάδ, που σημαίνει «Σωρός Μαρτυρίας». Αρχίζοντας την 1η Φεβρουαρίου 1943, απένεμε πτυχία σε δύο σειρές ή ομάδες ιεραποστολικών ευαγγελιστών κάθε χρόνο έως τώρα. Το περασμένο θέρος του 1958 η σχολή Γαλαάδ είχε την πιο μεγάλη τελετή απονομής πτυχίων στη σταδιοδρομία της. Αυτή ήταν η απονομή πτυχίων στην τριακοστή πρώτη σειρά αποφοίτων, που απετελείτο από 103 διακονικούς σπουδαστάς, το απόγευμα της Κυριακής, 27 Ιουλίου 1958, στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης. Εξήντα τέσσερες χώρες και νήσοι επρομήθευσαν τους σπουδαστάς γι’ αυτή την τριακοστή πρώτη σειρά, και αυτοί διωρίσθησαν σε θέσεις ευαγγελιστικής υπηρεσίας σε πενήντα δύο χώρες. Εις επήκοον των 180.291 αντιπροσώπων στη Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Θέλημα», που υπερεπλημμύριζαν και το Στάδιο Γιάγκη και το παρακείμενο Πόλο Γκράουντς, η αποφοιτούσα αυτή σειρά προσεφωνήθη από μερικούς ομιλητάς προτού λάβη τα διπλώματά της αξίας. Ένας από τους ομιλητάς έκαμε την ακόλουθη προσφώνησι, που είναι σχετική με την ανωτέρω εξέτασι του θέματος περί ιεραποστόλων ή ευαγγελιστών, οι οποίοι αποστέλλονται με ειδικόν υπηρεσιακό διορισμό.