«Αυτός Είναι ο Θεός Ημών» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

«Αυτός Είναι ο Θεός Ημών»

Ο ΘΕΟΣ μας είναι αόρατος, και, συνεπώς, ανθρώπινο μάτι δεν τον έχει ίδει ποτέ. «Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν», εξήγησε ο Θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς. ‘Αφού είναι έτσι’, πιθανόν να ερωτήση κάποιος, ‘τότε πώς μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι ένας αόρατος Θεός πραγματικά υπάρχει;’ Λόγω αναμφισβήτητων αποδείξεων που υπάρχουν γι’ αυτό το γεγονός.—Ιωάν. 1:18.

Όπως ακριβώς ένα σωματικώς τυφλό άτομο έχει αρκετή λογική για να πιστεύη ότι υπάρχει ένας ήλιος, έτσι έχομε ουσιώδεις λόγους να πιστεύωμε ότι υπάρχει ένας αόρατος Θεός. Δεν είναι ανάγκη να τον ιδούμε για να γνωρίσωμε ότι υπάρχει, όπως δεν είναι ανάγκη να ιδούμε τον άνεμο για να γνωρίζωμε όταν αυτός φυσά. Πριν από πολλά χρόνια ένας καλά εκπαιδευμένος άνθρωπος της Ανατολής εσκέφθη λογικά επάνω σ’ αυτό το ζήτημα, και έγραψε: «Επειδή τα αόρατα αυτού [του Θεού] βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.»—Ρωμ. 1:20.

Τα πράγματα, τα οποία βλέπομε—όπως το δικό μας θαυμαστό ανθρώπινο σώμα, οι θαυματουργικές του δυνάμεις αναπαραγωγής, η αφάνταστη έκτασις και τάξις του σύμπαντος, και άλλα—προμηθεύουν αναντίρρητη απόδειξι ότι υπάρχουν δυνάμεις και σοφία ανώτερες από του ανθρώπου. Ένας από τους πιο ευνοημένους διανοητικώς ανθρώπους, ο αποθανών επιστήμων Αλβέρτος Αϊνστάιν, είπε κάποτε ότι ήταν αρκετό γι’ αυτόν «να προσπαθή ταπεινώς να κατανοήση έστω και ένα πολλοστημόριο της σοφίας που εκδηλώνεται στη φύσι.» Η σοφία, η τάξις και ο σκοπός που εκδηλώνονται στα ποιήματα του μαρτυρούν ότι υπάρχει ένας Κραταιός Δημιουργός. Είμεθα ευτυχείς ν’ αναγνωρίσωμε τον Μέγαν αυτόν ως Θεόν μας.

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΠΑΤΗΡ

Ο Θεός μας είναι ένας υπεύθυνος Πατήρ. Δεν είναι, όπως μερικοί φαίνεται να πιστεύουν, μια απροσδιόριστη αρχή, η οποία εθέσπισε νόμους, βάσει των οποίων κατώτεροι οργανισμοί θα εξειλίσσοντο σε ανθρώπους. Μάλλον, καθώς ο κυριώτερος Υιός του Ιησούς Χριστός εξήγησε: ο Θεός «ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς.» Ναι, ο πρώτος άνδρας και η γυναίκα ήσαν τέκνα Θεού, ειδική δημιουργία του, ο δε Θεός εξεδήλωσε ενδιαφέρον γι’ αυτούς προμηθεύοντάς τους αυτή την ωραία, τέλεια σχεδιασμένη γη για κατοικία τους. Πόσο ανόμοια ενεργούν μερικοί άνθρωποι εδώ στη γη, οι οποίοι γίνονται πατέρες παρανόμων τέκνων και υστέρα τα εγκαταλείπουν!—Ματθ. 19:4· Γεν. 1:27· 2:7.

Ο Παντοδύναμος Θεός εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για το ανθρώπινο γένος, και αναγνωρίζει αυτούς, που τον λατρεύουν ως τέκνα του. Επομένως, είναι εντελώς κατάλληλο ν’ ανταποκρίνεται ένα άτομο σ’ αυτό το ενδιαφέρον και να ζητή να μάθη για τον Θεό. Μόνον, όταν ένας άνθρωπος ενεργή έτσι, μπορεί να προσεύχεται με νόημα και κατανόησι όπως εδίδαξε ο Ιησούς στην περίφημη υποδειγματική προσευχή: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου.» Επειδή ακριβώς είμεθα ευγνώμονες για το ότι γνωρίζομε την ταυτότητα του Πατρός μας, απευθυνόμεθα ταπεινά σ’ αυτόν όπως πριν από πολύν καιρό έκαμε ο προφήτης του: «Ιεχωβά, συ είσαι ο Πατήρ ημών· ημείς είμεθα ο πηλός, και συ ο Πλάστης ημών· και πάντες είμεθα το έργον της χειρός σου.»—Ματθ. 6:9, 10· Ησ. 64:8, ΜΝΚ.

Ναι, το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και είμεθα ευτυχείς που χρησιμοποιούμε τ’ όνομά του, διότι είμεθα υπερήφανοι για τον Πατέρα μας. Επιθυμούμε, όπως και ο Βιβλικός ψαλμωδός, να «γνωρίσωσιν [οι άνθρωποι] ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» Αυτός ο μεγάλος Θεός μας δεν είναι ένα μυστήριο, το οποίο είναι αδύνατο για μας να κατανοήσωμε. Είναι ο ίδιος ο Θεός, στον οποίον ο Ιησούς ύψωσε τους οφθαλμούς, κυττάζοντας προς τους ουρανούς, και υπέβαλε την αίτησί του: «Πάτερ, . . . δόξασον τον Υιόν σου.»—Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ· Ιωάν. 17:1, 6.

Σε μια άλλη περίπτωσι ο Ιησούς περιέγραψε τον Πατέρα του με αυτά τα σαφή και απλά λόγια: «Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά.» Ώστε ο Θεός δεν είναι μια ανεξήγητη τριάς, αποτελουμένη από διάφορα πρόσωπα σε μια θεία ουσία. Είναι ο Θεός του Ιησού, ο Θεός τον οποίον λατρεύει ο Ιησούς. Είναι, επίσης, και ο ιδικός μας Θεός και Πατήρ κι εμείς, επίσης, μπορούμε να τον αγαπούμε και να τον λατρεύωμε, και, αν το κάνωμε αυτό, θα δείξη απέναντι μας έλεος. Έτσι, με ειλικρινή εκτίμησι λέγομε: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών.»—Μάρκ. 12:29, ΜΝΚ· 2 Κορ. 1:3, 4.

ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ή ΕΝΑ ΕΙΔΩΛΟ

Αυτός ο Πατήρ μας δεν είναι ένας άνθρωπος, ούτε ήταν ποτέ ένας άνθρωπος επί της γης, ο οποίος αργότερα εθεοποιήθη. «Εγώ είμαι Θεός, και ουχί άνθρωπος», λέγει. Εξ άλλου, ο Ιησούς εξήγησε ότι «ο Θεός είναι Πνεύμα.» Ανόμοια με τους ανθρώπους, ο Θεός δεν έχει σώμα από σάρκα και αίμα, αλλά είναι μια αόρατη Προσωπικότης.—Ωσηέ 11:9· Ιωάν. 4:24.

Εφόσον είναι Πνεύμα, ο Ιεχωβά δεν είναι, συγχρόνως, μια χωρίς ζωή εικόνα από ξύλο ή πέτρα. «Ο Θεός ημών είναι εν τω ουρανώ», εξηγεί ο Βιβλικός ψαλμωδός. Από το άλλο μέρος, οι θεοί των εθνών «είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων.» Έπειτα ο ψαλμωδός εξηγεί με πειστικότητα ότι τα είδωλα αυτά είναι απολύτως χωρίς αξία, λέγοντας: «Στόμα έχουσι, και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι, και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσι, και δεν ακούουσι· μυκτήρας έχουσι, και δεν οσφραίνονται· χείρας έχουσι, και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι, και δεν περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι δια του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά.» Πόσο ανόητο να θέση κανείς τις ελπίδες του σε τέτοιες χωρίς ζωή εικόνες!—Ψαλμ. 115:3-8· Ησ. 44:14-20.

Ένας προφήτης του Θεού έδειξε κάποτε την αναξιότητα των ειδώλων συγκρίνοντας τις δυνάμεις των μ’ εκείνες του Ιεχωβά. Ερώτησε: «Υπάρχει μεταξύ των ματαιοτήτων των εθνών διδούς βροχήν; ή οι ουρανοί δίδουσιν υετούς; Δεν είσαι συ αυτός ο δοτήρ, Ιεχωβά Θεέ ημών; Δια τούτο θέλομεν σε προσμένει· διότι συ έκαμες πάντα ταύτα.» Ναι, είναι Ιεχωβά ο Θεός μας εκείνος που είναι ικανός να ενεργήση και εκπληρώση πράγματα. Είναι ο μόνος ο οποίος είναι άξιος του αίνου σας.—Ιερεμ. 14:22, ΜΝΚ.

Γιατί τότε να μην αποκριθούμε; «Αλαλάξατε εις τον Θεόν, πάσα η γη. Ψάλατε την δόξαν του ονόματος αυτού· κάμετε ένδοξον τον ύμνον αυτού. Είπατε προς τον Θεόν, Πόσον είναι φοβερά τα έργα σου! . . . Ευλογείτε, λαοί, τον Θεόν ημών, και κάμετε να ακουσθή η φωνή της αινέσεως αυτού.» Σας ενθαρρύνομε να ενωθήτε στον αίνο του Θεού μας Ιεχωβά.—Ψαλμ. 66:1-3, 8.

ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΣ ΣΕ ΣΟΦΙΑ

«Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε», καλεί ο Θεός. «Τις εποίησε ταύτα;» (Ησ. 40:26) Ναι, στραφήτε προς τους ουρανούς και ιδέτε τ’ άστρα που είναι σκορπισμένα ψηλά σαν αστραφτερά διαμάντια. Όχι μόνον είναι απεριγράπτως ωραία, αλλά ταξιδεύουν στη διάρκεια της πορείας των με τέτοια ακρίβεια ώστε ο άνθρωπος ρυθμίζει τα πιο ακριβή του όργανα μετρήσεως χρόνου με βάσι τις κινήσεις των. Αυτό ήταν εκείνο που έκαμε εντύπωσι στον αστροναύτη Τζων Γκλεν. «Είναι η τάξις του όλου σύμπαντος γύρω από μας», είπε, «γαλαξίαι που απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός, όλοι ταξιδεύουν σε καθωρισμένες τροχιές σε συσχέτισι του ενός προς τον άλλο.» Τι σοφία κατέχει ο Σχεδιαστής του θαυμαστού αυτού σύμπαντος!

Τα δημιουργήματά του δεν σας παρακινούν να θέλετε να τον αινέσετε; «Ιεχωβά ο Θεός ημών, πόσον είναι θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη!», έψαλε από συγκίνησι ο ποιμήν Δαβίδ από τη Βηθλεέμ τα παλαιά χρόνια. Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν;» Αυτά είναι, επίσης, τα δικά μας αισθήματα. Πόσο ασήμαντοι είναι οι άνθρωποι όταν συγκριθούν με τον πάνσοφο Δημιουργό του ουρανού και της γης!—Ψαλμ. 8:1, 3, 4, ΜΝΚ· 19:1, 2.

Μόνο ένα βλέμμα ρίξτε γύρω σας και παρατηρήστε τη σοφία, με την οποία ο Θεός εσχεδίασε τη γήινη κατοικία μας. Τι ασύγκριτη ομορφιά υπάρχει! Μπορεί τίποτε να παραβληθή με τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα, τα χιονοσκεπή βουνά, τις αμμώδεις ακτές, τα πράσινα λειβάδια, το ορμητικά ποτάμια και τα πολύχρωμα λουλούδια; Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Αυτή αποτελείται ακριβώς από την ορθή σύνθεσι αερίων για να διατηρή τη ζωή. Πόσο κατάλληλο το ότι ο άνθρωπος απορροφά το οξυγόνο από τον αέρα αλλά αποβάλλει το διοξείδιο του άνθρακος, ενώ τα φυτά απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακος, το χρησιμοποιούν για να παράγουν ζωοπάροχα προϊόντα, επιστρέφουν δε το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα!

Παντού ολόγυρά μας εκδηλώνεται τέτοια σοφία. Παρατηρήστε το θαύμα της αναπτύξεως. Πόσο θαυμαστός είναι ο τρόπος με τον οποίο μικροσκοπικοί σπόροι φυτών αναπτύσσονται σε υπέροχες σειρές ανθισμένων δένδρων! Δοκιμάστε τη θαυμάσια ποικιλία των νοστιμωτάτων τροφών. Αισθανθήτε τη θερμότητα του ηλίου. Ακούστε το τερπνότατο κελάδισμα των πουλιών. Δεν είναι άξιο απορίας γιατί ο γεμάτος από εκτίμησι ψαλμωδός έψαλε: «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου.»—Ψαλμ. 104:24, ΜΝΚ· Παροιμ. 3:19.

Και τι θα πούμε για το μέγιστο αριστούργημα των γηίνων ποιημάτων του Θεού—τον ίδιο τον άνθρωπο; Με τι σοφία είναι δημιουργημένες οι διάνοιες και τα σώματά μας! Πόσο πέραν από κάθε κατανόησι είναι οι λειτουργίες αναπαραγωγής, όπου ένα απείρως μικρό σπέρμα άρρενος ενώνεται μ’ ένα ωάριο θήλεος για ν’ αναπτυχθή, σύμφωνα με την αριστουργηματική ρύθμισι του Θεού, σ’ ένα ζων, αναπνέον ανθρώπινο πλάσμα! (Ψαλμ. 139:14-18) Η σοφία του Θεού μας δεν τον συνιστά ως Εκείνον τον οποίον πρέπει να λατρεύωμε; Επομένως, δεχθήτε την πρόσκλησι: «Δεύτε, ας προσκυνήσωμεν και ας προσπέσωμεν· ας γονατίσωμεν ενώπιον του Ιεχωβά, του Ποιητού ημών. Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού, και πρόβατα της χειρός αυτού.»—Ψαλμ. 95:6, 7, ΜΝΚ.

Μολονότι η απέραντη σοφία του Ιεχωβά τον συνιστά ως ένα Θεό άξιο της λατρείας μας, η απεριόριστη αγάπη του τον κάνει ακόμη πιο επιθυμητό σ’ εμάς.

ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΣΕ ΑΓΑΠΗ

Ο Ιεχωβά Θεός έδειξε αγάπη με τα ν’ αναλάβη την ευθύνη της πατρότητος επιγείων τέκνων. Επέδειξε την εξαιρετική ποιότητα της αγάπης του με το να προμηθεύση αυτή την ωραία γη ως κατοικία των και με το να εγκαταστήση το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος σ’ ένα λαμπρά προετοιμασμένο τμήμα της. Ακόμη και όταν ο Αδάμ και η Εύα εστασίασαν εναντίον του, ο Ιεχωβά συνέχισε να εκδηλώνη την αγάπη του με το να τους επιτρέψη να ζήσουν επί ένα διάστημα, ώστε εμείς και οι υπόλοιποι από το ανθρώπινο γένος να έλθωμε σε ύπαρξι και να μάθωμε τις μεγαλειώδεις προμήθειές του. Είναι αληθές ότι το να επιτραπή αμαρτωλά πλάσματα να ζήσουν κατέληξε σε μεγάλη θλίψι επάνω στη γη, και ακόμη, μολονότι πονηροί άγγελοι και επιρρεπείς προς το κακό άνθρωποι είναι οι υπεύθυνοι, ο φιλόστοργος Δημιουργός μας είναι εκείνος, στον οποίον συχνά αδίκως επερρίφθη η μομφή. Μολαταύτα, υπέφερε την κατάκρισι, και συνέχισε να σκορπίζη ευλογίες επάνω στο ανθρώπινο γένος.—Γέν. 2:8, 9, 15· 3:16-19· Δευτ. 32:4, 5· Αποκάλ. 12:9.

Ο Ιησούς Χριστός επέσυρε την προσοχή σ’ αυτές τις ευλογίες εκ μέρους του Πατρός μας όταν είπε: «Αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» Ένας απόστολος του Ιησού, επίσης, ετόνισε αυτή τη φιλάγαθη φροντίδα για το ανθρώπινο γένος, αποδίδοντας στον Θεό το ότι δίνει «ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.»—Ματθ. 5:45· Πράξ. 14:17.

Αλλά επιπρόσθετα σ’ αυτές τις φιλάγαθες προμήθειες για τις παρούσες ανάγκες του ανθρώπου, ο Θεός μας φιλεύσπλαγχνα έκαμε προμήθειες ώστε οι ευπειθείς άνθρωποι ν’ απολαύσουν αιώνια ζωή. Για σκεφθήτε! Ο αρχικός σκοπός του Θεού, όπως τα επίγεια τέκνα του απολαμβάνουν μια παραδεισιακή κατοικία για πάντα, θα πραγματοποιηθή. Έχει ήδη κάμει διευθετήσεις για να ελευθερώση τον άνθρωπο από την αμαρτία με το ν’ αποστείλη τον αγαπητό του ουράνιο Υιό στη γη ως αντίλυτρο. Σχετικά μ’ αυτή την προμήθεια η Γραφή εξηγεί: «Δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού.»—Εφεσ. 1:7· Πράξ. 13:38.

Τι θαυμαστή επίδειξις αγάπης για το ανθρώπινο γένος! «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρωπίνου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Πόσο ευγνώμονες είμεθα! Λόγω της επεμβάσεως του ελέους του Θεού ανοίγεται σε όλο το ανθρώπινο γένος η ελπίδα αιωνίου ζωής με ευτυχία.—Ιωάν. 3:16.

Οι φιλάγαθες αυτές προμήθειες του Θεού μας δεν τον καθιστούν αγαπητόν σ’ εσάς; Πραγματικά, «Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Ιεχωβά, μακρόθυμος και πολυέλεος.» Μπορείτε ν’ αποταθήτε σ’ αυτόν με προσευχή, και ‘πάσαν την μέριμναν υμών να επιρρίψετε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.’ Πόσο η αγάπη του τον συνιστά σ’ εμάς! Αλλά συγχρόνως, η αγάπη και το έλεος του Θεού βρίσκονται σε τελεία ισορροπία δια της δικαιοσύνης του.—Ψαλμ. 103:8-14, ΜΝΚ· 1 Πέτρ. 5:7.

ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Οι ενέργειες του είναι σε πλήρη αρμονία με αυτή τη θεόπνευστη περιγραφή γι’ αυτόν: «Τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» Όπως θα έπρεπε ν’ αναμένωμε από ένα τέτοιον άρχοντα, οι νόμοι και οι εντολές του δεν χαρακτηρίζονται από τραχύτητα ή φορτικότητα, ούτε αυτός εκμεταλλεύεται το ανθρώπινο γένος. Εν τούτοις, ο Θεός απαιτεί υπακοή, και όταν άτομα σκληρύνωνται σε μια πορεία αδικοπραγίας, η δικαιοσύνη του απαιτεί κατάλληλη τιμωρία. Αυτός ο ίδιος μας λέγει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο αγαπών δικαιοσύνην· ο μισών αρπαγήν και αδικίαν· και θέλω ανταποδώσει το έργον αυτών πιστά.»—Δευτ. 32:4· Ησ. 61:8, ΜΝΚ.

Μπορούμε να έχωμε πεποίθησι ότι, όταν ο Θεός ανταποδίδη μισθόν, η δικαιοσύνη του αναμιγνύεται με έλεος. Ο Ιεχωβά δεν ευχαριστείται στο να θανατώση κανένα, αλλά, πραγματικά, παρακαλεί τους κακοποιούς: «Επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· δια τι να αποθάνητε;» Σ’ αυτή την υπομονή και αγαθότητα του Θεού μας οφείλεται το ότι πολλά άτομα εσφαλμένως συνεπέραναν ότι δεν παρατηρεί την αδικία, και ποτέ δεν θα εκτελέση δικαιοσύνη εναντίον των κακοποιών. Αλλά ο θεόπνευστος Λόγος του δείχνει πόσο σφάλλουν.—Ιεζ. 33:11· Σοφον. 1:12· Ψαλμ. 10:13.

Οι Γραφές αναμφισβητήτως αποδεικνύουν ότι ο Θεός παρατηρεί. «Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει; ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν θέλει ιδεί;» Βεβαίως αυτό γίνεται, και στον ωρισμένο καιρό θα εκτελέση δικαιοσύνη, όπως ο Βιβλικός ψαλμωδός συνεχίζοντας το δείχνει: «Ο Ιεχωβά γνωρίζει τους διαλογισμούς των ανθρώπων . . . Και θέλει επιστρέψει επ’ αυτούς την ανομίαν αυτών, και εν τη πονηρία αυτών θέλει αφανίσει αυτούς· Ιεχωβά ο Θεός ημών θέλει αφανίσει αυτούς.» Ευτυχώς, πλησιάζομε γοργά προς την ημέρα οπότε ο Ιεχωβά Θεός θα καθαρίση αυτή τη γη από κάθε αδικία. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα διότι ο Θεός μας αγαπά την δικαιοσύνη!—Ψαλμ. 94:6-23, ΜΝΚ· 37:9-11.

ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΣ ΣΕ ΔΥΝΑΜΙ

Ο Ιεχωβά έχει, επίσης, απεριόριστη δύναμι. Όχι μόνον κατέχει ο Ιεχωβά τη δύναμι να καταστρέψη τους κακοποιούς, αλλά, επίσης, έχει την ικανότητα να διαφυλάξη τους δούλους του ζωντανούς σε μια δικαία νέα τάξι πραγμάτων. Αυτό το απέδειξε πριν από πολύν καιρό, όταν εσάρωσε ένα πονηρό σύστημα πραγμάτων μ’ ένα παγγήινο κατακλυσμό και ελευθέρωσε τον δικαίων διαθέσεων Νώε και την οικογένεια του σε μια καθαρισμένη γη. Δείχνοντας τη σημασία της απελευθερώσεως εκείνης, ο Ιησούς Χριστός είπε: «Καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» Αυτό, επομένως, είναι μια επιβεβαίωσις ότι ο Θεός θα προστατεύση τον λαό του, όταν συντόμως θα επιφέρη καταστροφή επάνω σ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων.—Ματθ. 24:37· 2 Πέτρ. 2:9.

Ο Θεός μας θα επιδείξη τότε τη δύναμί του προς όφελος εκείνων που θα επιζήσουν με το να εισαγάγη ένα θαυματουργό πρόγραμμα σωματικής θεραπείας. Οι οφθαλμοί των τυφλών θ’ ανοιχθούν, τα ώτα των κωφών θ’ ακούσουν, ο χωλός θα πηδά ακριβώς ως έλαφος, ο ασθενής θα θεραπευθή και οι γέροντες θα γίνωνται βαθμιαίως νεώτεροι μέχρις ότου απολαύσουν και πάλι το νεανικό σφρίγος. Τι ευτυχισμένος καιρός θα είναι εκείνος! Αλλά τι θα γίνουν εκείνοι που πέθαναν στη διάρκεια των περασμένων αιώνων της ανθρωπίνης ιστορίας; Θα στερηθούν αυτές τις ευλογίες; Ο Ιησούς Χριστός επρομήθευσε την απάντησι όταν είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει.» Σκεφθήτε το! Ανάστασις εκ νεκρών!—Ιωάν. 5:28, 29.

Μήπως απορείτε αν ο Θεός έχη την δύναμι να εκτελέση αυτά τα θαύματα; Τότε, σταθήτε και λογικευθήτε. Δεν συμβαίνουν θαύματα κάθε μέρα; Τι συμβαίνει, όταν ένας φαινομενικώς νεκρός σπόρος, ίσως αραβοσίτου, πέφτη στη γη; Ναι, σε λίγες ημέρες βλαστάνει και, στον καιρό του, χρυσά στάχια αραβοσίτου εμφανίζονται στον βλαστό. Μπορεί ο άνθρωπος να κάμη ν’ αυξήση ένας σπόρος; Μήπως κατανοεί έστω το μυστικό της αυξήσεως; Ασφαλώς όχι! Είναι ένα θαύμα! Εν τούτοις, στον Θεό οφείλονται παρόμοια θαύματα, τα οποία γίνονται πάντοτε. Ένας τραυματίζεται στο δάχτυλο του, και η πληγή με θαυματουργό τρόπο θεραπεύεται. Ένα άτομο τρώγει κάποια τροφή και αυτή σε λίγο μετατρέπεται σε σάρκα, οστά, μαλλιά, νύχια και άλλα υλικά του σώματος. Τα έργα του Θεού είναι πράγματι θαυμάσια.!

Συνεπώς, δεν υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύωμε ότι ο Θεός μπορεί, επίσης, ν’ αναστήση τους νεκρούς και ν’ αποκαταστήση το πάσχον ανθρώπινο γένος σε τελεία ζωή; Ναι, με απόλυτη βεβαιότητα! Όχι μόνον Αυτός είναι ανυπέρβλητος σε σοφία, πλούσιος σε αγάπη και προσηλωμένος στη δικαιοσύνη, αλλά ο Θεός μας Ιεχωβά είναι, επίσης, ασύγκριτος σε δύναμι, πράγματι ένας Θεός, ο οποίος απεργάζεται θαύματα. Γι’ αυτούς τους λόγους, σας προσκαλούμε να ενωθήτε μαζί μας καθώς εμείς «θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.»—Μιχ. 4:5, ΜΝΚ.