Υπομένοντας το Βάρος της Αδικίας

«Δια τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν. Δια τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία· επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, δια τούτο εξέρχεται κρίσις διεστραμμένη.»—Αββακ. 1:3, 4.

 1. Πώς το εδάφιον Εκκλησιαστής 1:15 περιγράφει καλά την κατάστασι των ανθρωπίνων υποθέσεων:

Η ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΣΙΣ, η αδικία και η ευνοιοκρατία είναι πολύ κοινά πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο. Ένα πλήθος ελαττωματικών πραγμάτων απλώς δεν μπορεί να τακτοποιηθή, και τα ελαττώματα στις ανθρώπινες υποθέσεις είναι αναρίθμητα. Ένας από τους πιο σοφούς άρχοντες των αρχαίων χρόνων, ο Βασιλεύς Σολομών, είπε: «Το στρεβλόν δεν δύναται να γείνη ευθές, και αι ελλείψεις δεν δύνανται να αριθμηθώσιν.»—Εκκλ. 1:15.

ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΙ ΑΔΙΚΙΩΝ

 2. Τι ερωτούν κατά καιρούς εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη και γιατί;

² Πολλοί άνθρωποι, που βλέπουν την αδικία, στενοχωρούνται πολύ όταν παρατηρούν τη φαινομενική επιτυχία εκείνων που είναι ανέντιμοι και δεν σέβονται τον Θεό ούτε τους συνανθρώπους των. Άλλοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη, ερωτούν κατά καιρούς, όπως και ο Εβραίος προφήτης Αββακούμ: ‘Γιατί ο Θεός δεν κάνει τίποτα;’—Αββακ. 1:2-4.

 3. (α) Πώς αντέδρασαν μερικοί στη φαινομενική ευημερία των ασεβών; (β) Ποιος ήταν ο Ασάφ; (γ) Τι ανεγνώρισε αυτός για μια ιδιαίτερη περίοδο της ζωής του;

³ Μερικοί δούλοι του Θεού, επειδή δυσαρεστήθηκαν πολύ αντιμετωπίζοντας την αδικία, διεπίστωσαν ότι άρχισαν ν’ αμφιβάλλουν σοβαρά για την αξία μιας δικαίας ζωής. Αυτό έγινε και με τον Ασάφ,a έναν εξέχοντα Λευίτη μουσικό επί βασιλείας του Βασιλέως Δαβίδ. Αυτός έγραψε συνθέσεις που χρησιμοποιήθηκαν πολλούς αιώνες σε δημόσια λατρεία. (2 Χρον. 29:30) Ο Ασάφ, μαζί με τον Αιμάν και τον Ιεδουθούν, ‘υμνωδούσε [προφήτευε, ΜΝΚ] εν κιθάραις, εν ψαλτηρίοις και εν κυμβάλοις.’ (1 Χρον. 25:1) Προφανώς αυτές οι προφητεύσεις περιελάμβαναν την απόδοσιν αίνου και ευχαριστίας στον Θεό με τη συνοδεία εγχόρδων μουσικών οργάνων. Ο Αιμάν και ο Ιεδουθούν, όπως και ο Ασάφ, το έκαμαν αυτό με το αίσθημα και την έντασι που χαρακτηρίζει τους προφήτας. Επί πλέον, οι εκφράσεις των, προσαρμοσμένες στη μουσική, μετέδιδαν ζωτικά μηνύματα στους Ισραηλίτας. Αληθινά, ο Ασάφ ευνοήθηκε πολύ. Αλλά σε μια ωρισμένη χρονική περίοδο της ζωής του, έφθασε σε ένα σοβαρό πνευματικό κίνδυνο. Ο Ασάφ, σ’ έναν από τους θεοπνεύστους ύμνους του, στον Ψαλμό 73 ομολογεί τα εξής: «Εμού δε, οι πόδες μου σχεδόν εκλονίσθησαν· παρ’ ολίγον ωλίσθησαν τα βήματά μου.»—Εδάφ. 2.

 4. Σύμφωνα με τον Ψαλμό 73:3-9, τι είδε ο Ασάφ που τον στενοχώρησε πολύ;

⁴ Τι διέκρινε ο Ασάφ που τον έκανε να χάση την ισορροπία του; Η απάντησις βρίσκεται στα λόγια του Ψαλμού 73:3-9. Όταν ο Ασάφ παρετήρησε την ευημερία των ασεβών, ηγέρθη ζηλοφθονία μέσα του. Ασυνείδητοι άνθρωποι εκαυχώντο για τον πλούτο που είχαν συσσωρεύσει με απατηλά μέσα. Παρά την ανομία των, τα πράγματα εφαίνοντο να πηγαίνουν πολύ καλά γι’ αυτούς. Η εξωτερική εμφάνισις έδειχνε ότι αυτοί απελάμβαναν ειρήνη και ασφάλεια. Πραγματικά, παρά την κακή πορεία της ζωής των, ‘δεν ήσαν λύπαι εις τον θάνατον αυτών’ και η ζωή τους ακόμη εφαίνετο να φθάνη σε ένα ειρηνικό τέλος χωρίς τη φοβερή λύπη του θανάτου. Είχαν αρκετά τρόφιμα, και κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα υγείας δεν παρεμπόδιζε την απόλαυσι των φαγητών τους. Τα μάτια τους δεν ήσαν βαθουλωμένα λόγω ελλειπούς διατροφής, αλλά ‘εξείχαν εκ του πάχους.’ Αυτοί οι άνθρωποι αναίσχυντα συνέχιζαν τις ανομίες τους. Η αλαζονεία ή υπερηφάνεια τους ήταν σαν στολίδι γι’ αυτούς, σαν «ένα περιδέραιον.» Τόσο πολλές ήσαν οι αδικίες τους, ώστε ‘εσκέπαζον αυτούς ως ιμάτιον.’ Ήσαν πάντοτε ενδεδυμένοι με βία. Επιτυγχάνοντας στα άδεια σχέδια τους, ‘εξεπέρασαν τας επιθυμίας της καρδίας αυτών.’ Αυτό τους ενεθάρρυνε να μιλούν για τις δόλιες τους συνήθειες «υπερηφάνως,» με τρόπο αλαζονικό. ‘Έθεταν εις τον ουρανόν το στόμα αυτών, και η γλώσσα αυτών διέτρεχε την γην.’ Δεν εσέβοντο κανένα στον ουρανό ή στη γη. Η γλώσσα τους αφέθη αχαλίνωτη, και τα στόματά τους εξεμούσαν όσα ευαρεστούσαν τη γλώσσα τους.

 5. Πώς τα λόγια του Ψαλμού 73:10, 11 δείχνουν ότι ο Ασάφ δεν ήταν ο μόνος που επηρεάσθηκε δυσμενώς βλέποντας τους ασεβείς να περνούν καλά με τις ανομίες τους;

⁵ Προφανώς ο Ασάφ δεν ήταν ο μόνος που επηρεάσθηκε δυσμενώς απ’ όσα είδε. Στη συνέχεια είπε: «Δια τούτο θέλει στραφή ενταύθα ο λαός αυτού· και ύδατα ποτηριού πλήρους εκθλίβονται δι’ αυτούς. Και λέγουσι, Πώς γνωρίζει ταύτα ο Θεός; Και υπάρχει γνώσις εν τω Υψίστω;» (Ψαλμ. 73:10, 11) Οι δίκαιοι, όταν σκέπτωνται τον τρόπο με τον οποίο φαίνεται να περνούν οι άνομοι με τις ανομίες των, το βρίσκουν αυτό πολύ ενοχλητικό. Δεν μπορούν να το βγάλουν από το νου τους. Το σκέπτονται κατ’ επανάληψιν. Η επίδρασις που έχει σ’ αυτούς ομοιάζει με το να πιουν ένα πικρό ποτό. Αυτό τους υποκινεί να ερωτήσουν; ‘Πώς μπορεί ν’ ανέχεται ο Θεός αυτά τα πράγματα; Δεν βλέπει τι γίνεται;’b

 6. Τι έκαμε τον Ασάφ να φρονή ότι η υπηρεσία στον Ιεχωβά ήταν μάταιη;

⁶ Ο Ασάφ, παραβάλλοντας τη δική του ζωή με την κατάστασι ευημερίας των ασεβών, ανεφώνησε: «Άρα, ματαίως εκαθάρισα την καρδίαν μου και ένιψα εν αθωότητι τας χείρας μου. Διότι εμαστιγώθην όλην την ημέραν και ετιμωρήθην πάσαν αυγήν.» (Ψαλμ. 73:12-14) Ο ψαλμωδός, λοιπόν, πραγματικά άρχισε να φρονή ότι ήταν μάταιο να διάγη μια ζωή ευθύτητος. Ενώ οι ασεβείς απελάμβαναν ευημερία, αυτός συνεχώς εμαστίζετο. Πίστευε ότι ο Θεός τον ‘τιμωρούσε’ (διώρθωνε, ΜΝΚ) ή τον επιτιμούσε κάθε πρωί. Οι ασεβείς όμως, εφαίνετο ότι περνούσαν καλά ακόμη και με την πιο μεγάλη αδικοπραγία.

 7. Τι δείχνει ότι ο ψαλμωδός ανεγνώρισε πόσο εσφαλμένο ήταν να θεωρή μάταιη την υπηρεσία στον Θεό;

⁷ Εν τούτοις, ο Ασάφ κατενόησε ότι ήταν λάθος του να καταλήξη σ’ έναν τέτοιο συλλογισμό. Και είπε: «Αν είπω, Θέλω ομιλεί ούτως· Ιδού, εξυβρίζω εις την γενεάν των υιών σου. Και εστοχάσθην να εννοήσω τούτο, πλην μ’ εφάνη δύσκολον.» (Ψαλμ. 73:15, 16) Ο ψαλμωδός, λοιπόν, ανεγνώρισε ότι αν θεωρούσε την υπηρεσία του Θεού μάταιη, αυτό πραγματικά θα εσήμαινε ότι είναι άπιστος στους πιστούς. Έπειτα, αν εξέφραζε δημοσίως αμφιβολίες, θα υπενόμευε την πίστι μερικών. Ο Ασάφ, μολονότι προσπάθησε να ευθυγραμμίση τον τρόπο σκέψεώς του, δεν μπορούσε απλώς να καταλάβη πώς συμβιβάζεται το να περνούν οι ασεβείς καλά με τις αδικοπραγίες των, ενώ οι δίκαιοι να υποφέρουν.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΩΜΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

 8. (α) Πού προσέφυγε ο ψαλμωδός για να επανορθώση τον τρόπο σκέψεως του; (β) Τι πρέπει να κάνωμε όταν ενοχλούμεθα υπερβολικά από τα πράγματα που βλέπομε;

⁸ Τι έκανε ο ψαλμωδός για να επανορθώση τον τρόπο σκέψεώς του; Ο Ασάφ πήγε στο αγιαστήριο. Εκεί, ανάμεσα στους συναθροισμένους λάτρεις, μπόρεσε να κατανοήση ακριβώς τι επεφυλάσσετο για τους ασεβείς. (Ψαλμ. 73:17) Ομοίως, αν διαπιστώσετε ότι ενοχλείσθε απ’ όσα βλέπετε, ζητήστε να βρήτε τις απαντήσεις απ’ εκείνους που προσπαθούν να υπηρετούν με όλη τους την καρδιά τον Θεό. Τι κατενόησε ο Ασάφ; Διαβάζομε: «Συ [ο Ιεχωβά] βεβαίως έθεσας αυτούς εις τόπους ολισθηρούς· έρριψας αυτούς εις κρημνόν. Πώς δια μιας κατήντησαν εις ερήμωσιν. Ηφανίσθησαν, απωλέσθησαν υπό αιφνίδιου ολέθρου. Ως όνειρον εξεγειρομένου, Κύριε, όταν εγερθής, θέλεις αφανίσει την εικόνα αυτών.»—Ψαλμ. 73:18-20.

 9. Κατά τους Ψαλμούς 49:6-12 και 73:18-20, τι πρέπει ν’ αναγνωρίζωμε για τη φαινομενική ευημερία των ασεβών;

⁹ Αυτά τα λόγια του ψαλμωδού αποκαλύπτουν ένα ζωτικό σημείο που μπορεί να μας βοηθήση να υπομείνωμε τις αδικίες ενός ασεβούς συστήματος. Η φαινομενική ευημερία των ασεβών είναι μόνο προσωρινή. Επειδή η ζωή τους περιστρέφεται μόνο γύρω από φθαρτά υλικά αποκτήματα, στέκουν σε «τόπους ολισθηρούς» και αντιμετωπίζουν συνεχή κίνδυνο να υποστούν μια φοβερή κατάρρευσι, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίησι. Στο τέλος, ο θάνατος θα τους βρη σε γεροντική ηλικία, και τα κέρδη τους, που με τόσο άσχημο τρόπο απέκτησαν, δεν θα έχουν καμμιά αξία ώστε να τους εξασφαλίσουν μια μακρότερη ζωή. (Ψαλμ. 49:6-12) Η ευημερία τους θα είναι σαν ένα όνειρο που περνά γρήγορα. Μπορεί μάλιστα να τους βρη η δικαιοσύνη πολύ καιρό πριν γεράσουν. Μπορεί να ισχύση εναντίον τους ο αναλλοίωτος νόμος του Θεού: «Ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) Επειδή αυτοί έστρεψαν τα νώτα στον Ύψιστο, τον Μόνο που θα μπορούσε να τους βοηθήση, όλο το βάρος της καταστροφής θα επέλθη συντριπτικά επάνω τους. Αυτοί θα μείνουν εντελώς αβοήθητοι, χωρίς ελπίδα και παρηγοριά. Όταν ο Ιεχωβά εγερθή έτσι εναντίον τους, θα ιδή την «εικόνα» τους, τη λαμπρότητα και τη θέσι τους με καταφρόνησι, σαν κάτι χωρίς αξία.

10. Σχετικά με τη φαινομενική επιτυχία των ασεβών, τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ως προς τον σκοπό του Θεού;

¹⁰ Γι’ αυτό, όταν η αδικία, η ανομία και η καταδυνάστευσις φαίνεται ότι ανθούν, ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι άνομοι δεν ξεφεύγουν πραγματικά από τίποτα. Ο Ιεχωβά Θεός παρατηρεί όσα συμβαίνουν, και αφήνει τα πράγματα να εξελίσσωνται σε αρμονία με τον μεγαλειώδη σκοπό του. Κατά καιρούς, όταν τα άτομα ακολουθούν μια εσφαλμένη πορεία και, ως αποτέλεσμα, υφίστανται παθήματα, συνέρχονται και στρέφονται προς τον Δημιουργό με ειλικρινή μετάνοια. (2 Πέτρ. 3:9) Αφ’ ετέρου, αν σκληρυνθούν στην κακή πορεία που ακολουθούν, γίνεται σαφές σ’ όλους τους παρατηρητάς ότι η εκτέλεσις της κρίσεως του Θεού εναντίον τους είναι δικαιολογημένη, πλήρως δικαία.—Παράβαλε με Ρωμαίους 9:14-24.

11. Ποια άποψις περί του χρόνου θα μας βοηθήση ν’ αναμένωμε υπομονητικά τον Ιεχωβά Θεό να διορθώση τις αδικίες;

¹¹ Σε μας μπορεί να φαίνεται ότι απαιτείται πολύς καιρός για να εκτελεσθή κρίσις εναντίον εκείνων που είναι άξιοι τιμωρίας. Αλλά είναι πολύ λίγος χρόνος ενώπιον του αιωνίου Θεού. Η Αγία Γραφή λέγει: «Χίλια έτη ενώπιόν σου είναι ως ημέρα η χθες, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός.» (Ψαλμ. 90:4) Πώς φαίνεται σε σας η χθεσινή ημέρα σήμερα; Ίσως να περάσατε μια δύσκολη μέρα, και μπορεί να νομίζατε ότι η μέρα ποτέ δεν θα τελείωνε. Τώρα που τελείωσε, δεν σας φαίνεται ότι εκείνη η ημέρα ούτε καν υπήρξε; Στον Δημιουργό, έτσι είναι τα χίλια χρόνια, πραγματικά, τόσο σύντομα όσο μια τετράωρη φυλακή στη διάρκεια της νύχτας. Γι’ αυτό, η διάρκεια ζωής του ανθρώπου, που είναι 70 ή 80 χρόνια, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη ενώπιον του Θεού. «Διατρέχομεν τα έτη ημών ως διανόημα (ψίθυρος, ΜΝΚ)» έγραψε ο προφήτης Μωυσής. (Ψαλμ. 90:9) Η σύντομη διάρκεια της ζωής μας μπορεί να παραβληθή με αναπνοή που περνά από τα χείλη μας σαν ψίθυρος. Όταν σκεφθούμε ότι ο Ιεχωβά υπόσχεται να δώση στους πιστούς δούλους του μια αιωνιότητα ευτυχισμένης ζωής με ειρήνη και ασφάλεια, ακόμη και μια ζωή με υπερβολικά παθήματα δεν είναι απολύτως τίποτα. Αυτή η άποψις μπορεί να μας βοηθήση να είμεθα υπομονητικοί όταν ενοχλούμεθα καθώς αντιμετωπίζομε αδικία, καταδυνάστευσι και ευνοιοκρατία.

12. (α) Τι ισχυρίζεται ο Σατανάς για τους ανθρώπους; (β) Πώς μπορεί αυτό να μας υποβοηθήση να βαστάσωμε το βάρος της αδικίας;

¹² Υπάρχει και άλλος ένας παράγων που εισέρχεται στην εικόνα. Ο μέγας αντίδικος του ανθρωπίνου γένους, ο Σατανάς ο Διάβολος, ισχυρίζεται ότι εκείνοι που υπηρετούν τον Θεό υποκινούνται από ιδιοτέλεια. Αυτό είναι φανερό από την κατηγορία που ήγειρε ο Σατανάς εναντίον του Ιώβ: «Πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.» (Ιώβ 2:4, 5) Επομένως, αν διατηρήσωμε πιστότητα στον Θεό παρά τις αδικίες, μπορούμε ν’ αποδείξωμε το κατάλληλο ελατήριο της καρδιάς μας, όπως έκαμε και ο Ιώβ.

13. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε ν’ αντιδράσωμε σε δυσμενείς περιστάσεις με τον τρόπο που περιγράφεται στον Ψαλμό 73:21, 22;

¹³ Αν εμείς οι ίδιοι είμεθα θύματα αδικίας ένεκα προκαταλήψεως ή ένεκα αρνήσεώς μας να παίξωμε πολιτική, πρέπει να προσέξωμε να μην αντιδράσουμε στην παρά Θεού ανοχή της αδικίας απλώς ένεκα αισθημάτων σαν ένα άλογο ζώο. Αυτό μπορεί να μας πικράνη βαθιά και να διαταράξη την ισορροπία του τρόπου σκέψεώς μας, κάνοντάς μας να βλέπωμε τα πράγματα αυστηρά από δική μας άποψι και να παραβλέπωμε τον σκοπό του Θεού. Αυτό συνέβη και στον Ασάφ. Αυτός ωμολόγησε: «Ούτως εκαίετο η καρδία μου, και τα νεφρά μου εβασανίζοντο και εγώ ήμην ανόητος και δεν εγνώριζον· κτήνος ήμην ενώπιόν σου.»—Ψαλμ. 73:21, 22,

14. Ποια σχέσι πρέπει ν’ αγωνισθούμε να περιφρουρήσωμε;

¹⁴ Άσχετα με το τι μπορεί ν’ αντιμετωπίσωμε εμείς προσωπικά, πρέπει να αγωνισθούμε σκληρά για να περιφρουρήσωμε τη σχέσι μας με τον Ιεχωβά Θεό, διότι η εξύψωσίς μας θα προέλθη απ’ αυτόν. Αυτό είναι εκείνο που μπόρεσε να κατανοήση ο ψαλμωδός. Διαβάζομε: «Εγώ όμως είμαι πάντοτε μετά σου· συ με επίασας από της δεξιάς μου χειρός. Δια της συμβουλής σου θέλεις με οδηγήσει και μετά ταύτα θέλεις με προσλάβει εν δόξη. Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; Και επί της γης δεν θέλω άλλον παρά σε. Ητόνησεν η σαρξ μου και η καρδία μου· αλλ’ ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου και η μερίς μου εις τον αιώνα. Διότι, ιδού, όσοι απομακρύνονται από σου, θέλουσιν απολεσθή· συ εξωλόθρευσας πάντας τους εκκλίνοντας από σου. Αλλά δι’ εμέ, το να προσκολλώμαι εις τον Θεόν είναι το αγαθόν μου· έθεσα την ελπίδα μου επί Κύριον τον Θεόν, δια να κηρύττω πάντα τα έργα σου.»—Ψαλμ. 73:23-28.

15. Πώς ο Ιεχωβά θα μας οδηγήση στη δόξα;

¹⁵ Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σε καμμιά περίπτωσι δεν θα μας εγκαταλείψη ο Ιεχωβά Θεός, αν εμείς μείνωμε πιστοί σ’ αυτόν. Αυτός είναι πάντοτε μαζί μας. Ο Ύψιστος θα μας πάρη από το χέρι, για να μας οδηγήση και να μας υποστηρίξη. Η συμβουλή ή νουθεσία του Ιεχωβά θα μας οδηγήση σε ένα ασφαλές και ευτυχισμένο μέλλον. Μολονότι μπορεί να υποστούμε ταπείνωσι για ένα χρονικό διάστημα, ο Ιεχωβά θα επιφέρη μια αντιστροφή και θα μας οδηγήση σε δόξα ή τιμή. Όπως και ο Ασάφ, δεν έχομε παρά μόνο τον ουράνιο Πατέρα μας στον οποίο μπορούμε να στηριζώμεθα για παρηγοριά.

16. (α) Με ποια έννοια ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας του ατόμου; (β) Πώς μπορεί ο Ιεχωβά να είναι η «μερίς» μας; (γ) Τι πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα να κάνωμε σχετικά με τα θαυμάσια έργα του Ιεχωβά;

¹⁶ Το να έχωμε μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Ιεχωβά πρέπει ν’ αποτελή τη μεγαλύτερη ευχαρίστησί μας. Ακόμη κι αν ο οργανισμός και η καρδιά μας ατονίσουν, ο Ιεχωβά θα μας ενισχύση. Θα δώση σταθερότητα στην καρδιά μας για να μη χάσωμε την ελπίδα και το θάρρος μας ενώπιον δυσκολιών. Αληθινά, το προνόμιο ν’ απολαμβάνωμε στενή σχέσι με τον ουράνιο Πατέρα μας και να μπορούμε να τον υπηρετούμε αποτελεί την πιο ευχάριστη μερίδα μας, ένα απόκτημα ανεκτίμητης αξίας. Ποτέ ας μη την εγκαταλείψωμε, διότι αυτό θα σημαίνη συμφορά για μας, μαζί με όλους εκείνους που εγκαταλείπουν τον Ιεχωβά. Όπως έκαμε και ο ψαλμωδός, είθε να πλησιάζωμε τον Ιεχωβά, αναθέτοντας όλες τις φροντίδες μας σ’ αυτόν. Αυτό είναι καλό, διότι θα προαγάγη την ευτυχία και την ευημερία μας. Επίσης, καλό είναι να αφηγούμεθα τα θαυμάσια έργα του Ιεχωβά στους άλλους, ενισχύοντας έτσι όλους όσοι έχουν αμφιβολίες.

17. Ποιο πρέπει να γίνη το κεντρικό σημείο της ζωής μας, και πώς αυτό θα μας βοηθήση ν’ αντιμετωπίζωμε αδικίες;

¹⁷ Αληθινά, εμείς σήμερα μπορούμε να ωφεληθούμε πολύ απ’ όσα έγραψε ο ψαλμωδός από δική του πείρα. Μολονότι οι αδικίες που παρατηρούνται σ’ αυτό το σύστημα μπορεί να μας στενοχωρούν, μπορούμε να βαστάσωμε επιτυχώς αυτό το φορτίο συγκεντρώνοντας τη ζωή μας γύρω από την υπηρεσία στον Θεό. Αν το κάνωμε αυτό, η αμοιβή μας είναι βεβαία. (Εβρ. 6:10) Πραγματικά, τόσο μεγαλειώδης θα είναι αυτή η αμοιβή ώστε, σε σύγκρισι μ’ αυτά τα πράγματα, κάθε δοκιμασία ή ανωμαλία που έχομε ν’ αντιμετωπίσωμε θα είναι μόνο «προσωρινή [και] ελαφρά.»—2 Κορ. 4:17.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Η απόλαυσις που ακόμη και διεφθαρμένα άτομα φαίνεται ότι έχουν στη ζωή, εγείρει το ερώτημα: Αξίζει να διάγη κανείς μια ευθεία ζωή;