Ψαλμοί

Πού Προτιμάτε να Είσθε;

ΟΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΙ δούλοι του Ιεχωβά Θεού εκτιμούν πάρα πολύ το να μπορούν ν’ απολαμβάνουν τη συντροφιά ατόμων που ανήκουν στην ίδια πολύτιμη πίστι. Μεταξύ των Ισραηλιτών, αυτή η εκτίμησις εκδηλωνόταν στην ειλικρινή επιθυμία που είχαν να πηγαίνουν στο ναό. Βρίσκετε κι εσείς ομοίως μεγάλη ευχαρίστησι μετέχοντας μαζί με άλλους σε λατρεία;

Ο συγγραφεύς του Ψαλμού 84 ένας Λευίτης που κατήγετο από τον Κορέ, έθεσε ένα ωραίο παράδειγμα θέλοντας να βρίσκεται μεταξύ των πιστών δούλων του Θεού. Είπε: «Πόσον αγαπηταί είναι αι σκηναί σου, Κύριε των δυνάμεων! Επιποθεί και μάλιστα λιποθυμεί η ψυχή μου δια τας αυλάς του Κυρίου· η καρδία μου και η σαρξ μου αγαλλιώνται δια τον Θεόν τον ζώντα. Ναι, το στρουθίον εύρηκε κατοικίαν και η τρυγών φωλεάν εις εαυτήν, όπου θέτει τους νεοσσούς αυτής, τα θυσιαστήρια σου, Κύριε των δυνάμεων, Βασιλεύ μου και Θεέ μου.»—Ψαλμ. 84:1-3.

Για τον ψαλμωδό, ο ναός ήταν ‘αγαπητός,’ όμορφος, ναι, το πιο ελκυστικό πράγμα επειδή ήταν ο τόπος λατρείας του Ιεχωβά. Η έντασις με την οποία εκφράσθηκε αυτός ο Λευίτης σχετικά με την επιθυμία του να βρίσκεται στις αυλές των σκηνών του Ιεχωβά, μας θυμίζει ότι οι δεκάδες χιλιάδες των Λευιτών στη διάρκεια της βασιλείας, ζούσαν σε 48 πόλεις που είχαν παραχωρήση στους Λευίτες σε όλη τη γη του Ισραήλ. Μόνο μια φορά κάθε έξη μήνες, μια από τις ομάδες ή διαιρέσεις των Λευιτών που δεν ήσαν ιερείς υπηρετούσε μια ολόκληρη βδομάδα στο ναό. Συνεπώς, το μεγαλύτερο μέρος του έτους το δαπανούσαν στα προσωπικά τους σπίτια με τις οικογένειες τους στις πόλεις των Λευιτών. Εξ άλλου, μικρά πουλιά μπορεί να έχουν βρη ένα πιο μόνιμο μέρος για να ζήσουν στο ναό.

Ο Κορεΐτης Λευίτης δεν μπορεί παρά να σκέπτεται την ευτυχισμένη μερίδα εκείνων οι οποίοι τακτικά πηγαίνουν στο ναό σε καθωρισμένες χρονικές περιόδους. Και συνεχίζει: «Μακάριοι οι κατοικούντες εν τω οίκω σου· πάντοτε θέλουσι σε αινεί. . . . Μακάριος ο άνθρωπος, του οποίου η δύναμις είναι εν σοι· εν τη καρδία των οποίων είναι αι οδοί σου· οίτινες διαβαίνοντες δια της κοιλάδος του κλαύθμωνος (άνυδρης κοιλάδος, ΜΝΚ) καθιστώσιν αυτήν πηγήν υδάτων και η βροχή έτι γεμίζει τους λάκκους (με ευλογία στολίζει εαυτόν ο διδάσκαλος» ΜΝΚ). Προβαίνουσιν από δυνάμεως εις δύναμιν· έκαστος αυτών φαίνεται ενώπιον του Θεού εν Σιών.»—Ψαλμ. 84:4-7.

Λόγω των καθηκόντων τους, οι ιερείς και οι Λευίτες τακτικά χρησιμοποιούσαν την προσωρινή κατοικία τους στον οίκο του Ιεχωβά και μπορούσαν να αινούν τον Ύψιστο εκεί άμεσα. Τι ευτυχισμένη μερίδα ήταν αυτή που είχαν σ’ αυτές τις περιπτώσεις! Ευτυχισμένοι, επίσης, ήσαν και άλλοι Ισραηλίτες οι οποίοι αντλούσαν τη δύναμί τους από τον Θεό όταν χρειάζοντο παρηγοριά και βοήθεια. Αυτοί οι Ισραηλίτες είχαν την καρδιά τους στις ‘οδούς,’ δηλαδή, στους δρόμους που ωδηγούσαν προς τον ναό. Επειδή ενδιαφέροντο για την αληθινή λατρεία, ακόμη και η ξηρή περιοχή της άνυδρης κοιλάδος μέσα από την οποία περνούσαν ταξιδεύοντας προς την Ιερουσαλήμ, έπαιρνε την ελκυστική όψι μιας περιοχής με άφθονα νερά, όπου ρέει πηγή υδάτων. Αυτή η πηγή ήταν ο Ιεχωβά τον οποίον οι πιστοί Ισραηλίτες θεωρούσαν ως ‘διδάσκαλό’ τους. (Ησ. 30:20) Επειδή θα τον ευλογούσαν ή θα τον αινούσαν, θα μπορούσε να λεχθή ότι ο ‘διδάσκαλος θα εστολίζετο’ μ’ αυτές τις ευλογίες σαν με ένδυμα. Μολονότι το ταξίδι μπορεί να ήταν μακρυνό, οι αφιερωμένοι λάτρεις δεν εξαντλούντο. Η ελπίδα να φθάσουν στο ναό τους ανανέωνε τη δύναμι.

Στη συνέχεια, ο ψαλμωδός απευθύνεται στον Ιεχωβά, λέγοντας: «Κύριε, Θεέ των δυνάμεων, εισάκουσον της προσευχής μου· ακροάσθητι, Θεέ του Ιακώβ . . . Ιδέ, Θεέ, η ασπίς ημών, και επίβλεψον εις το πρόσωπον του χριστού σου.» (Ψαλμ. 84:8, 9) Έτσι, όχι μόνο ο Λευίτης εκζητεί την εύνοια του Ιεχωβά για τον εαυτόν του, αλλ’ επίσης και για τον ‘χριστό,’ πιθανώς τον βασιλέα του Ιούδα. Αυτός ο Λευίτης κατανοεί ότι ο Ύψιστος είναι μια προστατευτική ασπίδα στον Ισραήλ και, επομένως, προσεύχεται σ’ αυτόν για βοήθεια.

Λόγω της μεγάλης επιθυμίας του ψαλμωδού να βρίσκεται στο ναό, λέγει: «Διότι καλητέρα είναι μια ημέρα εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας· ήθελον προτιμήσει να ήμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου, παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας.» (Ψαλμ. 84:10) Τι έξοχη εκτίμησις! Για τον ψαλμωδό, μια μέρα μόνο στις αυλές του οίκου του Ιεχωβά ήταν πιο πολύτιμη, καλύτερη, από το να δαπανήση χίλιες μέρες σε άλλα μέρη. Προτιμούσε να στέκεται σε υπηρεσία στο θυρωρείο, ναι, στην είσοδο του οίκου του Ιεχωβά μάλλον παρά να βρίσκεται σε σκηνές των πονηρών ανθρώπων, άσχετα με το πόσο πολυτελή μπορεί να ήσαν τα σκηνώματα τους.

Γιατί εκτιμούσε τόσο πολύ τον οίκο του Θεού; Προσέξτε τα λόγια του: «Διότι ήλιος και ασπίς είναι Κύριος ο Θεός· χάριν και δόξαν θέλει δώσει ο Κύριος· δεν θέλει στερήσει ουδενός αγαθού τους περιπατούντας εν ακακία [ακεραιότητι, ΜΝΚ]. Κύριε των δυνάμεων, μακάριος ο άνθρωπος ο ελπίζων επί σε.» (Ψαλμ. 84:11, 12) Πράγματι, ο ψαλμωδός κατανοούσε τι είδους Θεός είναι ο Ιεχωβά. Ο Ύψιστος είναι ένας ήλιος προς τον λαό του, παρέχοντας διαφώτισι. Παρέχει επίσης προστασία σαν ασπίδα. Εκφράσεις εύνοιας και ευλογίας προέρχονται απ’ αυτόν, και απονέμει δόξα και τιμή σ’ εκείνους τους οποίους επιδοκιμάζει. Ποτέ ο Ιεχωβά δεν θ’ αποκρύψη το καλό από κείνους οι οποίοι προσπαθούν να περιπατούν με ορθό τρόπο. Θα τους ευλογήση πλούσια, και κείνοι οι οποίοι θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Παντοδύναμο δεν θ’ απογοητευθούν να συνεχίσουν ν’ απολαμβάνουν πραγματική ευτυχία.

Το ότι αναγνωρίζετε τον Ιεχωβά ως Προστάτη και την Πηγή όλων των αγαθών δώρων, σας υποκινεί να είσθε τακτικός στις συναθροίσεις με τον λαό του; Είναι η καλή στάσις ενώπιον του Θεού, η πηγή της μεγαλύτερης χαράς σας; Ασφαλώς πρέπει να θέλωμε να εναρμονίσωμε τις πράξεις μας με τις σκέψεις που εκφράζει ο ψαλμωδός κι έτσι να συνεχίσωμε να δοκιμάζωμε την ευτυχία που προέρχεται από το να έχωμε τον Ιεχωβά ως Θεό μας.