Κεφάλαιον 10

Μήπως Είναι μια Έντεχνη Απάτη;

ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους αιώνας άνθρωποι παρέστησαν μάρτυρες των πιο παραδόξων συμβάντων. Πέτρες, ποτήρια και παρόμοια αντικείμενα εθεάθησαν να περιφέρωνται στον αέρα σαν να εκινούντο από αόρατα χέρια. Φωνές, χτυπήματα και άλλοι θόρυβοι ακούσθηκαν χωρίς να υπάρχη μια εμφανής πηγή ή αιτία. Σκιώδεις μορφές εμφανίσθηκαν και κατόπιν γοργά εξαφανίσθηκαν. Κατά καιρούς τέτοια συμβάντα πιστοποιήθηκαν τόσο καλά ώστε λίγο έδαφος αμφιβολίας υπάρχει.

Πολλοί άνθρωποι φρονούν ότι εκδηλώσεις αυτού είδους αποτελούν απόδειξι ότι ο θάνατος δεν τερματίζει τη συνειδητή ύπαρξι. Μερικοί πιστεύουν ότι τα εκλιπόντα πνεύματα προσπαθούν με κάποιο τρόπο να επισύρουν την προσοχή των ζώντων και να επικοινωνήσουν μ’ αυτούς.

Αλλά θα μπορούσε κανείς να ρωτήση: Αν πρόκειται αληθινά για εκλιπόντα προσφιλή άτομα που προσπαθούν να έλθουν σε επαφή με τους ζώντας, γιατί οι εκδηλώσεις των γενικά φοβίζουν τους παρατηρητάς; Τι είναι, πραγματικά, πίσω απ’ αυτά τα πράγματα;

Η Βίβλος καθαρά τονίζει ότι ο θάνατος τερμάτιζε κάθε συνειδητή ύπαρξι. (Εκκλησιαστής 9:5) Επομένως, πρέπει να υπάρχουν άλλες δυνάμεις που προξενούν εκείνα τα οποία συχνά αποδίδονται στα πνεύματα των νεκρών. Τι θα μπορούσαν να είναι αυτές οι δυνάμεις; Θα μπορούσαν να είναι νοήμονες δυνάμεις; Αν είναι έτσι, θα μπορούσαν να ενοχοποιηθούν για διάπραξι εντέχνου απάτης κατά της ανθρωπότητος;

Ασφαλώς εμείς δεν θέλομε να απατώμεθα. Το να απατώμεθα θα εσήμαινε ζημία για μας και θα αποτελούσε, ίσως, και αιτία να φθάσωμε σε μια κατάστασι σοβαρού κινδύνου. Γι’ αυτό και υπάρχει σοβαρός λόγος να εξετάσωμε τις αποδείξεις που υπάρχουν, κάνοντας σκέψεις πάνω σ’ αυτές, για να βεβαιωθούμε ότι δεν πέσαμε θύματα μιας εντέχνου απάτης. Πρέπει να είμεθα πρόθυμοι ν’ ανατρέξωμε όσο το δυνατόν πιο πίσω στην ανθρώπινη ιστορία προσπαθώντας να φθάσωμε στην αλήθεια του ζητήματος.

Η Αγία Γραφή μάς κάνει ικανούς να το πράξωμε αυτό. Μας φέρνει έως την εποχή όταν το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος ήλθε σε ύπαρξι. Στο τρίτο κεφάλαιο της Γενέσεως η Βίβλος αφηγείται μια συνομιλία που μπορεί να φαίνεται απίστευτη σε πολλούς σημερινούς ανθρώπους. Εν τούτοις δεν είναι μύθος. Αυτή η συνομιλία παρέχει μια νύξι για το αν ένας έντεχνος απατεών επηρεάζει τις ανθρώπινες υποθέσεις.

Η ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ

Μια μέρα, η πρώτη γυναίκα Εύα, ενώ ήταν μακρυά από τον άνδρα της, άκουσε μια φωνή. Καθ’ όλα τα φαινόμενα ήταν η φωνή ενός όφεως. Σχετικά με τη συνομιλία αυτή, η Βίβλος λέγει τα εξής:

«Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε Ιεχωβά ο Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός ότι, καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν. Και είδεν η γυνή ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον.»—Γένεσις 3:1-6, ΜΝΚ.

Το μήνυμα που μεταδόθηκε από τον όφιν ήταν ένα ψεύδος. Αυτό ήταν το πρώτο ψεύδος της ιστορίας. Επομένως, η πηγή του πρέπει να είναι ο πρωτουργός ή ο πατέρας του ψεύδους. Επειδή το ψεύδος ωδήγησε σε θανατηφόρες συνέπειες, ο ψεύτης ήταν επίσης ένας ανθρωποκτόνος. Προφανώς αυτός ο ψεύτης δεν ήταν ο κατά γράμμα όφις, ένα πλάσμα που δεν είναι προικισμένο με την ικανότητα να ομιλή. Αλλά πρέπει να ήταν κάποιος άλλος πίσω από τον όφι, κάποιος ο οποίος, με ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηρισθή εγγαστριμυθία, έκανε να φαίνεται ότι ο όφις ήταν εκείνος που μιλούσε. Αυτό δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα οπότε ένας κώνος τοποθετημένος στο μεγάφωνο ενός ραδιοφώνου ή συσκευής τηλεοράσεως μπορεί να δονήται με τέτοιον τρόπο ώστε να αναπαράγη την ανθρώπινη φωνή. Ποιος, όμως, ήταν ο ομιλητής πίσω από τον όφι;

ΕΝΑΣ ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝ

Αυτός αποκαλύπτεται από τον Ιησού Χριστό, που ο ίδιος κατήλθε από τους ουρανούς και εγνώριζε τι συνέβαινε στο αόρατο βασίλειο. (Ιωάννης 3:13· 8:58) Όταν ωρισμένοι θρησκευτικοί ηγέται ζητούσαν να τον θανατώσουν, ο Ιησούς τους είπε: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.»—Ιωάννης 8:44.

Ο Διάβολος, ένας ψεύτης και ανθρωποκτόνος, προφανώς είναι κάποιος που κατέχει νοημοσύνη. Αυτό εγείρει το ερώτημα, Πώς ήλθε σε ύπαρξι;

Η Γραφή αποκαλύπτει ότι πριν ακόμη υπάρξη η γη, αόρατα, πνευματικά όντα απελάμβαναν ζωή. Το εδάφιον Ιώβ 38:7 ομιλεί γι’ αυτά τα πνευματικά όντα, τους ‘υιούς του Θεού,’ ότι «ηλάλαζον» όταν εδημιουργείτο η γη. Ως «υιοί του Θεού» είχαν λάβει τη ζωή τους απ’ αυτόν.—Ψαλμός 90:2.

Εκείνος, λοιπόν, που απάτησε την Εύα μέσω του όφεως πρέπει να ήταν ένας απ’ αυτούς τους πνευματικούς υιούς, ένα από τα νοήμονα πλάσματα του Θεού. Εναντιούμενος στη θεία προειδοποίησι για το δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού, διέβαλε τον Δημιουργό του, κάνοντας τον Θεό να φαίνεται ότι είναι ψεύτης. Γι’ αυτό και σωστά αποκαλείται «Διάβολος,» διότι αυτή η λέξις σημαίνει «ψευδής κατήγορος, διαστροφεύς, συκοφάντης.» Με την πορεία της ενεργείας του, αυτός εναντιώθηκε στον Θεό κι έτσι έκαμε τον εαυτό του Σατανά (Εβραϊστί, σατάν) που σημαίνει «ανθιστάμενος.»

Ο Ιεχωβά Θεός δεν μπορεί να κατηγορηθή γι’ αυτό που έκαμε αυτό το πλάσμα. «Τα έργα αυτού είναι τέλεια,» λέγει η Αγία Γραφή για τον Θεό, «διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» (Δευτερονόμιον 32:4) Αυτός εδημιούργησε τους νοήμονας υιούς του, πνευματικούς και ανθρωπίνους, με την ικανότητα της ελευθέρας βουλήσεως. Δεν τους ανάγκασε να τον υπηρετούν, αλλά ήθελε να τον υπηρετούν εκουσίως, από αγάπη. Τους επροίκισε με την ικανότητα να αναπτύσσουν ολοένα μεγαλύτερη αγάπη γι’ αυτόν ως τον Θεόν και Πατέρα των.

Το πνευματικό πλάσμα, όμως, έκαμε τον εαυτό του εχθρόν και συκοφάντη του Θεού, δεν επροτίμησε να τελειοποιήση την αγάπη του για τον Δημιουργό του. Επέτρεψε να ριζώσουν ιδιοτελείς φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του. (Παράβαλε 1 Τιμόθεον 3:6.) Αυτό αντανακλάται στη στάσι του «βασιλέως της Τύρου» εναντίον του οποίου αναφέρεται ένας θρήνος στην προφητεία του Ιεζεκιήλ. Σ’ αυτό τον θρήνο λέγονται τα εξής στον βασιλέα της Τύρου ο οποίος επρόδωσε το βασίλειο του Ισραήλ:

«Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος. «Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· . . . Ήσο χερούβ κεχρισμένον, δια να επισκιάζης· και εγώ σε έστησα· ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού· περιεπάτεις εν μέσω λίθων πυρίνων. Ήσο τέλειος εν τοις οδοίς σου αφ’ ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι. . . . Η καρδία σου υψώθη δια το κάλλος σου· έφθειρας την σοφίαν σου δια την λαμπρότητα σου.»—Ιεζεκιήλ 28:12-17.

Ο στασιαστικός πνευματικός γυιος του Θεού, παρόμοιος με τον προδοτικό «βασιλέα της Τύρου,» ήταν πολύ υψηλόφρων. Η υπερηφάνεια τον έκαμε να θέλη να κυβερνά την ανθρώπινη φυλή και επεδίωξε να επιτύχη τους σκοπούς του με την απάτη. Μέχρι σήμερα η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους είναι ακόμη θύμα αυτής της απάτης. Οι άνθρωποι, με το να αρνούνται να κάμουν το θέλημα του Θεού όπως εκτίθεται μέσα στον Λόγο του, την Αγία Γραφή, στην πραγματικότητα ευθυγραμμίζονται με τον Σατανά. Κάνοντας τούτο δέχονται το ίδιο ψεύδος που είχε δεχθή και η Εύα, δηλαδή, ότι αν προτιμήσουν να ενεργήσουν ενάντια στο θέλημα του Θεού θα αποκομίσουν πραγματικό όφελος.

Επειδή ο Λόγος του Θεού καταδικάζει την επικοινωνία με τους νεκρούς, εκείνοι που προσπαθούν να μιλήσουν με τους νεκρούς τίθενται με το μέρος του Σατανά. Μολονότι μπορεί να νομίζουν ότι μιλούν με τους νεκρούς, έχουν πέσει θύματα απάτης. Ακριβώς όπως ο Σατανάς έκαμε να φανή στην Εύα ότι μιλούσε ένας όφις, έτσι μπορεί με την ίδια ευκολία να κάμη να φαίνεται ότι οι νεκροί μιλούν μέσω των μέντιουμ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Σατανάς είναι άμεσος υπαίτιος όλων των παραδόξων φαινομένων που συχνά αποδίδονται στα πνεύματα των νεκρών; Ή, μήπως είναι και άλλοι αναμεμιγμένοι;

ΑΛΛΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι ο Σατανάς δεν είναι το μόνο στασιαστικό πνευματικό πλάσμα. Η Αποκάλυψις 12:3, 4, 9 τονίζει ότι υπάρχουν και άλλα. Σ’ αυτή τη Γραφική περικοπή ο Σατανάς ή Διάβολος εξεικονίζεται συμβολικά ως ένας ‘μεγάλος κόκκινος δράκων’ που με την ‘ουρά’ του σύρει ‘το τρίτον των αστέρων του ουρανού.’ Ο Σατανάς μπόρεσε να χρησιμοποιήση την επιρροή του σαν μια ουρά, για να κάμη και άλλους ‘αστέρας,’ πνευματικούς υιούς του Θεού, να ενωθούν με αυτόν σε μια στασιαστική πορεία. (Παράβαλε Ιώβ 38:7, όπου οι πνευματικοί υιοί του Θεού καλούνται «άστρα της αυγής.») Αυτό έγινε πριν από τον παγκόσμιο κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Πολυάριθμοι άγγελοι, αντίθετα στον σκοπό του Θεού, εγκατέλειψαν το κατοικητήριόν των στους ουρανούς, υλοποιήθηκαν με ανθρώπινα σώματα, έζησαν ως σύζυγοι με γυναίκες και απέκτησαν μιγάδες απογόνους γνωστούς ως Νεφιλείμ. Σχετικά με αυτά, μας λέγονται τα εξής:

«Και ότε ήρχισαν οι άνθρωποι να πληθύνονται επί του προσώπου της γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν εις αυτούς, ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν. . . . Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες [Νεφιλείμ] επί της γης, και έτι ύστερον, αφού οι υιοί του Θεού εισήλθον εις τα θυγατέρας των ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς· εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.»—Γένεσις 6:1-4.

Στη διάρκεια του Κατακλυσμού αυτοί οι υιοί του Θεού έχασαν τις συζύγους των και τους μιγάδες απογόνους των. Αυτοί οι ίδιοι χρειάσθηκε να εγκαταλείψουν τα υλικά των σώματα. Η Βίβλος αναφέρει τα εξής για όσα τους συνέβησαν από τότε: «Ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας, αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους παρέδωκε δια να φυλάττωνται εις κρίσιν.» (2 Πέτρου 2:4) Και στο εδάφιον Ιούδας 6 προσθέτει: «Και αγγέλους, οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.»

Επειδή αυτές οι περιγραφές σχετίζονται με πνευματικά πλάσματα, είναι φανερό ότι ‘οι αλύσεις σκότους’ και τα ‘παντοτεινά δεσμά’ δεν είναι κατά γράμμα. Αυτές οι φράσεις απλώς μας μεταδίδουν μια εικόνα περιορισμού, μια κατάστασι ταπεινώσεως, μακρυά από κάθε θεία διαφώτισι.

Δεν υπάρχει Γραφική βάσις για να συμπεράνωμε ότι αυτοί οι απειθείς άγγελοι είναι σ’ ένα τόπο σαν τον μυθολογικό τάρταρο της Ιλιάδος του Ομήρου, δηλαδή, στην κατώτατη φυλακή όπου ο Κρόνος και τα άλλα πνεύματα των Τιτάνων λέγεται ότι ήσαν κλεισμένοι. Ο απόστολος Πέτρος δεν επίστευε σε τέτοιους μυθολογικούς θεούς. Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος να συμπεράνωμε ότι η χρησιμοποίησις απ’ αυτόν της φράσεως «ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον» υπαινίσσετο την ύπαρξι του μυθολογικού τόπου που αναφέρεται από τον Όμηρο εννέα περίπου αιώνες προηγουμένως. Πραγματικά, η έκφρασις ‘ρίπτω στον Τάρταρο’ αποδίδεται με μια μόνο λέξι, με το ρήμα ταρταρόω. Αυτή η λέξις χρησιμοποιείται, επίσης, για να σημάνη ταπείνωσι του εσχάτου βαθμού. Εν τούτοις δεν είναι ανάγκη να θεωρηθή ότι υπονοεί την ύπαρξι ενός κατά γράμμα τόπου, αλλ’ ότι υπονοεί μια κατάστασι.

Στην περικοπή 1 Πέτρου 3:19, 20 τα ταπεινωμένα πνευματικά όντα αναφέρονται ως «τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησαν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός.» Η Αγία Γραφή, λοιπόν, διασαφηνίζει ότι μετά τον Κατακλυσμό οι ‘άγγελοι που ημάρτησαν’ υποβλήθηκαν σ’ ένα είδος περιορισμού. Δεν υπάρχει Γραφική απόδειξις ότι μπορούσαν να υλοποιούνται και να αναλαμβάνουν ορατή δράσι επάνω στη γη μετά τον Κατακλυσμό. Λογικά, λοιπόν, συμπεραίνεται ότι ο περιορισμός κάτω από τον οποίον ετέθησαν κατέστησε αδύνατον να λάβουν πάλι σαρκική μορφή.

ΦΥΛΑΧΘΗΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Πρέπει όμως να σημειωθή ότι οι απειθείς άγγελοι, που τώρα είναι γνωστοί ως δαίμονες, είχαν μεγάλη επιθυμία να βρίσκωνται σε στενή επικοινωνία με τους ανθρώπους. Ήσαν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την ουράνια θέσι τους για να έχουν την ευχαρίστησι να ζουν ως σύζυγοι με τις γυναίκες. Οι Γραφικές αποδείξεις πιστοποιούν ότι, μολονότι αυτοί είναι περιωρισμένοι τώρα από μια τέτοια φυσική επαφή, δεν έχουν αλλάξει τις επιθυμίες τους. Επιζητούν κάθε διαθέσιμο μέσον για να έλθουν σε επαφή με ανθρώπους και μάλιστα για να τους εξουσιάζουν. Ο Ιησούς Χριστός αναφερόμενος σ’ αυτό, χρησιμοποίησε μεταφορική γλώσσα και είπε:

«Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι’ ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν και δεν ευρίσκει. Τότε λέγει· Ας επιστρέψω εις τον οίκον μου, όθεν εξήλθον· και ελθόν, ευρίσκει αυτόν κενόν, σεσαρωμένον και εστολισμένον. Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ’ εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων.»—Ματθαίος 12:43-45.

Είναι, λοιπόν, ζωτικό να προσέχη κανείς μήπως υποκύψη στην επιρροή των δαιμόνων. Μπορεί να είναι πολύ αβέβαιος για τον εαυτό του και το μέλλον του. Μπορεί ν’ αναζητή απελπισμένος κάποια διαβεβαίωσι ότι τα πράγματα θα πάνε καλά γι’ αυτόν. Ή μπορεί να βρη κάποια γοητεία στις παράξενες και τρομακτικές εκδηλώσεις των αποκρύφων ενεργειών. Μπορεί να ακούση για κάποιον ο οποίος όπως λέγουν μπορεί να προείπη το μέλλον με ακρίβεια. Ή μπορεί να μάθη για τα διάφορα μέσα μαντείας που χρησιμοποιούνται,—πίνακες Ουίτζα, εξωαισθητήριος αντίληψις, σχέδια φύλλων τσαγιού σε φλυτζάνια, σχήματα από λάδι πάνω στο νερό, μαντικές ράβδοι, εκκρεμή, θέσις και κίνησις των αστέρων και πλανητών (αστρολογία), ούρλιασμα σκύλων, πέταγμα πουλιών, κινήσεις όφεων, ενατένισις της κρυστάλλινης σφαίρας και τα παρόμοια. Η θέσις του μπορεί να φαίνεται τόσο απελπιστική ή η γοητεία του να είναι τόσο μεγάλη ώστε μπορεί ν’ αποφασίση να συμβουλευθή ένα που προλέγει την τύχη ή ένα μέντιουμ ή να καταφύγη σε κάποια μορφή μαντείας. Μπορεί να είναι διατεθειμένος να δοκιμάση οτιδήποτε έστω και για μια φορά.

Είναι συνετό αυτό; Όχι βέβαια. Η περιέργειά του μπορεί να τον οδηγήση να περιέλθη στη εξουσία των δαιμόνων. Αντί να του φέρη ανακούφισι και παρηγοριά αυτή η πορεία, αντιθέτως η κατάστασίς του μπορεί να χειροτερέψη. Υπερφυσικές διαταραχές μπορεί να του αφαιρέσουν τον ύπνο και να του γεμίσουν ακόμη τις ώρες της ημέρας με τρόμο. Μπορεί ν’ αρχίση ν’ ακούη παράξενες φωνές, που του υποδεικνύουν να αυτοκτονήση ή να σκοτώση κάποιον.

Δεν είναι, λοιπόν, συνετό πράγμα ν’ αποφεύγωμε ένα τέτοιο κίνδυνο και ν’ αποστρεφώμεθα όλες τις μορφές της μαντείας; Ο Ιεχωβά Θεός δεν βλέπει ελαφρά αυτό το ζήτημα. Για να προστατεύση τους Ισραηλίτας από την απάτη και τη βλάβη που προξενούν τα πονηρά πνεύματα, κατέστησε την πράξι της μαντείας θανάσιμο αδίκημα, λέγοντας στον Νόμο: «Και ανήρ ή γυνή, ήτις έχει πνεύμα μαντείας, ή είναι επαοιδός, εξάπαντος θέλει θανατωθή.»—Λευιτικόν 20:27.

Η άποψις του Θεού για τα πνευματιστικά μέντιουμ τους μάγους και τους μάντεις δεν έχει αλλάξει. Μια θεία εντολή υπάρχει ακόμη εναντίον όλων όσοι ενασχολούνται στον πνευματισμό.—Αποκάλυψις 21:8.

Γι’ αυτό, λοιπόν, προσπαθήστε ν’ αντισταθήτε στην απάτη που προέρχεται από πονηρά πνευματικά όντα. Αν ποτέ ακούσετε μια παράξενη φωνή, που δίνει ίσως την εντύπωσι ότι είναι φωνή ενός εκλιπόντος φίλου ή συγγενούς, μη δίνετε προσοχή. Επικαλεσθήτε το όνομα του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, να σας βοηθήση ν’ αντισταθήτε στην επιρροή των δαιμόνων. Όπως συνεβούλευσε ο Υιός του Θεού, προσευχηθήτε: «Ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού.» (Ματθαίος 6:13) Όσο για τα αντικείμενα που συνδέονται με την μαντεία, μιμηθήτε το παράδειγμα εκείνων οι οποίοι δέχθηκαν την αληθινή λατρεία στην αρχαία Έφεσο. «Πολλοί δε και εξ εκείνων οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών, κατέκαιον ενώπιον πάντων.» Όσο δαπανηρά και αν ήσαν αυτά τα αντικείμενα, εκείνοι δεν εδίστασαν να τα καταστρέψουν.—Πράξεις 19:19.

Έχοντας αυτό το παράδειγμα υπ’ όψιν, νομίζετε ότι θα ήταν σωστό να συναναστρέφεσθε μ’ εκείνους που επιδίδονται στον αποκρυφισμό και να δέχεσθε δώρα απ’ αυτούς; Δεν θα μπορούσαν αυτοί να γίνουν τα μέσα με τα οποία θα ήταν δυνατόν να περιέλθετε κάτω από την επιρροή των δαιμόνων;

Το να αναγνωρίσωμε ότι τα πονηρά πνεύματα είναι συχνά εκείνα που κάνουν τους ανθρώπους να βλέπουν ή να ακούουν παράξενες και τρομακτικές εκδηλώσεις—φωνές, χτυπήματα και σκιώδεις μορφές, για τα οποία δεν υπάρχουν φανερές αιτίες—αποτελεί έναν σοβαρό παράγοντα για να φυλαχθούμε από την απάτη. Αυτή η γνώσις θα μας ελευθερώση από τον φόβο των νεκρών και από την ενασχόλησι σε τελετουργίες χωρίς αξία προς χάριν των. Θα μας βοηθήση επίσης να μη πέσωμε θύματα των πονηρών πνευμάτων.

Αλλ’ αν πρόκειται να προστατευθούμε από κάθε μορφή της απάτης που διέπραξαν ο Σατανάς και οι δαίμονες του εν σχέσει με τους νεκρούς, πρέπει να πιστεύωμε και να ενεργούμε σε αρμονία με ολόκληρη την Αγία Γραφή. Διότι ολόκληρη η Αγία Γραφή είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού.