Πώς θα Ευχαριστήσετε τον Ιεχωβά για το Έλεός Του;
1, 2. (α) Πόσο πολύτιμη είναι η ζωή μας, αλλά τι είπε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 63:3 για τη ζωή; (β) Με ποια έννοια ελέχθησαν αυτά; (Ιώβ 14:1, 2· Ιακ. 4:14)
Τι θα μπορούσε να είναι πιο πολύτιμο από τη ζωή σας; Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσατε ν’ απολαύσετε τα υλικά αγαθά σας ούτε να ωφεληθήτε απ’ αυτά. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, σημειώστε ότι ο ψαλμωδός Δαβίδ, είπε ψάλλοντας στον Ιεχωβά Θεό: «Το έλεός σου είναι καλήτερον παρά την ζωήν.»—Ψαλμ. 63:3.
2 Ο Δαβίδ εννοούσε ότι θα προτιμούσε να χάση τη ζωή του παρά να χάση την εύνοια του Ιεχωβά. Όλα όσα θα μπορούσε ν’ αποκτήση ή ν’ απολαύση ο Δαβίδ στο αιώνιο μέλλον, εξηρτώντο από τον Θεό. Επίσης, ο Δαβίδ εγνώριζε τις πολλές περιπτώσεις στις οποίες ο Ιεχωβά είχε δείξει συμπάθεια και πιστή υποστήριξι σ’ αυτόν. Αυτά ήσαν όλα αποδείξεις του ελέους του Θεού. Για τον Δαβίδ, λοιπόν, αυτό το έλεος ήταν πιο σπουδαίο από την παρούσα πρόσκαιρη ανθρώπινη ζωή. (1 Χρον. 29:14, 15) Συμβαίνει αυτό και με σας; Μήπως το έλεος ή η πιστή αγάπη Εκείνου που μπορεί να σας δώση αιώνιο ζωή δεν είναι πιο πολύτιμη από τη θνητή ζωή που ‘σήμερα υπάρχει και αύριο δεν υπάρχει;’
3. Τι ενέργεια έκαμε ο Δαβίδ ανταποκρινόμενος στο έλεος του Ιεχωβά και τι ερωτήματα μπορούμε εμείς κατάλληλα να θέσωμε στον εαυτό μας;
3 Ο Δαβίδ, όμως, δεν αισθανόταν μόνο την αξία του ελέους του Ιεχωβά και δεν σταματούσε εκεί. Προσέξτε πώς ανταποκρίθηκε: «Διότι το έλεός σου είναι καλήτερον παρά την ζωήν· τα χείλη μου θέλουσι σε επαινεί. Ούτω θέλω σε ευλογεί εν τη ζωή μου.» (Ψαλμ. 63:3, 4) Η βαθειά αυτή ευγνωμοσύνη για το έλεος, τον υποκινούσε να εκφράζη αίνους και ευχαριστίες στον Θεό. Όπως εξετάσθηκε στο προηγούμενο άρθρο, εμείς προσωπικά έχομε πολλούς λόγους να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το έλεός του. Γι’ αυτό, το να τον ευχαριστούμε και να τον αινούμε, πρέπει ν’ αποτελή αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Συμβαίνει αυτό και με σας; Μήπως περνά μια ολόκληρη μέρα ή και περισσότερο χωρίς να σκεφθήτε τον Θεό και να τον αναφέρετε στη συνομιλία σας; Ή ομιλείτε συχνά για τον Ιεχωβά, αυθόρμητα αινώντας τον για ό,τι είναι και για ό,τι κάνει; Διαπιστώνετε ότι κάθε μέρα αντανακλάτε τα αισθήματα που εκφράζονται στον Ψαλμό 107:21, 22;
4. Πώς το να κηρύττωμε τα αγαθά νέα είναι αναγκαίο σχετικά μ’ αυτό;
4 Χωρίς αμφιβολία, ένας τρόπος για να ευχαριστήτε τον Ιεχωβά για το έλεός του είναι να ομιλήτε στους άλλους που δεν τον λατρεύουν ακόμη. (Πράξ. 14:1-3· 20:24) Το άγγελμα των αγαθών νέων μπορεί να είναι σωτήριο γι’ αυτούς. Δικαίως, λοιπόν, χαιρόμεθα να κηρύττωμε τα αγαθά νέα παντού.—Ρωμ. 10:9-15.
5. (α) Γιατί είναι πιθανόν να δίνωμε μαρτυρία για αρνητικά ζητήματα; (β) Γιατί μερικές απ’ αυτές τις πληροφορίες είναι παρ’ όλα αυτά κατάλληλες;
5 Οι αληθινοί Χριστιανοί γνωρίζουν ότι εκείνα που έμαθαν οι περισσότεροι άνθρωποι σχετικά με τον Θεό και την Αγία Γραφή, αποτελούνται από ψευδείς δοξασίες και παραφθορά των διδασκαλιών της Αγίας Γραφής. Γι’ αυτό, θα μπορούσαμε εν αγνοία μας ν’ αφήσωμε τη μαρτυρία μας να κυριαρχήται από αναιρέσεις. Ρωτήστε τον εαυτό σας πόσο κοινό πράγμα είναι, στη μαρτυρία που δίνετε, να εμμένετε σε ό,τι η Γραφή δεν διδάσκει—ότι δεν διδάσκει ένα τρισυπόστατο Θεό ή ένα φλογερό άδη, ότι ο άνθρωπος δεν έχει αθάνατη ψυχή και ότι η γη δεν θα κατακαή. (Ιωάν. 14:28· Ιεζ. 18:4· Εκκλησ. 9:5, 10· 1:4) Είναι αλήθεια ότι τα άτομα στα οποία δίνομε μαρτυρία έχουν ανάγκη βοηθείας για να διορθώσουν τις εσφαλμένες πεποιθήσεις των. Και το να στιγματίζωμε την πλάνη μπορεί να τους βοηθήση να διακρίνουν μεταξύ της αληθινής θρησκείας και της ψευδούς. Αλλά πρέπει να φροντίζωμε ώστε να μη μιλούμε συνέχεια μόνο για αρνητικά σημεία.
6. Γιατί η δημοσία ομολογία μας πρέπει να περιλαμβάνη πολλά θετικά πράγματα;
6 Η ‘ομολογία’ μας πρέπει να περιλαμβάνη πολλά θετικά πράγματα για τον Ιεχωβά, διότι εμείς προσφέρομε «θυσίαν αινέσεως.» (Εβρ. 13:15· παράβαλε με Ψαλμόν 107:21, 22) Παραδείγματος χάριν, μπορούμε να τονίσωμε τι ΕΙΝΑΙ ο Ιεχωβά. Μπορούμε να τονίσωμε ότι ‘αυτός είναι ο μόνος Ύψιστος.’ (Ψαλμ. 83:18) Μπορούμε να εξηγήσωμε ότι το να γνωρίζωμε αληθινά αυτόν και τον Υιό του μπορεί να μας φέρη αιώνιο ζωή. (Ιωάν. 17:3) Και μπορούμε να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε μερικές από τις υπέροχες ιδιότητές του που μπορούν να ελκύσουν άτομα προς αυτόν—την ευσπλαχνία του, την άφθαστη σοφία του, την κατανόησί του, τη γενναιοδωρία του, την πιστότητά του και, φυσικά, το έλεός του.—Δευτ. 32:4· Ιακ. 1:17· Ψαλμ. 84:11.
7. Πώς μπορούμε να εξάρωμε το έλεος του Θεού και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
7 Ο καθένας μας πρέπει να εξετάση τη δική του ‘ομολογία’ για να διακρίνη πώς θα μπορούσε να δώση μεγαλύτερη έμφασι σ’ αυτές τις θετικές απόψεις. Παραδείγματος χάριν, καθώς διεξάγετε μια τακτική Γραφική μελέτη με την οικογένειά σας ή με άλλους θα μπορούσατε κάπως να εξάρετε το έλεος του Θεού; Εξετάζοντας κάποιο Γραφικό γεγονός ή μια άποψι του σκοπού του Θεού, μπορείτε με συντομία να εξηγήσετε τι δείχνει αυτό σχετικά με τον Θεό μας. Ή θα μπορούσατε να ρωτήσετε τον σπουδαστή ποιο σημείο που εξετάζετε τον βοηθεί να κατανοήση καλύτερα για τον Ιεχωβά. Ενεργώντας έτσι, θα φέρετε τον σπουδαστή πλησιέστερα στον Ιεχωβά, κάνοντας τον Θεό πιο πραγματικό και προσωπικό γι’ αυτόν, υποκινώντας τον να μάθη περισσότερα πράγματα γι’ αυτόν τον θαυμάσιο Θεό και να τον αινή.—Ψαλμ. 147:1, 11.
ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ
8. Σε ποιες άλλες περιπτώσεις μπορούμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το έλεός του;
8 Το να μιλούμε για τον Ιεχωβά και το έλεός του δεν περιορίζεται απλώς στις περιπτώσεις στις οποίες προσπαθούμε να διδάξωμε στους ανθρώπους Γραφικές αλήθειες. Τι γίνεται με την καθημερινή συνομιλία; Ο Ιησούς είπε: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.» (Ματθ. 12:34) Αν πραγματικά εκτιμούμε το έλεος του Θεού, αυτό πρέπει να φαίνεται στην καθημερινή μας ομιλία. Αυτό έκαμε και ο ψαλμωδός, ο οποίος έγραψε: «Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Ιεχωβά και να ψαλμωδή εις το όνομά σου, Ύψιστε· να αναγγέλλη το πρωί το έλεός σου και την αλήθειάν σου πάσαν νύκτα.—Ψαλμ. 92:1, 2, ΜΝΚ.
9. (α) Ποια είναι η κοινή άποψις του κόσμου σχετικά με το ν’ αναφέρουν τον Θεό σε συζητήσεις; (β) Πώς αυτό βρίσκεται σε αντίθεσι με τη δική μας στάσι: (Ψαλμ. 107:31, 32)
9 Μπορεί να έχετε προσέξει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη κι εκείνοι που πηγαίνουν στους ναούς και ισχυρίζονται ότι λατρεύουν τον Θεό, δεν είναι διατεθειμένοι να μιλούν γι’ αυτόν, ούτε για τους σκοπούς του. Και είναι ιδιαίτερα απρόθυμοι να εκφράσουν οποιαδήποτε προσωπική σχέσι τους με τον Θεό· αν το κάνουν αυτό, θα θεωρηθούν απηρχαιωμένοι ή καθυστερημένοι. Κατά ένα μέρος, αυτή η τάσις μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί, στην πραγματικότητα, δεν έχουν προσωπική σχέσι με τον Θεό. Εν τούτοις, επειδή αυτή η τάσις είναι πολύ διαδεδομένη, μπορούμε να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, ‘Έχω εγώ επηρεασθή από την απροθυμία του κόσμου καθώς μιλώ για τη σχέσι μου με τον Θεό ή δείχνω στη συνομιλία μου ότι ο Θεός αποτελεί μέρος της ζωής μου και των σκέψεών μου;’ Ο Ιεχωβά αποτελεί οπωσδήποτε μέρος της ζωής μας και πρέπει να βρίσκεται μέσα στη σκέψι μας. Τακτικά εκζητούμε την ευλογία και την καθοδηγία του. Δεν πρέπει λοιπόν να διστάζωμε να μιλούμε γι’ αυτόν, αναφερόμενοι σ’ αυτόν στις συνομιλίες μας και δείχνοντας το ενδιαφέρον μας για τα έργα του και τους σκοπούς του.
10. Ποια Γραφική συμβουλή πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν όταν μιλούμε για τον Θεό;
10 Φυσικά, θέλομε ν’ αποφεύγωμε να δίνωμε την εντύπωσι της αυτοδικαιώσεως. Μη λησμονείτε ότι δεν είναι δύσκολο να δείχνουν μερικοί άνθρωποι μια τεχνητή ή προσποιητή θρησκευτικότητα. Ο Ιησούς κατέκρινε τους υποκριτάς Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας που έκαναν επίδειξι ευσεβείας απλώς για να βλέπωνται και ν’ ακούωνται από τους ανθρώπους. (Ματθ. 6:1-5) Ωστόσο, η Αγία Γραφή μάς προτρέπει να αινούμε και να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά συνεχώς. Ενώ λοιπόν προσέχομε τη συμβουλή που βρίσκεται στον Ματθαίο 6:1-5 και φροντίζομε να μην αυτοδικαιωνώμεθα, εν τούτοις, ομιλούμε γι’ αυτόν. Με μετριοπάθεια και πεποίθησι μπορούμε ν’ αναφέρομε τους τρόπους ενεργείας του, που περιλαμβάνουν και το πώς αυτός εφέρθη προς εμάς, ή ποια σχέσις μάς συνδέει μαζί του.
11. Ποιες ευκαιρίες έχομε να εισάγωμε τον Θεό στη συνομιλία μας σύμφωνα με τον Ψαλμό 34:1;
11 Στη διάρκεια της ημέρας, είναι πιθανόν να συζητάτε για πολλά θέματα με την οικογένειά σας, με Χριστιανούς φίλους και άλλους είτε στο σχολείο, είτε στην εργασία, είτε στη γειτονιά σας. Ίσως η κατάστασις να προσφέρεται για να μιλήσετε για τον Θεό μ’ έναν ειλικρινή και φυσικό τρόπο. Μήπως συζητάτε για ένα ταξίδι αναψυχής σ’ ένα παραλιακό τοπίο ή σ’ ένα βουνό για ν’ απολαύσετε τη δημιουργία του Ιεχωβά; Εκτιμάτε οπωσδήποτε την ομορφιά και την ηρεμία της φύσεως που αυτός έχει δημιουργήσει· γιατί λοιπόν να μην τα αναφέρετε αυτά;
12. Πώς μπορούμε να μιλούμε για τον Θεό όταν συνομιλούμε με άτομα που δεν είναι αληθινοί λάτρεις;
12 Ακόμη κι αν συνομιλήτε μ’ έναν άπιστο, μπορείτε με διακριτικότητα να μιλήσετε για τον Θεό, αναφέροντας με συντομία, λόγου χάριν, την ευχαρίστησι που αποκομίζετε από τα πράγματα που έχει κάνει ο Δημιουργός Σας. (Πράξ. 4:24· 14:15) Κανείς δεν πρέπει να εκπλήσσεται που αναφέρετε τον Θεό στη γενική σας συνομιλία, διότι αυτός δεν είναι στη διάνοιά σας για ό,τι κάνετε ή για ότι αποφεύγετε να κάνετε; Κάποιος μπορεί να σας μιλήση σχετικά με το πώς εκπαιδεύετε τα τέκνα σας, επειδή παρετήρησε την επιτυχία σας. Θα μπορούσε η απάντησίς σας να συμπεριλάβη μια σύντομη έκφρασι ευγνωμοσύνης προς τον Θεό για τη συμβουλή του που κάνει έναν άνθρωπο να είναι συνετός σ’ αυτόν τον τομέα; (Ψαλμ. 19:7) Ίσως ένας συνάδελφος να θαυμάζη την απόφασί σας να δαπανήσετε τις διακοπές σας παρακολουθώντας μια Χριστιανική συνέλευσι αντί να χρησιμοποιήσετε όλο τον καιρό σας για «αναψυχή.» Θα μπορούσατε με ειλικρίνεια ν’ απαντήσετε ότι σεις απολαμβάνετε την εκμάθησι περισσοτέρων πραγμάτων για το έλεος και το θέλημα του Δημιουργού σας. (Ψαλμ. 100:3-5) Ποτέ δεν γνωρίζομε το καλό αποτέλεσμα που θα μπορούσαν να έχουν αυτές οι σύντομες παρατηρήσεις· θα μπορούσαν ίσως να κάνουν ένα άτομο να σκεφθή για τον Θεό. Αλλά εμείς δεν μιλούμε για τον Θεό μόνον επειδή θα μπορούσε να βοηθηθή ένας ακροατής. Μιλούμε για τον Θεό και τα έργα του επειδή αυτό είναι μέσα στην καρδιά μας και γι’ αυτό βρίσκεται και στη γλώσσα μας.—Ψαλμ. 45:1.
13. (α) Γιατί το ν’ αναφέρωμε τον Θεό πρέπει να είναι ακόμη πιο φυσικό όταν συνομιλούμε με ομοπίστους; (β) Ποιοι είναι μερικοί τρόποι να το κάνωμε αυτό;
13 Αν, στον βαθμό που το επιτρέπει η διακριτικότης και η μετριοφροσύνη, αναφέρωμε συχνά τον Θεό μιλώντας με απίστους, πόσο πιο συχνά πρέπει να το κάνωμε αυτό όταν μιλούμε μ’ εκείνους που υπηρετούν τον Θεό. Αισθανόμεθα περισσότερη άνεσι όταν μιλούμε με τους συγχριστιανούς μας για την δράσι μας, τα σχέδιά μας, τις εντυπώσεις μας, κλπ. Επομένως, σε μια τέτοια συνομιλία δεν πρέπει να είμεθα διατεθειμένοι να μιλούμε για τον Θεό και τα έργα του, όπως λέγει ο Ψαλμός 92:1, 2; Ίσως να γίνεται εργασία μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας. Θα μπορούσατε να εκφράσετε την εκτίμησί σας γι’ αυτή την ευλογία του Θεού στην εκκλησία. Λαμβάνομε ένα νέο βοήθημα Γραφικής μελέτης. Αν ειλικρινά το θεωρήτε ως ένδειξι ελέους του Ιεχωβά, γιατί να μη το αναφέρετε αυτό στη συνομιλία σας; Και τι θα λεχθή για τις ενδιαφέρουσες νέες επεξηγήσεις που υπάρχουν σ’ αυτό; Μιλείτε ευχαρίστως γι’ αυτά στους αδελφούς σας, κάνοντας τούτο με μετριοφροσύνη και αποφεύγοντας τις εντυπώσεις αυτοδικαιώσεως. Όταν η συνομιλία σας διανθίζεται με πνευματικά πράγματα θα είναι για όλους εποικοδομητική.
ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΣΤΟ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩΜΕ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
14. Ποια άποψι είναι ανάγκη να καλλιεργούμε σχετικά με την αγαθωσύνη του Θεού;
14 Τι θα γινόταν αν κάποιος σας έδινε ένα πιάτο με άμμο και με μερικά μικροσκοπικά μόρια σιδήρου ανεμεμιγμένα μ’ αυτήν; Θα ήταν δύσκολο να βγάλετε τα ψήγματα του σιδήρου. Αλλά θα μπορούσατε εύκολα να τα μαζέψετε μ’ ένα μαγνήτη. Μια καρδιά που είναι πλήρης από ευγνωμοσύνη προς τον Ιεχωβά είναι σαν αυτόν τον μαγνήτη. Με μια τέτοια καρδιά, κάθε μέρα μπορούμε εύκολα να βρούμε πολυάριθμα παραδείγματα της αγαθωσύνης και της γενναιοδωρίας του, πολύ πιο πολύτιμα από το σίδηρο και από το χρυσάφι ακόμη. Αν είμεθα άγρυπνοι στο να διακρίνωμε τις ενδείξεις της αγαθωσύνης του Θεού, θα είναι εύκολο και φυσικό να αινούμε τον Θεό και να εκφράζωμε ευχαριστίες γι’ αυτά.—Παροιμ. 3:3, 4, 13-18.
15. Ποια είναι μερικά πράγματα για τα οποία μπορούμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά; Δώστε παραδείγματα. (Εφεσ. 5:20)
15 Η δημιουργία του Ιεχωβά την οποία βλέπομε κάθε μέρα είναι απλούστατα γεμάτη από πράγματα που μπορούν να μας υπενθυμίσουν τις στοργικές του προμήθειες για την ανθρωπότητα γενικά. Ίσως να βλέπετε δύο γατάκια να παιγνιδίζουν στο χορτάρι. Δεν μπορείτε παρά να γελάσετε με τα αστεία πηδήματά τους. Μήπως αυτό σας κάνει να συλλογισθήτε τον Ιεχωβά και τη χαρά που αισθάνεται από τη δημιουργία του; Η Γραφή λέγει ότι είναι ένας ‘μακάριος Θεός.’ (1 Τιμ. 1:11) Όταν λοιπόν παρακολουθήτε γατάκια, σκυλάκια ή άλλα ζώα να παίζουν, δεν έρχεται στο νου σας το αίσθημα της ευχαριστήσεως και της ευθυμίας που δείχνει ο Θεός; Τι θα λεχθή για την αναψυκτική γεύσι ενός τραγανιστού μήλου ή ενός γλυκού πεπονιού σε μια ζεστή μέρα; (Ψαλμ. 145:8, 15-17) Όσο για τα ευχάριστα αρώματα, δεν επαναφέρετε στη μνήμη σας την ευωδία ωρισμένων ανθέων ή το άρωμα της φρεσκοκομμένης χλόης ή του τριφυλλιού; Όταν απολαμβάνετε αυτά τα πράγματα, δεν είναι κατάλληλο να εκφράζετε ευχαριστίες στον Ιεχωβά για την πρόνοιά του που μάς έχει προμηθεύσει τις αισθήσεις μας και αυτά τα θαυμάσια πράγματα που απολαμβάνομε;
16. Το να είμεθα άγρυπνοι και να μνημονεύωμε την αγαθωσύνη του Θεού τι επίδρασι έχει στους άλλους;
16 Μια οικογένεια στην πόλι της Νέας Υόρκης βρισκόταν στο μέσον ενός γεύματος οπότε ο τετραετής γυιος διετύπωσε μια δική του σκέψι λέγοντας τα εξής: «Μαμά, καλό δεν είναι που έβαλε ο Ιεχωβά το πρόσωπό μας εμπρός για να μπορούμε να τρώμε;» Ενώ εκείνο το παιδάκι μίλησε με την παιδική του αθωότητα, ασφαλώς έδειξε ότι εκτιμούσε τα δώρα του Ιεχωβά. Το αυθόρμητο και ειλικρινές αυτό σχόλιο βοήθησε όλη την οικογένεια να σκεφθή τον Ιεχωβά και να εκτιμήση περισσότερο όσα αυτός έχει κάνει. Τα σχόλιά μας για το έλεος του Ιεχωβά, του οποίου λαμβάνομε πείρα ενόσω τον υπηρετούμε, μπορούν να κάνουν το ίδιο.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΥΜΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ
17, 18. (α) Πώς οι Ισραηλίται χρησιμοποιούσαν ύμνους για ν’ αποδίδουν ευχαριστίες; (β) Τι δείχνει το εδάφιο Μάρκος 14:26 ότι έκαμαν ο Ιησούς και οι απόστολοι; (Πράξ. 16:25)
17 Ένας άλλος τρόπος για ν’ αποδίδωμε ευχαριστίες στον Ιεχωβά για το έλεός του είναι οι ύμνοι. Η υμνολογία από πολύν καιρό υπήρξε ένα χαρακτηριστικό της αληθινής λατρείας. (Έξοδ. 15:1-21· Ψαλμ. 1-150· 2 Χρον. 29:27· Αποκάλ. 15:3, 4) Στον ναό της Ιερουσαλήμ ορισμένοι Λευίται είχαν το προνόμιο να παίζουν μουσική, ενώ άλλοι έψαλλαν. Το περιεχόμενο και ο αντικειμενικός σκοπός των προσπαθειών ήσαν αξιοσημείωτα. Η Αγία Γραφή λέγει ότι αυτοί έπρεπε «να μνημονεύωσι και να ευχαριστώσι και να υμνώσι Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ.» Γιατί; «Διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.»—1 Χρον. 16:4, 41, 42· 9:33, ΜΝΚ.
18 Σχετικά μ’ αυτό, φαντασθήκατε ποτέ τον Ιησού και τους αποστόλους να ψάλλουν ύμνους; Το έκαναν αυτό και το απελάμβαναν. Τα εδάφιο Μάρκος 14:26 μάς λέγει ότι το τελευταίο βράδυ που ήσαν μαζί εδώ στη γη έψαλλαν ύμνους. Συνήθως οι Ιουδαίοι έψαλλαν τους ψαλμούς 113 έως 118 στη διάρκεια του δείπνου του Πάσχα. Είναι λοιπόν πιθανόν ότι ο Ιησούς και οι πιστοί ένδεκα απόστολοι ετελείωσαν εκείνο το δείπνο ψάλλοντας τον Ψαλμό 118, ο οποίος αρχίζει και τελειώνει ως εξής: «Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, διότι είναι αγαθός διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.»
19. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι της εκκλησιαστικής υμνολογίας; (Εφεσ. 5:18, 19)
19 Και οι Χριστιανοί σήμερα έχουν την ευκαιρία να εκφράζουν με ύμνους τον αίνο και τις ευχαριστίες των στον Ιεχωβά για το έλεός του. Βλέπετε σεις έτσι τους ύμνους που βασίζονται σε Γραφικά θέματα και τους οποίους ψάλλετε στις τοπικές συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Ή μήπως διαπιστώνετε ότι στη διάρκεια της υμνολογίας κάνετε άλλα πράγματα; Ή μήπως τα χείλη σας λέγουν τις λέξεις ενώ η διάνοιά σας σκέπτεται άλλα ζητήματα; Είναι εύκολο να συμβή αυτό. Αλλά τι καλό είναι αν, αντιθέτως, βλέπωμε αυτούς τους Χριστιανικούς ύμνους σαν ένα μέσο αποδόσεως ευχαριστιών στον Ιεχωβά για το έλεός του!
20. (α) Τι μέρος πρέπει να έχη η προσευχή στην απόδοσι ευχαριστιών προς τον Θεό για το έλεός του; (Κολ. 1:9-12) (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Δανιήλ 6:10, πώς ο Δανιήλ αποτελεί ένα καλό παράδειγμα αυτού για μας;
20 Η προσευχή είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ευχαριστήσωμε τον Ιεχωβά για το έλεός του. Πιθανώς προσεύχεσθε τακτικά. Αλλά θα μπορούσατε να διευρύνετε τις προσευχές σας ως προς την ευχαριστία και τον πούμε εμείς τα παιδιά. Είσαι σταθερός και σε αίνο προς τον Θεό; Είναι πολύ εύκολο να συνηθίσωμε απλώς να ζητούμε απ’ αυτόν πράγματα για τους εαυτούς μας, για την οικογένειά μας, για την εκκλησία και τους άλλους. Αν είσθε γονεύς, ασφαλώς θα ευαρεστήσθε όταν τα τέκνα σας ζητούν τη συμβουλή και τη βοήθειά σας. Αλλά πώς θα σας εφαίνετο αν το παιδί σας έλεγε: Μπαμπά, θέλω να σου πω πόσο σε αγαπούμε εμείς τα παιδιά. Είσαι σταθερός και σε σεβόμεθα γι’ αυτό, αλλά είσαι και στοργικός. Είσαι ο καλύτερος φίλος μας.» Γνωρίζοντας πόση χαρά θα σας προξενούσε το ν’ ακούσετε μια τέτοια ειλικρινή έκφρασι, πώς νομίζετε ότι αισθάνεται ο Θεός όταν εμείς περιλαμβάνωμε ευχαριστίες και αίνο στις προσευχές μας; Ο προφήτης Δανιήλ μάς έδωσε ένα καλό παράδειγμα τούτου. Η Αγία Γραφή έντονα μνημονεύει το ότι αυτός αινούσε τον Θεό με προσευχή.—Δαν. 6:10.
21. Πώς μπορούν οι προσευχές μας να εκφράζουν περισσότερα από γενικότητες;
21 Καλό είναι στις προσευχές μας να μνημονεύωμε ιδιαίτερα τη θεία αγαθωσύνη προς εμάς. Έχετε ακούσει ποτέ ένα παιδί να προσεύχεται και να ευχαριστή τον Θεό για ένα παγωτό σοκολάτα, για μια βαρκάδα που απήλαυσε ή για τις σχολικές διακοπές του; Δεν μπορούμε λοιπόν κι εμείς να είμεθα συγκεκριμένοι, παρά να ευχαριστούμε απλώς τον Θεό για γενικότητες; Αν είχατε μια καλή πείρα στο έργο κηρύγματος, να ευχαριστήσετε ιδιαίτερα τον Θεό γι’ αυτήν. Αν ελάβατε ένα δώρο, πιθανώς ευχαριστήσατε το άτομο που σας το έδωσε. Αλλά τι θα λεχθή για το αν ευχαριστήσαμε Εκείνον που έκαμε τα πάντα; Έχετε διακρίνει τη συμβουλή της Αγίας Γραφής σε κάποιο σοβαρό πρόβλημα; Εκφράστε τις ευχαριστίες σας με προσευχή. Και όταν έχετε το προνόμιο να εκπροσωπήτε άλλους στην προσευχή, γιατί να μη μνημονεύσετε συγκεκριμένα, ειδικά παραδείγματα της θείας ευλογίας για τα οποία όλοι σας είσθε ευγνώμονες.—Ψαλμ. 42:8.
22. Ανασκοπώντας όσα ελέχθησαν, με ποιους τρόπους μπορούμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το έλεός του και τι αισθήματα πρέπει ν’ αντανακλούμε;
22 Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν πολλές ενδείξεις του ελέους που επέδειξε ο Θεός σε μας ως επιδοκιμασμένους δούλους του. Μπορούμε να παρατηρούμε αυτές τις ενδείξεις κάθε μέρα αν αγρυπνούμε σ’ αυτές. (Ψαλμ. 107:43) Και ο καθένας μας μπορεί μ’ ευγνωμοσύνη ν’ ανταποκριθή μιλώντας για τον Θεό μας. Πώς; Πότε; Στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας. Σε γενικές συνομιλίες με τους συγχριστιανούς μας και με άλλους. Και με ύμνους και προσευχές. Πράγματι, μολονότι αναμένομε ακόμη τον καιρό στον οποίον όλη η κτίσις ενωμένη θα αινή τον Ιεχωβά, όπως το γράφει ο Ψαλμός 150, εμείς προσωπικά μπορούμε να έχωμε μια πλήρη μερίδα κάνοντας τούτο ακριβώς από τώρα. Έτσι, θ’ αντανακλούμε τα αισθήματα που εξέφρασε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 59:16, 17: «Εγώ δε θέλω ψάλλει την δύναμίν σου, και το πρωί θέλω υμνολογεί εν αγαλλιάσει το έλεός σου· . . . Ω δύναμίς μου, σε θέλω ψαλμωδεί· διότι συ, Θεέ, είσαι το προπύργιόν μου, ο Θεός του ελέους μου.»