Κεφάλαιο 2
Το Άγιον Πνεύμα Ενεργό στο Αόρατο Ουράνιο Βασίλειο
1. Γιατί είναι σπουδαίο για μας να γνωρίζωμε πώς ενεργεί το άγιο πνεύμα στο αόρατο ουράνιο βασίλειο;
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς λειτουργεί το άγιο πνεύμα του Θεού στο ορατό, υλικό βασίλειο, δηλαδή στο σύμπαν όπως το γνωρίζει ο άνθρωπος. Εν τούτοις, εκείνο που έλαβε χώρα στο αόρατο, ουράνιο βασίλειο έχει επηρεάσει πολύ τις ανθρώπινες υποθέσεις. Ο τρόπος ενεργείας του αγίου πνεύματος στο προσεχές μέλλον, μέσα στη δική μας γενεά, συνδέεται με τα όσα συμβαίνουν στο αόρατο βασίλειο και είναι πολύ σπουδαίος για τον άνθρωπο. Πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσωμε πώς λειτουργεί το άγιο πνεύμα μ’ ένα τέτοιο συνδυασμό τόσο σπουδαίο για μας τώρα.
2. Με ποια έννοια ο Ψαλμός 104:29, 30 δείχνει πόσο εξαρτάται η ανθρωπότης από το αόρατο ουράνιο βασίλειο;
2 Ο άνθρωπος με τον σύγχρονο τρόπο του σκέπτεσθαι, μπορεί να μη θέλη να το αναγνωρίση αυτό, αλλά η ανθρωπότης εξαρτάται από το αόρατο ουράνιο βασίλειο. Αν ο Θεός, ο Δημιουργός επρόκειτο ν’ αποστρέψη το πρόσωπό του από εμάς που είμεθα στη γη, να γίνη «νεκρός» όσον αφορά εμάς, όπως θα λέγαμε, τι θα γινώμεθα εμείς; Ο Βιβλικός ψαλμωδός το διετύπωσε σωστά όταν είπε στον Θεό: «Αποστρέφεις το πρόσωπόν σου, ταράττονται· σηκώνεις την πνοήν αυτών, αποθνήσκουσι και εις το χώμα αυτών επιστρέφουσιν· εξαποστέλλεις το πνεύμα σου, κτίζονται, και ανανεώνεις το πρόσωπον της γης.» (Ψαλμός 104:29, 30) Συνεπώς, το κυριώτερο θέμα μελέτης για τον άνθρωπο δεν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, αλλά μάλλον ο Δημιουργός, ο Θεός. Αν ο Θεός ευαρεστήται να μας αποκαλύψη κάτι για το αόρατο ουράνιο βασίλειο, αυτό βασικά αξίζει να το μελετήσωμε.
3. Γιατί θα ήταν στενή αντίληψις και έλλειψις λογικότητος εκ μέρους μας να φαντασθούμε ότι ο Θεός κατοικεί μόνος και χωρίς ευχάριστο περιβάλλον στον ουρανό;
3 Ας έχωμε πάντοτε υπ’ όψιν ότι «ο Θεός είναι πνεύμα.» (Ιωάννης 4:24) Αντιστοίχως, ο Θεός κατοικεί σ’ ένα πνευματικό βασίλειο. Μήπως είναι μόνος και χωρίς ευχάριστο περιβάλλον; Όχι. Θα ήταν στενή αντίληψις και έλλειψις λογικότητος να φαντασθούμε ότι ο Θεός μπορεί να δημιουργήση μόνο υλικά πράγματα ορατά σε μας και ότι δεν έχει επίσης δημιουργήσει πράγματα στο αόρατο ουράνιο βασίλειο. Αυτά τα πράγματα ενός ανωτέρου βασιλείου θα είχαν μια σύνθεσι ανώτερη από τη σύνθεσι της υλικής δημιουργίας, της οποίας εμείς οι άνθρωποι αποτελούμε μέρος.
4. Γιατί το αόρατο ουράνιο βασίλειο δεν εξαρτάται από τον ήλιο μας για φως;
4 Όταν διαλογιζώμεθα όλα τα θαυμαστά, ωραία πράγματα που έθεσε ο Θεός εδώ στο υλικό βασίλειο, μας καταλαμβάνει δέος καθώς προσπαθούμε να διανοηθούμε όλα τα θαυμάσια, λαμπρά πράγματα που εδημιούργησε στο πνευματικό βασίλειο. Δεν είναι ανάγκη να υπάρχη εξάρτησις από τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος για να υπάρχη φως εκεί. Δεν υπάρχει νύκτα εκεί! Ο Δημιουργός των φωτογόνων ηλίων είναι ο ίδιος ένας ουράνιος Ήλιος, μια πηγή φωτός. Κατά γράμμα, μεταφορικώς και ηθικώς, αληθεύει το εξής: «Ο Θεός είναι φως και σκοτία εν αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία.» (1 Ιωάννου 1:5) Πολύν καιρό πριν απ’ αυτό το ρητό του Βιβλικού συγγραφέως Ιωάννου, ο ψαλμωδός περιέγραψε τον Δημιουργό ότι είναι τόσο ευπρόσδεκτος όσο και το ηλιακό φως της ημέρας, όταν έγραψε: «Ήλιος και ασπίς είναι Ιεχωβά ο Θεός· χάριν και δόξαν θέλει δώσει ο Ιεχωβά· δεν θέλει στερήσει ουδενός αγαθού τούς περιπατούντας εν ακεραιότητι.»—Ψαλμός 84:11, ΜΝΚ.
5. Τι είδους πρόσωπα έχει ο Θεός στο αόρατο ουράνιο βασίλειο μαζί του, και πώς αυτά διαφέρουν από τους ανθρώπους;
5 Δεν είναι μόνο λογικό να το πιστεύωμε αυτό, αλλά η ίδια η Αγία Γραφή πιστοποιεί ότι ο Θεός έχει μαζί του στο αόρατο πνευματικό βασίλειο νοήμονα πρόσωπα πνευματικής συνθέσεως. Με αυτά μπορεί να έχη άμεση επαφή. Αυτά μπορούν να τον βλέπουν όπως και αυτός τα βλέπει. Επειδή αυτά είναι ανωτέρας, υπερανθρωπίνης συνθέσεως ως προς τη σύστασί των, δεν διαλύονται, δεν διασπώνται, ούτε εκμηδενίζονται με την απλή θέα εκείνου. Μπορούν να βρίσκωνται σε άμεση επαφή μ’ αυτόν, υπηρετώντας στην προσωπική του παρουσία. (Λουκάς 1:19) Όχι στους αγγέλους, αλλά στους ανθρώπους, ο Θεός είπε τα εξής: «Δεν δύνασαι να ίδης το πρόσωπόν μου· διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει.» (Έξοδος 33:20) Έτσι είπε ο Θεός ακόμη και στον προφήτη Μωυσή.
6. Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψις 4:11, πώς αυτοί οι πνευματικοί σύντροφοι του Θεού βρέθηκαν εκεί;
6 Πώς βρέθηκαν εκεί αυτοί οι πνευματικοί σύντροφοι του Θεού; Και πώς βρέθηκε εδώ το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος; Θα λάβωμε την απάντησι όπως εδόθη απ’ εκείνους που είδε σε όραμα ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιωάννης να λατρεύουν τον Θεό στον ουρανό. Παραθέτομε τα λόγια τους: «Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκάλυψις 4:11.
7, 8. Την ημέρα της αναστάσεως, τι είπε ο Ιησούς ότι ένα πνεύμα δεν έχει και τι έκαμε το σώμα με το οποίο εμφανίσθηκε;
7 Ο Θεός έπλασε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος με σάρκα και αίμα. Πριν απ’ αυτό, ο Θεός είχε κάνει τους ουράνιους συντρόφους του πνεύματα, με σύνθεσι ανώτερη από εκείνη του ανθρώπου. Σ’ αυτό το σημείο, ο Ιησούς Χριστός έκαμε μια σαφή δήλωσι την ημέρα της αναστάσεώς του από τους νεκρούς. Εμφανίσθηκε στους μαθητάς του μέσα σ’ ένα κλειστό δωμάτιο στην Ιερουσαλήμ. Για να το κάνη αυτό, εμφανίσθηκε με υλοποιημένο σώμα όπως το σώμα με το οποίο είχε πεθάνει, αλλά εκείνοι ενόμισαν ότι έβλεπαν ένα πνεύμα. Και τι τους είπε; Τα εξής: «Πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.»—Λουκάς 24:36-39.
8 Ο αναστημένος Ιησούς, αφού συνωμίλησε μ’ εκείνους τους κατάπληκτους μαθητάς, εξαφανίσθηκε. Διέλυσε δηλαδή εκείνο το ανθρώπινο σώμα το οποίο είχε ενδυθή. Δεν πήρε μαζί του στο πνευματικό βασίλειο εκείνο το σώμα και τον ρουχισμό του. Αν ήταν δυνατόν να το κάνη αυτό, θα εσήμαινε ότι ένα πνευματικό πρόσωπο στον ουρανό είχε σάρκα και οστά, τουλάχιστον στην περίπτωσι του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού.—1 Κορινθίους 15:50.
9. Με ποιο άμεσο τρόπο εδημιούργησε ο Θεός τους ουρανίους συντρόφους του;
9 Εξ αιτίας όλων αυτών των γεγονότων, Κύριος ο Θεός εδημιούργησε τους ουράνιους συντρόφους του κατ’ ευθείαν πνεύματα. Δεν μετέφερε ανθρώπινα πλάσματα με σάρκα, αίμα και οστά από τη γη μας για να είναι σύντροφοί του στο αόρατο ουράνιο βασίλειο. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, για να περιγράψη το είδος των προσώπων που εδημιούργησε άμεσα ο Θεός στον ουρανό, γράφει τα εξής: «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.» (Εβραίους 1:7) Εδώ ο απόστολος Παύλος παραθέτει από τον ψαλμωδό Δαβίδ όταν μιλή για τον Ιεχωβά Θεό ως τον ‘ποιούντα τους αγγέλους αυτού πνεύματα, τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.’ (Ψαλμός 104:4) Επομένως, η μαρτυρία του γραπτού Λόγου του Θεού είναι ότι αυτός έχει τη δύναμι να δημιουργή πνευματικά πλάσματα καθώς και ανθρώπινα πλάσματα.
10. Πώς το εδάφιο Γένεσις 1:26 δείχνει ότι η δημιουργία πνευματικών προσώπων προηγήθηκε από τη δημιουργία ανθρωπίνων πλασμάτων;
10 Η δημιουργία πνευματικών πλασμάτων προηγείται χρονικώς από τη δημιουργία ανθρωπίνων πλασμάτων. Τα λόγια του Θεού, όπως μας αποκαλύπτονται στο πρώτο κεφάλαιο της Βίβλου, το δείχνουν αυτό. Εκεί διαβάζομε τα εξής: «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης!» (Γένεσις 1:26) Όταν ο Θεός είπε, «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών,» δεν μιλούσε στον εαυτό του σαν να ήταν ένας Θεός μέσα σε δύο ή μέσα σε τρεις θεούς. Μιλούσε σ’ ένα τουλάχιστον άλλο ουράνιο πρόσωπο, χωριστό και διακεκριμένο από τον εαυτό του, και προσκαλούσε το πνευματικό εκείνο πρόσωπο να είναι μαζί του στη δημιουργία ενός επιγείου, ανθρωπίνου πλάσματος.
11. Πώς τα εδάφια Ιώβ 38:1-7 δείχνουν ότι υπήρχαν περισσότερα από ένα πρόσωπα με τον Θεό στον καιρό της δημιουργίας του ανθρώπου;
11 Εν τούτοις, στον καιρό της δημιουργίας του ανδρός και της γυναικός, υπήρχαν περισσότερα από ένα πνευματικά πρόσωπα μαζί με τον Θεό. Υπήρχαν πνευματικά πρόσωπα που είχε δημιουργήσει ο Θεός πριν ακόμη από τη δημιουργία της γης. Αυτό το γεγονός εφέρθη υπ’ όψιν του πιστού Ιώβ στη γη Ουζ, όταν ο Θεός τού είπε: «Πού ήσο ότε εθεμελίονον την γην; Απάγγειλον, εάν έχης σύνεσιν. Τις έθεσε τα μέτρα αυτής, εάν εξεύρης; . . . Ή τις έθεσε τον ακρογωνιαίον λίθον αυτής, ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον;» (Ιώβ 38:1-7) Αυτό συνέβη πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από το τελικό μέρος της έκτης δημιουργικής ημέρας του Θεού, όταν ο Θεός εδημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα. (Γένεσις 1:27-31) Συνεπώς, εκείνοι οι χαρούμενοι «υιοί του Θεού» δεν ήσαν πλάσματα τα οποία υπήρξαν πρώτα στη γη ως άνθρωποι και κατόπιν μεταφέρθηκαν στον ουρανό στην παρουσία του Θεού. Ήσαν πνευματικά πλάσματα του Θεού από την αρχή της υπάρξεώς των. Ο Θεός ποτέ δεν πήρε άτομα από τους κατοίκους της γης για να διαμένουν στον ουρανό.
12. Πώς παραβάλλονται οι άνθρωποι με τους αγγέλους ως προς το επίπεδο υπάρξεως και εξουσίας;
12 Αυτοί οι θεοειδείς «υιοί του Θεού» είναι ανώτεροι από τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και ο ψαλμωδός Δαβίδ, αφού ανεγνώρισε την υψηλότητα του Θεού υπεράνω των ουρανών, συνεχίζοντας είπε τα εξής: «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθύμησαι αυτόν; Ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν; Συ δε έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων (των θεοειδών, ΜΝΚ).» (Ψαλμός 8:4, 5) Ποιοι είναι αυτοί οι ‘θεοειδείς;’ Είναι άγγελοι, διότι ο Βιβλικός συγγραφεύς, κάνοντας εφαρμογή του Ψαλμού 8:5, λέγει στα εδάφια προς Εβραίους 2:6-9: «Έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων.» Επομένως, ως προς το επίπεδο υπάρξεως και εξουσίας, ο άνθρωπος είναι αναλλοίωτα κατώτερος από αυτούς τους ‘υιούς του Θεού,’ τους ουρανίους αγγέλους.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
13. Πού γίνεται η πρώτη αναγραφή για ουράνιες συνελεύσεις, και ποιος προήδρευε σ’ αυτές;
13 Συνελεύσεις αυτών των ‘υιών του Θεού’ λαμβάνουν χώρα κατά καιρούς και προΐσταται σ’ αυτές ο Ύψιστος Θεός. Αυτός μας απεκάλυψε το γεγονός αυτό στον Γραπτό του Λόγο. Οι παλαιότερες δηλώσεις που βρίσκομε γι’ αυτές τις ουράνιες συνελεύσεις αναγράφονται στα πρώτα δύο κεφάλαια του βιβλίου του Ιώβ. «Ημέραν δε τινά,» στη διάρκεια της πρώτης περιόδου της ζωής του Ιώβ, «ήλθον οι υιοί του Θεού δια να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι.» Λίγα εδάφια παρακάτω, στο επόμενο κεφάλαιο, αναφέρεται μια δεύτερη συνέλευσις του Ιεχωβά με τους ουρανίους υιούς του και πάλι το πνευματικό εκείνο πρόσωπο που λέγεται Σατανάς επωφελείται απ’ αυτή την ευκαιρία. (Ιώβ 1:6, 7· 2:1, 2) Αυτές οι συνελεύσεις, αόρατες σε μας, είχαν κάποιο σκοπό, και ο Παντοδύναμος Θεός τηρεί την τάξι σ’ αυτές. Όλοι οι παρόντες πρέπει να δώσουν αναφορά σ’ αυτόν ως προς τις λεπτομέρειες των πράξεών των. Ακόμη κι εκείνος που λέγεται Σατανάς έπρεπε να δείξη σεβασμό, έστω κι αν είναι αυτός που, όπως καταφαίνεται από το όνομά του, είναι ο κατ’ εξοχήν εναντιούμενος στον Ιεχωβά Θεό.
14. Ποια ουράνια συνέλευσις αναφέρεται στην επιστολή προς Εβραίους 12:22, 23;
14 Όσον αφορά αυτές τις συνελεύσεις των πνευματικών ‘υιών του Θεού’ στον ουρανό, διαβάζομε επί πλέον στην επιστολή προς Εβραίους 12:22, 23 τα εξής: «Προσήλθετε [σεις, οι εξ Εβραίων Χριστιανοί], εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν [γενικήν συνέλευσιν, ΜΝΚ].» Όλες αυτές οι μυριάδες των αγγέλων που μένουν πιστοί στον ουράνιο Πατέρα των και αρνούνται να μιμηθούν τον Σατανά, αποτελούν μια μεγάλη ουράνια οικογένεια του Θεού.
15. Πώς αναφέρεται ο Παύλος, στα εδάφια Εφεσίους 3:14, 15, σε μια τέτοια ουράνια οικογένεια, και τι σχέσι έχουν τα μέλη μεταξύ τους;
15 Ο Βιβλικός συγγραφεύς Παύλος αναφέρεται σ’ αυτή την ουράνια οικογένεια. Ο Παύλος, γράφοντας στους Χριστιανούς που αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά Θεό ως τον ουράνιο Πατέρα των, λέγει: «Δια τούτο κάμπτω τα γόνατά μου προς τον Πατέρα . . . εκ του οποίου πάσα πατριά εν ουρανοίς και επί γης ονομάζεται.» (Εφεσίους 3:14, 15) Κάθε οικογένεια οφείλει το όνομά της στον πατέρα της, και πρέπει να ζη σύμφωνα με την αξιοπρέπεια και την αξία αυτού του ονόματος. Αυτοί οι ουράνιοι «υιοί του Θεού,» επειδή έχουν ένα πατέρα, είναι όλοι αδελφοί.
16. Ποια ουράνια σύναξι είδε σε όραμα ο προφήτης Μιχαίας στο δεύτερο ήμισυ του δεκάτου αιώνος π.Χ.;
16 Μια ουράνια συνέλευσις έλαβε χώρα στο δεύτερο ήμισυ του δεκάτου αιώνος προ Χριστού. Ο Ισραηλίτης προφήτης Μιχαΐας είχε λάβει μια όρασι αυτού του γεγονότος. Ο Μιχαΐας, περιγράφοντας αυτή την όρασι, είπε σε δύο συμμάχους βασιλείς, στον Αχαάβ και στον Ιωσαφάτ: «Άκουσον λοιπόν τον λόγον του Ιεχωβά. Είδον τον Ιεχωβά καθήμενον επί του θρόνου αυτού, και πάσαν την στρατιάν του ουρανού παρισταμένην περί αυτόν, εκ δεξιών αυτού και εξ αριστερών αυτού. Και είπεν ο Ιεχωβά, Τις θέλει απατήσει τον Αχαάβ, ώστε να αναβή και να πέση εν Ραμώθ-γαλαάδ; Και ο μεν είπεν ούτως, ο δε είπεν ούτως. Και εξήλθε το πνεύμα και εστάθη ενώπιον του Ιεχωβά και είπεν, Εγώ θέλω απατήσει αυτόν.»—1 Βασιλέων 22:19-21, ΜΝΚ.
17. Η στρατιά που ήταν τότε με τον Θεό, από τι είδους πρόσωπα αποτελείτο;
17 Ας σημειώσωμε ότι ο άγγελος που πρότεινε τον επιτυχή τρόπο εξαπατήσεως του ασεβούς Βασιλέως Αχαάβ για να ηττηθή στη μάχη καλείται «πνεύμα.» Αυτό σημαίνει ότι όλη η ‘στρατιά’ εκείνη στα δεξιά και στα αριστερά του Θεού είναι επίσης πνεύματα, νοήμονα πνευματικά πλάσματα. Διαφέρουν από εμάς, τα ανθρώπινα πλάσματα.
18, 19. Ποια δικαστική σύνοδο στον ουρανό είδε ο Δανιήλ σε όραμα, που είχε προγραμματισθή για τον εικοστό μας αιώνα;
18 Εμείς, οι άνθρωποι σήμερα, είμεθα ενήμεροι του γεγονότος ότι μια δικαστική σύνοδος προγραμματίσθηκε πριν από πολύν καιρό για να γίνη στον ουρανό στη διάρκεια του παρόντος εικοστού μας αιώνος; Μια θαυματουργική όρασις τούτου, δόθηκε στον προφήτη Δανιήλ ενώ ευρίσκετο αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, πριν από δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια και πλέον. Στην περιγραφή του ο Δανιήλ γράφει τα εξής:
19 «Μετά τούτο είδον εν τοις οράμασι της νυκτός και ιδού, θηρίον τέταρτον, τρομερόν και καταπληκτικόν και ισχυρόν σφόδρα· . . . Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν και ο Παλαιός των ημερών εκάθησε. . . . χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν αυτόν και μύριαι μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού· το κριτήριον εκάθησε και τα βιβλία ηνεώχθησαν. . . . Είδον εν οράματι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»—Δανιήλ 7:7-14.
20. Ποιος ουράνιος υιός του Θεού είναι αυτός που τιμήθηκε τόσο πολύ ως ο αποκαλούμενος «υιός του ανθρώπου» στο όραμα του Δανιήλ;
20 Υπάρχει κανένας άλλος πνευματικός υιός του Θεού στον ουρανό που τιμήθηκε τόσο πολύ όσο αυτός που περιγράφεται στην όρασι του Δανιήλ ως «υιός ανθρώπου»; Όχι! Ποιος λοιπόν είναι αυτός; Ο ψαλμωδός το αποκαλύπτει. Στον Ψαλμό 89:26, 27 λέγει: «Αυτός θέλει κράξει προς εμέ, Πατήρ μου είσαι, Θεός μου και πέτρα της σωτηρίας μου. Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν μου, Ύψιστον επί τους βασιλείς της γης.» Αυτή η δήλωσις του Ιεχωβά δεν αναφέρεται στον Βασιλέα Δαβίδ, με τον οποίον ο Θεός είχε κάνει διαθήκην για μια αιώνια βασιλεία στη βασιλική οικογενειακή γραμμή του, ούτε στον βασιλικό διάδοχο του Δαβίδ, τον Σολομώντα. Κανείς απ’ αυτούς τους βασιλείς δεν ήταν πρωτότοκος υιός του πατρός του. (Ψαλμός 89:28-37· 2 Σαμουήλ 7:4-17) Τα μετέπειτα γεγονότα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά αναφερόταν προφητικά στον δικό του «πρωτότοκον» στον ουρανό, στον Υιόν του που ήταν μαζί του από ατελευτήτου χρόνου προτού ο Ιεχωβά Θεός δημιουργήση τον άνθρωπο.
21. Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψις 3:14, είχε ο Θεός ουράνια σύζυγο όταν εγέννησε τον «πρωτότοκο» υιό του;
21 Φυσικά, κάποιος μπορεί να ρωτήση, Πώς μπορούσε ο Θεός να έχη έναν «πρωτότοκον,» αφού δεν είχε σύζυγον στον ουρανό τότε; Σε απάντησι αυτού του ερωτήματος, μιλεί ο ίδιος εκείνος που απεδείχθη ότι είναι ο «πρωτότοκος.» Στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στην Αποκάλυψι 3:14, λέγει τα εξής: «Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού.» Αυτός που είπε αυτά τα λόγια ήταν ο αναστημένος ενδοξασμένος Κύριος Ιησούς Χριστός, που είναι «μάρτυς . . . πιστός και . . . αληθινός» που δεν ψεύδεται σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα. Ο ίδιος λέγει ότι είναι «η αρχή της κτίσεως του Θεού.» Ο Θεός λοιπόν δεν ήταν δυνατόν να έχη μια σύζυγο πριν απ’ αυτόν τον οποίο δημιούργησε πρώτον.
22. Ο Ιησούς, μολονότι είναι ‘κτίσις’ τι είπε ότι είναι ο Θεός γι’ αυτόν;
22 Μολονότι αυτός είναι ‘κτίσις’ και όχι το τέκνο μιας μητέρας, ο Ιησούς συνεχώς μιλεί για τον Θεό ως τον Πατέρα του. (Αποκάλυψις 3:21· 14:1) Επίσης χαρακτηρίζει τον Πατέρα του ως Θεό του. Στο εδάφιο Αποκάλυψις 3:12 λέγει: «Όστις νικά, θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου, και . . . θέλω γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου.» Αυτό συμφωνεί μ’ εκείνο που είπε την ημέρα της αναστάσεώς του στη Μαρία τη Μαγδαληνή κοντά στον κενό τάφο: «Ύπαγε προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.» (Ιωάννης 20:17) Αυτό έγινε στις 16 Νισάν του έτους 33 μ.Χ., την τρίτη ημέρα μετά την κραυγή του στο ξύλο του μαρτυρίου όπου είχε καρφωθή για να πεθάνη: «Θεέ μου, Θεέ μου, δια τι με εγκατέλιπες;» Και τελικά: «Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου.»—Ματθαίος 27:46· Μάρκος 15:34· Λουκάς 23:46· Ψαλμός 22:1· 31:5.
Ο «ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΥΙΟΣ»
23. Ο Ιησούς Χριστός, ως ο «μονογενής» υιός του Θεού, σε ποια τάξι θ’ ανήκε στη δημιουργία του Θεού;
23 Στα λόγια που απηύθυνε ο Ιησούς Χριστός στον Ιουδαίο άρχοντα Νικόδημο, τι είπε για τον εαυτό του ότι είναι; Ακούστε:«Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απωλεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 3:16) Μιλώντας για τον εαυτό του ως τον «μονογενή» υιό του Θεού απεκαλύπτετο ως «πρωτότοκος» υιός του Θεού. Η παρά Θεού άμεση, χωρίς τη συμμετοχή κανενός άλλου, δημιουργία πραγμάτων από το μηδέν άρχισε και τελείωσε μ’ αυτόν τον «πρωτότοκον», τον «μονογενή» Υιό. Εκτός από το ότι ο Ιησούς απεκάλεσε τον εαυτό του «αρχή της κτίσεως του Θεού,» ο απόστολος Παύλος προσθέτει έναν όμοιο χαρακτηρισμό γι’ αυτόν, λέγοντας: «Όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως.» (Κολοσσαείς 1:15) Αφού λοιπόν ο Θεός εδημιούργησε τον ‘πρωτότοκον πάσης κτίσεως’ όλα όσα δημιουργήθηκαν μετά απ’ αυτόν, ήσαν άλλες κτίσεις. Όταν ο Θεός έκτισε όλα αυτά τα άλλα πράγματα, προσέλαβε στην υπηρεσία του τον «μονογενή Υιό» του.
24. Σύμφωνα με τα εδάφια Κολοσσαείς 1:15, 16 και Ιωάννης 1:1-3, μέσω τίνος δημιουργήθηκαν όλα τα άλλα πράγματα από τον Θεό;
24 Ο απόστολος Παύλος, εκφράζοντας αυτή τη σκέψι, μνημονεύει πρώτα τον ‘πρωτότοκον πάσης κτίσεως’ και κατόπιν προχωρεί και λέγει: «Επειδή δι’ αυτού εκτίθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα.» (Κολοσσαείς 1:16) Τώρα μπορούμε να καταλάβωμε τα λόγια του αποστόλου Ιωάννου στο κατά Ιωάννην 1:1-3: «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ έν, το οποίον έγεινεν.» Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, που εγράφη επίσης από τον Ιωάννη, μας λέγεται ότι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός φέρει τον τίτλο «ο Λόγος του Θεού,» Όχι ο Θεός ο Λόγος: «Και καλείται το όνομα αυτού, ο Λόγος του Θεού.»—Αποκάλυψις 19:13.
25. Γιατί και με ποια έννοια ο Λόγος υπερέχει;
25 Σ’ αυτόν που λέγεται «η αρχή της κτίσεως του Θεού», μεταβιβάσθηκαν το αξίωμα και τα δικαιώματα του ‘πρωτοτόκου,’ του ‘μονογενούς Υιού’ του Θεού. Ως «πρωτότοκος» υιός, υπερείχε απ’ όλους τους μελλοντικούς ‘υιούς του Θεού.’ (Κολοσσαείς 1:18) Σ’ αυτό περιλαμβάνεται και το ότι συνεργάσθηκε με τον ουράνιο Πατέρα του για να φέρη όλα τα άλλα πράγματα σε ύπαρξι στον ουρανό και στη γη.
26. Γιατί τα πνευματικά πλάσματα που ήλθαν σε ύπαρξι μέσω του Λόγου δεν καλούνται υιοί του;
26 Όταν ο Λόγος χρησιμοποιήθηκε ως το μέσον, με το οποίο ήλθαν σε ύπαρξι όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι «υιοί του Θεού,» το άγιο πνεύμα από τον Θεό τον Πατέρα του, πρέπει να ενήργησε ισχυρά επάνω του και μέσω αυτού. Ήταν μαζί του και ενεργούσε υπέρ αυτού. Ο τρόπος ενεργείας του πνεύματος τότε, πρέπει να ήταν ίδιος με τον τρόπο ενεργείας του πνεύματος αργότερα, όταν ο Ιησούς έγινε ένας τέλειος άνθρωπος στη γη και εκτελούσε θαυματουργικές θεραπείες. Γι’ αυτό λέγεται ότι εξέβαλε δαιμόνια δια του πνεύματος του Θεού. (Λουκάς 11:20· Ματθαίος 12:28) Επειδή το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού ενεργούσε ομοίως μέσω του Λόγου στον ουρανό, αυτοί οι «υιοί του Θεού» που ήλθαν σε ύπαρξι μέσω αυτού, θεωρούν όχι αυτόν, αλλά τον Ιεχωβά Θεό ως Δημιουργό και Πατέρα των. Δεν ονομάζονται υιοί του Λόγου. Λέγονται «υιοί του Θεού.»—Ιώβ 1:6· 2:1· 38:7.
27. Στη δημιουργία του ανθρώπου, σε ποιον είπε ο Θεός, «Ας κάμωμεν,» και γιατί Αυτός ήταν ο κατάλληλος στον οποίο έπρεπε να λεχθή αυτό;
27 Είναι λοιπόν φανερό τώρα ότι, όταν ο Θεός είπε στην έκτη δημιουργική ημέρα του, «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών,» μιλούσε στον «πρωτότοκόν» του, στον «μονογενή» του Υιό. (Γένεσις 1:26-31) Ο Θεός θα μπορούσε επίσης να είχε πει «Ας κάμωμεν» σ’ αυτόν τον Υιό, όταν επρόκειτο να δημιουργήση τους ουρανίους αγγέλους, περιλαμβανομένων και των χερουβείμ και των σεραφείμ. Ο Ιεχωβά Θεός, ως ο Ύψιστος και Δημιουργός των πάντων, ήταν Εκείνος που θα καθώριζε τι πρέπει να έλθη σε ύπαρξι. Οι άγγελοι θα ήσαν δικοί Του υιοί. Ο Θεός, ως ο μελλοντικός Πατήρ, ασκούσε το θέλημά του ως προς το πότε θ’ αποκτούσε περισσοτέρους ουρανίους πνευματικούς υιούς. Το πνεύμα του ήταν η μόνη ενεργός δύναμις μέσω της οποίας και άλλα πράγματα μπορούσαν να έλθουν σε ύπαρξι.
28. Τι είδους ‘υιούς του Θεού’ είδαν οι εκδιωγμένοι Αδάμ και Εύα στην είσοδο του κήπου, και τι εκτελούσε συνεχώς εκεί η περιστρεφομένη ρομφαία;
28 Μετά από αρκετό καιρό, οι χερουβικοί «υιοί του Θεού» έγιναν ορατοί στην είσοδο του Κήπου της Εδέμ. Γιατί; Το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, ο Αδάμ και η Εύα, εστασίασαν κατά του Θεού και εξεδιώχθησαν από την Παραδεισιακή των κατοικία. Τα Χερουβείμ, λοιπόν, εστάθησαν στην είσοδο του κήπου για να εμποδίζουν τους δύο αμαρτωλούς να επανέλθουν προσπαθώντας ν’ αντιδράσουν στην θανατική ποινή. (Γένεσις 3:24) Εκείνο που είδαν ο Αδάμ και η Εύα ήσαν υλοποιημένα χερουβείμ. Η ‘ρομφαία η περιστρεφομένη’ στην είσοδο του κήπου, ευρίσκετο βέβαια σε διαρκή κίνησι από το άγιο πνεύμα του Θεού, για ν’ αποκλείη τους ανοσίους ανθρώπους.
29. Τι είδους υιούς του Θεού είδε ο Ησαΐας σε όραμα και, αργότερα, τι είδους υιούς του Θεού είδε ο Ιεζεκιήλ;
29 Στον όγδοον αιώνα π.Χ. ο προφήτης Ησαΐας είδε σε όραμα τα σεραφείμ, άλλους ‘υιούς του Θεού.’ Αυτά τα σεραφείμ υπηρετούσαν τον Ιεχωβά Θεό στο ναό του. (Ησαΐας 6:1-7) Τον επόμενο αιώνα, δόθηκε στον Ιεζεκιήλ στη Βαβυλώνα μια όρασι, στην οποία είδε χερουβικούς ‘υιούς του Θεού.’—Ιεζεκιήλ 1:1-25· 9:3· 10:1-20· 11:22.
30, 31. Τι δείχνει ότι τα χερουβείμ είναι γοργά σε πτήσι, όταν ο Θεός τα στέλνη να εκτελέσουν το θέλημά του, και με ποια κυβέρνησι συνδέονται αυτά;
30 Τα χερουβείμ, ως ζώντα πλάσματα, πρέπει να ήσαν πολύ γοργά στην πτήσι τους, όταν ο Θεός τα απέστειλε να κάνουν το θέλημά του. Σε απάντησι, λοιπόν, μιας επικλήσεως για βοήθεια, ο Θεός «επέβη επί χερουβείμ και επετάσθη· και επέταξεν επί πτερύγων ανέμων.»—Ψαλμός 18:10.
31 Προφανώς στο πνευματικό βασίλειο τεράστιες αποστάσεις πρέπει να καλύπτωνται σε βραχύ διάστημα χρόνου. Η απόστασις δεν εμπόδισε την ταχεία βοήθεια να έλθη στον βασιλέα Εζεκία της Ιερουσαλήμ, μετά τη μετάβασί του στο ναό, σ’ έναν καιρό εθνικής κρίσεως. Αυτός ο Βασιλεύς προσευχήθηκε: Ιεχωβά των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γης.» (Ησαΐας 37:14-37 ΜΝΚ) Τα χερουβείμ υπόκεινται στον Ιεχωβά Θεό, ως να κάθεται αυτός επάνω τους· και θα δράσουν υπέρ της βασιλείας του που θα φέρη σύντομα ανακούφισι σ’ όλη την ανθρωπότητα στην εσχάτη ανάγκη της. Μ’ αυτό το ευλογητό γεγονός συμφωνούν τα πρώτα λόγια του προφητικού ψαλμού: «Ο Ιεχωβά βασιλεύει, ας τρέμωσιν οι λαοί· ο καθήμενος επί των χερουβείμ· ας σεισθή η γη.» (Ψαλμός 99:1· επίσης 80:1) Η ανώτερη θέσις του Ιεχωβά έναντι των χερουβείμ απεικονίσθηκε στην κιβωτό της διαθήκης, την οποία ο προφήτης Μωυσής έλαβε εντολή να κατασκευάση.—Εβραίους 9:5.
32. Πώς κατεδείχθη η θέσις του Ιεχωβά σε σχέσι με τα χερουβείμ στην περίπτωσι της χρυσής κιβωτού που κατεσκεύασε ο Μωυσής;
32 Αυτή η χρυσή κιβωτός χρησιμοποιήθηκε ως σκεύος ιερών πραγμάτων. Είχε ένα κάλυμμα και πάνω απ’ αυτό δύο χρυσά χερουβείμ με απλωμένες πτέρυγες που εκάλυπταν το ιλαστήριο. Όταν αυτή η κιβωτός τοποθετήθηκε στα Άγια των Αγίων της σκηνής του μαρτυρίου ή ναού, ένα θαυματουργικό φως, (το φως Σεκινάχ) εμφανίσθηκε πάνω από τις πτέρυγες των χερουβείμ. (Έξοδος 25:10-22· 2 Βασιλέων 19:15) Έτσι, ο Ιεχωβά παρίστατο ότι ήταν ενθρονισμένος πάνω από τα χερουβείμ και έδινε οδηγίες απ’ εκεί. Ο Μωυσής λέγει τη δική του εμπειρία ως προς αυτό, όταν γράφη: «Και ότε εισήλθεν ο Μωυσής εις την σκηνήν του μαρτυρίου δια να λαλήση μετά του Ιεχωβά, τότε ήκουσε την φωνήν του λαλούντος προς αυτόν άνωθεν του ιλαστηρίου, το οποίον ήτο επί της κιβωτού του μαρτυρίου ανά μέσον των δύο χερουβείμ· και ελάλει προς αυτόν.»—Αριθμοί 7:89, ΜΝΚ.
ΕΝΑΣ ΑΟΡΑΤΟΣ ΤΟΠΟΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΟΣ
33. Γιατί ο ουρανός πρέπει να είναι ένας τόπος δραστηριότητος μεγαλύτερης από εκείνη που γίνεται σ’ ολόκληρη τη γη σήμερα;
33 Ο ουρανός δεν είναι τόπος ανέσεως και άσκοπης περιπλανήσεως, σαν να κρεμά κάποιος τα πόδια του από την άκρη των βραδυκινήτων νεφών. Το πιο δραστήριο Πρόσωπο σε όλο το βασίλειο της υπάρξεως, η κεντρική Πηγή κάθε δυναμικής ενεργείας, βρίσκεται εκεί. Το άγιο πνεύμα του Θεού, σαν μια ενεργός δύναμις εισχωρεί σε όλους τους αοράτους ουρανούς. Η δραστηριότης όλων εκείνων που κατοικούν σ’ εκείνο το βασίλειο και υπηρετούν τον Ιεχωβά, πρέπει να υπερβαίνη κατά πολύ κάθε δραστηριότητα που γίνεται σ’ όλη τη γη σήμερα. Αποστάσεις που είναι ασύληπτα μεγαλύτερες απ’ εκείνες που δυνατόν να υπάρχουν στη γη, ή από τη γη έως τη σελήνη πρέπει να καλύπτωνται στην υπηρεσία του παγκοσμίου Κυριάρχου, του Ιεχωβά Θεού. Αναρίθμητα είναι τα όσα πρέπει να γίνουν, εκτός από τη φροντίδα που χρειάζεται για τον σχετικά μικροσκοπικό μας πλανήτη, τη Γη. Δεν πρέπει να κλείνωμε τα μάτια μας στις ουράνιες ενέργειες, απλώς διότι τα ασθενή μας μάτια δεν μπορούν πραγματικά να τις ιδούν. Υπάρχει κάθε βάσις για να τις βλέπωμε με τα μάτια της πίστεως.—Εβραίους 11:1, 27.
34, 35. Πώς ο ψαλμωδός Δαβίδ εξέφρασε την εκ μέρους του αναγνώρισι των ανωτέρων ικανοτήτων των ουρανίων αγγέλων, και τι μάθημα μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να μάθωμε απ’ αυτούς;
34 Σύμφωνα με τους σκοπούς Κυρίου του Θεού, οι ουράνιοι υιοί του διάγουν μια πολύ ενεργητική ζωή. Είναι ικανοί να εκπληρώσουν πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούν οι άνθρωποι. Είναι υπεράνθρωποι. Η δύναμίς τους δεν μπορεί να μετρηθή. Σύμφωνα με τη Βιβλική ιστορία, αυτοί, με το άγιο πνεύμα, μπόρεσαν να κάνουν πράγματα που η επιστήμη δεν μπορεί να τα εξηγήση.
35 Ο Δαβίδ ανεγνώρισε την υπεράνθρωπη ικανότητά των, όταν έστρεψε την προσοχή του σ’ αυτούς και είπε: «Ευλογείτε τον Ιεχωβά, άγγελοι αυτού, δυνατοί εν ισχύι, οι εκτελούντες τον λόγον αυτού, οι ακούοντες της φωνής του λόγου αυτού. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, πάσαι αι δυνάμεις αυτού· λειτουργοί αυτού, οι εκτελούντες το θέλημα αυτού.» (Ψαλμός 103:20, 21 ΜΝΚ) Αυτές οι στρατιές των ουρανίων αγγέλων, κάνοντας το θέλημα του Ιεχωβά, θέτουν ένα εξαίρετο πρότυπο για να το μιμηθή ο επίγειος άνθρωπος. Αν αυτά τα εξαιρετικά ισχυρά, υπεράνθρωπα πλάσματα δεν θεωρούν τους εαυτούς των ως συγκεντρώνοντας υπερβολικά προσόντα ώστε να υπηρετούν τον Δημιουργό των, τότε εμείς οι ασθενείς, βραχύβιοι άνθρωποι που είμεθα εδώ, δεν πρέπει να είμεθα τόσο επηρμένοι και να έχωμε τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, ώστε να στασιάζωμε εναντίον του Ιεχωβά Θεού, χωρίς να αισθανώμεθα καμμιά ευθύνη απέναντί του. Καλύτερο είναι για μας να τον ευλογούμε.
36. Πώς εκφράζεται το άγιο πνεύμα σε όλους τους ουρανούς, και γιατί δεν θα διαχωρισθή εκείνη η ενότης;
36 Το άγιο πνεύμα παρά Θεού εκδηλώνεται σε όλους τους ουρανούς καθώς ο μονογενής του Υιός, τα χερουβείμ του, τα σεραφείμ του και όλοι οι άγγελοί του υπηρετούν στοργικά αυτόν τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό. Το πνεύμα του, που παρέχεται σε όλους αυτούς τους πιστούς, παράγει μεταξύ αυτών μια «ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης,» για να δανεισθούμε μια φράσι από το εδάφιο Εφεσίους 4:3. Όλοι αυτοί συνεργάζονται κάτω από τον Ύψιστο Θεό, τον Ιεχωβά. Με την ενωμένη υπηρεσία των σε όλη την ποικιλία των καθηκόντων τους, τον λατρεύουν πραγματικά. Αυτή η ενότης υπηρεσίας και λατρείας ποτέ δεν θα χωρισθή, ούτε και από τους δαίμονας ακόμη.
37. Ποιος αναλαμβάνει την ηγεσία στον ουρανό για τη λατρεία και υπηρεσία του Θεού και πώς η εκτίμησις αυτού του γεγονότος εφάνη στην όρασι του Ιωάννου, όπως αναγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 5:11-14.
37 Ο «πρωτότοκος», ‘μονογενής Υιός’ του Ιεχωβά, αναλαμβάνει την ηγεσία στην απόδοσι αυτής της ακλόνητης υπηρεσίας και λατρείας του Θεού. Αυτός ο Υιός προθυμοποιήθηκε κάποτε να υπηρετήση ως θυσιαστικός Αμνός εδώ στη γη. Τα πιστά ουράνια πλήθη εξετίμησαν αυτή την αυτοθυσία, όχι λιγώτερο απ’ όσο εμείς οι Χριστιανοί. Σε επιβεβαίωσι τούτου, στον απόστολο Ιωάννη εδόθη μια όρασις από την ουράνια σκηνή, που βρίσκει τώρα εκπλήρωσι στον εικοστό μας αιώνα, ως εξής:
«Και είδον και ήκουσα φωνήν αγγέλων πολλών κυκλόθεν του θρόνου και των ζώων και των πρεσβυτέρων, και ήτο ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων, λέγοντες μετά φωνής μεγάλης· Άξιον είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν. Και παν κτίσμα, το οποίον είναι εν τω ουρανώ και επί της γης και υποκάτω της γης και όσα είναι εν τη θαλάσση και πάντα τα εν αυτοίς, ήκουσα ότι έλεγον· Εις τον καθήμενον επί του θρόνου και εις το Αρνίον έστω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Και τα τέσσαρα ζώα έλεγον· Αμήν· και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι έπεσαν και προσεκύνησαν.»—Αποκάλυψις 5:11-14.
38. Έχοντας υπ’ όψιν αυτή την όρασι, ποια εκλογή πρέπει να κάνωμε εμείς, και σε ποια περίπτωσι θα ευνοηθούμε με άγιο πνεύμα;
38 Τι θα λεχθή για μας που είμεθα τώρα στη γη, στην επιφάνεια της γης και όχι ακόμη «υποκάτω της γης» σε τόπους ενταφιασμού; Υπάρχει μια εκλογή που πρέπει να κάνωμε. Θα λάβωμε μέρος στην εκπλήρωσι αυτής της προφητικής οράσεως, με το να ενωθούμε με τις μυριάδες των μυριάδων αγίων αγγέλων και ν’ αποδώσωμε την οφειλομένη τιμή στον όμοιο με Αμνό Υιόν του Θεού και να δώσωμε την εγκάρδια αφοσίωσί μας σ’ Εκείνον που κάθεται πάνω στον θρόνο, τον Ιεχωβά Θεό; Αν αποφασίσωμε να το κάνωμε αυτό με τη δική μας απαραβίαστη θέλησι, όπως τα ένδοξα ουράνια πλήθη, θα ευνοηθούμε με άγιο πνεύμα από τον Δοτήρα κάθε τελείου δώρου, τον Ιεχωβά Θεό.—Ιακώβου 1:17.