Ψαλμός, εδάφιο πρώτο (ΜΝΚ), λέγει προς τους κατοίκους της γης: «Ο Ιεχωβά ο ίδιος έγινε βασιλεύς! Ας αγάλλεται η γη· ας ευφραίνεται το πλήθος των νήσων.» Ακόμη και παρά τις παγκόσμιες συνθήκες, που υπάρχουν σήμερα, μπορούμε να ευφραινώμεθα.

Αποδοχή της Προσκλήσεως στην Ευωχία

 1, 2. (α) Σε ποια πόλι εβασίλευσε ο Δαβίδ ως βασιλεύς εφ’ όλου του Ισραήλ, και επί του θρόνου τίνος εκάθησε; (β) Πού κάθεται και βασιλεύει εκείνος τον οποίον προεσκίαζε ο Βασιλεύς Δαβίδ, και επομένως τι θα χρειασθή να κάμουν οι λαοί της γης για ν’ απολαύσουν αυτή την ευωχία;

ΕΙΣ εκπλήρωσιν της προφητείας του Ησαΐα 25:6 ο Ιεχωβά των δυνάμεων ετοιμάζει την ευωχίαν εις πάντας τους λαούς επί της γης επί του ‘όρους τούτου’, της εξυψωμένης θέσεως της ουρανίας βασιλείας του. Επάνω στο επίγειο Όρος Σιών πριν από τρεις χιλιάδες έτη, και στην πόλι Ιερουσαλήμ της εποχής εκείνης, ο Βασιλεύς Δαβίδ εβασίλευε εν ονόματι του Ιεχωβά. Εκπροσωπούσε τον Ιεχωβά των δυνάμεων ως τον πραγματικό Βασιλέα του έθνους και συνεπώς ο Βασιλεύς Δαβίδ στο Όρος Σιών ελέγετο ότι έκάθητο «επί του θρόνου του Ιεχωβά». Ο Σολομών, ο σοφός υιός του Δαβίδ τον διεδέχθη σ’ αυτόν τον θρόνο. (1 Χρον. 11:4-9· 29:23, ΜΝΚ) Στο ουράνιο Όρος Σιών ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος προεσκιάσθη από τον Βασιλέα Δαβίδ, βρίσκεται ενθρονισμένος από το έτος 1914 μ.Χ., καθήμενος πραγματικά επί του θρόνου του Ιεχωβά, δηλαδή, στα δεξιά του Θεού. (Ψαλμ. 110:1, 2· Πράξ. 2:29-36· Αποκάλ. 3:21) Μέσω αυτού ο Θεός προετοιμάζει την ευωχία.

² Γι’ αυτόν τον λόγο, αν οι λαοί επάνω σ’ αυτή την επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Θεού θέλουν ν’ απολαύσουν την ευωχία, οφείλουν ν’ αποδώσουν νομιμοφροσύνη και αφοσίωσι και υπακοή σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία του αγαπητού Υιού του Θεού. Δεν είναι ανάγκη να αφήσουν την γη και να μεταβούν στον ουρανό για να το κάμουν αυτό.

 3. Για ποιους κατέστησε ο Θεός δυνατή αυτή την ευωχία, και γιατί έχουν ανάγκη αυτής;

³ Ο Ιεχωβά των δυνάμεων κατέστησε δυνατή για όλους τους λαούς αυτή την ευωχία μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. Πώς έγινε αυτό; Με τον εξής τρόπο: Επί έξη χιλιάδες περίπου χρόνια τώρα όλο το ανθρώπινο γένος πεθαίνει, και στον θάνατο έπαυσαν να τρώγουν και να πίνουν. Για να τρώγωμε και να πίνωμε, πρέπει να ζούμε και να είμεθα σε καλή κατάστασι υγείας. Εξ άλλου, για να εξακολουθήσωμε να ζούμε, οφείλομε να τρώγωμε και να πίνωμε. Όλο το ανθρώπινο γένος έχει κληρονομήσει αμαρτωλότητα και θάνατο από τον πρώτο άνθρωπο στη γη, ο οποίος αμάρτησε εναντίον του Δημιουργού Θεού και κατεδικάσθη από τον Θεό σε θάνατο πριν ακόμη καταστή πατέρας παιδιών. (Ρωμ. 5:12-14) Λόγω του στασιαστικού του αμαρτήματος εναντίον του Δημιουργού του, ο πρώτος άνδρας και η σύζυγός του εξεδιώχθησαν από την τελεία Παραδεισιακή κατοικία τους στον κήπο της Εδέμ, για να πεθάνουν έξω από αυτήν. Έτσι η ερήμωσις της γης, ο λιμός, η ξηρασία, η πείνα και η λιμοκτονία επήλθαν ως φυσική συνέπεια της αμαρτωλότητος του ανθρώπου.