Η Αφιέρωση και ο Συμβολισμός της

 1. Πώς μπορεί να είναι καλό πράγμα ένα σημάδι που δείχνει την ταυτότητα ενός ανθρώπου, όπως στην περίπτωση ειλικρινών Ιουδαίων πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.;

ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ ή σύμβολο της ταυτότητας ενός ατόμου ή της επίσημης θέσεώς του, μπορεί να είναι κάτι καλό, και μάλιστα αναγκαίο. Παραδείγματος χάρη, όταν η Ιερουσαλήμ επρόκειτο να καταστραφεί το 607 π.Χ., στάλθηκε ένας συμβολικός «άνδρας» για να σημειώσει τα μέτωπα των Ισραηλιτών που είχαν δίκαιη καρδιά για να τους προστατέψει από σφαγή. Μόνο εκείνοι οι λίγοι που είχαν αγανακτήσει για τα ‘βδελύγματα τα γινόμενα’ μέσα σ’ αυτή την πόλη, που έπρεπε να είναι η άγια πόλη του Θεού, σημειώθηκαν για σωτηρία.—Ιεζεκιήλ 9:1-7

 2. Ποιοι αναγνωριστικοί παράγοντες αναπτύσσονται στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 7 και τι σχέση έχουν με τη σωτηρία;

² Σήμερα μια «μεγάλη θλίψη» πρόκειται να χτυπήσει σε λίγο ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι το Αποκάλυψις 7:1-8 μας λέει ότι οι «τέσσερις άγγελοι» που στέκονται στις τέσσερις γωνίες της γης παίρνουν την εντολή να συγκρατήσουν τους τέσσερις ανέμους για να μη φυσήξουν και προκαλέσουν μια πάρα πολύ καταστρεπτική θύελλα, «θλίψη» δηλαδή, μέχρι να σφραγισθούν στα μέτωπά τους όσοι αποτελούν τον καθορισμένο αριθμό των εκλεκτών του Θεού. Επίσης, αυτό αφήνει χρόνο σ έναν «πολύ όχλο» να καθαριστούν «εν τω αίματι του Αρνίου» ώστε να μπορούν να χαρακτηριστούν άξιοι σωτηρίας απ’ αυτή τη «μεγάλη θλίψη».—Αποκάλυψη 7:9-14· Ματθαίος 24:21, 22.

 3, 4. Στην περίπτωση του Ιουδαίου αρχιερέα, τι θα υπενθύμιζε το σύμβολο αφιερώσεως πάνω στη μίτρα του;

³ Στον αρχαίο Ισραήλ ιδρύθηκε ένα ιερατείο. Ο Μωυσής είχε ακολουθήσει τις συγκεκριμένες οδηγίες του Ιεχωβά στην κατασκευή διακριτικών ενδυμάτων για τον αρχιερέα. Σχετικά με το κάλυμμα του κεφαλιού, είναι γραμμένο το εξής: «Και έκαμον το πέταλον του ιερού στέμματος εκ χρυσίου καθαρού, [σαν σύμβολο της αφιερώσεώς τους (ΜΝΚ)] και ενεχάραξαν επ’ αυτό γράμματα ως χάραγμα σφραγίδας, ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ και έδεσαν εις αυτό ταινίαν κυανήν, δια να συνάψωσιν αυτό άνωθεν επί της μίτρας».a—Έξοδος 39:30, 31· 29:6· Λευϊτικόν 8:9.

⁴ Αυτό το σύμβολο της αφιερώσεως θα θύμιζε στον αρχιερέα και σ’ όλους τους παρατηρητές ότι είχε «καθαγιασθή», αφιερωθεί δηλαδή απ’ τον Θεό σε μια ιερή υπηρεσία για χάρη ενός αφιερωμένου λαού. Ο Αρχιερέας εκείνος και οι συνιερείς του θα είχαν την ηγεσία στο να διδάσκουν το λαόν και να προσφέρουν ευπρόσδεκτες θυσίες για εξιλέωση των αμαρτιών, κάτι που θα τους βοηθούσε να ζουν με συνέπεια ως προς την αφιέρωσή τους στον Θεό. Αυτό θα συντελούσε στο να παραμείνει το έθνος στην άγια αφιερωμένη κατάστασή του, γιατί προειδοποιούνταν ότι αν άφηναν τον Ιεχωβά, και εκείνος, με τη σειρά του, θα τους άφηνε και θα τους εγκατέλειπε στους εχθρούς τους.—Δευτερονόμιον 28:15, 25, 63.

 5. Αν και σήμερα δεν υπάρχει κανείς Ιουδαίος με το όνομα Κοέν που μπορεί να αποδείξει ότι είναι Ααρωνικός αρχιερέας γιατί δεν βρισκόμαστε σε απελπιστική κατάσταση;

⁵ Η τραγική ιστορία των Ισραηλιτών είναι γεμάτη με τις συμφορές που υπόφεραν σαν αποτέλεσμα της απομακρύνσεώς τους από τις εντολές του Θεού και της αφιερωμένης τους υπηρεσίας σ’ αυτόν. Μετά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της το 70 μ.Χ., ο αρχιερέας με το σύμβολο αφιερώσεως πάνω στο κάλυμμα του κεφαλιού του χάθηκε απ’ τη σκηνή. Σήμερα κανένας Ιουδαίος με το οικογενειακό όνομα Κοέν (που σημαίνει «Ιερέας») δεν μπορεί ν’ αποδείξει ότι είναι αρχιερέας του Ισραήλ. Είναι, λοιπόν, η κατάστασή μας χωρίς ελπίδα; Όχι! Γιατί, σχετικά με τον δοξασμένο Υιό του Θεού, διαβάζουμε: «Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος των αμαρτωλών, και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος· όστις . . . προσέφερεν εαυτόν.»—Εβραίους 7:26, 27.

 6, 7. Μήπως ο Ιησούς γεννήθηκε στην ιερατική φυλή του Ισραήλ, και πώς μπόρεσε να γίνει αρχιερέας;

⁶ Εφόσον ο Ιησούς ήταν Υιός του Θεού, δεν χρειαζόταν να είναι μέλος της φυλής του Λευί ή της ιερατικής οικογένειας του Ααρών για να γίνει ιερέας του Θεού. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σύμφωνα με τη θαυμάσια διευθέτηση του Ιεχωβά Θεού. Ο Βασιλιάς Δαβίδ εμπνεύστηκε από το πνεύμα του Θεού να προφητέψει γι’ αυτόν τον επιφανή απόγονο, ο οποίος θα ήταν ανώτερος απ’ τους βασιλικούς προπάτορές του: «Είπεν ο Κύριος (Ιεχωβά ΜΝΚ) προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου, εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού· οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως η δρόσος, η εξερχομένη εκ της μήτρας της αυγής. Ώμοσεν ο Κύριος (Ιεχωβά ΜΝΚ) και δεν θέλει μεταμεληθή. Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.»—Ψαλμός 110:1- 4.

⁷ Έτσι, μέχρι την εποχή μας, ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός, παραμένει βασιλικός Αρχιερέας, ανώτερος από τους αρχιερείς του αρχαίου Ισραήλ με το υλικό τους σύμβολο αφιερώσεως. Βρίσκεται σε θέση εξουσίας όχι γιατί είναι Λευίτης ιερέας, αλλά με βάση τον όρκο του Ιεχωβά Θεού.

Ένα Σύμβολο για Κείνους που ‘Προσφέρονται Προθύμως’

 8. Γιατί σήμερα είναι η μέρα της «δυνάμεως» του Χριστού, και τι κάνουν σχετικά όσοι προσφέρουν πρόθυμα τον εαυτό τους σήμερα;

⁸ Οι μαθητές αυτού του βασιλικού Αρχιερέα, του Χριστού Ιησού, είναι τώρα «πρόθυμοι [προσφέρονται με τη θέλησή τους (ΜΝΚ)]». Αφιερώνονται στον Ιεχωβά Θεό στο όνομα αυτού του βασιλικού Αρχιερέα, και βαφτίζονται στο νερό συμβολίζοντας έτσι αυτή την αφιέρωση. Αυτοί είναι εκείνοι που ο πλήρης αριθμός τους πρέπει τελικά να σφραγισθεί πριν από το ξέσπασμα της «μεγάλης θλίψεως». Αυτοί, μαζί με τους συντρόφους τους του «πολλού όχλου», ‘προσφέρονται με τη θέλησή τους’ (ΜΝΚ) σα δροσοσταλίδες για να φέρουν το αναζωογονητικό άγγελμα του Θεού για σωτηρία στους ανθρώπους.—Αποκάλυψις 7:2-4, 9, 10, 14.

 9. Ποια συμβουλή δίνει ο Παύλος στους χρισμένους Χριστιανούς στα εδάφια Ρωμαίους 12:1, 2;

⁹ Γράφοντας στους μαθητές πριν από 1.900 χρόνια, ο απόστολος Παύλος είπε: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία. Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμαίους 12:1, 2.

10, 11. (α) Έτσι, ύστερα από ποια συζήτηση απευθύνει ο Παύλος την έκκλησή του στους εξ Εθνών Χριστιανούς της Ρώμης; (β) Με ποιο τρόπο αυτή η διευθέτηση αποτελούσε εκδήλωση μεγάλης ευσπλαχνίας από μέρους του Θεού;

¹⁰ Η πιο πάνω παράκληση έρχεται αμέσως μετά από όσα είπε ο Παύλος για το συμβολικό ελαιόδεντρο. Το αφιερωμένο έθνος Ισραήλ, σαν κλαδιά σε μια ‘καλλιελαία’ ήταν το φυσικό σπέρμα του «φίλου» του Θεού Αβραάμ. Μ’ αυτή τους την ιδιότητα είχαν την προτεραιότητα στο να γίνουν «σπέρμα του Αβραάμ» σύμφωνα με την υπόσχεση που δόθηκε στον Αβραάμ. (Γένεσις 12:3· 22:17, 18· Γαλάτας 3:16, 29· Ιάκωβος 2:23) Αλλά μόνο ένα υπόλοιπο φυσικών Ιουδαίων δέχτηκαν τον Ιησού σαν τον Μεσσία και μεταφέρθηκαν από το φυσικό σπέρμα του γήινου Αβραάμ στο πνευματικό σπέρμα του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά. (Ρωμαίους 11:5, 7) Οι υπόλοιποι αποκόπηκαν σαν «κλαδιά». Ο Θεός, για να τους αντικαταστήσει αυτούς, στράφηκε στους μη Ιουδαίους, δηλαδή ήταν σα να στράφηκε σε μια συμβολική ‘αγριελαία’ για να πάρει αρκετά «κλαδιά» και να τα μπολιάσει στην πνευματική ‘καλλιελαία’, που θα αποτελείτο από 144.000 κλαδιά, ριζωμένα στον Μεγαλύτερο Αβραάμ, τον Ιεχωβά Θεό, την Πηγή όλων των ευλογιών.—Ρωμαίους 11:13-33· Αποκάλυψις 14:1.

¹¹ Επρόκειτο λοιπόν για μια εκδήλωση μεγάλης ευσπλαχνίας από μέρους του Θεού για εκείνους τους Ρωμαίους και όλους τους άλλους απερίτμητους μη Ιουδαίους το ότι γίνονταν μέρος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ για την ευλογία όλων των οικογενειών της γης μέσω της βασιλείας του Θεού. (Εφεσίους 2:12· Γαλάτες 3:26-29) Αυτό τους επιφόρτισε με την πορεία της αυτοθυσίας. Αλλά αυτό ήταν το μόνο προνόμιο που ο Θεός πρόσφερε τότε στα ανθρώπινα πλάσματα, και τι ιδιαίτερο προνόμιο που ήταν! Χωρίς να παραβιάζει κάποια κατάλληλα όρια, ο απόστολος Παύλος τους έγραψε και τους είπε: «Παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν. Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει· επειδή δεν είσθε υπό [τον Μωσαϊκόν] νόμον, αλλά υπό χάριν.»—Ρωμαίους 6:13, 14.

12. Τι περιλαμβάνεται στην προτροπή «παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών», που απευθύνεται στους χρισμένους μαθητές του Χριστού;

¹² Ενώ ο Παύλος γράφει σ’ όσους ήταν ήδη αφιερωμένοι Χριστιανοί, «άγιοι», ωστόσο αυτό που είχαν κάνει αρχικά όταν αφιέρωναν τη ζωή τους, δεν το παραβλέπει όταν τους λέει: «Παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών.» Αλλά πρέπει να ζήσουν με συνέπεια ως προς αυτή την αφιέρωση, σ’ αυτή τη ουσιαστική πορεία. Αν δεν τόκαναν αυτό, τότε αυτά τα μπολιασμένα κλαδιά θα αποκόπτονταν επίσης. (Ρωμαίους 1:7· 11:21, 22) Επιπλέον, αυτά τα λόγια, γραμμένα κάτω από έμπνευση, θα διαβάζονταν από μελλοντικούς μαθητές του Ιησού Χριστού και θα τους παρείχαν ισχυρή ενθάρρυνση, ώστε να κάνουν όλα τα βήματα που είναι αναγκαία για να εισέλθουν και να διακρατήσουν αυτή την αφιερωμένη σχέση με τον Θεό, που συμβολίζεται με το βάπτισμα. Από τη στιγμή που αφιερώθηκαν για να διατηρήσουν την αφιερωμένη τους σχέση με τον Θεό, θα πρέπει να είναι σε συνεχή αγώνα, ώστε να κάνουν τα σαρκικά τους μέλη όπλα δικαιοσύνης μάλλον παρά να τα υποτάσσουν στην κυριαρχία της αμαρτίας. Αυτό θα έδειχνε υπακοή στα λόγια του Ιησού: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.»—Ματθαίος 16:24.

Ένας «Πολύς Όχλος» που Συμβολίζει την Αφιέρωσή Του

13. Είναι κατάλληλο να αφιερώνονται στον Θεό και να συμβολίζουν την αφιέρωσή τους με βάπτισμα στο νερό όσοι έχουν γήινη ελπίδα;

¹³ Σ’ όλη τη γη σήμερα, πάνω από 2.300.000 άτομα συμμετέχουν στη δημόσια διακήρυξη του ευαγγελίου της Βασιλείας και η συντριπτική πλειοψηφία απ’ αυτούς παρουσίασαν τον εαυτό τους για βάπτισμα στο νερό σε συμβολισμό της αφιερώσεώς τους. Στον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, λιγότεροι από 10.000 απ’ όλους αυτούς, παίρνουν από τα εμβλήματα, τον άρτο και τον οίνο, για να ομολογήσουν ότι είναι μαθητές του Χριστού με ουράνια ελπίδα. Αλλά είναι κατάλληλο να κάνουν όλοι οι άλλοι αφιέρωση και να τη συμβολίσουν με βάπτισμα στο νερό; Ασφαλώς, γιατί κι αυτοί επίσης, πρέπει να εισέλθουν σε μια κατάλληλη σχέση με τον Θεό μέσω του Καλού Ποιμένα, του Χριστού Ιησού, για να επιζήσουν απ’ τη «μεγάλη θλίψη» που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας και να κερδίσουν μια κληρονομιά σαν μέλη της «νέας γης» του Θεού.—2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψις 21:1- 4.

14. Ποια θαυμάσια σχέση επικρατεί κατάλληλα μέσα στη «μία ποίμνη» του Καλού Ποιμένα, του Χριστού Ιησού;

¹⁴ Έτσι η συντριπτική πλειονότητα των αφιερωμένων μαρτύρων του Ιεχωβά δεν καλλιεργούν κάποια ουράνια ελπίδα να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Ιησού στη Βασιλεία των ουρανών. Δεν ισχυρίζονται ότι είναι πνευματικοί Ισραηλίτες γεννημένοι απ’ το πνεύμα του Ιεχωβά. Αλλ’ όμως είναι αχώριστοι σύντροφοι με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σαν μέλη «ενός ποιμνίου» κάτω από «ένα ποιμένα», τον Ιησού Χριστό. (Ιωάννης 10:16) Αυτό που κάνουν είναι έξοχο από μέρους τους και Γραφικά σωστό.

15. (α) Μαζί με τους φυσικούς Ιουδαίους, ποιοι άλλοι έφυγαν από την Αίγυπτο και τελικά μπήκαν στην γη της Επαγγελίας, και πώς τους θεωρούσαν εκεί; (β) Ποιους εξεικονίζουν σήμερα;

¹⁵ Ας κάνουμε εδώ αυτό που μας λέει το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:18, «βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα». Στην έξοδό τους απ’ την Αίγυπτο, κάτω από την ηγεσία του Μωυσή, όλοι όσοι έφυγαν δεν ήταν φυσικοί, περιτμημένοι Ισραηλίτες. «Μετ’ αυτών συνανέβη και μέγα πλήθος σύμμικτον ανθρώπων, και ποίμνια και αγέλαι, κτήνη πολλά σφόδρα.» (Έξοδος 12:38) Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη γη της Επαγγελίας, αυτοί αποτέλεσαν τους «ξένους εντός των πυλών σου». (Έξοδος 20:10· Αριθμοί 35:15· Λευϊτικόν 19:9, 10) Εκείνο το αρχαίο μέγα σύμμικτο πλήθος εξεικόνιζε τον σημερινό «πολύν όχλον» των «άλλων προβάτων» του Καλού Ποιμένα, Ιησού Χριστού.—Ιωάννης 10:14, 16· Αποκάλυψις 7:9-17.

16, 17. (α) Με ποιο τρόπο βαπτίστηκε συμβολικά μαζί με τους Ισραηλίτες το «μέγα σύμμικτον πλήθος»; (β) Ποιοι διέφυγαν απ’ τη σημερινή αντιτυπική Αίγυπτο, και ποιοι θα υποστούν καταστροφή κάτω από περιστάσεις παρόμοιες με της Ερυθράς Θάλασσας;

¹⁶ Την εποχή του Μωυσή το μη Ιουδαϊκό «μέγα σύμμικτο πλήθος» συμμετείχε στις ίδιες πείρες με τους περιτμημένους Ιουδαίους, μεταξύ των οποίων και σ’ ένα θαυμαστό βάπτισμα. Σχετικά μ’ αυτό το βάπτισμα, ο απόστολος Παύλος έγραψε, στην 1 Κορινθίους 10:1-4: «Οι πατέρες ημών ήσαν πάντες υπό την νεφέλην, και πάντες δια της θαλάσσης διήλθον· και πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση· και πάντες την αυτήν πνευματικήν βρώσιν έφαγον, και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης· η δε πέτρα ήτο ο Χριστός.» Έτσι, μ’ ένα συμβολικό τρόπο, και οι Ισραηλίτες και το «μέγα σύμμικτον πλήθος» βαπτίστηκαν, αν και δεν βράχηκαν κατά γράμμα.

¹⁷ Αυτό το θαυματουργικό βάπτισμα από τον Ιεχωβά Θεό τους έβαζε κάτω από τη φροντίδα του Μωυσή σαν τον Θεόδοτο ηγέτη τους, ακριβώς σαν να είχαν κατά γράμμα βαπτιστεί σ’ αυτόν. Αλλά αυτό δεν ήταν βάπτισμα στο θάνατο, όπως στην περίπτωση των Αιγυπτίων διωκτών. (Έξοδος 14:1-15:21) Σήμερα πλησιάζουμε μια παρόμοια κατάσταση. Το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών και οι σύντροφοί τους του «πολλού όχλου» έχουν εγκαταλείψει την αντιτυπική Αίγυπτο. (Αποκάλυψις 11:7, 8) Βαδίζουν προς τη Νέα Τάξη πραγμάτων, κάτω από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Ο Μεγαλύτερος Μωυσής, ο δοξασμένος Κύριος Ιησούς Χριστός, τους οδηγεί. Αυτοί που τους καταδιώκουν είναι ο εχθρικός κόσμος, που είναι αποφασισμένος να μην τους επιτρέψει να φθάσουν σε τόπο ασφάλειας. Οι αντιτυπικοί Αιγύπτιοι προχωρούν προς το πεδίο της μάχης του Θεού, τον Αρμαγεδδώνα, όπου θα βαπτισθούν με φωτιά, δηλαδή καταστροφή. Κανείς απ’ αυτούς δεν θα μείνει ζωντανός για να διηγηθεί την τρομακτική ιστορία. (Αποκάλυψις 16:14-16· Ματθαίος 3:11, 12) Όπως στο μεγάλο εκείνο γεγονός στην Ερυθρά Θάλασσα, η σφαγή στον Αρμαγεδδώνα δεν θα συμπεριλάβει κανέναν απ’ τους πνευματικούς Ισραηλίτες ή από τον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων» του Μεγαλύτερου Μωυσή.

18. Πώς όσοι είναι από τον πολύ όχλο θα έχουν τις ίδιες πείρες, όπως και το «μέγα σύμμικτον πλήθος» μετά την αναχώρησή τους απ’ την Αίγυπτο κάτω απ’ την ηγεσία του Μωυσή;

¹⁸ Οι πιστοί του «πολλού όχλου» δεν ξεμένουν πίσω, επιθυμώντας με μισή καρδιά να γυρίσουν πίσω στην αντιτυπική Αίγυπτο τη χτυπημένη από τις πληγές και να υποταχτούν στο Φαραώ της, το Σατανά το Διάβολο. Βλέποντας μπροστά, βρίσκονται σε συνεχή επαφή με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σαν «μία ποίμνη». (Ιωάννης 10:16) Όπως ακριβώς το «μέγα σύμμικτο πλήθος» επέζησε δια μέσου της Ερυθράς θάλασσας, έτσι και εκείνοι του σύγχρονου «πολλού όχλου» θα βρεθούν στις ακτές της σωτηρίας μετά τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος».

19. Από πότε ιδιαίτερα βαπτίζονται στο νερό τα μέλη του «πολλού όχλου», και πώς έχουν καθαρίσει τα ενδύματα που δείχνουν την ταυτότητά τους, ώστε να προσφέρουν αγνή λατρεία στον Θεό;

¹⁹ Ιδιαίτερα απ’ το 1935 και μετά, εκείνοι που αποτελούν τον «πολύν όχλον» υποβάλλονται σε βάπτισμα στο νερό, συμβολίζοντας την ανεπιφύλακτη αφιέρωσή τους στον Θεό μέσω του Μεγαλύτερου Μωυσή, του Ιησού Χριστού. Έχουν πλύνει τα ενδύματα που δείχνουν την ταυτότητά τους και τα έχουν «λευκάνει εν τω αίματι του Αρνίου», του Μεγαλύτερου Μωυσή. (Αποκάλυψις 7:9-14) Προσφέρουν καθαρή λατρεία στον Θεό.

20. Που λατρεύει τον Ιεχωβά ο «πολύς όχλος», και πώς προλέχτηκε αυτό στο Ζαχαρία 8:20-23;

²⁰ Αυτός ο «πολύς όχλος» από καθαρούς λάτρεις βρίσκεται στον πνευματικό ναό του Θεού μέρα και νύχτα. (Αποκάλυψις 7:15-17) Είχαν προσκιασθεί από τα άτομα που προείδε ο προφήτης Ζαχαρίας να ασκούν λατρεία στο ναό του Ιεχωβά μετά την ανοικοδόμησή του στην Ιερουσαλήμ ύστερα απ’ την απελευθέρωση των Ισραηλιτών απ’ τη Βαβυλώνα το 537 π.Χ.—Ζαχαρίας 8:20-23.

21. Με ποιο τρόπο ο «πολύς όχλος» «πιάνει σφιγκτά το κράσπεδο ενός Ιουδαίου» και εξ αιτίας ποιου πράγματος ελπίζουν να επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψη»;

²¹ Η στάση αυτών των «δέκα ανδρών εκ πασών των γλωσσών των εθνών» δείχνει αφοσίωση στο μόνο ζωντανό και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά Θεό! Σήμερα μια τέτοια αφοσίωση είναι αποδεκτή απ’ Αυτόν μέσω του μεγαλύτερου «Ιουδαίου» που έζησε ποτέ στη γη, του «Αμνού» που, μια φορά για πάντα, θυσιάστηκε, του Ιησού Χριστού. Μιμούνται πιστά τον Ιησού με το να υποβάλλονται σε βάπτισμα στο νερό συμβολίζοντας έτσι όχι μόνο την προσφορά του εαυτού τους, αλλά επιπρόσθετα, στην περίπτωσή τους, την ολοκάρδια αφιέρωσή τους στον ίδιο Θεό. ‘Πιάνοντας σφιγκτά το κράσπεδο’ του υπόλοιπου των 144.000 πνευματικών Ιουδαίων, συγκεντρώνονται μ’ αυτό τον «λαό» στην άνω Ιερουσαλήμ, την ουράνια Ιερουσαλήμ. Στον πνευματικό της ναό, που εκπροσωπείται από το υπόλοιπο που ακόμη βρίσκεται πάνω στη γη, αποδίδουν «ιερή υπηρεσία» στον Ύψιστο Θεό, τον Ιεχωβά, μέρα και νύχτα. Η ελπίδα τους είναι να επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψη» για να συνεχίσουν την αφιερωμένη υπηρεσία τους στον Θεό για πάντα πάνω στη γη. Το ότι κατάλληλα αναγνωρίζονται σαν άτομα ανεπιφύλακτα αφιερωμένα και βαπτισμένοι δούλοι του Θεού τούς ανοίγει την προοπτική για την ελπίδα αυτή, και διαβεβαιώνονται ότι «ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν . . . εν πνεύματι και αληθεία».—Ιωάννης 4:23, 24.

[Υποσημειώσεις]

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ, ΥΠΟ ΤΥΠΟ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΕΩΣ;

□ Με ποιον τρόπο τονιζόταν η αφιέρωση του ανώτατου ιερατείου στον Ιεχωβά για να εκτελέσουν την ιερή του υπηρεσία;

□ Πώς μπόρεσε ο Ιησούς να γίνει αρχιερέας;

□ Σύμφωνα με το Ρωμαίους 12:1, 2, τι πρέπει να κάνουν όσοι γίνονται μαθητές του Χριστού;

□ Όσον αφορά στο βάφτισμα, πώς συγκρίνεται ο «πολύς όχλος» με το «μέγα σύμμικτον πλήθος» που συνόδεψε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο;

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός είναι βασιλικός Αρχιερέας, ανώτερος απ’ τους αρχαίους αρχιερείς του Ισραήλ με το ορατό τους σύμβολο που έδειχνε ότι ήταν αφιερωμένοι σε ιερή υπηρεσία.

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ένας «πολύς όχλος» έχει βαφτιστεί στο νερό, συμβολίζοντας έτσι την χωρίς όρους αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Έχετε και σεις με όμοιο τρόπο κάνει και συμβολίσει ανεπιφύλακτη αφιέρωση στον Θεό;