Η Ανάγκη για Άφλεκτα Υλικά

 1. Πότε ιδρύθη η Χριστιανική εκκλησία κι επάνω σε ποιο θεμέλιο; Πώς η χαρακτηριστική ομιλία του Πέτρου δείχνει αυτό το γεγονός;

ΤΟ ΜΟΝΟ εγκεκριμένο θεμέλιο για ‘την οικοδομήν του Θεού’ είναι ο Υιός του Ιησούς Χριστός. Η αληθινή Χριστιανική εκκλησία, και όχι ο «Χριστιανικός κόσμος», είχε ιδρυθή σ’ αυτό το θεμέλιο πριν από δεκαεννέα αιώνες, την ημέρα της Πεντηκοστής, στις 6 του Σιβάν, του έτους 33 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ. Υπηρετώντας ως ‘συνεργός του Θεού’ ο απόστολος Πέτρος θαρραλέα ανήγγειλε το θεμέλιο του Θεού για την οικοδομή του Θεού και επεράτωσε την ουσιώδη ομιλία του στους συγκεντρωμένους εκεί Ιουδαίους, λέγοντας: «Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»

 2. Ποιο θεμέλιο ετόνιζε η συμβουλή του Πέτρου στους ελεγχόμενους από την συνείδησι Ιουδαίους και πού στέκουν τα μέλη της οικοδομής του Θεού σ’ αυτόν τον αιώνα του διαστήματος;

² Τότε, όταν οι από την συνείδησι ελεγχόμενοι Ιουδαίοι ερώτησαν τι έπρεπε να πράξουν σύμφωνα με την προμήθεια του Θεού, ο Πέτρος διακρατώντας το αληθινό και μόνο θεμέλιο του Θεού τούς συνεβούλευσε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών· και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.» (Πράξ. 2:1-38) Το θεμέλιο, που ετέθη εκεί, άνθεξε στις μαινόμενες θύελλες των αιώνων. Σήμερα, σ’ αυτόν τον αιώνα, που είναι υλιστικός, που νεωτερίζει, που λατρεύει την επιστήμη, που είναι πυρηνικός, που λέγεται αιών του διαστήματος, τα μέλη της οικοδομής του Θεού στέκουν ασάλευτα επάνω σ’ αυτό το ίδιο ακατάστρεπτο θεμέλιο.

3, 4. (α) Ποια θυσία πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχει στη βάσι της σωτηρίας μας και γιατί; (β) Όταν οικοδομούμε, είναι αρκετό να οικοδομούμε μόνον επάνω σ’ αυτόν, ως την απολυτρωτική θυσία και τι έδειξε η ομιλία της Πεντηκοστής του Πέτρου;

³ Οικοδομώντας στον Ιησού Χριστό, ως το Θεμέλιο, σημαίνει περισσότερο από το ότι οικοδομούμε σ’ αυτόν ως την απολυτρωτική θυσία για τα αμαρτήματά μας. Είναι αληθές ότι η ανθρώπινη θυσία του κείται στη βάσι της σωτηρίας μας για αιώνια ζωή. Πρέπει να δεχθούμε στην αυστηρή τους σημασία τα λόγια του Ιησού: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Πρέπει να δεχθούμε στην ακριβή τους έννοια τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Του Σωτήρος ημών Θεού· όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:3-6) Αλλά πρέπει να τον δεχθούμε ως κάτι περισσότερο από Λυτρωτή μας.

⁴ Πρέπει ν’ ασκήσωμε πίστι και ελπίδα σ’ αυτόν, ως τον αναστημένον Ιησού Χριστό, εξυψωμένον σε δόξα στους ουρανούς. Αυτός ήταν ο τρόπος, που τον εκήρυξε ο Πέτρος στους Ιουδαίους την ημέρα της Πεντηκοστής. Τον παρουσίασε ως τον αναστημένον Ιησού, τον οποίον ο Θεός είχε εξυψώσει στα δεξιά του και ως τον μέλλοντα Βασιλέα-Ιερέα, που προεσκιάσθη από τον αρχαίο Μελχισεδέκ, βασιλέα της Σαλήμ και ιερέα του Υψίστου Θεού.

 5. Η εφαρμογή από μέρους του Πέτρου του Ψαλμού 110:1 ποια εφαρμογή του Ψαλμού 110:4 επιβάλλει, κι επομένως με ποια ιδιότητα πρέπει να δεχθούμε τον Ιησού;

⁵ Έτσι ο Ιησούς ανέβη στους ουρανούς, σ’ εκπλήρωσι του Ψαλμού 110:1, όπως εγράφη από τον Βασιλέα Δαβίδ. Συνεπώς ο Πέτρος, αφού μίλησε για την εξύψωσι του Ιησού στα δεξιά του Θεού, αναφέρεται στον Ψαλμό 110:1 και λέγει: «Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, “Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου”.» Είναι, λοιπόν, ο εξυψωμένος Κύριος Ιησούς Χριστός στα δεξιά του Θεού στον ουρανό εκείνος, στον οποίον το εδάφιο 4 του Ψαλμού 110 (ΜΝΚ) απευθύνεται, με αυτά τα λόγια: «Ώμοσεν ο Ιεχωβά, (και δεν θέλει μεταμεληθή): ‘Σύ είσαι Ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ’.» Αυτό το γεγονός επανειλημμένως επιβεβαιούται αργότερα στις θεόπνευστες γραφές που απευθύνονται στους εκχριστιανισμένους Εβραίους. (Πράξ. 2:32-35· Εβρ. 1:1-4, 13· 5:5-10· 6:19 έως 7:22· 10:12, 13) Ως Χριστιανοί οφείλομε να δεχθούμε τον Ιησού σ’ αυτή την επίσημη θέσι.

 6. (α) Πώς ως τώρα οι συνθήκες, όσον αφορά τον Θεό και τον Χριστό Του, άλλαξαν από εκείνες, που περιγράψει ο Πέτρος στην ομιλία του; (β) Πώς εφέρθησαν απέναντι στον Χριστό τα Έθνη, αλλά πώς πρέπει να τον δεχθούμε τώρα;

⁶ Εν τούτοις, από τότε που ο απόστολος Πέτρος έκαμε την ομιλία του, την ημέρα της Πεντηκοστής, οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά σχετικά με τον Θεό και τον Χριστό του. Ακριβώς δέκα ημέρες πριν από την ομιλία του Πέτρου, ο Ιησούς είχε ανέβη στον ουρανό, για να καθήση στα δεξιά του Θεού και μόνο 638 χρόνια των Καιρών των Εθνών, συνολικού μήκους 2.520 ετών, είχαν παρέλθει. Αλλά τώρα αυτοί οι Καιροί των Εθνών έχουν τελειώσει. Το φθινόπωρο του 1914 εσήμανε το τέλος των. Ο καιρός της αναμονής του Ιησού στα δεξιά του Θεού είχε λήξει. Τότε ο Θεός τον προώθησε ως τον ενθρονισμένο, εστεμμένο του Βασιλέα, με πλήρη εξουσία να αρχίση να κυβερνά εν μέσω των εχθρών του. Ο Θεός εξαπέστειλε τότε την ράβδο του εγκαθιδρυμένου Βασιλέως του Ιησού Χριστού εκ της ουρανίας Σιών, με την εντολή να προχωρήση κατακυριεύοντας εν μέσω των εχθρών του. Από τότε αυτός βασιλεύει. Απερρίφθη από ανθρώπους, από τα Έθνη που επροτίμησαν την Κοινωνία τους των Εθνών και την διάδοχό τους οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών αλλά εμείς πρέπει τώρα να τον δεχθούμε ως τον ανάσσοντα Βασιλέα του Θεού! Αν ασκήσωμε πίστι προς αυτόν, ως «λίθον εκλεκτόν, . . . ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές», που ετέθη στην ουρανία Σιών, ποτέ δεν θα μας καταλάβη πανικός για τις παγκόσμιες συνθήκες ή απογοήτευσις.​—Ησ. 28:16· 1 Πέτρ. 2:6-8.

 7. Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» ανεγνώρισε επισήμως τον Χριστό, ως μια απολυτρωτική θυσία, αλλά πώς φέρεται προς αυτόν στη σημερινή του ιδιότητα;

⁷ Ο «Χριστιανικός κόσμος», με τις εκατοντάδες εκατομμυρίων Καθολικών, Ορθοδόξων και Προτεσταντικών μελών του, έχει κάμει φαινομενικώς πολλά για τον εσταυρωμένο Ιησού. Επιδεικνύει την σταύρωσι παντού, δείχνοντας τον Ιησού καθηλωμένο σ’ ένα σταυρό. Έχει τα κωδωνοστάσια των εκκλησιών του, που φέρουν στην κορυφή των σταυρό, για να συμβολίζουν το όργανο, επάνω στο οποίο ο Χριστός βρήκε τον θάνατο. Τελεί εορταστικά τις καθημερινές θρησκευτικές του λειτουργίες, την ετήσια Μεγάλη Παρασκευή, το εβδομαδιαίο ή μηνιαίο δείπνο του Κυρίου. Αποδίδει τυπικό σεβασμό σ’ αυτόν ως μία απολυτρωτική θυσία, αλλά προσκόπτει επάνω σ’ αυτόν ως τον ανάσσοντα Βασιλέα στα δεξιά του Θεού. Ο «Χριστιανικός κόσμος», σε μεγαλύτερο από το μισό τμήμα του πληθυσμού του, αποδίδει λατρεία στον άρχοντα της Πόλεως του Βατικανού, ως τον βασιλεύοντα «Τοποτηρητήν του Χριστού». Ταυτοχρόνως, σε ολόκληρο σχεδόν τον πληθυσμό του (961.112.000), ο «Χριστιανικός κόσμος» απορρίπτει τον ανάσσοντα ουράνιο Χριστό κι εκλέγει να μην έχη άλλον βασιλέα παρά τον Καίσαρα, τους πολιτικούς παράγοντας αυτής της γης με τα Ηνωμένα τους Έθνη. Ακόμη και η Πόλις του Βατικανού συνηγορεί γι’ αυτόν τον οργανισμό.

 8. Πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να μειώσουν τον Ιησού Χριστό σήμερα και από ποια απροσδόκητη πλευρά έρχεται η επίθεσις εναντίον του;

⁸ Σήμερα, σ’ αυτόν τον καιρό της νεωτεριστικής σκέψεως, οι άνθρωποι προσπαθούν ν’ απογυμνώσουν τον Ιησού Χριστό ακόμη και από την ιδιότητά του, ως Υιού του Θεού και από την αξία του, ως απολυτρωτικής θυσίας, για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Αυτή η νέα επίθεσις εναντίον του Ιησού Χριστού έρχεται ως μια απροσδόκητη πλευρά, από χειροτονημένους Προτεστάντας κληρικούς, που ανήκουν σε σχολές θεολογικών σεμιναρίων και από ιδρύματα θρησκευτικά κι εν τούτοις προσπαθούν να εισαγάγουν μια «θεολογία χωρίς Θεό» και μια θρησκευτική φιλοσοφία ότι «ο Θεός είναι νεκρός.» Ένα άρθρο που εδημοσιεύθη στο Βρεττανικόν Βιβλίον του Έτους, Έκδοσις 1966, σελίς 671, λέγει:

 9. Πώς αυτή η απάρνησις της πατροπαραδότου πίστεως στον Θεό συνοδεύθηκε από μια φαινομενικά «βαθιά πίστι στη μορφή του Χριστού», έτσι τι σημαίνει να είναι ένας Χριστιανός;

⁹ «Τι προτείνουν οι συνήγοροι αυτής της ριζοσπαστικής θεολογίας ως ένα υποκατάστατο για την ιδέα του Θεού και γιατί αυτοί εξακολουθούν να αξιούν (ή γιατί θα πρέπει να αξιούν) για τους εαυτούς των το όνομα ‘θεολόγος’; Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά η απάρνησις του πατροπαράδοτου θεϊσμού, έχει συνοδευθή από μια βαθιά πίστι στη μορφή του Χριστού. Αυτός είναι, κατά μια άλλη απ’ τις φράσεις του Μπονχέφερ [Γερμανού πάστορος] ‘ο άνθρωπος για τους άλλους’, ο οποίος, με την πλήρη αφιέρωσί του για το καλό των συνανθρώπων του ακόμη και μέχρι θανάτου, έκαμε δυνατόν γι’ αυτούς​—και πιθανόν για μας σήμερα—​μια ζωή θάρρους κι ελπίδος. Για να είσαι Χριστιανός δεν αρκεί να απαγγέλλης ένα σύμβολο πίστεως ή να μετέχης στην τελετουργία της Εκκλησίας, αλλά πρέπει να είσαι, επίσης, ένας άνθρωπος για τους άλλους και να καθιερώνης τη ζωή σου για να τους υπηρετής, βρίσκοντας έτσι και εκδηλώνοντας την ελευθερία της αυθεντικής ανθρωπιάς, που φανερώθηκε στη ζωή και στον θάνατο του Ιησού Χριστού.»

10. Μήπως είναι αυτός ο Χριστός, τον οποίον ο Παύλος έθεσε ως θεμέλιο στην εποχή του και, σχετικά μ’ αυτό, πώς παρουσίασε ο Παύλος τον Χριστό στα εδάφια Κολοσσαείς 2:2-10;

¹⁰ Ένας τέτοιος απλός άθεος, ανθρωπιστικός Χριστός, δεν είναι αυτός, που ο απόστολος Παύλος έθεσε, ως ένα θεμέλιο στις ημέρες του. Το ερώτημα, ποιος και τι είναι ο Ιησούς Χριστός, δεν εμφανίζει κανένα μυστήριο σήμερα στους εντίμους σπουδαστάς της Βίβλου. Ποιος θα ήταν ο Χριστός ήταν για ένα μακρό διάστημα ένα «ιερό μυστικό του Θεού», αλλά ο απόστολος Παύλος συνεχίζει για να ειπή σχετικά με τον αποκεκαλυμμένο Χριστό: «Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως. Λέγω δε τούτο, δια να μη σας εξαπατά τις με πιθανολογίαν. . . . Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ, και στερεούμενοι εν τη πίστει, καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας. Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν. Διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς· και είσθε πλήρεις εν αυτώ, όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας.»​—Κολ. 2:2-10.

11. Από ποιους Χριστιανούς αναγνωρίζεται σήμερα αυτός ο Βιβλικός Χριστός ως το Θεμέλιο, κι έτσι για ποιο πράγμα πρέπει να είναι βέβαιο ένα άτομο που αναλαμβάνει μια Γραφική μελέτη μαζί τους;

¹¹ Αυτός είναι ο Βιβλικός Χριστός, που οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν, ως το θεμέλιο που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά Θεός. Αυτό είναι το μοναδικό θεμέλιο, επάνω στο οποίον οι μάρτυρες του Ιεχωβά, ως «συνεργοί του Θεού», μπορούν να οικοδομήσουν και πραγματικά οικοδομούν. Οποιοσδήποτε εκζητητής του Θεού, που έρχεται σ’ επαφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα και αναλαμβάνει να έχη μαζί τους μια μελέτη της Αγίας Γραφής, μπορεί να είναι τελείως βέβαιος για ένα πράγμα: ότι δεν θα οδηγηθή μακριά από τον Χριστό σε θρησκευτικές φιλοσοφίες του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά ότι πιστά θα εποικοδομηθή πνευματικώς στο μόνο Γραφικό θεμέλιο, που υπάρχει και που αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Ιεχωβά Θεού.

ΠΩΣ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΜΕ;

12. Μολονότι οικοδομούμε στο ορθό θεμέλιο, ποια προειδοποίησι για πυρκαϊά μας δίνει ο Παύλος εις 1 Κορινθίους 3:12, 13;

¹² Τώρα είμεθα απόλυτα βέβαιοι ότι βρισκόμαστε στο ορθό θεμέλιο. Αλλά πώς πρέπει να εποικοδομηθούμε πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο; Ο απόστολος Παύλος σχετικά μ’ αυτό δίδει μια προειδοποίησι λέγοντας στους «συνεργούς του Θεού»: «Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο, χρυσόν, άργυρον, λίθους τίμιους, ξύλα, χόρτον, καλάμην εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτά επειδή δια πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι.»​—1 Κορ. 3:12, 13.

13. Όσον αφορά την εξέτασι, που κάνει ένας, για το πώς εποικοδομεί επάνω στο ορθό Θεμέλιο, ποια ερωτήματα γεννώνται για το τι οικοδομείται;

¹³ Γι’ αυτό ενωρίτερα ο Παύλος είπε: «Έκαστος όμως ας βλέπη πώς εποικοδομεί.» (1 Κορ. 3:10) Αλλά τι είναι αυτό, που ένας συνεργός του Θεού οικοδομεί επάνω στο ένα και μόνο θεμέλιο, τον Ιησού Χριστό; Είναι μήπως μια δογματική κατασκευή, ένα οικοδόμημα καμωμένο από Γραφικές διδασκαλίες; Και μπορούν μερικές απ’ αυτές τις δοξασίες να συγκριθούν με χρυσό, άργυρο, λίθους τιμίους, ξύλο, χόρτο, καλάμη, σύμφωνα με τη θρησκευτική τους αξία ή σπουδαιότητα; Και είναι αυτό ένα δογματικό οικοδόμημα, που το άτομο οικοδομεί μέσα του με την προσωπική του μελέτη της Γραφής και με την απόκτησι κάποιας κατανοήσεως των Βιβλικών διδασκαλιών και με το ν’ ασκή κατόπιν πίστι σ’ αυτές; Και είναι αυτό το δογματικό μας οικοδόμημα, που θα δοκιμασθή με φωτιά, ως προς την στερεότητα των υλικών του; Είναι η προσωπική αυτοδιδαχή του ανθρώπου στη γνώσι, κατανόησι και πίστι, για την οποία ομιλεί ο απόστολος Παύλος;

14, 15. Η γλώσσα του Παύλου δείχνει ότι ομιλεί για ποια οικοδομή και πώς τα αποδεικνύουν τα συμφραζόμενα;

¹⁴ Κυττάξτε πάλι! Διαβάστε ξανά τα λόγια του Παύλου! Δεν ομιλεί για την ανέγερσι μιας δογματικής οικοδομής και την ανάπτυξι μιας καλά διαμορφωμένης θρησκευτικής πίστεως ή συλλογής πεποιθήσεων. Όχι διόλου, αλλά ομιλεί για την εποικοδόμησι ατόμων. Αυτός λέγει: «Σεις είσθε . . . του Θεού οικοδομή.» (1 Κορ. 3:9) Αυτό το οικοδόμημα προεσκιάσθη από τους ναούς, που έκτισαν οι Ιουδαίοι, για την λατρεία του Θεού στην Ιερουσαλήμ. Λογικώς ακολουθώντας αυτή τη σκέψι, ο απόστολος Παύλος προχωρεί για να ειπή:

¹⁵ «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός· διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.»​—1 Κορ. 3:16, 17.

16. Ώστε τι ναός είναι αυτός και οικοδομημένος επάνω σε τι; Είναι οικοδομημένος για ποιον σκοπό;

¹⁶ Αυτός ο ναός από ζώντα άτομα, αυτός ο πνευματικός ναός, οικοδομείται με τον Ιησού Χριστό ως το ουσιώδες, κύριο θεμέλιο. Ο Παύλος, στην προς Εφεσίους 2:20-22, λέγει: «Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού δια του Πνεύματος.»

17. Ως «συνεργοί του Θεού» μήπως δημιουργούμε ή πώς οικοδομούμε επάνω στο Θεμέλιο;

¹⁷ Έτσι, ως «συνεργοί του Θεού» δεν δημιουργούμε ανθρώπους, που δεν υπήρχαν προηγουμένως, αλλά διαμορφώνομε ωρισμένα άτομα από ανθρώπους, που ήδη υπάρχουν. Με τη βοήθεια του Θεού, τι είδους άτομα κάνομε από τους ανθρώπους; Κάνομε από αυτούς μαθητάς του Χριστού· κάνομε Χριστιανούς με την αληθινή έννοια· οικοδομούμε στους άλλους Χριστιανικές προσωπικότητες. Αυτό είναι εκείνο, που οφείλομε να πράττωμε, αν οικοδομούμε επάνω στο πολύτιμο θεμέλιο, που ο Ιεχωβά Θεός έχει θέσει στην ουράνια Σιών, δηλαδή στον Ιησού Χριστό. Επιθυμούμε να παράγωμε τους πραγματικούς Χριστιανούς· διότι διαφορετικά η εργασία μας για εποικοδόμησι θα εχάνετο.

18. Πώς εξεικόνισε ο Ιησούς στην παραβολή του των ζιζανίων την ανάγκη προσοχής κι επομένως με ποιον τρόπο γινόμεθα συνεργάται με τον φυτευτή των ζιζανίων;

¹⁸ Στην παραβολή του σίτου και των ζιζανίων, που είπε ο Ιησούς, εξεικόνισε εκεί την ύπαρξι πολλών κατ’ απομίμησιν Χριστιανών. Εξωτερικώς, στην αρχή της αυξήσεως, ο αληθινός και ο κατ’ απομίμησιν σίτος θα εφαίνοντο αρκετά όμοιοι έτσι, που κάποιος εύκολα θα μπορούσε να γελασθή παίρνοντας το ένα για το άλλο. Αυτός είναι ο λόγος, που, όταν οι εργάται του κτήματος ηθέλησαν να εκριζώσουν ό,τι τους εφαίνετο για ζιζάνια στο πρώτο στάδιο της αυξήσεως, ο κύριος του αγρού είπε: «Ουχί, μήποτε συλλέγοντες τα ζιζάνια εκριζώσητε μετ’ αυτών τον σίτον· αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού· και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς, Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια, και δέσατε αυτά εις δέσμας, δια να κατακαύσητε αυτά· τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.» (Ματθ. 13:29, 30) Ο Ιησούς εξήγησε ότι «ο . . . καλός σπόρος, ούτοι είναι οι υιοί της βασιλείας· τα δε ζιζάνια είναι οι υιοί του πονηρού.» (Ματθ. 13:38) Συνεπώς, όπως προειδοποίησε ο Παύλος, πρέπει να προσέχωμε πώς εποικοδομούμε στο θεμέλιο Ιησού Χριστό. Αν εποικοδομούμε κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς, συμβολικά ζιζάνια, τότε συνεργαζόμεθα με τον φυτευτή των ζιζανίων, τον Σατανά ή Διάβολο.

19. Όσον αφορά το τι οικοδομούμε, ποιο ερώτημα εγείρεται και ποια εκλογή υλικών μπορούμε να κάνωμε για να καθορίσωμε την έκβασι;

¹⁹ Το είδος των Χριστιανών που εποικοδομούμε θα ανθέξη στην ημέρα του πυρός; Ή όλο το έργο μας θ’ ανεβή ως καπνός; Το παν εξαρτάται επάνω σε τι εποικοδομούμε στους Χριστιανούς, που κάνομε. Πρέπει να οικοδομούμε με πυρίμαχα, μη εύφλεκτα υλικά, να το πούμε έτσι. Στο οικοδομικό μας έργο μπορούμε να χρησιμοποιούμε υλικά που συγκρίνονται με χρυσό, άργυρο, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτο, καλάμη. Φυσικά, αν οικοδομούμε με υλικά που αντιστοιχούν με ξύλα, χόρτο, καλάμη, θα μπορούσαμε κανονικά να αναμένωμε ότι το οικοδόμημά μας θα κατεστρέφετο στην φωτιά. Ο χρυσός, ο άργυρος, οι πολύτιμοι λίθοι δεν είναι εύφλεκτα. Θα έπρεπε κανείς να περιμένη ότι θ’ ανθέξουν στη δοκιμασία του πυρός.

20. Με ποιες μεθόδους έκαμε ο «Χριστιανικός κόσμος» καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς επί δέκα έξη αιώνες, και ποιο ερώτημα ανακύπτει;

²⁰ Επί δεκαέξη αιώνες ο «Χριστιανικός κόσμος» προβάλλει τον ισχυρισμό ότι ο Χριστός είναι τα θεμέλιό του κι έχει παραγάγει χιλιάδες εκατομμυρίων καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, σήμερα δε έχει πάνω από 961 εκατομμύρια. Σε προηγούμενους αιώνες τούς είχε υποχρεώσει με την αιχμή του ξίφους να ενταχθούν στη θρησκευτική του οργάνωσι. Τους είχε βαπτίσει στο εκκλησιαστικό σύστημα ως βρέφη ολίγων μόνον ημερών. Έχει υιοθετήσει τις θρησκευτικές φιλοσοφίες και μεθόδους των ειδωλολατρών με σκοπό να διευκολύνη την είσοδό τους μέσα στο εκκλησιαστικό σύστημα. Έχει αφήσει τους ανθρώπους του θρησκευτικού του ποιμνίου να παραμένουν μέρος αυτού του πολιτικού, εμπορικού, κοινωνικού, μιλιταριστικού κόσμου και ταυτόχρονα τους παρέχει εξέχουσες θέσεις στο εκκλησιαστικό σύστημα. Τι είδος Χριστιανών έχει παραγάγει;

21. Πότε θα γίνη πλήρως έκδηλη η απάντησις στο ερώτημα και τι θα συμβή στον «Χριστιανικό κόσμο» και το ποίμνιό του;

²¹ Αν η απάντησις δεν είναι ήδη έκδηλη στην περίπτωσι των εκκλησιαζομένων του «Χριστιανικού κόσμου», θα γίνη σύντομα έκδηλη στην επερχομένη φλογερή ημέρα, που προηγείται ακριβώς από τον Αρμαγεδδώνα του κόσμου. Τότε ο «Χριστιανικός κόσμος» ως σύνολο θα εκτεθή ως μη Χριστιανικός. Τότε ο «Χριστιανικός κόσμος» θα σταθή γυμνός, διότι είναι μέρος, μάλιστα δε κύριον μέρος, της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας. Θ’ αποκαλυφθή ότι έχει εποικοδομήσει μόνο κατ’ όνομα Χριστιανούς, χρησιμοποιώντας εύφλεκτους τρόπους και μέσα, όπως ξύλα, χόρτο, καλάμη. Το αποκορύφωμα του πνευματικού καιρού του θερισμού θα επέλθη, τα δε συμβολικά ζιζάνια θ’ αποχωρισθούν τελείως από τους αληθινούς Χριστιανούς και θα κατακαούν, κατά γράμμα θα καταστραφούν, καθώς εξεικονίσθη στην παραβολή του σίτου και των ζιζανίων. (Ματθ. 13:36-42) Τότε όλη η Βαβυλών η Μεγάλη, συμπεριλαμβανομένου και του μη Χριστιανικού «Χριστιανικού κόσμου», θα φερθή σ’ αιώνιο όλεθρο.​—Αποκάλ. 18:1 έως 19:3.

«ΧΡΥΣΟΝ, ΑΡΓΥΡΟΝ, ΛΙΘΟΥΣ ΤΙΜΙΟΥΣ»

22. Αν οικοδομούμε με άφλεκτα υλικά, πώς λέμε ότι οικοδομούμε με χρυσό, άργυρο, πολυτίμους λίθους και πώς ο Ψαλμός 19 το δείχνει αυτό;

²² Ώστε λοιπόν εποικοδομούμε μαθητάς του Χριστού με συμβολικό χρυσό, άργυρο και λίθους τιμίους; Ναι, αν έχωμε εμφυτεύσει και εγχαράξει σ’ αυτούς που μεταστρέφονται τους νόμους, τις εντολές και τις αρχές του γραπτού Λόγου του Θεού. Ναι, αν έχωμε ενσταλάξει σ’ αυτούς την αγνή, ειρηνική, ‘άνωθεν σοφίαν’. (Ιάκ. 3:17) Στον Ψαλμό 19:7-11 (ΜΝΚ) διαβάζομε: «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν· η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν· τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή του Ιεχωβά λαμπρά, φωτίζουσα οφθαλμούς· ο φόβος του Ιεχωβά καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα· αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ· πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου, και γλυκύτεραι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας. Ο δούλος σου μάλιστα νουθετείται δι’ αυτών· εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.»

23. Πώς ο απόστολος Πέτρος παραβάλλει την ποιότητα της πίστεως, που πρέπει να οικοδομηθή μέσα σ’ ένα άτομο;

²³ Επί πλέον, όσον αφορά την ποιότητα της πίστεως, πεποιθήσεως και εμπιστοσύνης στον Θεό και Χριστό, ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Αν και τώρα ολίγον, (εάν χρειασθή,) λυπηθήτε εν διάφοροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»​—1 Πέτρ. 1:6, 7.

24. Πώς έδειξε ο Ιησούς στην εκκλησία των Λαοδικέων ότι υπάρχει ένας πνευματικός χρυσός, που πρέπει ν’ αποκτηθή;

²⁴ Στην εκκλησία των Λαοδικέων ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός ανέφερε για τον χρυσό και είπε: «Συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ’ εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός, δια να πλουτήσης.»​—Αποκάλ. 3:14-18.

25. Πώς οι Παροιμίες ομιλούν για τον χρυσό, τον άργυρο και πολύτιμα πράγματα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως άφλεκτα υλικά;

²⁵ Όσον αφορά την αξία της σοφίας, συνέσεως, κατανοήσεως και της ικανότητος του σκέπτεσθαι, ο σοφός άνθρωπος των αρχαίων χρόνων ενεπνεύσθη να γράψη: «Εάν ζήτησης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις. Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς.» (Παροιμ. 2:4-7, ΜΝΚ) «Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν· διότι το εμπόριον αυτής είναι καλήτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου, και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων [κοραλλίων, ΜΝΚ]· και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής.»​—Παροιμ. 3:13-15.

26. Τι σημαίνει λοιπόν οικοδόμησις με άφλεκτα υλικά, όσον αφορά τους μαθητάς, τους οποίους κάνομε;

²⁶ Για να είμεθα βέβαιοι για την μονιμότητα του οικοδομικού έργου και για να έχωμε θεία επιδοκιμασία επάνω σ’ αυτή, πρέπει να οικοδομούμε μ’ αυτά τα πράγματα, που η θεόπνευστος Γραφή παραβάλλει με χρυσό, άργυρο, κοράλλια και λίθους τιμίους. Σημαίνει ότι τα άτομα, που προσπαθούμε να κάμωμε μαθητάς του Χριστού, πρέπει να τα διδάξωμε, εκπαιδεύσωμε και διαπαιδαγωγήσωμε στις θείες ιδιότητες της ουρανίας σοφίας, στην πνευματική διάκρισι, στην εκτίμησι της ακεραιότητος, στην αφοσίωσι στις Βιβλικές αρχές, στον σεβασμό προς τους νόμους, τις εντολές, τα παραγγέλματα, τις υπενθυμίσεις και τις κρίσεις του Ιεχωβά Θεού, στην πίστι στον γραπτό του Λόγο, στην προσκόλλησι στην θεοκρατική οργάνωσι του λαού του Θεού, στην αγάπη των «προβάτων» του Θεού που είναι στην φροντίδα του Καλού Ποιμένος Ιησού Χριστού, στην αδιάσπαστη προσήλωσι στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και στην άφοβη προθυμία να φέρουν μαρτυρία γι’ αυτή. Είμεθα «συνεργοί του Θεού» κι έτσι χρειαζόμεθα να εποικοδομήσωμε στους μαθητάς του Χριστού την νέα προσωπικότητα, που είναι ομοία με αυτή του Ιησού Χριστού. Η προς Εφεσίους 4:20-24 μάς λέγει:

27. Τι έχουν να πουν τα εδάφια Εφεσίους 4:20-24 γι’ αυτόν τον «νέον άνθρωπον»;

²⁷ «Σεις όμως δεν εμάθετε ούτω τον Χριστόν, επειδή αυτόν ηκούσατε, και εις αυτόν εδιδάχθητε, καθώς είναι η αλήθεια εν τω Ιησού· να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας· και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»

28. Τι πρέπει να κάμωμε τον παλαιό άνθρωπο και ποια πορεία ενεργείας πρέπει αυτός ν’ ακολουθήση;

²⁸ Παρόμοιες είναι οι οδηγίες αυτές στην προς Κολοσαείς 3:9-12, 14 (ΜΝΚ): «Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν· όπου δεν είναι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός. Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι τέλειος σύνδεσμος ενότητος.»

29. Ποια ιδιότητα θ’ αποδείξουν ότι έχουν αυτά τα υλικά την ημέρα της πυρίνης δοκιμής και τι είδους μαθητάς προσπαθούμε να οικοδομήσωμε σε υπακοή με τα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20;

²⁹ Οικοδομικά υλικά, όπως αυτά, που είναι ενσωματωμένα σε μια Χριστιανική προσωπικότητα, είναι υλικά, μη εύφλεκτα. Θ’ αποδειχθούν διαρκή και ανθεκτικά στη φωτιά οποιασδήποτε ημέρας εξετάσεως και δοκιμασίας της γνησιότητος της Χριστιανοσύνης ενός. Αυτός είναι ο τύπος του Χριστιανού, που θα διέλθη μέσω οποιασδήποτε φλογερής περιόδου, παραμένοντας ακόμη Χριστιανός, ενώ ένας, που απλώς ομολογεί Χριστιανοσύνη, θα μεταβληθή σε στάχτη και θα εκτεθή ως μια απομίμησις, μια παραποίησις. Αυτός είναι ο Χριστιανός, ο μαθητής του Χριστού, που προσπαθούμε να παραγάγωμε, σε υπακοή στην εντολή του Ιησού: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.»​—Ματθ. 28:19, 20.

30. (α) Καθώς πλησιάζομε την ημέρα της καταστροφής της Βαβυλώνος της Μεγάλης, ποια ερωτήματα εγείρονται, όσον αφορά το οικοδομικό μας έργο; (β) Τι δεν επιθυμούμε να υποστούμε τότε, αλλά τι θέλομε να λάβωμε;

³⁰ Τι είδους έργο είναι το οικοδομικό μας έργο; Τι είδους αποδεικνύεται ότι είναι σήμερα, όταν η έκθεσις των ψευδών, της νεωτεριστικής σκέψεως, της παραφροσύνης του εθνικισμού και της παραβλέψεως των νόμων του Θεού θέτουν σε δοκιμασία την γνησιότητα και αντοχή της Χριστιανοσύνης του καθενός; Το οικοδομικό μας έργο τι είδους θ’ αποδειχθή ότι είναι στην ημέρα, που είναι πλησίον, όταν ο Ιεχωβά Θεός καταστρέψη την Βαβυλώνα την Μεγάλη και, μαζί της, κάθε κατ’ απομίμησιν Χριστιανό; Δεν καταβάλλομε φροντίδες για να υποστούμε στο τέλος απώλεια με τη φωτιά και όλο το Χριστιανικό οικοδομικό μας έργο, που παρήχθη, να εξαφανισθή. Προτιμούμε να λάβωμε μια ανταμοιβή για το καλό έργο, που εκάμαμε, με ανθεκτικά, πυρίμαχα, μη εύφλεκτα υλικά. Λέγει η 1 Κορινθίους 3:14, 15: «Εάν το έργον τινός το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή· αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως δια πυρός.»

«ΘΕΛΕΙ ΣΩΘΗ . . . ΩΣ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ»

31. Ως ένας οικοδόμος, γιατί ο Παύλος έγραψε τις δύο επιστολές του στην εκκλησία της Κορίνθου και ποια αμοιβή ήθελε να έχη, σύμφωνα με την πρώτη επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς;

³¹ Ο απόστολος Παύλος δεν ήθελε να υποστή οποιαδήποτε απώλεια δια πυρός. Γι’ αυτό, στην περίπτωσι της εκκλησίας της Κορίνθου, έγραψε τις δύο επιστολές του προς τους Κορινθίους. Τους είπε ότι επιθυμούσε: ‘Να τους παραστήση παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν’. (2 Κορ. 11:2) Γι’ αυτό ο Παύλος έγραψε στους διωκομένους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης και είπε: «Σεις εγείνετε μιμηταί ημών και του Κυρίου, δεχθέντες τον λόγον εν μέσω πολλής θλίψεως, μετά χαράς Πνεύματος Αγίου· ώστε εγείνετε τύποι εις πάντας τους πιστεύοντας εν τη Μακεδονία και τη Αχαΐα. Διότι τις η ελπίς ημών, ή η χαρά, ή ο στέφανος της καυχήσεως; ή ουχί και σεις έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη παρουσία αυτού; Διότι σεις είσθε η δόξα ημών και η χαρά.» (1 Θεσ. 1:6, 7· 2:19, 20) Τι αμοιβή ήταν για τον Παύλο να τους παρουσιάση ως προϊόν του έργου του!

32, 33. (α) Τι μπορεί να λεχθή για ένα οικοδόμο που υφίσταται ζημία λόγω του πυρός, όσον αφορά το αν αυτός ο ίδιος θα σωθή; (β) Για να τον αρπάξουν από τη φωτιά, τι πρέπει να κάνουν οι «συνεργοί του Θεού» αδελφοί του;

³² Θα μπορέση ένας οικοδόμος, ο οποίος οικοδόμησε επάνω στον Χριστό, ως το Θεμέλιο, αλλά με εύφλεκτα υλικά, να διέλθη ο ίδιος δια μέσου του πυρός και τελικά να σωθή; Πιθανώς όχι! Κι αυτός ο ίδιος μπορεί να καταστραφή στο πυρ! Εν τούτοις, αν σωθή σ’ αιώνια ζωή, αυτό θα οφείλεται στο ότι επέρασε δια μέσου του πυρός, το οποίο κατέστρεψε το οικοδομικό του έργο επάνω σε άλλους. Για να κερδίση μια τέτοια σωτηρία, όταν έχη αποδειχθή ότι ήταν τόσο κακός οικοδόμος, θα οφείλη να ενσωματώση μέσα στον εαυτό του οικοδομικά υλικά, Χριστιανικές ιδιότητες, που θα τον κάνουν τελικά ανθεκτικό στο πυρ. Πρέπει ν’ αρπαγή από το καταστρεπτικό πυρ με την στοργική, έγκαιρη επέμβασι των Χριστιανών αδελφών του.

³³ Όπως παρουσιάζει το ζήτημα μια σύγχρονη μετάφρασις του εδαφίου 1 Κορινθίους 3:15 (ΜΜ): «Εάν το έργον τινός κατακαή, αυτός θέλει ζημιωθή​—και μολονότι αυτός θέλει σωθή, θέλει αρπαγή από μέσα από τις φλόγες.» Αν εκλέξη να παραμείνη επάνω στο μόνο αληθινό θεμέλιο, τον Ιησού Χριστό, οι αδελφοί του, ως «συνεργοί του Θεού», οφείλουν να κάμουν κάποιο έργο ανοικοδομήσεως σ’ αυτόν, οικοδομώντας μέσα του τις μη εύφλεκτες κι ανθεκτικές στο πυρ Χριστιανικές ιδιότητες. Γι’ αυτό η επιστολή του Ιούδα 22, 23 μάς λέγει:

34. Πώς τα εδάφια Ιούδας 22, 23 ομιλούν για μια παρόμοια πράξι διασώσεως;

³⁴ «Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν· άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός.»

35. (α) Σε ποια πορεία είναι πολύ επικίνδυνο να βασίζεται ένας για να λάβη σωτηρία; (β) Μπορεί ένας να διαφύγη να περάση την πύρινη δοκιμασία και πώς αυτοί, που αγαπούν αληθινά τη Χριστιανοσύνη, επιθυμούν να περάσουν δια του πυρός;

³⁵ Κανείς από εμάς, που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός, δεν μπορεί ν’ αποφύγη να βρεθή μέσα στο πυρ της αποφασιστικής δοκιμασίας. Ο καθένας, που αγαπά την αληθινή Χριστιανοσύνη, θα θέλη να περάση μέσα από το πυρ, με δοκιμασμένες Χριστιανικές ιδιότητες, προς δόξαν του Θεού, του Μεγάλου Οικοδόμου, του οποίου είμεθα συνεργοί. Το να νομίζη ένας απρόσεκτα ότι θα διαφύγη την αιώνια καταστροφή, με το να σωθή τελικά γυμνός και να υποστούν καταστροφή μόνο τα προϊόντα της δράσεώς του, είναι μια πολύ επικίνδυνη πορεία. Ποιος από εκείνους, που αγαπούν πραγματικά τη ζωή στην υπηρεσία του Θεού, θέλει να σωθή από την εκμηδένισι με το ν’ αρπαχθή από το πυρ; Οι ειλικρινείς, σοφοί συνεργοί του Θεού δεν θέλουν ν’ αποδειχθούν κακοί οικοδόμοι και να υποστούν την καταστροφή του πυρός. Εκτιμούν την ευφρόσυνη αμοιβή, που προσφέρει ο Θεός σε όλους τους πιστούς συνεργούς του. Αυτό είν’ εκείνο, που επιθυμούν και για το οποίο εργάζονται!

36. Όσον αφορά την προσωπική ωφέλεια, ποιο οικοδομικό έργο πρέπει να εκτιμήσωμε και ποια ενέργεια πρέπει ν’ αναλάβωμε γι’ αυτό, με ποιον τρόπο, με ποιο αποτέλεσμα;

³⁶ Ας δείξωμε λοιπόν εκτίμησι σε όλο το Χριστιανικό οικοδομικό έργο, που εκτελεί η οικοδομική Θεοκρατική οργάνωσις του Θεού στον καθένα από μας. Ταυτοχρόνως ας κάνωμε το επιδοκιμασμένο από τον Θεό έργο σε συνεργασία με αυτή την οργάνωσι, καθώς συνεχίζομε να οικοδομούμε επάνω στο μόνο ορθό θεμέλιο, τον Ιησού Χριστό, κάνοντάς το με άφλεκτα, ανθεκτικά στο πυρ υλικά από πνευματικό χρυσό, άργυρο και πολυτίμους λίθους. Αυτό θα καταλήξη στη δική μας αιώνια ζωή και την αιώνια ζωή άλλων, για τους οποίους εκτελούμε οικοδομικό έργο.