Κεφάλαιο 7
Προετοιμασία μιας Ευτυχισμένης Κατοικίας για την Ανθρωπότητα
1. Τι έδωσε ο Ιεχωβά στον άνθρωπο για κατοικία, και πώς πρέπει εμείς να το εκτιμούμε; (Εβραίους 3:4)
ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ σχεδίαζε και έκτιζε για σας μια ευχάριστη κατοικία με ωραίο περιβάλλον και σας την έδινε ως δώρο, δεν θα τον ευχαριστούσατε; Ασφαλώς! Τότε πρέπει να είσθε αληθινά ευγνώμων στον μεγάλο Σχεδιαστή και Κατασκευαστή αυτού του πλανήτου γη. Διότι η Αγία Γραφή μάς λέγει ότι ο Ιεχωβά είναι ‘ο Ποιήσας τον ουρανόν και την γην’ και ότι αυτός έδωσε την γην «εις τους υιούς των ανθρώπων.» (Ψαλμός 115:15, 16) Τι όμορφο δώρο! Και καθώς θ’ ανασκοπήσωμε πώς ο Ιεχωβά Θεός ετοίμασε αυτή τη γη για κατοικία του ανθρώπου, πρέπει αληθινά να θαυμάσωμε τη σοφία και τη δύναμι που έδειξε αυτός ο Θείος Αρχιτέκτων και Αρχιοικοδόμος.
«ΕΝ ΑΡΧΗ»
2. Ποια πράγματα πιστοποιούν τη μεγαλοπρέπεια της θείας δημιουργίας; (Ψαλμός 8:3, 4)
2 Ανατρέχοντας στα πρώτα λόγια της Βίβλου, διαβάζομε: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» (Γένεσις 1:1) Ασφαλώς πριν από δισεκατομμύρια χρόνια έκαμε ο Θεός αυτό το καταπληκτικό δημιουργικό έργο και άσχετα με τις αντιμαχόμενες θεωρίες μερικών επιστημόνων για το πώς προήλθε το σύμπαν, ένας λαμπρός ουρανός και μια ωραία γη εξακολουθούν να πιστοποιούν τη μεγαλοπρέπεια της θείας δημιουργίας.
3. Πώς ο Θεός επέδειξε σοφία, εφοδιάζοντας τη γη γενναιόδωρα με νερό; (Ψαλμός 104:1, 5, 6)
3 Τι σοφία και πρόνοια επέδειξε ο Ιεχωβά συνθέτοντας τα υλικά του σύμπαντος! Παραδείγματος χάριν, υπάρχει νερό—ένα άφθονο είδος εδώ στη γη. Αντίθετα με άλλα υγρά, το νερό έχει την ασυνήθη ιδιότητα να γίνεται ελαφρότερο σε βάρος καθώς η θερμοκρασία του κατέρχεται μέχρι βαθμού ψύξεως, έτσι ώστε το ψυχρότερο νερό ν’ ανέρχεται και να σχηματίζη ένα προστατευτικό στρώμα πάγου στην επιφάνεια των λιμνών και των θαλασσών. Αν ο πάγος ήταν βαρύτερος από το νερό, η γη θα είχε καταψυχθή πριν από πολύ καιρό και επάνω της δεν θα επιζούσε κανένα είδος ζωής. Σήμερα, το νερό χρησιμεύει ως διαλυτικό, για το πότισμα της γης, ως πηγή ηλεκτρικής ενεργείας—μάλιστα, τα δύο τρίτα σχεδόν του σώματός μας αποτελούνται από νερό. Δεν θα μπορούσαμε να ζήσωμε χωρίς νερό. Ο σοφός Δημιουργός τα προέβλεψε όλα αυτά όταν εκάλυψε τη γη με ‘ύδατα.’—Γένεσις 1:2.
4. Πώς η θέσις της γης σε σχέσι με τον ήλιο και τη σελήνη μεγαλύνουν τη σοφία του Θεού; (Ιώβ 26:7, 14)
4 Σ’ αυτή τη δημιουργία που έκαμε ο Θεός, η σχέσις της γης με τον ουρανό παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Ο Θεός έκαμε τον άξονα της γης να έχη κλίσι κατά 231⁄2 μοίρες από το επίπεδο της τροχιάς της, έτσι ώστε στη διάρκεια της ετησίας περιστροφής της γύρω από τον ήλιο, κάθε ημισφαίριο περνά διαδοχικά, όλες τις εποχές, άνοιξι, θέρος φθινόπωρο και χειμώνα. Η απόστασις της γης από τον ήλιο είναι ακριβώς όση απαιτείται για τη συντήρησι της ζωής· αν ήταν πολύ μικρότερη, η γη θα εγίνετο πολύ θερμή για ζωή· αν ήταν πολύ μεγαλύτερη, η γη θα ήταν αιωνίως παγωμένη. Η σελήνη τοποθετήθηκε έτσι ώστε η έλξις της βαρύτητός της να προξενή ελαφρές παλίρροιες για να πλένωνται οι ακτές της γης. Καθώς σκεπτόμεθα όλα αυτά, ασφαλώς ‘αινούμε τον Γιαχ [Ιεχωβά] . . . δια τα μεγαλεία αυτού.’—Ψαλμός 150:1, 2, ΜΝΚ.
ΗΜΕΡΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
5, 6. Πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε το μήκος των ‘δημιουργικών ημερών’; (Εβραίους 4:3-5)
5 Επί αναρίθμητους αιώνες, η γη περιεβάλλετο από σκότος και δεν υπήρχε ζωή σ’ αυτήν. Αλλά «πνεύμα [ενεργός δύναμις, ΜΝΚ] Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.» (Γένεσις 1:1, 2) Τι θα προέκυπτε απ’ αυτό;
6 Εδώ εισερχόμεθα στις επτά ημέρες της δημιουργίας. Πόση ήταν η διάρκεια αυτών των ημερών; Πολύ μεγαλύτερη από εικοσιτέσσερις ώρες! Η Αγία Γραφή μάς λέγει ότι «μια ημέρα είναι ως χίλια έτη.» (2 Πέτρου 3:8) Αλλά η κάθε μια απ’ αυτές τις ημέρες της δημιουργίας πρέπει να ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Πώς το γνωρίζομε αυτό; Το εδάφιο Γένεσις 2:2 λέγει ότι, μετά από έξη ημέρες δημιουργίας ο Θεός «ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε.» Η Αγία Γραφή δείχνει ότι η ‘ημέρα αναπαύσεως’ του Ιεχωβά συνεχίζεται ακόμη. Διότι ο απόστολος Παύλος γράφει ότι οι Χριστιανοί οφείλουν, μέσω πίστεως και υπακοής, να κάνουν ό,τι μπορούν «δια να εισέλθουν εις εκείνην την κατάπαυσιν.» (Εβραίους 4:9-11) Ο Βιβλικός υπολογισμός του χρόνου δείχνει ότι πέρασαν ως τώρα σχεδόν έξη χιλιάδες χρόνια αφ’ ότου ο Θεός άρχισε ν’ αναπαύεται από τα δημιουργικά έργα του στη γη. Εμπρός μας ακριβώς ευρίσκεται η χιλιετής βασιλεία του Χριστού, στο τέλος της οποίας θα έχη περατωθή ο σκοπός του Θεού να γεμίση η γη με μια ευτυχισμένη ανθρώπινη οικογένεια. Τότε θα τελειώση η ‘ημέρα αναπαύσεως’ του Θεού. Αυτό δείχνει ότι ‘η ημέρα αναπαύσεως’ θα έχη διάρκεια επτά χιλιάδες έτη. (Γένεσις 1:28· Αποκάλυψις 20:4) Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι η κάθε μια από τις έξη προηγούμενες ημέρες της δημιουργίας θα κατελάμβανε όμοιες χρονικές περιόδους, στη διάρκεια της κάθε μιας από τις οποίες ο Ιεχωβά εξετέλεσε ένα άλλο στάδιο προετοιμασίας της γης για να γίνη μελλοντική κατοικία του ανθρώπου. Καθώς τώρα παρατηρούμε πώς το έκαμε αυτό, πρέπει αληθινά να εκτιμήσωμε τη δύναμι των λόγων του ψαλμωδού: «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα.»—Ψαλμός 92:5, ΜΝΚ.
«ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΦΩΣ»
7. Πώς «έγεινε φως»; (Ησαΐας 45:7)
7 Πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια ο Ιεχωβά είπε: «Γενηθήτω φως.» Αυτό εσήμαινε την αρχή της πρώτης ‘δημιουργικής ημέρας.’ Στο τέλος της μακράς εκείνης ‘ημέρας,’ ο Θεός εφρόντισε ώστε να λάμψη το φως από τον ήλιο έως την επιφάνεια της ‘αβύσσου’ που περιέβαλλε τη γη. Κανένα πυκνό παραπέτασμα σκότους δεν εμπόδιζε πια τη διαίρεσι μεταξύ της Ημέρας και της Νύχτας επάνω στη γη. Εξ αιτίας αυτού του φωτός της ‘Ημέρας,’ ο άνθρωπος θα μπορούσε στον κατάλληλο καιρό να εργάζεται και ν’ απολαμβάνη τις ομορφιές της γης που τον περιβάλλουν, και η «Νύχτα» θα του επέτρεπε ν’ ανανεώνη τις δυνάμεις του με μια ευχάριστη ανάπαυσι.—Γένεσις 1:3-5.
«ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΣΤΕΡΕΩΜΑ»
8. Ποια πρόνοια έλαβε ο Ιεχωβά όταν έκαμε το «στερέωμα»;
8 Τη ‘δεύτερη ημέρα’ της δημιουργίας, ο Θεός έκαμε διαχωρισμό αυτών των υδάτων, σε ύδατα που έμεναν στην επιφάνεια της γης και σε ύδατα που αιωρούντο σαν ένα μεγάλο πέπλο ολόγυρα στη γήινη σφαίρα. Και ωνόμασε το στερέωμα μεταξύ αυτών των δύο μεγάλων υδατίνων σωμάτων «Ουρανόν.» Αυτός περιελάμβανε την ατμόσφαιρά μας. Εδώ ο Θεός προμήθευσε ακριβώς την ορθή αναλογία αερίων, κυρίως άζωτο και οξυγόνο, για να συντηρούνται τα φυτά και τα αναπνέοντα πλάσματα που θα παρήγε αργότερα. Έκαμε αυτή την ατμόσφαιρα κατάλληλη για ευχάριστη διαβίωσι και για να χρησιμεύη ως προστασία από τους μετεωρίτας και από κάθε επιβλαβή ακτινοβολία. Αληθινά ο Θεός είναι ένας σοφός και στοργικός Δημιουργός!—Γένεσις 1:6-8.
ΓΗ, ΘΑΛΑΣΣΕΣ, ΒΛΑΣΤΗΣΙΣ ΦΥΤΩΝ
9. Τι είχε υπ’ όψιν ο Θεός όταν δημιούργησε την «Γην» και τας «Θαλάσσας»; (Ησαΐας 45:18)
9 Η ενεργός δύναμις του Θεού ή πνεύμα εξακολούθησε να κινήται πάνω στην επιφάνεια της γήινης σφαίρας. Την τρίτη ‘δημιουργική ημέρα’ ο Θεός ύψωσε την ξηρά από «τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού.» Ασφαλώς έγιναν μεγάλες συσπάσεις καθώς διαχωρίστηκαν οι γήινες μάζες και περιωρίσθηκαν οι θάλασσες στις βαθειές λεκάνες των. Και εδώ πάλι η σοφία και η αγάπη του Θεού έγιναν φανερές. Τα ζώα και ο άνθρωπος, όταν ήλθε ο καιρός της δημιουργίας των, μπορούσαν να έχουν τις κατοικίες των στην ξηρά. Οι θάλασσες θ’ αποκτούσαν πληθώρα από θαλάσσια όντα και οι αχανείς εκτάσεις των ωκεανών θα είχαν μια μετριαστική επίδρασι, εμποδίζοντας έτσι τις πολύ μεγάλες αυξήσεις θερμότητος και ψύχους γύρω από τη γήινη σφαίρα.—Γένεσις 1:9, 10.
10. (α) Τι φάνηκε για πρώτη φορά την ‘τρίτη ημέρα,’ και σε ποια μορφή; (β) Πώς αυτό θα ωφελούσε το ανθρώπινο γένος; (Γένεσις 1:29, 30· Ψαλμός 104:14)
10 Αλλά και άλλα πράγματα επρόκειτο να εμφανισθούν σ’ αυτή την ‘τρίτη ημέρα.’ Για πρώτη φορά θα εμφανίζετο ζωή! Η Αγία Γραφή αφηγείται τα εξής:
«Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης.» (Γένεσις 1:11)
Ο Θεός λοιπόν εδημιούργησε θαυμάσιους κυτταρικούς ιστούς, που θα πολλαπλασιάζοντο κατά το πρότυπο που ήταν έγκλειστο σε κάθε μεμονωμένο κύτταρο. Μερικά ‘είδη’ έγιναν μεγαλοπρεπή δένδρα, που δίνουν σκιά και συσφίγγουν το έδαφος. Άλλα ‘είδη’ ήσαν μικρότερα δένδρα και θάμνοι, οπωροφόρα δένδρα και δένδρα που παρήγαν καρπούς όπως οι καρύδες και τα μούρα, για να παρέχουν μαζί με τα λαχανικά μια εύγευστη ποικιλία τροφών. Ο Θεός παρήγαγε μια λαμπρή σειρά ανθέων για να στολίζουν και να εξωραΐζουν τη γη. Κάθε «είδος» φυτικής ζωής μπορούσε ν’ αναπαράγη μόνο το δικό του «είδος,» αλλά σε μια τερπνή ποικιλία χρωμάτων και μορφών—όπως είναι μερικοί τύποι των ρόδων.—Γένεσις 1:12, 13.
11. Τι προμήθεια έκαμε ο Θεός ώστε η γη να παράγη τροφή; (Ιερεμίας 10:12)
11 Ο Θεός επροίκισε τα πράσινα μέρη των φυτών με μια ουσία που λέγεται «χλωροφύλλη.» Μέσω αυτής της πολυσυνθέτου ουσίας, το ηλιακό φως κάνει ν’ αντιδρούν μαζί το διοξείδιον του άνθρακος από τον αέρα και το νερό από το έδαφος για να σχηματίζουν σάκχαρα, παράγοντας έως 150 δισεκατομμύρια τόννους απ’ αυτά σ’ όλη τη γη κάθε έτος, ενώ συγχρόνως απελευθερώνουν οξυγόνο για ν’ ανανεώνουν τον αέρα. Τα φυτά καταναλώνουν αυτά τα σάκχαρα στην ανάπτυξί τους, μετατρέποντάς τα στα διάφορα είδη τροφής που τρώγομε. Έτσι, η ενέργεια που συντηρεί τη μεγάλη ποικιλία των ζώντων πραγμάτων στη γη προέρχεται εξ ολοκλήρου απ’ αυτή τη θαυματουργική αντίδρασι που περιλαμβάνει το ηλιακό φως, τον αέρα και το νερό, το μυστικό της οποίας είναι ακόμη άγνωστο στον άνθρωπο! Πολύ αληθινά είναι τα λόγια: «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά. Τα πάντα εν σοφία εποίησας· η δε γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου.»—Ψαλμός 104:24.
ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΦΩΣΤΗΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
12. (α) Γιατί δεν υπάρχει αντίφασις μεταξύ των εδαφίων Γένεσις 1:1 και 1:16; (β) Τι έγινε προφανώς την ‘τετάρτη ημέρα’; (Ψαλμός 136:1, 7-9)
12 Την ‘τετάρτη ημέρα,’ ο Θεός ‘έκαμε τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν δια να εξουσιάζη επί της ημέρας, και τον φωστήρα τον μικρόν δια να εξουσιάζη επί της νυκτός· και τους αστέρας.’ (Γένεσις 1:14-19) Εν τούτοις, δεν είχε δημιουργήσει ο Θεός ενωρίτερα, «εν αρχή,» αυτά τα ουράνια σώματα; Ναι, τα είχε δημιουργήσει. Αλλά σημειώστε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του ρήματος «ποιώ» (Εβραϊκά μπαρά) στη Γένεσι 1:1 και του ρήματος «κάμνω» (Εβραϊκά ασάχ) στη Γένεσι 1:16. Εκείνο που προφανώς συνέβη την ‘τετάρτη ημέρα’ είναι ότι για πρώτη φορά έγιναν πολύ ορατά από την επιφάνεια της γης τα σχήματα του ηλίου, της σελήνης και των αστέρων, ίσως λόγω της διαυγείας της ατμοσφαίρας. Ένας ακτινοβόλος ήλιος χρησίμευε τώρα ως ‘φωστήρας’ για να λαμπρύνη την ημέρα, φέρνοντας ευχάριστη θαλπωρή. Αλλά τι θα λεχθή για τη σελήνη; Οι εξερευνηταί του διαστήματος εσχολίασαν ότι πάνω από το 50 τοις εκατό της επιφανείας της σελήνης αποτελείται από υάλινα μόρια, πολύ κατάλληλα για ν’ αντανακλούν τις ακτίνες του ηλίου. Οποτεδήποτε θαυμάζομε ένα σεληνοφώτιστο τοπίο μπορούμε να διαλογισθούμε τη σοφία και την αγάπη που έδειξε ο Θεός προμηθεύοντας αυτό το μικρό φωστήρα που λάμπει τη νύχτα!
13. (α) Τι θα μετρούσε ο άνθρωπος μ’ αυτούς τους φωστήρες; (Εκκλησιαστής 3:1) (β) Γιατί η «εσπέρα» αναφέρεται πριν από το «πρωί»; ( Παροιμίαι 4:18)
13 Στον ωρισμένο καιρό, ο άνθρωπος θα μπορούσε να μετρήση τον χρόνο με αυτούς τους φωστήρες. Εν τούτοις, οποιονδήποτε χρονομετρητή κι αν κατασκευάση ο άνθρωπος, θα είναι πάντοτε κατώτερος και θα διέπεται από τα ουράνια σώματα τα οποία ο Μέγας Χρονομετρητής, Ιεχωβά Θεός, έχει θέσει σε κίνησι σε ακριβή χρονικά προγράμματα, προς όφελος του ανθρώπου. Αυτή την τετάρτη ‘δημιουργική ημέρα,’ όπως και κάθε «ημέρα,» το θείον έργο άρχιζε την «εσπέρα» όταν άρχιζε να εμφαίνεται το αμυδρό σχέδιο της δράσεως του Θεού και συνεχιζόταν έως το «πρωί,» όταν εγίνετο καθαρά εμφανές το ένδοξό του επίτευγμα.
14. Γιατί έχομε λόγο να είμεθα ευγνώμονες γι’ αυτά που έκαμε ο Θεός: (Αποκάλυψις 4:11)
14 Όταν επεράτωσε ο Θεός τα μεγάλα έργα της τρίτης και της τετάρτης ‘ημέρας’ είδε ότι όλα ήσαν ‘καλά.’ (Γένεσις 1:12, 18) Αλλά απέμεναν ακόμη δύο συναρπαστικές ημέρες δημιουργικού έργου και μια ‘ημέρα αναπαύσεως.’ Ο μεγαλειώδης Δημιουργός επρόκειτο να εξακολουθήση να κάνη στοργική προετοιμασία για την ανθρώπινη κατοικία αποβλέποντας στη μελλοντική ευτυχία του ανθρώπου. Γι’ αυτό, ο καθένας μας πρέπει να είναι ευγνώμων, όπως ήταν και ο Βασιλεύς Δαβίδ, ο οποίος είπε:
«Πολλά έκαμες, συ Ιεχωβά ο Θεός μου, τα θαυμάσιά σου· και τους περί ημών διαλογισμούς σου δεν είναι δυνατόν να εκθέση τις εις σε· εάν ήθελον να απαγγέλλω και να ομιλώ περί αυτών, υπερβαίνουσι πάντα αριθμόν.»—Ψαλμός 40:5.
[Εικόνα στη σελίδα 63]
Ο Δημιουργός με θαυμαστό τρόπο σχεδίασε τα φυτά έτσι ώστε να χρησιμοποιούν το ηλιακό φως, τον αέρα και το νερό για να παράγουν τροφή