Πόσο Πολύτιμη Είναι η Ζωή Σας;
ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ανθρώπους η ζωή είναι ένας θησαυρός. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει τίποτα. Σε άλλους, η ζωή δεν είναι τόσο σπουδαία. Αυτοί εκτίθενται σε μεγάλους κινδύνους για μια πρόσκαιρη φήμη ή για ευχαρίστησι. Εν τούτοις, πολλοί απ’ αυτούς που φαίνονται να θεωρούν φθηνή τη ζωή προσπαθούν ν’ απολαύσουν ένα βραχύ χρονικό διάστημα την τέρψι ή τη φήμη. Αποκαλύπτουν με την πορεία τους ότι θ’ αγαπούσαν πραγματικά τη μακροζωία αν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν κάτω από κατάλληλες συνθήκες. Αλλά λόγω των σημερινών κακών περιστάσεων δεν βλέπουν καμμιά πιθανότητα να είναι μακρά και ευτυχισμένη η ζωή.
Πώς βλέπει ο Δημιουργός τη ζωή που αυτός έδωσε στους ανθρώπους; Την βλέπει ως πολύτιμη, ως θησαυρό. Αυτός έχει ζωή με την πληρέστατη έννοια και ξέρει τι είναι και τι μπορεί να είναι. Γι’ αυτό, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού, παρουσιάζει στην ανθρωπότητα την ευκαιρία για αιώνια ζωή και δεν θέλει να χάση κανένας αυτό το θαυμαστό δώρο.—Ιωάν. 6:51.
Πόσο πολύτιμη είναι η ζωή για σας; Θέλετε να την παρατείνετε; Σ’ εκείνους που επωφελούνται της προμηθείας του για την απόκτησι ζωής, ο Θεός παρέχει διαβεβαίωσι ότι θα τους ελευθερώση από τον αφανισμό. Μπορεί τώρα πολλοί να πεθάνουν από ασθένειες ή άλλες αιτίες, αλλά μπορούν να είναι πλήρως πεπεισμένοι ότι θ’ αναστηθούν σ’ αυτή τη γη στη διάρκεια της προσεχούς χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 5:28, 29) Ο Θεός πρόκειται να ελευθερώση και να διαφυλάξη πολλούς, εκατομμύρια ανθρώπους, σ’ αυτή τη δίκαιη ‘νέα γη’ που τώρα πλησιάζει.—2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 20:4, 6· 7:9-17.
Δεν μπορεί να λεχθή ότι κάθε άτομο μεταξύ αυτών που υπηρετούν τον Θεό έχει την εγγύησι ότι θα φθάση ζωντανός ώς την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων και μέσα απ’ αυτήν, που θα προηγηθή από την ειρηνική χιλιετή βασιλεία του Χριστού. (2 Πέτρ. 3:10-13· Αποκάλ. 19:19-21· 20:1-4) Αλλ’ ο Θεός μάς διαβεβαιώνει στον γραπτό του Λόγο (και ο Θεός δεν μπορεί να ψευσθή) ότι ως σώμα ο λαός του θα προστατευθή και θα απελευθερωθή και θα εισέλθη σ’ αυτή τη δίκαιη ‘νέα γη.’ (Τίτον 1:2) Θέλει να ΖΗΣΟΥΝ, όχι να πεθάνουν, και ν’ απολαμβάνουν άφθονη ζωή για πάντα.—Ιεζ. 18:23, 32.
ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ «ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
Ο Θεός που έχει τέτοια αγάπη για τον λαό του ενέπνευσε έναν από τους ψαλμωδούς του να γράψη για την πείρα του. (Στην πραγματικότητα, ο ψαλμωδός εφαίνετο σαν να γράφη για τον εαυτό του αντιπροσωπεύοντας όλο το έθνος του Ισραήλ). Ο ψαλμωδός έφθασε σε μια κατάστασι στην οποία η ζωή του ήταν στο χείλος του αφανισμού από τα χέρια των εχθρών του Θεού και του λαού Του. Τότε ο Θεός τον απελευθέρωσε από τον θάνατο. Ο απόστολος Παύλος παρέθεσε τα λόγια του ψαλμωδού που είναι στον Ψαλμό 116:10 και εφήρμοσε αυτά τα λόγια στον εαυτό του και στους Χριστιανούς αδελφούς του. (2 Κορ. 4:13) Ο ψαλμωδός με εκτίμησι είπε θριαμβευτικά:
«Τι να ανταποδώσω εις τον Ιεχωβά διά πάσας τας ευεργεσίας αυτού τας προς εμέ; Θέλω λάβει το ποτήριον της σωτηρίας και θέλω επικαλεσθώ το όνομα του Ιεχωβά. Τας ευχάς μου θέλω αποδώσει εις τον Ιεχωβά, τώρα ενώπιον παντός του λαού αυτού.»—Ψαλμ. 116:12-14, ΜΝΚ.
Ο ωραίος αυτός Ψαλμός 116 εφαρμόζεται στους συγχρόνους καιρούς στο υπόλοιπο των κεχρισμένων μαθητών του Χριστού από το έτος 1919 και εμπρός αφ’ ότου αυτοί βγήκαν από τις δοκιμασίες και τους κινδύνους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά επίκειται μια μεγαλύτερη απελευθέρωσις γι’ αυτούς καθώς και για τον ‘πολύν όχλον’ των ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού στη ‘μεγάλη θλίψι.’ Όταν λοιπόν αυτοί ελευθερωθούν από τον κίνδυνο και ο Θεός απαλλάξη τη γη από τους ασεβείς στη ‘μεγάλη θλίψι,’ θα έχουν ειρήνη. (Παροιμ. 21:18) Μπορεί λοιπόν να επακολουθήση διαφύλαξις των πιστών σε όλη τη διάρκεια των χιλίων ετών της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, οπότε οι πιστοί του ‘πολλού όχλου’ της Αποκαλύψεως 7:9-17 θα είναι εκείνοι που θα επιζήσουν για πάντα στην καθαρισμένη γη.
Ο ψαλμωδός μίλησε για ένα «ποτήριον.» Το ποτήρι περιέχει κάτι για να πιή κανείς ή να το χύση για «σπονδή» στον Ιεχωβά, όπως γινόταν στις ημέρες του ψαλμωδού. (Αριθμ. 28:7· Φιλιππ. 2:17) Ο Ιεχωβά προσφέρει στον λαό του «το ποτήριον της σωτηρίας» με το να τον διαφυλάξη σ’ όλη τη ‘μεγάλη θλίψι.’ (Αποκάλ. 7:14) Στη διάρκεια των χιλίων ετών της παγκοσμίου κυριαρχίας του Μεσσίου θα πιούν τη ‘σωτηρία’ που παρέχει σ’ αυτούς, απολαμβάνοντας ζωή ‘στη γη των ζώντων.’ (Ψαλμ. 116:9) Τότε θα επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά διά του Μεσσίου του να τους ευλογή και να τους καθοδηγή σ’ όλες τις προσπάθειές των.
ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
Ποιες είναι οι ‘ευχές’ τις οποίες οι απελευθερωμένοι πρέπει ν’ αποδώσουν στον Ιεχωβά; Στη διάρκεια του κινδύνου ενός επικειμένου θανάτου από τα χέρια των εχθρών του Θεού, μήπως έκαμαν ευχές, δηλαδή ιεροπρεπείς υποσχέσεις στον Θεό επιθυμώντας απελευθέρωσι από μέρους Του; Αν είναι έτσι, τότε θ’ αποδώσουν αυτές τις ‘ευχές’ στον Ιεχωβά, επειδή ενήργησε σύμφωνα με τις ευχές των και τους διαφύλαξε. Αυτοί θα κάμουν εκείνο που ευχήθηκαν να κάμουν «ενώπιον παντός του λαού αυτού,» αινώντας έτσι το όνομά του δημοσία.
Ο ψαλμωδός, εξακολουθώντας να ομιλή με εκτίμησι για τη διαφύλαξι εκ μέρους του Ιεχωβά, τονίζει την αξία που αποδίδει ο Ιεχωβά στη ζωή εκείνων οι οποίοι ζουν σύμφωνα με τις δίκαιες αρχές του: «Πολύτιμος ενώπιον του Ιεχωβά ο θάνατος των οσίων αυτού. Ναι, Ιεχωβά, διότι είμαι δούλος σου. Είμαι δούλος σου, υιός της δούλης σου· συ έλυσας τα δεσμά μου.» (Ψαλμ. 116:15, 16, ΜΝΚ) Ο ψαλμωδός με εκτίμησι εγνώριζε ότι ο Ιεχωβά τον εθεώρησε όσιον και τον διαφύλαξε. Ο ψαλμωδός ήταν σε μεγάλο κίνδυνο θανάτου, αλλ’ ο Ιεχωβά έλυσε τα δεσμά με τα οποία εφαίνετο να είναι δεμένος για θάνατο. Εκάλεσε τον εαυτόν του ‘υιόν της δούλης [του Ιεχωβά],’ πράγμα που έδειχνε απλώς ότι αυτός ήταν ένας από τον λαόν του Ιεχωβά. Ανεγνώριζε ότι ο Ιεχωβά τον εθεώρησε ως έναν από τους οσίους δούλους του.
«ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ» Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΤΟΥ
Πώς ο θάνατος των οσίων του είναι «πολύτιμος ενώπιον του Ιεχωβά»; Όπως ακριβώς ήταν ο ψαλμωδός, έτσι και αυτοί είναι πολύτιμοι δούλοι του Ιεχωβά. Το έλεος του Θεού για τον δούλο του τον υπεκίνησε να διαφυλάξη τη ζωή του δούλου του. Η ζωή ενός ατόμου είναι ιδιαίτερα πολύτιμη στα όμματα του Ιεχωβά, αν αυτό το άτομο την χρησιμοποιή με τον ορθό τρόπο, ως αληθής λάτρης Του. Ο Ιεχωβά θεωρεί τον θάνατο ολοκλήρου του σώματος των οσίων του ως πολύτιμο και δεν επιτρέπει να συμβή. Φυσικά, οι όσιοι εκφράζουν εκτίμησι και ευγνωμοσύνη γι’ αυτό, διότι η ζωή τους είναι υπέρμετρα πολύτιμη. Είναι μια θαυμαστή ιδιότης από μέρους του Ιεχωβά να ενδιαφέρεται βαθειά για τη ζωή των δούλων του. Αυτός θεωρεί τον θάνατό τους σαν ένα υψηλό τίμημα που πληρώνεται, και γι’ αυτό δεν επιτρέπει να συμβή ο θάνατος.—Ρωμ. 8:35-39.
Εδώ όχι μόνον εκδηλώνεται η μεγάλη αγάπη του Ιεχωβά, αλλά δείχνεται και η εκτίμησίς του για τη δικαιοσύνη που πρέπει να επικρατή στο σύμπαν προς όφελος όλων των πλασμάτων του. Το ν’ αφήση τους εχθρούς του να θριαμβεύουν κατά του πιστού του λαού και να τους εξαλείψουν όλους από το πρόσωπο της γης, θ’ αποτελούσε στίγμα για την παγκόσμια εξουσία του, την κυριαρχία του στον ουρανό και στη γη. Αυτός είναι ο Δημιουργός της γης, την οποία δημιούργησε για κείνους που είναι πιστοί σ’ αυτόν. (Ησ. 45:18) Αν δεν μπορή να διαφυλάξη τους πιστούς του στη γη, ακόμη και στην πιο έντονη, στην πιο άνανδρη επίθεσι των αντιθεϊκών εχθρών, θα ήταν σαν να ήσαν πιο ισχυροί οι εχθροί του απ’ αυτόν και είχαν το δικαίωμα να πουν ποιοι θα ζουν μόνιμα στη γη. Αυτός δεν θ’ αφήση να δυσφημισθή και ν’ αμφισβητηθή η κυριαρχία του στη γη, η όλη παγκόσμια εξουσία του, καθώς και το όνομά του, από ένα τέτοιο πράγμα.
Επίσης, αν ο Ιεχωβά άφηνε όλο το σώμα των πιστών του να εξαλειφθή από τη γη, δεν θα απέμενε κανένας στις αυλές του μεγάλου πνευματικού του ναού, οι οποίες βρίσκονται εδώ στη γη. Δεν θα υπήρχε πάνω στη γη καμμιά βάσις ή θεμέλιο για τη ‘νέα γη,’ δηλαδή τη δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία να κατοική κάτω από τον ‘νέον ουρανόν.’ (Αποκάλ. 21:1) Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε ν’ αρχίση η χιλιετής βασιλεία του Μεσσία χωρίς ανθρώπινους υπηκόους; Ο θάνατος ολόκληρης της ομάδος των πιστών στη γη θα ήταν πολύτιμος, πολύ δαπανηρός, για τον Ιεχωβά. Από σεβασμό στον Εαυτό του, είναι πολύ δαπανηρό για να το επιτρέψη.
ΘΥΣΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ
Οι μέλλοντες να επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ θ’ αποδώσουν εγκάρδιο αίνο και ευχαριστία στον Ιεχωβά επειδή έσωσε τον ‘πολύν όχλον’ των ‘άλλων προβάτων’ για να ζήσουν στη γη και ετήρησε τον σκοπό του και τις υποσχέσεις του να έχη στη γη ένα τόπο όπου κατοικεί δικαιοσύνη. Ο Ιεχωβά θέλει να ζήσουν αυτοί όπως θέλουν και οι ίδιοι να ζήσουν και ν’ απολαμβάνουν τη ζωή. Αυτοί, εκτός από το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, θα λέγουν όπως είπε και ο ψαλμωδός:
«Εις σε θέλω θυσιάσει θυσίαν αινέσεως και το όνομα του Ιεχωβά θέλω επικαλεσθή. Τας ευχάς μου θέλω αποδώσει εις τον Ιεχωβά, τώρα έμπροσθεν παντός του λαού αυτού· εν ταις αυλαίς του οίκου του Ιεχωβά, εν μέσω σου, Ιερουσαλήμ. Αινείτε τον Γιαχ, λαοί!»—Ψαλμ. 116:17-19, ΜΝΚ.
Όσοι θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ το κεχρισμένο υπόλοιπο και ο ‘πολύς όχλος,’ θα προσφέρουν θυσίες ευχαριστίας και αίνου στον Ιεχωβά για την απελευθέρωσί τους, με το ίδιο πνεύμα που προσέφερε μεγάλη θυσία ευχαριστίας ο Νώε και η οικογένειά του μετά τη διαφύλαξί τους από τον παγκόσμιο κατακλυσμό. (Γεν. 8:20, 21) Τότε ο ‘πολύς όχλος’ στη γη θα δοκιμάση ακόμη μεγαλύτερη ευχαρίστησι βλέποντας δισεκατομμύρια άτομα ν’ ανασταίνωνται στη γη για να έχουν την ευκαιρία να λάβουν το επιθυμητό βραβείο της ζωής.—Αποκάλ. 20:11-15.
Πώς εκτιμάτε εσείς τη ζωή σας; Πιστεύετε ότι αξίζει να ζήσετε σε μια ειρηνική και εξωραϊσμένη γη, με τελεία υγεία και χωρίς ποτέ τον φόβο του θανάτου; Η ζωή σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολη τώρα, αλλ’ ο Ιεχωβά, που γνωρίζει πόσο υπέροχη μπορεί να είναι η ζωή κάτω από καλές συνθήκες, έχει σκοπό να δημιουργήση αυτές τις συνθήκες. Επιθυμεί να επωφεληθήτε κι εσείς και όλοι οι άλλοι της ευκαιρίας που προσφέρει μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής.
Γνωρίζοντας τι σκοπεύει ο Θεός για μας μπορούμε να τον γνωρίσωμε και να τον αγαπήσωμε και να γίνωμε πιστοί του υπήκοοι με την πιο ευτυχισμένη προοπτική ενώπιόν μας. Αυτός είναι η μόνη πηγή της ζωής, της πραγματικής ζωής που μπορούμε ν’ απολαύσωμε, διότι Αυτός εδημιούργησε το ανθρώπινο γένος για να την απολαμβάνη. Γι’ αυτόν τον λόγο, η αναφώνησις του ψαλμωδού, «Αινείτε τον Γιαχ λαοί!» μπορεί ν’ αναγνωρισθή από μας ως τελείως κατάλληλη. Αυτή η φράσις στην Εβραϊκή γλώσσα είναι «Αλλελούγιαχ!» και εμφαίνεται πολλές φορές στις Εβραϊκές Γραφές. Στην Ελληνική μορφή της, η λέξις Αλληλούια βρίσκεται προς το τελικό μέρος του τελευταίου βιβλίου της Γραφής, στην Αποκάλυψι. (Αποκάλ. 19:1-6) Εκείνοι που κηρύττουν το όνομα του Θεού είναι μάρτυρες της μεγαλειότητος του Ιεχωβά, του ελέους και του μεγαλείου του.
Οι Χριστιανοί σήμερα αποδίδουν αυτόν τον αίνον μέσω του Αρχιερέως του, του Ιησού Χριστού, στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά. Δεν πρόκειται για κανένα επίγειο οικοδόμημα. Εν τούτοις, αυτοί συναθροίζονται για μελέτη της Γραφής και λατρεία σε κτίρια τα οποία λέγονται Αίθουσες Βασιλείας. Διεξάγουν επίσης δωρεάν οικιακές Γραφικές μελέτες με ενδιαφερόμενα άτομα. Όλοι όσοι αγαπούν τη ζωή μπορούν τώρα να ενωθούν με αυτούς ερευνώντας τον Λόγον του Θεού, μαθαίνοντας περισσότερα για τους σκοπούς και τις υποσχέσεις του, και μπορούν να ενωθούν μαζί τους στην αληθινή λατρεία. Μεγαλειώδης προοπτική επιβιώσεως και αιωνίου ζωής θα είναι η ευτυχής μερίδα των!