Υποστήριξις της Εντιμότητος του Γάμου

«Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.»​—Εβρ. 13:4.

 1. (α) Πώς πρέπει να πλησιάζωμε και διατηρούμε τον γάμο, αν πρόκειται να είναι ευεργετικός; (β) Τι από μέρους του νυμφευμένου ζεύγους συντελεί σε θεία ευλογία και επιτυχία;

Ο ΓΑΜΟΣ, όταν μπη κανείς σ’ αυτόν, πρέπει να διατηρήται με τιμή ως διάταξις που ιδρύθη από τον Θεό τον ίδιο. Τον γάμο, επίσης, πρέπει να τον πλησιάζωμε με τιμή. Ο γάμος είναι κάτι σοβαρό, υπεύθυνο, που έχει παρουσιάσει πολλά προβλήματα έξω από τον παράδεισο της Εδέμ όπου άρχισε· και μια έντιμη προσέγγισις σ’ αυτόν πρέπει να έχη ένα ευεργετικό αποτέλεσμα. Πρέπει να βοηθή τον γάμο να είναι επιτυχής. Πραγματικά, με τον γάμο ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να αγωνίζωνται να τιμούν τον Θεό, τον στοργικό ουράνιο Πατέρα, ο οποίος επρονόησε γι’ αυτή την ένωσι, η οποία θα ήταν τελείως ευτυχής αν είχε συνεχισθή στον Παράδεισο. Ορθώς θα ανεμένετο να ευλογήση ο Θεός την ένωσι ενός τέτοιου ζεύγους που τιμά τον Θεό. Αλλ’ αν οι νόμοι του και οι κανόνες του για έναν επιτυχή γάμο αγνοούνται και παραβιάζωνται, δεν θα μπορούσε ν’ αναμένεται ότι ο Θεός θα ευλογήση, αλλά θα έπρεπε να αναμένεται ότι θα εκτελέση κρίσι. Βέβαιο είναι ότι θ’ ακολουθήση δυστυχία και ταλαιπωρία. Ο Θεός έκαμε νόμους που διέπουν όλα τα άλλα πράγματα της δημιουργίας του· ομοίως έκαμε νόμους που διέπουν αυτή την προνομιακή διευθέτησι του γάμου. Τα νυμφευμένα ζεύγη, ή εκείνοι που σκέπτονται να νυμφευθούν, τιμούν τον Θεό με το να λαμβάνουν υπ’ όψι τους νόμους του και τους κανονισμούς του που αναγράφονται στο ιερό του Βιβλίο, τη Γραφή. Αυτό συντελεί σε θεία ευλογία και επιτυχία.

 2. Ενυμφεύθη ο Ιησούς Χριστός στη γη, και ποια ήταν η στάσις του απέναντι του γάμου μεταξύ του λαού του Θεού;

² Ο ουράνιος Υιός του Θεού δεν έγινε ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός για να νυμφευθή μια από τις θυγατέρες που κατήγοντο από τον αμαρτωλόν Αδάμ. Αυτό δεν ήταν το θέλημα του Θεού γι’ αυτόν. Εν τούτοις, ο Ιησούς ετίμησε τον γάμο μεταξύ του λαού του Θεού. Όταν εδέχθη την πρόσκλησι και παρευρέθη στον εορτασμό του γάμου στην Κανά της Γαλιλαίας, έκαμε το πρώτο του θαύμα επάνω στη γη, την αλλαγή του νερού σε κρασί του αρίστου είδους, για να συνεισφέρη στη χαρά και στην ευθυμία της περιπτώσεως. (Ιωάν. 2:1-11) Εξετίμησε πολύ αυτή τη διευθέτησι του Θεού για την ευτυχία του ανθρώπου· αυτός δε ήταν εκείνος που είπε: «Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη.» (Ματθ. 19:6) Συνηγόρησε για τον ιδεώδη ανθρώπινο γάμο, κάνοντάς τον κανόνα για τους ακολούθους του.

 3. Πώς εξεφράσθη ο Παύλος για τον γάμο, και πώς περιέγραψε την προσέγγισι που κάνει η Χριστιανική εκκλησία στον γάμο της με τον Χριστό;

³ Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είχε για τον γάμο την ίδια υψηλή υπόληψι που είχε και ο Κύριός του Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Ο Παύλος είπε: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» (Εβρ. 13:4) Με εικονική γλώσσα ο Παύλος ανεφέρθη στην προσέγγισι που η Χριστιανική εκκλησία κάνει στον γάμο με τον δοξασμένο ουράνιο Ιησού Χριστό ως τον πνευματικό της Νυμφίο. Ιδού τα λόγια του αποστόλου Παύλου προς τα μέλη αυτής της Χριστιανικής εκκλησίας: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, δια να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου [του Θεού]· δια να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα, ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων, αλλά δια να ήναι αγία και άμωμος.» (Εφεσ. 5:25-27) Πόσο έντιμη πρέπει να είναι η προσέγγισις σ’ αυτόν τον πιο μεγαλειώδη από τους γάμους, τον γάμο του Ιησού Χριστού και της πιστής του εκκλησίας από 144.000 μέλη!

 4. Πώς εξεφράσθη ο Παύλος με ανησυχία για τον επιτυχή γάμο της Χριστιανικής εκκλησίας;

⁴ Ο απόστολος Παύλος, δείχνοντας ανησυχία για την κατάλληλη προετοιμασία και προσέγγισι στον γάμο, έγραψε επίσης στην εκκλησία: «Είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού· επειδή σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, δια να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν. Φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύα, δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.» (2 Κορ. 11:2, 3) Επίσης, αναφερόμενος πιο άμεσα στην προσωπική διαγωγή από αυτή την άποψι, ο Παύλος έγραψε: «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή· ουχί εις πάθος επιθυμίας, καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν.»​—1 Θεσ. 4:3-5.

 5. Στη φυσική ανάπτυξι αγοριών και κοριτσιών, προς ποια κατεύθυνσι ενεργεί η φυσιολογική πορεία της ανθρωπίνης ζωής;

⁵ Στη φυσιολογική, κανονική πορεία των πραγμάτων, όλη η ανθρώπινη ζωή ενεργεί προς την κατεύθυνσι του να νυμφευθούν άρρενα με θήλεα, με σκοπό να γίνουν καρποφόροι και να παραγάγουν τέκνα κατ’ εικόνα και ομοίωσί των. (Γέν. 5:1-3) Όταν ένα αγόρι φθάνη στην ηλικία από δεκατριών έως δεκαέξη ετών και τα κορίτσια στην ηλικία ένδεκα έως δεκατεσσάρων ετών, τα αναπαραγωγικά όργανα έρχονται σε ωριμότητα. Το αγόρι και το κορίτσι φθάνουν σε ότι καλείται εφηβική ηλικία ή ενηλικίωσις και μπορούν να εκτελέσουν το ανάλογο μέρος των στο να φέρουν τέκνα στον κόσμο.

 6. Πώς πρέπει ορθώς να θεωρούνται τα όργανα του φύλου, και έχει κανείς το δικαίωμα να εμποδίση το να μπη τελικά ένα παιδί σε καθαρό γάμο;

⁶ Ο σκοπός του Θεού ήταν κάθε ανθρώπινο πλάσμα να είναι προικισμένο με ικανότητα να παραγάγη τέκνα στην πορεία του χρόνου και έτσι να μπορή ν’ απολαύση την έγγαμη ζωή και να εξυπηρετήση τον σκοπό της ώσπου να επιτελεσθή η πλήρωσις της γης με δικαίους, θεοειδείς ενηλίκους ανθρώπους. (Γέν. 1:26-28) Συνεπώς, ο Θεός εδημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα με όργανα φύλου για ένα θαυμαστό σκοπό σε αρμονία με το θείο θέλημα. Τα όργανα αυτά του φύλου δεν πρέπει, επομένως, να τα μεταχειρίζεται κανείς σαν παιχνίδια, ούτε πρέπει να κάνη κατάχρησι, κακή χρήσι ή κακή εφαρμογή αυτών. Η κατάλληλη φροντίδα των οργάνων του φύλου εφαρμόζεται και πριν από τον γάμο και μετά τον γάμο, για να συντελέση σε επιτυχή, ευτυχή γάμο. Όταν λαμβάνωμε μια μακράς εκτάσεως άποψι πραγμάτων, η υγιεινή, υποβοηθητική προετοιμασία ενός παιδιού για μέλλοντα γάμο πραγματικά αρχίζει πριν από τη γέννησι του παιδιού αυτού. Ναι, από αυτή την άποψι βαρύνει μεγάλη ευθύνη τους γονείς του, οι οποίοι πρέπει να σκέπτωνται όχι μόνο για το τέκνο των, αλλά και για τον εγγονό των. Κανείς, ούτε οι γονείς ούτε άτομα που δεν είναι οι γονείς, δεν πρέπει να θέλουν ούτε έχουν δικαίωμα να αμαυρώσουν την ευκαιρία, το προνόμιο και το φυσικό δικαίωμα ενός παιδιού να μπη σ’ έναν καθαρό, έντιμο γάμο.

 7. Ποια θα είναι η κατάλληλη πορεία μας αν εκτιμούμε το δικαίωμά μας να νυμφευθούμε καθώς επίσης το δικαίωμα ενός άλλου ατόμου να το πράξη αυτό;

⁷ Αν έχωμε κατάλληλη εκτίμησι του δικαιώματός μας και του προνομίου μας να νυμφευθούμε, θα θέλωμε να γίνωμε έτοιμοι να αναλάβωμε τον γάμο με τιμή. Θα έχωμε, επίσης, κατάλληλη εκτίμησι του δικαιώματος ενός άλλου ατόμου, ενός αγοριού ή κοριτσιού, ανδρός ή γυναικός, να νυμφευθούν μ’ έναν άξιο, έντιμο τρόπο. Τούτο σημαίνει ότι δεν θα θέλωμε να μολύνωμε ή να φθείρωμε τον εαυτό μας ή άλλους, έτσι ώστε να είμεθα σε ακάθαρτη κατάστασι όταν θα μπούμε σ’ αυτή την έντιμη υπόστασι του γάμου.

ΚΑΛΑ ΗΘΗ

 8. (α) Τι πρέπει, λοιπόν, οι γονείς να κάνουν για τα ερευνητικά, περίεργα τέκνα των, και ποιο είναι το άριστο βιβλίο υποβοηθήσεως προς την κατεύθυνσι αυτή; (β) Για ποιο προνόμιο μπορούν τώρα οι γονείς να βοηθήσουν τα τέκνα των να προετοιμασθούν;

⁸ Τούτο απαιτεί να αναπτύξωμε καλά ήθη. Οι γονείς ή κηδεμόνες των παιδιών πρέπει να τα διδάσκουν τα γεγονότα της ζωής. Αυτό οι γονείς μπορούν να το πράττουν μ’ ένα καθαρό, αξιοσέβαστο, εποικοδομητικό τρόπο. Άσχετα με τη γνώμη μερικών ιατρών, το «πεζοδρόμιο» ή ο δρομάκος της φτωχογειτονιάς δεν είναι ο τόπος για να μάθουν αγόρια και κορίτσια τα γεγονότα της ζωής, ή, μάλλον, την κατάχρησι, τη διαστροφή, τον εκφυλισμό και την ειδωλολατρία του φύλου. Επί χιλιάδες χρόνια το Βιβλίο του Δημιουργού, η Αγία Γραφή, υπήρξε το άριστο βιβλίο επάνω στη γη για να διδαχθούν ενήλικοι και παιδιά τα βασικά γεγονότα της ζωής, για το πώς προήλθαμε από τον Αδάμ και την Εύα, γιατί υπάρχουν άρρενες και θήλεις, και πώς μπορούμε ο καθένας να εκλέξωμε να εκτελέσωμε το μέρος μας μ’ ένα θεοσεβή τρόπο για την τωρινή συνέχισι και εξάπλωσι της ανθρωπίνης οικογενείας. Οι γονείς και οι κηδεμόνες πρέπει να είναι σοφοί και να χρησιμοποιούν τη Γραφή για την αποκάλυψι των ευγενών γεγονότων της ζωής στις περίεργες, ερευνητικές διάνοιες των τέκνων που ωριμάζουν. Έτσι μπορούν να αντιδρούν στην εξευτελιστική επιρροή του «πεζοδρομίου». Μ’ αυτό τον τρόπο βοηθούν ενωρίς τα τέκνα να κάμουν την κατάλληλη προσέγγισι στον γάμο αργότερα στη ζωή. Τώρα που ο προφητικός λόγος του Θεού παρουσιάζει την ελπίδα επιβιώσεως στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, πόσο μεγαλειώδες προνόμιο έχουν σήμερα οι γονείς να ετοιμάσουν πιθανώς τα τέκνα των για γάμο όταν θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα στον δίκαιο κόσμο του Θεού, στον Παράδεισο αποκαταστημένο στη γη!

 9. Σε τι χρειάζεται να επαγρυπνούν πάντοτε οι Χριστιανοί που επιδιώκουν ειρήνη, και τι συνέστησε ο Παύλος γι’ αυτούς μέσα σ’ έναν ανήθικο κόσμο;

⁹ Όλα τα άτομα που επιδιώκουν τώρα ειρήνη επειδή αγαπούν μια θεοσεβή ζωή και θέλουν να ιδούν ημέρες αγαθές για πάντα υπό την βασιλεία του Θεού, χρειάζεται να επαγρυπνούν στην ηθική τους εξακολουθητικά. Σύμφωνα με δημοσιευμένες εκθέσεις αναφορικά με τις παγκόσμιες συνθήκες, ποτέ το ανθρώπινο γένος δεν έζησε σε πιο διεφθαρμένο κόσμο, τουλάχιστον από την εποχή του ανηθίκου προκατακλυσμιαίου κόσμου των ημερών του Νώε. Η πορνεία, η μοιχεία, η σοδομία και η κτηνωδία είναι πράγματα στα οποία ολοένα περισσότερο επιδίδονται οι άνθρωποι σ’ ένα συνταρακτικό βαθμό. Πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια ο απόστολος Παύλος εσχολίασε την ανηθικότητα του ειδωλολατρικού κόσμου και συνέστησε ένα προστατευτικό μέσον για τους Χριστιανούς. Έγραψε σ’ εκείνους που είχαν την ίδια με αυτόν πίστι στην Κόρινθο της Ελλάδος, λέγοντας: «Περί δε των όσων μοι εγράψατε, καλόν είναι εις τον άνθρωπον να μη εγγίση εις γυναίκα. Δια τας πορνείας όμως ας έχη έκαστος την εαυτού γυναίκα, και εκάστη ας έχη τον εαυτής άνδρα.» (1 Κορ. 7:1, 2) Ο Παύλος συνέστησε τον έντιμο γάμο.

10. Σήμερα ποιο ζήτημα αντιμετωπίζει κανείς πριν και μετά τον γάμο, και ποιες προσφορές στην ανηθικότητα παρέχονται ευρέως σήμερα;

¹⁰ Εν τούτοις, λόγω της ‘επικρατήσεως της πορνείας’ σήμερα, δεν υπάρχει μόνο ζήτημα αποφυγής της πορνείας πριν από τον γάμο, αλλά και αποχής από μοιχεία μετά τον γάμο. Σήμερα πλήθη ελκυστικών γυναικών πρόθυμα πωλούν ή προσφέρουν προς πώλησιν τα σώματά των για την παράνομη ικανοποίησι των σεξουαλικών παθών ανηθίκων ανθρώπων. Σήμερα υπάρχουν πλήθη παιδιών και ανδρών που είναι ομοίως πρόθυμοι να πωλήσουν τα σώματά των και να γίνουν θηλυπρεπείς, «μαλακοί», για να ικανοποιήσουν τη λαγνεία ανδρών που προτιμούν να κοίτωνται με άρρενας όπως ένας άνδρας κοίτεται με μια γυναίκα· πράγμα που είναι «βδέλυγμα». (1 Κορ. 6:9· Ρωμ. 1:27 Λευιτ. 18:22) Σε μια προειδοποίησι, ο λόγος του Θεού δείχνει τις φοβερές συνέπειες της ανηθικότητος.

11. (α) Εκδηλώνεται αγάπη για τον πλησίον στην ανηθικότητα, ή τι εκδηλώνεται; (β) Το να παραδίδη κανείς τον εαυτό του σε ανήθικες προτάσεις ενός άλλου μπορεί να τελειώση πώς;

¹¹ Σχετικά ο απόστολος Παύλος μάς εξηγεί τη σημασία της αγάπης, λέγοντας: «Ο αγαπών τον άλλον, εκπληροί τον νόμον. Επειδή το, «Μη μοιχεύσης, . . . και πάσα άλλη εντολή, εν τούτω τω λόγω συμπεριλαμβάνεται, εν τω θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Ρωμ. 13:8, 9) Δεν εκδηλώνεται αγάπη για τον πλησίον στην πορνεία, στη μοιχεία ή στη σοδομία. Αφήνεται μόνο να κυριαρχήση το φλογερό πάθος με επακολούθημα πολλή βλάβη φυσικώς, κοινωνικώς και πνευματικώς και με επηρεασμό επίσης της συνειδήσεως. Με μεγάλη ειλικρίνεια ο λόγος του Θεού προειδοποιεί τον λαό Του ν’ αποφεύγη τις κατ’ επάγγελμα πόρνες ή οποιοδήποτε κορίτσι ή γυναίκα που θέλει προσκαίρως να παίξη ρόλον πόρνης, με σκοπό να παρασύρη το άρρεν θύμα. Το να παραδίδη κανείς τον εαυτό του στο να γίνη το θύμα των τεχνασμάτων ενός ανηθίκου προσώπου είναι η αρχή εκείνου που μπορεί να τελειώση με θάνατο, φυσικό θάνατο καθώς και πνευματικό θάνατο. Η αιτία ακριβώς για την οποία ο λόγος του Θεού έχει κάτι να πη πάνω σ’ αυτό το ζήτημα είναι η εξής:

12. Σύμφωνα με το Παροιμίες 2:16-19, ποια είναι η αιτία για την οποίαν ο λόγος του Θεού λέγει κάτι πάνω σ’ αυτό το ζήτημα;

¹² «Δια να σε ελευθερώνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας [αλλοτρίας στον Θεό] κολακευούσης με τους λόγους αυτής, ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής, και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής [αν είναι αφιερωμένη στον Θεό και κάτω από τη νέα διαθήκη που έγινε με τον λαό του Θεού]· διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς· πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν, ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής.»​—Παροιμ. 2:16-19.

13, 14. (α) Γιατί η ανηθικότης δεν είναι η οδός προς την πραγματική ζωή, και από τι πρέπει να φυλαγώμαστε εμείς που είμεθα μέλη μιας εκκλησίας; (β) Σαν ποιον άπειρο νεανία δεν πρέπει να είμεθα;

¹³ Η ανηθικότης μπορεί να είναι η οδός προς εκείνο που χαλαρής διαγωγής άνδρες και γυναίκες ονομάζουν «πονήρευσι», προς το να καταστή ένα άτομο κατά κόσμον σοφό· αλλά δεν είναι η οδός προς την καθαρή, αγνή σοφία, τη ζωοπάροχο σοφία. Δεν είναι η οδός προς την πραγματική ζωή. Εκείνοι που κάνουν συντροφιά με τους ανηθίκους ποτέ δεν επανέρχονται στο μονοπάτι αυτών που βρίσκονται στην οδό προς αιώνια ζωή. Γρήγορα ή αργά θ’ αποβιβασθούν στο μέρος, από το οποίο δεν θα μπορούν πια να επιστρέψουν, το μέρος της «μη επανόδου», τον Σιεόλ, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, ή, ακόμη χειρότερα, το μέρος της αιωνίας εκμηδενίσεως, τη Γέεννα. Αυτό δεν είναι ζήτημα για να μειδιούν αδιάφορα, ξέγνοιαστα οι πονηρευόμενοι σ’ αυτόν τον αιώνα της πενικιλλίνης. Είναι κάτι που πρέπει όλοι, εκείνοι που βρίσκονται σε ανάπτυξι και οι ενήλικοι, η παρθένος και ο άγαμος και οι νυμφευμένοι, να το σκεφθούν σοβαρά κάτω από το φως της σαφώς εκτεθειμένης, προ πολλού αναγεγραμμένης ουρανίας σοφίας. Φυλάγεσθε από ανήθικα άτομα, τόσον εκείνα που βρίσκονται έξω από την οργάνωσι του λαού του Θεού, όσο κι εκείνα που δυνατόν να αμφιταλαντεύωνται σ’ αυτήν ή δυνατόν να έρπουν σ’ αυτήν και εξωτερικά να είναι εδραιωμένα σ’ αυτήν. Φυλάγεσθε από το να υποθάλπετε και καλλιεργήτε ανήθικες επιθυμίες. Μην είσθε όμοιοι με τον άπειρο νεανία, που του έλειπε καλή καρδιά, ηθική καρδιά, καλό, αγνό ελατήριο, και ο οποίος, γι’ αυτό το λόγο, έθεσε τον εαυτό του στο δρόμο μιας εύκολης προσεγγίσεως από μια δούλη της ανηθικότητος:

¹⁴ «Όστις διέβαινε δια της πλατείας, πλησίον της γωνίας αυτής, και ήρχετο την οδόν προς την οικίαν αυτής, εν τω εσπερινώ σκότει της ημέρας, εν τω σκοτασμώ της νυκτός και τω γνόφω· και ιδού, συναπαντά αυτόν γυνή έχουσα σχήμα πορνικόν, και καρδίαν δολιόφρονα, . . . τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας. Και πιάνει αυτόν, και φιλεί αυτόν, . . . με αναιδές πρόσωπον . . . Δια της πολλής αυτής τέχνης απεπλάνησεν αυτόν· δια της κολακείας των χειλέων αυτής είλκυσεν αυτόν. Ευθύς ακολουθεί αυτήν κατόπιν, καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν, ή καθώς η έλαφος πηδά εις τον βρόχον, εωσού βέλος διαπεράση το ήπαρ αυτής· καθώς το πτηνόν σπεύδει εις την παγίδα, και δεν εξεύρει ότι είναι εναντίον της ζωής αυτού.»​—Παροιμ. 7:7-23.

15. Σε αρμονία μ’ αυτή τη σύγκρισι, πώς πρέπει να εικονίσωμε τον εαυτό μας όταν πειραζώμεθα από κάποιο ανήθικο πρόσωπο, και πού θα βρίσκαμε, επομένως, τον εαυτό μας επειδή υποχωρήσαμε στον πειρασμό;

¹⁵ Αν πειράζεσθε από κάποιο ανήθικο πρόσωπο, φαντασθήτε τον εαυτό σας ότι είναι ένας βους που οδηγείται μ’ ένα κεντρί ή μ’ ένα χαλκά μέσα από τη μύτη υποτακτικά στη σφαγή του. Είναι αστεία η εικόνα; Γελάτε με τον εαυτό σας; Τα παρακινητικά λόγια του ανηθίκου ατόμου, «Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα» (Παροιμ. 9:17), μπορεί για ολίγα λεπτά της ώρας να εκπληρώνωνται ευχάριστα σε σαρκική ικανοποίησι, αλλά πού βρίσκετε τον εαυτό σας; Σε μια παγίδα θανάτου σαν ένα πουλί! Αλλοίμονο, προς μεγάλο σας πόνο, ένα βέλος θανάτου διαπερνά το συκώτι σας. Κατόπιν έρχεται λύπη, ναι, θανατηφόρος πόνος. Επίσης, τύψις της συνειδήσεως!

16. Πώς καταδεικνύεται η Βίβλος ιατρικώς ορθή όταν μιλούμε για το πώς ένα βέλος διαπερά το ήπαρ του ανηθίκου;

¹⁶ Το θεόπνευστο βιβλίο των Παροιμιών ήταν εύστοχα, ναι, ειδικά ορθό όταν έλεγε ότι ένα θανατηφόρο βέλος διαπερά το ήπαρ ενός ανηθίκου. Το ήπαρ είναι ένας στόχος για τους ασθενείς οργανισμούς. Στα πειραματικά εργαστήρια διεπιστώθη από ιατρούς ότι ο μικροσκοπικός, όμοιος με εκπωμαστήρα οργανισμός, που συνδέεται με την τρομερή αφροδίσια νόσο που ονομάζεται σύφιλις, μπορεί συχνά να ανακαλυφθή σε μεγάλους αριθμούς στα κύτταρα του ήπατος, αν και έχει ευρεθή επίσης στους ιστούς των πνευμόνων, της σπλήνας και της καρδιάς. Στην περίπτωσι της άλλης τρομερής νόσου που ονομάζεται γονόρροια, ο μικροβιακός γονόκοκκος που προκαλεί τη νόσο μπορεί να ληφθή από τα αιμοφόρα αγγεία του σώματος και να διανεμηθή για να επηρεάση όχι μόνο τα γεννητικά όργανα, αλλά σχεδόν κάθε όργανο του ανθρωπίνου σώματος, μπαίνοντας στην εσωτερική μεμβράνη του ήπατος, στον πιο μεγάλον αδένα του ανθρωπίνου σώματος, καθώς και στον εγκέφαλο, στον νωτιαίο μυελό, στην καρδιά και σε άλλα όργανα. Η Γραφή έτσι είναι ιατρικώς ορθή.

17. Όταν ένας εκουσίως περιθάλπη την ανηθικότητα, με τι ερωτοτροπεί, και σε τι εκθέτει τον εαυτό του;

¹⁷ Όταν ένα γεμάτο πάθος άτομο εσκεμμένως περιθάλπη την ανηθικότητα, ερωτοτροπεί με τον θάνατο. Όταν ένα άτομο αφήνη τον εαυτό του να καταληφθή από το πάθος κάτω από ακατάλληλες συνθήκες και υποχωρή στην κολακεία, στη διέγερσι, στις ύπουλες προσκλήσεις και προτροπές προς ανηθικότητα, ολίγο εκτιμά, για τον καιρό που ζούμε, τον τρομερό κίνδυνο, στον οποίο παραδίδεται ή υποχωρεί. Καταρρέει στο δρόμο της ασθενείας, ναι, της ελλείψεως ησυχίας και ειρήνης, στο δρόμο προς τον Σιεόλ, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους. Είτε δεν φροντίζει, είτε λησμονεί, είτε δεν γνωρίζει, εκθέτει τον εαυτό του στην προσβολή της αηδούς συφιλίδος, η οποία μαζί με τον αλκοολισμό και τη φυματίωσι στιγματίζεται ως μια από τις τρεις μεγάλες πληγές που καταθλίβουν την ανθρωπότητα σήμερα.

18. Γιατί οι εκδηλώσεις τρίτου βαθμού της συφιλίδος έχουν τη μεγίστη σημασία για τα ανθρώπινα σώματά μας;

¹⁸ Οι εκδηλώσεις τρίτου βαθμού της συφιλίδος , που επηρεάζουν τον εγκέφαλο, τα μάτια, το ήπαρ και ούτω καθεξής, έχουν τη μεγίστη σημασία για το ανθρώπινο σώμα. Σ’ αυτή την περίπτωσι οι βλάβες του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού έρχονται πρώτες σε συχνότητα και σοβαρότητα. Εκείνες που πρέπει να φοβάται κανείς περισσότερο απ’ όλες είναι οι βλάβες των νευρικών κέντρων. Αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε κινητική αταξία και γενική παράλυσι, σε πάρεσι (μερική παράλυσι), ή σε ημιπαράλυσι κατά μήκος του σώματος. Εκτός αυτού, μπορεί να υπάρξουν κληρονομικά αποτελέσματα που μεταβιβάζονται στα τέκνα που εγεννήθησαν κατόπιν.

19. Γιατί καμμιά ασθένεια δεν έχει τέτοια δολοφονική επιρροή επάνω στους απογόνους ενός ατόμου όπως η σύφιλις;

¹⁹ Λέγεται ότι «καμμιά ασθένεια δεν έχει τόσο δολοφονική επιρροή επάνω στους απογόνους όσο η σύφιλις». Όταν και ο πατέρας και η μητέρα είναι συφιλιδικοί, η μόλυνσις του τέκνου των είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Οι πρώτες εγκυμοσύνες μπορεί να καταλήξουν σε εκτρώσεις· έπειτα υπάρχουν νεκρογέννητα τέκνα ή ένα τέκνο ζωντανό στη γέννησι, αλλά που γρήγορα πεθαίνει· έπειτα συφιλιδικά τέκνα, μολυσμένα, που έχουν έμφυτη αδυναμία ή σύμφυτη ανικανότητα για ζωή, τέκνα ατροφικά φυσικώς και διανοητικώς, συχνά ασθενούς διανοίας ή ακόμη ηλίθια, ναι, τέκνα που είναι τερατουργήματα. Τι τρόπος για να προετοιμάση κανείς το τέκνο του για προσέγγισι μελλοντικού γάμου με τιμή!

20. Γιατί ένας συφιλιδικός είναι πηγή πιθανού κινδύνου στους άλλους, και, ως κοινωνική πληγή, γιατί η σύφιλις καθιστά τον γάμο ακατάλληλο για κάποιον μολυσμένον μ’ αυτήν;

²⁰ Ο κάθε συφιλιδικός είναι μια πηγή πιθανού κινδύνου σ’ ένα άτομο με το οποίο έρχεται σε στενή επαφή, είτε αυτό είναι μια σύζυγος, είτε ένας σύζυγος, είτε τέκνα. Φοβάται κανείς να πιάση μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό ή να σφουγγισθή με μια πετσέτα που χρησιμοποιήθηκε από ένα συφιλιδικό άτομο ή να κολυμπήση κοντά του. Σχετικά με τον γάμο η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Ειδικώς, εν τούτοις, εν σχέσει με τον γάμο είναι υψίστου ενδιαφέροντος και σημασίας οι καταστροφές που επιφέρει η σύφιλις ως κοινωνική πληγή. . . . Ένας συφιλιδικός δεν πρέπει να νυμφευθή εφ’ όσον μπορεί να μεταδώση μόλυνσι στη γυναίκα του ή να γεννήση συφιλιδικά παιδιά. . . . Ο συφιλιδικός μπορεί να εκτεθή σε κινδύνους, τις συνέπειες της ασθενείας του, η οποία τον καθιστά ακατάλληλον για την υπεύθυνη θέσι της κεφαλής και στηρίγματος μιας οικογενείας. Όταν πρόκειται για το ζήτημα του γάμου, πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται υπ’ όψιν η πιθανή ύπαρξις τέτοιων συνθηκών που καθιστούν ακατάλληλο το γάμο.»​—Τόμος 26, έκδοσις του 1929, σελίς 180.

21. Σε ποιο βαθμό κατέδειξε ότι αυξάνουν τα αφροδισιακά νοσήματα μια μελέτη που έγινε σε όλο το έθνος των Ηνωμένων Πολιτειών και εδημοσιεύθη το 1960;

²¹ Για σας, γονείς, ναι, για σας, τέκνα επίσης, ιδού μερικά νέα για να τα εξετάσετε σαν ένα είδος βαρομέτρου των αφροδισιακών νοσημάτων σε όλη τη γη. Μια μελέτη που έγινε σε όλο το έθνος των Ηνωμένων Πολιτειών απεκάλυψε στο έτος 1960 ότι τα αφροδισιακά νοσήματα αυξάνουν στο έθνος αυτό, οι έφηβοι περιπλέκονται ολοένα περισσότερο σε ασθένειες «σεξουαλικού έρωτος». Αναίσχυντα ένα κορίτσι, ηλικίας περίπου δεκατριών ή δεκατεσσάρων ετών, κατωνόμασε οκτώ άρρενας, με τους οποίους είχε σεξουαλικές σχέσεις. Σύμφωνα με την έκθεσι, μέσα στα δύο χρόνια 1957 και 1958, ο αριθμός παιδιών εντός των ορίων ηλικίας δέκα έως δεκατεσσάρων ετών που είχαν μολυσματικά αφροδίσια νοσήματα ανήλθε από 2.443 σε 2.793, δηλαδή αυξήθηκε κατά 14,3 τοις εκατό. Ο αριθμός στον όμιλο ηλικίας δεκαπέντε έως δεκαεννέα ετών αυξήθηκε κατά 11,4 τοις εκατό. Από τον διευθυντή μιας Ενώσεως Κοινωνικής Υγείας υπολογίζεται ότι υπήρξαν πραγματικά 60.000 νέες περιπτώσεις συφιλίδος και πάνω από ένα εκατομμύριο νέες περιπτώσεις γονορροίας, περιλαμβανομένου ενός ανυπολογίστου αριθμού που δεν αναφέρεται.​—Τάιμς Νέας Υόρκης, 24 Φεβρουαρίου 1960.

22. Τι είπε ένας ομοσπονδιακός εμπειρογνώμων των Ηνωμένων Πολιτειών στο 1960 όσον αφορά την αύξησι της μολυσματικής συφιλίδος;

²² Στις 5 Απριλίου 1960, ένας Ομοσπονδιακός εμπειρογνώμων των Ηνωμένων Πολιτειών είπε ότι οι περιπτώσεις μολυσματικής συφιλίδος στη χώρα έδειξαν αύξησι 42 τοις εκατό στο τελευταίο ήμισυ του 1959 πάνω από την ίδια περίοδο του 1958. Η αύξησις εχαρακτηρίσθη «τρομερά ανησυχητική», ιδιαίτερα σε ωρισμένες μεγάλες πόλεις.​—Τάιμς Νέας Υόρκης, 6 Απριλίου 1960.

23. Γιατί η χρήσις της πενικιλλίνης σήμερα δεν είναι αντιστάθμισμα στην απόκτησι αφροδισιακών νοσημάτων, και γιατί η προσβολή από γονόρροια δεν είναι συντελεστική ειρηνικού, ευτυχισμένου γάμου;

²³ Είναι ανόητο εκείνοι που ρέπουν στην ανηθικότητα να βασίζωνται στη δύναμι της πενικιλλίνης ν’ αντισταθμίση τα αφροδισιακά νοσήματα και έτσι να νομίζουν ότι μπορούν να ριψοκινδυνεύουν. Παρά το γεγονός ότι η πενικιλλίνη υπάρχει σήμερα, τα νοσήματα εκείνα που φέρουν το όνομα της ειδωλολατρικής θεάς του σεξουαλικού έρωτος, της Αφροδίτης, αυξάνουν συνεχώς. Δεν μπορούμε ασφαλώς να παίζωμε μ’ αυτά, αλλά πρέπει αυστηρά να φυλαγώμαστε απ’ αυτά. Δεν θεωρείται πια ιατρικώς το νόσημα της γονορροίας ότι είναι το αθώο, χωρίς συνέπειες νόσημα που εσυνηθίζετο να θεωρήται. Η ιατρική επιστήμη τώρα θεωρεί τη γονόρροια ως μια από τις πιο τρομερές κοινωνικές πληγές του καιρού μας. Το ν’ αποκτήση κανείς αυτή την πληγή μέσω ανηθικότητος δεν είναι βέβαια συντελεστικό ενός ειρηνικού, επιτυχούς, ευτυχισμένου γάμου. Η γονόρροια σ’ ένα γονέα μπορεί να καταλήξη σε μερική ή πλήρη απώλεια της οράσεως ενός παιδιού γεννημένου από έναν τέτοιο νοσούντα γονέα. Σε περιπτώσεις νεογεννήτων τέκνων υπολογίζεται ότι το δέκα έως είκοσι τοις εκατό κάθε τυφλότητος οφείλεται σε μόλυνσι από αυτόν τον μικροοργανισμό που είναι γνωστός ως γονόκοκκος.

24. Πόσο σοβαρή εκδήλωσι μπορεί να πάρη η γονόρροια στην περίπτωσι των γυναικών, και πόσο μεγάλο, επομένως, τίμημα πληρώνει κανείς για την ανηθικότητα που τον μολύνει με γονόρροια;

²⁴ Η γονόρροια στις γυναίκες μπορεί να πάρη τόσο σοβαρή εκδήλωσι ώστε να καταστρέψη απολύτως την ελπίδα των να έχουν τέκνα. Η γονόρροια είναι μια από τις πιο καρποφόρες αιτίες της γυναικείας στειρότητος. Περιπλοκές μπορούν, επίσης, να προκαλέσουν στείρωσι στους άνδρες. Πιστεύεται ότι η γονόρροια στον άρρενα σύντροφο αποτελεί αιτία για το 45 τοις εκατό των ατέκνων γάμων. Τα εβδομήντα τοις εκατό ή περισσότερο της στειρότητος στις γυναίκες οφείλεται στο ότι ο άνδρας μετέδωσε γονόρροια στη σύζυγό του. Αναφέρεται ότι κάθε χρόνο χιλιάδες νέων, αθώων νυμφευομένων γυναικών μολύνονται έτσι, σε πολλές δε περιπτώσεις οι σύζυγοι εν αγνοία των συμβάλλουν στην καταστροφή της υγείας και της ζωής των γαμηλίων συντρόφων των. Οι γυναίκες μπορεί έτσι να γίνουν ημιανάπηρες, ανίκανες να βαδίζουν, να υποφέρουν δε και με άλλους τρόπους. Τελικά, μπορεί να αισθανθούν ότι είναι υποχρεωμένες να καλέσουν ένα χειρούργο για ανακούφισι και ν’ αποστερηθούν, με χειρουργική επέμβασι, των Θεοδότων γεννητικών των οργάνων. Αν η υπαίτια νόσος οφείλεται σε ανήθικη διαγωγή από μέρους του ενός γαμηλίου συντρόφου ή και των δύο, πληρώνεται πράγματι ένα βαρύ τίμημα για παράβασι του νόμου του Θεού, για μια πρόσκαιρη απλώς ηδονή.

«ΚΑΛΗΤΕΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΥΜΦΕΥΘΩΣΙ»​—ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ;

25. (α) Πότε ένας που παραιτείται από την άγαμη ζωή κάνει καλά; (β) Γιατί ένας, και αν είναι νυμφευμένος ακόμη, πρέπει να είναι άγρυπνος αυτές τις ημέρες;

²⁵ Σ’ αυτόν τον κόσμο που η πορνεία και η μοιχεία αφθονούν όπως ποτέ προηγουμένως, σύμφωνα με τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου δεν είναι άσοφη πορεία το να έχη κανείς ένα γαμήλιο σύντροφο, και επομένως να νυμφεύεται για να μην αμαρτάνη. Ένας, λοιπόν, που παραιτείται από την αγαμία του κάνει καλά. Όσον αφορά τους αγάμους ο Παύλος λέγει: «Αν δεν εγκρατεύωνται, ας νυμφευθώσι· διότι καλήτερον είναι να νυμφευθώσι παρά να εξάπτωνται.» (1 Κορ. 7:2, 8, 9, 38) Αν ένας αποφασίζη να κάμη ενέργειες για να νυμφευθή, πρέπει να ενεργήση με κάθε εντιμότητα, με σεβασμό προς τους νόμους και την ουράνια σοφία του Θεού, πλησιάζοντας έτσι τον μέλλοντα σύντροφό του καθαρός, αθώος ως προς την πορνεία. Αν είναι ένας έγγαμος, τότε πρέπει να τιμά τη γαμήλια κλίνη του και να απέχη από μοιχεία. Ο διάσημος Γερμανός ιατρός και συγγραφεύς Μαξ Σ. Νορντάου είπε: «Αδιάφορο πόσο βαθιά μπορεί ν’ αγαπούμε ωρισμένο άτομο, δεν παύομε να είμεθα υποκείμενοι στην επιρροή ολοκλήρου του φύλου.» Η παρατήρησις της πορείας μερικών ή πολλών ζευγών γάμου φαίνεται να επιβεβαιώνη τη δήλωσι αυτού του ιατρού. Αναμφιβόλως όλοι πρέπει να είμεθα άγρυπνοι αυτές τις ημέρες, είτε νυμφευμένοι είτε όχι. Στον έγγαμον άνδρα ή στον άγαμον που σκοπεύει να νυμφευθή, οι Παροιμίες 5:15-23 (ΜΝΚ) λέγουν:

26. Τι λέγουν οι Παροιμίες 5:15-23 στους εγγάμους άνδρες και στους αγάμους που σκοπεύουν να νυμφευθούν;

²⁶ «Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου, και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου [δηλαδή, του νομίμου γαμηλίου συντρόφου σου ως πηγής σεξουαλικής ευτυχίας και τέρψεως]. Πρέπει άρα γε αι πηγαί σου [σεξουαλικής ικανοποιήσεως] να εκχέωνται έξω [όπου αι πόρναι ενεδρεύουν] και τα ρυάκια των υδάτων σου [για σεξουαλική αναψυχή] εις τας πλατείας [όπου αι πόρναι προσφέρονται αντί τιμήματος]; Σου μόνου ας ήναι αυτά [μαζί με τον γαμήλιον σύντροφό σου], και ουχί ξένων μετά σου· η πηγή σου [σεξουαλικής ευχαριστήσεως] ας ήναι ευλογημένη [όχι καταραμένη από τον Θεό]· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου. Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία, και δορκάς κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής [όχι οι μαστοί ανηθίκων γυναικών] εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής. Και δια τι, υιέ μου, θέλεις θέλγεσθαι υπό ξένης, και θέλεις εναγκαλίζεσθαι κόλπον αλλοτρίας; Διότι του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Ιεχωβά, και σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού. Αι ίδιαι αυτού ανομίαι θέλουσι συλλάβει τον ασεβή, και με τα σχοινία της αμαρτίας αυτού θέλει σφίγγεσθαι. Ούτος θέλει αποθάνει απαίδευτος [χωρίς παιδεία του εαυτού του, χωρίς να λάβη παιδεία], και εκ του πλήθους της αφροσύνης αυτού θέλει περιπλανάσθαι.»

27. (α) Με τι δεν πρέπει να θέλη ένας Χριστιανός να συμπληρώνη τη γυναίκα του, και γιατί; (β) Πώς θα μπορούσαν να καταλήξουν οι ύπουλες αμαρτίες ενός Χριστιανού, για να καταδειχθή ότι οι αμαρτίες αυτές τον συνέλαβαν;

²⁷ Ένας νυμφευμένος Χριστιανός είναι υποχρεωμένος να ικανοποιήται με τη μία σύζυγό του. Αν ένας αφιερωμένος Χριστιανός θέλη να έχη γυναίκα, πρέπει να την νυμφευθή έντιμα. Ένας νυμφευμένος Χριστιανός δεν πρέπει να θέλη να συμπληρώση τη σύζυγό του με άλλες γυναίκες που βρίσκονται μέσα στη Χριστιανική εκκλησία ή έξω απ’ αυτήν και έτσι να έχη δεξαμενές, φρέατα, πηγές ή ρυάκια υδάτων, από τα οποία να αντλή σεξουαλική τέρψι «έξω [από τον οίκον του]» και «εις τας πλατείας». Ένας άπιστος σύντροφος γάμου μπορεί να δοκιμάση να το κάμη αυτό κρυφά ή κάτω από το σκοτάδι, αλλ’ ας θυμηθή το άτομο αυτό ότι αι οδοί ενός αφιερωμένου Χριστιανού είναι «ενώπιον των οφθαλμών του Ιεχωβά» και ότι ο Ιεχωβά «σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού». Τίποτε δεν διαφεύγει από τα όμματα του Ιεχωβά ως Κριτού. Μας προειδοποιεί ότι οι ύπουλες αμαρτίες ενός Χριστιανού θα τον συλλάβουν ως ένα ασεβές άτομο. Θα το κατανοήση αυτό όταν, ίσως, διαπιστώση ότι φλέγεται μέσα στο σώμα του μια επαίσχυντη νόσος, ή ότι οι αναπαραγωγικές του δυνάμεις έχουν φονευθή ή ότι η σύζυγός του γίνεται στείρα ή γεννά ένα νεκρογέννητο παιδί ή ένα τυφλό παιδί ή ένα παραμορφωμένο ή άρρωστο παιδί.

28. Μέσω πόνου που ακολουθεί, τι μπορεί να οδηγηθή να κατανοήση σχετικά με τη γυναίκα με την οποία διέπραξε ανηθικότητα;

²⁸ Μπορεί οδυνηρά να οδηγηθή στο να κατανοήση σχετικά με την ανήθικη γυναίκα με την οποία έγινε ‘μία σαρξ’ ότι «το τέλος όμως αυτής είναι πικρόν ως αψίνθιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος. Οι πόδες αυτής καταβαίνουσιν εις θάνατον· τα βήματα αυτής καταντώσιν εις τον άδην. Δια να μη γνωρίσης την οδόν της ζωής . . . και συ στενάζης εις τα έσχατά σου, όταν η σαρξ σου και το σώμά σου καταναλωθώσι, και λέγης, “Πώς εμίσησα την παιδείαν, και η καρδία μου κατεφρόνησε τους ελέγχους, και δεν υπήκουσα εις την φωνήν των διδασκόντων με, ουδέ έκλινα το ωτίον μου εις τους νουθετούντάς με! Παρ’ ολίγον έπεσον εις παν κακόν, εν μέσω της συνάξεως και της συναγωγής”.»​—Παροιμ. 5:3-14.

29. (α) Εκτός από τον φυσικό πόνο, τι επιφέρει στην έγγαμη ζωή του ο Χριστιανός όταν σφάλλη ανήθικα; (β) Σε ποιο δρόμο φέρνει τον εαυτό του, και σε ποια καταγγελία γίνεται υποκείμενος;

²⁹ Εκτός από την ασθένεια και τον πόνο που ο Χριστιανός ο οποίος στρέφεται στην ανηθικότητα μπορεί να επιφέρη στη σάρκα του, στη σύζυγό του που είναι μία σάρκα μαζί του, και στα μέλλοντα τέκνα του, επιφέρει έλλειψι ενότητος, εμπιστοσύνης και ειρήνης στην έγγαμη ζωή του. Αλλά ακόμη χειρότερο από τούτο, φέρνει τον εαυτό του στο δρόμο του πνευματικού θανάτου. Πληρώνει το τίμημα της αποδοκιμασίας του Θεού, του οποίου οι οφθαλμοί ήσαν επάνω στις οδούς του και στις πορείες του. Όταν ο ουράνιος αυτός Κριτής ασφαλώς κάμη να συλλάβουν τον ασεβή οι ανομίες του και να τον σφίξουν τα δεσμευτικά σχοινιά της αμαρτίας του, ο Ιεχωβά είναι Εκείνος που φέρνει τον ασεβή αυτόν σε κρίσι ενώπιον της επιγείου εκκλησίας του, της Χριστιανικής συναθροίσεως. Επειδή αποτελεί όνειδος στον Θεό και στην εκκλησία του, αποκόπτεται από την επικοινωνία, αποβάλλεται από την εκκλησία με ατιμία εκεί που βρίσκεται ο νεκρός κόσμος. Οι Παροιμίες 22:14 (ΜΝΚ) προειδοποιούν: «Στόμα γυναικός αλλοτρίας είναι λάκκος βαθύς· ο καταγγελλόμενος υπό του Ιεχωβά θέλει εμπέσει εις αυτόν.» Γνωρίζοντας ποιους καταγγέλλει ο Ιεχωβά Θεός, θέλομε μήπως να υποστούμε την καταγγελία του πέφτοντας στον βαθύ λάκκο της ανηθικότητος που ανοίγεται για μας από το μελλίρυτο στόμα ενός ανηθίκου προσώπου, γυναικός ή ανδρός; Θέλομε μήπως να καταγγελθούμε και αποβληθούμε από την καθαρή, επιδοκιμασμένη οργάνωσι του Ιεχωβά;

30. (α) Λόγω αφιερώσεως στον Θεό, τι πρέπει να ενθυμούμεθα όταν η ανηθικότης ανοίγεται σ’ εμάς απρόσκλητα; (β) Τι λέγει ο Παύλος σχετικώς σ’ ένα Χριστιανό μνηστευμένο με τον Χριστό;

³⁰ Ο δρόμος της ηθικής ακαθαρσίας μπορεί να ανοιχθή δελεαστικά σ’ εμάς όχι από δική μας θέλησι. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ποιοι είμεθα επειδή έχομε αφιερωθή στον Ιεχωβά Θεό. Αν είσθε ένας αφιερωμένος Χριστιανός τον οποίον ο Θεός εκάλεσε ν’ αποτελέση μέρος της ουρανίας νύμφης του Υιού του Ιησού Χριστού και ο οποίος έτσι είσθε μνηστευμένος με τον Χριστό, τότε σ’ εσάς ο Παύλος λέγει: «Δεν εξεύρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να λάβω λοιπόν τα μέλη του Χριστού, και να κάμω αυτά μέλη πόρνης; Μη γένοιτο! Ή δεν εξεύρετε ότι ο προσκολλώμενος με την πόρνην, είναι έν σώμα [μαζί της]; διότι “θέλουσιν είσθαι,” λέγει [στην αφήγησι της δημιουργίας, Γένεσις 2:24], “οι δύο εις σάρκα μίαν.” Όστις όμως προσκολλάται με τον Κύριον, είναι έν πνεύμα. Φεύγετε την πορνείαν· παν αμάρτημα το οποίον ήθελε πράξει ο άνθρωπος, είναι εκτός του σώματος· ο πορνεύων όμως αμαρτάνει εις το ίδιον αυτού σώμα.»​—1 Κορ. 6:15-18.

31. Στο να γίνη τι με μέλη του πνευματικού του σώματος δεν θα συναινούσε ο Χριστός, και ποιες θανατηφόρες συνέπειες μπορούν να υπάρξουν στο ν’ αμαρτήσωμε ανήθικα στην ίδια μας σάρκα;

³¹ Επομένως, αν ένα μέλος του πνευματικού σώματος του Χριστού διαπράττη ανηθικότητα μ’ έναν του αντιθέτου φύλου, άνδρα ή γυναίκα, αυτός επιχειρεί να λάβη ένα μέλος του σώματος του Χριστού και να το κάμη μία σάρκα με το ανήθικο άτομο σε πορνεία ή μοιχεία. Νομίζετε ότι ο Χριστός Ιησούς θα συναινέση να γίνη ένα με μια πόρνη ή με μια μοιχαλίδα; Ούτε για μια στιγμή! Δεν μπορεί κανείς να είναι μία σάρκα μ’ ένα ηθικώς ακάθαρτο πρόσωπο και συγχρόνως «έν πνεύμα» με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Με το να γινώμεθα σεξουαλικώς μία σάρκα με τον ηθικώς ακάθαρτον, αμαρτάνομε στην ίδια μας σάρκα. Η ακάθαρτη, παράνομη σαρκική μας ένωσις μπορεί πιθανώς να καταλήξη στο ν’ αποκτήσωμε μια φριχτή ασθένεια και σε άλλες θανατηφόρους συνέπειες στη σάρκα. Τούτο μπορεί να περιλαμβάνη το να παραδώση η Χριστιανική εκκλησία το ανήθικο μέλος στον Σατανά «προς όλεθρον της σαρκός», για να σωθή το πνεύμα της καθαρής εκκλησίας στην ημέρα του Κυρίου. Αυτό ακριβώς έκαμε ο Παύλος μ’ ένα αιμομικτικό μέλος της εκκλησίας της Κορίνθου στις ημέρες του. «Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσον υμών», διέταξε με εξουσία ο απόστολος.​—1 Κορ. 5:4, 13.

32. Ομοίως, ακόμη και αν ένας είναι αφιερωμένο άτομο, αλλά όχι από το «σώμα» του Χριστού, τι πρέπει να σκεφθή προτού διαπράξη ανηθικότητα, και τι είναι υποχρεωμένη να κάμη η κοινωνία Νέου Κόσμου προς τον ανήθικον;

³² Ακόμη και αν δεν είσθε μέλος του πνευματικού «σώματος του Χριστού», αλλά είσθε αφιερωμένος στον Θεό με ελπίδα του νέου του κόσμου της δικαιοσύνης, και τότε σκεφθήτε τι είσθε πριν παραδοθήτε στην ανηθικότητα. Σκεφθήτε τι είναι το να κάμετε τη σάρκα σας, σάρκα που ανήκει στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, ‘μία σάρκα’ μ’ ένα ανήθικο άτομο! Συναινεί άρα γε η κοινωνία του Νέου Κόσμου να την κάμετε ‘μία σάρκα’ ή μία μονάδα με το άτομο που πορνεύει ή μοιχεύει; Ούτε για μια στιγμή! Αν δεν έχετε σεβασμό γι’ αυτήν και το καλό της όνομα, το πνεύμα του Θεού δεν θα την αφήση να έχη σεβασμό για σας μέσα στην ανηθικότητά σας. Δεν μπορεί να σας θεωρή ως έναν απ’ αυτήν, διότι φέρνετε ονειδισμό σ’ αυτήν και στον Θεό, του οποίου το όνομα αυτή φέρει· και έτσι είσθε λίθος προσκόμματος στους άλλους.

33. Για ποιους είναι αυτό κάτι που πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά, και με ποιον τρόπο δεν πρέπει να θέλωμε να μάθωμε τις συνέπειες της ανηθικότητος;

³³ Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά οι νέες αδελφές ιεραπόστολοι στους διορισμούς των του εξωτερικού, όταν ακολουθούνται με θέρμη από ιθαγενείς νέους άνδρες που ενεργούν ήπια και προσποιούνται στην αρχή ότι εγεννήθη μέσα τους ενδιαφέρον από το Βιβλικό άγγελμα που τους έφερε η νεαρά ιεραπόστολος και έπειτα τις θέτουν σε δοκιμασία με ακατάλληλες εισηγήσεις και προτάσεις, για να τις κάμουν να υποχωρήσουν. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν αφιερωμένοι Χριστιανοί νέοι που έρχονται σε ώρα γάμου και που μπορεί να ονειροπολούν έναν ευτυχή, επιτυχή γάμο κάτω από την ευλογία του Θεού είτε πριν είτε μετά από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν όλα τα αφιερωμένα μέλη της κοινωνίας Νέου Κόσμου σ’ αυτόν τον ευτελή, ανήθικο κόσμο του πειρασμού, στον οποίον είμεθα υποχρεωμένοι να τηρούμε ηθική ακεραιότητα απέναντι του Θεού. Μην επιχειρείτε να μάθετε τον «σκληρό δρόμο».

34. Επομένως, ποια προσευχή του ψαλμωδού αισθανόμεθα την υποκίνησι ν’ αναπέμψωμε;

³⁴ Καθώς σκεπτόμεθα τη σοβαρότητα του ζητήματος, αισθανόμεθα την υποκίνησι να αναπέμψωμε την προσευχή που ανέπεμψε ο ψαλμωδός αφού είχε διαπράξει ένα λυπηρό ηθικό παράπτωμα: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ· και πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου.»​—Ψαλμ. 51:10.