Ερεύνης της Δημιουργίας, «επειδή τα επιστημονικά στοιχεία για το υπόδειγμα της Δημιουργίας είναι πολύ πιο καλύτερα από τα στοιχεία του υποδείγματος της εξελίξεως. Εκείνοι επαναστρέφουν στα θρησκευτικά· εμείς μένομε προσκολλημένοι στην επιστήμη.» Οι οπαδοί της εξελίξεως πιστεύουν σε απολιθώματα που ποτέ δεν βρέθηκαν, ενώ οι οπαδοί της δημιουργίας μένουν προσκολλημένοι στα γνωστά γεγονότα της γενετικής.

◆ Ο Τζων Γουάιτχεντ, καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπωλ Στέητ της Ινδιάνας, συνηγορεί υπέρ της εξελίξεως, χρησιμοποιώντας ένα καθόλου επιστημονικό χαρακτηρισμό: «Οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι φοιτητές, είναι πρόθυμοι να δεχθούν οποιαδήποτε ανοησία τους σερβίρουν σήμερα.»

◆ Η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι φοιτητές, δέχονται την εξέλιξι.

Διαμαρτυρίες για την Έκθεσι Εξελίξεως στο Σμιθσόνιαν

◆ Τον Μάιο του 1979 το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν άνοιξε μια νέα αίθουσα μόνιμης εκθέσεως περί εξελίξεως. Οι οπαδοί της δημιουργίας ισχυρίζονται ότι τέτοια χρησιμοποίησις κυβερνητικών χρηματικών ποσών για να εμποδίσουν τις μάζες με τη θρησκεία της εξελίξεως παραβιάζει την Πρώτη Τροπολογία. Έγινε μήνυσις σε ομοσπονδιακό δικαστήριο και το δικαστήριο απεφάνθη κατά των οπαδών της δημιουργίας, οι οποίοι έκαναν έφεσι που ακόμη εκκρεμεί.—«Τάιμς» της Νέας Υόρκης, 19 Μαΐου 1979.

Μια Σοφή Συμβουλή

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ του βιβλίου των Παροιμιών ομιλεί σαν ένας πατέρας που συμβουλεύει τον γιο του. Τα εδάφια Παροιμίαι 6:30-35 λέγουν: «Τον κλέπτην δεν αποστρέφονται, εάν κλέπτη δια να χορτάση την ψυχήν αυτού, όταν πεινά· αλλ’ εάν πιασθεί, θέλει αποδώσει, επταπλάσια· θέλει δώσει πάντα τα υπάρχοντα της οικίας αυτού. Όστις όμως μοιχεύει με γυναίκα, είναι ενδεής φρενών (καρδίας, ΜΝΚ)· απώλειαν φέρει εις την ψυχήν αυτού, όστις πράττει τούτο. Πληγάς και ατιμίαν θέλει υποφέρει· και το όνειδος αυτού δεν θέλει εξαλειφθή. Διότι η ζηλοτυπία είναι μανία του ανδρός, και δεν θέλει δείξει έλεος εις την ημέραν της εκδικήσεως. Δεν θέλει δεχθή ουδέν λύτρον· ουδέ θέλει εξιλεωθή, και αν πολλαπλασιάσης τα δώρα.»

Εδώ αντιπαραβάλλεται ο κλέπτης με τον μοιχό. Οι άνθρωποι μπορεί να τρέφουν ένα αίσθημα συμπαθείας προς τον κλέπτη ο οποίος κλέβει επειδή πεινά. Μερικές μεταφράσεις, όμως, αποδίδουν την πρώτη φράσι ως εξής: «Δεν καταφρονούν οι άνθρωποι τον κλέπτη;» Είτε καταφρονείται ο κλέπτης είτε όχι, όταν συλλαμβάνεται τιμωρείται. Κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο, ο κλέπτης έπρεπε να πληρώση τα διπλάσια, τα τετραπλάσια ή τα πενταπλάσια, σύμφωνα με το είδος που είχε κλέψει και τις περιστάσεις. (Έξοδ. 22:1, 4, 7) Εδώ, στο 6ο κεφάλαιο των Παροιμιών, η λέξις «επταπλάσια» προφανώς σημαίνει μια πλήρη πληρωμή, σύμφωνα με ότι θα εκδίκαζαν οι δικασταί, επειδή το «επτά» συχνά χρησιμοποιείται για να δηλώση πληρότητα. Ή, μπορεί να σημαίνει ότι ο κλέπτης, για να κατευνάση το άτομο που έχει αδικηθή και να αποκαταστήση την ειρήνη μαζί του, θα μπορούσε να διαθέση ό,τι είχε.

Αντιθέτως, ο μοιχός είναι «ενδεής καρδίας»—δεν υπάρχει τίποτε στο ελατήριό του που να αφήνη στους άλλους περιθώριο να αισθανθούν συμπάθεια γι’ αυτόν. Θα τον καταφρονήσουν πολύ περισσότερο απ’ όσο θα καταφρονούσαν τον κλέπτη. Επί πλέον, ο μοιχός δεν χάνει μόνο τα αποκτήματά του, αλλά μπορεί να καταστρέψη και την ίδια του την ψυχή—τη ζωή του. Κάτω από τον νόμο, ο μοιχός έπρεπε να θανατώνεται. (Λευιτ. 20:10) Αλλά μολονότι, όπως και σε συγχρόνους καιρούς, μπορεί να μην τιμωρήται με θάνατο, η ατιμία και το όνειδός του δεν μπορούν να εξαλειφθούν—οι πληγές που προκαλεί στον εαυτό του, στον γαμήλιο σύντροφό του, στην οικογένειά του, στις σχέσεις του με τους φίλους του, ποτέ δεν επουλώνονται πλήρως. Και μπορεί να προσβληθή και από ένα επιβλαβές αφροδίσιο νόσημα.

Επί πλέον, το μοιχό άτομο αναγκάζεται να αντιμετωπίση την οργή ενός ζηλότυπου συζύγου. Όταν ο σύζυγος το διαπιστώση, ο θυμός του δεν επιδέχεται ούτε επιχειρήματα ούτε δικαιολογίες. Μολονότι ο κλέπτης μπορεί να αποκαταστήση την ειρήνη μέσω ανταποδόσεως, δεν υπάρχει λύτρο ούτε πληρωμή που θα μπορέση να ικανοποιήση τον πληγωμένο σύζυγο και να παράσχη προστασία από την οργή του.—Παράβαλε με Παροιμίες 27:4.