Μη Αφήνετε τον Πλούτο ή τη Φτώχεια να Είναι ο Όλεθρός Σας

ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ μπορεί να προξενήσουν βλάβη στους πλουσίους όπως και η φτώχεια μπορεί να είναι επιβλαβής στους φτωχούς. Μια αρχαία θεόπνευστη παροιμία, που ισχύει και σήμερα όσο και τότε που γράφτηκε, εκφράζει καλά αυτό το γεγονός: «Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις· καταστροφή δε των πενήτων η πτωχεία αυτών.»—Παροιμ. 10:15.

Αλλ’ αν τα αγαθά του πλουσίου είναι μια οχυρά πόλις, πώς μπορεί αυτό να του προξενήση βλάβη; Είναι αναντίρρητον ότι οι πλούσιοι έχουν την τάσι να θεωρούν τα πλούτη των σαν μια προστασία, σαν ένα τείχος που περιβάλλει μια πόλι. Και είναι κατανοητό γιατί θα μπορούσαν να είναι προστασία. Διότι τα πλούτη γενικά σημαίνουν γι’ αυτούς καλή διατροφή, καλή κατοικία και άλλα υλικά ωφελήματα. Το χρήμα αναμφισβήτητα έχει κάποια αξία, όπως λέγει η Γραφή: «Είναι σκέπη το αργύριον.»—Εκκλησ. 7:12.

Αλλά μήπως ο πλούτος κάνει έναν άνθρωπο απρόσβλητο από καρκίνο, καρδιοπάθεια και άλλες δυσάρεστες παθήσεις; Μήπως μπορεί να εξαγοράση την ευτυχία—έναν ασφαλή γάμο, ή παιδιά με καλή διαγωγή και σεβασμό στους μεγαλυτέρους; Αντιθέτως, ένας άνθρωπος μπορεί στην πραγματικότητα να χάση την υγεία του και να βλάψη τους οικογενειακούς δεσμούς του επειδή προσπαθεί πάρα πολύ να έχη περισσότερα εισοδήματα. Είναι ακριβώς όπως εξηγεί μια άλλη θεόπνευστη παροιμία: «Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις, και φαντάζεται αυτά ως υψηλόν τείχος.»—Παροιμ. 18:11.

ΠΩΣ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΕ ΕΡΗΜΩΣΙ

Η υπερβολική σπουδαιότης που αποδίδει ένας πλούσιος στα υλικά πλούτη του αποτελεί απλώς πλάσμα της φαντασίας του. Στην πραγματικότητα, τα πλούτη μπορούν να συμβάλουν στην καταστροφή ενός ανθρώπου. Έχετε προσέξει, λόγου χάριν, ότι οι πλούσιοι αποτελούν κοινώς τον στόχο των κακούργων; Συχνά ακούονται ειδήσεις ότι τους απάγουν, τους κρατούν για λύτρα, και κάποτε τους φονεύουν. Ή αυτό μπορεί να συμβή σε προσφιλή των πρόσωπα και να καταστραφή η οικογένειά των.

Τα πλούτη επίσης συντείνουν σε συμφορές και με άλλους τρόπους. Έχει γίνει κοινό πράγμα τα τέκνα των πλουσίων ν’ απορρίπτουν τον υλιστικό τρόπο ζωής των γονέων των. Αυτά μπορεί ακόμη και τους γονείς των ν’ απορρίψουν, πράγμα που προκαλεί μεγάλη οικογενειακή θλίψι.

Αλλά πιο σοβαρή ακόμη επίδρασι μπορεί να έχουν τα πλούτη στη σχέσι ενός ατόμου με τον Θεό. Μολονότι μπορεί οι πλούσιοι να μην απορρίπτουν την πίστι στον Θεό, τείνουν όμως να τον υποβιβάσουν σε μια δευτερεύουσα θέσι στη ζωή τους. Πραγματικά, εμπιστεύονται περισσότερο στον εαυτό τους παρά στον Θεό. Μια τέτοια στάσις οδηγεί σε τελικό όλεθρο, όπως το ετόνισε ο Ιησούς Χριστός στην παραβολή του για τον πλούσιο ο οποίος επεδίδετο υπερβολικά στην ικανοποίησι των επιθυμιών του.—Λουκ. 12:16-21· Παροιμ. 11:28.

Ωστόσο τα πλούτη μπορεί να μη κάνουν κατ’ ανάγκην έναν άνθρωπο να υπερηφανευθή και να εμπιστεύεται μόνον στον εαυτό του. Ένας που έχει πλούτη μπορεί να σκέπτεται σοβαρά τον Θεό και την ανάγκη να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη. Ίσως και σεις αυτό κάνετε. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σας επισκέπτωνται για να σας μιλήσουν για τη βασιλεία του Θεού, τους ακούτε. Μπορεί να προμηθευθήτε και έντυπα της Αγίας Γραφής και να κάμετε μάλιστα μια γενναιόδωρη συνεισφορά γι’ αυτά. Αλλ’ αυτό είναι εκείνο που απαιτείται για να ευαρεστήσετε τον Θεό;

Μια πείρα από την πραγματική ζωή μάς βοηθεί να το καταλάβωμε. Ένας πλούσιος επλησίασε τον Ιησού και τον ρώτησε τι έπρεπε να κάμη ‘για να έχη ζωήν αιώνιον.’ Αυτός ο άνθρωπος υπήκουε ήδη στους βασικούς νόμους του Θεού, αλλ’ όταν ο Ιησούς του εξήγησε ότι για να ευαρεστήση τον Θεό και ν’ αποκτήση αιώνιο ζωή έπρεπε να παύση να ενδιαφέρεται κυρίως για την απόκτησι υλικών αγαθών και, αντιθέτως, έπρεπε να γίνη μαθητής του Ιησού και να μιμηθή το παράδειγμά του μεταδίδοντας τα πνευματικά πράγματα στους άλλους, ο πλούσιος λυπημένος απομακρύνθηκε. Γιατί;—Ματθ. 19:16-22.

Το πρόβλημα διαπιστώνεται σε μια παραβολή που χρησιμοποίησε ο Ιησούς για κείνους οι οποίοι ακούουν «τον λόγον της βασιλείας.» Ο Ιησούς εξήγησε τα εξής για έναν ωρισμένο τύπο ανθρώπου που αναφέρεται στην παραβολή: «Η μέριμνα του αιώνος τούτου, και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον.» (Ματθ. 13:22) Η αφθονία των υλικών πραγμάτων συχνά έχει αυτό το αποτέλεσμα. Οι πλούσιοι γενικά ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα υλικά τους συμφέροντα ώστε δεν δίνουν τη δέουσα προσοχή στον «λόγον της βασιλείας.» Συμβαίνει αυτό σ’ εσάς;

Αν πραγματικά θέλετε να ευαρεστήσετε τον Θεό, τώρα είναι καιρός να κάμετε μια αλλαγή. Μην αφήνετε τις περιπλοκές των κοινωνικών και εμπορικών συμφερόντων να σας καταπνίξουν πνευματικώς. Αν είναι ανάγκη, κάμετε ριζικές προσαρμογές για να μπορήτε να μελετάτε τακτικά τον Λόγο του Θεού. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ευχαρίστως θα σας βοηθήσουν, χωρίς επιβάρυνσι. Γίνετε ένας από τους μαθητάς του Χριστού, μιμούμενος πραγματικά το παράδειγμά του, κι έτσι κρατήστε το θείο δώρον της ‘αιωνίου ζωής.’

ΜΗ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΗ ΣΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ ΣΑΣ

Εξ άλλου οι φτωχοί πρέπει επίσης να φυλάγωνται, διότι η φτώχεια μπορεί ομοίως να συντελέση στην καταστροφή τους. Μπορεί να ομολογούν ότι πιστεύουν στον Θεό, και ν’ ακολουθούν την αληθινή θρησκεία, αλλά η φτώχεια μπορεί να καταθλίψη το πνεύμα τους και να στρεβλώση τους συλλογισμούς των. Ένας αρχαίος σοφός ανεγνώρισε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβή, και γι’ αυτό προσηύχετο: «Μήποτε ευρεθείς πτωχός κλέψω, και λάβω το όνομα του Θεού μου επί ματαίω.»—Παροιμ. 30:9.

Σε μια σκληρή ανάγκη, μπορεί ένας άνθρωπος να καταληφθή από τον πειρασμό να κλέψη. Σε πολλές περιπτώσεις σήμερα ο φτωχός βλέπει πολλούς ολόγυρά του να ζουν μέσα στην αφθονία και μπορεί ν’ αγανακτήση γι’ αυτές τις ανισότητες. Αλλ’ αυτές οι περιστάσεις δεν αποτελούν δικαιολογία για να κλέψη, διότι αυτό δεν το επιτρέπουν ούτε οι νόμοι του Θεού ούτε οι νόμοι των ανθρώπων.

Αν ένας πέση στον πειρασμό και φθάση στο σημείο να κλέψη ή να διαπράξη παρόμοια ανεντιμότητα, ποιες είναι οι συνέπειες; Μπορεί να καταλήξη στη φυλακή, πράγμα που μπορεί να σημάνη ντροπή και για τον ίδιο και για την οικογένειά του. Επίσης, η συνείδησίς του μπορεί να τον βασανίζη, ή, και το χειρότερο ακόμη, να σκληρυνθή και τότε μπορεί να γίνη ένας κατά συνήθεια κακοποιός. Αν δεν ληφθούν μέτρα επανορθώσεως, το αποτέλεσμα θα είναι θεία αποδοκιμασία και απώλεια της ελπίδος αιωνίου ζωής στη δίκαιη νέα τάξι του Θεού, που τώρα πλησιάζει.

Ένας άνθρωπος είναι ανάγκη να κατανοήση ότι τα αποκτήματά του δεν θα του φέρουν αληθινή επιτυχία. Αντιθέτως, επιτυχία θα του φέρη η ορθή του στάσις απέναντι του Ιεχωβά Θεού. Γιατί; Διότι ο Θεός μόνο μπορεί να ιδρύση και θα ιδρύση μια δίκαιη κυβέρνησι κάτω από την οποία δεν θα υπάρχουν αδικίες, ώστε άλλοι να ευνοούνται και άλλοι όχι. Η βέβαιη υπόσχεσις του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, είναι ότι όλοι όσοι θα ζουν τότε σύμφωνα με τις θείες απαιτήσεις, θ’ απολαμβάνουν άφθονα τα αγαθά της γης.—Ησ. 25:6-9· Αποκάλ. 21:3, 4.

Εν τω μεταξύ, ενόσω οι αδικίες του παρόντος συστήματος αφήνονται ακόμη να υπάρχουν, το αν είναι κανείς πλούσιος ή φτωχός δεν επηρεάζει τη θέσι του απέναντι του Θεού. Είναι όπως λέγει η θεόπνευστη παροιμία: «Πλούσιος και πτωχός συναπαντώνται· ο Ιεχωβά είναι ποιητής αμφοτέρων τούτων.» (Παροιμ. 22:2, ΜΝΚ) Όλοι στέκουν ενώπιον του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, βάσει του τι είναι, όχι του τι κατέχουν.

Έτσι επίσης βλέπουν ο ένας τον άλλον εκείνοι που λατρεύουν αληθινά τον Ιεχωβά Θεό. Δεν κρίνουν τους άλλους από την οικονομική ή κοινωνική των υπόστασι, αλλά τους δέχονται για ό,τι πράγματι είναι ως άτομα. Θα θέλατε σεις να συνδεθήτε με ανθρώπους οι οποίοι φέρονται μεταξύ των με αυτόν τον τρόπο; Μπορείτε να τους βρήτε στις Αίθουσες Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά.