οι συγγραφείς πραγματικά γνώριζαν εκείνα για τα οποία μιλούσαν.

Η ΑΠΟΨΙΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΔΟΥΛΟΥ»

Μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτή την εξέτασι. Μια και βεβαιωθήκαμε ποιο όργανο χρησιμοποιεί ο Θεός ως «δούλο» του για να χορηγήση πνευματική τροφή στο λαό του, ασφαλώς ο Ιεχωβά δεν ευαρεστείται αν παίρνωμε αυτή την τροφή σαν να περιείχε ίσως κάτι το βλαβερό. Πρέπει να έχωμε εμπιστοσύνη στο μέσον που χρησιμοποιεί ο Θεός. Στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλυν, από τα οποία προέρχονται οι Βιβλικές εκδόσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, υπάρχουν περισσότεροι ώριμοι Χριστιανοί πρεσβύτεροι, και του «υπολοίπου» και των «άλλων προβάτων» από οπουδήποτε αλλού στη γη.

Είναι αλήθεια, ότι οι αδελφοί που ετοιμάζουν αυτές τις εκδόσεις δεν είναι αλάνθαστοι. Τα συγγράμματά τους δεν είναι θεόπνευστα όπως ήσαν εκείνα του Παύλου και των άλλων Βιβλικών συγγραφέων. (2 Τιμ. 3:16) Και γι’ αυτό, κατά καιρούς, παρέστη ανάγκη, καθόσον η κατανόησις γίνεται σαφέστερη, να διορθωθούν απόψεις. (Παρ. 4:18) Εν τούτοις, αυτό συνετέλεσε σε συνεχή διευκρίνισι των αληθειών που βασίζονται στη Γραφή και την οποία παραδέχονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στο πέρασμα των ετών, καθόσον εγίνοντο προσαρμογές σ’ αυτές τις αλήθειες, γίνονταν ολοένα πιο θαυμάσιες και εφαρμόσιμες στη ζωή μας σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες». Οι Βιβλικοί σχολιαστές του Χριστιανικού κόσμου δεν είναι ούτε αυτοί θεόπνευστοι. Παρά τους ισχυρισμούς τους ότι έχουν πολλή γνώσι, δεν μπόρεσαν να εξυψώσουν ούτε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες—όπως είναι η επικείμενη Παραδεισιακή γη, η σπουδαιότης του ονόματος του Θεού, και η κατάστασις των νεκρών.

Αντίθετα, η ιστορία της οργανώσεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» στα περασμένα 100 χρόνια και πλέον μας κάνουν να καταλήξωμε σ’ αυτό που ο Πέτρος είπε όταν ο Ιησούς ρώτησε τους αποστόλους, αν ήθελαν και αυτοί να τον εγκαταλείψουν, δηλαδή, «Προς τίνα θέλομεν υπάγει;» (Ιωάν. 6:66-69) Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Όλοι μας έχομε ανάγκη βοηθείας για να κατανοήσωμε την Αγία Γραφή, και δεν μπορούμε να βρούμε τη Γραφική καθοδηγία που χρειαζόμεθα έξω από την οργάνωσι του «πιστού και φρονίμου δούλου.»

Γιατί Πρέπει να Χαλιναγωγούμε τη Γλώσσα Μας;

Γνωρίζετε κάποιον που μιλεί πάρα πολύ; Το εδάφιο Παροιμίες 10:19 παρουσιάζει μια αιτία για την οποία πρέπει να φυλαγώμεθα απ’ αυτό. Λέει: «Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ’ όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός.»

Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος εβεβαίωσε την ανάγκη να φυλαγώμεθα από σφάλματα της γλώσσης, διότι αν δεν χαλιναγωγούμε τη γλώσσα, μπορεί αυτό να κάνη μάταιη τη λατρεία μας. (Ιακ. 1:26) Κανείς από μας δεν μπορεί τελείως να χαλιναγωγήση τη γλώσσα του, αλλά μπορούμε θετικά να βελτιωθούμε.—Ιακ. 3:2-8.

Αυτό δεν απαιτεί να μένωμε άλαλοι, χωρίς να συμμετέχωμε σε συνομιλίες. Αλλά γιατί να μη κάνετε την παρακάτω δοκιμή; Σημειώστε τις αντιδράσεις σας για ένα χρονικό διάστημα. Ιδέτε, αν μπορήτε να παρατηρήσετε, ότι σε μια ομαδική συζήτησι, αισθάνεσθε την τάσι να μιλήσετε πολύ για κάθε ειδικό θέμα. Με τις συζητήσεις σε διάφορα θέματα της ζωής, μήπως διαρκώς θέλετε να έχετε τον τελευταίο λόγο έχοντας πει τα περισσότερα από όλους τους άλλους συνομιλητές; Αν είναι έτσι, κάποιος στοχασμός πάνω στο εδάφιο Παροιμίες 10:19 μπορεί να σας προφυλάξη.