Ζητείτε την Ευδοκία του Θεού Τώρα

«Διότι όστις εύρη εμέ (την σοφίαν), θέλει ευρεί ζωήν, και θέλει λάβει χάριν (ευδοκίαν, ΜΝΚ) παρά Ιεχωβά.»—Παροιμ. 8:35, ΜΝΚ.

1, 2. (α) Γιατί εκατομμύρια ανθρώπων αποτυγχάνουν στην αναζήτησί τους υγείας και ζωής; (β) Εκείνος που επιθυμεί το καλό ποιο ερώτημα πρέπει να εξετάση;

ΤΙ ζητάτε; Ζητάτε να βρήτε αυτό που θα σας φέρη υγειά, ευτυχία, ικανοποίησι, ασφάλεια και μακροζωία; Εκατομμύρια άνθρωποι στη γη διακαώς επιθυμούν αυτές τις ευλογίες αλλά δεν μπόρεσαν να τις βρουν, διότι τις ζητούν από μια εσφαλμένη πηγή. Πολλοί ζητούν υλική ευημερία και οικονομική επιτυχία, για να διαπιστώσουν απλώς ότι η αμοιβή του πλούτου είναι πολύ αβεβαία και ότι το χρήμα δεν μπορεί ν’ αγοράση υγεία και ζωή. Άλλοι ζητούν απολαύσεις και αυτοϊκανοποίησι, αλλά πολύ συχνά με τη δαπάνη της ηθικής και του αυτοσεβασμού των. Μερικοί αγωνίζονται για ν’ αποκτήσουν δύναμι και επιρροή, ενώ άλλοι ζητούν απλώς δικαιοσύνη και ισότητα. Μερικοί απογοητεύονται πολύ μ’ αυτά που βλέπουν γύρω τους και ζητούν να τ’ αλλάξουν με στασιασμό και βία, ενώ άλλοι ζητούν να διαφύγουν εξαπατώντας τη διάνοιά τους με υπερβολικό ποτό και ναρκωτικά που ναρκώνουν το μυαλό.

² Αλλά είναι κάποιο απ’ αυτά η πηγή της πραγματικής ευτυχίας και ζωής; Ρίχνουν τα άλυτα προβλήματα της εποχής μας, που πλήττουν και διαιρούν την ανθρωπότητα, την θερμή λάμψι της ελπίδος για το μέλλον; Τα άλυτα ζητήματα που γίνονται πιο περίπλοκα και συγκεχυμένα κάθε μέρα, ζητήματα που κάνουν άνδρες και γυναίκες να διαπληκτίζωνται και να μάχωνται, να μισούν και να καταστρέφουν ο ένας τον άλλον—μήπως υπόσχονται αυτά να προμηθεύσουν εκείνο που ζητάτε; Προσφέρει αυτός ο κόσμος της αυξανομένης απληστίας και μίσους εγκλήματος, της βίας, της ανηθικότητος, των ναρκωτικών, της αδικίας και της πονηρίας κάθε είδους—σας προσφέρει ένας τέτοιος κόσμος την προοπτική να επιτύχετε τα καλά πράγματα που τόσο διακαώς επιθυμείτε; Αν όχι, ίσως να πρέπει να εξετάσετε τα εξής σοφά λόγια από τις Παροιμίες: «Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει χάριν (ευδοκίαν, ΜΝΚ)· αλλ’ όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ’ αυτόν.» (Παροιμ. 11:27) Αν ζητήτε το καλό, τότε εξετάστε το ερώτημα που περισσότερο από κάθε άλλο θα έχη βαθειά επίδρασι στο μέλλον σας—ναι, επάνω στο μέλλον ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους—δηλαδή, ζητείτε την ευδοκία του Θεού;

 3. Γιατί τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός για να ζητήση κανείς την ευδοκία του Θεού;

³ Γιατί αυτό το ερώτημα είναι τόσο ζωτικό; Γιατί ιδιαίτερα σ’ αυτή την εποχή πρέπει να λάβωμε απόφασι σχετικά με το να ζητούμε την ευδοκία του Θεού; Διότι σύμφωνα με τις αλάνθαστες αποδείξεις του Λόγου του Θεού, της Γραφής, έχομε φθάσει στον καιρό της ανθρώπινης ιστορίας που χαρακτηρίζεται στις Γραφές ως ‘οι έσχατες ημέρες,’ στον καιρό για να ‘κηρυχθή ενιαυτός ευπρόσδεκτος του Ιεχωβά και ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών.’—2 Τιμ. 3:1-5· Ησ. 61:2, ΜΝΚ.

 4. Πώς ο Θεός εξεδήλωσε την επιθυμία του να επεκτείνη την ευδοκία του στο ανθρώπινο γένος;

⁴ Ο Θεός πάντοτε εξεδήλωσε την ευδοκία του σ’ εκείνους που έδειξαν πίστι σ’ αυτόν και οι οποίοι εξεδήλωσαν εκτίμησι για την αγαθωσύνη και τη χάρι του. Ποτέ δεν απέρριψε κανένα από το ανθρώπινο γένος ο οποίος ειλικρινά ζήτησε την εύνοιά του. Πολλοί άνδρες πίστεως στη διάρκεια των αιώνων ζήτησαν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια του και απέκτησαν έτσι την εύνοια και την ευλογία του. Ποτέ δεν μετενόησαν γι’ αυτό, όπως λέγει η παροιμία: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτή.» (Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά έχει πάντοτε αναλάβει την πρωτοβουλία για να κάμη τη χάρι του και την ευδοκία του διαθέσιμα για κείνους από το ανθρώπινο γένος οι οποίοι θα την επιθυμούσαν. Η πιο μεγάλη απόδειξις ως σήμερα αυτού του στοργικού ενδιαφέροντος για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους ήταν η αποστολή του Υιού του Ιησού Χριστού στη γη, διότι αυτή απέδειξε τη στοργική επιθυμία του Θεού να δώση ευλογίες και ζωή σ’ εκείνους τους κατοίκους της γης, οι οποίοι θα τον εδέχοντο, όπως ακριβώς το εξέφρασε ο ίδιος ο Ιησούς: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απωλεσθή πας ο πιστεύων ει αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.»—Ιωάν. 3:16· 1 Ιωάν. 4:9, 10.

5, 6. (α) Πώς οι προφητείες της Γραφής δείχνουν ότι ο Θεός εκδηλώνει την ευδοκία του στο ανθρώπινο γένος; (β) Πότε έκαμε την εμφάνισί του ο βασιλεύς σ’ εκπλήρωσι της προφητείας;

⁵ Από αιώνες οι θεόπνευστες προφητείες των Εβραϊκών Γραφών είχαν προείπει το ενδιαφέρον του Θεού για τη γη και τους ανθρωπίνους κατοίκους της. Οι προφητείες φθάνουν ως πίσω στον Κήπο της Εδέμ αμέσως μετά την ανυπακοή και την πτώσι του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους, του Αδάμ και της Εύας. Η πρώτη προφητεία προείπε το «σπέρμα» πώς θα μισούσε τον «όφι,» τον κυριώτερο εχθρό του Θεού, τον Σατανά, και ότι αυτό το σπέρμα τελικά θα ‘συνέτριβε’ θανάσιμα τον ‘όφι’ στην κεφαλή, θανατώνοντας έτσι τον μεγαλύτερο εχθρό του ανθρωπίνου γένους, εκείνον ο οποίος πονηρά ωδήγησε την ανθρώπινη οικογένεια στην αμαρτία και τον θάνατο. Αργότερα οι προφητείες είπαν για την υπόσχεσι του Θεού να δώση ένα βασιλέα μεγαλύτερο από τον Δαβίδ, το σπέρμα του Αβραάμ, ο οποίος θα έφερνε σ’ όλα τα έθνη του ανθρωπίνου γένους τις ευλογίες μια δικαίας κυβερνήσεως με δικαιοσύνη και ειρήνη, ένα βασιλέα ο οποίος θα κυβερνήση με σοφία και κατανόησι, του οποίου η διακυβέρνησις θα είναι αιωνία, στον οποίο μπορούν να στραφούν όλοι οι λαοί για δικαιοσύνη και ειρήνη, μια βασιλεία η οποία θα θέση τέρμα στις μαχόμενες πολιτικές βασιλείες και κυβερνήσεις, και να παραμείνη με δικαιοσύνη στους αιώνες.—Γέν. 3:15· 22:17, 18· Ησ. 2:2-4· 11:1-5· Δαν. 2:44· 7:13, 14.

⁶ Ήλθε κατόπιν το επόμενο βήμα στο σκοπό του Θεού να δώση ευλογία και ευδοκία στους ανθρώπους που θα άξιζαν. Το πόσο εντυπωσιακό ήταν το στοργικό ενδιαφέρον του για την ανθρωπότητα απεδείχθη από τις περιστάσεις που περιέβαλαν τα θαυματουργικά γεγονότα που συνέβησαν το έτος 2 π.Χ. στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας. Είχε έλθει ο καιρός για την έλευσι εκείνου του υποσχεμένου Μεσσιανικού Βασιλέως, του ηγεμονικού άρχοντος ειρήνης και δικαιοσύνης που είχε προλεχθή από τον προφήτη Ησαΐα πριν από αιώνες: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί των ώμων αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων Ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως του αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—Ησ. 9:6, 7, ΜΝΚ.

7, 8. (α) Ποιες ήσαν οι περιστάσεις της αναγγελίας των αγγέλων, και ποια περαιτέρω υπόσχεσι ευλογίας περιελάμβανε αυτή; (β) Πώς εκδηλώθηκε από τους ποιμένας ενδιαφέρον στην υπόσχεσι και εκτίμησις στην εύνοια του Θεού;

⁷ Η γέννησις αυτού του πριν από αιώνες υποσχεμένου Μεσσιανικού άρχοντος θα ήταν ασφαλώς μια αιτία για ευφροσύνη διακύρυξι νέων σ’ όλους εκείνους που επιθυμούσαν την ευδοκία του Θεού και ποθούσαν διακαώς ειρήνη και δικαιοσύνη. Με την ευκαιρία εκείνη, ακόμη και οι άγγελοι του Θεού συμμετείχαν στην ευφρόσυνη αναγγελία εκείνης της εξαιρετικής αναγγελίας εκείνης της εξαιρετικής γεννήσεως στην πόλι Βηθλεέμ. Οι ποιμένες που έβοσκαν τα ποίμνιά τους στις Ιουδαϊκές πλαγιές ήσαν οι προνομιούχοι και ευνοημένοι θεαταί του εμπνέοντος δέος αγγελικού θεάματος που ακολούθησε. Για να ωφεληθούν εκείνοι που θα ζητούσαν την ευδοκία του Θεού, ο Βιβλικός συγγραφεύς Λουκάς το αφηγείται για μας: «Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη. Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.»—Λουκ. 2:8-14 (Κριτικόν Κείμενον).

⁸ Εκείνοι οι ταπεινοί ποιμένες απεδείχθη ότι ήσαν άνθρωποι που ενδιαφέρονταν για την ευδοκία του Θεού, διότι αμέσως ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ για να δουν το βρέφος του οποίου η γέννησις έκαμε ακόμη και τους αγγέλους να διακηρύξουν, ‘δόξα στον Θεό στους ουρανούς,’ και του οποίου η γέννησις περιελάμβανε και την υπόσχεσι ‘επί γης ειρήνη σε ανθρώπους ευδοκίας.’ Πόσο ευνοημένοι από τον Θεό ήσαν ώστε να λάβουν την ειδική αναγγελία αυτού του πιο σπουδαίου και εκτάκτου γεγονότος στην ανθρώπινη ιστορία, όχι μέσω περιτέχνων ηλεκτρονικών αγωγών επικοινωνίας που επρόκειτο να επινοήσουν αργότερα οι άνθρωποι, όπως το ραδιόφωνο ή η τελεόρασις, αλλά με άμεση ανακοίνωσι από υπερανθρώπους εξωγήινους πνευματικούς υιούς του Θεού. Με την ευδοκία του προς αυτούς, ο Θεός μέσω των αγγέλων του τους είχε επιτρέψει να είναι αυτόπται μάρτυρες του τι έκανε χάριν του ανθρωπίνου γένους με το να στείλη τον υποσχεμένο Μεσσία ή Χριστό τον Κύριο, τον βασιλικό απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ, διότι η Μαρία η μητέρα του ήταν απόγονος του Δαβίδ. Γεμάτη εκτίμησι για την εύνοια που τους έδειξε ο Θεός, «επέστρεψαν οι ποιμένες, δοξάζοντες και υμνούντες τον Θεόν διά πάντα όσα ήκουσαν και είδον, καθώς ελαλήθησαν προς αυτούς.»—Λουκ. 2:20.

 9. Τι σημαίνει να γίνη κανείς ‘άνθρωπος ευδοκίας’ του Θεού;

⁹ Έτσι, όπως αποδείχθηκε από την ειδική εύνοια που χαρίσθηκε σ’ εκείνους τους πιστούς ποιμένας της Ιουδαίας, οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού, οι οποίοι δέχονται την ειρήνη του, είναι εκείνοι στους οποίους αυτός χορηγεί την εύνοια και την ευαρέσκειά του. Αυτή είναι η σκέψις που υποδεικνύουν διάφορες μεταφράσεις της Γραφής όταν αποδίδουν αυτά τα λόγια του ουρανίου πλήθους αγγέλων στη γέννησι του Ιησού. Η Αμερικανική Στερότυπος Μετάφρασις μεταφράζει το εδάφιο Λουκάς 2:14 ως εξής: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων στους οποίους αυτός ευαρεστείται.» Η μετάφρασις του Δρος Μόφφατ λέγει: «Δόξα στον Θεό στους υψηλούς ουρανούς, και ειρήνη στη γη στους ανθρώπους τους οποίους αυτός ευνοεί!» Η Νέα Αγγλική Βίβλος λέγει: «Δόξα στον Θεό στους υψίστους ουρανούς, και στη γη ειρήνη στους ανθρώπους στους οποίους επαναπαύεται η εύνοιά του.» Έτσι γίνεται σαφές ότι η ευλογία της ειρήνης του Θεού είναι γι’ αυτούς οι οποίοι ζητούν την ευδοκία του και κερδίζουν την ευαρέσκειά του.

10. (α) Με ποιον τρόπο έκαμε γνωστό ο Ιησούς ότι η ευδοκία του Θεού ήταν διαθέσιμη σε πολλούς; (β) Πώς ήταν έκδηλο ότι η ευδοκία του Ιεχωβά δεν είναι για όλους;

¹⁰ Στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του, ο Ιησούς Χριστός καλούσε την προσοχή στο γεγονός ότι η ευδοκία του Θεού ήταν τότε διαθέσιμη για κείνους από το Ιουδαϊκό έθνος οι οποίοι την επιθυμούσαν. Η παρουσία του ανάμεσά τους εσήμαινε ότι ο Θεός έδειχνε με ειδικό τρόπο ευδοκία σ’ αυτούς, και η αποδοχή εκ μέρους των της ευδοκίας του θα έφερνε σ’ αυτούς αιώνια οφέλη. Στη συναγωγή της πόλεως Ναζαρέτ, όπου αυτός ήταν ξυλουργός ως τα τριάντα χρόνια της ηλικίας του, εδόθη σε μια περίπτωσι στον Ιησού ο ρόλος της προφητείας του Ησαΐα. Διάβασε απ’ αυτόν από το κεφάλαιο εξήντα ένα εδάφια ένα και δύο: «Πνεύμα Κυρίου του Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε διάνα ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· διά να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Όταν η Ιησούς ετελείωσε να διαβάζη αυτή την προφητεία, εστράφη στους ακροατάς του και εβεβαίωσε: «σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» (Λουκ. 4:17-21, ΜΝΚ) Θαυμαστές ευλογίες περιμένουν λοιπόν εκείνους οι οποίοι δέχονται τα αγαθά νέα που προσέφερε ο Ιησούς. Εν τούτοις δεν είναι δύσκολο να παρατηρήση κανείς τη μεγάλη αντίθεσι σκέψεως στις εκφράσεις «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον» και «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Είναι φανερό ότι αντίθετοι προορισμοί περιλαμβάνονται, πράγμα που κάνει έκδηλο το γεγονός ότι η ευδοκία του Θεού δεν είναι για όλους τους ανθρώπους. Αν ήταν, τότε δεν θα υπήρχε ανάγκη για «ημέραν εκδικήσεως.»

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

11. Εξηγήστε γιατί οι Ιουδαίοι της εποχής του Ιησού απελάμβαναν ένα «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον» εκ μέρους του Ιεχωβά.

¹¹ Την εποχή εκείνη στην Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος, εκείνη η υπόσχεσις του ‘ευπροσδεκτου ενιαυτού’ που την ακολουθούσε η καταστρεπτική «ημέρα εκδικήσεως» είδε μια τυπική εκπλήρωσι σε μια σειρά γεγονότων που αποτελούν αιτία ενδιαφέροντος στην εποχή μας. Η διακήρυξις του ‘ευπροσδέκτου ενιαυτού’ ή «έτους ευδοκίας» που είχε αρχίσει με τον Ιησού, συνεχίσθηκε αργότερα από τους πιστούς κεχρισμένους ακολούθους του ύστερ’ από την Πεντηκοστή. Περιελάμβανε ένα άγγελμα αγαθών νέων που περιεστρέφετο γύρω από την υποσχεμένη Βασιλεία με τον διωρισμένο από τον Θεό Μεσσία και γινόταν δημοσία με το δραστήριο κήρυγμα εκείνων τους οποίους ο Θεός είχε χρίσει με το άγιο πνεύμα του. Προσέφερε σ’ όλους εκείνους τους Ιουδαίους εκεί στην Ιουδαία την ευλογία στην οποία ήλπιζαν οι πατέρες των επί αιώνες, σ’ εκείνους οι οποίοι είχαν εκδηλώσει πίστι στις υποσχέσις που είχαν καταγράψει οι προφήται. Ο Κυριώτερος Αντιπρόσωπος του Θεού για σωτηρία και ζωή ήταν ανάμεσά τους. Πραγματικά ήταν γι’ αυτούς ‘ο ευπρόσδεκτος του Ιεχωβά ενιαυτός.’

12. Γιατί ο ‘ευπρόσδεκτος ενιαυτός’ των δεν επρόκειτο να διαρκέση επ’ αόριστον;

¹² Αλλά θα τον εδέχοντο; Θα ήταν αυτός ‘ευπρόσδεκτος ενιαυτός’ με τις προσδοκίες των ευλογιών πάντοτε διαθέσιμος στο Ιουδαϊκό έθνος ώστε να μπορούν να στραφούν σ’ αυτόν αν και όποτε ήθελαν; Όχι, οι περιστάσεις που ακολούθησαν δείχνουν ότι δεν συνέβαινε αυτό. Όπως ακριβώς ένα έτος είναι μια ωρισμένη χρονική περίοδος με μια αρχή και ένα τέλος, έτσι και ο ‘ευπρόσδεκτος ενιαυτός’ ή ‘έτος ευδοκίας’ δεν θα διαρκούσε επ’ αόριστον. Εκείνοι οι οποίοι επιθυμούσαν πραγματικά την ευδοκία, δηλαδή την εύνοια του Θεού και ήθελαν να έχουν τα οφέλη και τις ευλογίες της, έπρεπε να ενεργήσουν γρήγορα και αποφασιστικά προτού λήξη αυτή η περίοδος, πριν έλθη επάνω τους η «ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών.»

13. Η προφητεία του Ιησού προείπε ποιο τέλος για τον ‘ευπρόσδεκτον ενιαυτόν’ τον πρώτο αιώνα;

¹³ Η προφητεία του Ιησού σχετικά με το τι θα ερχόταν σ’ εκείνους που απέρριπταν την ευδοκία του Θεού περιελάμβανε και μια προειδοποίησι για περιωρισμένη χρονική περίοδο. Ο Ιησούς είχε περιγράψει τα σημαντικά γεγονότα που θα ωδηγούσαν στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.: «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής.» Με αυτή την προειδοποίησι υπ’ όψιν, εκείνοι οι Ιουδαίοι που ήσαν στην Ιουδαία και οι οποίοι πραγματικά είχαν ειλικρινή επιθυμία ν’ αποκτήσουν την ευδοκία του Θεού θα έδειξαν εξαιρετικό ενδιαφέρον στις οδηγίες που ακολούθησαν: «Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω· και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν. Διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, διά να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα.» Κατόπιν τονίζοντας πόσο περιωρισμένο ακριβώς θα ήταν εκείνο το «έτος ευδοκίας» για αυτό το έθνος ο Ιησούς προσέθεσε την δυσοίωνη προειδοποίησι: «Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γίνωσι πάντα ταύτα.»—Λουκ. 21:20-22, 32.

14. (α) Προτίμησε το Ιουδαϊκό έθνος να δεχθή την ευδοκία του Θεού; (β) Τι ήσαν αναγκασμένοι να δεχθούν, και πώς;

¹⁴ Όπως ακριβώς είχε προείπει ο Ιησούς. Ύστερ’ από 37 χρόνια, μέσα σ’ εκείνη τη γενεά ο «ενιαυτός ευπρόσδεκτος του Ιεχωβά» είχε φθάσει στο τέλος του, για ν’ ακολουθήση γοργά η καταστρεπτική «ημέρα εκδικήσεως» που έπεσε βιαίως επάνω στον Ιουδαϊκό λαό, ιδιαίτερα επάνω στην Ιερουσαλήμ. Το έτος 66 μ.Χ. οι Ρωμαϊκές στρατιές ήλθαν όπως ακριβώς είχε προειδοποιήσει ο Ιησούς και περιεκυκλώσαν την πόλι. Όταν οι Ρωμαϊκές στρατιές απεσύρθησαν για λίγον καιρό, εκείνοι οι οποίοι ζητούσαν την ευδοκία του Θεού είχαν ακόμη καιρό να προσέξουν την προειδοποίησι του Ιησού να ‘φύγουν εις τα όρη.’ Αυτό το έκαμαν, και γρήγορα. Εν τούτοις, το 70 μ.Χ. είδαν τον Ρωμαίο στρατηγό Τίτο να έρχεται με τις λεγεώνες του, αυτή τη φορά για να επιφέρη μια τρομακτική ερήμωσι στο λαό και στην πόλι, με την σφαγή 1.100.000 Ιουδαίων και την αιχμαλωσία άλλων 97.000 αθλίων δούλων οι οποίοι διεσκορπίσθησαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Έτσι όπως ακριβώς ο Θεός είχε χρησιμοποιήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις του ασεβούς άρχοντος Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος το 607 π.Χ. για να τιμωρήση το έθνος που τον είχε απορρίψει, έτσι και το 70 μ.Χ. οι στρατιωτικές λεγεώνες της Ρώμης υπό τον Στρατηγό Τίτο εξυπηρέτησαν πολύ καλά το σκοπό του, όταν η καταστρεπτική ‘ημέρα εκδικήσεώς’ του έπεσε με βίαιο και οδυνηρό τρόπο επάνω στο έθνος το οποίο προτίμησε ν’ απορρίψη τον ‘ευπρόσδεκτον ενιαυτόν’ του. Εκείνα τα άθλια θύματα τα οποία είχαν διώξει και προκαλέσει τον θάνατο του Ιησού και των πιστών ακολούθων του, και οι οποίοι είχαν κλείσει τ’ αυτιά τους στην προειδοποίησι του Ιησού και των ευπειθών μαθητών του να φύγουν για να διασωθούν από την επικείμενη συμφορά, αναγκάσθηκαν να αισθανθούν τα σκληρά αποτελέσματα της ‘ημέρας εκδικήσεως’ του Θεού, μια πείρα την οποία δεν μπορούσαν ν’ αποφύγουν.

15. Πώς η αποδοχή της ευδοκίας του Θεού ωφέλησε το υπόλοιπο των πιστών;

¹⁵ Σ’ ολόκληρο εκείνο το έθνος ο Θεός έκαμε διαθέσιμη την ευδοκία του μέσω της αναγγελίας του Υιού του και των μαθητών του, αλλά λίγοι μόνο την δέχθηκαν και εξεδήλωσαν την πίστι τους σ’ αυτήν με την υπακοή τους. Μόνο ένα υπόλοιπο προσπάθησε ν’ αποκτήση την ειρήνη του Θεού για τους ανθρώπους ευδοκίας, και αυτοί έγιναν μαθηταί του Ιησού, δείχνοντας δημοσία την απόφασί τους να βαπτισθούν ως ακόλουθοι του Ιησού. Έτσι εκείνοι οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ διέφυγαν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την δουλεία των αθλίων ανθρώπων που είχαν επιζήσει, διότι πρόσεξαν την προειδοποίησι και ενήργησαν σύμφωνα με τις οδηγίες που είχε δώσει ο Ιησούς.

ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

16, 17. (α) Για ποιους οι συνθήκες του Ιουδαϊκού έθνους χρησιμεύουν ως ένα μάθημα; (β) Ποια είναι μερικά ωφέλιμα χαρακτηριστικά του ‘ευπροσδέκτου ενιαυτού’; (γ) Γιατί είναι ακόμη καιρός να ζητήση κανείς την ευδοκία του Θεού;

¹⁶ Σ’ όλα αυτά υπάρχει ένα σπουδαίο μάθημα για τον καθένα που ζη στη γη σήμερα. Αυτοί οι ‘κακοί καιροί’ που τώρα καταβροχθίζουν όλες τις οικογένειες και τα έθνη της γης μας τοποθετούν με αλάνθαστο τρόπο στην περίοδο εκείνη του χρόνου που είναι γνωστή ως οι ‘έσχατες ημέρες,’ ο καιρός της «συντελείας του αιώνος.» (2 Τιμ. 3:1-5· Ματθ. 24:3) Αυτή η περιωρισμένη Γραφική περίοδος χρόνου, μολονότι είναι γεμάτη από αυξανόμενες παγκόσμιες συμφορές και θλίψεις για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, είναι ταυτοχρόνως και ένας πολύ ευτυχισμένος καιρός γι’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό. Διότι στην προφητεία του Ησαΐα που διάβασε ο Ιησούς την ημέρα του Σαββάτου στην Ναζαρέτ, περιέγραψε τις πνευματικές ευλογίες που θα ελάμβαναν πολλοί πριν από την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Αυτές περιλαμβάνουν ‘το κήρυγμα του ευαγγελίου στους πράους, τη θεραπεία των συντετριμμένων την καρδίαν, το κήρυγμα ελευθερίας στους αιχμαλώτους και το άνοιγμα των οφθαλμών των δεσμίων,’ που όλα επρόκειτο να πραγματοποιηθούν μαζί με την διακήρυξι του έτους ευδοκίας εκ μέρους του Ιεχωβά.

¹⁷ Αυτό σημαίνει ότι ζούμε στον καιρό που μπορεί κανείς ακόμη ν’ αποκτήση την ευδοκία του Θεού, όταν δεν είναι ακόμη πολύ αργά, προτού η «ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών» τερματισθή επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι δεν εζήτησαν την ευδοκία του. Αυτή η ‘ημέρα εκδικήσεως’ θα πραγματοποιηθή στην επερχομένη μεγάλη θλίψι η οποία θα κορυφωθή στον ‘πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,’ την μάχη του «Αρμαγεδδώνος,» όταν ο Θεός θα εκδηλώση την εκδίκησί του σ’ όλους εκείνους οι οποίοι απέρριψαν την ευδοκία του και ετάχθησαν εναντίον αυτού, της βασιλείας του και της δικαιοσύνης του.—Ησ. 61:1, 2· Αποκάλ. 16:14, 16.

18. Ποια εκλογή αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σήμερα;

¹⁸ Το ερώτημα λοιπόν που αντιμετωπίζομε είναι: Θ’ αποδειχθούμε φρόνιμοι και θα δεχθούμε τώρα την ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά μας να εκζητήσωμε την ευδοκία του Θεού κι έτσι να μας ευνοήση αυτός με ζωή; Ή, όπως στην Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος που έλειπε η πίστις, θα περιφρονήσωμε την προειδοποίησι και θ’ απορρίψωμε την παιδεία, σφραγίζοντας έτσι το μέλλον μας με αιώνιο θάνατο ως θύματα της τελικής «ημέρας εκδικήσεως» του Θεού;

19. Αναφέρετε μερικές αποδείξεις που δείχνουν ότι η προφητεία του Ιησού εκπληρώνεται άλλη μια φορά.

¹⁹ Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα του Θεού που δείχνουν οι προφητείες της Γραφής και τα γεγονότα αυτού του εικοστού αιώνος, το έτος 1914 μ.Χ. εσημείωσε την έναρξι του «εσχάτου καιρού» αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Αυτός ο καιρός παρέστη με αδιάψευστο τρόπο μάρτυς μιας σταθερής επιδεινώσεως των ανθρωπίνων υποθέσεων από τότε, και υπογραμμίσθηκε από δύο μεγάλους παγκοσμίους πολέμους, καθώς και από δωδεκάδες μικροτέρους πολέμους, μερικοί από τους οποίους συνεχίζονται, και άλλοι απειλούν να ξεσπάσουν κάθε στιγμή. Η μεγάλη ιδιοτέλεια, το μίσος, το έγκλημα, η ανηθικότης και η αθεΐα κάθε είδους τονίζουν το γεγονός ότι η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους δεν έχουν εκζητήσει την ευδοκία του Θεού, ούτε έχουν δώσει σ’ αυτόν κάποιον λόγο για να επεκτείνη σ’ αυτούς την ευδοκία του. Άλλη μια φορά η προφητεία του Ιησού στο 24 κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου στην οποία έδωσε λεπτομερή περιγραφή της καταπτώσεως των ανθρωπίνων σχέσεων στην εποχή μας βρίσκει την εκπλήρωσί της, αυτή τη φορά όχι απλώς στη γη του Ιούδα, αλλά στα γεγονότα τα οποία επηρεάζουν τους ανθρώπους κάθε έθνους στη γη. Προείπε ότι «θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν,» μαζί με πείνες, ‘σεισμούς κατά τόπους,’ θλίψι και διωγμό των πιστών δούλων του Θεού. «Θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους. Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς· και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη πολλών θέλει ψυχρανθή.» (Ματθ. 24:7-13) Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι αυτά τα λόγια αληθεύουν σ’ αυτή τη γενεά περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.

20. (α) Για ποιους είναι τώρα ο ‘ευπρόσδεκτος ενιαυτός’ του Θεού διαθέσιμος; (β) Ποια διακήρυξις τον διακρίνει; (γ) Για ποιους ιδιαιτέρως είναι το κήρυγμα της Βασιλείας «ευαγγέλιον»;

²⁰ Πραγματικά αυτό είναι ένας καιρός όπου η ευδοκία του Θεού χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ευτυχώς, ο ‘ευπρόσδεκτος ενιαυτός του Ιεχωβά’ είναι ανοιχτός όχι απλώς σε μια περιωρισμένη κοινότητα κατά σάρκα Ισραηλιτών, αλλά σε όλες τις οικογένειες της οικουμένης. Πώς αυτό; Ο Ιησούς το εξηγεί σ’ ένα επόμενο εδάφιο της προφητείας του για την εποχή μας: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Ο Ιησούς δεν είναι τώρα ανάμεσά μας για να κηρύξη αυτά τ’ αγαθά νέα στη γη. Υπακούοντας σ’ αυτή την εντολή, ωστόσο, το παγκόσμιο σώμα των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά κηρύττει «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» παγκοσμίως, από τον καιρό της γεννήσεως αυτής της βασιλείας το έτος 1914, και με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα. Εξήγγειλαν πιστά σε όλους εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη και επιθυμούν τελεία και ειρηνική κυβέρνησι στη γη ότι αυτή η βασιλεία του Θεού την οποία από πολύν καιρό ζητούσαν και προσηύχοντο γι’ αυτήν, με τον εξυψωμένο Υιό του Θεού, τον Χριστό Ιησού, επάνω στον ουράνιο θρόνο της, ανέλαβε την εξουσία από τον Θεό το 1914. αυτή η αναγγελία είναι «ευαγγέλιον» για εκείνους οι οποίοι εκζητούν την ευδοκία του Θεού, διότι περιλαμβάνει την προσδοκία ν’ αποκτήσουν την εύνοια και την ευδοκία του Θεού για αιώνια ευλογία και ωφέλειά των κάτω απ’ αυτή την τελεία κυβέρνησι. Είναι «ευαγγέλιον» για τους ‘ανθρώπους ευδοκίας’ του Θεού, διότι σημαίνει ότι ο ενθρονισμένος βασιλεύς του Θεού θα στρέψη σύντομα την προσοχή του με αποφασιστικό τρόπο στη γη για να πραγματοποιήση τις απαιτούμενες συγκλονιστικές αλλαγές του κόσμου που θα επιτρέψουν την αποκατάστασι στη γη των θελκτικών και ειρηνικών συνθηκών που είχε υπ’ όψι του αρχικά ο Θεός.—Δαν. 2:44· Σοφ. 3:8· Ψαλμ. 37:10, 11.

21. Ποια πορεία μας κατευθύνει η σοφία να λάβωμε; Γιατί;

²¹ Τι μεγαλειώδης ευκαιρία είναι τώρα ανοιχτή γι’ αυτούς οι οποίοι προσέχουν την προειδοποίησι και εκλέγουν να εκζητούν την εύνοια του Θεού στον υπολειπόμενο χρόνο του ‘ευπροσδέκτου ενιαυτού του Ιεχωβά.’ Δεν είναι φρόνιμο να εκλέξη κανείς εκείνο που θα τον ωφελήση περισσότερο; Δεν είναι σοφή πορεία να ζητήση κανείς μελλοντικά οφέλη από μια πηγή που είναι αξιοσημείωτη και βεβαία; Ακούστε καθώς μας ομιλεί η σοφία στις Παροιμίες της Γραφής, λέγοντας: «Διότι όστις εύρη εμέ, θέλει ευρεί ζωήν, και θέλει λάβει χάριν (ευδοκίαν, ΜΝΚ) παρά του Ιεχωβά. Όστις όμως αμαρτήση εις εμέ, την εαυτού ψυχήν αδικεί· πάντες οι μισούντες με αγαπώσι θάνατον.» (Παροιμ. 8:35, 36, ΜΝΚ)Δεν είναι λοιπόν πρακτική σοφία να προστατεύση κανείς τη ζωή του; Δεν είναι φρόνιμο να προετοιμάζεται κανείς και να φροντίζη για το μέλλον; Εκείνοι οι οποίοι απορρίπτουν την ευσεβή πορεία και προτιμούν την πορεία της ανομίας μισούν τη σοφία και είναι εκείνοι οι οποίοι «αγαπώσιν θάνατον.»

22, 23. (α) Ποιο αρχαίο παράδειγμα περιγράφει την εκλογή που ετέθη μπροστά σ’ εκείνους οι οποίοι ήθελαν ν’ αποκτήσουν την εύνοια του Θεού; (β) Γιατί είναι σπουδαίο να μη αναβάλη κανείς να ζητήση την ευδοκία του Θεού;

²² Η εκλογή που αντιμετωπίζομε σήμερα εμείς μας υπενθυμίζει την εκλογή που είχε τεθή ενώπιον των περιπλανωμένων τέκνων του Ισραήλ στις πεδιάδες του Μωάβ στην έρημο ακριβώς τον καιρό που επρόκειτο να διασχίσουν τον Ιορδάνη ποταμό και να μπουν στη γη που ήταν υποσχεμένη στον προπάτορά των Αβραάμ. Με την ευκαιρία εκείνη ο Μωυσής μίλησε στα συγκεντρωμένα πλήθη και έδωσε την εξής προειδοποίησι: «Διαμαρτύρομαι προς εσάς σήμερον τον ουρανόν και την γην, ότι έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· διά τούτο εκλέξατε την ζωήν, διά να ζήτε, συ και το σπέρμα σου· διά να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, διά να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και διά να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν.»—Δευτ. 30:19, 20, ΜΝΚ.

²³ Έτσι κι εμείς σήμερα πρέπει να κάμωμε μια εκλογή. Αν επιθυμούμε ζωή, θ’ ακούσωμε τη φωνή του Ιεχωβά και θα κάμωμε τα αναγκαία βήματα που μας εγγυώνται την εύνοιά του. Αν επιθυμούμε το καλό θα κάμωμε κάτι για ν’ αποκτήσωμε την ευδοκία του Θεού, όπως παροτρύνει το εδάφιο Παροιμίαι 11:27: «Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει χάριν (ευδοκίαν, ΜΝΚ)· αλλ’ όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ’ αυτόν.» Ευτυχώς βρισκόμεθα ακόμη στον «ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά ενιαυτόν.» Υπάρχει ακόμη ευκαιρία να ζητήσωμε και ν’ αποκτήσωμε την αιώνια εύνοια και ευδοκία του. Η σοφία υπαγορεύει να μη περιμένωμε ούτε ν’ αναβάλλωμε. Τώρα είναι ο καιρός να λάβωμε απόφασι, διότι η ευκαιρία να ζητήσωμε την ευδοκία του Θεού δεν θα είναι πάντοτε διαθέσιμη. Γι’ αυτό ενεργήστε τώρα και εκλέξατε ζωή. Ζητήστε την ευδοκία του Θεού για ν’ απολαμβάνετε πάντοτε στη γη την ‘ειρήνην εν ανθρώποις ευδοκίας’ του Θεού.

[Εικόνα στη σελίδα 562]

Στη γέννησι του Ιησού οι άγγελοι ανήγγειλαν σε ταπεινούς ποιμένες: ‘Επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας.’ Σεις ζητείτε την ευδοκία του Θεού σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’;