Εκγύμνασις των Δυνάμεών σας Αντιλήψεως

 1. Με τι παρωμοιώθη στην προφητεία η κλήσις των Χριστιανών διακόνων, και πώς ο Ιησούς κατέστησε σαφή τη σημασία της;

ΕΚΕΙΝΟΙ που ακολουθούν την κλήσι των αληθινών Χριστιανών διακόνων σήμερα παρωμοιώθηκαν στην προφητεία με αλιείς και κυνηγούς. Ο Ιερεμίας, προλέγοντας έναν καιρό που ο Θεός θα εκτελούσε έργο συνδιαλλαγής, ανέγραψε: «Ιδού, θέλω αποστείλει πολλούς αλιείς, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλουσιν αλιεύσει αυτούς· και μετά ταύτα θέλω αποστείλει πολλούς κυνηγούς, και θέλουσι θηρεύσει αυτούς από παντός όρους, και από παντός λόφου, και από των σχισμών των βράχων.» (Ιερεμ. 16:16, ΜΝΚ) Η σημασία αυτής της προφητείας έγινε σαφής όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων.»​—Ματθ. 4:19.

 2. Γιατί είναι σπουδαία στη διακονία η εκγύμνασις των δυνάμεών μας αντιλήψεως, και πώς εξεικονίζεται αυτό;

² Αν πρόκειται ν’ αποκτήσωμε τα προσόντα ως έμπειροι κυνηγοί και αλιείς ανθρώπων, πρέπει να είμεθα ακόλουθοι και μιμηταί του Χριστού Ιησού. Πρέπει πρώτ’ απ’ όλα ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι του λόγου του Θεού όπως και ο Ιησούς, συλλαμβάνοντας την πλήρη σημασία του ώστε να είμεθα ικανοί να διακρίνωμε καθαρά την έκβασι της πορείας της ενεργείας μας. Τούτο σημαίνει να επιδοθούμε σοβαρά στην εκγύμνασι των δυνάμεών μας αντιλήψεως για χρήσι στη διακονία. Βγαίνοντας από τον κόσμο, είμεθα αρχάριοι στην τέχνη, άπειροι. Ο καθένας μπορεί να βαστά ένα όπλο μέσα στα δάση, αλλ’ αυτό δεν τον κάμει κυνηγό. Ο επιδέξιος κυνηγός είναι αφωσιωμένος στον αντικειμενικό του σκοπό, με μάτια και αυτιά άγρυπνα, παρατηρώντας για κάποιο σημείο θηράματος. Γνωρίζει ότι αλλιώς, θα μπορούσε να πεινάση ή, ακόμη χειρότερα, να σκοντάψη στο σπήλαιο ενός λιονταριού ή να πατήση επάνω σ’ ένα θανατηφόρο φίδι. Ο ικανός κυνηγός μαθαίνει να αναγνωρίζη κάθε σημείο κυνηγιού, μαθαίνει να εξηγή αυτά τα σημεία κατάλληλα στη θέσι των και μαθαίνει να χρησιμοποιή αυτά τα σημεία για να κυνηγήση επιτυχώς το θήραμά του. Ομοίως, όπως η επιδεξιότης του κυνηγού είναι τελεία στην πραγματική πείρα, και όπως ακριβώς ο Ιησούς έμαθε υπακοή από όσα έπαθε, έτσι και η εκγύμνασις των δυνάμεών μας διακρίσεως ως Χριστιανών διακόνων δεν είναι η απλή σύλληψις θεωρητικών ιδεών. (Εβρ. 5:8) Πρέπει να κάμωμε στη διακονία του αγρού εφαρμογή της εκλεκτής σοφίας που αποκτήσαμε άνωθεν, αν πρόκειται αυτή να είναι πρακτική και αν πρόκειται να φθάση σε πλήρη καρποφορία. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να απεργασθή τη σωτηρία μας και τη σωτηρία εκείνων που αναζητούμε.​—1 Τιμ. 4:16.

 3. Γιατί η παιδεία και μια προσεκτική κατεύθυνσις είναι σπουδαία για την εκγύμνασι των δυνάμεών μας αντιλήψεως;

³ Μια τέτοια πορεία δεν μπορεί ν’ ακολουθηθή χωρίς σημαντική προσπάθεια. «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» (Εβρ. 12:11) Η δικαιοσύνη είναι μια πορεία του να πράττωμε το ορθόν και αν πρόκειται να την αναλάβωμε πρέπει να έχωμε τις δυνάμεις μας αντιλήψεως εκγυμνασμένες με κατάλληλη παιδεία. Τούτο σημαίνει να κατευθύνωμε προσεκτικά τον εαυτό μας στο ν’ αποφεύγη την ανάπτυξι οκνηρών συνηθειών ή να συμπαρασύρεται στην αδιαφορία. Η αναζήτησις των κρυμμένων θησαυρών του λόγου του Θεού και η χρήσις της γνώσεως πολύ αποτελεσματικά στον αγρό απαιτούν αγρυπνία και παρατηρητική διάνοια. Ποια αποτελέσματα υποθέτετε ότι θα είχε ο κυνηγός που κάθεται ονειροπολώντας στη σκιά, με το όπλο του στηριγμένο σ’ ένα δέντρο;

 4. Με ποιους δύο τρόπους ιδιαίτερα μπορούν να εκγυμνασθούν οι δυνάμεις μας διακρίσεως;

⁴ Η παροιμία λέγει: «Ο σοφός ακούων θέλει γείνει σοφώτερος, και ο νοήμων θέλει αποκτήσει επιστήμην κυβερνήσεως.» (Παροιμ. 1:5) Αφού το ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι και να συλλάβωμε την έννοιά της είναι μια από τις πρώτες απαιτήσεις για την εκγύμνασι των δυνάμεών μας αντιλήψεως, πρέπει σοβαρά να επιδοθούμε στην τέχνη. Ας εξετάσωμε δύο τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνη αυτό: τη μελέτη και την παρατήρησι. Ο πεπειραμένος κυνηγός κατανοεί ότι το να γνωρίζη τι να ζητήση αποτελεί βασική γνώσι του επαγγέλματός του. Για τούτο έμαθε ν’ αναγνωρίζη και να διακρίνη τα διαφόρων ειδών ίχνη των ζώων. Φθάνει να γνωρίζη τις συνήθειες διατροφής ποικίλων ειδών κυνηγιού, τη σημασία όλων των διαφόρων ήχων που ακούει και αν είναι αμέσου ενδιαφέροντος για την πραγματοποίησι του αντικειμενικού του σκοπού. Με την εξάρτυσί του είναι προετοιμασμένος να ανιχνεύση τη λεία του και να την πλησιάση προσεκτικά. Μόνο ο αρχάριος ή άπειρος περιφέρεται απλώς ώσπου να πηδήση το κυνήγι απέναντί του.

 5. Γιατί δεν μπορούμε να είμεθα ικανοποιημένοι με μια απλή επιφανειακή άποψι των όσων μελετούμε στη Γραφή;

⁵ Η μελέτη της Γραφής που κάνομε πρέπει ν’ ακολουθήση το ίδιο πρότυπο. Αφού πρέπει να έχωμε ακριβή γνώσι εμείς οι ίδιοι αν πρόκειται να είμεθα αποτελεσματικοί στην αποστολή μας ως κυνηγών και αλιέων ανθρώπων, τότε πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να χρησιμοποιήσωμε την ίδια τεχνική κυνηγιού και ψαρέματος στην αναζήτησι που κάνομε των κρυμμένων αληθειών του λόγου του Θεού. Για τούτο πρέπει να μάθωμε ν’ αναπτύσσωμε μια οξεία ενημερότητα των όσων μελετούμε και του πώς αυτά σχετίζονται με τη διακονική μας αποστολή. Δεν θα είμεθα ικανοποιημένοι με μια απλή επιφανειακή άποψι, αλλά θα είμεθα άγρυπνοι σε κάθε πλευρά της εννοίας της ύλης που εξετάζομε.

 6. Όταν προπαρασκευαζώμεθα για τη μελέτη Σκοπιάς, τι περισσότερο μπορούμε να κάμωμε από το να σημειώσωμε απλώς τις απαντήσεις στις τυπωμένες ερωτήσεις, και γιατί είναι πολύ σπουδαίο να κάμωμε κάτι περισσότερο;

⁶ Παραδείγματος χάριν, όταν προπαρασκευάζεσθε για την εκκλησιαστική μελέτη Σκοπιάς, κάνετε μήπως κάτι περισσότερο από το να βρίσκετε και να σημειώνετε τις απαντήσεις των ερωτήσεων που είναι τυπωμένες στο κάτω μέρος της σελίδος; Θυμηθήτε το παράδειγμα του κυνηγού που ανιχνεύει τη λεία του και την παρατηρεί προσεκτικά. Το να εξετάζωμε μια μόνο παράγραφο τη φορά, με την ερώτησί της και την απάντησί της, είναι σαν να μιμούμεθα τον κυνηγό που βλέπει ένα μόνο αποτύπωμα μια φορά χωρίς αναγνώρισι του τι αντιπροσωπεύει αυτό εν σχέσει με τα ίχνη που άφησε το θήραμά του. Ένας τέτοιος κυνηγός μπορεί γρήγορα να χάση τα ίχνη τελείως με αποτέλεσμα να επιστρέψη στην κατασκήνωσι χωρίς το θήραμά του. Ενώ θα ωφεληθούμε αναμφιβόλως μαθαίνοντας μόνο μερικές απαντήσεις σε ολίγες ερωτήσεις στη μελέτη μας, δεν πρέπει να λησμονούμε τη συμβουλή του σοφού κυνηγού Παύλου, ο οποίος είπε: «Δια τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμεν ποτέ.» (Εβρ. 2:1) Πόσο περισσότερο ενεργετικά και διαρκή θα είναι τ’ αποτελέσματα της μελέτης μας, αν συλλαμβάνωμε την «έννοια» ολοκλήρου του άρθρου, αναγνωρίζοντας και εφαρμόζοντας κάθε σημείο της μελέτης στην ανάπτυξι του θέματος του άρθρου, εξετάζοντας την εφαρμογή όλων των αναφερομένων αλλά μη παρατιθεμένων Βιβλικών εδαφίων, σκιαγραφώντας στη διάνοιά μας τα κύρια επιχειρήματα και τις Γραφικές αποδείξεις, που οδηγούν σε μια καθαρή τροχιά προς τα σπουδαία συμπεράσματα που είναι πάντοτε ο αντικειμενικός σκοπός κάθε άρθρου μελέτης τυπωμένου στη Σκοπιά.

 7. Ποια υψωμένη αντίληψις θα προκύψη από συνομιλία με τους αδελφούς μας επάνω σε νέα και δύσκολα σημεία που εμάθαμε;

⁷ Η προσωπική μελέτη υψώνεται αν είμεθα άγρυπνοι να εξετάσωμε μαζί με τους αδελφούς μας νέα ή δύσκολα σημεία που μαθαίνομε. Τα σημεία αυτά, όχι μόνο διακρίνονται έτσι πιο καθαρά, αλλά και είναι πιο βέβαιο ότι θα γίνουν ένα εύχρηστο μέρος της αποθήκης της γνώσεώς μας, εύκολα διαθέσιμο για ν’ αποτελέση θεμελιακά στοιχεία, επάνω στα οποία νέες και προχωρημένες αλήθειες μπορούν να οικοδομηθούν. Αυτή η διαρκής στροφή αποκτημένης πληροφορίας θα μας κάμη ασφαλείς από στασιμότητα, σπουδαίες δε αρχές, που αρχικά εμάθαμε πριν από πολλά χρόνια, θα είναι πάντοτε νωπές, όταν χρειάζωνται για τη λήψι αποφάσεων. Σε συνομιλίες με τους αδελφούς πριν και μετά τις συναθροίσεις, όταν πηγαίνετε στον τομέα και επιστρέφετε απ’ αυτόν, όταν προετοιμάζεσθε για γραπτές ανασκοπήσεις στη σχολή θεοκρατικής διακονίας, το ενδιαφέρον σας να οξύνετε την προοπτική σας θα διεγείρη το ενδιαφέρον άλλων και θα κάνετε καλό και για τον εαυτό σας και για τους αδελφούς σας. «Όπου συμβούλιον δεν υπάρχει, οι σκοποί ματαιόνονται· εν δε τω πλήθει των συμβούλων στερεόνονται.»​—Παροιμ. 15:22.

ΑΝΑΓΚΗ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

 8. Γιατί οι ομαδικές μελέτες είναι τόσο ζωτικές για μια πλήρη και ακριβή διάκρισι του λόγου του Θεού;

⁸ Εν τούτοις, οσοδήποτε υποβοηθητική και αν είναι η προσωπική μελέτη και οι κατ’ ιδίαν συζητήσεις με άλλους, πρέπει ωστόσο να παρακολουθούμε τις ομαδικές συναθροίσεις στην άμεσα γειτονική μας περιοχή, αν πρόκειται ν’ αναπτύξωμε τις δυνάμεις μας αντιλήψεως με μελέτη στο πλήρες. Όπως ακριβώς αποβλέπομε στον αγωγό επικοινωνίας του Θεού για εκπαίδευσι στον λόγον του, έτσι πρέπει να ζητούμε την ωργανωμένη εξέτασι αυτών των διδασκαλιών για την πληρέστατη κατανόησί των. Όταν μελετούμε σε μια ομάδα με άλλους που είναι ώριμοι, προστατευόμεθα από το να αντλήσωμε άσοφα συμπεράσματα ως αποτέλεσμα προσωπικής ερμηνείας κάποιου σημείου νουθεσίας. Είμεθα σε θέσι να συγκρίνωμε τις απαντήσεις των αδελφών μας μ’ εκείνες που έχομε προετοιμάσει. Είσθε άγρυπνος σ’ αυτή την ευκαιρία και προμήθεια; Εξελέγχετε μήπως τη γνώσι σας και την κατανόησί σας με όσα συζητούνται; Μπορεί να είσθε σε πλήρη συμφωνία με όσα λέγονται. Θα μάθετε ωστόσο νέους τρόπους εκφράσεως της ιδίας σκέψεως και ασφαλώς θ’ αποκτήσετε κάποιες νέες ιδέες σε κάθε συνάθροισι. Αλλ’ αν ακούτε να ερμηνεύεται ένα σημείο που δεν το κατανοείτε πλήρως ή που το έχετε εννοήσει διαφορετικά, τότε θα θέλετε με κάθε τρόπο να το σημειώσετε για να διευκρυνισθή αργότερα έτσι ώστε η επιδίωξις της αληθείας εκ μέρους σας να μη ματαιώνεται με ασαφή ή εσφαλμένα συμπεράσματα. Ένας συνετός και πεπειραμένος κυνηγός ποτέ δεν θα επιτρέψη να συρθή έξω από τα ίχνη του θηράματος όταν η μετάβασις είναι αβέβαιη. Θα επιβραδύνη το βήμα και θα κατοπτεύση ώσπου να είναι βέβαιος για τις κατευθύνσεις και έπειτα θα προχωρήση πάλι με κάθε ζέσι στην επιδίωξι του θηράματός του.

 9. (α) Ποια διανοητική διάθεσις στη δημοσία συνάθροισι, στη συνάθροισι υπηρεσίας και στη σχολή θεοκρατικής διακονίας θα μας ωφελήση περισσότερο; (β) Γιατί πρέπει να δεχώμεθα πρόθυμα κάθε ευκαιρία να εξασκήσωμε τη διάκρισί μας;

⁹ Όμοια πρέπει να είμεθα αφυπνισμένοι και ζωντανοί όταν ακούμε τις διδακτικές ομιλίες που παρουσιάζονται στις δημόσιες συναθροίσεις, στις συναθροίσεις υπηρεσίας και στη σχολή θεοκρατικής διακονίας, που διεξάγονται στην Αίθουσα Βασιλείας. Μερικές φορές μπορεί να είμεθα διατεθειμένοι να καθήσωμε απλώς και ν’ αφήσωμε τις ομιλίες να εκχυθούν επάνω μας, απορροφώντας μόνο τα σημεία εκείνα που κατορθώνουν να προσκολλώνται σ’ εμάς. Αυτό μοιάζει πολύ με τον κυνηγό, ο οποίος παθητικά, μολονότι αισιόδοξα, περιμένει το θήραμα να πέση στην αγκαλιά του. Ένας πραγματικός σπουδαστής του λόγου του Θεού θα μάθη να «ακούη» όπως άκουαν και οι μαθηταί του Ιησού, προσέχοντας για να συλλάβη περισσότερα παρά απλώς τα ουσιώδη. (Μάρκ. 4:10) Αν είμεθα αληθινά άγρυπνοι όταν ακούμε μια ομιλία, δεν θα ακούμε μόνο τα λόγια που λέγονται, αλλά και θα σκεπτώμεθα, θα μαθαίνωμε ν’ ακολουθούμε το σχέδιο του ομιλητού, να αποτιμούμε τις ιδέες του ομιλητού, συνδέοντας τα σημεία που εισάγονται μ’ εκείνα που ήδη παρουσιάσθησαν, ζυγίζοντας τις αποδείξεις που παρέχονται για υποστήριξι επιχειρημάτων, εξετάζοντας την πληρότητα των αποδείξεων που παρουσιάζονται ή των απαντήσεων σε ερωτήματα που ήγειρε το θέμα. Αργότερα, για να δοκιμάσωμε την αντίληψί μας και να εκπληρώσωμε την περαιτέρω ευθύνη μας να κάμωμε καλή χρήσι των όσων μάθαμε, μπορούμε να προσπαθήσωμε να δώσωμε περίληψι μιας από τις ομιλίες σε κάποιον που δεν μπόρεσε να είναι παρών. Αναφέρατε τα σημεία που εκαλύφθησαν, τα επιχειρήματα και τα Γραφικά εδάφια που εχρησιμοποιήθησαν ως αποδείξεις. Τέτοια στοχαστική και επιμελής προσοχή σε ό,τι λέγεται απαιτεί εξάσκησι και οξύτητα διακρίσεως, αλλά πολλοί αρχάριοι έγιναν επιδέξιοι κυνηγοί αφού επεδόθησαν επιμελώς στην τέχνη. Εκτός αυτού, όταν εξηγήται ο λόγος του Θεού μπροστά μας, ποια άλλη διάθεσι πρέπει να έχωμε; Απλή εκτίμησις των αληθειών που προσφέρονται και ειλικρινής επιθυμία να μάθωμε πρέπει να είναι αρκετή για να μας κάμη να «προσέχωμεν περισσότερον», αλλά όταν κατανοούμε πόσο ζωτική είναι η εκγύμνασις των δυνάμεών μας αντιλήψεως για την πνευματική πρόοδο και ωριμότητα, θα δεχθούμε πρόθυμα κάθε ευκαιρία για να εξασκήσωμε τη διάκρισί μας.

10. Ποια παρατήρησι συνιστά ο Παύλος για να οικοδομήσωμε πίστι, και τι απαιτεί αυτό;

¹⁰ Ένας άλλος σπουδαίος τρόπος αποκτήσεως γνώσεως και πληροφορίας είναι η παρατήρησις. Ο απόστολος Παύλος νουθετεί: «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας [δηλαδή, μέσα στην οργάνωσι του Θεού], οίτινες ελάλησαν προς εσάς του λόγον του Θεού των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.» (Εβρ. 13:7) Σημειώστε ότι ο απόστολος δεν μας λέγει εδώ απλώς να «αντιγράψωμε» τις πράξεις αυτών των ανθρώπων. Λέγει ότι πρέπει να απορροφήσωμε την ίδια πίστι που τους ωθεί στα παραδειγματικά των έργα. Τούτο απαιτεί διάκρισι, οξεία αντίληψι. Η πρακτική συμβουλή του Παύλου εδώ σημαίνει ότι πρέπει να παρατηρούμε προσεκτικά την καθοδηγία του Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του, δηλαδή, εκείνων που αντιπροσωπεύουν την οργάνωσι του Θεού στην εκκλησία ως επίσκοποι. Ειδικά μπορούμε να παρατηρούμε επωφελώς την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου», την οποίαν αυτός διώρισε επί όλων των συμφερόντων της Βασιλείας του: «Δια της σοφίας οικοδομείται οίκος, και δια της συνέσεως στερεόνεται. Και δια της γνώσεως τα ταμεία θέλουσι γεμισθή από παντός πολυτίμου και ευφροσύνου πλούτου. Ο σοφός άνθρωπος ισχύει, και ο άνθρωπος ο φρόνιμος αυξάνει δύναμιν. Διότι δια σοφών βουλών θέλεις κάμει τον πόλεμόν σου· εκ του πλήθους δε των συμβούλων προέρχεται σωτηρία.»​—Παροιμ. 24:3-6.

11. Ποιοι κίνδυνοι και ποια κακά αποτελέσματα θ’ αποφευχθούν με το ν’ ακολουθούμε ατομικώς την πορεία στην οποίαν ο Θεός έχει κατευθύνει την οργάνωσί του;

¹¹ Ο Ιεχωβά κατευθύνει την πορεία της οργανώσεώς του μέσω του αγίου πνεύματός του, της ενεργού του δυνάμεως. Σε μια περίοδο ογδόντα χρόνων στους συγχρόνους καιρούς μπορέσαμε να παρατηρήσωμε την αξιοπιστία αυτής της πορείας. Αναγνωρίζοντας τις πλούσιες ευλογίες που ο Ιεχωβά εξέχυσε επάνω στον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» ως τάξιν, δεν μπορούμε άρα γε να συμπεράνωμε ότι αυτά τα ίδια οφέλη θα προκύψουν σε άτομα που ακολουθούν αυτό το παράδειγμα, που συμμορφώνουν την πορεία των μ’ εκείνην που λαμβάνει η οργάνωσίς του; Γιατί, λοιπόν, να επιμένωμε να εκλέγωμε του δικό μας δρόμο, ορίζοντας δικούς μας κανόνες ή να προσπαθούμε ν’ αποτιμήσωμε την ατομική μας κρίσι πιο πάνω από εκείνην του δοκιμασμένου αυτού πιστού «δούλου»; Αυτό θα ήταν εξίσου άκαρπο όσο και η πορεία του κυνηγού που ακολουθεί ένα ψευδές ίχνος. Αδιάφορο πόσο μπορεί κανείς να πείση του εαυτό του ότι βρίσκεται στο σωστό μονοπάτι, η πραγματικότης είναι ότι το θήραμά του δεν βρίσκεται στο τέλος των ιχνών. Γιατί να εξαπατώμεθα με ψευδείς ελπίδες ή προσωπικές ιδέες; Αδιάφορο πόσο πεισμένοι μπορεί να είμεθα πόσο σκληρή προσπάθεια καταβάλλομε, το βραβείο της ζωής δεν πρόκειται να το έχωμε με το ν’ ακολουθούμε «μύθους σοφιστικούς». (2 Πέτρ. 1:16) «Η οδός του άφρονος είναι ορθή εις τους οφθαλμούς αυτού· ο δε ακούων συμβουλάς είναι σοφός.»​—Παροιμ. 12:15.

12. Εν τούτοις, ποια παγίδα πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν από αυτή την άποψι, και ποια προφυλακτικά λόγια περιέχονται στη συμβουλή του Παύλου;

¹² Εν τούτοις, δεν πρέπει να συλληφθούμε στην παγίδα τού ν’ ακολουθούμε τυφλά μια οργάνωσι ανθρώπων. Σημειώστε τη συμβουλή του Παύλου: ‘Έχετε προς οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.’ (Εβρ. 13:7) Πρέπει, λοιπόν, να γίνη επιμελής παρατήρησις των αποτελεσμάτων της δράσεώς των, αν είναι καλή η κακή. Τούτο είναι σε πλήρη αρμονία με τα περαιτέρω λόγια του Παύλου: «Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν·. . . εις εκείνο εις το οποίον εφθάσαμεν, ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα, ας φρονώμεν το αυτό. Αδελφοί, συμμιμηταί του γίνεσθε, και παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς.»​—Φιλιππησ. 3:15-17.

13. (α) Γιατί η πραγματική διάκρισις είναι τόσο ουσιώδης όταν ακολουθούμε εκείνους που λαμβάνουν την ηγεσία; (β) Ποια είναι η βαθύτερη σημασία της ‘διακρίσεως καλού και κακού’ και πώς πρέπει να μάθωμε να εκτιμούμε ένα ζήτημα;

¹³ Ενίοτε ένας επίσκοπος ή κάποιος εξέχων στην οργάνωσι του Θεού λαμβάνει μια άδικη πορεία και τα κακά αποτελέσματα δεν γίνονται φανερά για ένα διάστημα. Για τούτο ακριβώς είναι ουσιώδης η διάκρισις όταν ακολουθούμε το παράδειγμα εκείνων που λαμβάνουν την ηγεσία. Αν εμιμούμεθα ανθρώπους θα παρεπλανώμεθα εύκολα, αλλ’ αν ακολουθούμε τη συμβουλή του Παύλου και ζητούμε να μιμηθούμε την πίστι αυτών των ανθρώπων, τότε θα οδηγούμεθα από τον λόγον του Θεού και θα κατευθυνώμεθα από το πνεύμα του Θεού. Η εξάσκησις των δυνάμεών μας αντιλήψεως θα μας εκγυμνάση να διακρίνωμε το καλό και το κακό. Αυτό το ξεχώρισμα μεταξύ καλού και κακού δεν σημαίνει απλώς το να βλέπωμε και να χαράσσωμε διακρίσεις ή αντιθέσεις. Το κακό πρέπει να το βλέπωμε και να το μισούμε για ό,τι είναι, μια παραβίασις του νόμου του Θεού. (Αμώς 5:15· 1 Ιωάν. 3:4) Κάνοντας έτσι, δεν θα το συγχωρούμε επειδή γίνεται από κάποιον που μπορεί ν’ αγαπούμε ή να σεβώμεθα. (Δευτ. 13:6-9) Ο Αδάμ έκαμε αυτό το λάθος στην κρίσι. Εγνώριζε τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού και εγνώριζε ότι η Εύα είχε λάβει μια κακή πορεία, αλλά δεν μισούσε αρκετά την αδικοπραγία ώστε να επιτρέψη να εξελέγξη την αγάπη που ενόμιζε ότι είχε για την Εύα. Αν αγαπούσε αληθινά την Εύα θα επιζητούσε την ευημερία της και θα ελάμβανε πορεία συνεπή προς την κατανόησι που είχε ότι ο Ιεχωβά δεν μπορεί να ευλογήση και δεν θα ευλογήση άδικες πράξεις. Η παραβίασις μιας αρχής είναι άδικη αδιάφορο ποιος είναι ο ένοχος. Αν θα θέλαμε ν’ αναπτύξωμε αληθινή διάκρισι, πρέπει να μάθωμε να εκτιμούμε ένα ζήτημα από το φως και στο φως του λόγου του Θεού, όχι από τα άτομα που περιλαμβάνονται.​—Παροιμ. 3:5, 6· 10:23.

ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΗΣ

14. Ποιος είναι ένας άλλος παράγων στη μάθησι μέσω παρατηρήσεως, και τι περιλαμβάνεται στο να λάβωμε τη μεγαλύτερη ωφέλεια απ’ αυτήν;

¹⁴ Ένας άλλος παράγων στην υποβοηθητική παρατήρησι είναι να συλλάβωμε την έννοια της συμβουλής όταν δίδεται. Η πειθαρχική διαπαιδαγώγησις, κατάλληλα εφαρμοσμένη, θα εκγυμνάαση, είτε επιβάλλεται ατομικώς είτε συλλογικώς. «Ο ελέγχων άνθρωπον, ύστερον θέλει ευρεί περισσοτέραν χάριν, παρά τον κολακεύοντα δια της γλώσσης.» (Παροιμ. 28:23) Γνωρίζοντας ότι η συμβουλή είναι για το καλό μας, την αγαπούμε, όπως αγαπούμε και τον ουράνιο Πατέρα μας διότι μας την παρέχει στοργικά για τη σωτηρία μας. Αλλά η σύλληψις της εννοίας της συμβουλής απαιτεί εξέτασι με προσευχή. Όπως ακριβώς δεν μπορούμε να περιμένωμε να λάβωμε γνώσι και να τη διατηρήσωμε χωρίς να τη χωνέψωμε πλήρως, έτσι δεν μπορούμε και να συλλάβωμε την πλήρη σημασία της παιδείας και της εκγυμνάσεως, να την εφαρμόσωμε σοφά, χωρίς να τη σκεφθούμε ειλικρινώς, να εξετάσωμε τα γεγονότα στο φως των Γραφικών εδαφίων που παρουσιάζονται, όπως ακριβώς ο επιδέξιος κυνηγός επισωρεύει αποδείξεις θηράματος για να οδηγηθή σε αλάνθαστη ανίχνευσι.

15, 16. Ποια πρέπει να είναι πάντοτε η διάθεσίς μας προς τη συμβουλή, είτε αυτή εφαρμόζεται άμεσα σ’ εμάς είτε όχι;

¹⁵ Άσχετα με τη συμβουλή που δίδεται ή σε ποιον απευθύνεται, μπορούμε σχεδόν βέβαια να βρούμε κάποιον τρόπο με τον οποίο να μπορή να εφαρμοσθή στον εαυτό μας αν είμεθα άγρυπνοι. «Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί», λέγει ο Παύλος. (1 Τιμ. 5:20) Ο Ιησούς δεν έδωσε καμμιά δικαιολογία για αυτοδικαίωσι σ’ εκείνους που άκουαν την επί του όρους ομιλία του όταν τους κατέστησε προσεκτικούς: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, “Μη φονεύσης·” όστις δε φονεύση, θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν. Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας ο οργιζόμενος αναιτίως κατά του αδελφού αυτού, θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν.» Θα μπορούσε μήπως κάποιος από το ακροατήριό του να πη ότι δεν είχε ποτέ κάποια πικρία οποιαδήποτε προς οποιονδήποτε από τους αδελφούς του; Ο Ιησούς περαιτέρω προειδοποίησε τους ακροατάς του: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, “Μη μοιχεύσης.” Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.» (Ματθ. 5:21, 22, 27, 28) Ποιος στην περιοχή του ήχου της φωνής του Ιησού θα μπορούσε να πη ότι είχε καθαρή συνείδησι χωρίς νυγμόν ενοχής; Σ αυτές τις ημέρες της προχωρημένης πονηρίας, κι εμείς επίσης πρέπει να είμεθα άγρυπνοι να διακρίνωμε την έννοια όλων των λόγων της συμβουλής που λαμβάνομε από τον λόγον του Θεού μέσω της οργανώσεώς του.

¹⁶ Όταν διαβάζεται στην εκκλησία μια επιστολή που αποκόπτει από την επικοινωνία κάποιον για αδικοπραγία, τι αισθάνεσθε; Λύπη άρα γε που ένας αδελφός ή αδελφή παρέλειψε ή αρνήθηκε να εξασκήση αρκετή διάκρισι για να μιμηθή την πίστι του «πιστού και φρονίμου δούλου» του Θεού; Αυτό πρέπει να μας λυπή. Αλλά μήπως αισθάνεσθε επίσης την ανάγκη να ενισχύσετε τη δική σας θέσι μέσα στην προστασία της προμηθείας του Θεού για δίκαιες πράξεις; Εξετάζετε μήπως σοβαρά εκείνες τις πράξεις διαγωγής που συνέβαλαν, βήμα προς βήμα, στις συνέπειες, στις οποίες κατέληξε η πορεία του αδελφού σας; Παρατηρείτε ειλικρινώς τη δική σας πορεία διαγωγής για να εξαλείφετε κάθε πιθανότητα επαναλήψεως του σφάλματός του, ή δικαιολογείτε μικρότερες παραβάσεις ως ασήμαντες, όχι επαρκούς μεγέθους για να ενδιαφερθή κανείς γι’ αυτές; Ο ώριμος Χριστιανός γνωρίζει ότι δεν μπορεί να λάβη ποτέ κάτι ως δεδομένον, αδιάφορο πόσο εξεζητημένοι μπορεί να φαίνωνται τα τελικά αποτελέσματα κάποιας ελλείψεως.​—1 Κορ. 10:12.

17. (α) Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα για τη μη εφαρμογή στον εαυτό μας της συμβουλής και της εκπαιδεύσεως που λαμβάνεται μέσω της οργανώσεως του Θεού; (β) Τι πρέπει να κάμωμε ως άτομα για να προχωρήσωμε στην ωριμότητα;

¹⁷ Αν δεν εφαρμόζωμε στον εαυτό μας τη συμβουλή και την εκπαίδευσι που λαμβάνεται τακτικά μέσω της οργανώσεως του Θεού, τότε θα γίνωμε όμοιοι με τον κυνηγό που βλέπει σημεία θηράματος, αλλά που τα αγνοεί και πηγαίνει προς μια άλλη κατεύθυνσι. Η πορεία αυτή είναι αποτυχία να κάμωμε το πρώτο βήμα στη λήψι σαφών αποφάσεων, και τούτο μας καθιστά τελείως ακαταλλήλους να εκπληρώσωμε τον κύριο σκοπό για τον οποίο λαμβάνομε γνώσι και εκπαίδευσι, δηλαδή, να γίνωμε «εκτελεσταί του λόγου», χρησιμοποιώντας τον στο να κηρύξωμε και διδάξωμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μια οργάνωσι αληθείας. Αυτή την απέκτησαν με το ν’ ακολουθούν πιστά την κατεύθυνσι του Ιεχωβά σε κάθε βήμα του δρόμου, αρνούμενοι να παροδηγηθούν από απατηλά μονοπάτια που διασχίζουν και διασταυρώνουν αυτόν τον δρόμο. Αν εμείς ως άτομα πρόκειται να προχωρήσωμε στην ωριμότητα, πρέπει να υποστηρίξωμε την αλήθεια αυτής της οργανώσεως. Πρέπει ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις μας αντιλήψεως, συλλαμβάνοντας την έννοιά της και εμμένοντας αυστηρά σ’ αυτήν, μη παρεκκλίνοντας στο ν’ ακολουθήσωμε απατηλά ίχνη. (1 Τιμ. 1:3, 4) Η προστασία μας πρόκειται να βρεθή σε προσεκτική και συνεχή μελέτη του λόγου του Θεού, σε αποδοχή επιπλήξεως και εκζήτησι διαρκώς συμβουλής από την οργάνωσι του Θεού και μέσω αυτής.

18, 19. Ποια ευεργετήματα πρόκειται να έχωμε αυξάνοντας την ικανότητά μας του σκέπτεσθαι και εκγυμνάζοντας τις δυνάμεις μας αντιλήψεως;

¹⁸ Ο καιρός αυτός δεν είναι καιρός να μένωμε ήσυχοι. Αποχωρίζοντας τον εαυτό μας από αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων με το ν’ ανακαινίσωμε τις διάνοιές μας και με το να συνταυτισθούμε με τη διάταξι του Θεού, εκάμαμε ένα βήμα προς τα εμπρός. Αν δεν αυξήσωμε την ικανότητά μας του σκέπτεσθαι, θα χάσωμε τη θέσι μας στην κοινωνία Νέου Κόσμου. Προσέξτε τον λόγον του Ιεχωβά: «Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου, και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου, ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί.» «Η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού. . . . Εκείνα τα οποία και εμάθετε, και παρελάβετε, και ηκούσατε, και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»​—Παροιμ. 2:10, 11· Φιλιππησ. 4:7-9.

¹⁹ Εκγυμνάστε τις δυνάμεις σας αντιλήψεως. Ενεργώντας έτσι, όχι μόνο θα είσθε κατάλληλοι για τη στερεά πνευματική τροφή, την οποίαν ο Ιεχωβά προμηθεύει στην ώριμη οργάνωσί του, αλλά, μέσω των ορθών αποφάσεών σας κάτω από κάθε περίστασι δοκιμασίας, θα μπορήτε να παραμένετε με εμπιστοσύνη στις τάξεις εκείνων που είναι επιδέξιοι κυνηγοί και αλιείς ανθρώπων, διδάσκαλοι του λόγου στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά.