Οι Νεαροί Ρωτούν...
Πρέπει να Φοβάμαι για το Τι Σκέπτονται οι Άλλοι;
ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ;
● Ένας από τους φίλους σου καπνίζει και σου προσφέρει τσιγάρο μπροστά στους άλλους φίλους σου. Εσύ πιστεύεις ότι είναι κακό το κάπνισμα. Όλοι περιμένουν να δουν τι θα κάνεις.
● Μερικές συμμαθήτριές σου αρχίζουν να μιλάνε για τις ερωτικές σχέσεις που έχουν με τους φίλους τους. Εσύ θέλεις να μείνεις ηθικά αγνή. Μια από τις κοπέλες αυτές σου λέει: «Ξέρω το αγόρι που σου ταιριάζει. Και θέλει να σε συναντήσει. Έλα στο σπίτι μου μετά το σχολείο σήμερα, θα είναι και αυτός εκεί. Οι γονείς μου λείπουν και έτσι θα είστε μόνοι.»
● Βρίσκεσαι σ’ ένα αυτοκίνητο μαζί με άλλα τέσσερα αγόρια. Ο ένας βγάζει από την τσέπη του ένα μπουκάλι με μικρά κόκκινα χάπια, βάζει ένα στο στόμα του και δίνει το μπουκάλι στον διπλανό του. Αυτός γελάει, παίρνει ένα χάπι και δίνει το μπουκάλι στον επόμενο. Και οι τέσσερις έχουν πάρει τα χάπια τους κι εσύ είσαι ο τελευταίος που θα πάρεις το μπουκάλι. Διστάζεις, και ο ένας σου λέει, «Έλα, μικρούλη. Τι τρέχει, φοβάσαι;»
● Τα παιδιά σε πειράζουν που φέρεσαι φιλικά σ’ ένα κορίτσι που είναι καινούργιο στο σχολείο, επειδή είναι φτωχό. Κανένα δεν σου μιλάει όταν είσαι μαζί μ’ αυτό το καινούργιο κορίτσι.
Ίσως και εσύ να έχεις αντιμετωπίσει παρόμοια ομαδική πίεση. Μπορεί κι εσύ να λες, «δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι,» αλλά σε καταστάσεις σαν κι αυτές είναι πολύ δύσκολο να μη λάβεις υπόψη σου τι σκέφτονται ή τι κάνουν οι συνομήλικοί σου.
Σε κανέναν δεν αρέσει να τον κοροϊδεύουν επειδή έχει διαφορετικές απόψεις. Μερικοί νεαροί βλέπουν ότι το να είναι διαφορετικοί και να τους κοροϊδεύουν γι’ αυτό, είναι χειρότερο κι απ’ το θάνατο. Για παράδειγμα, ένας δεκατετράχρονος αυτοκτόνησε και άφησε το εξής σημείωμα: «Σ’ αγαπάω, πατέρα, αλλά δεν μπορώ να ζήσω άλλο. Δεν μπορώ ν’ αντέξω την κοροϊδία . . . στο σχολείο.» Πόσο λυπηρό είναι αυτό! Αλλά το γεγονός αυτό δείχνει τη δύναμη της κοροϊδίας και τον εσωτερικό πόνο που φέρνει αυτή. Έχεις ποτέ απογοητευθεί γι’ αυτά που σκέφτονταν οι συνομήλικοί σου; Έχεις ποτέ συμβιβάσει τις αρχές σου εξαιτίας αυτής της πιέσεως; Ίσως να αισθάνεσαι την πίεση, ποιον να ευχαριστήσεις, τους γονείς ή τους συνομηλίκους σου.
Αλλά τώρα πρέπει να καταλάβεις το εξής: Δεν μπορείς να τους ευχαριστείς όλους. Αν φοβάσαι να πεις «όχι» στους συνομηλίκους σου θα φτάσεις να πεις «όχι» και σε κάποιον άλλο. Ίσως στον ίδιο σου τον εαυτό—στους δικούς σου κανόνες—ή στους γονείς σου. Γι’ αυτό, τα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσεις είναι: Σε ποιον θα λέω «όχι»; Τίνος την άποψη και τα αισθήματα πρέπει να θεωρώ πιο σπουδαία; Μ’ άλλα λόγια, πρέπει να βάλεις και μερικά πράγματα πρώτα στη ζωή σου. Για να το κάνεις αυτό χρειάζεται...
«Ικανότητα Σκέψεως»
Πολλοί νεαροί αφήνουν τους άλλους να σκέπτονται γι’ αυτούς. Αντί να αποφασίζουν μόνοι τους ποια είναι η καλύτερη πορεία για να ακολουθήσουν, ακολουθούν τα πλήθη. Για παράδειγμα, η δεκαπεντάχρονη Ρόμπιν παραδέχτηκε ότι άρχισε το κάπνισμα επειδή όλοι κάπνιζαν. Αλλά πρόσθεσε, «Αργότερα άρχισα να σκέπτομαι, ‘Δεν μου αρέσει αυτό. Γιατί το κάνω;’ Γι’ αυτό δεν ξανακάπνισα.» Όταν το σκέφτηκε η ίδια μόνη της, πήρε θάρρος να αντιμετωπίσει τους συνομηλίκους της. Φυσικά, μερικοί νεαροί αμφιβάλλουν για την ικανότητα σκέψεώς τους. Μπορεί και συ ακόμη να αισθάνεσαι κάπως αβέβαιος για το ποιοι είναι οι σωστοί κανόνες.
Μια πηγή βοήθειας είναι το Γραφικό βιβλίο των Παροιμιών. Μπορεί να δώσει διορατικότητα στον άπειρο, και στον νέο γνώση και ικανότητα σκέψεως. Καθένας που προσέχει τις συμβουλές του θα αποκτήσει «επιδέξια κατεύθυνση» στη ζωή του. Πώς;—Παροιμίαι 1:1-5.
Η θεόπνευστη συμβουλή των Παροιμιών μπορεί να σε βοηθήσει να παίρνεις μόνος σου τις δικές σου αποφάσεις. Δεν θα χρειάζεται να στηρίζεσαι στους συνομηλίκους σου για κατεύθυνση. Μπορεί να σε βοηθήσει να εκτιμήσεις τίνος η άποψη πρέπει να σε ενδιαφέρει, γιατί θα σου δείξει ποιες αρχές είναι σωστές και αξίζουν να τις υποστηρίζεις. Εδώ υπάρχουν μερικές πρακτικές συμβουλές από το βιβλίο των Παροιμιών:
Ο σοφός φοβάται και φεύγει από το κακό· αλλά ο ανόητος οργίζεται και είναι όλο αυτοπεποίθηση. (Παροιμίαι 14:16, ΜΝΚ) Ο σοφός που έχει ικανότητα σκέψεως δεν είναι «όλο αυτοπεποίθηση» και δεν αγνοεί όλες τις γνώμες. Αυτός ή αυτή δεν λέει, ‘κανείς δεν θα πει σε μένα τι να κάνω!’ «Άκουε συμβουλήν και δέχου διδασκαλίαν, δια να γίνεις σοφός εις τα έσχατά σου.» (Παροιμίαι 19:20) Ναι, αν προσέχεις εκείνους που σου δίνουν τη «συμβουλή του Ιεχωβά» όπως βρίσκεται στη Βίβλο θα είναι για το καλύτερο συμφέρον σου. Αλλά να κάνεις σκέψεις πάνω στη συμβουλή. Να προσπαθείς να βλέπεις την αιτία που δόθηκε αυτή η συμβουλή και να την κάνεις μέρος της δικής σου σκέψεως.—Παροιμίαι 19:21.
Η ικανότητα σκέψεως, σύμφωνα με τις Παροιμίες 2:11-19, θα σε προστατεύσει να μην κάνεις το κακό και θα σε κρατήσει μακριά από εκείνους που δημιουργούν προβλήματα ή είναι ανήθικοι. Αλλά όταν οι συνομήλικοί σου δουν ότι θα σκέπτεσαι εσύ για τον εαυτό σου και θα υποστηρίζεις ορθές αρχές, να περιμένεις προβλήματα. Γιατί;
Μισήθηκε Γιατί Ήξερε να Σκέφτεται
‘Ο άνδρας [ή η γυναίκα] που ξέρει να σκέφτεται μισείται.’ (Παροιμίαι 14:17) Συχνά αντιπαθούν και κοροϊδεύουν το νεαρό που ασκεί τις ικανότητες σκέψεώς του και αρνείται να συμμορφωθεί με την ακατάλληλη πίεση των συνομηλίκων του. Αλλά πρέπει αυτή η κοροϊδία να σε ενοχλεί; Μήπως σε κάνει να αισθάνεσαι άχρηστος;
Σκέψου: Ποιοι έχουν μεγαλύτερη δύναμη, εκείνοι που δεν ελέγχουν τα πάθη και τα συναισθήματά τους ή εκείνοι που μπορούν να λένε «όχι» σε ακατάλληλες επιθυμίες; (Παράβαλε Παροιμίαι 16:32.) Προς τα πού κατευθύνονται στη ζωή αυτοί οι χλευαστές; Εκεί θέλεις να καταντήσεις και συ; Μήπως ζηλεύουν τη δική σου ικανότητα να έχεις ακριβή γνώση και ικανότητα σκέψεως; «Ο χλευαστής ζητεί σοφίαν και δεν ευρίσκει· εις δε τον συνετόν [που μπορεί να σκέφτεται] είναι εύκολος η μάθησις.» (Παροιμίαι 14:6) Μήπως σε φθονούν και καλύπτουν την ανασφάλειά τους με την κοροϊδία;
Αποφύγετε την Ύπουλη Παγίδα
‘Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· αυτός που εμπιστεύεται τον Κύριο θα είναι ασφαλής.’ (Παροιμίαι 29:25) Στους Βιβλικούς χρόνους παγίδα θα μπορούσε να είναι μια φάκα με δόλωμα που θα άρπαζε αμέσως το ανυποψίαστο ζώο που θα πήγαινε να πάρει το δόλωμα. Μην αφήνεις το δόλωμα της επιθυμίας να σε θέλουν οι άλλοι στην παρέα τους, να σε οδηγήσει στη φάκα ή στην παγίδα και να παραβιάσεις τους καλούς σου κανόνες. Μπορείς ν’ αποφύγεις να παγιδευθείς από το φόβο των ανθρώπων. Άλλοι νέοι το έχουν κάνει αυτό.
Για παράδειγμα, η Ντέμπυ ακολουθούσε τα πλήθη για μερικό καιρό. Όταν έγινε 18 χρόνων αναμίχθηκε σε αχαλίνωτη διαγωγή, έπινε πολύ και έπαιρνε ναρκωτικά. Αλλά τότε η Ντέμπυ άρχισε να μελετά σοβαρά τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Άρχισε να μαθαίνει να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά αναπτύσσοντας μια σχέση μαζί του. Αυτά που μάθαινε επηρέαζαν τη σκέψη της.
«Αποφάσισα να μην ξανακάνω τα ίδια πράγματα που έκαναν εκείνα τα παιδαρέλια», είπε η Ντέμπυ. Αυτή η δεκαοκτάχρονη γυναίκα είπε στην παρέα της: «Τραβήξτε εσείς το δρόμο σας και εγώ τον δικό μου. Αν θέλετε τη φιλία μου πρέπει να σέβεστε τους κανόνες που σέβομαι κι εγώ. Λυπάμαι αλλά δεν με νοιάζει τι σκέπτεστε. Αυτός είναι ο δρόμος που θα ακολουθήσω»
Η Ντέμπυ διαπίστωσε ότι μερικοί από την παρέα της άρχισαν να τη σέβονται ακόμη περισσότερο, ιδιαίτερα μια νεαρή που ερεύνησε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Ντέμπυ και μάλιστα την πλησίασε για συμβουλή. «Αν και δεν ανταποκρίθηκαν όλοι,» είπε η Ντέμπυ, «αισθανόμουν καλύτερα από τότε που πήρα την απόφασή μου.»
Τι γίνεται με σένα; Μήπως βρίσκεις ότι θα βελτιωνόταν η αυτοεκτίμησή σου αν αξιοποιούσες την δική σου ικανότητα σκέψεως και αντιστεκόσουν σταθερά στο φόβο των ανθρώπων; Γιατί να μη ζητήσεις τη βοήθεια ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Αν σε γοητεύει το δόλωμα της επιθυμίας να σε θέλουν οι άλλοι στην παρέα τους, μπορεί να οδηγηθείς σε παγίδα και να παραβιάσεις τους δικούς σου καλούς κανόνες
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Όπως ένα πουλί ξεφεύγει από μια παγίδα, έτσι και συ μπορείς να αποφύγεις να παγιδευθείς από το φόβο των ανθρώπων