Η Ευλογία ενός Πράου και Ησυχίου Πνεύματος
ΣΗΜΕΡΑ υπάρχει τόσο πολύς θόρυβος, ώστε οι άνθρωποι ομιλούν για τη ζημία που προκύπτει από τη «μόλυνσι του θορύβου.» Οι εκθέσεις λέγουν ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες ο όγκος του θορύβου διπλασιάζεται κάθε δέκα χρόνια και ότι, αν αυτό συνεχισθή, δεν θα παρέλθουν πολλές δεκαετίες προτού ο θόρυβος φθάση σ’ ένα θανάσιμο, φονικό, στάδιο. Αυτός ο θόρυβος προξενεί βλάβη όχι μόνο στην ακοή των ανθρώπων, αλλά προκαλεί ακόμη και έλκη, κνίδωσι και παρόμοιες ασθένειες.
Ατομικώς πιθανόν να μη είμεθα σε θέσι να κάνωμε πολλά όσον αφορά τον θόρυβο που προκαλούν τ’ αεροπλάνα, τα οδικά μέσα συγκοινωνίας ή οι μηχανές που βρίσκονται κοντά στο μέρος που συμβαίνει να εργαζώμεθα. Αλλά μπορούμε να δώσωμε προσοχή στον όγκο του θορύβου που είναι πιθανόν να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι αδικαιολόγητα. Ειδικά μπορούμε να είμεθα προσεκτικοί να μη ομιλούμε πολύ δυνατά και πάρα πολύ.
Σχετικά μ αυτό, ο απόστολος Πέτρος έδωσε καλή συμβουλή στον γυναικείο κόσμο της οικογενείας. Αφού είπε σ’ αυτές να μη δείχνουν υπερβολικό ενδιαφέρον στην εξωτερική των εμφάνισι, τους λέγει τι είναι εκείνο που θα τις κάμη πραγματικά επιθυμητές, δηλαδή, «ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.»—1 Πέτρ. 3:4.
Ένα πράο και ησύχιο πνεύμα είναι πολύτιμο ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και εκτιμάται επίσης από τους συζύγους. Αλλά πολύ απερίσκεπτα πολλά άτομα δεν σκέπτονται πόσο ευλογητή μπορεί να είναι η ησυχία. Νομίζουν ότι πρέπει να ομιλούν πάντοτε. Και συχνά εκείνοι, οι οποίοι νομίζουν ότι πρέπει να ομιλούν πάντοτε, ομιλούν, επίσης, δυνατά. Θα μπορούσε να λεχθή ότι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: Λόγω μιας νευρικής ιδιοσυγκρασίας, αυτοί, που ομιλούν δυνατά, συνεχίζουν όλο να ομιλούν· αυτό, με τη σειρά του, απαιτεί πολλή νευρική ενέργεια πράγμα που κάνει τις φωνές των να ηχούν σε υψηλό τόνο και δυσάρεστα στα αυτιά!
Θα ήταν μια πραγματική αποκάλυψις γι’ αυτά τα άτομα ν’ ακούσουν τη φωνή των σ’ ένα μαγνητόφωνο. Λέγεται ότι ηχούν καλύτερα στα δικά μας τ’ αυτιά, όταν ομιλούμε, παρά, όταν ακούωμε τη μαγνητοφωνημένη φωνή μας, και πλείστα άτομα εκπλήσσονται, όταν ακούουν τη μαγνητοφωνημένη φωνή των για πρώτη φορά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι η δόνησις που προκαλούν τα οστά του κρανίου μας μάς δίνουν την εντύπωσι ότι η φωνή μας έχει μεγαλύτερη αντήχησι απ’ όση έχει στην πραγματικότητα, και διότι οι δονήσεις φθάνουν στα δικά μας τ’ αυτιά τόσο από μέσα όσο και απ’ έξω. Εκείνοι που έχουν δυνατή και τραχεία φωνή θα αισθανθούν ίσως αμηχανία όταν για πρώτη φορά ακούσουν τη φωνή των από τη μαγνητοταινία. Με λίγη προσπάθεια μπορούν αυτοί να μάθουν να ομιλούν πιο απαλά και να προσθέτουν μεγαλύτερη αντήχησι στη φωνή των, κάνοντάς την έτσι πιο ευχάριστη στην ακοή των άλλων.
Αυτό που λέγει ο απόστολος Πέτρος για την καλλιέργεια ενός πράου και ησυχίου πνεύματος είναι μια καλή συμβουλή για όλους μέσα στην οικογένεια. Όταν ο σύζυγος επιστρέφη στο σπίτι από τον θορυβώδη έξω κόσμο τι ευλογία είναι γι’ αυτόν να τον υποδεχθή μια σύζυγος, η οποία εκδηλώνει αυτό το πράο και ησύχιο πνεύμα! Και πόσο αναψυκτικό είναι για τη σύζυγο να βρίσκεται με τον σύζυγό της, αν αυτός δεν είναι τραχύς αλλά ήπιος χαρακτήρ! Σεις τέκνα μπορείτε, επίσης, να συντελέσετε στο να κάμετε το σπίτι ένα ήσυχο τόπο για ανάπαυσι. Μπορείτε να είσθε χαρούμενα χωρίς να είσθε αδικαιολόγητα θορυβώδη και ταραχώδη όταν παίζετε. Μπορείτε να ομιλήτε μεταξύ σας χωρίς να υψώνετε στο ανώτατο όριο τη φωνή σας. Μπορείτε να μάθετε ν’ απολαμβάνετε υγιά, κατευναστική, ωραία μουσική αντί να θέλετε τη δυνατή μουσική του ροκ εντ ρολ.
Στενά συνδεδεμένο με το ησύχιο πνεύμα είναι και το πράο πνεύμα, όπως υποδηλοί ο Πέτρος με το να τα συνδέη μαζί. Το να είναι ένας πράος σημαίνει να είναι ήρεμος, ήπιος, καταπραϋντικός, όχι τραχύς, όχι ερεθιστικός. Η πραότης, λέγει η Γραφή, είναι ένας από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού και επανειλημμένως παρέχεται η συμβουλή στους Χριστιανούς να την εκδηλώνουν.—Γαλ. 5:22, 23· Εφεσ. 4:2· Κολ. 3:12· 1 Τιμ. 6:11· Τίτον 3:2.
Αλλά μη νομίζετε ότι αυτή η ηπιότης ή πραότης σημαίνει αδυναμία. Καθόλου! Ο Μωυσής ήταν «πραΰς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους, τους επί της γης» στην εποχή του, αλλά δεν ήταν καθόλου ένα ασθενές πλάσμα. (Αριθμ. 12:3) Ένας Ελληνιστής λόγιος, ο Ουίλλιαμ Μπάρκλεϋ δείχνει ότι η λέξις πραότης δεν σημαίνει αδυναμία αλλά δύναμι, η οποία ελέγχεται. Στην αρχαία Ελλάδα, ελέγετο για ένα άγριο άλογο που είχε δαμασθή ότι ήταν ήπιο, πράο.
Τα αισθήματα μας είναι πιθανόν να τραυματισθούν λόγω παρανοήσεως, αδικίας ή επειδή ένας άλλος απευθύνεται σ’ εμάς με μια σκληρή, ερεθιστική γλώσσα. Πώς θ’ ανταποκριθούμε; Με φωναχτά, σκληρά, ερεθιστικά λόγια; Αυτό δεν θα είχε ως αποτέλεσμα παρά να κάμη την κατάστασι χειρότερη. Η Γραφή μάς λέγει πώς ν’ αποκριθούμε: «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν.» (Παροιμ. 15:1) Με άλλα λόγια η γλυκεία ομιλία ομοιάζει με ‘έκχυσιν ελαίου σε ταραγμένα ύδατα.’ Το ν’ απαντήση ένα άτομο με δυνατή και τραχεία ομιλία σημαίνει ν’ ανταποδίδη κακόν αντί κακού, ενώ στους Χριστιανούς έχει δοθη ρητή εντολή: «Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν.»—Ρωμ. 12:21.
Το πράο και ησύχιο πνεύμα συντελεί στο να προξενή χαρά η παρουσία ενός ατόμου. Το κάνει να είναι ευλογία στους άλλους. Βοηθεί να έχει ένα άτομο ήπιες και στοργικές σχέσεις με τους γείτονας του. Και αποτελεί, επίσης, ευλογία στο ίδιο το άτομο. Κι εδώ, επίσης, εφαρμόζεται η αρχή: «Όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.» Αυτό σημαίνει ότι ένα πράο και ησύχιο πνεύμα βοηθεί στην δική μας ευεξία καθώς και στην ευεξία των άλλων. Με το να είμεθα εμείς οι ίδιοι πράοι και ήρεμοι, διατρέχομε μικρότερο κίνδυνο ν’ αναστατωθούμε και να ταραχθούμε, όταν άλλοι δεν επιτυγχάνουν να εκδηλώνουν αυτές τις ιδιότητες. Αυτό μας βοηθεί να διατηρούμε τις συγκινήσεις μας σε ισορροπία, πράγμα που φέρνει διανοητική και σωματική ωφέλεια.—Παροιμ. 11:25.
Αυτό το «πράον και ησύχιον πνεύμα» είναι μια ειδική ευλογία στη δράσι κηρύγματος των Χριστιανών διακόνων. Προσδίδει ένα σεμνό ύφος στον Χριστιανό διάκονο κι έτσι κάνει τους άλλους να είναι πιο πρόθυμοι ν’ ακούσουν. Αυτή η πραότης μπορεί πράγματι ν’ απομακρύνη την οργή, όπως δείχνεται από την πείρα που είχε κάποτε μια Καναδή Μάρτυς. Σε μια θύρα μια γυναίκα εξακολουθούσε να την υβρίζη με ωργισμένη φωνή. Ύστερ’ από λίγο η Μάρτυς εχαιρέτησε ευγενικά τη γυναίκα κι έφυγε. Αλλ’ αυτή η γυναίκα, αφού σκέφθηκε αυτό το ζήτημα επί δύο ημέρες, έγραψε στην Εταιρία Σκοπιά ζητώντας συγγνώμη για τη διαγωγή της. Έγινε διευθέτησις να την επισκεφθή κάποιος και συνέπεσε το πρόσωπο αυτό να είναι η Μάρτυς που την είχε επισκεφθή την πρώτη φορά. Η επίσκεψις κατέληξε στην έναρξη μιας Γραφικής μελέτης.
Πράγματι, ένα ‘πράον και ησύχιον πνεύμα’ είναι μια ευλογία. Η συναναστροφή εκείνων που το έχουν αποτελεί ευχαρίστησι. Κάνει τους διακόνους πιο αποτελεσματικούς στη διακονία των και αποτελεί ευλογία σ’ αυτούς τους ιδίους.