Βαδίζετε Σεις στην Παρουσία του Θεού;
ΛΟΓΩ της κληρονομημένης ανθρωπίνης αδυναμίας, πολλοί υπάλληλοι χρειάζεται να παρακολουθούνται, διότι αλλιώς μπορεί να κλέψουν ή να περιφέρωνται άσκοπα την ώρα της εργασίας των. Γι’ αυτό, παραδείγματος χάριν, κάθε μεγάλο ταχυδρομείο στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει επόπτες που βρίσκονται σε υψηλότερη θέσι από τους ταχυδρομικούς υπαλλήλους. Η εργασία των είναι να παρακολουθούν τους υπαλλήλους εκείνους που έχουν ‘αρπακτικά’ χέρια, και οι οποίοι θα μπορούσαν να βάλουν στην τσέπη τους κάτι πολύτιμο που στέλνεται με το ταχυδρομείο. Οι επόπτες αυτοί εργάζονται πίσω από καθρέπτες ‘μονής κατευθύνσεως’ εκείνοι μπορούν να βλέπουν τους υπαλλήλους, αλλά οι υπάλληλοι δεν μπορούν να δουν τους επόπτες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι είναι οι μόνοι που χρειάζονται παρακολούθησι. Η ανεντιμότης των υπαλλήλων αφθονεί σ’ ολόκληρο τον κόσμο και προκαλεί απώλειες που φθάνουν σε πολλά δισεκατομμύρια δολλάρια. Οι στατιστικές δείχνουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ανεντιμότητας, υποκλοπής, επικρατεί μεταξύ των εποπτών και των διευθυντών.
Είναι σαφές ότι κανείς απ’ αυτούς δεν θα έκανε τέτοιες αδικίες αν βάδιζαν σαν στην παρουσία του Θεού. Το να βαδίζη κάποιος στην παρουσία του Θεού σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, το να πιστεύη ότι ο Θεός πραγματικά υπάρχει. Όλες οι αποδείξεις γύρω μας που υποπίπτουν στις αισθήσεις μας πιστοποιούν την ύπαρξι του Δημιουργού, του Ιεχωβά Θεού. Το ίδιο κάνουν και οι σελίδες του Λόγου Του, της Αγίας Γραφής. Αλλά το να πιστεύη κανείς ότι ο Θεός υπάρχει δεν είναι αρκετό, όπως ακριβώς μας υπενθυμίζει ο Λόγος του: «Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι.» (Ιακ. 2:19) Πρέπει να προχωρήσωμε ακόμα πιο πολύ. Πρέπει να έχωμε πίστι στη δικαιοσύνη, στη σοφία και στη δύναμι του Θεού· πρέπει να κατανοήσωμε ότι γνωρίζει και ενδιαφέρεται για ό,τι συμβαίνει στη γη μεταξύ των ανθρώπων.
Πράγματι, ο Θεός βλέπει τα πάντα· η δύναμις της οράσεώς του είναι πολύ πιο ανώτερη από τη δύναμι της οράσεως ενός ταχυδρομικού επόπτου. Εκείνος δεν χρειάζεται καθρέπτες ‘μονής κατευθύνσεως’ για να κρύβεται από τους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν παρατηρή κάτι ο ίδιος προσωπικά ή το μαθαίνη μέσω της μεγάλης αγγελικής του οργανώσεως. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς.» Μπορούμε να επαναπαυώμεθα με τη διαβεβαίωσι ότι «δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» Προσέξτε, είμεθα υπόλογοι στον Θεό.—Παροιμ. 15:3· Εβρ. 4:13, ΜΝΚ.
Το γεγονός ότι είμεθα υπόλογοι στον Θεό πρέπει να μας κάνη να παίρνωμε στα σοβαρά το να περιπατούμε σαν να ευρισκώμεθα στην παρουσία του. Αυτό σημαίνει να περιπατούμε, δηλαδή, να συμπεριφερώμεθα, γνωρίζοντας ότι ο Θεός παρακολουθεί συχνά ό,τι κάνομε. Ο Μωυσής, προφήτης του Θεού και αρχαίος ηγέτης του Ισραήλ, ήταν πλήρως ενήμερος αυτού του γεγονότος, για τον οποίον διαβάζομε ότι «ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε.» Ο Θεός ήταν πραγματικός σ’ αυτόν και πρέπει να είναι και σ’ εμάς επίσης.—Εβρ. 11:27.
Αν βαδίζωμε στην παρουσία του Θεού θα προστατευθούμε από το να δημιουργήσωμε προβλήματα μαζί του, διότι αυτό σημαίνει ότι θα φοβούμεθα μήπως τον δυσαρεστήσωμε, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει διαφυγή από τις κρίσεις του. Θ’ απέχωμε από την πορεία του ασεβούς για τον οποίον είναι γραμμένο ότι «δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού.» (Ψαλμ. 36:1) Το ότι ο φόβος του Θεού θα μας εμποδίση να ενδώσωμε στον πειρασμό κι έτσι να δημιουργήσωμε προβλήματα, μπορεί να φανή από την απάντησι που έδωσε ο νεαρός Ιωσήφ, ο αγαπημένος γιος του πατριάρχου Ιακώβ, όταν τον ενοχλούσε η σύζυγος του Αιγυπτίου κυρίου του, του Πετεφρή: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» (Γεν. 39:9) Εβάδιζε σαν στην παρουσία του Θεού, σαν να τον παρατηρούσε συνεχώς ο Θεός, σαν να μπορούσε να βλέπη τον Θεό όλες τις φορές. Το να ενεργή έτσι ήταν προστασία γι’ αυτόν.
Είτε οι επιθέσεις του αντιδίκου μας, Σατανά του Διαβόλου, είναι υπό μορφήν πειρασμών για ανήθικη διαγωγή και άλλες μορφές ιδιοτέλειας, είτε υπό μορφήν πιέσεων να συμβιβασθούμε ως προς την πιστότητά μας στον Ιεχωβά Θεό, η μόνη μας ασφάλεια είναι να βαδίζωμε σαν στην παρουσία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός πρέπει να είναι πολύ πραγματικός για μας. Για να βοηθηθούμε ως προς αυτό, πρέπει να σκεπτώμεθα τον Θεό. Ένας τρόπος με τον οποίον μπορούμε να το κάνωμε αυτό είναι να προσευχώμεθα τακτικά στον Θεό. Αν κάνωμε την προσευχή συνήθεια μας, τότε ενστικτωδώς θ’ απευθυνώμεθα σ’ αυτόν για βοήθεια όταν αντιμετωπίζωμε πειρασμούς ή πιέσεις. Η προσευχή στον Θεό ενισχύει την πίστι μας, διότι η προσευχή είναι μια έκφρασις πίστεως, και ο Θεός απαντά στις προσευχές που απευθύνονται σ’ αυτόν με τον ορθό τρόπο και για ορθά ζητήματα. (1 Ιωάν. 5:14, 15) Αλλ’ αυτό συνεπάγεται ότι κι εμείς πρέπει να κάνωμε το μέρος μας· πρέπει να εργαζώμεθα γι’ αυτό για το οποίο προσευχόμεθα, μ’ όλη μας την καρδιά.—Φιλιππ. 4:6, 7.
Ένας τρόπος με τον οποίον μπορούμε να κάνωμε αυτό, είναι ν’ αυξήσωμε τη γνώσι μας για τον Ιεχωβά Θεό, μέσω μελέτης του Λόγου του και των Γραφικών βοηθημάτων που εκείνος έχει προμηθεύσει. Μπορούμε να ωφεληθούμε από τις εβδομαδιαίες εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Όσο περισσότερο θα γνωρίζωμε τον Θεό, τόσο περισσότερο θα τον αγαπούμε και τόσο περισσότερο θα βρίσκεται στις σκέψεις μας και θα είναι το πρώτιστο αντικείμενο των αισθημάτων μας. Φυσικά, όλο αυτό απαιτεί χρόνο, και γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος μάς συμβουλεύει: «Προσέχετε . . . πώς να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.» Είναι αλήθεια ότι χρειαζόμεθα αρκετό χρόνο για να κερδίσωμε τα προς το ζην, αρκετό χρόνο για να φάμε και να κοιμηθούμε, αλλά εκτός απ’ αυτό, μήπως δαπανούμε αρκετό χρόνο σε υπερβολική αναψυχή, σε επιδίωξι ευχαριστήσεων ή σε διάφορα ‘χόμπυ’;—Εφεσ. 5:15, 16.
Ένας λόγος για τον οποίον αυξάνει η ανομία σ’ αυτές τις κινδυνώδεις ημέρες, είναι ότι οι άνθρωποι είναι λιγώτερο ενήμεροι απ’ όσο ποτέ άλλοτε για το γεγονός ότι ο Θεός βλέπει τα πάντα και ότι όλοι είμεθα υπόλογοι σ’ αυτόν. Αν είμεθα συνετοί, δεν θ’ αγνοήσωμε αυτά τα γεγονότα αλλά πάντοτε θα βαδίζωμε σαν στην παρουσία του Θεού.