Μια Αλλαγή από Πένθος σε Ημέραν Αγαθήν

 1. Γιατί οι αληθινοί Χριστιανοί δεν παραξενεύονται όταν έρχεται διωγμός;

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ Χριστιανοί γνωρίζουν ότι θα τους μισή ο κόσμος, διότι ο κόσμος εμίσησε και τον Ιησούν, ακόμη και τον εθανάτωσε με βάναυσο τρόπο. (Ιωάν. 15:18-25) Ο απόστολος Πέτρος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε δια τον βασανισμόν [διωγμόν, ΜΝΚ] τον γινόμενον εις εσάς . . . αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού [Μεσσία], χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή, χαρήτε αγαλλιώμενοι.»—1 Πέτρ. 4:12, 13.

2, 3. (α) Τι προέβλεπε ο διωγμός στην περίπτωσι του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ, αλλά γιατί επένθησε ο Μαροδοχαίος; (β) Ποια πορεία ενεργείας είχε αποφασίσει ο Μαροδοχαίος, και ποια ήταν η απόκρισις της Εσθήρ;

² Το προνόμιο της συμμετοχής στη διεκδίκησι του ονόματος του Θεού μέσω εγκαρτερήσεως και μέσω εμπιστοσύνης στη δύναμι του Ιεχωβά να ελευθερώνη εκδηλώθηκε και από τον Μαροδοχαίο και από την Εσθήρ, όταν ο Αμάν σχεδίαζε την καταστροφή όλων των Ιουδαίων. Εξεδόθη διάταγμα, που ώριζε την δεκάτη τρίτη του μηνός Αδάρ ως τη μοιραία ημέρα, και απεστάλη στις 127 διοικητικές περιφέρειες της αυτοκρατορίας των Περσών και των Μήδων, περιλαμβανομένης και της πόλεως των Σούσων που αποτελούσε το βασιλικό φρούριο. Όταν ο Μαροδοχαίος το έμαθε, «ενεδύθη σάκκον εν σποδώ» χωρίς αμφιβολία για να ικετεύση τον Ιεχωβά, όπως είχαν κάμει και άλλοι δούλοι του Θεού. (Δαν. 9:3· Ψαλμ. 12:1) Όταν η Εσθήρ ρώτησε την αιτία της μεγάλης θλίψεώς του, της είπε όλα όσα συνέβησαν και της παρήγγειλε να παρουσιασθή στον βασιλέα και να κάμη αίτησι απ’ ευθείας σ’ αυτόν για το λαό της.

³ Συγκινημένη βαθιά απ’ αυτή την εντολή του Μαροδοχαίου, η Εσθήρ υπενθύμισε σ’ αυτόν ότι σύμφωνα με το νόμο των Μήδων και των Περσών όποιος παρουσιαζόταν στον βασιλέα χωρίς να προσκληθή έπρεπε να θανατωθή. Μόνο στην περίπτωσι που ο βασιλεύς θα εξέτεινε το χρυσό σκήπτρον του μπορούσε να ζήση. Εκτός τούτου, η Εσθήρ επληροφόρησε τον Μαροδοχαίο, ότι ο βασιλεύς δεν την είχε προσκαλέσει ήδη τριάντα ημέρες Το να ενεργήση τώρα όπως της ζητούσε ο Μαροδοχαίος, χωρίς να έχη προσκληθή από τον βασιλέα, μπορούσε να σημάνη το θάνατό της. Αλλ’ ο Μαροδοχαίος ήταν άκαμπτος και απήντησε στην Εσθήρ: «Μη στοχάζεσαι εν σεαυτή ότι συ εκ πάντων των Ιουδαίων θέλεις σωθή εν τω οίκω του βασιλέως· διότι, εάν σιωπήσης διόλου εν τω καιρώ τούτω, θέλει έλθει άλλοθεν αναψυχή και σωτηρία εις τους Ιουδαίους, συ δε και ο οίκος του πατρός σου θέλετε απολεσθή· και τις εξεύρει εάν συ ήλθες εις την βασιλείαν διά τοιούτον καιρόν οποίος ούτος;» Η υπακοή της Εσθήρ στον Μαροδοχαίο και η αγάπη της για το λαό της ενίκησαν. Και απήντησε: «Ύπαγε, σύναξον πάντας τους Ιουδαίους τους ευρισκομένους εν Σούσοις, και νηστεύσατε υπέρ εμού, και μη φάγητε και μη πίητε τρεις ημέρας, νύκτα και ημέραν και εγώ και αι θεράπαιναί μου θέλομεν νηστεύσει ομοίως· και ούτω θέλω εισέλθει προς τον βασιλέα, το οποίον δεν είναι κατά τον νόμον και αν απολεσθώ, ας απολεσθώ.»—Εσθήρ 4:1-17.

ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

 4. Ποια στάσι εξεδήλωσαν η Εσθήρ και ο Μαροδοχαίος, και τι παράδειγμα δίνουν αυτοί σ’ εκείνους τους οποίους εξεικόνιζαν;

⁴ Η Εσθήρ δεν βασίσθηκε στις σχέσεις που είχε με τον βασιλέα. Ούτε και ο Μαροδοχαίος στηρίχθηκε στη δική του πράξι νομιμοφροσύνης, η οποία είχε περάσει χωρίς αμοιβή ως τότε. (Εσθήρ 2:21-23) Και οι δύο βασίσθηκαν πλήρως στον Ιεχωβά και ζήτησαν την καθοδήγησί του για την πορεία ενεργείας που θ’ ακολουθούσαν για να υπηρετήσουν ως όργανα για τη διαφύλαξι του λαού του Θεού στη ζωή. Η Εσθήρ, διακινδυνεύοντας τη ζωή της, ντύθηκε βασιλικά κι έλαβε στάσι μπροστά στον βασιλέα. «Ως είδεν ο βασιλεύς την Εσθήρ την βασίλισσαν ισταμένην εν τη αυλή, εύρηκε χάριν ενώπιον αυτού· και εξέτεινεν ο βασιλεύς προς την Εσθήρ το χρυσούν σκήπτρον το οποίον ήτο εν τη χειρί αυτού.» (Εσθήρ 5:1, 2) Σήμερα, επίσης, η τάξις της Εσθήρ αντιμετωπίζει τον ίδιο κίνδυνο με την τάξι του Μαροδοχαίου. Αλλά δεν υποχωρούν, δείχνουν πραγματική αγάπη σ’ όλο το λαό του Θεού και συνεργάζονται μαζί με την τάξι του Μαροδοχαίου με πλήρη ενότητα φροντίζοντας για την διαφύλαξι εκείνων που καλεί ο Θεός να εξέλθουν απ’ αυτόν τον κόσμο για να τον αντιπροσωπεύουν σ’ αυτό τον «έσχατον καιρόν.» (Ματθ. 12:30· Ψαλμ. 133:1) Τι παράδειγμα είναι αυτό σ’ εκείνους οι οποίοι συνεργάζονται μαζί με τους κεχρισμένους του Ιεχωβά, με πεποίθησι στην έκβασι που θα φέρη η επάφεσίς των στον Μεγαλύτερο Ασσουήρη, τον Ιησού Χριστό.

 5. Ποια παράκλησι έκαμε η Εσθήρ, αλλά πώς η στάσις της απέναντι του Αμάν δεν ήταν αντιφατική με τη στάσι του Μαροδοχαίου;

⁵ Η Εσθήρ πλησίασε τον βασιλέα και ζήτησε απλώς να παρευρεθή ο βασιλεύς σ’ ένα συμπόσιο που είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν και για τον Αμάν. Ο βασιλεύς δέχθηκε προθύμως. (Εσθήρ 5:3-5) Φαινομενικά η Εσθήρ, με το να συμπεριλάβη τον Αμάν σ’ αυτή τη διευθέτησι, έδειχνε εύνοια στον Αμάν, ανόμοια με τον Μαροδοχαίο. Αυτό συμφωνεί με το γεγονός ότι στο αντίτυπο η τάξις της Εσθήρ, ενεργώντας σύμφωνα με τις οδηγίες της τάξεως του Μαροδοχαίου, δεν προσπαθεί να καταστρέψη με τη βία τον καθ’ ομολογίαν Χριστιανικό κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου.» Δεν προσπαθούν να διαλύσουν τη στενή ένωσί του Εκκλησίας και Κράτους. (Εφεσ. 6:12) Σύμφωνα με τη Βιβλική προφητεία πρέπει αυτή να φθάση στον ανώτατο βαθμό της. Εκείνοι που ανήκουν στην τάξι του Αμάν θα εκδηλώσουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα: εχθροί του Θεού με το να είναι φίλοι του κόσμου. Πρέπει να γίνη καταφανές ότι εκείνοι τους οποίους εξεικονίζει ο Αμάν είναι ο «άνθρωπος της ανομίας» απέναντι του Θεού, απολύτως καταδικασμένοι σε καταστροφή.—2 Θεσ. 2:3, 4, 8.

 6. Πώς ανταποκρίθηκε ο Αμάν σ’ αυτή τη φαινομενική εύνοια της Εσθήρ, αλλά τι απεφάσισε τώρα να κάμη στον Μαροδοχαίο;

⁶ Η Εσθήρ δεν είχε αποκαλύψει ακόμη τι είχε στην καρδιά της. Ενεργώντας χωρίς αμφιβολία κάτω από την κατεύθυνσι του Ιεχωβά, όπως δείχνουν έντονα τα μεταγενέστερα γεγονότα, ζήτησε από τον βασιλέα να επανέλθη για ένα δεύτερο συμπόσιο στο οποίο επρόκειτο να συμμετάσχη και ο Αμάν. Ο Αμάν βγήκε «περιχαρής και εύθυμος την καρδίαν.» Αλλά όταν είδε τον Μαροδοχαίο στην πύλη του βασιλέως ότι δεν τον προσκύνησε ούτε κινήθηκε από τη θέσι του, έγινε αμέσως έξω φρενών. Ωστόσο συγκρατήθηκε και επέστρεψε στο σπίτι του όπου καυχήθηκε για το μεγαλείο του στη σύζυγό του και στους φίλους του. Χάρηκαν μαζί του αλλά συμφώνησαν όταν ο Αμάν διετύπωσε παράπονα ότι «πάντα ταύτα δεν με ωφελούσιν, ενόσω βλέπω τον Μαροδοχαίον τον Ιουδαίον καθήμενον εν τη πύλη του βασιλέως.» Τότε η Ζερές και όλοι οι φίλοι του τού έδωσαν την εξής συμβουλή : «Ας κατασκευασθή ξύλον πεντήκοντα πηχών το ύψος, και το πρωί ειπέ προς τον βασιλέα να κρεμασθή ο Μαροδοχαίος επ’ αυτό· τότε ύπαγε περιχαρής μετά του βασιλέως εις το συμπόσιον.» Αυτό άρεσε πολύ στον Αμάν. Και απεφάσισε να παρουσιασθή ενωρίς την επομένη το πρωί στον βασιλέα και να παρουσιάση σ’ αυτόν το αίτημα του.—Εσθήρ 5:6-14.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ

 7. Ποιο απροσδόκητο γεγονός τη νύχτα εκείνη άλλαξε την κατάστασι για τον Μαροδοχαίο;

⁷ Τα γεγονότα τώρα πήραν μια απροσδόκητη στροφή. Εκείνη τη νύχτα, ενώ ο Αμάν μηχανευόταν κακό εναντίον του Μαροδοχαίου, ο Βασιλεύς Ασσουήρης αποσύρθηκε για να κοιμηθή αλλά δεν είχε ύπνο. Συμπεραίνοντας ότι είχε παραλείψει κάτι, αισθανόταν ένοχος κάποιας παραβάσεως, κάποιας ελλείψεως, και διέταξε να του φέρουν το βιβλίο των υπομνημάτων και ζήτησε να του διαβάσουν απ’ αυτό οι υπηρέται του. Περιέτρεξαν όλο τον κατάλογο για να δουν αν κάτι δεν είχε γίνει. «Και ευρέθη γεγραμμένον, ότι ο Μαροδοχαίος απήγγειλε περί του Βιχθάν και Θερές, δύο εκ των ευνούχων του βασιλέως, θυρωρών, οίτινες εζήτησαν να επιβάλωσι χείρα επί τον βασιλέα Ασσουήρην. Και είπεν ο βασιλεύς, Ποια τιμή και αξιοπρέπεια έγεινεν εις τον Μαροδοχαίον δια τούτο; Και είπον οι δούλοι του βασιλέως, οι υπηρετούντες αυτόν, Δεν έγεινεν ουδέν εις αυτόν.» Ο βασιλεύς απεφάσισε αμέσως να τιμήση τον Μαροδοχαίο.—Εσθήρ 6:1-3.

 8. Τι συνέβη το οποίο εξησφάλισε στον Μαροδοχαίο συνεχή ρόλο στην επεξεργασία του σκοπού τον Ιεχωβά;

⁸ Ενωρίς το επόμενο πρωί ήλθε ο Αμάν να παρουσιασθή στον βασιλέα και ο Βασιλεύς Ασσουήρης είπε να τον οδηγήσουν μέσα. Αλλά προτού μπορέση να πραγματοποιήση την απόφασί του εναντίον του Μαροδοχαίου, ο βασιλεύς έθεσε πρώτος την ερώτησί του, αποτρέποντας έτσι κάτι που θα μπορούσε ν’ αλλάξη τελείως την έκβασι των πραγμάτων. Αν είχε επιτραπή στον Αμάν να ζητήση πρώτα τον απαγχονισμό του Μαροδοχαίου, ο βασιλεύς ο οποίος ζητούσε να τιμήση τον Μαροδοχαίο, θα μπορούσε να είχε στραφή εκεί αμέσως κατά του Αμάν χωρίς την επέμβασι της Βασιλίσσης Εσθήρ ή του Μαροδοχαίου. Έτσι, ο ρόλος των σ’ αυτό το δράμα θα είχε προληφθή και δεν θα είχαν χρησιμοποιηθή για να τερματίσουν τον πόλεμον του Ιεχωβά εναντίον των Αμαληκιτών.—Εσθήρ 6:4, 5.

 9. Πώς ο Αμάν ταπεινώθηκε μπροστά στον Μαροδοχαίο;

⁹ Σύμφωνα με τον σκοπό του Ιεχωβά, μίλησε πρώτος ο βασιλεύς: «Τι πρέπει να γείνη εις τον άνθρωπον τον οποίον ευαρεστείται ο βασιλεύς να τιμήση;» (Εσθήρ 6:6) Ο Αμάν, με τις καυχησιολογίες του της προηγουμένης νύχτας ακόμη νωπές στη διάνοιά του, δεν μπορούσε να φαντασθή παρά μόνο τον εαυτό του ως εκείνον που βρίσκεται στην πιο υψηλή εκτίμησι του βασιλέως και συνεπέρανε ότι αυτός είναι εκείνος τον οποίο ευαρεστείται να τιμήση ο βασιλεύς. Επομένως συνέστησε στον βασιλέα τις δικές του φιλοδοξίες: ’να φέρουν έξω τον ίππον αυτού του ιδίου του βασιλέως με το διάδημα επάνω στο κεφάλι του και ο άνθρωπος που πρόκειται να τιμηθή να καθήση επάνω στον ίππον και ο μεγαλύτερος άρχων της επικρατείας του βασιλέως να κρατή τον ίππον και να περιφέρη αυτόν τον ευνοούμενον άνθρωπο στην δημοσία πλατεία της πόλεως και να διακηρύσση μεγαλοφώνως μπροστά του: «Ούτω θέλει γίνεσθαι εις τον άνθρωπο, τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση.» Ο Αμάν, περίμενε μ’ εμπιστοσύνη την απάντησι του βασιλέως, αλλά για να τον ακούση να λέγη: «Σπεύσον, λάβε την στολήν και τον ίππον, ως είπας, και κάμε ούτως εις τον Μαροδοχαίον τον Ιουδαίον, τον καθήμενον εν τη βασιλική πύλη.» Ο Αμάν ήταν τελείως συντετριμμένος. Αλλά δεν μπορούσε να κάμη τίποτε άλλο παρά να συμμορφωθή. Η άρνησίς του να το πράξη θα εσήμαινε βέβαιο θάνατο. Έτσι, όταν ο Μαροδοχαίος είχε την πιο μεγάλη ανάγκη να τον θυμηθούν, ο Ιεχωβά ενήργησε υπέρ αυτού για να τον προστατεύση και να σώση τη ζωή του. Ο Αμάν, αντιθέτως, ήταν υποχρεωμένος να παραδεχθή ότι, όχι αυτός, αλλά εκείνος ο μισητός, ο περιφρονημένος Ιουδαίος Μαροδοχαίος ήταν εκείνος τον οποίον ο βασιλεύς είχε ευαρεστηθή να τιμήση.—Εσθήρ 6:6-11.

ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

10. Τι είναι εκείνο που ωδήγησε στον εξευτελισμό του Αμάν, και ποιο παράλληλο συμβαίνει σήμερα;

¹⁰ Ο Αμάν ήταν ένας υπερήφανος άνθρωπος. Και το εδάφιο Παροιμίαι 16:18 λέγει: «Η υπερηφανία προηγείται του ολέθρου, και υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως.» Σύμφωνα μ’ αυτή την αρχή, μία μόνο έκβασις υπήρχε για τον Αμάν. Έπρεπε να έλθη ο εξευτελισμός. Σήμερα, ένα ακριβώς όμοιο παράλληλο λαμβάνει χώρα. Σε προηγούμενους καιρούς οι κληρικοί είχαν εξυψωθή στην πιο υψηλή θέσι σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Οι κληρικοί, μολονότι ισχυρίζονται ότι κυβερνούν ελέω Θεού και του Βασιλέως του Ιησού Χριστού, δεν έχουν καμμιά πραγματική θέσι ενώπιον του Θεού, πράγμα που γίνεται ολοένα πιο καταφανές σ’ όλους τους παρατηρητάς που έχουν ευρεία διάνοια. (Ματθ. 7:15-23) Η τάξις του Μαροδοχαίου, εξ άλλου, απολαμβάνει από τον Κύριο Ιησού Χριστό ολοένα περισσότερη εύνοια, ιδιαιτέρως από το 1926 όταν εξεφράσθησαν ευνοϊκά υπέρ του Θεού στο τεύχος 1ης Ιανουαρίου του περιοδικού Η Σκοπιά του ιδίου έτους, στο κύριο άρθρο, «Ποιος θα Τιμήση τον Ιεχωβά;» Πολλά συμβάντα που έγιναν από τότε επιβεβαίωσαν αυτά τα γεγονότα. Από το 1922 ως το 1928 οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξέδωσαν σειρά διακηρύξεων, πολλές από τις οποίες είχαν άμεσο σκοπό να εκθέσουν τον κλήρο. Το 1930, εξεδόθησαν δυο βιβλία με τον τίτλο Φως, που εξηγούσαν την Αποκάλυψι, και εξέθεταν, και αυτά επίσης, τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» και ταυτοχρόνως εξύψωναν τη βασιλεία του Θεού δια του Κυρίου Ιησού Χριστού. Όλες αυτές οι διακηρύξεις και αποκαλύψεις επροξένησαν ταπείνωσι στον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου.» Αλλ’ ακόμη και από το ύψος της ισχύος των δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν αυτές και άλλες εκδόσεις από το να διανεμηθούν παγκοσμίως σε εκατομμύρια αντίτυπα.a Αυτό το υπόμνημα εξακολουθεί να υπάρχη, και με το φως των τελευταίων γεγονότων αποδεικνύεται ακόμη πιο αληθινό. Εκείνοι οι οποίοι ενδιαφέρονται να εξετάσουν το υπόμνημα μπορούν να διαπιστώσουν μόνοι των ότι η έλλειψις πίστεως του κλήρου στην Αγία Γραφή και η αδιαφορία των στο να εποικοδομήσουν το ηθικό επίπεδο του λαού δεν είναι κάτι νέο αλλά είναι όπως ακριβώς την είχαν εκθέσει οι μάρτυρες του Ιεχωβά από την προηγούμενη εκείνη περίοδο, όταν ο Θεός έδειξε την εύνοιά του στους αληθινούς δούλους του, την τάξι του Μαροδοχαίου, εις βάρος του κλήρου και προς εντροπήν του. Το πόση περαιτέρω ταπείνωσις τους αναμένει πριν από το επονείδιστο τέλος των, το μέλλον μόνο θ’ αποκαλύψη.

11. Ποιο μέλλον έβλεπαν τώρα για τον Αμάν η σύζυγος και οι φίλοι του;

¹¹ Ο Αμάν έτρεξε στο σπίτι του στην οικογένειά του και στους φίλους του, αλλ’ ούτε εκεί βρήκε ανακούφισι. Αντιθέτως, «είπον προς αυτόν οι σοφοί αυτού και Ζερές η γυνή αυτού, Εάν ο Μαροδοχαίος, έμπροσθεν του οποίου ήρχισας να εκπίπτης, ήναι εκ του σπέρματος των Ιουδαίων, δεν θέλεις κατισχύσει εναντίον αυτού, αλλ’ εξ άπαντος θέλεις πέσει έμπροσθεν αυτού.» Δεν πρόφθασαν να βγάλουν αυτά τα λόγια της συμφοράς από το στόμα των και κατέφθασαν οι ευνούχοι της βασιλικής αυλής, οι οποίοι παρέλαβαν τον Αμάν για το δεύτερο συμπόσιο που είχε ετοιμάσει η Εσθήρ για τον βασιλέα.—Εσθήρ 6:12-14.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ

12. Πώς η Εσθήρ επέτυχε να εκθέση τον Αμάν, και ποια ήταν η έκβασις γι’ αυτόν;

¹² Τώρα, στο τέλος του δευτέρου συμποσίου, είχε έλθει ο καιρός για να υποβάλη η Εσθήρ την αίτησι της στον βασιλέα. «Εάν εύρηκα χάριν ενώπιον σου, βασιλεύ, και εάν ήναι αρεστόν εις τον βασιλέα, η ζωή μου ας μοι δοθή εις το ζήτημά μου [κατά την παράκλησίν μου, ΜΝΚ] και ο λαός μου εις την αίτησίν μου· διότι επωλήθημεν, εγώ και ο λαός μου, εις απώλειαν, εις σφαγήν, και εις όλεθρον και εάν ηθέλομεν πωληθή ως δούλοι και δούλαι, ήθελον σιωπήσει, αν και ο εχθρός δεν ηδύνατο να αναπληρώση την ζημίαν του βασιλέως.» Αυτό εκέντρισε πολύ τον βασιλέα. «Τις είναι αυτός, και πού είναι εκείνος, όστις ετόλμησε να κάμη ούτω; Και είπεν η Εσθήρ, Ο ενάντιος και εχθρός είναι ούτος ο αχρείος Αμάν.» Ο βασιλεύς, μη μπορώντας να συγκρατήση την οργή του, βγήκε στον κήπο των ανακτόρων για ν’ ανακτήση την ηρεμία του. Ο Αμάν, τρομοκρατημένος μ’ αυτή τη στροφή των γεγονότων, παρακαλούσε την Εσθήρ για τη ζωή του, διότι είδε ότι ο βασιλεύς εστράφη εναντίον του. Τόσο έντονες ήσαν οι επικλήσεις του ώστε έπεσε επάνω στο ανάκλιντρό της δίπλα της την ώρα ακριβώς που επέστρεφε ο βασιλεύς από τον κήπο. Βλέποντας αυτό ο βασιλεύς είπε: «Θέλει έτι και την βασίλισσαν να βιάση έμπροσθεν μου, εν τω οίκω; Ο λόγος εξήλθεν εκ του στόματος του βασιλέως, και εσκέπασαν το πρόσωπον του Αμάν. Και είπεν ο Αρβονά, εις εκ των ευνούχων, ενώπιον του βασιλέως, Ιδού, και το ξύλον πεντήκοντα πηχών το ύψος, το οποίον ο Αμάν έκαμε δια τον Μαροδοχαίον, τον λαλήσαντα αγαθά υπέρ του βασιλέως, ίσταται εν τη οικία του Αμάν. Και είπεν ο βασιλεύς, Κρεμάσατε αυτόν επ’ αυτού. Και εκρέμασαν τον Αμάν επί του ξύλου το οποίον ητοίμασε δια τον Μαροδοχαίον. Και κατέπαυσεν ο θυμός του βασιλέως.»—Εσθήρ 7:1-10.

13. (α) Πώς έγινε γνωστή η ταυτότης της τάξεως της Εσθήρ· πώς αυτό εξέθεσε ακόμη περισσότερο την τάξι του Αμάν; (β) Τι εξεικονιζει ο απαγχονισμός του Αμάν επάνω στην αγχόνη που είχε ετοιμασθή για τον Μαροδοχαίο;

¹³ Για να εκθέση η Εσθήρ τον Αμάν ως τον πρώτιστο εχθρό ήταν ανάγκη ν’ αποκαλύψη τη δική της ταυτότητα. Εκείνοι που αποτελούν την τάξι της Εσθήρ στη σύγχρονη εποχή πότε απεκάλυψαν την ταυτότητά των σύμφωνα με το ιστορικό υπόμνημα; Η καλυτέρα απόδειξις είναι ο προσδιορισμός της ταυτότητος που έγινε την Κυριακή, 26 Ιουλίου 1931, σε μια συνέλευσι του λαού του Ιεχωβά στο Κολόμπους, Οχάιο. Τότε υιοθέτησαν μια απόφασι με την οποία έκαμαν γνωστή την ταυτότητά των και έλαβαν το όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά.» (Ησ. 43:10, 12) Εξεδόθη ένα βιβλιάριο που περιείχε αυτή την απόφασι και εδόθη σ’ αυτό ευρεία κυκλοφορία. Αυτός ο προσδιορισμός της ταυτότητος εχρησίμευσε επίσης στο να εκτεθή η τάξις του κλήρου. Το μίσος που είχε ήδη εκδηλωθή απέναντι των αληθινών δούλων του Θεού απεκαλύπτετο τώρα με ακόμη πιο έντονη δράσι και η τάξις του Αμάν έγινε γνωστή ακόμη πιο θετικά ως εναντίον του Θεού, αποφασισμένη να καταστρέψη τους δούλους του Θεού. (Ματθ. 23:29-36) Ο λαός του Ιεχωβά αντιμετώπισε εναντίωσι όπως ποτέ προηγουμένως στην ιστορία.b Η εκπλήρωσις του απαγχονισμού του Αμάν επάνω στην αγχόνη που είχε ετοιμασθή για τον Μαροδοχαίο δεν είναι ανάγκη ν’ αναμένη ως την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης, διότι μ’ αυτές τις πράξεις, από την εποχή αυτή κι έπειτα, η τάξις του Αμάν πέθανε στα όμματα του Θεού και στα μάτια των ανθρώπων με έντιμη καρδιά σ’ όλο τον κόσμο. Επί πλέον, οι δέκα γυιοι του Αμάν επέζησαν του θανάτου του για να μεταφέρουν την εικόνα σε μεγαλύτερη εκπλήρωσι.

14. Ποιο περαιτέρω έργο υπήρχε τώρα μπροστά για την τάξι του Μαροδοχαίου;

¹⁴ Το ίδιο εκείνο έτος, 1931, εξεδόθη ο πρώτος τόμος μιας σειράς τριών βιβλίων με τον τίτλο Διεκδίκησις, και ταυτοχρόνως είχε δοθή στην ίδια εκείνη συνέλευσι μια ομιλία που εξηγούσε λεπτομερώς το ένατο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ. Σ’ αυτή την ομιλία προσδιωρίσθηκε η ταυτότης του αντιτυπικού ανδρός του ενδεδυμένου λινά με γραμματέως καλαμάριον καθώς και των στεναζόντων και βοόντων, οι οποίοι έπρεπε να λάβουν σημείο στο μέτωπο, κι επίσης των είκοσι πέντε ανδρών μπροστά στο ναό οι οποίοι ελάτρευαν τον ήλιο αντί να λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό. Η τάξης του Μαροδοχαίου καθώς και η τάξις της Εσθήρ μαζί διεπίστωσαν τώρα ότι είχαν ακόμη έργο να κάμουν και γι’ αυτό εκρατούντο στη γη για λίγο ακόμη. Αυτό έγινε για να ευρεθούν εκείνοι οι οποίοι εστέναζαν και βοούσαν για τις συνθήκες που είχαν δημιουργήσει εκείνοι οι οποίοι είχαν διαστρέψει την αληθινή λατρεία του Θεού, εκείνοι οι οποίοι ελάτρευαν τον ήλιο, δηλαδή, η τάξις του κλήρου. Αυτή η σωτηρία της ζωής επρόκειτο να λάβη χώρα πριν επέλθη η καταστροφή σ’ όλους εκείνους οι οποίοι δεν έλαβαν το σημείο στο μέτωπό των. Έτσι ο προσδιορισμός της ταυτότητος του λαού του Ιεχωβά με το σημαντικό όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά ήλθε σε μια εποχή μεγάλης ανάγκης του λαού του Θεού και ταυτοχρόνως μαζί με την έναρξι μιας νέας σπουδαίας φάσεως του σκοπού του Θεού σ’ αυτόν τον έσχατον καιρό.’

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΣΙ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑ

15. (α) Ποια αντιστροφή υπέρ της τάξεως του Μαροδοχαίου προείπε ο Ιησούς; (β) Ποια απειλή εξακολουθούσε να παραμένη για τους Ιουδαίους, και ποια βήματα είχε κάμει ο Μαροδοχαίος για να την αποτρέψη;

¹⁵ Ο Μαροδοχαίος προήχθη τώρα και του εδόθη το δακτυλίδι της σφραγίδος του βασιλέως, που είχε αφαιρεθή από το δάκτυλο του Αμάν προτού τον απαγχονίσουν. Η εκπλήρωσις είναι σε αρμονία με την προφητεία του Ιησού όταν είπε: «Διά τούτο λέγω προς υμάς [δηλαδή, στους κληρικούς της εποχής του], ότι θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» (Ματθ. 21:43) Αυτή ήταν πράγματι μια δραματική αντιστροφή που έχει λάβει χώρα στην εποχή μας. Αλλά κάτι άλλο ήταν ανάγκη να γίνη. Μολονότι η προσωπική ζωή του Μαροδοχαίου είχε διαφυλαχθή και αυτός είχε εξυψωθή, οι δέκα γυιοι του Αμάν ήσαν ακόμη σε ζωή και εξακολουθούσε να υπάρχη το διάταγμα για την εξολόθρευσι των Ιουδαίων στις 13 του μηνός Αδάρ σ’ όλη την αυτοκρατορία. Ο Μαροδοχαίος εγνώριζε ότι υπήρχε διέξοδος για τους Ιουδαίους, μια διέξοδος που δεν είχε προβλέψει το διάταγμα του Αμάν. Ήταν η εξουσία που είχε ο λαός του Ιεχωβά να συναχθούν και να πολεμήσουν για την αυτοάμυνά των. Τώρα οι Ιουδαίοι μπορούσαν ν’ αναλάβουν την πρωτοβουλία εναντίον εκείνων οι οποίοι ήθελαν να τους καταστρέψουν και αντιθέτως να καταστρέψουν αυτοί τον κακόβουλο εχθρό. Ο βασιλεύς συνεφώνησε σ’ αυτή τη διευθέτησι και το διάταγμα σφραγίσθηκε με το δακτυλίδι του και αντίγραφα εστάλησαν σε όλες τις 127 διοικητικές επαρχίες.—Εσθήρ 8:1-14.

16. (α) Ποια αλλαγή στάσεως μεταξύ των Ιουδαίων έγινε έκδηλη τώρα; (β) Πώς εκπληρώθηκε αυτό στη σύγχρονη εποχή;

¹⁶ Αυτό έκαμε να συμβή μια μεγάλη αλλαγή. Τώρα, αντί του μεγάλου πένθους μεταξύ των Ιουδαίων, και νηστείας και δακρύων και θρήνου, άρχιζαν να χαίρωνται και να συγκεντρώνωνται και να ενώνωνται για να λάβουν στάσι εναντίον των εχθρών των. Επί πλέον, ο φόβος των Ιουδαίων έπεσε επάνω στους λαούς της χώρας και πολλοί άρχισαν να λέγουν ότι είναι Ιουδαίοι. (Εσθήρ 8:15-17) Αυτό το μέρος του δράματος είχε δραματική εκπλήρωσι στη διάρκεια της κρισίμου δεκαετηρίδος που άρχισε το 1930. Οι δούλοι του Θεού, αντιλαμβανόμενοι ότι είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν όλα τα ειρηνικά και νόμιμα μέτρα για την προστασία της ζωής των, προσέφυγαν στα δικαστήρια και στις κυβερνήσεις για να υπερασπίσουν το Θεόδοτο έργο των της εξευρέσεως των ανθρώπων με έντιμη καρδιά απέναντι του Ιεχωβά και του λαού του. Έγιναν και περαιτέρω βήματα ενοποιήσεως και η θεοκρατική διάρθρωσις της οργανώσεως έφθασε σε πλήρη πραγματοποίησι το 1938. Ο λαός του Θεού ήσαν τώρα πλήρως ενωμένοι και έτοιμοι για ν’ αντιμετωπίσουν τον καιρό που θα ερχόταν η αντιτυπική εκπλήρωσις της 13ης του μηνός Αδάρ.c

17. Πότε έφθασε η αντιτυπική ημέρα της 13ης του μηνός Αδάρ, και τι συνέβη;

¹⁷ Αυτός ο καιρός ήλθε στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Όλες οι αποδείξεις κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι οι εχθροί του λαού του Θεού ήσαν αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν εκείνη την εμπόλεμο κατάστασι με τους περιωρισμούς της, τον εθνικισμό της, τις προκαταλήψεις της, τις ψευδείς κατηγορίες της για Κομμουνισμό από το ένα μέρος και Ναζισμό από το άλλο για να συλλάβουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και να τους καταστρέψουν. Μια παγγήινη επίθεσις εξαπολύθηκε που φαινόταν ότι επρόκειτο να εξαλείψη πλήρως το παγκόσμιο κήρυγμα της τάξεως του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ και των συντρόφων των που είχαν τώρα αρχίσει να ταυτίζωνται μαζί τους.»d Θα μπορούσε ν’ αποβή αυτή μία μαύρη ημέρα πράγματι, μια ημέρα πένθους, αλλά αύτοι οι πιστοί δούλοι του Θεού δεν άφησαν να νικηθούν απ’ αυτή τη σχεδιασμένη ενέργεια. Στη διάρκεια αυτού του καιρού που αντιπροσώπευε η 13η του μηνός Αδάρ, οι μάρτυρες του Ιεχωβά επολέμησαν όπως δεν είχαν πολεμήσει ποτέ προηγουμένως. Διεξήγαν ένα πνευματικό πόλεμο για να διαφυλάξουν την πνευματική ζωή των σ’ όλο τον κόσμο, αγωνιζόμενοι με μια συγκεντρωτική κατεύθυνσι από τα κεντρικά γραφεία και παρουσιάζοντας ένα οργανωμένο μέτωπο εναντίον του εχθρού. Υπήρξαν και θύματα, αλλά δεν ήταν αγών με σαρκικά όπλα του λαού του Ιεχωβά. (2 Κορ. 10:3, 4) Ακόμη και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως ο Ιεχωβά ευλόγησε αυτή την εκδήλωσι θάρρους από τους μάρτυράς του, και το αποτέλεσμα αυτής της μάχης έκαμε βαθιά εντύπωσι σ’ εκείνους που στενάζουν και βοούν μέσα στο «Χριστιανικό κόσμο,» διότι ο κλήρος εξετέθη περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι είναι κατά του Θεού και κατά της βασιλείας του Χριστού.e (2 Θεσ. 1:4, 5) Αυτός ο συνεχής πνευματικός θάνατος του κλήρου στα μάτια των ανθρώπων με έντιμη καρδιά εξεικονίζεται καλά από το θάνατο των δέκα γυιων του Αμάν που θανατώθηκαν στις 13 του μηνός Αδάρ. Μαζί μ’ αυτούς εσφάγησαν και 500 εχθροί του θεού στα Σούσα και 75.000 σ’ όλη την υπόλοιπη επικράτεια. Στις 14 του μηνός Αδάρ η μάχη συνεχίσθηκε στα Σούσα, στο φρούριο, και 300 ακόμη εχθροί των Ιουδαίων θανατώθηκαν, ενώ στις μακρυνές επαρχίες οι Ιουδαίοι εώρταζαν τη νίκη των.—Εσθήρ 9:1-19.

ΑΠΟ ΛΥΠΗ ΣΕ ΧΑΡΑ

18. Ποια ήταν η έκβασις των προσπαθειών του εχθρού να εξαφανίση το λαό του Θεού, και τι εξεικονίζει η συνέχισις αυτού του πνευματικού πολέμου;

¹⁸ Αυτή η ημέρα που είχε οργανωθή για να είναι ημέρα πένθους έγινε ημέρα αγαθή, ημέρα νίκης, διεκδικήσεως και ευφροσύνης! Το ίδιο συμβαίνει και στη σύγχρονη εποχή! Όταν άρχισε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, υπήρχαν 71.509 άτομα από τον λαό του Ιεχωβά ενωμένοι στην άμυνά των για την αληθινή λατρεία. Όταν αυτός ο πόλεμος μεταξύ των εθνών του κόσμου τελείωσε, αντί να έχουν εκμηδενισθή, η πιστή ομάς των δραστήριων μαρτύρων είχε σχεδόν διπλασιασθή, και το 1945 είδε να διεξάγουν τον πνευματικό πόλεμο κατά των εχθρών του Θεού 141.606 άτομα. Αλλά ο πνευματικός μας πόλεμος για την αυτοάμυνα δεν είχε λήξει. Συνεχίζεται ως αυτή την εποχή όπως αποδεικνύεται από τον ετήσιο εορτασμό του «Φουρείμ» ή «Πουρείμ» που επέβαλε ο Μαροδοχαίος σ’ όλο το λαό, δηλαδή, «να φυλάττωσι την δεκάτην τετάρτην ημέραν του μηνός Αδάρ, και την δεκάτην πέμπτην του αυτού, καθ’ έκαστον έτος, ως τας ημέρας καθ’ ας οι Ιουδαίοι ανεπαύθησαν από των εχθρών αυτών και τον μήνα καθ’ ον η λύπη αυτών ετράπη εις αυτούς εις χαράν, και το πένθος εις ημέραν αγαθήν.» (Εσθήρ 9:20-32) Εφέτος (1971) οι Ορθόδοξοι Ιουδαίοι εώρτασαν την «εορτήν της Εσθήρ» στις 10 Μαρτίου και την εορτή των Φουρείμ στις 11 και 12 Μαρτίου.

19, 20. Ποια τελική έκβασις είναι βεβαία, και πώς πρέπει να θεωρούμε στην εκπλήρωσί του τον «φόρον επί της γης [αναγκαστικήν εργασίαν, ΜΝΚ] που είχε επιβάλει ο Βασιλεύς Ασσουήρης;

¹⁹ Με πλήρεις αποδείξεις της απελευθερώσεως του Ιεχωβά που αποτελούν ήδη μέρος του ιστορικού υπομνήματος τόσο των αρχαίων όσο και των νεωτέρων χρόνων, θ’ αποβλέπωμε μ’ εμπιστοσύνη και έντονη προσδοκία, στην επικείμενη ’μεγάλη θλίψι’ όταν όλοι εκείνοι που αποτελούν την τάξι του Αμάν καθώς και οι υποστηρικταί των θα θερίσουν κατά γράμμα ό,τι έχουν σπείρει, όπως ακριβώς τα λόγια που εξέφρασε ο Βασιλεύς Ασσουήρης εναντίον του Αμάν: «Να τραπή κατά της κεφαλής αυτού η κακή αύτου σκευωρία, την οποίαν εσκευώρησε κατά των Ιουδαίων.» (Εσθήρ 9:25· Ματθ. 24:21, 22) Όταν έλθη αυτός ο καιρός, ο Μεγαλύτερος Ασσουήρης θα τερματίση όλους τους εχθρούς του και θα εξυψώση την τάξι του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ στη θέσι που τους επιφυλάσσεται στη Μεσσιανική βασιλεία.—2 Θεσ. 1:6-10.

²⁰ Εν τω μεταξύ, η τελική προετοιμασία των υπολοίπων υπηκόων του Βασιλέως πρέπει να συμπληρωθή σύμφωνα με το σκοπό του Ιεχωβά γι’ αυτόν τον ’έσχατο καιρό.’ Όπως υποδεικνύει το εδάφιο Εσθήρ 10:1: «Και επέβαλεν ο βασιλεύς Ασσουήρης φόρον επί την γην, και τας νήσους της θαλάσσης.» Τι ευλογητό προνόμιο έχουν σήμερα τα «άλλα πρόβατα» του Μεσσίου να συμμορφώνωνται μ’ όλη την καρδιά και με νομιμοφροσύνη με τη σύγχρονη εντολή υπηρεσίας! Αυτό το κάνουν με το να συνεργάζωνται, για την αιώνια ωφέλειά των, μαζί μ’ εκείνους οι οποίοι παίρνουν την ηγεσία σ’ αυτές τις «πράξεις δυνάμεως» που προάγουν αύτοι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί που προεσκίαζε ο Μαροδοχαίος. «Διότι ο Μαροδοχαίος ο Ιουδαίος εστάθη δεύτερος μετά τον βασιλέα Ασσουήρην, και μέγας μεταξύ των Ιουδαίων, και αγαπώμενος υπό του πλήθους των αδελφών αύτου, ζητών το καλόν του λαού αύτου, και λαλών ειρήνην περί παντός του σπέρματος αυτού.»—Εσθήρ 10:2, 3.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 374]

Η Εσθήρ εξέθεσε τον Αμάν ως τον πρώτιστο εχθρό, αποκαλύπτοντας έτσι και τη δική της ταυτότητα.