Πρόληψις του Χάσματος Γενεών στον Οίκον Σας

«Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.»—Παροιμ. 22:6.

1, 2. (α) Ποιοι δεν μπορούν να διαφύγουν τη συμμετοχή των στη μομφή για το χάσμα των γενεών, και γιατί; (β) Τι σχόλιο έχει γίνει για πολλούς από τους σημερινούς νεαρούς;

ΟΙ ΕΝΗΛΙΚΟΙ σήμερα δεν μπορούν να διαφύγουν τη συμμετοχή των στη μομφή για το παγκόσμιο χάσμα των γενεών. Πολλοί γονείς, λόγου χάριν, έχουν δείξει στα τέκνα των μια πολύ ανεκτική στάσι, με κακά αποτελέσματα. (Παροιμ. 29:15) Όχι μόνον προέκυψε χάσμα γενεών, αλλά οι νέοι οι οποίοι «ακολούθησαν τον δικό τους δρόμο» συχνά έχουν καταστρέψει τη ζωή τους. Πραγματικά, ζούμε τώρα σε μια εποχή που λέγεται «Αιών της Ακαταστασίας.» Προσφάτως, ο Θεοντόρ Μ. Μπλακ, μέλος του Συμβουλίου των Συγκλητικών της πολιτείας Νέας Υόρκης, συζητώντας τις εξετάσεις των Συγκλητικών ως μέσον μετρήσεως των εκπαιδευτικών επιτευγμάτων, εξέφρασε την εξής σκέψι:

² «Κατά ένα μέρος τουλάχιστον εξαιτίας της δικής μας αμελείας και ανεκτικότητος βρισκόμεθα να ζούμε σ’ έναν καιρό που αναγκάζομαι να χαρακτηρίσω ως Αιώνα της Ακαταστασίας—καιρό στον οποίον η παραμέλησις της προσωπικής υγιεινής, της εμφανίσεως, του λόγου και των συνηθειών, η ανηθικότης και η αισχρότης που επιδεικνύεται δημοσία, η νωθρή και αδιάφορη κατωτερότης στην εκτέλεσι καθηκόντων και ο μνημειώδης εγωκεντρισμός που εκδηλώνεται όχι μόνον με την αγένεια αλλά και με τη βάναυση περιφρόνησι των δικαιωμάτων των άλλων και των ωραίων χαρακτηριστικών των ανθρωπίνων σχέσεων σε μια αληθινά πολιτισμένη κοινωνία—όλ’ αυτά φαίνονται να είναι στην ημερησία διάταξι.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 24 Ιουνίου 1972.

 3. Αν ένα παιδί πρόκειται ν’ ανατραφή με καλές Χριστιανικές ιδιότητες, τι πρέπει να κάμουν οι γονείς και πότε;

³ Οι γονείς που ενδιαφέρονται για τα τέκνα των δεν πρέπει να τ’ αφήνουν να μεγαλώνουν με αυτόν τον τρόπο. Αλλ’ αν ένα παιδί πρόκειται ν’ ανατραφή με υψηλούς ηθικούς κανόνας, δείχνοντας Χριστιανικές ιδιότητες, στις οποίες περιλαμβάνονται η επιμέλεια, η χρηστότης, η καλωσύνη και η αγάπη, ο Χριστιανός γονεύς δεν μπορεί να περιμένη ώστε να γίνη το παιδί του αρκετά μεγάλο για να πάη στο σχολείο να εκπαιδευθή με τον ορθό τρόπο—με τον τρόπο του Θεού. Όχι, αλλ’ όπως έγινε με τον νεαρό Χριστιανό Τιμόθεο, έτσι είναι σκόπιμο να γίνεται και σήμερα. Για τον Τιμόθεο ο απόστολος Παύλος είπε: «Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.» (2 Τιμ. 3:15) Είναι ουσιώδες λοιπόν ν’ αρχίσετε να εκπαιδεύετε τα τέκνα ενόσω είναι βρέφη ακόμη. Οι θεοσεβείς αρχές δεν είναι έμφυτες στα παιδιά. Αντιθέτως, «η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδιού· η ράβδος της παιδείας θέλει αποχωρίσει αυτήν απ’ αυτού.» (Παροιμ. 22:15) Από νεαρή ηλικία χρειάζονται κατάλληλη εκπαίδευσι και διαπαιδαγώγησι για ν’ αντιδρούν στις κακές τάσεις.

4, 5. (α) Ποια ωραία συμβουλή μας δίνουν οι Παροιμίες 22:6; (β) Όταν υπάρχουν εξαιρέσεις απ’ ό,τι εκτίθεται στον Λόγο του Θεού, γιατί αυτό δεν ακυρώνει τη Γραφή;

⁴ Γι’ αυτό η Αγία Γραφή συμβουλεύει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» (Παροιμ. 22:6) Ή όπως το αποδίδει η Νέα Αγγλική Γραφή: «Βάλε το παιδί στον ορθό δρόμο και δεν θα τον αφήση ούτε και όταν γηράση.» Μια άλλη μετάφρασις αυτού του εδαφίου λέγει: «Εκπαίδευε το παιδί κατά τις απαιτήσεις της ζωής του· και όταν γηράση ακόμη δεν θα μεταστραφή απ’ αυτήν.»—Η Νέα Μετάφρασις Μπέρκλεϋ.

⁵ Εν τούτοις, μερικοί γονείς μπορούν να πουν: «Γνωρίζω παιδιά που εκπαιδεύθησαν με τους τρόπους της Αγίας Γραφής, αλλά έγιναν κακά.» Μήπως η παρέκκλισις μερικών νέων από τις αλήθειες του Θεού ακυρώνει την Αγία Γραφή; Όχι! Αυτό που λέγει στις Παροιμίες 22:6 αποτελεί γενικόν κανόνα. Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως υπάρχουν και σ’ αυτό που λέγεται στις Παροιμίες 15:1: «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν· αλλ’ ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν.» Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε· μερικές φορές ένα άτομο μπορεί να συνεχίση τον θυμώδη τρόπο του οσοδήποτε γλυκειά και αν είναι η απαίτησίς μας. Αλλ’ ο κανών είναι καλός και φέρνει εξαίρετα αποτελέσματα στις περισσότερες περιπτώσεις.

6, 7. Γιατί είναι πολύ ζωτική η εκπαίδευσις των τέκνων από μικρή ηλικία, και ποιο είναι το πιθανό αποτέλεσμα;

⁶ Εφαρμόζεται ο γενικός κανών: υπάρχει μεγάλη ωφέλεια στην εκπαίδευσι ενός αγοριού ή κοριτσιού στις οδούς του Ιεχωβά από βρεφική ηλικία. Η εκπαίδευσις από μικρή ηλικία είναι ζωτική, διότι τα πρώτα τέσσερα ή πέντε χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι κρίσιμα. Στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος δημιουργούνται τα διανοητικά των πρότυπα και οι ικανότητες. Ο Δρ Τζόσεφ Μ. Χαντ του Πανεπιστημίου Ιλλινόις λέγει: «Η ανάπτυξις του παιδιού είναι πολύ γρήγορη και επιδέχεται πολλές τροποποιήσεις στη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ή πέντε ετών της ζωής του. Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο το παιδί αποκτά τις ικανότητες στις οποίες θα βασισθούν οι μετέπειτα ικανότητές του. Ίσως είκοσι τοις εκατό από τις βασικές αυτές ικανότητες αναπτύσσονται πριν κλείση ένα χρόνο, ίσως το ήμισυ των ικανοτήτων πριν γίνη τεσσάρων ετών.»

⁷ Είναι λοιπόν ζωτικό να διαθέσετε χρόνον για να ενσταλλάξετε ευσεβείς αρχές στα μικρά παιδιά σας. Αν το παιδί έχη καλή καρδιά, το αποτέλεσμα θα είναι να βαδίση στον ορθό δρόμο όταν μεγαλώση. Βοηθείται έτσι να μην πέση θύμα του εξαπλωμένου χάσματος των γενεών.—Εφεσ. 6:4· Δευτ. 6:6, 7.

ΤΗΡΕΙΤΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 8. Τι μπορούν να κάμουν οι γονείς για να ενισχύσουν και να διατηρήσουν το μέσον επικοινωνίας με τα τέκνα των;

⁸ Πολλά πράγματα μπορούν να κάμουν οι γονείς για να ενισχύσουν και να διατηρήσουν το μέσον επικοινωνίας με τα τέκνα των. Γενικά, οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πιο ισχυροί αν οι γονείς έχουν στενή προσωπική επίβλεψι, αντί να βασίζωνται κατά μέγα μέρος στην εκπαίδευσι από τα σχολεία, από συγγενείς, από παραμάνες, και λοιπά. Είναι ουσιώδες ν’ αρχίσετε όσο το δυνατόν ενωρίτερα να ομιλήτε ελεύθερα με το παιδί. Επίσης ουσιώδης είναι η ανάγκη ν’ απαντάτε στις ερωτήσεις του παιδιού, ιδιαίτερα από τον Λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή, όταν είναι δυνατόν αυτό. (2 Τιμ. 3:16, 17) Αυτό απαιτεί ν’ ακούτε με γνήσιο ενδιαφέρον εκείνο που θέλει να πη το μικρό παιδί. Σεις οι γονείς, λοιπόν, είναι ανάγκη να μάθετε ν’ ακούτε. Να βρίσκετε ποια είναι τα προβλήματα του παιδιού σας. Ποτέ μη νομίζετε ότι τα προβλήματά του είναι πολύ ασήμαντα ώστε να ενδιαφερθήτε γι’ αυτά.

9, 10. (α) Πώς μπορεί ένα μικρό παιδί να προετοιμασθή για ν’ αντιμετώπιση ρεαλιστικά τη ζωή; (β) Πώς μπορούν οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά των και να διατηρήσουν ελεύθερη επικοινωνία;

⁹ Η επικοινωνία διατηρείται πιο καλά όταν οι γονείς έχουν υπ’ όψιν ότι τα παιδιά δεν είναι τέλεια, όπως και οι ίδιοι δεν είναι τέλειοι. Πραγματικά, ένα μικρό παιδί πρέπει να προετοιμασθή ένεκα των ατελειών—των ιδικών του, της οικογενείας του, και των άλλων. Καλό λοιπόν είναι ν’ ανατρέφετε το παιδί με πλήρη κατανόησι ότι θα κάνη λάθη. Αυτό είναι αναπόφευκτο στην ατέλεια και σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. (Ψαλμ. 51:5· Ρωμ. 3:23· Ιακ. 3:2) Αλλ’ οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν το παιδί τους να βελτιώνεται συνεχώς και να προσπαθή να καλλιεργή Χριστιανικές ιδιότητες. (Κολ. 3:12-15) Να αναγνωρίζετε και να επαινήτε αυτές τις προσπάθειες όταν πρέπει.

¹⁰ Για διευκόλυνσι της ελεύθερης επικοινωνίας μεταξύ γονέων και τέκνων, είναι επωφελές να μετέχη όλη η οικογένεια στα γεύματα αντί ν’ αναπτύσσεται συνήθεια να τρώγουν χωριστά. Η τακτική συνομιλία στα γεύματα βελτιώνει την οικογενειακή επικοινωνία.

11. Τι μπορούν να κάμουν οι γονείς για να διατηρήσουν ανοιχτό το μέσον επικοινωνίας και να εμποδίσουν τα τέκνα από το να γίνουν εγωκεντρικά;

¹¹ Οι γονείς πρέπει να εκδηλώνουν συνεχή αγάπη και να προτρέπουν σ’ αυτήν. Ο ισχυρός δεσμός της αγάπης ενώνει τις Χριστιανικές οικογένειες. (Εφεσ. 5:25· Τίτον 2:4) Με την αγάπη, το μέσον επικοινωνίας παραμένει ανοιχτό. Μερικές φορές τα τέκνα γίνονται εγωκεντρικά όταν οι γονείς μιλούν πάντοτε επικριτικά για τους άλλους, υποτιμούν τους άλλους ή ψάχνουν να βρουν ό,τι είναι κακό. (Παροιμ. 12:18· 16:27) Αλλ’ οι γονείς, που καλύπτουν τις αδυναμίες και τα σφάλματα των άλλων και λαμβάνουν φιλάγαθη και στοργική στάσι, βοηθούν τα τέκνα των να είναι στοργικά και συγχωρητικά και να ενδιαφέρωνται για τους άλλους. (Εφεσ. 4:32) Όταν οι γονείς δείχνουν πνεύμα φιλοξενίας και ρωτούν μάλιστα τα τέκνα των «Τι μπορούμε να κάμωμε για τον Τάδε;» όχι μόνον αυξάνουν τη χαρά του να δίνουν, αλλά τηρούν ανοιχτό επίσης το μέσον επικοινωνίας, που είναι τόσο αναγκαίο για την πρόληψι του χάσματος των γενεών. Αν οι γονείς μάθουν την αλήθεια του Θεού όταν τα τέκνα είναι κάτω των είκοσι ετών, μια σταθερή προσπάθεια θα υποβοηθήση ν’ ανοίξουν πάλι οι γραμμές επικοινωνίας.

ΟΙ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΟΥΝ

12, 13. Τι σχόλια έκαμαν νεαρά άτομα συζητώντας τα προβλήματά τους για την επικοινωνία με τους γονείς των;

¹² Ενδιαφέρει να σημειωθή τι λέγουν τα νεαρά άτομα όταν γίνωνται ομαδικές συζητήσεις των προβλημάτων των για την επικοινωνία με τους γονείς των. Ένα νεαρό κορίτσι απεκάλυψε τα εξής: «Η αδελφή μου είναι ο τύπος που πάντοτε προθυμοποιείται να βοηθήση. Ειλικρινά—της αρέσουν οι οικιακές ασχολίες. Τότε η μητέρα μου μού λέγει. ‘Κύτταξε πόση δουλειά κάνει η αδελφή σου. Γιατί να μην είσαι και συ σαν αυτήν;’» Αυτή η κοπέλλα βρήκε ότι αυτές οι συγκρίσεις ήσαν αποθαρρυντικές και την εμπόδιζαν να επικοινωνή με τους γονείς της.

¹³ Ένα άλλο κορίτσι έκαμε τα εξής σχόλια: «Δεν είναι σωστό. Εγώ να σκουπίζω και να πλένω τα πιάτα και να τακτοποιώ το δωμάτιό μου, και την άλλη μέρα να μου λέγη η μητέρα μου, ‘Δυστυχία μου, ο σκύλος κάνει περισσότερα πράγματα στο σπίτι παρά εσύ.’ Άλλα παιδάκια παραβάλλονται με τους αδελφούς και τις αδελφές των, αλλ’ εγώ παραβάλλομαι ακόμη με τον σκύλο.»

14. (α) Τι μπορεί καμμιά φορά να λησμονούν οι γονείς προσπαθώντας να ενθαρρύνουν τα τέκνα των; (β) Πώς ανταποκρίνονται γενικά οι μαθηταί στις δυσμενείς συγκρίσεις;

¹⁴ Πολλοί γονείς βέβαια, γνωρίζουν ότι τα παιδιά της ίδιας οικογενείας διαφέρουν στις προτιμήσεις και στα γούστα καθώς και στην προσωπικότητα και στις ικανότητες. Καμμιά φορά, όμως, οι γονείς, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται κάτω από πίεσι, μπορεί να το λησμονούν αυτό, προσπαθώντας να υποκινήσουν ένα νεαρό παιδί να μιμηθή τα άλλα, των οποίων η διαγωγή είναι πιο επιθυμητή από μια ωρισμένη άποψι. Αλλά τέτοιες προσπάθειες είναι πιθανόν να ανατρέψουν τον σκοπό που επιδιώκουν. Το βιβλίο με τίτλο Οι Σημερινοί Νεαροί λέγει τα εξής: «Οι διδάσκαλοι διεπίστωσαν ότι οι δυσμενείς συγκρίσεις τείνουν ν’ αποθαρρύνουν μάλλον παρά να εμπνεύσουν τους μαθητάς στην αίθουσα μαθημάτων.»

15-18. (α) Πώς θα μπορούσαν οι γονείς να ωφεληθούν από το παράδειγμα των πρεσβυτέρων της Χριστιανικής εκκλησίας και από την άποψι που εξέφρασε ο Ιησούς και που αναγράφεται στο Ματθαίον 13:23; (β) Σε ποιους προτρέπονται ν’ αποβλέπουν ως παραδείγματα όλοι όσοι είναι στη Χριστιανική εκκλησία; (γ) Πώς πρέπει να μεταχειρίζονται τα τέκνα των οι Χριστιανοί γονείς;

¹⁵ Οι γονείς καλά θα κάμουν να μιμούνται τους πρεσβυτέρους της Χριστιανικής εκκλησίας που προσπαθούν πάντοτε να εφαρμόζουν τις Βιβλικές αρχές. Αυτοί οι πρεσβύτεροι γνωρίζουν πόσο ασύνετο πράγμα θα ήταν να παραβάλλωμε έναν Χριστιανό μ’ έναν άλλο, ή να ρωτήσωμε ένα άτομο: «Γιατί δεν μπορείς να κάμης περισσότερα πράγματα; Ο αδελφός Τάδε, που έχει περισσότερα καθήκοντα από σένα, κάνει αυτό κι εκείνο.» Θα ενεθάρρυνε ένα Χριστιανό μια τέτοια σύγκρισις ή μήπως θα τον αποθάρρυνε;

¹⁶ Και τι θα γίνη αν τέτοιες δυσμενείς συγκρίσεις εγίνοντο δημοσία ενώπιον άλλων; Δεν θα είχε αυτό ένα διπλά αποθαρρυντικό αποτέλεσμα, που αποδεικνύει ότι φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα ως μέσον ενθαρρύνσεως κάποιου ατόμου;

¹⁷ Οι πρεσβύτεροι της Χριστιανικής εκκλησίας δεν κάνουν τέτοιες συμπαραβολές. Γνωρίζουν ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός μίλησε ευνοϊκά για τους Χριστιανούς εκείνους που συμμετέχουν στο ευαγγέλιο του Λόγου του Θεού είτε τριάντα φορές, είτε εξήντα, είτε εκατό. (Ματθ. 13:23) Επί πλέον, στη Χριστιανική εκκλησία, οι πρεσβύτεροι ενθαρρύνουν τα μέλη της εκκλησίας να γίνουν «μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά,» καθώς και μιμηταί του Χριστού, και να μιμούνται τους Χριστιανούς αδελφούς των μόνον όπως και αυτοί μιμούνται τον Χριστό. (Εφεσ. 5:1· 1 Κορ. 11:1) Απ’ αυτό βλέπομε ότι εκείνοι τους οποίους πρέπει να παρατηρούμε και με τους οποίους να μετρούμε τον εαυτό μας πρέπει να είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Το πιστό παράδειγμα των Χριστιανών αδελφών μπορεί να μας ενθαρρύνη, αλλά οι συγκρίσεις με άλλους Χριστιανούς δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να μας κάνουν να νομίζωμε ότι είμεθα κατώτεροι ή ανώτεροι από τους άλλους. (2 Κορ. 10:12· Γαλ. 6:4) Προσέχομε να μιμούμεθα τα τέλεια παραδείγματα.

¹⁸ Αφού, λοιπόν, απεδείχθηκε ασύνετο στη Χριστιανική εκκλησία καθώς και στις αίθουσες των κοσμικών σχολείων να γίνωνται δυσμενείς συγκρίσεις αντί να θεωρούνται όλοι ως άτομα, οι Χριστιανοί γονείς που θέλουν ν’ αποφύγουν το χάσμα των γενεών καλά θα κάμουν να σκέπτονται δυο φορές προτού χρησιμοποιήσουν τέτοιες συγκρίσεις.

ΔΑΠΑΝΗΣΤΕ ΧΡΟΝΟΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

19-21. Γιατί είναι πολύ ουσιώδες να δείχνουν οι γονείς στοργικό ενδιαφέρον για τα τέκνα των με το να διαθέτουν χρόνο μαζί τους, και τι είπαν μερικά έγκυρα πρόσωπα για τις συνέπειες της αμελείας των γονέων;

¹⁹ Οι γονείς είναι ανάγκη να δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον για τα παιδιά των. Δεν μπορούν ν’ αναμένουν από τα παιδιά των να βγουν καλά, όταν αυτοί οι ίδιοι αγαπούν τις απολαύσεις ή τον πλούτο περισσότερο από τα παιδιά των. (1 Τιμ. 6:9, 10) Μας έχουν πει τα εξής σχετικά μ’ έναν νεαρό που έπεσε θύμα του χάσματος των γενεών και παραστράτησε: «Ο Λεόν είχε αποξενωθή από τους γονείς του, διότι εργάζονταν και οι δύο, και λόγω της απασχολήσεώς των δεν μπορούσαν να του δώσουν την προσοχή που επιθυμούσε.»

²⁰ Ο σημερινός τρόπος ζωής με τις πολλές του πιέσεις και τους περισπασμούς δυσκολεύει τους γονείς να διαθέσουν χρόνον με τα παιδιά τους. Αλλά πρέπει να διατεθή χρόνος. Ο καθηγητής Ούρη Μπρόνφενπρενερ στο βιβλίο του Δύο Κόσμοι της Παιδικής Ηλικίας: Η.Π. και Ε.Σ.Σ.Δ. ισχυρίζεται ότι πάρα πολλοί γονείς έχουν αποσυρθή από τη ζωή των παιδιών τους αφήνοντας ένα ηθικό κενόν που συμπληρώνεται από τους ομοίους των και από την τηλεόρασι. Ο Δρ Μπρόνφενμπρενερ γράφει:

«Δοκιμάζομε μια απογοήτευσι στην μέθοδο που χρησιμοποιούμε για να κάνωμε τα ανθρώπινα όντα να είναι άνθρωποι. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια αλλαγή στον τρόπο της ζωής μας που θα επαναφέρη άλλη μια φορά τους ενηλίκους στη ζωή των παιδιών και τα παιδιά πίσω στη ζωή των ενηλίκων. . . . Αν οι ενήλικοι δεν αναμιχθούμε άλλη μια φορά στη ζωή των παιδιών μας θα έχωμε ανωμαλίες στο μέλλον.»

²¹ Και ο ΜακΚαν έγραψε τα εξής στο βιβλίο Η Εγκληματικότης—Ασθένεια ή Αμαρτία; «Τα βιβλία εκδοθεισών αποφάσεων των δικαστηρίων ανηλίκων . . . αποκαλύπτουν σε όλα τα παιδιά μια κοινή πείρα: αδιαφορία των γονέων, παραμέλησι, εγκατάλειψι.»

22. Τι συνέβη στους γυιους ενός ηθοποιού της τηλεοράσεως όταν αυτός παρέλειψε να διαθέση αρκετόν χρόνον μαζί τους και πώς περιέγραψε την κατάστασι του εαυτού του και πολλών πατέρων;

²² Στενοχώριες αντιμετώπισε ένας γνωστός ηθοποιός της τηλεοράσεως ηλικίας σαράντα τεσσάρων ετών, του οποίου οι γυιοι έγιναν τοξικομανείς. Αυτός εξήγησε αργότερα στις εφημερίδες: «Ο συνήθης πατέρας δεν διάγει τη δική μου ζωή, αλλά το ίδιο είναι. Πηγαίνει στην εργασία του, έρχεται στο σπίτι, λέγει ότι δεν θέλει ν’ ακούση τα μικρά προβλήματα, επειδή πέρασε μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, βάζει εμπρός την τηλεόρασι και κατόπιν πηγαίνει να κοιμηθή. . . . Βλέπω επιτυχείς ανθρώπους που διευθύνουν εταιρίες με εκατοντάδες ανθρώπους. Γνωρίζουν πώς να φέρωνται σε κάθε περίστασι, πώς να τιμωρούν και να αμείβουν στον εμπορικό κόσμο. Αλλά η μεγαλύτερη επιχείρησις που διευθύνουν είναι η οικογένειά των και σ’ αυτήν αποτυγχάνουν. . . . Νόμιζα ότι επειδή είχα επιτυχίες σε νεαρή ηλικία, τα ήξερα όλα. Δεν ήξερα τίποτα.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 1 Αυγούστου 1972, σελ. 26.

23. Τι διεπίστωσε ένας ερευνητής για τις συνέπειες της αδιαφορίας των γονέων;

²³ Όταν, λοιπόν, τα παιδιά αφήνονται μόνα των και δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον γι’ αυτά και για τις ενέργειές των, προκύπτει ένα χάσμα γενεών, με σοβαρές συνέπειες. Προσφάτως ήλθαν σε δημοσιότητα τα αποτελέσματα ενός παλαιμάχου ερευνητού ναρκωτικών στην πόλι Σαν Αντώνιο του Τέξας. Ως μυστικός πράκτωρ που συνέλεγε πληροφορίες επί εννέα μήνες, έμαθε ότι πολλοί νεαροί που έκαναν χρήσι ναρκωτικών φαίνονταν να μη προσπαθούν ν’ αποκρύψουν το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν ναρκωτικά. Το συμπέρασμα που απεκόμισε αυτός ο ερευνητής ήταν ότι η χρήσις ναρκωτικών από τους νέους είναι, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της αδιαφορίας των γονέων. Μίλησε για νεαρούς οι οποίοι έλεγαν ότι οι γονείς των τους έδιναν χρήματα και κατόπιν τους άφηναν μόνους να περάσουν όπως ήθελαν τα Σαββατοκύριακα. «Φαίνεται σαν να μη μπορούσαν να καταλάβουν οι μικροί γιατί οι γονείς των δεν ήθελαν να διαθέσουν χρόνο μαζί τους,» είπε αυτός ο μυστικός ερευνητής.—Νιους του Σαν Αντώνιο, 28 Ιανουαρίου 1972.

24-26. (α) Πότε θα μπορούσαν οι γονείς επωφελώς να διαθέσουν χρόνον με τα παιδιά των; (β) Ποια αρχή εθέσπισε ο Θεός στον αρχαίο Ισραήλ που σχετίζεται με τα «παιδία» των Χριστιανικών οικογενειών σήμερα;

²⁴ Πόσο σπουδαίο λοιπόν είναι να διαθέτουν χρόνο οι γονείς με τα παιδιά τους! Αν διαθέτουν χρόνο μαζί τους, αυτό κάνει την επικοινωνία φυσική και βοηθεί τους γονείς να μάθουν τις απόψεις των παιδιών. Πολύ καλό προκύπτει όταν ο πατέρας διαθέτη χρόνον και με τους γυιους και με τις θυγατέρες του να κάνουν διάφορες εργασίες στο σπίτι. Η συμμετοχή στην εργασία, καθώς και στην ψυχαγωγία, μαθαίνει την οικογένεια ν’ απολαμβάνη το κάθε τι με τους άλλους, όχι απλώς να επιδιώκη προσωπικά συμφέροντα.

²⁵ Είναι, βέβαια, ζωτικό το να διαθέτετε χρόνο όλοι μαζί σε ιδιωτική και εκκλησιαστική Βιβλική διδασκαλία. Ο Θεός είχε θεσπίσει αυτή την αρχή στον αρχαίο Ισραήλ. Είχε δώσει εντολή στους γονείς, όχι μόνον να διδάσκουν στα παιδιά τις οδούς του Θεού στο σπίτι, αλλά και να παίρνουν μαζί τους τα παιδιά τους όταν πήγαιναν σε συνελεύσεις που γίνονταν με σκοπό τη λατρεία και τον αίνο του Ιεχωβά. Η θεία εντολή μέσω του Μωυσέως ήταν ως εξής: «Σύναξον τον λαόν, τους άνδρας και τας γυναίκας, και τα παιδία, . . . δια να ακούσωσι, και δια να μάθωσι, και να φοβώνται Ιεχωβά τον Θεόν σας, και δια να προσέχωσι να εκτελώσι πάντας τους λόγους του νόμου τούτου.» Τα «παιδιά» δεν τα άφηναν στο σπίτι. Ομοίως και σήμερα τα παιδιά πρέπει να συνοδεύουν τους γονείς των να παρακολουθούν τις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας.—Δευτ. 31:12, 13· Νεεμ. 12:43· Λουκ. 2:41-50· Ματθ. 19:13, 14.

²⁶ Οι γονείς που ακολουθούν τον Λόγο του Θεού έχουν θεία σοφία που τους βοηθεί ν’ ανατρέφουν τα παιδιά τους και αν εκπαιδεύουν τα παιδιά τους με τον τρόπο που πρέπει, διαθέτοντας χρόνο μαζί τους για να τα διδάσκουν να είναι μιμηταί του Θεού και του αγαπητού του Υιού, έχουν πιθανότητα να επιτύχουν.

ΕΠΙΒΛΕΨΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ

27-29. (α) Ποια Γραφική αρχή εξέθεσε ο απόστολος Παύλος για τις συναναστροφές; (β) Τι είναι συναναστροφή, και πότε είναι κακή;

²⁷ Οι γονείς που επιθυμούν ν’ αποφεύγουν τα τέκνα των από το να γίνουν θύματα του χάσματος των γενεών, και σε συνέχεια να βυθισθούν στην άβυσσο της τοξικομανίας ή της ανηθικότητος, πρέπει να κατανοήσουν ότι είναι σπουδαίο να παρακολουθούν τις συναναστροφές που κάνουν οι νεαροί. Η Γραφή εκθέτει σαφώς την αρχή για επιτυχία: «Μη πλανάσθε· φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.»—1 Κορ. 15:33.

²⁸ Εκείνο για το οποίο προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος εδώ δεν είναι η απλή επαφή με κοσμικούς ανθρώπους. Πώς αυτό; Τι λοιπόν είναι συναναστροφή; Η λέξις συναναστροφή σημαίνει να κάνωμε συντροφιά ή να έχωμε επαφές. Η αντίστοιχη Αγγλική λέξις προέρχεται από μια Λατινική λέξι που σημαίνει «να συνδεθούμε, να ενωθούμε,» «να είμεθα ενωμένοι, συνδεδεμένοι.» Με άλλα λόγια, με τη συναναστροφή γίνεσθε σύντροφος ή φίλος κάποιου του οποίου επιζητείτε τη συντροφιά. Είναι συναδέλφωσις, είσοδος στις επιδιώξεις και απολαύσεις εκείνων με τους οποίους κάνετε συντροφιά. Αυτό είναι κακό αν η συναναστροφή είναι με κοσμικά άτομα, διότι τα χρηστά ήθη και οι καλές συνήθειες θα υποστούν βλάβη.

²⁹ Μερικές φορές οι γονείς διαπιστώνουν από σκληρή πείρα ότι η παρακολούθησις της συναναστροφής των παιδιών τους είναι το κύριο μέσον για ν’ αποφύγουν στενοχώριες. Αλλά γιατί να το μάθουν αυτό αφού πάθουν; Ο Λόγος του Ιεχωβά περιέχει την καθοδηγία που χρειάζονται οι γονείς για ν’ αναθρέψουν επιτυχώς τα παιδιά των.

ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙ

30. (α) Τι αμοιβές έχουν οι γονείς που δίνουν στα τέκνα τους ορθή εκπαίδευσι από βρεφική ηλικία; (β) Πώς αποδεικνύεται αυτό από μια πείρα σε γυμνάσιο;

³⁰ Τι αμοιβές υπάρχουν για τους γονείς που εκπαιδεύουν τα τέκνα τους στην οδό που πρέπει να βαδίσουν! Απολαμβάνουν μεγάλη χαρά και αποφεύγουν τη θλίψι και τη στενοχώρια και το όνειδος που είναι βέβαιον ότι θα έλθουν, αν το παιδί πέση θύμα του χάσματος των γενεών και ακολουθήση τον δικό του δρόμο. (Παροιμ. 17:21· 29:15) Στη διάρκεια μιας σχολικής συζητήσεως κοινωνικών προβλημάτων σε μια τάξι γυμνασίου θηλέων εισήχθη το θέμα του χάσματος των γενεών. Η συζήτησις ήταν μονόπλευρη, και γι’ αυτό τα κορίτσια παρεκλήθησαν να φέρουν τους γονείς των στην επόμενη συζήτησι. Οι γονείς μιας μάρτυρος μαθήτριας εφρόντισαν να παρευρεθούν. Ο πατέρας είπε:

«Ήμεθα οι μόνοι παρόντες γονείς. Δύο διδάσκαλοι ήσαν επίσης παρόντες. Η συζήτησις άρχισε με την ύψωσι των χειρών των κοριτσιών που έθεταν ερωτήματα όταν τα ζητούσαμε. Τα κορίτσια ενδιαφέροντο για τη στάσι μας ως προς την διαπαιδαγώγηση, την τιμωρία, την ελευθερία, την ψυχαγωγία, τα αίτια του χάσματος των γενεών, και λοιπά. Οι απαντήσεις μας εβασίζοντο στην Αγία Γραφή, στην οποία ανεφερόμεθα ανάλογα με την περίστασι.

»Ετονίσαμε ότι όταν μια οικογένεια ζη με τις αρχές της Αγίας Γραφής δεν υπάρχει χάσμα γενεών. Στα κορίτσια αυτό φάνηκε ότι έκαμε βαθειά εντύπωσι, και αφού πέρασαν σαράντα λεπτά της ώρας μας παρεκάλεσαν αν θα μπορούσαμε να μείνωμε για ένα δεύτερο σαραντάλεπτο, πράγμα που εκάμαμε.

»Ήταν φανερό στα κορίτσια ότι δεν υπήρχε χάσμα επικοινωνίας στο σπίτι μας. Μετά την αναχώρησί μας, μερικά από τα κορίτσια είπαν στην θυγατέρα μας ότι θα ήθελαν αν μπορούσαν ν’ ανταλλάξουν τους γονείς των με τους δικούς της. Πολλά κορίτσια ωμολόγησαν ότι θα προτιμούσαν να ζουν σ’ ένα σπίτι όπου θα υπήρχε διαπαιδαγώγησις συνδεδεμένη με αγάπη παρά σ’ ένα σπίτι όπου οι γονείς και τα τέκνα δεν μπορούν να επικοινωνούνε.»

31. Επαναλάβετε τις ωραίες αρχές που βοηθούν τους γονείς να προλάβουν το χάσμα των γενεών στο σπίτι τους.

³¹ Οι εξαίρετες αρχές της Αγίας Γραφής παρέχουν τη γέφυρα πάνω στην οποία γονείς και τέκνα μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ των, με κατανόησι ότι τόσο οι ενήλικοι όσο και οι νεαροί είναι τέκνα του Μεγάλου Πατρός, ο οποίος γνωρίζει πώς να εκπαιδεύη με αγάπη. Να εκπαιδεύετε λοιπόν τα τέκνα σας από τη βρεφική ηλικία, και να κάνετε το καλύτερο για να διατηρήτε ανοιχτό το μέσον επικοινωνίας, με το να τα ενθαρρύνετε όχι με δυσμενείς συγκρίσεις που φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα, αλλά με τα Ύψιστα Παραδείγματα που πρέπει να μιμούμεθα. Διαθέστε χρόνο με τα τέκνα σας, και επιβλέπετε τη συναναστροφή τους. Τότε οι ευλογίες αυτής της ορθής εκπαιδεύσεως θα είναι δικές σας, διότι «ο πατήρ του δικαίου θέλει χαρή σφόδρα· και όστις γεννά σοφόν υιόν, θέλει ευφραίνεσθαι εις αυτόν. Ο πατήρ σου και η μήτηρ σου θέλουσιν ευφραίνεσθαι· μάλιστα εκείνη, ήτις σε εγέννησε, θέλει χαίρει.»—Παροιμ. 23:24, 25.