Γιατί να Κάνωμε Βουνά τους Μικρούς Σωρούς Χώματος;
ΕΙΔΑΤΕ ποτέ το όμοιο με ποντικόν αυτό πλάσμα, τον ασπάλακα; Ίσως όχι, διότι αυτός διέρχεται το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη γη. Ο ασπάλαξ, ένα μικρό τρωγλοδυτικό μαστοφόρο, σε πολλά μέρη φθάνει κατά μέσον όρο μήκος μόνο 13 εκατοστά περίπου του μέτρου. Λόγω των συνηθειών του να χώνεται στη γη και να τρώγη έντομα και λόγω της γούνας του θεωρείται ως ένα αρκετά πολύτιμο πλάσμα.
Λόγω των συνηθειών του να εισδύη στη γη, ο ασπάλαξ συχνά προκαλεί φθορές στα λειβάδια και στους κήπους. Εν τούτοις, οι χωματόλοφοί του μπορούν να θεωρηθούν ως ασήμαντες βλάβες, διότι αυτοί έχουν ύψος κατά μέσον όρον πέντε έως δέκα εκατοστά του μέτρου.
Επειδή ένας σωρός χώματος γύρω από τη φωληά ασπάλακος είναι τόσο μικρός, κατέστη παροιμιώδης. Ένας λόφος ασπάλακος, λοιπόν, χρησιμοποιούμενος παραβολικώς, σημαίνει κάτι που θ’ αποτελούσε ενόχλησι, αλλά, βεβαίως, δεν θα παρουσίαζε κανένα σοβαρό πρόβλημα που θα προξενούσε μεγάλη ανησυχία. Τότε γιατί οι άνθρωποι κατά καιρούς κάνουν βουνά τους μικρούς σωρούς χώματος της φωληάς ασπάλακος; Λόγω μερικών αιτιών, από τις οποίες αρκετές ούτε οι ίδιοι θα τις γνωρίζουν, διότι, όπως μας λέγει η Γραφή, «η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα.»—Ιερεμ. 17:9.
Μερικοί κάνουν βουνά τους μικρούς σωρούς χώματος λόγω νεότητος, ελλείψεως γνώσεως και πείρας. Σ’ ένα μικρό παιδί και το παραμικρό πρόβλημα μπορεί να φαίνεται σαν ένα βουνό. Ένα ζεύγος νεονύμφων μπορεί ξαφνικά ν’ ανακαλύψη ότι οι καρδιές τους δεν χτυπούν πάντοτε σαν μια καρδιά, ούτε οι διάνοιές τους διακρατούν πάντοτε μια ενιαία σκέψι. Οι διαφορές τους μπορεί να είναι πολύ μικρές, πραγματικοί λόφοι ασπάλακος, αλλά λόγω ελλείψεως γνώσεως και πείρας μπορεί να τις κάνουν βουνά.
Άλλοι πάλι κάνουν βουνά τους μικρολόφους διότι είναι μικρόνοες. Σ’ ένα μερμήγκι, ένας λόφος ασπάλακος φαίνεται σαν βουνό, και για κείνους που ενδιατρίβουν σε μικροπράγματα κάθε ασήμαντη απερισκεψία ή ασύνετη λέξις ή πράξις καθίσταται έγκλημα.
Η θρησκευτική, φυλετική, εθνική ή οικογενειακή δυσμενής διάθεσις ή προκατάληψις συχνά αποτελούν αιτία, ώστε άνθρωποι να κάνουν βουνά τα μικροπράγματα. Κάθε βλάβη ή σφάλμα που γίνεται από τους δικούς των παραβλέπεται, αλλ’ όταν γίνεται από ένα άτομο άλλης φυλής ή θρησκείας υπερβάλλεται και γίνεται δικαιολογία για αφιλάγαθες, παράλογες λέξεις και πράξεις. Έτσι, και οι πεθερές, επίσης, μπορεί να παραβλέπουν τα σφάλματα των ιδίων των γόνων, αλλά κάνουν βουνά τα σφάλματα των γαμβρών των ή νυμφών των.
Επίσης, υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν βουνά τα μικροπράγματα, επειδή είναι αμυνόμενοι, ευαίσθητοι από μια ωρισμένη άποψι. Αν ένας άνθρωπος είναι εύθικτος ως προς το χρώμα ή τη θρησκεία του, ή μια γυναίκα για την ηλικία ή το βάρος της, θα προσβάλλεται αμέσως από οποιαδήποτε παράβλεψι ή ελαφρό σχόλιο, που θίγει το λεπτό αυτό σημείο, κι έτσι μεγαλοποιούν τα πράγματα.
Άλλοι πάλι μεγαλοποιούν τα πράγματα, διότι τρέφουν μνησικακία ή περιθάλπουν αποστροφή εναντίον του άλλου. Έχουν προσβληθή από εκείνον και γι’ αυτό επιζητούν ανταπόδοσι. Λόγω της κακής αυτής καταστάσεως καρδιάς, οτιδήποτε και κάθε τι που μπορεί να κάμη ο άλλος, το οποίον είναι και ελάχιστα ακόμη ανώμαλο ή μπορεί να είναι οχληρό, γίνεται δικαιολογία για την έκφρασι δυσαρεσκείας, δυσμενείας ή αγανακτήσεως, μολονότι θα παρεβλέπετο αν το έκανε κάποιος άλλος.
Κατά καιρούς γίνεται ένας εμπορικός συνεταιρισμός, μια συντροφιά σε θρησκευτική δράσι, σε γάμο ή σε υπόσχεσι γάμου που προκαλεί φορτικότητα στον έναν ή στον άλλον. Εκείνος, που θέλει να διαλύση τη συντροφιά, επιζητεί να εύρη μια ευκαιρία στη διαγωγή του άλλου για να δικαιολογήση την πορεία της ενεργείας του. Για να εκπληρώση τον σκοπό του κι αυτός, επίσης, μεγαλοποιεί τα πράγματα. Έτσι, διαπιστώνομε κατά καιρούς ότι ένας, που έκαμε αφιέρωσι να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά Θεού και καταπονείται στην εκτέλεσί του, θ’ αναζητήση κάποια δικαιολογία για ν’ αλλάξη την πορεία του, να την εγκαταλείψη. Συνήθως δε, αργά ή γρήγορα, κάποιος θα πη ή θα κάμη κάτι, ή κάτι θα δημοσιευθή, που θα του παράσχη την απαιτούμενη δικαιολογία. Απαρέγκλιτα πρόκειται για ένα μικρό πράγμα, που μεγαλοποιείται και γίνεται βουνό, κι ένα βουνό παρουσιάζεται ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο σ’ ένα τέτοιο άτομο.
Αλλά το να μεγαλοποιούνται τα πράγματα είναι ασύνετο, άδικο, αφιλάγαθο και κατά καιρούς προδίδει έλλειψι πίστεως. Είναι ασύνετο, διότι κανένα δεν κάνει ευτυχή παρά μόνο προσθέτει στις αθλιότητες της ζωής. Μας λέγεται ότι «η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι ωραιότης αυτού να παραβλέπη την παράβασιν.» Η σοφία γνωρίζει ότι κανένα καλό δεν προκύπτει με τη δημιουργία ζητημάτων από μηδαμινά πράγματα, με την εξόγκωσι των ελαχίστων πραγμάτων ή σφαλμάτων.—Παροιμ. 19:11, ΜΝΚ.
Ο «χρυσούς κανών», τον οποίον έδωσε ο Ιησούς Χριστός, «καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς», επίσης εξαλείφει τη μεγαλοποίησι των μικροτήτων. Δεν επιτρέπει τη δημιουργία δυσμενούς διαθέσεως ή προκαταλήψεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος ή οικογενειακής σχέσεως.—Λουκ. 6:31.
Συγκεκριμένα, το να δημιουργούμε μεγάλα ζητήματα από μικρά σφάλματα των άλλων είναι αφιλάγαθο. «Η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών», αντί να τις εξογκώνη και να τις προσέχη χωρίς λόγο. Ναι, η αγάπη «δεν διαλογίζεται το κακόν. Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.» Είναι πρόθυμη να συγχωρήση, όχι μόνο επτά φορές, αλλά εβδομήντα επτά φορές.—1 Πέτρ. 4:8· 1 Κορ. 13:5, 7· Ματθ. 18:22.
Τελικά δε είναι το ζήτημα της πίστεως κι εμπιστοσύνης στον Θεό και στον λόγο Του, την Αγία Γραφή. Αυτό όχι μόνο θα σας προφυλάξη από το να μεγαλοποιήτε τα πράγματα, αλλά και θα σας βοηθήση να μικροποιήτε, ας το πούμε έτσι, τις παρουσιαζόμενες ως βουνά καταστάσεις ή προβλήματα. Όπως είπε ο Ιησούς: «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο. Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή, και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς.» Ο απόστολος Παύλος είχε τέτοια πίστι. Γι’ αυτό μπορούσε να εξομολογήται: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με.»—Ματθ. 17:20· Φιλιππησ. 4:13.
Φυλαχθήτε, λοιπόν, από το να μεγαλοποιήτε τα πράγματα, φυλάττοντας την καρδιά σας, και ας σας βοηθήσουν στις προσπάθειές σας η σοφία, η αγάπη και η πίστις.