του Ιεχωβά, γνωρίζοντας καλά την παροιμία (14:25): «Ο αληθής μάρτυς ελευθερόνει ψυχάς· ο δε δόλιος εκχέει ψεύδη.» Κηρύττουν, λοιπόν, την αλήθεια του Θεού άσχετα με το πώς οι απατεώνες του «Χριστιανικού κόσμου» μπορεί να παραπονούνται και να εναντιώνωνται.

17. Σε τι καταλήγει το ότι καλλιεργούμε πνευματικώς τον αγρό της ανθρωπότητος, και έτσι τι απολαμβάνομε όλοι μαζί;

¹⁷ Αυτή η προσπάθεια να βοηθήσωμε άλλους να σωθούν καταλήγει στη δική μας σωτηρία. Το να καλλιεργούμε τον αγρό της ανθρωπότητος καταλήγει σε μια ικανοποιητική συγκομιδή σωσμένων, που ανταμείβει. «Ο εργαζόμενος την γην αυτού θέλει χορτασθή άρτον· ο δε ακολουθών τους ματαιόφρονας είναι ενδεής καρδίας [καλού ελατηρίου].» (Παροιμ. 12:11, περιθωριακή υποσημείωσις, ΜΝΚ) «Πολλήν τροφήν δίδει ο αγρός των πτωχών· τινές δε δι’ έλλειψιν κρίσεως αφανίζονται.» (Παροιμ. 13:23) «Εν παντί κόπω υπάρχει κέρδος· η δε φλυαρία των χειλέων φέρει μόνον εις ένδειαν.» (Παροιμ. 14:23) Πρέπει να υπάρχη κόπος και όχι απλά λόγια. (Παροιμ. 3:27, 28) Πρέπει να βγούμε έξω στους ανθρώπους και να τους προσκαλέσωμε στο ύδωρ της ζωής και να τους προσφέρωμε πνευματική τροφή: «Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει [άλλους], θέλει ποτισθή και αυτός. Όστις κρατεί σίτον, θέλει είσθαι δημοκατάρατος· ευλογία δε θέλει είσθαι επί την κεφαλήν του πωλούντος.» Πρέπει, λοιπόν, να εξακολουθήσωμε να δίδωμε στους ανθρώπους το έντυπο άγγελμα αντί μιας συνεισφοράς από μέρους των, για να καταστή δυνατόν να εκδοθούν περισσότερα συγγράμματα και να διασπαρούν και σε άλλους ακόμη. (Παροιμ. 11:25, 26) Έτσι όλοι εμείς συνευωχούμεθα τώρα με τη σοφία για να ‘ζήσωμεν’.—Παροιμ. 9:1-6.

18. Τι θα επιζήση από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, και επομένως τι είναι φρόνιμο τώρα ν’ αποκτήσωμε, και γιατί;

¹⁸ Η θεία σοφία θα επιζήση από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Εκείνοι που τώρα αποκτούν σοφία πριν από τον Αρμαγεδδώνα και οδηγούνται απ’ αυτήν με νόησι, θα επιζήσουν ομοίως και θα έχουν το προνόμιο να χρησιμοποιήσουν σοφία στον νέο κόσμο του Ιεχωβά. «Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής.» (Παροιμ. 2:21, 22) Πόσο φρόνιμο, λοιπόν, είναι τώρα ν’ αποκτήσωμε σοφία! «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις μου ακούση, αγρυπνών καθ’ ημέραν εν ταις πύλαις μου, περιμένων εις τους παραστάτας των θυρών μου· διότι όστις εύρη εμέ, θέλει ευρεί ζωήν, και θέλει λάβει χάριν παρά του Ιεχωβά.»—Παροιμ. 8:34, 35, ΜΝΚ.

Μετά την Προσευχή, το Πεδίον Σκοποβολής

● Ένας πρώην κληρικός συνιστά σε μέλη της εκκλησίας όπως ασκούνται στον χειρισμό τυφεκίων, ύστερ’ από την προσευχή που κάνουν. Η εφημερίς Ποστ του Χιούστον, 5ης Αυγούστου 1950, δημοσιεύοντας τις απόψεις αυτού του πρώην κληρικού, οι οποίες διετυπώθησαν δι’ επιστολής, έγραψε: «Ο Δρ Ε. Κ. Νανς, πρύτανις του Πανεπιστημίου της Τάμπα, συνεβούλευσε τους ηγέτας ομίλων ενδιαφερομένων για την ειρήνη, περιλαμβανομένων και των εκκλησιών, να ‘εξαπολύσουν μια εκστρατεία διδασκαλίας στη χρήσι των πυροβόλων όπλων, στην πολιτική άμυνα, στον ανταρτοπόλεμο και τα παρόμοια, για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στις Ηνωμένες Πολιτείες.’ Ο Δρ Νανς, ηλικίας πενήντα ετών απόμαχος των δύο παγκοσμίων πολέμων και πρώην πάστωρ διαφόρων Χριστιανικών εκκλησιών, είπε ότι αν κατελάμβανε έναν άμβωνα σήμερα, θα έλεγε στους εκκλησιαζομένους να μην είναι πολύ υψηλόφρονες, ακόμη και στις προσευχές των. ‘Θα τους έλεγα ότι η θρησκεία, τουλάχιστον στην εποχή μας, δεν πρόκειται να τους βοηθήση να διαφύγουν τις πραγματικότητες της ζωής, αλλά θα τους βοηθήση να τις αντιμετωπίσουν. Θα έλεγα ότι είναι καλύτερο να είναι κανείς ένας ζωντανός αμαρτωλός παρά ένας νεκρός άγιος. Αφού θα ωδηγούσα το εκκλησίασμά μου σε ιερουργίες προσευχής, θα τους εκαλούσα στο πεδίον σκοποβολής για άσκησι σε πυροβόλα όπλα. Πιστεύω ότι πρέπει να έχωμε πλήρη προπαρασκευή βασισμένη στους νόμους της ζούγκλας—ότι πρέπει να μάθωμε κάθε τέχνη και επιστήμη του φόνου’.» Πόσο ανόμοια με τον Ιησούν Χριστόν!