Σκληρές Πραγματικότητες που Αντιμετωπίζουν οι Εργαζόμενες Γυναίκες

ΤΟ υψηλό κόστος ζωής έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ζουν εκατομμύρια γυναίκες. Υπάρχουν πράγματα που η οικογένεια μπορεί να τα χρειάζεται αλλά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τα αγοράση, και πολλά ακόμη που τα επιθυμεί. Όταν το εισόδημα του αρχηγού της οικογένειας δεν μπορή πια να προσφέρη τον τρόπο ζωής που η οικογένεια έχει συνηθίσει, πρέπει να ληφθή μια απόφασις είτε να αυξήσουν το εισόδημά τους με το να εργασθούν περισσότερα μέλη, ή να δεχθούν ένα χαμηλότερο επίπεδο ζωής.

Καθώς γευματίζουν η σύζυγος μπορεί να υποκινήση το θέμα με το να ρίξη την ιδέα: «Αγάπη μου, γιατί να μην προσπαθήσω να βρω μια δουλειά; Η μητέρα είπε ότι θα βοηθήση για τα παιδιά.»

Από τη Μεγάλη Βρεταννία ως τη Νότια Κορέα, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, οι άνθρωποι νοιώθουν οικονομική πίεσι. Όπως είπε κάποιος ειδικός, «Το πιο εξέχον γεγονός στην παγκόσμια οικονομία στη διάρκεια του 1979 ήταν η επιτάχυνσις του πληθωρισμού.» Και το κόστος της ζωής δεν βελτιώθηκε το 1980.

Οι Γυναίκες Πηγαίνουν Να Εργασθούν

Στις Ηνωμένες Πολιτείες εκατομμύρια γυναικών έγιναν μέρος του εργατικού δυναμικού την περασμένη δεκαετία—μια συρροή που χαρακτηρίσθηκε ότι δεν είχε προηγούμενο. Περισσότερες Αμερικανίδες γυναίκες εργάζονται τώρα από οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ιστορία του έθνους—το 51 τοις εκατό όλων των γυναικών ηλικίας 16 ετών και πάνω! Και αυτή η τάσις δεν περιορίζεται καθόλου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη Σουηδία, εργάζονται το 60 τοις εκατό όλων των γυναικών που έχουν παιδιά, μια αναλογία μεγαλύτερη ακόμη και από τις Η.Π. Οι γυναίκες σήμερα αποτελούν το ένα τρίτο του αμειβόμενου εργατικού δυναμικού στον κόσμο.

Οι δουλειές γενικά γίνονται όλο και πιο προσιτές στις γυναίκες. Σε πολλές χώρες, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι μεγάλες εταιρίες, «στην προσπάθεια να βρουν φθηνούς και πολλούς εργάτες, στρέφονται επίμονα στις γυναίκες. Στη Σιγκαπούρη, για παράδειγμα, το ποσοστό των γυναικών που εργάζονται σε εταιρίες εξαγωγής . . . αυξήθηκε κατά 118 τοις εκατό, ενώ το ποσοστό των αρρένων εργατών σ’ αυτές τις εταιρίες αυξήθηκε μόνο κατά 36 τοις εκατό,» στη διάρκεια του ίδιου χρονικού διαστήματος.—Παγκόσμια Επιθεώρησις Τύπου, Ιούνιος 1980.

Πρέπει Να Εργασθώ;

Αν είσθε γυναίκα, πιθανόν να εργάζεσθε ήδη σε κάποια εργασία έξω από το σπίτι σας, ή θα μπορούσατε να βρήτε εργασία αν το θέλατε. Μολονότι ίσως να μην αμείβεσθε τόσο καλά όσο ο σύζυγός σας ή ο πατέρας σας, ωστόσο μπορεί να πιστεύετε ότι το να εργασθήτε σ’ αυτό τον καιρό του πληθωρισμού είναι το μόνο πράγμα που θα σώση τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Θα ήταν ασύνετο και άδικο να υποστηρίξωμε ότι οι γυναίκες, ακόμη και κείνες που είναι σύζυγοι και μητέρες, δεν πρέπει να εργάζωνται σε καμμιά περίπτωσι. Αλλά θα ήταν εξ ίσου ασύνετο να ψάχνετε για δουλειά χωρίς να σκεφθήτε ρεαλιστικά τι θα σας στοιχίση το να εργασθήτε. Μόνο αν συγκρίνετε τα ευεργετήματα της δουλειάς σας, ή της μελλοντικής δουλειάς, με το κόστος της, μπορείτε να εκτιμήσετε με ακρίβεια την πραγματική της αξία για σας. Ενώ οι συνθήκες ποικίλλουν από χώρα σε χώρα, μπορεί να διαπιστώσετε ότι αξίζει να εξετάσετε μερικούς από τους ακόλουθους παράγοντες, αν είσθε μια γυναίκα που σκέπτεται να βρη δουλειά.

Οικονομικές Δαπάνες

Υποθέστε ότι μια παντρεμένη γυναίκα με παιδί προσχολικής ηλικίας βρίσκει δουλειά με αποδοχές 15.000 δολλάρια το χρόνο. Πόσα απ’ αυτά τα χρήματα θα φέρη πραγματικά στο σπίτι; Τα μισά; Το ένα τρίτο; Σε πολλές χώρες, η απάντησις θα μπορούσε να είναι το ένα πέμπτο!

Δυσκολεύεσθε να το πιστέψετε; Δείτε τα οικονομικά στοιχεία μιας τέτοιας εργαζόμενης συζύγου και μητέρας, όπως τα δημοσίευσαν οι εκδότες του περιοδικού Μεταβαλλόμενοι Καιροί και που τα αναδημοσιεύομε εδώ με τον τίτλο «Η Εργασία Στοιχίζει Χρήματα.»

Αν είσθε μια εργαζόμενη γυναίκα, γιατί να μη διαθέσετε μερικά λεπτά για να κάνετε ένα κατάλογο ως προς το πού πηγαίνουν τα χρήματά σας; Γράψτε τα καθημερινά σας έξοδα, όπως εισιτήρια λεωφορείου και φαγητό στη δουλειά και πολλαπλασιάστε τα επί 250 αν εργάζεσθε πέντε μέρες την εβδομάδα, ή επί 300 αν εργάζεσθε έξι μέρες. Μήπως η δουλειά σας σάς υποχρεώνει να έχετε και να συντηρήτε αυτοκίνητο που διαφορετικά δεν θα χρειαζόσαστε; Υπολογίστε το κι αυτό. Χρειάζεσθε ιδιαίτερο ρουχισμό για το γραφείο; Και η φροντίδα του παιδιού; Η συνολική δαπάνη της δουλειάς σας μπορεί να σας εκπλήξη.

Όπως μπορείτε να δήτε, η μεγαλύτερη δαπάνη που αναφέρεται στον πίνακα που δημοσιεύομε είναι η φορολογία. Βέβαια, η φορολογία στη χώρα σας μπορεί να μην είναι τόσο βαρειά όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά αν ζήτε στην Ευρώπη, πολύ πιθανόν να είναι και βαρύτερη. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, οι φόροι αφαιρούν το 60 τοις εκατό της συνολικής παραγωγής. Προσέξτε επίσης την πρόσθετη δαπάνη για οδοιπορικά και ρουχισμό αυτής της γυναίκας λόγω της δουλειάς της. Τέτοια έξοδα είναι πολύ συνηθισμένα.

Η οικογένεια αυτής της εργαζόμενης γυναίκας δεν πρέπει να υπολογίζη σαν συνολικό κέρδος ούτε ακόμη και το καθαρό της εισόδημα των 3.037 δολλαρίων. Πρέπει να υπολογίσουν και το ότι η οικογένεια έχασε τις υπηρεσίες της ως ολοχρόνιας νοικοκυράς. Πόσο αξίζουν αυτές οι υπηρεσίες; Πολύ περισσότερο απ’ ό,τι αντιλαμβάνονται πολλές γυναίκες!

«Πληρώνετε με την Υπερηφάνειά Σας»

Μια έρευνα έδειξε ότι το 1972 η μίσθωσις για να κάνη κάποιος επί ένα χρόνο όλες τις δουλειές του σπιτιού που κάνει η μέση νοικοκυρά των 30 ετών, θα στοίχιζε 6.417 δολλάρια. Σε δολλάρια του 1980, αυτό θα ήταν περίπου 12.000 δολλάρια. Φυσικά, μια εργαζόμενη γυναίκα κάνει και πολλά πράγματα στο σπίτι, αλλά οπωσδήποτε δεν έχει το χρόνο ή την ενεργητικότητα να κάνη όσα έκανε προηγουμένως.

«Δεν μπορείτε να προσφέρετε 100 τοις εκατό στη δουλειά και ύστερα να διατηρήτε το σπίτι όπως προηγουμένως,» είπε μια εργαζόμενη μητέρα. «Ακόμη κι αν σας βοηθά πολύ ο σύζυγός σας, όπως ο δικός μου, δεν μπορεί να μην χάσετε μέρος από την ποιότητα του νοικοκυριού σας. Πληρώνετε με την υπερηφάνειά σας.» Μολονότι θα ήταν δύσκολο να καθορίσετε χρηματική αξία στο βιαστικό νοικοκυριό, χωρίς αμφιβολία αυτό επηρεάζει την ποιότητα της οικογενειακής ζωής.

Η ωριμότητα και η επικοινωνία είναι ιδιαίτερα απαραίτητες όταν και οι δύο σύζυγοι εργάζωνται έξω από το σπίτι. Για παράδειγμα, η οικογενειακή ενότητα μπορεί να πάσχη αν ο σύζυγος πιστεύη ότι η θέσις του ως αρχηγού της οικογένειας απειλείται από το εισόδημα της συζύγου του, ιδιαίτερα αν η σύζυγος κερδίζη τα ίδια χρήματα, ή περισσότερα απ’ αυτόν. Αυτή η κατάστασις δεν βοηθείται όταν η σύζυγος παίρνη τη θέσι ότι «εγώ κέρδισα αυτά τα χρήματα, εγώ θα τα ξοδέψω όπως νομίζω κατάλληλο.»

Ο γάμος μπορεί επίσης να πάσχη αν η σύζυγος βλέπη πρωτίστως τη δουλειά της σαν ευκαιρία να ξεφύγη από την «ανία» του σπιτιού. Χωρίς να το καταλάβη μπορεί να διοχετεύση όλες τις δυνάμεις της στη δουλειά της, σε βαθμό που να πάσχη το νοικοκυριό της και ο σύζυγός της να διαμαρτύρεται. Εξ άλλου, ο σύζυγος μπορεί να μη καταλαβαίνη ότι η σύζυγός του χρειάζεται περισσότερη βοήθεια στο σπίτι τώρα που εργάζεται. Η επικοινωνία είναι σπουδαία και για τα δύο μέρη. Το πρόβλημα είναι ότι η επικοινωνία μπορεί να πάσχη όταν και οι δυο σύζυγοι εξαντλούνται ύστερα από τη σκληρή εργασία μιας ημέρας, και στη συνέχεια από τις «υπερωρίες» του απαραίτητου νοικοκυριού.

Θα είναι ωφέλιμο αν και οι δυο σύζυγοι συμφωνήσουν από πριν πάνω στο γιατί εργάζεται η σύζυγος, και τι θα γίνωνται τα χρήματα που κερδίζει. Η συμφωνία μπορεί να έχη περιθώρια αναθεωρήσεως, αλλά είναι πολύτιμη για την πρόληψι μετέπειτα παρεξηγήσεων.

Συναισθηματική Δαπάνη

«Έχω πρόβλημα στη δουλειά με τους άνδρες που μιλούν με υπονοούμενα», παραπονέθηκε μια εργαζόμενη μητέρα. «Αυτό και μόνο μπορεί να σε κάνη να πας στο σπίτι με κακή διάθεσι». Πολλές εργαζόμενες γυναίκες έχουν το ίδιο παράπονο. «Είναι ένας συνεχής αγώνας», είπε μια νέα γυναίκα που εργάζεται σε τράπεζα. «Αυτοί οι κύριοι κάνουν τα πάντα για να κάμψουν την αντίστασί μου. Οι προτάσεις τους ποικίλλουν από προσκλήσεις για φαγητό μέχρι να φύγω μαζί τους στη Φλώριντα. Εκείνο που μ’ ενοχλεί περισσότερο είναι ότι τα πράγματα φαίνεται να χειροτερεύουν.»

Μολονότι τα σωματεία των γυναικών κερδίζουν νομικές μάχες εναντίον τέτοιου είδους συμπεριφοράς, «κανείς δεν πιστεύει ότι οι νόμοι θα εξαλείψουν τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις,» όπως τόνισε πρόσφατα το περιοδικό Νιούζγουηκ. Η συναισθηματική δαπάνη μπορεί να είναι σοβαρή. «Μια έρευνα που έγινε έδειξε ότι, οι γυναίκες που υφίσταντο σεξουαλικές παρενοχλήσεις είπαν ότι υπέφεραν από πονοκεφάλους, ναυτία και αϋπνία.» Αυτή είναι μια δαπάνη που πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν, ακόμη κι αν μια γυναίκα εργάζεται σε «καλό περιβάλλον,»—όπως είναι η τράπεζα.

Οι νέες μητέρες που επιστρέφουν στην εργασία τους, διαπιστώνουν ότι πληρώνουν μια απροσδόκητη συναισθηματική δαπάνη. «Αφελώς πίστευα ότι θα ήταν εύκολο να ξαναγυρίσω στη δουλειά μου,» είπε η Μάργκαρετ, που γύρισε στη δουλειά της μόνο πέντε βδομάδες ύστερα από τη γέννησι του γιου της. «Ήμουν πανέτοιμη να ξαναεργασθώ, και τότε ο Τζιούστιν άρχισε να χαμογελά για πρώτη φορά,—αυτό συνέβη όταν ήταν ενός μηνός—και τότε, εντελώς ξαφνικά, η μητρότητα μου φάνηκε τόσο θαυμάσια, ώστε το μόνο που μπορούσα να σκεφθώ ήταν: ‘Δεν μπορώ να γυρίσω στη δουλειά μου και να χάσω όλα αυτά τα υπέροχα μικροπράγματα που του συμβαίνουν . . . Δεν μπορώ να ξαναγυρίσω γιατί αυτό θα ήταν ίσως καταστροφή γι’ αυτόν.’ Ωστόσο, ξαναπήγα στη δουλειά μου, και ήταν σκέτο άγχος.»

Δαπάνη εις Βάρος των Παιδιών

Η Σάρρα, μια νεαρή μητέρα δυο παιδιών, σταμάτησε να εργάζεται μετά τη γέννησι του δεύτερου παιδιού της. «Σταμάτησα για τα παιδιά,» λέει. «Πιστεύω ακράδαντα ότι μια μητέρα πρέπει να περνά όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά της. Δεν θέλω να διακινδυνεύσω την ενότητα της οικογένειάς μου για μερικά χρήματα παραπάνω.»

Όταν τη ρώτησαν αν πίστευε ότι επέδρασε διαφορετικά στην οικογενειακή της ζωή το ότι δεν εργάζεται, απάντησε με έμφασι: «Είδα μεγάλη διαφορά στα παιδιά μου από τότε που σταμάτησα να εργάζωμαι. Είναι πολύ πιο προσιτά σε μένα. Επικοινωνούμε καλύτερα. Όταν εργαζόμουν, έβλεπα ότι η κόρη μου αποξενωνόταν από μένα. Τι περιμένεις; Περνούσε όλη τη μέρα στο σπίτι της γιαγιάς της. Τώρα μπορώ να δω πραγματική διαφορά ανάμεσα στα παιδιά μου και στα παιδιά εργαζόμενων μητέρων που γνωρίζω.»

Φυσικά, όταν αυτή η μητέρα σταμάτησε να εργάζεται, χρειάσθηκε να γίνουν προσαρμογές. «Αναγκασθήκαμε να περιορίσωμε μερικά πράγματα», παραδέχεται η ίδια. «Η μεγάλη μου αδυναμία είναι το ντύσιμο και χρειάσθηκε να μάθω να περιμένω τις εκπτώσεις αντί να αγοράζω κάτι όταν μου άρεσε. Ο σύζυγός μου παίρνει το φαγητό του στη δουλειά σε μια σακκούλα αντί να τρώη έξω, κι αυτό βοηθά επίσης.»

Είναι αλήθεια, ότι δεν μπορούν όλες οι εργαζόμενες μητέρες να σταματήσουν να εργάζωνται και να δαπανούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους. Σε μερικές περιπτώσεις, η οικονομική αστάθεια έχει στοιχίσει τη δουλειά του συζύγου, και η δουλειά της συζύγου είναι μοναδικό εισόδημα της οικογένειας. Εξ αιτίας της αυξήσεως των διαζυγίων στις περισσότερες χώρες, όλο και περισσότερες μητέρες αναγκάζονται να μεγαλώνουν παιδιά χωρίς τη βοήθεια του συζύγου, και χωρίς αρκετή διατροφή.

Παρ’ όλ’ αυτά, σε πολλές περιπτώσεις, εργάζονται σύζυγοι και μητέρες—όχι για την επιβίωσι της οικογένειας, αλλ’ απλώς για να διατηρήσουν το επίπεδο ζωής που συνηθιζόταν στην οικογένεια. Εδώ, ιδιαίτερα, χρειάζεται να γίνη το ερώτημα: Αξίζει τον κόπο;

Ο Ρόμπερτ Κόουλς, παιδοψυχίατρος, έκαμε τις ακόλουθες παρατηρήσεις για την οικογενειακή ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες: «Η οικογενειακή ζωή έχει γίνει για πολλούς ζήτημα υλισμού: Πόσα έχει αυτή η οικογένεια και πόσα μπορεί να διατηρήση; Οι άνθρωποι ζουν πολύ άνετα με την έννοια ότι έχουν μερικά αυτοκίνητα και συσκευές κλιματισμού και τηλεοράσεως· σπαράσσουν όμως την ψυχή ο ένας του άλλου.» Δεν δείχνει αυτό ότι χρειάζεται αναθεώρησις ως προς το ποια πράγματα έχουν αληθινή αξία;

Καλύτερη Λύσις

Κανείς δεν θέλει να είναι ‘φτωχός’, ή να πεινά. Αν το αποτέλεσμα είναι φοβερή φτώχεια ή υποσιτισμός, τότε θα ήταν ανόητο να μην εργασθήτε για ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Αλλά πολλοί άνθρωποι σήμερα δεν εργάζονται για το φαγητό της άλλης ημέρας, εργάζονται για το δεύτερο αυτοκίνητό τους, το στέρεο, και το εξοχικό τους σπίτι—καταστρέφοντας τη ζωή τους για να έχουν ωρισμένα υλικά αποκτήματα.

Αυτό μας θυμίζει μια έξοχη συμβουλή του κοινού νου, που χρονολογείται εδώ και 2.500 χρόνια. «Πτωχείαν και πλούτον μη δώσης εις εμέ.» (Παρ. 30:8) Όπως ακριβώς η φτώχεια φέρνει απογοήτευσι, εξευτελισμό και αθλιότητα, το άλλο άκρο, της κατοχής πολλών υλικών πραγμάτων, μπορεί να παραγκωνίση από τη ζωή ενός ανθρώπου πιο μεγάλες αξίες όπως η οικογένεια, ή η λατρεία του Θεού. Αν οι άνθρωποι εξαντλούν τον εαυτό τους για να πληρώνουν ένα τρόπο ζωής που τους αποστερεί από το χρόνο για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ή από το ενδιαφέρον για πράγματα που αναψύχουν το ανθρώπινο πνεύμα—είναι σε τίποτε καλύτεροι από τα άτομα που βασανίζονται από τη φτώχεια;

Αντί να αγωνίζεσθε απεγνωσμένα να διατηρήσετε ένα πιο πλούσιο τρόπο ζωής, πιθανώς θα είσθε πολύ πιο ευτυχισμένος αν αφήσετε τα παραπανήσια στην άκρη και αρκεσθήτε σ’ ένα πιο απλό τρόπο ζωής. Σε πολλές περιπτώσεις, το να μην εργάζεται η σύζυγος έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωσι δαπανών σχετικών μ’ αυτή την εργασία. Συνεπώς, θα χρειασθή λιγότερο ‘σφίξιμο της ζώνης’ απ’ ό,τι μπορεί να περιμένατε, μολονότι αυτό βέβαια ποικίλλει.

Γιατί να μην επωφεληθήτε από την πρόκλησι να εργασθήτε μαζί σαν οικογένεια για να μειώσετε τις δαπάνες; Ο ψυχίατρος Κόουλς παρατηρεί: «Οι γονείς ξεχνούν ότι αυτό που τα παιδιά χρειάζονται πιθανώς περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο είναι η εκπαίδευσις και η συναίσθησις υποχρεώσεως σε κάτι ανώτερο από τον εαυτό τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να δίνουν όσο και να παίρνουν.» Έτσι γιατί να μην περιλάβετε τα παιδιά στις οικογενειακές προσπάθειες να περιορίσετε τα μη αναγκαία έξοδα, ή να φροντίσετε καλύτερα τα υπάρχοντα της οικογένειας; Μπορείτε να καλλιεργήσετε την αίσθησι οικογενειακού σκοπού και συνεργασίας.

Όταν χρειάζεται να δουλεύουν όλα τα μέλη της οικογένειας για να φροντίσουν για τις πραγματικές ανάγκες της οικογένειας, κάνοντας ο καθένας το μέρος του, αυτό φέρνει ένα αίσθημα ικανοποιήσεως. Αλλά το αποτέλεσμα είναι εντελώς διαφορετικό όταν, το να βρη κάποιος εργασία, αντανακλά απλώς ένα πνεύμα ανησυχίας ή ενδιαφέροντος για τον εαυτό του.

Η πραγματική ευτυχία δεν προέρχεται από τη συσσώρευσι αρκετών χρημάτων ώστε κάθε ενήλικος στην οικογένεια να μπορή να έχη το δικό του αυτοκίνητο. Εκείνο που φέρνει πραγματική ευχαρίστησι δεν είναι το να έχετε μια τηλεόρασι ή ένα στέρεο στο δωμάτιό σας, ή το να μπορήτε ν’ αγοράζετε καινούργια ρούχα πιο άνετα. Υπάρχουν πολύ περισσότερα στη ζωή. Τα πνευματικά ενδιαφέροντα πλουτίζουν τη ζωή των ανθρώπων μ’ ένα τρόπο που τα υλικά αποκτήματα ποτέ δεν μπορούν. Είτε νομίζετε ότι, σεις, σαν γυναίκα, πρέπει να εργάζεσθε, είτε όχι, η μεγαλύτερη ευτυχία θα έλθη από το να είσθε πλούσιες σε τέτοιες πνευματικές επιδιώξεις.—Λουκ. 12:20, 21· Ματθ. 13:18-23.

[Πίνακας στη σελίδα 17]

ακαθάριστα έσοδα 15.000

ομοσπονδιακοί φόροι 5.238

φόροι κοινωνικής ασφάλειας 908

κρατικοί φόροι 862

φροντίδα του παιδιού 2.080

βοήθεια για το νοικοκυριό με 25 $ την εβδ. 1.250

φαγητό στη δουλειά με 15 $ την εβδ. 750

συγκοινωνία με 7,50$ την εβδομάδα 375

Συνολική Δαπάνη 11.963

Καθαρό κέρδος 3.037 δολλάρια =20,2% των 15.000 δολλαρίων

[Εικόνα στη σελίδα 18]

«Σταμάτησα για τα παιδιά»

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Η συνεργασία για τη μείωσι των δαπανών μπορεί να ωφελήση ολόκληρη την οικογένεια