δε προς τους οικείους της πίστεως.»—Γαλ. 6:7-10.

Πριν τελειώση την επιστολή του, ο Παύλος νοιώθει πάλι την ανάγκη να επιστρέψη στο θέμα της δουλείας στον Νόμο. Εκθέτει τα κίνητρα εκείνων οι οποίοι θα έφερναν και πάλι τους Γαλάτας Χριστιανούς στη δουλεία να τηρούν τις απαιτήσεις του Νόμου για περιτομή. Το κάνουν αυτό για να έχουν, αιτία για καύχησι, να έχουν καλή εμφάνισι σύμφωνα με τη σάρκα και για ν’ αποφύγουν τον διωγμό. Αλλά πραγματικά, «ούτε περιτομή ισχύει τι ούτε ακροβυστία, αλλά νέα κτίσις. Και όσοι περιπατήσωσι κατά τον κανόνα τούτον, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον [πνευματικόν] Ισραήλ του Θεού.»—Γαλ. 6:12-16.

Αληθινά, στην επιστολή προς Γαλάτας βλέπομε το μεγάλο ενδιαφέρον του Παύλου για τα πνευματικά του «τεκνία,» την μεγάλη δίκαιη αγανάκτησί του εναντίον εκείνων που θα τους στερούσαν την ελευθερία τους. Για να τους συνεφέρη κάνει έκκλησι στα διαπιστευτήριά του, στη λογική και στις Γραφές και έπειτα τους δίδει ωραία συμβουλή για τη διαγωγή τους ώστε να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Όλ’ αυτά είναι μια ωραία έκθεσις Γραφικών αληθειών και αρχών και ισχυρή προτροπή για τους Χριστιανούς σήμερα.

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Μικροσκοπική Σοφία

● Σ’ ένα πρόσφατο τεύχος του περιοδικού «Επιστήμη» αναφέρεται «η πρώτη (παρατηρηθείσα) περίπτωσις χρήσεως εργαλείων από ένα ‘κοινωνικό’ έντομο.» Οι επιστήμονες παρετήρησαν ότι τα κοινά μυρμήγκια των δασών χρησιμοποιούν κομμάτια φύλλων, στεγνά, λασπωμένα κομματάκια ξύλων και κόκκους άμμου για να μεταφέρουν μακρύτερα περισσότερη μαλακή ή ρευστή τροφή απ’ ό,τι θα μπορούσαν να μεταφέρουν διαφορετικά, ακριβώς όπως ένας πελάτης καταστήματος θα χρησιμοποιούσε ένα καλάθι.

Όταν οι ερευνηταί από το Πανεπιστήμιο της Μαίρυλαντ τοποθέτησαν μικρά κομμάτια από ζελέ σαν δόλωμα, τα μυρμήγκια έφυγαν για λίγα δευτερόλεπτα και κατόπιν επέστρεψαν κι ετοποθέτησαν κομματάκια από φύλλα επάνω στο ζελέ. Άλλα μυρμήγκια κράτησαν τα κομματάκια με τα φύλλα επί μία περίπου ώρα και τα στριφογύριζαν, ώσπου τελικά εκαλύφθησαν με το ζελέ. Κατόπιν μετέφεραν στην αποικία τους τα βουτηγμένα στα ζελέ φύλλα, και έφαγαν το ζελέ εκεί.

Όταν δεν υπάρχουν τέτοια «εργαλεία» οι μαλακές και οι ρευστές τροφές πρέπει να μεταφέρονται μέσα στις σιαγώνες τους ή εσωτερικώς, ώστε αργότερα να τις εκβάλουν μέσα στη φωλιά των για να τροφοδοτήσουν και τα άλλα μυρμήγκια. Αλλά τα πειράματα έδειξαν ότι τα μυρμήγκια που χρησιμοποιούν ‘εργαλεία’ μεταφέρουν δέκα φορές περισσότερη τροφή στην αποικία τους. Πραγματικά, τα μυρμήγκια συγκαταλέγονται στα «τέσσαρα . . . ελάχιστα επί της γης, είναι όμως σοφότατα· οι μύρμηκες, οίτινες είναι λαός αδύνατος, αλλ’ εν τώ θέρει ετοιμάζουσι την τροφήν αυτών.»—Παροιμ. 30:24.

Ο Δρ. Μπάντα και η Εκκλησία

● Οι αγριότητες που διεπράχθησαν εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι επειδή αρνήθηκαν ν’ αγοράσουν κάρτες συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα έχουν γίνει τώρα παγκοσμίως γνωστές. Ως αποτέλεσμα αρκετά Πρεσβυτεριανά σωματεία σε άλλες χώρες αποκηρύσσουν κάθε οργανωτική σχέσι με τους Πρεσβυτεριανούς της Μαλάουι. Γιατί;

Μια επιστολή που απεστάλη στους Πρεσβυτεριανούς πάστορας των Η.Π. αναγνωρίζει ότι «είναι αλήθεια ότι ο Πρόεδρος, Μπάντα είναι Πρεσβυτεριανός. Κάποτε ήταν ένας δραστήριος λαϊκός Πρεσβυτεριανός και αναφέρεται επίσης ότι είχε υπηρετήσει ως πρεσβύτερος σε μια εκκλησία. . . . απ’ ό,τι γνωρίζομε, αυτός δεν είναι πια ένας δραστήριος Πρεσβυτεριανός.» Πάντως λέγει η επιστολή, οι Πρεσβυτεριανοί στη Μαλάουι είναι «το αποτέλεσμα της ιεραποστολής της Εκκλησίας της Σκωτίας» όχι της Αμερικανικής Εκκλησίας. Αλλά ο Γενικός Γραμματεύς του Υπερατλαντικού Συμβουλίου της Εκκλησίας της Σκωτίας λέγει ότι η «τελική ευθύνη [για ιεραποστόλους] βαρύνει την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής.»

Εν τούτοις, όταν ένας άλλος αξιωματούχος του Υπερατλαντικού Συμβουλίου, ο Τζ. Γ. Γουώντελ, επισκέφθηκε προσφάτως τη Μαλάουι για κάποια εορτή της Εκκλησίας, ήταν πιο φιλικός. Το περιοδικό