έδωκεν εις τους πένητας· η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.» (2 Κορ. 9:7-9· Ψαλμ. 112:9) Η Χριστιανική προσφορά όταν γίνεται από αγάπη, φέρνει δόξα στον Θεό και στο ευαγγέλιο που κηρύττει, διότι «ο τιμών τον Ποιητήν αυτού ελεεί τον πτωχόν.»—Παροιμ. 14:31.

Περιγράφοντας μια καλή σύζυγο η Αγία Γραφή αναφέρει ότι μαζί με τις θαυμαστές της ιδιότητες της εργατικότητος και της αξιοπιστίας «ανοίγει την χείρα αυτής εις τους πτωχούς και εκτείνει τας χείρας αυτής προς τους ενδεείς . . . Ο ανήρ αυτής γνωρίζεται εν ταις πύλαις [δηλαδή οι ενέργειές της φέρνουν σεβασμό σ’ αυτόν μέσα στην κοινωνία], . . . Τα τέκνα αυτής σηκώνονται και μακαρίζουσιν αυτήν· ο ανήρ αυτής, και επαινεί αυτήν.»—Παροιμ. 31:20-28.

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΗ

Στην εποχή μας, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών, αληθεύουν τα λόγια του Ιησού: «Τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών.» (Ματθ. 26:11) Αυτό συμβαίνει λόγω της διαρκώς μεταβαλλόμενης καταστάσεως του κόσμου και επίσης λόγω των ασθενειών και του διωγμού. Αλλ’ η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Διότι δεν θέλει λησμονηθή δια παντός ο πτωχός· η προσδοκία των πενήτων δεν θέλει απολεσθή δια παντός.» (Ψαλμ. 9:18) Κάτω από τη βασιλική διακυβέρνησι του Υιού του Θεού, εκείνοι που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και καταπιέζουν τους πτωχούς και τους ταπεινούς θα παρέλθουν. «Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού· θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.»—Ψαλμ. 72:4.

Όπως ακριβώς θα συνέβαινε στον αρχαίο Ισραήλ αν θα υπήκουαν τον τέλειο νόμο του Θεού, έτσι κάτω από τη διακυβέρνησι του Χριστού επάνω στην γη δεν θα υπάρχουν πτωχοί άνθρωποι. Ο Θεός είπε στον Ισραήλ λίγο προτού εισέλθη στη Γη της Επαγγελίας: «Δια να μη υπάρχη πτωχός μεταξύ σας· διότι ο Ιεχωβά θέλει σε ευλογήσει μεγάλως εν τη γη, την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός σου δίδει εις σε κληρονομίαν, δια να εξουσιάσης αυτήν.» (Δευτ. 15:4) Αντί να έχουν ένα απλό γραπτό νόμο, οι άνθρωποι που θα ζουν κάτω από τη δίκαιη καθοδήγησι της Βασιλείας θα έχουν τον νόμο του Θεού γραμμένο στις καρδιές των, διότι «όταν οι κρίσεις σου ήναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην.» (Ησ. 26:9) Γι’ αυτό τον καιρό ο προφήτης έγραψε: «Έλεος και αλήθεια συναπηντήθησαν· δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν. Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει. Ο Κύριος βεβαίως θέλει δώσει το αγαθόν και η γη ημών θέλει δώσει τον καρπόν αυτής.»—Ψαλμ. 85:10-12.

Πόσο ωραία θα είναι όταν η φτώχεια θα έχη εξαλειφθή για πάντα! Εν τούτοις αυτό δεν θα εξαλείψη την γενναιοδωρία, διότι όλοι θα είναι σε θέσι να διαθέτουν τις ικανότητές των και τα χαρίσματά τους και τα προϊόντα της εργασίας των για το όφελος και την ευημερία ολόκληρης της κοινότητος. Ως εκείνο τον καιρό, είθε όλοι μας να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον, δίνοντας υλικά και πνευματικά πράγματα, ‘φροντίζοντες περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα’ μεταξύ των οποίων ‘έργων’ είναι το να ‘ενθυμούμεθα τους πτωχούς.’—Εβρ. 10:24· Γαλ. 2:10· Ρωμ. 1:12· Πράξ. 2:42.

Ηθικοί «Ηγέται»;

◆ Πόση ευθύνη πρέπει να φέρουν οι θρησκευτικοί ηγέται της Γερμανίας για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Στο βιβλίο Ο Αγών της Εκκλησίας της Γερμανίας και το Ολοκαύτωμα, που εξεδόθη προσφάτως, ο Ουίλλιαμ Σέρινταν Άλλεν, καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Γουέιν Στέητ, λέγει για την εκκλησιαστική ηγεσία: «Η πιο ειρωνική στατιστική του τρίτου Ράιχ σχετικά μ’ αυτό ήταν ότι περισσότεροι Καθολικοί ιερείς και Διαμαρτυρόμενοι πάστορες πέθαναν στον Γερμανικό στρατό παρά απ’ αυτούς που ετέθησαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως . . . η επίσημη συγκατάθεσις των εκκλησιών ήταν ένας ζωντανός παράγων που υπεστήριζε το Τρίτο Ράιχ και του επέτρεψε να πράττη τις ανομίες του ελεύθερα.»