και όσοι είναι σε υπεύθυνες θέσεις έχουν υποχρέωσι να κάνουν ό,τι είναι καλύτερον για τους αδελφούς των, είτε γίνεται αυτό με το παράδειγμα που δίνουν είτε με τις συμβουλές τους. Και οι πράξεις όλων μας πρέπει πάντοτε να καθοδηγούνται, από την αρχή: ‘Στολίζω κατά πάντα τη διδασκαλία του Σωτήρος ημών Θεού’; Αν είμεθα επιμελείς στα καθήκοντά μας, αν εργαζώμεθα ολόψυχα σαν στον Ιεχωβά, και όχι σε ανθρώπους, ο Ιεχωβά θα μας ανταμείψη με ευλογίες πολύ μεγαλύτερες απ’ οτιδήποτε «δικαιώματα» που θα μπορούσαμε να καθορίσωμε μόνοι μας, μαζί με χρόνια ζωής και ειρήνης.—Τιτ 2:10· Κολ. 3:23, 24· Παροιμ. 3:1, 2.

Ένας Ελεύθερος Λαός—Αλλά Ευπειθής

«Ως ελεύθεροι, και μη ως έχοντες την ελευθερίαν επικάλυμμα της κακίας, αλλ’ ως δούλοι του Θεού. Πάντας τιμήσατε· την αδελφότητα αγαπάτε· τον Θεόν φοβείσθε».—1 Πέτρ. 2:16, 17.

 1. Ποια ελευθερία έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι είχαν οι όμοιοι μ’ αυτόν ακόλουθοι του Χριστού;

«ΕΝ ΤΗ ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» Αυτά έγραψε ο απόστολος Παύλος αφού περιέγραψε την ελευθερία των υιών του Θεού, που ήσαν επίσης και υιοί της ελευθέρας ουρανίας οργανώσεώς Του, της «άνω Ιερουσαλήμ,» της «μητρός» των. Αυτή η «μήτηρ» οργάνωσις που έχει την ελευθερία της τελείας σχέσεως με τον Θεό, παραστάθηκε εν τούτοις ως η ‘γυνή’ του Ιεχωβά Θεού. Εφόσον λοιπόν αυτή ήταν η σχέσις της, η ελευθερία της ήταν σχετική. Αυτή υπετάσσετο στην εξουσία του μεγάλου ουρανίου Συζύγου της. Και ως υιοί, ο Παύλος και οι όμοιοι με αυτόν ακόλουθοι του Χριστού είχαν επίσης μια σχετική ελευθερία, διότι ήσαν υποκείμενοι στον ουράνιο «Πατέρα» και τη «μητέρα». Ως τέκνα, έπρεπε να είναι ευπειθή στη ‘διδασκαλία του πατρός των και στον νόμον της μητρός των.’—Γαλ. 5:1· 4:26· Παροιμ. 1:8.

 2. Γιατί ο λαός του Θεού είναι ελεύθερος, κι’ εν τούτοις γιατί η ελευθερία του δεν είναι απόλυτη;

² Ο λαός του Θεού είναι ελεύθερος σήμερα διότι γνωρίζει ότι η αλήθεια τον έχει ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32) Αλλά η ελευθερία την οποίαν έχουν είναι για καλό, όχι για κακό. Αυτοί μπορούν να εκδηλώνουν πλήρως τους καρπούς του πνεύματος, διότι «κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος». (Γαλ. 5:23) Αυτοί οι καρποί είναι όλα όσα χρειάζονται για πλήρη ευτυχία· το να πράττη κανείς το κακόν επαναφέρει μόνον δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο. Για να πράττουν το καλό και το ωφέλιμο, πρέπει να υπακούουν σ’ Εκείνον ο οποίος τους ελευθέρωσε, στον Ιησού Χριστό.